Kinderen
alle pijlers
moederinstict
donderdag 12 juli 2007 om 14:00
Ik heb een prachtige dochter van net 3 en een geweldig lief zoontje van bijna 4 maanden.
Helaas hebben we met ze allebei al heel wat te stellen gehad. Onze oudste huilde vanaf dag 1 heel veel, mijn hart zei gewoon dat ze zich niet lekker voelde. Week in week uit gingen we naar artsen, ziekenhuizen om te achterhalen wat er mis met haar was. Na 3 maanden zei men dat ze een reflux had, ze zou er wel over heen groeien. Maar mijn gevoel zei dat het niet zo simpel was. Na heel veel zeuren is er toen verder onderzoek gedaan. Toen ze een half jaar oud was kwam er uit dat ze een middenrifbreuk had. Ondertussen groeide ze nog nauwelijks, sliep ze nog steeds erg slecht en had ze naar mijn idee vaak pijn. Toen ze 9 maanden oud was is ze geopereerd hieraan. We hebben ons vaak moeten verdedigen tegenover iedereen, wacht het nou af zeiden de meesten, ze is nog maar zo klein, zelfs de ka was het niet er mee eens. Gelukkig hadden we een chirurg die het meteen met ons eens was. Het eerste flesje na die operatie heb ik huilend gegeven, zonder spugen zonder huilen dronk ze het helemaal leeg. 5 dagen later werd ze ziek, eerst ik met haar naar de eerste hulp. daar konden ze niets vinden. Ze dronk niet meer en ze had vreselijke diarree. Ook zelf was ik niet lekker. Toen ze 2 dagen later apathisch in mijn armen hing is mijn man met haar naar het zh gegaan. Ze is opgenomen en weer is er een slikfoto gemaakt. Op aandringen van ons is er ook poep onderzocht op rota virus, het heerste toen in het zh. En weer hadden we gelijk, kind heeft weer een week in het zh gelegen en woog met haar 10 maanden nog maar net 7 kilo. Daarna begon ze te groeien en ze bleef groeien, het cb was verbijsterd, ze hadden een kind nog nooit zo'n ontwikkeling zien doormaken na een ziekte. Nu is ze 3 en een echte blakende peuter.
Obs zoontje is 4 maanden oud, ook hij voelt zich niet lekker, reflkux is het niet dat weten we, toen hij 6 weken oud was ben ik begonnen over koemelkallergie, maar dat kon het niet zijn want hij had geen eczeem, oke dus niet. Nu 4 maanden oud, heb ik de brutale stap genomen om tegen de zin van de ka wel in overleg met het cb hem nutramigen te geven. We trokken het niet meer, 5 keer per nacht met een huilende baby kan iedereen gek maken. Ik belde net met het kdv hoe het met hem ging. geweldig zeiden ze, hij was zo heerlijk rustig en lag tevreden om zich heen te kijken.
Weer heb ik de tranen in mijn ogen, mijn mannetje voelt zich voor het eerst misschien wat beter.
Ik wil niet alle artsen afkraken en zeggen dat er niets kloipt van wat ze zeggen maar af en toe mochten ze misschien iets meer naar mama's luisteren
Helaas hebben we met ze allebei al heel wat te stellen gehad. Onze oudste huilde vanaf dag 1 heel veel, mijn hart zei gewoon dat ze zich niet lekker voelde. Week in week uit gingen we naar artsen, ziekenhuizen om te achterhalen wat er mis met haar was. Na 3 maanden zei men dat ze een reflux had, ze zou er wel over heen groeien. Maar mijn gevoel zei dat het niet zo simpel was. Na heel veel zeuren is er toen verder onderzoek gedaan. Toen ze een half jaar oud was kwam er uit dat ze een middenrifbreuk had. Ondertussen groeide ze nog nauwelijks, sliep ze nog steeds erg slecht en had ze naar mijn idee vaak pijn. Toen ze 9 maanden oud was is ze geopereerd hieraan. We hebben ons vaak moeten verdedigen tegenover iedereen, wacht het nou af zeiden de meesten, ze is nog maar zo klein, zelfs de ka was het niet er mee eens. Gelukkig hadden we een chirurg die het meteen met ons eens was. Het eerste flesje na die operatie heb ik huilend gegeven, zonder spugen zonder huilen dronk ze het helemaal leeg. 5 dagen later werd ze ziek, eerst ik met haar naar de eerste hulp. daar konden ze niets vinden. Ze dronk niet meer en ze had vreselijke diarree. Ook zelf was ik niet lekker. Toen ze 2 dagen later apathisch in mijn armen hing is mijn man met haar naar het zh gegaan. Ze is opgenomen en weer is er een slikfoto gemaakt. Op aandringen van ons is er ook poep onderzocht op rota virus, het heerste toen in het zh. En weer hadden we gelijk, kind heeft weer een week in het zh gelegen en woog met haar 10 maanden nog maar net 7 kilo. Daarna begon ze te groeien en ze bleef groeien, het cb was verbijsterd, ze hadden een kind nog nooit zo'n ontwikkeling zien doormaken na een ziekte. Nu is ze 3 en een echte blakende peuter.
Obs zoontje is 4 maanden oud, ook hij voelt zich niet lekker, reflkux is het niet dat weten we, toen hij 6 weken oud was ben ik begonnen over koemelkallergie, maar dat kon het niet zijn want hij had geen eczeem, oke dus niet. Nu 4 maanden oud, heb ik de brutale stap genomen om tegen de zin van de ka wel in overleg met het cb hem nutramigen te geven. We trokken het niet meer, 5 keer per nacht met een huilende baby kan iedereen gek maken. Ik belde net met het kdv hoe het met hem ging. geweldig zeiden ze, hij was zo heerlijk rustig en lag tevreden om zich heen te kijken.
Weer heb ik de tranen in mijn ogen, mijn mannetje voelt zich voor het eerst misschien wat beter.
Ik wil niet alle artsen afkraken en zeggen dat er niets kloipt van wat ze zeggen maar af en toe mochten ze misschien iets meer naar mama's luisteren
donderdag 12 juli 2007 om 18:07
Och ziel, wat een drama. Mijn oudste had een hartafwijking en daar hebben ze in het ziekenhuis ook overheen gekeken. Ik heb me met een slecht gevoel naar huis laten sturen, want tja, 1e kind en dan vertrouw je de artsen. Ondertussen heb ik wel geleerd dat dat ook maar mensen zijn en moederinstinct vaak een zeer goede raadgever is.
De tweede ging ook al niet lekker en met 3 maanden bleek ook daar een KMA. Zij had overigens ook geen eczeem. Nu geef ik BV en kon ik nogal makkelijk zelf besluiten om geen melk enzo meer te drinken. Het verschil was inderdaad shocking. Dat arme kind. En ik had ook wel het idee dat er iets niet ok was, maar wilde er niet aan na de ellende met de 1e. Ik ilwde perse dat deze wel gezond was. Instinct onderdrukt dus, stom. Overigens is het eczeem alsnog gekomen. Dat is dan wel weer sneu.
De tweede ging ook al niet lekker en met 3 maanden bleek ook daar een KMA. Zij had overigens ook geen eczeem. Nu geef ik BV en kon ik nogal makkelijk zelf besluiten om geen melk enzo meer te drinken. Het verschil was inderdaad shocking. Dat arme kind. En ik had ook wel het idee dat er iets niet ok was, maar wilde er niet aan na de ellende met de 1e. Ik ilwde perse dat deze wel gezond was. Instinct onderdrukt dus, stom. Overigens is het eczeem alsnog gekomen. Dat is dan wel weer sneu.
donderdag 12 juli 2007 om 21:16
