oma en opa, wat doen jullie nu?

absoluut niet overdreven. Zou ik ook absoluut eisen. Mijn kinderen zijn vaak bij opa en oma en ik heb 1 regel, ik wil ze net zo terug krijgen als ik ze afgeleverd heb. M.a.w. het maakt mij niet uit wat ze die dag eten (binnen het normale) hoe ze slapen, wat ze krijgen, wat ze doen en hoe ze de dag invullen. Maar niet beveiligde ramen zou mijn regel dus niet garanderen en dus niet acceptabel zijn voor mij.

Ik heb trouwens wel overleg hoor, over wat wel en niet mag, maar opa en opa vragen altijd of ze bijv mee mag naar die op visite, of dat ze achterop de fiets mag of dat ze hagelslag op brood mag en over hoe lang ze moeten slapen etc, en ik vind bijna alles best, ik weet toch dat ze geen gekke dingen doen.

mimsey schreef op 02 juni 2008 @ 16:31:

Ik kan me voorstellen dat je er door overrompeld werd. Ook door het bedje, dat zo heel anders was als jij je had voorgesteld.



Ik denk dat ik iets zou hebben gezegd in de trant van "Oh, wat een mooi bedje, en wat lief dat jullie een eigen bedje voor hem hebben. Hij is er nu alleen nog wat te klein voor, hij moet eerst leren van de trap te lopen, maar tegen die tijd zal hij er wel heerlijk in slapen, denk ik",

Zo lijkt het net alsof je tegen een kind van 6 jaar praat. Ieder normaal denkend mens weet toch wel dat het supergevaarlijk is om een kind vast te binden in bed.

Net zoals Eowynn als schreef. Als dit mijn schoonouders betrof zou ik ook met andere dingen niet vertrouwen en zouden er geen logeerpartijen meer plaatsvinden.

Met belangstelling alles gelezen... :-)... Ik geloof dat iedereen wel in meer of mindere mate dit soort dingen met (schoon)ouders meemaakt.... Mijn zusje en ik hebben met name met onze schoonmoeders dergelijke discussies (en probleempjes)... Wat is dat toch met schoonmoeders, haha..



Onze kleine is pas vijf maanden, maar welke goedbedoelde adviezen ik van mijn schoonmoeder al wel niet heb gehad?? Over borstvoeding, over bijvoeding (mag bij ons pas met zes maanden i.v.m. allergie-gevoeligheid) en slaapgewoonten e.d.



Lastig is ook dat mijn schoonmoeder zich (achteraf) bekritiseerd voelt bijv. omdat zij haar kinderen niet op verzoek voedde. Daar kan ik natuurlijk niets aan doen en het is ook geen kritiek van mij over hoe zij dat vroeger deed. Nu is het alleen anders en als ik oma ben, zal het ook wel weer anders zijn.... Maar 'anders' is niet hetzelfde als 'verkeerd' zeg ik dan maar



Nu heb ik samen met mijn vriend van te voren bepaald wat we belangrijk vinden en al ingeschat waar we waarschijnlijk commentaar op zullen krijgen..... Hebben voorbeelden gezien van hoe wij het niet willen: Hij heeft nl. al twee nichtjes die naar ons idee schandalig verwend en volgepropt worden op een leeftijd dat het volgens ons niet verantwoord is (cornetto's voor een 1,5 jarige, zakjes chips voor diezelfde leeftijd). Ook is voor oma 'nee' zeggen erg moeilijk.... Nadeel is natuurlijk wel meteen dat wanneer wij over deze voor hen 'normale' dingen gaan praten, dat ik verwacht dat mijn schoonzusje zich ook meteen bekritiseerd voelt... Er staat ons dus nog wel e.e.a. te wachten.



Nu vind ik het al lastig om gewoon te zeggen hoe ik het wil hebben zonder geirriteerd over te komen. Ik probeer dan maar in mijn achterhoofd te houden dat ook zij het beste wil voor haar kleinkinderen en dat 'beste' is in haar belevingswereld anders dan bij mij.



Zij wilde bijv. dat ik de kleine al liga met sap ging geven, want dan sliep hij vast sneller in e.d. Ook dacht ze dat hij nog veel honger had, omdat hij vaak met z'n handjes in zijn mond zit. Dat hij daarbij gewoon tevreden geluidjes maakt (en niet huilt) hoort ze dan niet. M.i. betekent dat dat hij geen honger heeft en gewoon zin had om te sabbelen...:-)... Ik heb gezegd dat ik me echt ga houden aan de zes maanden borstvoeding (en in noodgevallen hypo-allergene kunstvoeding) omdat ik het mezelf nooit zou vergeven als ik het eerder zou doen wanneer hij een ernstige allergie zou ontwikkelen op latere leeftijd. (Dat kan natuurlijk ook nog na zes maanden, maar dan weet ik dat het niet aan mij heeft gelegen).

Daarnaast heb ik ook maar aangegeven dat ze tegenwoordig bij het CB wat strenger zijn met eet-patronen i.v.m. de kinderen die allemaal overgewicht hebben op latere leeftijd. (Want ja: schoonzus had nog nooit van zo'n advies gehoord...en vond het natuurlijk maar raar dat wij dat wel hadden gehad).



Ik heb besloten om de strijd aan te gaan over de punten die wij in de opvoeding belangrijk vinden. Als vriendlief daar bij zijn ouders niet of onvoldoende duidelijk over is, zal ik dat zelf wel zijn. Dan maar de stomme schoondochter...:-)



PS: ik ben natuurlijk wel benieuwd hoe ik dit dan ga aanpakken, hahaha....



PSS: Als onze kleine een grote man is, ben ik zelf ook iemands schoonmoeder dus ik hou dat ook maar in mijn achterhoofd...:-)

Opa een pets terug verkopen. Kom nou, wat denkt hij wel? Ik zou hier pislink van worden eerlijk gezegd.

En een spanlakentje? Misschien in de jaren 60 maar nu niet meer. Ik had mijn kind meteen weer mee naar huis genomen b=nadat ik opa en oma had verteld hoe ik erover denk. Echt te erg dit.

Bespreek het met je man en kom er met zijn ouders op terug, dat lijkt me het beste.

Mijn dochter van anderhalf vindt Cornetto's heerrrrrrlijk, lekkerder dan Magnums :-)

:-)... zie je...:-)... iedereen denkt er anders over...:-)

Leg je schoonouders duidelijk uit dat zo'n spanlaken vreselijk gevaarlijk is, en dat die dingen tegenwoordig verboden zijn. Die mensen weten nog niet beter, en denken dat ze harstikke goed bezig zijn. Vroeger ging dat nou eenmaal zo. Ik lag ook vast in bed, maar mijn kinderen absoluut niet.

Wees gewoon duidelijk en eerlijk.

Ik herken dit zo! Mijn schoonouders wachtten al jaren op kleinkinderen en nu hebben ze er eindelijk eentje. Ze zijn dolblij dat wij ze 'een kleinkind hebben gegeven'. Daar zit ook meteen het hele probleem, wij hebben ze geen kleinkind gegeven, wij hebben een kind gekregen, dat ook hun kleinkind is.



Persoonlijk vind ik het echt vreselijk, de bemoeienis, de steken onder water, de goedbedoelde adviezen, de verwijten (voorbeelden te over, maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. Dat zij de babykamer eerder klaar hadden dan wij zegt misschien al genoeg.). Kortom het opeisen van ons kind. Het zit me inmiddels zo hoog dat het een heleboel dingen verpest, waaronder ook de relatie tussen mij en mijn vriend (Ach, maak je er toch niet zo druk over!). Maar er iets van zeggen... homaar. Ik ben bang om de band tussen mijn vriend en zijn ouders te verpesten en ruzies te veroorzaken. Het is trouwens goed om te weten dat mijn vriend uit een gezin komt waarin sowieso niet gepraat wordt. Elke keer neem ik me voor om er de volgende keer echt wat van te zeggen. Ik ben heel blij dat mijn kindje twee opa's en oma's heeft waar ze welkom en geliefd is, maar ik ben er zo ontzettend zat van dat mijn kindje zo geclaimd wordt door iedereen!



Als ik meteen vanaf het begin af aan duidelijk was geweest dan was het misschien ook niet zo ver gekomen. Nu is het lastig om het over dingen te hebben die maanden geleden gebeurd zijn. Dus floep: wees meteen duidelijk en eerlijk, dat had ik ook moeten doen. Succes ermee!



Shyte, ik moet zeggen dat ik de opvoeding van een kind geen gemeenschapsgoed vind. Ik werk zelf op het voortgezet onderwijs en daar krijg ik dat soort opmerkingen ook wel eens. De opvoeding vind ik in de eerste en belangrijkste plaats een taak voor de ouders. En ouders moeten eens ophouden die taak op anderen af te schuiven. Maar dat is weer een heel ander topic.

nou,bij mij is het niet mijn schoonmoeder maar de vrouw van mijn broer!!

laatst ook weer! zaten we gezellig met zijn allen te chinezen om dat mijn broer jarig was en tracteerde,meende zij eventjes te bepalen wanneer de borden van mijn kinderen vol genoeg geschept zijn. mijn zoon en dochter zijn overigens 12 en 11!!

ik heb deze keer niks gezegd ,om de sfeer niet te bederven,maar tegenwoordig zeg ik er wel wat van. zolang ik er bij zit ben ik heus wel in staat om mijn kinderen te corrigeren of niet!! als ik dat ZELF nodig vind. ik corrigeer haar dochter ook niet als ze er bij zit,toch??

Tja, ik kan me voorstellen dat je je hebt laten overdonderen. Alleen bedenk wel even dat dat spanlakengebeuren een noodoplossing was. Zij hadden een bedje geregeld. Harstikke lief toch? Dat dat dan niet blijkt te voldoen is jammer. Maar voor die mensen is het ook al eeuwen geleden. Dan hebben ze geen traphekje (niet zo raar natuurlijk) en dan zit je dus even met de handen in het haar. Zij willen ook niet dat je kindje aan de wandel gaat en komen an met deze (erg) ouderwetse oplossing.



Je had idd naar huis kunnen gaan, nu werd het zo'n vastbindgedoe. Je had hem ook los kunnen halen en ervoor kunnen zorgen dat hij de deur niet open zou krijgen. Toch?



En die tik van opa. Sloeg hij hem echt op zijn hand of was het even een klein tikje tegen de vingers? Dan kan je zeggen dat je dat liever niet hebt.



Ik vind dat iedereen er hier een veel te groot ding van maakt. Zij bedoelen het goed, jij geeft alleen je grenzen niet aan.

heul veul succes floep!!

dat gaat je echt wel lukken hoor. denk maar aan het belang van je kind.

succes!!!

Wat is er mis met (schoon) ouders heel duidelijk maken met wat je wil en dan ook gebeurt? Ook dat kan netjes en respectvol. En als ze dat niet respecteren, dan maar niet oppassen/logeren? Het is jouw kind. En jij bepaald. De tijd dat zij bepaalden ligt jaren achter je.

fleurtje schreef op 02 juni 2008 @ 09:59:

Sjeee, klinkt niet heel leuk, nee. Hoe dominant ze ook zijn: het is JOUW kind, hou dat in je achterhoofd.

Ja, maar het is ook het kind van haar man, en die ziet het probleem niet. Dus dat maakt het helemaal lastig, het is niet zo dat de stem van moeder altijd doorslag geeft. Je man moet natuurlijk wel jouw mening in overweging nemen, maar het omgekeerde geldt natuurlijk ook.....

Dan nog zou een man haar moeten supporteren, ipv ouders. Ook dat zou ik als moeder afdwingen. Andersom trouwens ook, als ik ergens het probleem niet van zie maar mijn partner ergens heel veel moeite mee zou hebben.

floep schreef op 19 juni 2008 @ 11:52:

Ik krijg een herkansing! Volgende week is er weer een nachtje opa en oma gepland en ik heb in ieder geval al tegen mijn man gezegd dat ik hoop dat hij begrijpt dat ik ons logeerbedje meeneem en dat door kleine man alleen daarin geslapen gaat worden. Ik heb nu al buikpijn als ik eraan denk dat ik de dsicussie moet gaan voeren,maar ik heb hier inmiddels zo veel tips gekregen over hoe ik het kan aanpakken dat ik hoop dat ik me dit keer niet omver laat kletsen.

Ik vind dat in dit verhaal van vier pagina's lang je man veel te weinig voorkomt. Je laat doorschemeren dat hij vind dat je ook niet te moeilijk moet doen. Verder krijg je heel veel adviezen wat JIJ zou moeten doen of zeggen tegen je schoonouders.



Ik ben van mening dat je eerst op 1 lijn moet zien te komen met je man! Zolang dat er niet is, kan je lullen als brugman, maar is het niet jij tegen je schoonouders, maar jij tegen je schoonouders en je man! Met alle spanningen die daar bij horen!



Succes!

Oh jee Floep,

volgende week alweer! Ik las de post van Micky, en ik denk dat het echt heel verstandig is als je dit niet al te lang laat duren. Het zit jou dwars, dat blijkt wel. Ik zou denk ik via de telefoon even 'melden' dat je het logeerbedje mee gaat nemen. Gewoon even zeggen dat het je achteraf toch niet zo lekker zat en dat je zelf lekkerder slaapt als je zoon in een ander bed ligt. Probeer dat een beetje relaxed te houden, dan heb je dat alvast gehad voordat je daar naartoe gaat.

Wat die tik betreft: ik zou het zeker met je vriend bespreken, en een afspraak maken over wat jullie doen als het weer gebeurt.... Ik ben heel benieuwd hoe het volgende week gaat!! Succes.

Ik heb met mijn schoonmoeder meer moeite dan met mijn eigen ouders. Er is een duidelijk verschil in hoe schoomoeder met onze kinderen omgaat en hoe mijn eigen moeder dat doet. Mijn eigen moeder vraagt altijd hoe wij het graag willen en probeert onze regels in ere te houden. Ze verwent ze af en toe wel een te veel in mijn ogen, maar daar is ze oma voor. Mijn schoonmoeder vindt dat de kinderen zich maar aan haar aan moeten passen (een baby van 6 maanden n.b.) en als ik zeg dat ik iets niet wil (dat een baby van 8 maanden softijs gevoerd krijgt oid) dan overdrijf ik altijd en ze weet heus wel hoe het moet want ze heeft er zelf ook 2 grootgebracht.

Wat ook verschil maakt is dat ik tegen mijn moeder ook makkelijker zeg als iets me niet aanstaat, dan tegen mijn schoonmoeder. Ook vindt mijn schoonmoeder vhet geregeld nodig ons erop te wijzen dat we toch echt eens met de kleine naar een homeopaat moeten, en dan kun je haar 100 keer vertellen dat je daar zelf niets in ziet, maar ze vertelt het gewoon nog een keer. Maar ik schaar dat maar onder de kleine ergernissen die erbij horen. Ik zou daarom nooit de relatie met mijn schoonmoeder op het spel zetten. (Ik verfoeter haar wel regelmatig hoor

Niet dat ik niet vind dat je niets moet zeggen om de goede lieve vrede te bewaren. Maar ik vind dat er ook wel snel een drama gemaakt wordt van kleine rete irritante maar o zo goed bedoelde dingen die schoonmoeders doen. En ik vind het ook een taak voor mijn man om zijn moeder er op aan te spreken.

Als ze dingen doet waar ik echt totaal niet achter sta dan laat ik het haar weten en het leidt hier ook regelmatig tot woorden, maar dat neem ik er maar bij.