Kinderen
alle pijlers
Mom/dad guilt
donderdag 8 december 2022 om 17:03
Stomme term, stomme titel, ik weet het, maar het beschrijft wel precies waar ik last van heb. Ik heb drie kinderen onder de 7. Ik werk drie dagen in een hele drukke baan met hele lange dagen (dus erg moe na de werkdag) en ben daarnaast 2 dagen thuis en in het weekend zijn we met het hele gezin thuis (man, ik en de kinderen). Op de dagen dat ik werk gaan de kinderen naar de opvang en naar school. We zijn van huis van 745-1815 uur die dagen. De dagen die ik thuis ben, besteed ik met de twee jongsten en de oudste vanaf na-schooltijd.
Op die thuisdagen lees ik hier en daar een boekje voor, bouw ik een treinbaan, sus ik ruzies en ga ik een wandeling maken en na schooltijd doet oudste huiswerk en gaat ook spelen enzo, maar ik verwacht ook dat de twee kleintjes zelf zoveel mogelijk spelen overdag (binnen het reële, ze zijn nog klein, ik verwacht geen uren zoet spelen zelfstandig van die peuters).
Maar daar komt mijn schuldgevoel dus om de hoek, echt enorm. Ik voel me lui en moe en kortaangebonden als ik zelf moet gaan duplo-bouwen of kleien en ik kijk liever en doe mijn klusjes of pleeg een belletje/doe administratie/kook/vul maar in dan dat ik meespeel. Maar tegelijkertijd: is dat dan wel quality time? Ze kunnen uiteraard altijd naar me toekomen en ze krijgen knuffels, eten, drinken en dus hier en daar een boekje/samen aan tafel terwijl ze kleuren en ik klets met ze terwijl ik dingen doe, maar is dat genoeg??
Ik twijfel over mijn eigen inzet en tegelijkertijd ben ik oververmoeid en afgeleid (door andere dingen in het leven, niet teveel details vanwege herkenbaarheid) dus ik weet niet of ik het 'beter' kan doen dan dit. Dus ik haat dit schuldgevoel want tja, het is nu eenmaal zo, maar tegelijk kan ik het niet loslaten en lag ik er (serieus, hoe stom ook) van wakker afgelopen nacht.
Hoe doen andere moeders dat? Hoe zorg je dat niet tekortschiet? Of in elk geval niet het gevoel hebt dat je tekortschiet? En hoe doen vaders dat?
Veel dank alvast
Op die thuisdagen lees ik hier en daar een boekje voor, bouw ik een treinbaan, sus ik ruzies en ga ik een wandeling maken en na schooltijd doet oudste huiswerk en gaat ook spelen enzo, maar ik verwacht ook dat de twee kleintjes zelf zoveel mogelijk spelen overdag (binnen het reële, ze zijn nog klein, ik verwacht geen uren zoet spelen zelfstandig van die peuters).
Maar daar komt mijn schuldgevoel dus om de hoek, echt enorm. Ik voel me lui en moe en kortaangebonden als ik zelf moet gaan duplo-bouwen of kleien en ik kijk liever en doe mijn klusjes of pleeg een belletje/doe administratie/kook/vul maar in dan dat ik meespeel. Maar tegelijkertijd: is dat dan wel quality time? Ze kunnen uiteraard altijd naar me toekomen en ze krijgen knuffels, eten, drinken en dus hier en daar een boekje/samen aan tafel terwijl ze kleuren en ik klets met ze terwijl ik dingen doe, maar is dat genoeg??
Ik twijfel over mijn eigen inzet en tegelijkertijd ben ik oververmoeid en afgeleid (door andere dingen in het leven, niet teveel details vanwege herkenbaarheid) dus ik weet niet of ik het 'beter' kan doen dan dit. Dus ik haat dit schuldgevoel want tja, het is nu eenmaal zo, maar tegelijk kan ik het niet loslaten en lag ik er (serieus, hoe stom ook) van wakker afgelopen nacht.
Hoe doen andere moeders dat? Hoe zorg je dat niet tekortschiet? Of in elk geval niet het gevoel hebt dat je tekortschiet? En hoe doen vaders dat?
Veel dank alvast
donderdag 8 december 2022 om 17:31
donderdag 8 december 2022 om 17:31
Haha, nou, man kan er ook wat van in dit huishouden. Twee perfectionisten en een (te) drukke tijd (door allerlei omstandigheden naast werk) en drie kleine kinderen. Waar zijn we aan begonnen!!
donderdag 8 december 2022 om 17:32
Helaas geen optie.
donderdag 8 december 2022 om 17:34
Je doet het prima!
Interesse tonen, faciliteren, af en toe meedoen... helemaal goed. Het is ook heel goed voor kinderen om zichzelf te vermaken (en met vervelen is op zijn tijd ook niets mis). Gezellig dingen samen doen hoeft niet zo ingevuld te worden dat je álles wat zij doen ook doet.
Wat doet je man? Dit had je al beantwoord maar nu ben ik benieuwd: vind je hem ook tekortschieten? Of alleen jezelf?
Interesse tonen, faciliteren, af en toe meedoen... helemaal goed. Het is ook heel goed voor kinderen om zichzelf te vermaken (en met vervelen is op zijn tijd ook niets mis). Gezellig dingen samen doen hoeft niet zo ingevuld te worden dat je álles wat zij doen ook doet.
Wat doet je man? Dit had je al beantwoord maar nu ben ik benieuwd: vind je hem ook tekortschieten? Of alleen jezelf?
tyche wijzigde dit bericht op 08-12-2022 17:36
14.80% gewijzigd
What a nuanced anxiety
donderdag 8 december 2022 om 17:35
donderdag 8 december 2022 om 17:35
Dat klinkt heel naar! Ik zal mijn best doen, ik begin met dit topic en ga dan kijken wat ik nodig heb. Dankjwel. Ben jij hersteld?slekire schreef: ↑08-12-2022 17:12Dat is zo herkenbaar en mij niet gelukt, ik vond dat ik op alle vlakken tekort schoot, nergens voor honderd procent was: niet voor de kinderen, niet voor mn werk, relatie, vriendschappen...en al helemaal niet dat ik recht had op aandacht voor mezelf.
Nog best lang volgehouden, toen kreeg ik een burn out. Probeer van dat schuldgevoel af te komen en minder streng voor jezelf te zijn, eventueel met ondersteuning van een poh of psycholoog, want je loopt er op stuk ben ik bang.
donderdag 8 december 2022 om 17:37
"ze" misschien niet, mijn man wel, hij praat daar regelmatig over en heeft er zelf ook hulp voor. Dus geen one size fits all.LuciFee2022 schreef: ↑08-12-2022 17:35Nooit kunnen ze minder werken. Zo bijzonder.
En ze vragen zich ook echt niet af of ze tekort schieten. Waarom jij wel?
En nee, hij kan niet minder werken, dan verliest hij zijn baan. En wij zijn voor zijn baan verhuisd naar het buitenland dus dat is nu even geen optie. Als hij hier wat langer werkt, misschine wel.
donderdag 8 december 2022 om 17:39
Oh dat is een goede vraag en ook wel een gemenetyche schreef: ↑08-12-2022 17:34Je doet het prima!
Interesse tonen, faciliteren, af en toe meedoen... helemaal goed. Het is ook heel goed voor kinderen om zichzelf te vermaken (en met vervelen is op zijn tijd ook niets mis). Gezellig dingen samen doen hoeft niet zo ingevuld te worden dat je álles wat zij doen ook doet.
Wat doet je man? Dit had je al beantwoord maar nu ben ik benieuwd: vind je hem ook tekortschieten? Of alleen jezelf?
. Ik vind hem soms ook tekortschieten ja, net als mezelf. En ik vind hem tegelijkertijd zo'n harde werker, lieve en verstandige vader en lieve partner, maar soms vind ik gewoon dat we niet de juiste prioriteiten hebben voor de kinderen, en dat we voor ze hebben gekozen en nu ons er te makkelijk vanaf maken. Of zoiets
donderdag 8 december 2022 om 17:40
Dat is inderdaad wel een goede. Mijn dochter wil soms fantasiespel doen en dat krijg ik niet voor elkaar zonder er volledig af te liggen naderhand.alouette schreef: ↑08-12-2022 17:35Wat mij hielp was om qua quality time vooral dingen te doen die ik zelf ook leuk vind: Lego bouwen, tekenen, lezen bv. Dingen die ik niet leuk vind, zoals fantasie spelletjes deed ik niet en dat moesten ze maar met elkaar of vriendjes doen. Dat scheelt mij bakken energie.
donderdag 8 december 2022 om 17:41
Het hielp hem heel erg om helder te krijgen wat hij belangrijk vindt in het leven. Dat bleek niet zijn werk. Een eyeopener, vond hij. Hij is minder gaan werken en doet bijna de helft van de zorg. Misschien zelfs wel de helft. Ik had het niet meer verwacht, maar het is zo ontzettend bevrijdend. Ik merk nu pas hoeveel ruimte, tijd en energie de afgelopen jaren hebben gekost en vooral: hoeveel ruimte, tijd en energie ik nú heb. Het is echt heerlijk
donderdag 8 december 2022 om 17:44
Ik merk dat ik nu ik dit allemaal opschrijf ineens wat meer ideeen krijg over dit onderwerp. Ik weet dat ik nooit een makkelijke en veilige jeugd heb gehad en ik ben heel bang de kinderen tekort te doen en ze net zo onveilig te laten opgroeien als ik ben opgegroeid met 'afwezige' ouders (emotioneel, omdat zij dit niet konden). Dus dat is misschien toch wel een item voor therapie ja.
Hoe doen ouders met 'bagage' dit met hun kinderen? Iemand?
Hoe doen ouders met 'bagage' dit met hun kinderen? Iemand?
donderdag 8 december 2022 om 17:48
Precies. Ik heb er zelf gelukkig ook geen last van.lemoos2 schreef: ↑08-12-2022 17:22Het mag vast niet gezegd worden maar vroeger (mijn vroeger, jaren ‘80) zaten er echt niet ouders en masse hun kinderen pedagogisch verantwoord bezig te houden en enorm te quality timen. En destijds had het gemiddelde gezin twee kinderen en veelal een ouder (lees: moeder) ft thuis.
Ik voelde mij niet zo heel schuldig, een huishouden moet ook draaien. Een hond moet je uitlaten, de was vouwt zichzelf niet op, boodschappen verschijnen niet op magische wijze in huis. En daarnaast heeft niemand er wat aan als je in het weekend als een zombie rondloopt. Ik heb het idee dat mijn zoon dat aanrommelen in en rond huis nog het leukste vond van alles.
To, het draait bij jou zo te lezen zo ongeveer als in het gemiddelde gezin. Moet iedereen zich schuldig voelen dan? En waarom? Omdat het ongeveer zo loopt als gemiddeld? Kom op zeg. Je doet gewoon je best. Zoals de meeste mensen. Klaar.
Je probeert het gevoel in je titel genderonafhankelijk te houden, maar geloof maar niet dat dit gevoel voor veel vaders herkenbaar is.
Het is zo zonde, zo'n schuldgevoel. Óf je hebt werkelijk oprecht een schuldgevoel omdat er iets niet goed loopt, en in dat geval doe je er wat aan, óf je bent jezelf ontzettend zinloos aan het kastijden om niks.
donderdag 8 december 2022 om 17:51
Zeker geen slecht idee. Onrealistisch perfectionisme komt vaak voort uit onzekerheid en de angst om niet goed genoeg te zijn.
En gewoon je best doen IS goed genoeg. Jammer dat je dat niet ziet, dat zou ik je gunnen. Geeft zoveel rust.
donderdag 8 december 2022 om 17:52
Klinkt als een gezin waar beide ouders constant op hun tenen lopen en dan nog niet tevreden zijn met hun eigen functioneren.PaterPen schreef: ↑08-12-2022 17:37"ze" misschien niet, mijn man wel, hij praat daar regelmatig over en heeft er zelf ook hulp voor. Dus geen one size fits all.
En nee, hij kan niet minder werken, dan verliest hij zijn baan. En wij zijn voor zijn baan verhuisd naar het buitenland dus dat is nu even geen optie. Als hij hier wat langer werkt, misschine wel.
donderdag 8 december 2022 om 17:56
Ja gelukkig wel, het is al jaren geleden en het gaat heel goed met mij, ik ben zelf een studie gaan doen en van plan om dit jaar af te studeren.
Ik heb wel acht sessies bij een psycholoog gehad toen en bijna vijf maanden thuis geweest maar gek genoeg was het toch een "blessing in disguise", ik ben sindsdien een gelukkiger en meer relaxed mens.
Alleen achteraf is het jammer dat ik daar zo lang tegenaan heb gezeten en niet toen al hulp heb gezocht. Maar daar voel ik me alsnog niet schuldig over
donderdag 8 december 2022 om 17:56
PsychotherapiePaterPen schreef: ↑08-12-2022 17:44Ik merk dat ik nu ik dit allemaal opschrijf ineens wat meer ideeen krijg over dit onderwerp. Ik weet dat ik nooit een makkelijke en veilige jeugd heb gehad en ik ben heel bang de kinderen tekort te doen en ze net zo onveilig te laten opgroeien als ik ben opgegroeid met 'afwezige' ouders (emotioneel, omdat zij dit niet konden). Dus dat is misschien toch wel een item voor therapie ja.
Hoe doen ouders met 'bagage' dit met hun kinderen? Iemand?
donderdag 8 december 2022 om 17:59
Er zit een heel groot gebied tussen het 'perfect doen' en het niet goed doen. Goede ouders zitten daar ergens tussenin.
Misschien helpt het om vanuit je kinderen te kijken in plaats van vanuit het ideaalbeeld dat jij in je hoofd hebt. Zijn ze gelukkig? Voelen ze zich vrij en veilig? Komen ze iets tekort?
Er kan vast altijd wel iets beter. Mocht er ook echt ruimte zijn om dat te doen, vooral doen. Maar goed is goed genoeg.
Misschien helpt het om vanuit je kinderen te kijken in plaats van vanuit het ideaalbeeld dat jij in je hoofd hebt. Zijn ze gelukkig? Voelen ze zich vrij en veilig? Komen ze iets tekort?
Er kan vast altijd wel iets beter. Mocht er ook echt ruimte zijn om dat te doen, vooral doen. Maar goed is goed genoeg.
What a nuanced anxiety
donderdag 8 december 2022 om 18:00
Mijn moeder was ook ft thuis, en ze zette ons aan het spelen, als we het zelf niet wisten, maar zelf mee doen? Nee. pas toen we oud genoeg waren voor Jokeren canasta en scrabble deed ze mee. Heeft zich daar volgens mij nooit schuldig over gevoeld, en wij ons ook niet in de steek gelatenlemoos2 schreef: ↑08-12-2022 17:22Het mag vast niet gezegd worden maar vroeger (mijn vroeger, jaren ‘80) zaten er echt niet ouders en masse hun kinderen pedagogisch verantwoord bezig te houden en enorm te quality timen. En destijds had het gemiddelde gezin twee kinderen en veelal een ouder (lees: moeder) ft thuis.
Ik voelde mij niet zo heel schuldig, een huishouden moet ook draaien. Een hond moet je uitlaten, de was vouwt zichzelf niet op, boodschappen verschijnen niet op magische wijze in huis. En daarnaast heeft niemand er wat aan als je in het weekend als een zombie rondloopt. Ik heb het idee dat mijn zoon dat aanrommelen in en rond huis nog het leukste vond van alles.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 8 december 2022 om 18:03
Mooi gezegd. Het grote nadeel van perfectionisme is een bijbehorende chronische ontevredenheid. Zo jammer. Goed is goed en perfect is niemand.tyche schreef: ↑08-12-2022 17:59Er zit een heel groot gebied tussen het 'perfect doen' en het niet goed doen. Goede ouders zitten daar ergens tussenin.
Misschien helpt het om vanuit je kinderen te kijken in plaats van vanuit het ideaalbeeld dat jij in je hoofd hebt. Zijn ze gelukkig? Voelen ze zich vrij en veilig? Komen ze iets tekort?
Er kan vast altijd wel iets beter. Mocht er ook echt ruimte zijn om dat te doen, vooral doen. Maar goed is goed genoeg.
donderdag 8 december 2022 om 18:09
donderdag 8 december 2022 om 18:22
In mijn ogen is het helemaal niet normaal of opvoedkundig verplicht om (met tegenzin) met je kind mee te duplo'en of te kleien. Het speelgoed was bij ons voor de kinderen om mee te spelen, niet voor de ouders.
Natuurlijk kun je af en toe een aanwijzing of een complimentje geven en zet je dingen voor ze klaar, maar dat kun je gewoon tijdens je eigen bezigheden doen. Zo ging het tijdens mijn eigen (veilige) jeugd en zo heb ik het met mijn eigen kinderen ook gedaan. Ik heb nooit het idee gehad, hoewel ik veel thuis was, dat ik een x aantal uren per week met het speelgoed van mijn kinderen had moeten spelen.
Quality time kan ook zijn dat ze lekker tegen je aan kunnen kruipen als jij je eigen boek zit te lezen of met je kletsen terwijl je de was aan het vouwen bent. Natuurlijk toen ze klein waren begeleidde ik ze buiten wel op het klimrek, maar het is ook niet dat ik mee de glijbaan af ging ofzo.
Alleen bij gezelschapsspelletjes speelden we samen, maar dat was dan in een vakantie of in een weekend. En heel soms deden we een toneelstukje met elkaar, omdat ze dat zo leuk vonden. Mijn man heeft ze jarenlang 1x per dag voorgelezen, voor het slapen gaan. Ook een knus momentje. Maar spelen met hun speelgoed? Nee zelden.
Natuurlijk kun je af en toe een aanwijzing of een complimentje geven en zet je dingen voor ze klaar, maar dat kun je gewoon tijdens je eigen bezigheden doen. Zo ging het tijdens mijn eigen (veilige) jeugd en zo heb ik het met mijn eigen kinderen ook gedaan. Ik heb nooit het idee gehad, hoewel ik veel thuis was, dat ik een x aantal uren per week met het speelgoed van mijn kinderen had moeten spelen.
Quality time kan ook zijn dat ze lekker tegen je aan kunnen kruipen als jij je eigen boek zit te lezen of met je kletsen terwijl je de was aan het vouwen bent. Natuurlijk toen ze klein waren begeleidde ik ze buiten wel op het klimrek, maar het is ook niet dat ik mee de glijbaan af ging ofzo.
Alleen bij gezelschapsspelletjes speelden we samen, maar dat was dan in een vakantie of in een weekend. En heel soms deden we een toneelstukje met elkaar, omdat ze dat zo leuk vonden. Mijn man heeft ze jarenlang 1x per dag voorgelezen, voor het slapen gaan. Ook een knus momentje. Maar spelen met hun speelgoed? Nee zelden.
donderdag 8 december 2022 om 18:23
Jij hebt voor hetzelfde verhaal wat minder woorden nodig dan ik, haha.nlies schreef: ↑08-12-2022 18:00Mijn moeder was ook ft thuis, en ze zette ons aan het spelen, als we het zelf niet wisten, maar zelf mee doen? Nee. pas toen we oud genoeg waren voor Jokeren canasta en scrabble deed ze mee. Heeft zich daar volgens mij nooit schuldig over gevoeld, en wij ons ook niet in de steek gelaten
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
