Kinderen
alle pijlers
nu al een kindje? of nog even wachten?
vrijdag 7 september 2007 om 19:03
Ik hoop dat jullie mij op basis van jullie ervaringen iets meer kunnen vertellen:
Ik ben 24, mijn vriend 25, en wij studeren allebei nog. Sinds ongeveer een half jaar is het bij ons behoorlijk gaan kriebelen. We zouden heel graag kinderen willen. Ik studeer als het goed is komende zomer af, maar mijn vriend moet nog twee jaar studeren. Het lijkt hem niet verstandig om voor zijn afstuderen een baby te hebben, omdat hij bang is dat hij daardoor niet aan zijn nachtrust en studie toe zal komen. Ik ben zelf een huilbaby geweest, en het zal je maar gebeuren... Aan de andere kant denk ik: als hij straks begint met een baan heeft hij zijn nachtrust ook hard nodig, en zo is er altijd wel wat te bedenken.
Wat is jullie ervaring hiermee? Kom je in het begin inderdaad nergens meer aan toe? of valt dat mee? Er zijn zowel voor- als nadelen te bedenken volgens mij, en daarbij komt: wie zegt dat ik meteen zwanger wordt?
Ik ben benieuwd naar jullie mening!
Maartje
Ik ben 24, mijn vriend 25, en wij studeren allebei nog. Sinds ongeveer een half jaar is het bij ons behoorlijk gaan kriebelen. We zouden heel graag kinderen willen. Ik studeer als het goed is komende zomer af, maar mijn vriend moet nog twee jaar studeren. Het lijkt hem niet verstandig om voor zijn afstuderen een baby te hebben, omdat hij bang is dat hij daardoor niet aan zijn nachtrust en studie toe zal komen. Ik ben zelf een huilbaby geweest, en het zal je maar gebeuren... Aan de andere kant denk ik: als hij straks begint met een baan heeft hij zijn nachtrust ook hard nodig, en zo is er altijd wel wat te bedenken.
Wat is jullie ervaring hiermee? Kom je in het begin inderdaad nergens meer aan toe? of valt dat mee? Er zijn zowel voor- als nadelen te bedenken volgens mij, en daarbij komt: wie zegt dat ik meteen zwanger wordt?
Ik ben benieuwd naar jullie mening!
Maartje
vrijdag 7 september 2007 om 19:41
Hoi!
Ik herken je situatie. Wij zijn 24 en 28 en ik ben zwanger van ons 2e kindje. We studeren beiden nog en werken beiden (32 en 28 uur).
Ik ben van onze dochter ongepland zwanger geworden, dus wat dat betreft hadden we niet veel te kiezen![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Toen onze dochter 9 maanden was besloten we voor een 2e kindje te gaan.
Het studeren gaat op zich best met een kindje erbij, al is het wel zwaar. Ik ben overgestapt op deeltijd toen onze dochter geboren werd, ook omdat ik een baan vond.
Op zich denk ik niet dat er veel verschil zit tussen werken en een kind hebben of studeren en een kind hebben. Al zul je bij studeren en een kind hebben iets meer discipline aan de dag moeten leggen omdat je grotendeels zelf je tijd indeelt (bij onze studies tenminste wel).
Mijn studie schiet er op dit moment hopeloos bij in. Ik zat in het laatste jaar toen ik zwanger werd, en ik zit nog steeds in het laatste jaar.
Nu schrijf ik me niet opnieuw in dit jaar, omdat mijn man zijn studie aan het afronden is en dat kost veel tijd en energie. De combinatie van 1 kind, 2 banen, 2 studies, een relatie, een huishouden en een zwangerschap vonden we iets te zwaar, dus maakt hij nu eerst zijn studie af en daarna ga ik weer verder met de laatste loodjes als ik straks bevallen ben.
Wat betreft het slaapgebrek, daar heb je ook last van als je werkt, zelfs als je geen huilbaby hebt. Wat dat betreft maakt het niet zoveel verschil.
Werkt er 1 van jullie? Hoe komen jullie aan inkomen? Dat vraag ik me even af. En verder kan ik alleen maar zeggen dat ik het goed te doen vind, maar dat is voor iedereen anders.
Ik herken je situatie. Wij zijn 24 en 28 en ik ben zwanger van ons 2e kindje. We studeren beiden nog en werken beiden (32 en 28 uur).
Ik ben van onze dochter ongepland zwanger geworden, dus wat dat betreft hadden we niet veel te kiezen
Toen onze dochter 9 maanden was besloten we voor een 2e kindje te gaan. Het studeren gaat op zich best met een kindje erbij, al is het wel zwaar. Ik ben overgestapt op deeltijd toen onze dochter geboren werd, ook omdat ik een baan vond.
Op zich denk ik niet dat er veel verschil zit tussen werken en een kind hebben of studeren en een kind hebben. Al zul je bij studeren en een kind hebben iets meer discipline aan de dag moeten leggen omdat je grotendeels zelf je tijd indeelt (bij onze studies tenminste wel).
Mijn studie schiet er op dit moment hopeloos bij in. Ik zat in het laatste jaar toen ik zwanger werd, en ik zit nog steeds in het laatste jaar.
Nu schrijf ik me niet opnieuw in dit jaar, omdat mijn man zijn studie aan het afronden is en dat kost veel tijd en energie. De combinatie van 1 kind, 2 banen, 2 studies, een relatie, een huishouden en een zwangerschap vonden we iets te zwaar, dus maakt hij nu eerst zijn studie af en daarna ga ik weer verder met de laatste loodjes als ik straks bevallen ben. Wat betreft het slaapgebrek, daar heb je ook last van als je werkt, zelfs als je geen huilbaby hebt. Wat dat betreft maakt het niet zoveel verschil.
Werkt er 1 van jullie? Hoe komen jullie aan inkomen? Dat vraag ik me even af. En verder kan ik alleen maar zeggen dat ik het goed te doen vind, maar dat is voor iedereen anders.
vrijdag 7 september 2007 om 19:57
Mijn vriend werkt 24 uur per week, en ik gemiddeld 13. Voor ons allebei is dat nog ons bijbaantje, waar we op ons 16e mee begonnen zijn, maar het levert ons samen een inkomen op van zo'n 1400 euro per maand. Onze totale inkomsten zijn ongeveer 2000 euro per maand, dus financieel gezien verwacht ik niet veel problemen. Ik zit wel een beetje met mijn werk. Het jaar dat mijn vriend nog studeert voelt voor mij namelijk echt als een overbruggingsjaar. Bij mijn huidige werkgever heb ik een contract voor onbepaalde tijd, en verdien ik lekker. Het is alleen heel stom werk, wat ik zeker niet de rest van mijn leven wil doen. Ik denk alleen dat het ook weinig zin heeft om na mijn afstuderen een serieuze baan te gaan zoeken als ik van plan ben op korte termijn zwanger te worden. Als het even kan wil ik graag thuisblijven wanneer mijn kinderen nog klein zijn. (verder ben ik bezig een fotografie-bedrijfje op te zetten, en ik hoop straks een studio aan huis te kunnen openen). Wat betreft de studie en het cv van mijn vriend verwachten we dat dit ook wel gaat lukken. Natuurlijk heb ik altijd mijn eigen opleiding nog achter de hand! Het blijft toch speculeren, en wachten tot we helemaal gesettled zijn is ook geen optie. We wonen nu in een appartement met twee slaapkamers, dus in principe hebben we de ruimte!
Ik denk inderdaad dat gebrek aan nachtrust in welke situatie dan ook niet handig is. Het vooruitzicht van nog anderhalf jaar wachten met zwanger proberen te worden is me eigenlijk gewoon iets te lang....
Maartje
Ik denk inderdaad dat gebrek aan nachtrust in welke situatie dan ook niet handig is. Het vooruitzicht van nog anderhalf jaar wachten met zwanger proberen te worden is me eigenlijk gewoon iets te lang....
Maartje
vrijdag 7 september 2007 om 20:31
Ik ben 26 en mijn man 27. Op mn 21ste werd ik voor het eerst moeder. Vlak daarna ben ik mijn eigen zaak begonnen en die loopt als een tierelier. Daarnaast heb ik nog een baan als zangeres en mn man is projectleider voor 40 in de week. Inmiddels is ons tweede kindje bijna een jaar en alles is te combineren. Als het maar in samenspraak gaat.
Het is zoals je zelf al zegt, er is altijd wel iets te verzinnen waardoor een kindje niet makkelijk zou uitkomen. Maar alles gaat vanzelf, en die nachtrust? Die krijg je echt wel.
Elize
Het is zoals je zelf al zegt, er is altijd wel iets te verzinnen waardoor een kindje niet makkelijk zou uitkomen. Maar alles gaat vanzelf, en die nachtrust? Die krijg je echt wel.
Elize
vrijdag 7 september 2007 om 20:49
Ik ben zelf 25 jaar, man is bijna 29. We zijn 6 jaar getrouwd en hebben een zoon van bijna drie en een zoon van vier maanden.
We studeren allebei (ik ben over twee maanden klaar) en we werken allebei. We staan normaal allebei 4 dagen per week voor de klas. Dit schooljaar werken we beide drie dagen, vanwege ouderschapsverlof. Dat is erg relaxed. Alles gaat prima.
Als jullie relatie goed is en je wilt ervoor gaan: doen. Wij redeneerden: een kind komt nooit goed uit, verstoort je leven compleet en zet alles op zijn kop. Dat is volgens ons makkelijker als je jong, fit bent en in de opbouwfase van je leven bent, dan als je een dertiger bent die al jaren een leven leidt en dat helemaal gewend is.
Over dat thuis zitten zou ik -als ik jou was- nog geen uitspraken doen. Je weet echt niet waar je het over hebt! We hebben altijd gezorgd voor een perfecte oppas (die zijn te vinden) en we hebben voor onszelf besloten dat de jongens niet meer dan drie dagen per week naar de oppas gaan. Dat is echt prima te doen! De jongens vinden het daar fantastisch en wij kunnen allebei ons ei kwijt op het werk. Niet werken zou mij echt heel ongelukkig maken!
We studeren allebei (ik ben over twee maanden klaar) en we werken allebei. We staan normaal allebei 4 dagen per week voor de klas. Dit schooljaar werken we beide drie dagen, vanwege ouderschapsverlof. Dat is erg relaxed. Alles gaat prima.
Als jullie relatie goed is en je wilt ervoor gaan: doen. Wij redeneerden: een kind komt nooit goed uit, verstoort je leven compleet en zet alles op zijn kop. Dat is volgens ons makkelijker als je jong, fit bent en in de opbouwfase van je leven bent, dan als je een dertiger bent die al jaren een leven leidt en dat helemaal gewend is.
Over dat thuis zitten zou ik -als ik jou was- nog geen uitspraken doen. Je weet echt niet waar je het over hebt! We hebben altijd gezorgd voor een perfecte oppas (die zijn te vinden) en we hebben voor onszelf besloten dat de jongens niet meer dan drie dagen per week naar de oppas gaan. Dat is echt prima te doen! De jongens vinden het daar fantastisch en wij kunnen allebei ons ei kwijt op het werk. Niet werken zou mij echt heel ongelukkig maken!
vrijdag 7 september 2007 om 21:20
Nou ja, dat thuisblijven: zo zie ik dat nu inderdaad... Misschien valt het mij ook wel heel erg tegen hoor! Ik ben wel druk met foto-opdrachten e.d. waardoor dat het misschien een beetje breekt (als het tenminste zo doorgaat als nu). Het lijkt me heerlijk om vanuit huis te kunnen werken. Zo heb je toch je eigen ding, maar kun je zelf je tijd indelen.
Een carrière in de richting van mijn studie trekt me op dit moment niet echt, maar ook dit kan veranderen natuurlijk! Ik hoor ook verhalen van vrouwen die wél wilden gaan werken, maar die dat toen hun kindje eenmaal geboren was niet meer wilden. Ik denk dat dat voor iedereen anders is.
We hebben trouwens een hond, waardoor het 'standaard-studentenleven' voor ons al een tijdje niet meer van toepassing is. We moeten al bijna drie jaar altijd rekening houden met de hond bij onze plannen. Kunnen bijvoorbeeld niet zomaar hele dagen weg. Nou wil ik een hond natuurlijk absoluut niet vergelijken met een kind, maar ik denk dat de overgang van totale vrijheid naar de gebondenheid die je toch hebt met een kind voor andere studenten veel groter zal zijn. Oppas zou ook geen probleem worden. Op zich is de situatie dat mijn vriend nog studeert en ik parttime werk voor het geld ideaal denk ik. In de daarop volgende jaren zal hij namelijk werkweken van 40 uur en meer maken...
Ik ben over het algemeen wat impulsiever, en zie niet zo heel veel problemen. Mijn vriend is vaak degene die me weer met beide benen op de grond zet.... Hij zou bijvoorbeeld het liefst een koopwoning hebben voor we ons eerste kindje krijgen. Ik vind dat niet zo nodig. De eerste tijd merkt een kind daar toch niets van... (jullie merken wel hoeveel er tegelijkertijd in mijn hoofd omgaat momenteel)
Maartje
Een carrière in de richting van mijn studie trekt me op dit moment niet echt, maar ook dit kan veranderen natuurlijk! Ik hoor ook verhalen van vrouwen die wél wilden gaan werken, maar die dat toen hun kindje eenmaal geboren was niet meer wilden. Ik denk dat dat voor iedereen anders is.
We hebben trouwens een hond, waardoor het 'standaard-studentenleven' voor ons al een tijdje niet meer van toepassing is. We moeten al bijna drie jaar altijd rekening houden met de hond bij onze plannen. Kunnen bijvoorbeeld niet zomaar hele dagen weg. Nou wil ik een hond natuurlijk absoluut niet vergelijken met een kind, maar ik denk dat de overgang van totale vrijheid naar de gebondenheid die je toch hebt met een kind voor andere studenten veel groter zal zijn. Oppas zou ook geen probleem worden. Op zich is de situatie dat mijn vriend nog studeert en ik parttime werk voor het geld ideaal denk ik. In de daarop volgende jaren zal hij namelijk werkweken van 40 uur en meer maken...
Ik ben over het algemeen wat impulsiever, en zie niet zo heel veel problemen. Mijn vriend is vaak degene die me weer met beide benen op de grond zet.... Hij zou bijvoorbeeld het liefst een koopwoning hebben voor we ons eerste kindje krijgen. Ik vind dat niet zo nodig. De eerste tijd merkt een kind daar toch niets van... (jullie merken wel hoeveel er tegelijkertijd in mijn hoofd omgaat momenteel)
Maartje
vrijdag 7 september 2007 om 21:38
Hai Maartje,
Even een paar dingetjes waar ik op wil reageren. Een koopwoning heb je zeker niet perse nodig hoor voor een kindje. Als dat je wensen voor de toekomst zijn is het wel fijn als je dat alvast voor elkaar hebt voordat je een kindje krijgt. Het is allemaal een hoop geregel en ik ben van mening dat je die rompslomp beter voor dan na je kind kunt hebben. Maar oke, dat is niet iets waardoor je je kinderwens maar moet uitstellen begrijp me asjeblieft niet verkeerd!
Wel krijg ik een beetje het idee dat je er iets te gemakkelijk over denkt. Je zegt dat je het hebben van een hond niet vergelijkt met een kind, maar je denkt wel dat de overgang voor jullie minder lastig moet zijn dan voor studenten die nog geen enkele verantwoordelijkheid hebben. Nou is een hond natuurlijk helemaal niet te vergelijken met een kindje, maar dat weet je zelf ook wel neem ik aan.
Ik weet hoe dwingend een kinderwens kan aanvoelen, maar realiseer je wel dat als je nu of binnen een jaar zwanger raakt, dat je je veel meer dingen op de hals haalt dan even te wachten. Een kindje opzich is al zwaar en zeker als je ervoor kiest deze te krijgen tijdens je studentenleven.
Studeren en kinderen is best te doen, maar om ervoor te kiezen terwijl je nog studeert? Nee, zou niet mijn keuze zijn. Je komt in een heel andere wereld terecht zodra je ouders wordt en je studie zou daar best weleens heel goed onder kunnen gaan lijden. Zoals je zelf al zegt dat er soms moeders zijn die liever stoppen met werken na hun bevalling, zou je motivatie voor een studie ook best weleens kunnen afnemen zodra je een kind krijgt.
Een bedrijf aan huis is een heel gaaf idee en ik raad je zeker aan dat door te zetten, maar met een kleintje thuis lijkt mij dat erg lastig. Je bent 24 uur per dag moeder en als je een paar dagn vanuit huis werkt dan moet je dat vaak echt tussen de bedrijven door doen bij wijze van spreken. Ook zeg je dat je graag wilt thuisblijven bij jullie kindje en dan moet je even nagaan of er dan nog wel genoeg geld in het laadje komt aangezien je vriend dan nog studeert...
Nou ik hoop dat je hier iets aan hebt, ik wil je niet ontmoedigen, maar ik hoop gewoon dat je gaat realiseren waar je aan begint, want er zijn al genoeg mensen ingestonken zonder dat ze wisten wat het allemaal met zich mee bracht.
Even een paar dingetjes waar ik op wil reageren. Een koopwoning heb je zeker niet perse nodig hoor voor een kindje. Als dat je wensen voor de toekomst zijn is het wel fijn als je dat alvast voor elkaar hebt voordat je een kindje krijgt. Het is allemaal een hoop geregel en ik ben van mening dat je die rompslomp beter voor dan na je kind kunt hebben. Maar oke, dat is niet iets waardoor je je kinderwens maar moet uitstellen begrijp me asjeblieft niet verkeerd!
Wel krijg ik een beetje het idee dat je er iets te gemakkelijk over denkt. Je zegt dat je het hebben van een hond niet vergelijkt met een kind, maar je denkt wel dat de overgang voor jullie minder lastig moet zijn dan voor studenten die nog geen enkele verantwoordelijkheid hebben. Nou is een hond natuurlijk helemaal niet te vergelijken met een kindje, maar dat weet je zelf ook wel neem ik aan.
Ik weet hoe dwingend een kinderwens kan aanvoelen, maar realiseer je wel dat als je nu of binnen een jaar zwanger raakt, dat je je veel meer dingen op de hals haalt dan even te wachten. Een kindje opzich is al zwaar en zeker als je ervoor kiest deze te krijgen tijdens je studentenleven.
Studeren en kinderen is best te doen, maar om ervoor te kiezen terwijl je nog studeert? Nee, zou niet mijn keuze zijn. Je komt in een heel andere wereld terecht zodra je ouders wordt en je studie zou daar best weleens heel goed onder kunnen gaan lijden. Zoals je zelf al zegt dat er soms moeders zijn die liever stoppen met werken na hun bevalling, zou je motivatie voor een studie ook best weleens kunnen afnemen zodra je een kind krijgt.
Een bedrijf aan huis is een heel gaaf idee en ik raad je zeker aan dat door te zetten, maar met een kleintje thuis lijkt mij dat erg lastig. Je bent 24 uur per dag moeder en als je een paar dagn vanuit huis werkt dan moet je dat vaak echt tussen de bedrijven door doen bij wijze van spreken. Ook zeg je dat je graag wilt thuisblijven bij jullie kindje en dan moet je even nagaan of er dan nog wel genoeg geld in het laadje komt aangezien je vriend dan nog studeert...
Nou ik hoop dat je hier iets aan hebt, ik wil je niet ontmoedigen, maar ik hoop gewoon dat je gaat realiseren waar je aan begint, want er zijn al genoeg mensen ingestonken zonder dat ze wisten wat het allemaal met zich mee bracht.
vrijdag 7 september 2007 om 22:24
Allereerst wil ik even duidelijk hebben dat ik in ieder geval klaar zal zijn met mijn studie tegen de tijd dat de baby geboren zal worden. Het nu of even wachten is eigenlijk het onderscheid tussen nog een half jaar wachten of anderhalf tot twee jaar. Ik wil sowieso zeker weten dat ik mijn diploma nog voor de geboorte ga halen, wil ik gaan proberen zwanger te worden. Mijn vriend studeert dan eventueel nog wel, maar die zal ook hoogstwaarschijnlijk fulltime gaan werken na zijn studie, en zal dus alleen maar vaker thuis zijn zolang hij nog studeert. In die periode zou ik op de tijden dat hij thuis is parttime kunnen werken. Dat zou niets veranderen aan ons huidige inkomen.
De koopwoning is ook absoluut niet mijn voorwaarde, maar meer het idee van mijn vriend. Zoals ik al aangaf is onze flat prima geschikt voor gezinnen met 1 kind. Daar zijn er hier dan ook meerdere van.
Ik wil een kind inderdaad niet vergelijken met een hond, maar aangezien wij een hond hebben die lastig alleen kan blijven, proberen we altijd onze activiteiten zo af te stemmen dat er vrijwel altijd iemand thuis is. In die zin zal er voor ons dus weinig veranderen (afgezien van natuurlijk de oppas). De hond zelf zal ik nooit met een kind vergelijken natuurlijk! Dat zijn twee volledig verschillende zaken!
Het fotografie-bedrijfje waar ik mee bezig ben komt nu net van de grond. Uiteindelijk wil ik graag een studio aan huis, maar bijvoorbeeld als de kinderen op school zitten. De opdrachten die ik nu doe, doe ik buiten de deur, en voor die momenten zou ik een oppas kunnen inschakelen. De uitwerking van de opdrachten doe ik thuis, op momenten tussendoor, dus dat zou ideaal zijn.
Ik denk er zeker niet licht over, maar ik denk dat we er gewoon aan toe zijn. We zijn bijna 10 jaar bij elkaar, wonen daarvan ruim 4,5 jaar samen, mijn vriend heeft straks twee universitaire diploma's, ik 1, en ik heb daarvóór een paar jaar pedagogiek gestudeerd. (dat maakt me nog geen deskundige, maar ik heb dus ook de soms minder leuke kanten van het hebben van kinderen gezien)
Ik denk dat we zeker wel weten waar we aan beginnen, en dat de basis (ook financieel gezien) goed is. Ik denk in ieder geval dat er ouders zijn die minder doordacht en voorbereid aan kinderen beginnen.
Voor allebei is iets te zeggen (een half jaar of anderhalf jaar wachten), maar ik denk dat je soms ook je gevoel moet volgen. Zoals hierboven al gezegd is: Als je er teveel over nadenkt komt een kind nooit goed uit. De komende jaren zal er waarschijnlijk nog veel veranderen in ons leven (denk: afstuderen, baan, trouwen, koopwoning etc.), en dat zou betekenen dat we bij wijze van spreken het best nog 5 jaar kunnen wachten...
Maartje
De koopwoning is ook absoluut niet mijn voorwaarde, maar meer het idee van mijn vriend. Zoals ik al aangaf is onze flat prima geschikt voor gezinnen met 1 kind. Daar zijn er hier dan ook meerdere van.
Ik wil een kind inderdaad niet vergelijken met een hond, maar aangezien wij een hond hebben die lastig alleen kan blijven, proberen we altijd onze activiteiten zo af te stemmen dat er vrijwel altijd iemand thuis is. In die zin zal er voor ons dus weinig veranderen (afgezien van natuurlijk de oppas). De hond zelf zal ik nooit met een kind vergelijken natuurlijk! Dat zijn twee volledig verschillende zaken!
Het fotografie-bedrijfje waar ik mee bezig ben komt nu net van de grond. Uiteindelijk wil ik graag een studio aan huis, maar bijvoorbeeld als de kinderen op school zitten. De opdrachten die ik nu doe, doe ik buiten de deur, en voor die momenten zou ik een oppas kunnen inschakelen. De uitwerking van de opdrachten doe ik thuis, op momenten tussendoor, dus dat zou ideaal zijn.
Ik denk er zeker niet licht over, maar ik denk dat we er gewoon aan toe zijn. We zijn bijna 10 jaar bij elkaar, wonen daarvan ruim 4,5 jaar samen, mijn vriend heeft straks twee universitaire diploma's, ik 1, en ik heb daarvóór een paar jaar pedagogiek gestudeerd. (dat maakt me nog geen deskundige, maar ik heb dus ook de soms minder leuke kanten van het hebben van kinderen gezien)
Ik denk dat we zeker wel weten waar we aan beginnen, en dat de basis (ook financieel gezien) goed is. Ik denk in ieder geval dat er ouders zijn die minder doordacht en voorbereid aan kinderen beginnen.
Voor allebei is iets te zeggen (een half jaar of anderhalf jaar wachten), maar ik denk dat je soms ook je gevoel moet volgen. Zoals hierboven al gezegd is: Als je er teveel over nadenkt komt een kind nooit goed uit. De komende jaren zal er waarschijnlijk nog veel veranderen in ons leven (denk: afstuderen, baan, trouwen, koopwoning etc.), en dat zou betekenen dat we bij wijze van spreken het best nog 5 jaar kunnen wachten...
Maartje
zaterdag 8 september 2007 om 09:46
We hebben het er gisteravond nog eens over gehad, en half-half besloten om het te gaan proberen zodra ik mijn diploma heb (of mijn afstudeerscriptie afheb)! Dat zal over ongeveer een jaar zijn, dus de gulden middenweg.
Tegen de tijd dat ons kindje dan geboren wordt zal mijn vriend ook bijna of helemaal klaar zijn met zijn studie. (afhankelijk van hoelang het duurt tot ik zwanger wordt)
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb er veel aan gehad!
Maartje
Tegen de tijd dat ons kindje dan geboren wordt zal mijn vriend ook bijna of helemaal klaar zijn met zijn studie. (afhankelijk van hoelang het duurt tot ik zwanger wordt)
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb er veel aan gehad!
Maartje
zaterdag 8 september 2007 om 10:21
Ik vind dit een verstandig besluit. Ik dacht het ook zo te plannen: Ik moet nog studeren tot juli. Stel dat ik in één keer zwanger raak, (wat natuuuurlijk niet zou gebeuren) kan ik nog mooi afstuderen voor de kleine er is.
Je raadt het al, ik was in één keer zwanger. Van week 6 tot week 15 heb ik de hele dag overgegeven. Toen ging het 1 week goed en toen kon ik niet meer lopen van de bekkeninstabiliteit. Je snapt: van studeren kwam helemaal niets meer!
Zoonlief zit nu naast me op de bank. EInd oktober vieren we zijn derde verjaardag en - als het goed is- mijn afstudeerfeestje.
Je weet nooit hoe dingen lopen, dus! Succes ermee!
(en over de vergelijking met de hond: die klopte bij ons wel. We waren al gewend om ergens voor verantwoordelijk te zijn, samen te zorgen en onze planning (dagjes weg etc.) was al jaren gebaseerd op dat beest. Dus ja: het scheelt!
Je raadt het al, ik was in één keer zwanger. Van week 6 tot week 15 heb ik de hele dag overgegeven. Toen ging het 1 week goed en toen kon ik niet meer lopen van de bekkeninstabiliteit. Je snapt: van studeren kwam helemaal niets meer!
Zoonlief zit nu naast me op de bank. EInd oktober vieren we zijn derde verjaardag en - als het goed is- mijn afstudeerfeestje.
Je weet nooit hoe dingen lopen, dus! Succes ermee!
(en over de vergelijking met de hond: die klopte bij ons wel. We waren al gewend om ergens voor verantwoordelijk te zijn, samen te zorgen en onze planning (dagjes weg etc.) was al jaren gebaseerd op dat beest. Dus ja: het scheelt!
zaterdag 8 september 2007 om 10:40
Dat laatste, over de hond, was dus precies wat ik bedoelde.
Ik heb nu trouwens meteen een goede motivatie om mijn studie zo snel mogelijk af te ronden! En we hebben op deze manier nog ongeveer twee jaar om te sparen, stel dat ik er net zo'n last van krijg als jij, Sosofie, en ik bijvoorbeeld niet kan werken.
Ik denk dat dit de beste beslissing is, en mijn vriend staat er ook helemaal achter!
Maartje
Ik heb nu trouwens meteen een goede motivatie om mijn studie zo snel mogelijk af te ronden! En we hebben op deze manier nog ongeveer twee jaar om te sparen, stel dat ik er net zo'n last van krijg als jij, Sosofie, en ik bijvoorbeeld niet kan werken.
Ik denk dat dit de beste beslissing is, en mijn vriend staat er ook helemaal achter!
Maartje
zaterdag 8 september 2007 om 10:51
Ik vind het een goede beslissing en ik wil je ook graag zeggen dat ik het heel verstandig vind dat je er zo goed overna denkt en de mening van anderen vraagt als je het even niet zeker weet. Sommige mensen maken de beslissing hals over kop samen en komen dan van een koude kermis terug. Dat zal jou nu veel minder snel overkomen denk ik!
Ook wil ik even tegen sosofie zeggen dat ik het ontzettend knap van jou vindt dat je verder bent gaan studeren met een kleine. Je mag echt trots zijn op jezelf!
Ook wil ik even tegen sosofie zeggen dat ik het ontzettend knap van jou vindt dat je verder bent gaan studeren met een kleine. Je mag echt trots zijn op jezelf!
