Kinderen
alle pijlers
Mom/dad guilt
donderdag 8 december 2022 om 17:03
Stomme term, stomme titel, ik weet het, maar het beschrijft wel precies waar ik last van heb. Ik heb drie kinderen onder de 7. Ik werk drie dagen in een hele drukke baan met hele lange dagen (dus erg moe na de werkdag) en ben daarnaast 2 dagen thuis en in het weekend zijn we met het hele gezin thuis (man, ik en de kinderen). Op de dagen dat ik werk gaan de kinderen naar de opvang en naar school. We zijn van huis van 745-1815 uur die dagen. De dagen die ik thuis ben, besteed ik met de twee jongsten en de oudste vanaf na-schooltijd.
Op die thuisdagen lees ik hier en daar een boekje voor, bouw ik een treinbaan, sus ik ruzies en ga ik een wandeling maken en na schooltijd doet oudste huiswerk en gaat ook spelen enzo, maar ik verwacht ook dat de twee kleintjes zelf zoveel mogelijk spelen overdag (binnen het reële, ze zijn nog klein, ik verwacht geen uren zoet spelen zelfstandig van die peuters).
Maar daar komt mijn schuldgevoel dus om de hoek, echt enorm. Ik voel me lui en moe en kortaangebonden als ik zelf moet gaan duplo-bouwen of kleien en ik kijk liever en doe mijn klusjes of pleeg een belletje/doe administratie/kook/vul maar in dan dat ik meespeel. Maar tegelijkertijd: is dat dan wel quality time? Ze kunnen uiteraard altijd naar me toekomen en ze krijgen knuffels, eten, drinken en dus hier en daar een boekje/samen aan tafel terwijl ze kleuren en ik klets met ze terwijl ik dingen doe, maar is dat genoeg??
Ik twijfel over mijn eigen inzet en tegelijkertijd ben ik oververmoeid en afgeleid (door andere dingen in het leven, niet teveel details vanwege herkenbaarheid) dus ik weet niet of ik het 'beter' kan doen dan dit. Dus ik haat dit schuldgevoel want tja, het is nu eenmaal zo, maar tegelijk kan ik het niet loslaten en lag ik er (serieus, hoe stom ook) van wakker afgelopen nacht.
Hoe doen andere moeders dat? Hoe zorg je dat niet tekortschiet? Of in elk geval niet het gevoel hebt dat je tekortschiet? En hoe doen vaders dat?
Veel dank alvast
Op die thuisdagen lees ik hier en daar een boekje voor, bouw ik een treinbaan, sus ik ruzies en ga ik een wandeling maken en na schooltijd doet oudste huiswerk en gaat ook spelen enzo, maar ik verwacht ook dat de twee kleintjes zelf zoveel mogelijk spelen overdag (binnen het reële, ze zijn nog klein, ik verwacht geen uren zoet spelen zelfstandig van die peuters).
Maar daar komt mijn schuldgevoel dus om de hoek, echt enorm. Ik voel me lui en moe en kortaangebonden als ik zelf moet gaan duplo-bouwen of kleien en ik kijk liever en doe mijn klusjes of pleeg een belletje/doe administratie/kook/vul maar in dan dat ik meespeel. Maar tegelijkertijd: is dat dan wel quality time? Ze kunnen uiteraard altijd naar me toekomen en ze krijgen knuffels, eten, drinken en dus hier en daar een boekje/samen aan tafel terwijl ze kleuren en ik klets met ze terwijl ik dingen doe, maar is dat genoeg??
Ik twijfel over mijn eigen inzet en tegelijkertijd ben ik oververmoeid en afgeleid (door andere dingen in het leven, niet teveel details vanwege herkenbaarheid) dus ik weet niet of ik het 'beter' kan doen dan dit. Dus ik haat dit schuldgevoel want tja, het is nu eenmaal zo, maar tegelijk kan ik het niet loslaten en lag ik er (serieus, hoe stom ook) van wakker afgelopen nacht.
Hoe doen andere moeders dat? Hoe zorg je dat niet tekortschiet? Of in elk geval niet het gevoel hebt dat je tekortschiet? En hoe doen vaders dat?
Veel dank alvast
donderdag 8 december 2022 om 17:12
Dat is zo herkenbaar en mij niet gelukt, ik vond dat ik op alle vlakken tekort schoot, nergens voor honderd procent was: niet voor de kinderen, niet voor mn werk, relatie, vriendschappen...en al helemaal niet dat ik recht had op aandacht voor mezelf.
Nog best lang volgehouden, toen kreeg ik een burn out. Probeer van dat schuldgevoel af te komen en minder streng voor jezelf te zijn, eventueel met ondersteuning van een poh of psycholoog, want je loopt er op stuk ben ik bang.
Nog best lang volgehouden, toen kreeg ik een burn out. Probeer van dat schuldgevoel af te komen en minder streng voor jezelf te zijn, eventueel met ondersteuning van een poh of psycholoog, want je loopt er op stuk ben ik bang.
donderdag 8 december 2022 om 17:13
Hahaha, nee!!! Maar ik vind het wel knap van je dat je het zelf niet erg vindt en accepteert, want daar heb ik gewoon nog een slag in te slaan. Ben erg streng voor mezelf in deze dingen inderdaad.
donderdag 8 december 2022 om 17:14
Je bent een moeder, geen animatieteam. Als je wanneer je aanwezig bent ook beschikbaar bent (dus niet steeds geërgerd zeggen dat je ze niet kan antwoorden/helpen terwijl je een Instagram marathon houdt) zit je er niet zo heel snel naast volgens mij.
Je hebt nog steeds het volste recht om je eigen mens te zijn. En ook dat is een goed voorbeeld. Je kinderen moeten ook voorgeleefd krijgen dat ze grenzen mogen stellen.
Ik was ook niet erg dol op alle dingen die mijn kinderen leuk vonden. Dus met sommige dingen deed ik mee en andere dingen faciliteerde ik (en soms ook niet omdat ik de energie niet had om 's avonds nog klei uit de gordijnen te peuteren bijvoorbeeld). Er waren ook een hoop dingen die ik moest doen die mijn kinderen als groot avontuur zagen. De raarste dingen, van koken tot de stoep schuren. Dus quality time kan ook bestaan uit een eigen schort en pollepel en dingen roeren, of allemaal de kaplaarsjes aan een lekker in de weg lopen in het sop.
Zolang je er nog af en toe van wakker ligt lijkt het me sterk dat ze grote dingen tekort komen.
Je hebt nog steeds het volste recht om je eigen mens te zijn. En ook dat is een goed voorbeeld. Je kinderen moeten ook voorgeleefd krijgen dat ze grenzen mogen stellen.
Ik was ook niet erg dol op alle dingen die mijn kinderen leuk vonden. Dus met sommige dingen deed ik mee en andere dingen faciliteerde ik (en soms ook niet omdat ik de energie niet had om 's avonds nog klei uit de gordijnen te peuteren bijvoorbeeld). Er waren ook een hoop dingen die ik moest doen die mijn kinderen als groot avontuur zagen. De raarste dingen, van koken tot de stoep schuren. Dus quality time kan ook bestaan uit een eigen schort en pollepel en dingen roeren, of allemaal de kaplaarsjes aan een lekker in de weg lopen in het sop.
Zolang je er nog af en toe van wakker ligt lijkt het me sterk dat ze grote dingen tekort komen.
sprankelend wijzigde dit bericht op 08-12-2022 17:15
0.37% gewijzigd
donderdag 8 december 2022 om 17:15
Dit.Lila-Linda schreef: ↑08-12-2022 17:10Goed voor jezelf zorgen, dan zorg je goed voor de moeder van je kinderen
Ik ken het gevoel van het nooit goed genoeg zijn. Vreselijk.
Heb ik ook een tijd flinke therapie voor gehad. Ik gun het jou dat jij je schuldgevoel een halt toeroept voordat t uit de hand loopt.
Mocht dat op eigen houtje (te) moeilijk zijn, zoek dan hulp. Dat is een vorm van goed voor jezelf zorgen.
donderdag 8 december 2022 om 17:16
donderdag 8 december 2022 om 17:17
Ik heb het wel een tijdje erg gevonden hoor, maar inmiddels doe ik laisser faire. Ik doe wat ik kan en wat ik niet kan doe ik niet. En wat ik niet leuk vind doe ik al helemaal niet. Heel bevrijdend
donderdag 8 december 2022 om 17:20
donderdag 8 december 2022 om 17:21
Nee niet echt. Ik denk dat ik best een leuke moeder ben hoor, maar ik ben gewoon te moe, denk ik eigenlijk.sprankelend schreef: ↑08-12-2022 17:19Vlucht je in je telefoon omdat je onzeker bent over of je wel een leuke moeder bent als je jezelf er helemaal ingooit?
donderdag 8 december 2022 om 17:22
Het mag vast niet gezegd worden maar vroeger (mijn vroeger, jaren ‘80) zaten er echt niet ouders en masse hun kinderen pedagogisch verantwoord bezig te houden en enorm te quality timen. En destijds had het gemiddelde gezin twee kinderen en veelal een ouder (lees: moeder) ft thuis.
Ik voelde mij niet zo heel schuldig, een huishouden moet ook draaien. Een hond moet je uitlaten, de was vouwt zichzelf niet op, boodschappen verschijnen niet op magische wijze in huis. En daarnaast heeft niemand er wat aan als je in het weekend als een zombie rondloopt. Ik heb het idee dat mijn zoon dat aanrommelen in en rond huis nog het leukste vond van alles.
Ik voelde mij niet zo heel schuldig, een huishouden moet ook draaien. Een hond moet je uitlaten, de was vouwt zichzelf niet op, boodschappen verschijnen niet op magische wijze in huis. En daarnaast heeft niemand er wat aan als je in het weekend als een zombie rondloopt. Ik heb het idee dat mijn zoon dat aanrommelen in en rond huis nog het leukste vond van alles.
Nee heb je, ja kun je krijgen
donderdag 8 december 2022 om 17:25
donderdag 8 december 2022 om 17:25
Ik denk dat het te lang voor me is eigenlijk (erg he). En twee keer een kwartier haal ik wel hoor, vandaag heb ik een treinbaan gebouwd, duurde zo'n tien minuten, en ook nog een keer zitten kleuren, dat duurde zeker een minuut of 20. Dat deed ik met aandacht. En ook als ik met ze grote zus ga ophalen dan klets ik met ze, en tijdens fruit eten. Ik voel me alleen zo futloos, zo niet in staat tot enthousiasme.
donderdag 8 december 2022 om 17:26
Mijn man is in therapie gegaan en doet nu de helft van de zorg, waardoor ik me heel bevrijd voel. Het hangt niet meer af van mij alleen, dus ik mág nu ook gewoon niksen. Of alleen het huishouden doen. Of iets anders. Als ik niet direct met de kinderen bezig ben, is er iemand anders die dat opvangt. Heel bevrijdend.
donderdag 8 december 2022 om 17:27
Hoe bedoel je dat? Het is zeker schrijnend, binnen de jeugdzorg. Ik zit in een andere hoek maar zie ook veel ouders en kinderen met issues. Dat is soms pijnlijk duidelijk en ik neem me dan ook vaak voor het 'beter' te doen. Maar ik kak ook wel weer snel in, vind ik zelf.Lila-Linda schreef: ↑08-12-2022 17:21Als ik praat met vriendin die in de jeugdzorg werkt, besef ik me weer, hoe vreselijk goed de meeste ouders het doen
donderdag 8 december 2022 om 17:29
Ik denk dat dit wel zo is hier, en man werkt 50+ uur (maar doet nog steeds heel veel in het huishouden, met de kinderen minder maar dat ligt vooral aan de uren, i het weekend wel) dus ik ben behoorlijk zombie-ig in de weekends...lemoos2 schreef: ↑08-12-2022 17:22Het mag vast niet gezegd worden maar vroeger (mijn vroeger, jaren ‘80) zaten er echt niet ouders en masse hun kinderen pedagogisch verantwoord bezig te houden en enorm te quality timen. En destijds had het gemiddelde gezin twee kinderen en veelal een ouder (lees: moeder) ft thuis.
Ik voelde mij niet zo heel schuldig, een huishouden moet ook draaien. Een hond moet je uitlaten, de was vouwt zichzelf niet op, boodschappen verschijnen niet op magische wijze in huis. En daarnaast heeft niemand er wat aan als je in het weekend als een zombie rondloopt. Ik heb het idee dat mijn zoon dat aanrommelen in en rond huis nog het leukste vond van alles.
donderdag 8 december 2022 om 17:31
Dat is heel erg fijn! Bij ons is de verhouding aardig, zelfs al werkt man veel meer. Ik doe veel thuis, maar man ook. Ik doe wel de zogenoemde 'derde shift' en dat vind ik best zwaar, ook woon ik ergens waar het me tot op heden bijvoorbeeld niet is gelukt om een schoonmaakhulp te vinden dus dat komt er bovenop.Thalas schreef: ↑08-12-2022 17:26Mijn man is in therapie gegaan en doet nu de helft van de zorg, waardoor ik me heel bevrijd voel. Het hangt niet meer af van mij alleen, dus ik mág nu ook gewoon niksen. Of alleen het huishouden doen. Of iets anders. Als ik niet direct met de kinderen bezig ben, is er iemand anders die dat opvangt. Heel bevrijdend.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
