Kinderen
alle pijlers
Opsluiten op de kamer
zaterdag 25 januari 2025 om 23:29
Zo even een heftige topictitel maar ik zit met het volgende.
M’n jongste (3jaar) heeft sowieso een pittig karakter. Vooral rond bedtijd is het een boefje.
Na het bedritueel gaat ze vaak vanalles uithalen. Alle tissues uit het doosje op onze kamer trekken of al haar kleren uitstallen op haar kamer. Maar ook een boek van grote zus kapotscheuren of zelfs met een prullenbak over het traphekje klimmen.
Ze doet dit best zachtjes soms ook pas een uur nadat ze in bed is gelegd. Soms hebben we het in de gaten maar vaak pas achteraf.
Alle gevaarlijke spullen zoals een schaar zijn al weggehaald en alle ramen op slot. En toch weet ze gevaarlijke situaties te creeeren of dingen kapot te maken.
Ik weet niet zo goed wat te doen. Vroeger hadden sommige kinderen een haakje op de deur en werden ze dus opgesloten. Dat wil ik dus echt niet. Maar dit wil ik ook niet meer want ook vanavond is er weer iets kapot gemaakt van haar zus.
Wie heeft dit ook meegemaakt en wat deden jullie toen?
M’n jongste (3jaar) heeft sowieso een pittig karakter. Vooral rond bedtijd is het een boefje.
Na het bedritueel gaat ze vaak vanalles uithalen. Alle tissues uit het doosje op onze kamer trekken of al haar kleren uitstallen op haar kamer. Maar ook een boek van grote zus kapotscheuren of zelfs met een prullenbak over het traphekje klimmen.
Ze doet dit best zachtjes soms ook pas een uur nadat ze in bed is gelegd. Soms hebben we het in de gaten maar vaak pas achteraf.
Alle gevaarlijke spullen zoals een schaar zijn al weggehaald en alle ramen op slot. En toch weet ze gevaarlijke situaties te creeeren of dingen kapot te maken.
Ik weet niet zo goed wat te doen. Vroeger hadden sommige kinderen een haakje op de deur en werden ze dus opgesloten. Dat wil ik dus echt niet. Maar dit wil ik ook niet meer want ook vanavond is er weer iets kapot gemaakt van haar zus.
Wie heeft dit ook meegemaakt en wat deden jullie toen?
zondag 26 januari 2025 om 16:17
Allemaal leuk en aardig, maar voor de peuter van TO werkt in bed leggen en weggaan blijkbaar niet.moizer schreef: ↑26-01-2025 15:17Die camera-babyfoons zijn relatief 'nieuw'. Geloof je nou echt dat voor die tijd alle ouders naast hun kind bleven zitten tot die sliep? En hoe doe je dat dan met de oudere kinderen? Krijg je weer hoe onverantwoord het is dat je een 6-jarige alleen beneden laat!
Hier een uitgebreid bed-ritueel, maar dan was het wel de bedoeling dat ze gewoon in hun bed bleven en gingen slapen (wat de oudsten over het algemeen ook gewoon deden). Vielen ze niet meteen in slaap, dan bladerden ze een beetje door een boekje en deed ik de lamp uit als ze in slaap gevallen waren met het boekje in bed. Jongste had geregeld hele bed vol speelgoed, maar ging ook niet naar de rest om te klieren.
Ook een gevalletje duidelijk grenzen aangeven denk ik. En ja: dat werkt voor de meeste kinderen maar niet voor allemaal. Maar tegenwoordig zijn er vooral kinderen voor wie het niet lijkt te werken, of zouden ze tegenwoordig gewoon niet zo goed om leren gaan met grenzen omdat die vaak wat voorzichtigjes aangegeven worden?....
Dan zul je toch wat anders moeten bedenken.
zondag 26 januari 2025 om 20:34
Oh een hechtingsstoornis. Zo dat is een lekker snelle conclusie door iemand hier.
Erbij blijven kan lang duren omdat ze dan met mij bezig gaat zijn. Ik heb het idee dat dat het zelfs erger maakt. En dan zit ik met de oudere kinderen die ook naar bed moeten (en man die niet altijd thuis is). Oudste gaat pas om 21u naar bed dus daar op wachten is geen optie.
Oververmoeid zou overigens wel kunnen kloppen soms. Ik weet niet goed hoe ik dat kan voorkomen. Ze wil echt niet meer overdag slapen en voor half 7 / 7u in bed halen we niet. Rust inbouwen overdag kan ik morgen thuis wel proberen. Op de opvang zijn ze heel veel buiten maar wel met heel veel kinderen weinig ruimte voor echte rust op een middagdutje na maar dat doet ze echt niet meer.
Ik geloof niet zo in opvoeding en hechting als oorzaak. Kan wel hoor maar in dit geval 4 kinderen hetzelfde opgevoed en zelfde hechting (in grote lijnen) maar zeer wisselde resultaat wat betreft gaan slapen.
Erbij blijven kan lang duren omdat ze dan met mij bezig gaat zijn. Ik heb het idee dat dat het zelfs erger maakt. En dan zit ik met de oudere kinderen die ook naar bed moeten (en man die niet altijd thuis is). Oudste gaat pas om 21u naar bed dus daar op wachten is geen optie.
Oververmoeid zou overigens wel kunnen kloppen soms. Ik weet niet goed hoe ik dat kan voorkomen. Ze wil echt niet meer overdag slapen en voor half 7 / 7u in bed halen we niet. Rust inbouwen overdag kan ik morgen thuis wel proberen. Op de opvang zijn ze heel veel buiten maar wel met heel veel kinderen weinig ruimte voor echte rust op een middagdutje na maar dat doet ze echt niet meer.
Ik geloof niet zo in opvoeding en hechting als oorzaak. Kan wel hoor maar in dit geval 4 kinderen hetzelfde opgevoed en zelfde hechting (in grote lijnen) maar zeer wisselde resultaat wat betreft gaan slapen.
zondag 26 januari 2025 om 20:43
zondag 26 januari 2025 om 20:47
zondag 26 januari 2025 om 21:05
Ligbedje85 schreef: ↑26-01-2025 20:34Oh een hechtingsstoornis. Zo dat is een lekker snelle conclusie door iemand hier.
Erbij blijven kan lang duren omdat ze dan met mij bezig gaat zijn. Ik heb het idee dat dat het zelfs erger maakt. En dan zit ik met de oudere kinderen die ook naar bed moeten (en man die niet altijd thuis is). Oudste gaat pas om 21u naar bed dus daar op wachten is geen optie.
Oververmoeid zou overigens wel kunnen kloppen soms. Ik weet niet goed hoe ik dat kan voorkomen. Ze wil echt niet meer overdag slapen en voor half 7 / 7u in bed halen we niet. Rust inbouwen overdag kan ik morgen thuis wel proberen. Op de opvang zijn ze heel veel buiten maar wel met heel veel kinderen weinig ruimte voor echte rust op een middagdutje na maar dat doet ze echt niet meer.
Ik geloof niet zo in opvoeding en hechting als oorzaak. Kan wel hoor maar in dit geval 4 kinderen hetzelfde opgevoed en zelfde hechting (in grote lijnen) maar zeer wisselde resultaat wat betreft gaan slapen.
Weet niet of deze reactie op mijn is. Ik had het over hechting. Geen hechtingsstoornis.
Iedereen heeft nl hechting nodig. Ook volwassenen, zelfs die met een veilig hechtingspatroon. Er wordt gewoon mee bedoeld: rustgevende en betrouwbare connectie tussen twee personen.
zondag 26 januari 2025 om 23:22
We weten toch niet hoe oud die zijn? En of de vader er ook is?
Maar goed, TO denkt dat erbij blijven niet werkt. Dan zal ze iets anders moeten verzinnen. Boven wat blijven aanrommelen (eventueel met andere kinderen) of met een babyfoon haar in de gaten houden. De kans is dan groot dat ze alsnog een aantal keer naar haar dochter toe moet dus dat is ook vrij onrustig.
Maar gewoon zeggen dat het kind maar moet gaan slapen werkt nu eenmaal niet altijd. In ieder geval niet bij de peuter van TO.
maandag 27 januari 2025 om 00:02
Op een gegeven moment was kind hier bang, hoorde geluiden op het dak (sinterklaastijd). Wat toen ook hielp was bedritueel, weggaan en afspreken dat ik na kwartier of half uur zou komen kijken. Dat deed ik dan ook en meestal sliep kind dan wel zonder bang te zijn, want ze wist dat ik kwam en dat gaf rust.
maandag 27 januari 2025 om 07:19
maandag 27 januari 2025 om 07:34
maandag 27 januari 2025 om 07:38
maandag 27 januari 2025 om 09:05
Wat hier helpt op spannende dagen: kind valt in slaap in ons bed. Dan voelt het zich veiliger en dichter bij ons. En wanneer het slaapt, overleggen in hun bed.
Iemand hierboven zegt: slapen leggen en zeggen dat je in kwartiertje terug gaat kijken is ook een fijne. Is ook die nabijheid en veiligheid bieden.
[...]
Iemand hierboven zegt: slapen leggen en zeggen dat je in kwartiertje terug gaat kijken is ook een fijne. Is ook die nabijheid en veiligheid bieden.
[...]
maandag 27 januari 2025 om 09:08
Dat laatste is prima, maar om daar het woord hechting voor te gebruiken vind ik zo gek. Dat wordt toch gebruikt voor het psychische proces wat volgt op langdurig die dingen maar niet op die dingen zelf. Ik zou dan “nabijheid” / fysiek contact/ aandacht gebruiken.Wikkydorp schreef: ↑27-01-2025 09:05Wat hier helpt op spannende dagen: kind valt in slaap in ons bed. Dan voelt het zich veiliger en dichter bij ons. En wanneer het slaapt, overleggen in hun bed.
Iemand hierboven zegt: slapen leggen en zeggen dat je in kwartiertje terug gaat kijken is ook een fijne. Is ook die nabijheid en veiligheid bieden.
[...]
Maar goed, na kwartiertje gaan kijken werkt hier ook. Mopperen “blijf toch in bed” en extra (negatieve) aandacht geven aan uit bed komen werkte niet. Positieve aandacht geven aan in bed blijven helpt wel.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 27-01-2025 11:29
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
12.42% gewijzigd
maandag 27 januari 2025 om 09:09
Opsluiten op de kamer kan je enkele resultaten krijgen:
- mama en papa laten me in de steek. Ik heb hen nodig en ze zijn er niet. En ze vallen terug in verdriet en leren dat hulp vragen niet helpt en dat ze het zelf moeten oplossen. Ouders denken dan ‘oh het werkt! Kind gaat nu wel flink slapen, hoor het niet meer ‘s avonds!’
- angst vergroten waardoor ze of nog meer uithalen, of ook dan terugvallen in overgave
- als het nu dit gedrag stelt door verveling omdat die gewoon niet zou kunnen slapen óf door oververmoeidheid, gaat het nog meer stukmaken en moeilijk doen. En dan kan je je bozer en bozer maken óf iets anders bedenken zoals hier al vaak aangehaald mbt nabijheid.
- mama en papa laten me in de steek. Ik heb hen nodig en ze zijn er niet. En ze vallen terug in verdriet en leren dat hulp vragen niet helpt en dat ze het zelf moeten oplossen. Ouders denken dan ‘oh het werkt! Kind gaat nu wel flink slapen, hoor het niet meer ‘s avonds!’
- angst vergroten waardoor ze of nog meer uithalen, of ook dan terugvallen in overgave
- als het nu dit gedrag stelt door verveling omdat die gewoon niet zou kunnen slapen óf door oververmoeidheid, gaat het nog meer stukmaken en moeilijk doen. En dan kan je je bozer en bozer maken óf iets anders bedenken zoals hier al vaak aangehaald mbt nabijheid.
maandag 27 januari 2025 om 09:09
Ik zou er zelf op die leeftijd nooit meer bijblijven. Dat lijkt mij vooral enorm onpraktisch. Ik zou gewoon zorgen dat ik boven wat klusjes zou doen zodat je haar weer naar bed kunt sturen als ze er uit komt. Babyfoon zou ik bij een driejarige ook niet meer doen, dat is meer voor baby's.
Ik vind het ook geen vreemd gedrag, mijn kinderen kwam op die leeftijd regelmatig uit bed. Dan ga een beetje experimenteren met bedtijden (vroeger naar bed, later naar bed) en zorg je dat je het een beetje in de gaten kunt houden (ik ging was vouwen, of was met de oudere kinderen op de kamer).
Ik vind het ook geen vreemd gedrag, mijn kinderen kwam op die leeftijd regelmatig uit bed. Dan ga een beetje experimenteren met bedtijden (vroeger naar bed, later naar bed) en zorg je dat je het een beetje in de gaten kunt houden (ik ging was vouwen, of was met de oudere kinderen op de kamer).
maandag 27 januari 2025 om 09:17
Het lijkt wel of je het over een baby hebt in plaats van een 3-jarige. Ik zou er juist op focussen dat het bed een veilige plaats is, waar je je prettig voelt en alleen in slaap kan vallen. Je kunt een kind heel makkelijk aanleren dat in slaap vallen iets is waar je je ouder(s) bij nodig hebt. Als je daar zelf geen problemen mee hebt is daar niets mis mee, maar ik had, toen de kinderen die leeftijd hadden geen tijd en zin om te blijven wachten tot een kind in slaap viel.Wikkydorp schreef: ↑27-01-2025 09:09Opsluiten op de kamer kan je enkele resultaten krijgen:
- mama en papa laten me in de steek. Ik heb hen nodig en ze zijn er niet. En ze vallen terug in verdriet en leren dat hulp vragen niet helpt en dat ze het zelf moeten oplossen. Ouders denken dan ‘oh het werkt! Kind gaat nu wel flink slapen, hoor het niet meer ‘s avonds!’
- angst vergroten waardoor ze of nog meer uithalen, of ook dan terugvallen in overgave
- als het nu dit gedrag stelt door verveling omdat die gewoon niet zou kunnen slapen óf door oververmoeidheid, gaat het nog meer stukmaken en moeilijk doen. En dan kan je je bozer en bozer maken óf iets anders bedenken zoals hier al vaak aangehaald mbt nabijheid.
Wel met je eens dat je naar de oorzaken moet kijken, al kom je daar ook vaak niet achter. Als een kind angstig is werk je daar samen aan, als een kind oververmoeid is ook. En soms kan een kind niet slapen omdat ze overdag niet voldoende uitgedaagd worden. Dan doe je daar wat aan. Dat laatste was hier het geval, dus gingen we voor bedtijd even wandelen of wat moeilijke woorden oefenen.
maandag 27 januari 2025 om 09:17
Je dramt.Wikkydorp schreef: ↑27-01-2025 09:09Opsluiten op de kamer kan je enkele resultaten krijgen:
- mama en papa laten me in de steek. Ik heb hen nodig en ze zijn er niet. En ze vallen terug in verdriet en leren dat hulp vragen niet helpt en dat ze het zelf moeten oplossen. Ouders denken dan ‘oh het werkt! Kind gaat nu wel flink slapen, hoor het niet meer ‘s avonds!’
- angst vergroten waardoor ze of nog meer uithalen, of ook dan terugvallen in overgave
- als het nu dit gedrag stelt door verveling omdat die gewoon niet zou kunnen slapen óf door oververmoeidheid, gaat het nog meer stukmaken en moeilijk doen. En dan kan je je bozer en bozer maken óf iets anders bedenken zoals hier al vaak aangehaald mbt nabijheid.
maandag 27 januari 2025 om 10:11
Waarom zou een babyfoon alleen voor baby’s zijn? Een baby ligt in de ochtend vrijwel zeker nog op dezelfde plek als waar je hem/haar hebt neergelegd. Tuurlijk speelt daar een veiligheidsaspect, maar dat geldt net zo goed (misschien zelfs meer??) bij een peuter met een bed waar hij/zij uit kan en die gaat ontdekken! Dus die babyfoon is juist bij ons weer in gebruik sinds dochter een groot bed heeft. Nou doet zij tot nu toe niks onverwachts, maar in het geval van TO lijkt het me helemaal ideaal. Tijdens het spelen met de oudere kinderen beneden gewoon af en toe even kijken of kind nog in bed ligt. Zo niet even er naartoe.Presto schreef: ↑27-01-2025 09:09Ik zou er zelf op die leeftijd nooit meer bijblijven. Dat lijkt mij vooral enorm onpraktisch. Ik zou gewoon zorgen dat ik boven wat klusjes zou doen zodat je haar weer naar bed kunt sturen als ze er uit komt. Babyfoon zou ik bij een driejarige ook niet meer doen, dat is meer voor baby's.
Ik vind het ook geen vreemd gedrag, mijn kinderen kwam op die leeftijd regelmatig uit bed. Dan ga een beetje experimenteren met bedtijden (vroeger naar bed, later naar bed) en zorg je dat je het een beetje in de gaten kunt houden (ik ging was vouwen, of was met de oudere kinderen op de kamer).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
