Kinderen
alle pijlers
Opstartproblemen met pasgeborene
donderdag 27 januari 2022 om 11:28
Ik moet het even van me afschrijven. Kort geleden zijn mijn vriend en ik ouders geworden van ons eerste kindje. Mijn vriend is een super lieve, betrokken en handige papa. Hij neemt veel zorgtaken op zich en heeft de eerste 3 dagen in het ziekenhuis alle zorg voor de kleine op zich genomen. We zijn gelijk gestart met flesvoeding. Ik kwam toen amper het bed uit na de keizersnede en een infectie.
Zelf heb ik een verborgen handicap waardoor motorische vaardigheden lastig gaan. Een enorme uitdaging met een baby qua verzorging. Ik moet alles leren en ik heb het niet in een paar keer door. Vriend helpt gelukkig overal goed mee. Alleen in de nachten, wanneer baby ontroostbaar kan huilen verliest hij alle moed. Hij trekt het niet dat baby niet gelijk gaat slapen en raakt gefrustreerd. Gelukkig kan ik steeds meer zelf, echter wil baby zich alleen maar laten troosten door papa.
Ik merk dat ik er vandaag helemaal doorheen zit. Ik voel me gefaald dat ik de eerste belangrijke momenten met baby amper iets heb kunnen doen waardoor hij nu zo ongeveer nog harder gaat huilen als ik hem wil troosten. Ik veracht mezelf wanneer ik zijn armpje niet soepel door het pakje krijg of de luier weer niet goed dicht heb gedaan waardoor hij lekt. Ik baal dat mijn vriend iedere nacht slechter op zichzelf gaat terwijl hij overdag een super papa is.
Ik weet niet wat ik wil met dit topic. Ik denk dat ik het gewoon even kwiijt moet. En jullie ervaringen wil horen.
Zelf heb ik een verborgen handicap waardoor motorische vaardigheden lastig gaan. Een enorme uitdaging met een baby qua verzorging. Ik moet alles leren en ik heb het niet in een paar keer door. Vriend helpt gelukkig overal goed mee. Alleen in de nachten, wanneer baby ontroostbaar kan huilen verliest hij alle moed. Hij trekt het niet dat baby niet gelijk gaat slapen en raakt gefrustreerd. Gelukkig kan ik steeds meer zelf, echter wil baby zich alleen maar laten troosten door papa.
Ik merk dat ik er vandaag helemaal doorheen zit. Ik voel me gefaald dat ik de eerste belangrijke momenten met baby amper iets heb kunnen doen waardoor hij nu zo ongeveer nog harder gaat huilen als ik hem wil troosten. Ik veracht mezelf wanneer ik zijn armpje niet soepel door het pakje krijg of de luier weer niet goed dicht heb gedaan waardoor hij lekt. Ik baal dat mijn vriend iedere nacht slechter op zichzelf gaat terwijl hij overdag een super papa is.
Ik weet niet wat ik wil met dit topic. Ik denk dat ik het gewoon even kwiijt moet. En jullie ervaringen wil horen.
donderdag 27 januari 2022 om 11:35
Gefeliciteerd en gun jezelf wat tijd om even op te starten, het is ook gewoon een hele verandering.
Ik zou je zorgen vooral relativeren in de zin van, ik heb zelf geen motorische beperking en bij ons gingen er ook zo vaak armpjes of luiers scheef en na 2 jaar nog steeds want ik ben gewoon lomp
Je kindje lijkt me wat jong om al een voorkeur te hebben, maar zelfs als ze dat krijgen is mijn ervaring, dat is op totale willekeur gebaseerd en kan zo weer omslaan.
En dat van partner vooral herkenbaar, ik vond het de eerste maanden ook heel lastig hoe hij reageerde op het huilen. Het is echt een tijd van samen een modus vinden maar alles klinkt heel normaal bij jullie
Ik zou je zorgen vooral relativeren in de zin van, ik heb zelf geen motorische beperking en bij ons gingen er ook zo vaak armpjes of luiers scheef en na 2 jaar nog steeds want ik ben gewoon lomp
Je kindje lijkt me wat jong om al een voorkeur te hebben, maar zelfs als ze dat krijgen is mijn ervaring, dat is op totale willekeur gebaseerd en kan zo weer omslaan.
En dat van partner vooral herkenbaar, ik vond het de eerste maanden ook heel lastig hoe hij reageerde op het huilen. Het is echt een tijd van samen een modus vinden maar alles klinkt heel normaal bij jullie
donderdag 27 januari 2022 om 11:37
Allereerst van harte gefeliciteerd.
De eerste tijd met een pasgeboren baby is gewoon heel zwaar. Dat je weinig mee hebt kunnen helpen de eerste dagen is ook niet uitzonderlijk, dat gebeurt heel vaak. Niet te streng zijn voor jezelf.
Het kan zeker frustrerend zijn als een baby veel huilt en hij niet rustig wordt. Bij mijn jongste had ik oordoppen in om het geluid wat te dempen en daardoor kon ik er wat beter tegen. Doen je vriend en jij dingen ook anders met troosten? Mijn man liep de hele avond met zoon op de arm en dat hielp goed, maar ik kon niet zo veel lopen, en daardoor lukt het ook minder goed om te troosten. Plus dat hij zoveel last van krampjes had, dat hij gewoon niet te troosten was.
Jullie moeten nog aan elkaar wennen en ook beide in je nieuwe rol als ouders groeien.
De gedachten over dat je jezelf veracht moet je wel even in de gaten houden. Dat waren voor mij tekenen van een PPD.
De eerste tijd met een pasgeboren baby is gewoon heel zwaar. Dat je weinig mee hebt kunnen helpen de eerste dagen is ook niet uitzonderlijk, dat gebeurt heel vaak. Niet te streng zijn voor jezelf.
Het kan zeker frustrerend zijn als een baby veel huilt en hij niet rustig wordt. Bij mijn jongste had ik oordoppen in om het geluid wat te dempen en daardoor kon ik er wat beter tegen. Doen je vriend en jij dingen ook anders met troosten? Mijn man liep de hele avond met zoon op de arm en dat hielp goed, maar ik kon niet zo veel lopen, en daardoor lukt het ook minder goed om te troosten. Plus dat hij zoveel last van krampjes had, dat hij gewoon niet te troosten was.
Jullie moeten nog aan elkaar wennen en ook beide in je nieuwe rol als ouders groeien.
De gedachten over dat je jezelf veracht moet je wel even in de gaten houden. Dat waren voor mij tekenen van een PPD.
donderdag 27 januari 2022 om 11:42
Je hebt niet gefaald. Echt niet. Ten eerste kan je er niets aan doen dat je een keizersnede hebt gehad en extra uitdaging hebt om de praktische dingen te leren. En het is echt niet zo dat die eerste paar dagen/weken bepalend zijn voor de band voor de rest van jullie leven.
Er zijn bulten mensen die ook zonder handicap armpjes niet door rompertjes krijgen of luiers vast. Ik ben er geheel handicaploos één van. Ik heb zelfs overwogen om geen kinderen te nemen, omdat ik dat gefrut met barbies die kleding aanmoesten vroeger al een hel vond, laat staan dat ze bewegen. Maar geef het tijd, ook bij jou zal het beter gaan op den duur.
Ik denk dat alle ouders wel periodes hebben waar babies per sé door één ouder getroost willen worden, maar babies hebben soms ook gewoon pech wat mij betreft. Het is ook doodnormaal trouwens dat je vriend, of jullie beiden er doorheen zitten met het nachtelijk gehuil. Slaapgebrek is een algemeen bekende martelmethode, dus die fase is ook gewoon niet leuk. Misschien kunnen jullie om en om in een logeerkamer slapen om bij te tanken, ook al moet je zoon misschien weer even aan jouw troosten wennen. Ik heb ook een hele periode gehad dat vriend beter wist wat hij deed, maar ja, als ik alleen was dan doet zo'n baby het er maar mee, ik deed m'n best
Niet zo hard zijn op jezelf.
donderdag 27 januari 2022 om 11:47
Dikke knuffel! Allereerst aan jou: je doet het sowieso super goed! Wat moet dat vervelend voor je zijn, maar weet dat je niet faalt. Het gaat misschien even anders dan bij een andere mama, maar weet: elke mama heeft iets en eigenlijk heeft een kind alleen maar liefde en eten nodig.
Zo ben ik een mama die mega slecht tegen slaapgebrek kan. Ik moet dan echt oppassen dat ik aardig blijf tegen de kinderen. En dat vind ik een vervelende eigenschap van mezelf.
Die eerste periode is super zwaar. Kan papa af en toe een nacht ergens anders slapen? Dan kan hij er op al die andere momenten beter voor jou en de baby zijn. Op het moment dat een van jullie door slaapgebrek niet meer normaal gaat functioneren: ga dan ergens bijslapen. Maak een goede nacht.
En verder: heb je praktische kleding? Bv van die wikkelrompertjes? Die gaan al een stuk makkelijker aan dan gewone exemplaren. En andere zaken die praktischer kunnen? Kind wat langer in dezelfde kleding en niet bij elke vlek verschonen.
Ik had een vriendin die voor elk slaapje haar baby omkleedde in pyjama. Ik leg die van mij met kleren en al in een slaapzakje. Kortom, kunnen er zaken praktischer?
Zo ben ik een mama die mega slecht tegen slaapgebrek kan. Ik moet dan echt oppassen dat ik aardig blijf tegen de kinderen. En dat vind ik een vervelende eigenschap van mezelf.
Die eerste periode is super zwaar. Kan papa af en toe een nacht ergens anders slapen? Dan kan hij er op al die andere momenten beter voor jou en de baby zijn. Op het moment dat een van jullie door slaapgebrek niet meer normaal gaat functioneren: ga dan ergens bijslapen. Maak een goede nacht.
En verder: heb je praktische kleding? Bv van die wikkelrompertjes? Die gaan al een stuk makkelijker aan dan gewone exemplaren. En andere zaken die praktischer kunnen? Kind wat langer in dezelfde kleding en niet bij elke vlek verschonen.
Ik had een vriendin die voor elk slaapje haar baby omkleedde in pyjama. Ik leg die van mij met kleren en al in een slaapzakje. Kortom, kunnen er zaken praktischer?
Kleur ook eens buiten de lijnen
donderdag 27 januari 2022 om 11:51
Gefeliciteerd met je kleintje! Ik begrijp je gedachten en gevoelens. Zelf heb ik het eerste jaar niet voor mijn kindje kunnen zorgen vanwege lichamelijke klachten. Het is helemaal goed gekomen. Het blijft een papa's kindje maar bij pijn en verdriet komt hij bij mij tegenwoordig.
Sterkte met je herstel en je weg vinden.
Sterkte met je herstel en je weg vinden.
donderdag 27 januari 2022 om 12:09
Iets om je te herinneren wanneer je het gevoel hebt dat je faalt (wat sowieso onterecht is): Jij Hebt Dat Nieuwe Mensje Gemaakt. Helemaal. Uit het niets!!
Jouw fantastische lijf heeft dat gedaan, en jij hebt dat ondersteund met alles wat je kon.
En dan lees ik dat je ook nog een keizersnede hebt gehad en een infectie... Petje af voor hoe je het allemaal doet, en inderdaad, gooi die lat voor jezelf naar beneden
Jouw fantastische lijf heeft dat gedaan, en jij hebt dat ondersteund met alles wat je kon.
En dan lees ik dat je ook nog een keizersnede hebt gehad en een infectie... Petje af voor hoe je het allemaal doet, en inderdaad, gooi die lat voor jezelf naar beneden
donderdag 27 januari 2022 om 12:22
Zoals jij het beschrijft zijn alle jonge ouders. Je moet het leren! En jullie moeten wennen aan een nieuwe rol.
Daarbij is slaapgebrek echt funest voor bijna iedereen. Dat maakt de beginperiode ook zo zwaar.
Jij hebt het wat lastiger. Maar is er alleen sprake van een motorische handicap of ook problemen met leervermogen en bijvoorbeeld een wat lager niveau (je schrijft ik heb zaken minder snel door).
Vraag hulp aan jullie omgeving. Zijn er grootouders of vrienden betrokken die af wn toe kunnen helpen? Laat boodschappen bezorgen en wellicht een schoonmaakster om te ondersteunen.
Je kunt ook hulp vragen aan het consultatiebureau of stichting Mee ivm jouw handicap.
En kijk of je partner ook af en toe een nacht kan bijslapen. Slaapt baby bij jullie op de kamer? Zorg dat je de voeding met een flessenwarmer ook naast je hebt staan. Samen met een luier.
Overdag werkt een draagdoek heel goed. Baby's willen nabijheid van hun ouders.
Daarbij is slaapgebrek echt funest voor bijna iedereen. Dat maakt de beginperiode ook zo zwaar.
Jij hebt het wat lastiger. Maar is er alleen sprake van een motorische handicap of ook problemen met leervermogen en bijvoorbeeld een wat lager niveau (je schrijft ik heb zaken minder snel door).
Vraag hulp aan jullie omgeving. Zijn er grootouders of vrienden betrokken die af wn toe kunnen helpen? Laat boodschappen bezorgen en wellicht een schoonmaakster om te ondersteunen.
Je kunt ook hulp vragen aan het consultatiebureau of stichting Mee ivm jouw handicap.
En kijk of je partner ook af en toe een nacht kan bijslapen. Slaapt baby bij jullie op de kamer? Zorg dat je de voeding met een flessenwarmer ook naast je hebt staan. Samen met een luier.
Overdag werkt een draagdoek heel goed. Baby's willen nabijheid van hun ouders.
donderdag 27 januari 2022 om 12:37
Allereerst hoef je je niet schuldig te voelen. Je hebt echt niet gefaald. Je kon het zelf niet dus heeft je vriend de zorg op zich genomen. Dat is het minimale wat hij kon doen. Echt noem het geen helpen. Hij is de vader en het is zijn verantwoordelijkheid om goed voor zijn kind te zorgen.
Probeer deze periode zo veel mogelijk te slapen, ook overdag. Blijf 's ochtends zo lang mogelijk in bed liggen en slaap met de baby mee. Het huishouden kan wel even wachten. Bovendien mag jij met de keizersnee nog niet veel doen denk ik. Laat boodschappen bezorgen en vraag of één van je ouders of vrienden een keer een doekje door de WC wil halen. Probeer zo veel mogelijk te slapen.
Mijn tip qua rompers is om geen rompers met lange mouwen te gebruiken, maar met korte mouwen. Die zijn makkelijker aan te krijgen en er gaat ook makkelijker een truitje met lange mouwen overheen. Pak anders gewoon een maatje groter alvast.
Voor de nachtvoeding kun je een thermosfles met gekookt water en een fles koud water naast je bed zetten. Dan kun je 's nachts mengen. Ook handig als je een dagje weggaat (dat kun je je nu nog niet voorstellen, maar dat ga je ooit wel weer doen).
Hou overdag de baby lekker bij je als hij huilt. Ga lekker op de bank liggen, Netflix aan en de baby op je borst. Moet je iets doen gebruik dan een draagdoek of zak. Het liefst zijn baby's de hele dag bij hun ouders.
Als laatste: dit is een fase en het wordt beter. Jullie raken steeds beter aan elkaar gewend en je zult zien dat het steeds makkelijker wordt.
Probeer deze periode zo veel mogelijk te slapen, ook overdag. Blijf 's ochtends zo lang mogelijk in bed liggen en slaap met de baby mee. Het huishouden kan wel even wachten. Bovendien mag jij met de keizersnee nog niet veel doen denk ik. Laat boodschappen bezorgen en vraag of één van je ouders of vrienden een keer een doekje door de WC wil halen. Probeer zo veel mogelijk te slapen.
Mijn tip qua rompers is om geen rompers met lange mouwen te gebruiken, maar met korte mouwen. Die zijn makkelijker aan te krijgen en er gaat ook makkelijker een truitje met lange mouwen overheen. Pak anders gewoon een maatje groter alvast.
Voor de nachtvoeding kun je een thermosfles met gekookt water en een fles koud water naast je bed zetten. Dan kun je 's nachts mengen. Ook handig als je een dagje weggaat (dat kun je je nu nog niet voorstellen, maar dat ga je ooit wel weer doen).
Hou overdag de baby lekker bij je als hij huilt. Ga lekker op de bank liggen, Netflix aan en de baby op je borst. Moet je iets doen gebruik dan een draagdoek of zak. Het liefst zijn baby's de hele dag bij hun ouders.
Als laatste: dit is een fase en het wordt beter. Jullie raken steeds beter aan elkaar gewend en je zult zien dat het steeds makkelijker wordt.
donderdag 27 januari 2022 om 12:41
Allereerst gefeliciteerd!! Heftig is het hè, zo’n mini mensje waar je opeens voor moet zorgen. Ook ik heb de eerste week nauwelijks voor mijn dochter kunnen zorgen door complicaties na de bevalling. Mijn vriend deed alles. Toen we thuis waren hebben we de eerste nachten alles met z’n 2en gedaan, daarna zijn we af gaan wisselen. Dan kon de ander in ieder geval blijven liggen. Huilende baby’s zijn vreselijk, maar het wordt minder.
En wat betreft het gefriemel met kleertjes: dat hoort erbij. Baby’s zijn zo flexibel gemaakt om ervoor te zorgen dat die lompe ouders niet direct iets verkeerd kunnen doen. Ze kunnen alle kanten op buigen, ze kunnen echt wel tegen een stootje. Mijn dochter vond alles over haar hoofd vreselijk, dus die heeft vele wikkelrompers/truitjes en boxpakjes aangehad. En idd, ze ging in haar gewone kleertjes bed in in het begin. Maak het jezelf makkelijk, voor zover dat kan. Accepteer hulp (en vraag het indien nodig) van familie en vrienden. Bij ons hebben zelfs de buren op een gegeven moment voor ons een paar maaltijden meegekookt, hoefden we ons daar iig niet druk om te maken. Je doet niks verkeerd, maar hebt logischerwijs wel last van de onzekerheid van het moederschap. En dat mag!
Onze smurf is inmiddels 5,5 maand en huilt een stuk minder, slaapt beter en alles is zoveel gemakkelijker geworden. Het wordt dus echt beter, ook al voelt het nu oneindig..
En wat betreft het gefriemel met kleertjes: dat hoort erbij. Baby’s zijn zo flexibel gemaakt om ervoor te zorgen dat die lompe ouders niet direct iets verkeerd kunnen doen. Ze kunnen alle kanten op buigen, ze kunnen echt wel tegen een stootje. Mijn dochter vond alles over haar hoofd vreselijk, dus die heeft vele wikkelrompers/truitjes en boxpakjes aangehad. En idd, ze ging in haar gewone kleertjes bed in in het begin. Maak het jezelf makkelijk, voor zover dat kan. Accepteer hulp (en vraag het indien nodig) van familie en vrienden. Bij ons hebben zelfs de buren op een gegeven moment voor ons een paar maaltijden meegekookt, hoefden we ons daar iig niet druk om te maken. Je doet niks verkeerd, maar hebt logischerwijs wel last van de onzekerheid van het moederschap. En dat mag!
Onze smurf is inmiddels 5,5 maand en huilt een stuk minder, slaapt beter en alles is zoveel gemakkelijker geworden. Het wordt dus echt beter, ook al voelt het nu oneindig..
donderdag 27 januari 2022 om 12:50
Ik heb een heel disharmonisch profiel. Handicap is puur motorisch (zowel fijn als grof). Als kind heb ik jaren therapie moeten volgen om dopjes / kranen open te maken / veters strikken etc. Ik kon pas fietsen in de laatste klas van de basisschool en gymles was traumatisch door mijn hele schoolcarrière heen. Het zit vooral in het brein en zorgt dat ik bepaalde handelingen niet automatiseer. Qua intelligentie zit ik aan de hogere kant, wat het juist extra frustrerend maakt.evelien2010 schreef: ↑27-01-2022 12:22
Jij hebt het wat lastiger. Maar is er alleen sprake van een motorische handicap of ook problemen met leervermogen en bijvoorbeeld een wat lager niveau (je schrijft ik heb zaken minder snel door).
Ik merk vooral dat het nu ontzettend confronterend is omdat ik weer met mijn neus op de feiten word gedrukt.
Qua netwerk is mijn moeder erg betrokken. Echter is zij gister (ja echt) positief getest op corona terwijl ze de laatste dagen veel hier is geweest (ook met baby). Vooralsnog zijn we vooral moe en niet ziek maar ook dat speelt op dit moment nog een rol waardoor ik me extra down voel.
Dankjewel voor alle lieve woorden iedereen
. Jullie zorgen ervoor dat mijn traanbuisjes op dit moment meer lekken dan mijn tieten, haha. Ik ga mijn vriend maar even dwingen om zo terug in bed te gaan liggen zodat hij wat kan bijslapen. Qua kleding hebben we trouwens vanalles.. ieder pakje heeft weer zijn eigen moeilijkheid. Ben altijd heel blij als hij niet compleet vochtig is na het verschonen zodat alleen de luier uit hoeft. Ik weet in ieder geval wel dat ik vanaf maat 62 alleen nog maar rompers met korte mouw ga kopen..
donderdag 27 januari 2022 om 13:15
Je faalt niet, een pasgeborene is een hele klus, hoor, zelfs voor superfitte/gezonde ouders zonder fysieke beperkingen. Gun jezelf de tijd om het allemaal te leren. We worden niet als ouders geboren. Het hoeft niet perfect. Ook ik was verre van handig in het begin met mijn eerste. Ik lees dat je al kledingtips hebt gekregen. Het is ook best een gepriegel om armpjes in kleertjes te krijgen. Vervelend dat je moeder nu net positief getest is. Ga lekker met baby op de bank zitten, de meeste baby's willen het liefst vastgeplakt aan vader/moeder. Al het andere is niet belangrijk, het huishouden komt wel. Een knuffel voor jou!!
donderdag 27 januari 2022 om 14:25
Oh en de beste tip ooit als je hem nog niet gehoord hebt: rompers kunnen ook naar beneden toe uit. Dat is heel handig als je baby er één volgepoept/plast heeft, dan hoeft dat vieze ding niet over het hoofdje.
Je moet gewoon even kijken wat werkt. Ik lees hierboven wikkelrompers, en ken veel mensen die er bij zweren, maar ik kon er helemaal niks mee
Je moet gewoon even kijken wat werkt. Ik lees hierboven wikkelrompers, en ken veel mensen die er bij zweren, maar ik kon er helemaal niks mee
donderdag 27 januari 2022 om 20:24
Stap ook op tijd over naar grote luiers, dus als hij bijv 5 kg is, ga dan niet voor luiers tot 5 kg maar een maatje groter. Dat scheelt al iets qua doorlekken.
En het wordt echt beter, alles went en wordt makkelijker en gaat sneller, waardoor jij makkelijker wordt en je baby ook weer. En als je bang bent dat je band met je baby wat minder wordt, dan gewoon heel veel bij je nemen en lekker samen relaxen.
Mijn kinderen zijn van baby af aan al enorme papaskindjes, maar ze gaan vanzelf ook meer naar jou toe trekken. En het heeft ook z’n voordelen, ik kan altijd even wat voor mezelf doen zonder dat ze daarom flippen dus dat is ook wel heel fijn.
Succes, je bent hee goed bezig. Elke ouder met een pasgeboren baby is onzeker, het komt echt goed. Bovendien vliegen de weken voorbij en elke week gaat het weer iets makkelijker.
En het wordt echt beter, alles went en wordt makkelijker en gaat sneller, waardoor jij makkelijker wordt en je baby ook weer. En als je bang bent dat je band met je baby wat minder wordt, dan gewoon heel veel bij je nemen en lekker samen relaxen.
Mijn kinderen zijn van baby af aan al enorme papaskindjes, maar ze gaan vanzelf ook meer naar jou toe trekken. En het heeft ook z’n voordelen, ik kan altijd even wat voor mezelf doen zonder dat ze daarom flippen dus dat is ook wel heel fijn.
Succes, je bent hee goed bezig. Elke ouder met een pasgeboren baby is onzeker, het komt echt goed. Bovendien vliegen de weken voorbij en elke week gaat het weer iets makkelijker.
vrijdag 28 januari 2022 om 20:53
Ach, lieve TO! De eerste weken of maanden met zo’n kleintje zijn hoe dan ook slopend en verwarrend voor nieuwe ouders. En jij hebt nog eens een extra (letterlijk en figuurlijk) handicap daarbij. Ik sluit me veel aan bij wat hierboven is gezegd en daarnaast: kijk vooral naar alles wat wel goed gaat! En sommige dingen mogen ook gewoon lastig gaan: rompers zijn soms nog steeds ondingen en ik heb vaak genoeg moeten glimlachen als ik onze dochter in schots-en-scheve kleding zag liggen, aangekleed door papa. Als het bij jou een kwestie van oefenen is: het wordt dus echt wel beter, neem de tijd.
Daarnaast: die huilende hulpeloze wezentjes… soms weet ik het nog steeds niet na bijna een jaar, maar het wordt vanzelf beter en makkelijker wat dat betreft.
Je doet het goed, alleen al dat je er zo hard mee bezig bent en je best doet, maakt dat je een geweldige mama bent die het allerbeste wil voor haar baby. Je komt er dus wel - wees vooral lief voor jezelf
Daarnaast: die huilende hulpeloze wezentjes… soms weet ik het nog steeds niet na bijna een jaar, maar het wordt vanzelf beter en makkelijker wat dat betreft.
Je doet het goed, alleen al dat je er zo hard mee bezig bent en je best doet, maakt dat je een geweldige mama bent die het allerbeste wil voor haar baby. Je komt er dus wel - wees vooral lief voor jezelf
vrijdag 28 januari 2022 om 21:20
Als ik 1 ding geleerd heb in de afgelopen anderhalf jaar is go with the flow en vecht er niet tegen.
Al die stemmetjes die je hoort van verdorie, ik krijg die romper niet aan, waarom huilt hij nu, slaap toch alsjeblieft want ik moet morgen gaan werken, wat een zooi is het weer in huis, inclusief de stemmetjes van buitenstaanders a la je moet het zo eens proberen, Pietje werd blij van inbakeren dus doe dat ook maar zijn vooral in de eerste maanden niet helpende stemmetjes.
Wees lief voor jezelf en voor je baby. Die eerste tijd is heftig, maak het zo makkelijk mogelijk voor jezelf en accepteer.
Al die stemmetjes die je hoort van verdorie, ik krijg die romper niet aan, waarom huilt hij nu, slaap toch alsjeblieft want ik moet morgen gaan werken, wat een zooi is het weer in huis, inclusief de stemmetjes van buitenstaanders a la je moet het zo eens proberen, Pietje werd blij van inbakeren dus doe dat ook maar zijn vooral in de eerste maanden niet helpende stemmetjes.
Wees lief voor jezelf en voor je baby. Die eerste tijd is heftig, maak het zo makkelijk mogelijk voor jezelf en accepteer.
vrijdag 28 januari 2022 om 21:47
Hé TO,
Een hoop herkenning hier. Onze zoon is net 3 weken oud en ook hier een papa die alles doet. Heb weliswaar geen motorische handicap, maar door zwnagerschapscomplicaties ben ik momenteel hooguit een warme wipstoel die ook een flesje vast kan houden. Als dat flesje tenniste is klaargemaakt en de baby aangegeven wordt. En het is echt ruk om mijn man zo hard te zien werken. En om niet te kunnen helpen als hij gefrustreerd is van moeheid.
Onze oudste is momenteel bij opa en oma om ons te ontlasten, de hond in het pension en we hangen vol aan ons netwerk.
Heb geen oplossing nu, behalve aan ons netwerk hangen. En je netwerk is groter dan je denkt nu. Buren die we niet goed kennen schoven opeens eten naar binnen nadat ze mijn moeder hadden gesproken. Verder mijn vent moed inpraten, naar bed sturen als het lukt. Overigens heeft onze baby regelmatig knoopjes niet dicht omdat de vingers van mijn vriend te groot zijn/hij motorisch te onhandig, geloof niet dat hij daar iet scan krijgt. Rompers met lange mouwen begint vriend niet aan. Sokken ook niet, sloffen wel. Van die schattige baby pakjes doet hij ook niet aan. Veel te veel van die drukkertjes. Koken doen we niet, of we krijgen eten of we bestellen. Was heb ik aan mijn zusje mee gegeven. Oordoppen beide in tijdens ontroostbaar huilen, hij stopt niet eerder, maar het wordt minder intens.
Maar vooral: ik geloof niet dat er ooit een kind in therapie moest omdat een armpje onhandig in een rompertje ging of een knoopje niet dicht was. Je doet het uitstekend. Je bent betrokken bij je man en kind. Als dat mist komen ze altijd bij een therapeut vroeg of laat.
Wees lief voor elkaar, lief voor jezelf en kijk iedere dag samen 5 minuten naar het nieuwe mensje wat jullie hebben gemaakt.
Een hoop herkenning hier. Onze zoon is net 3 weken oud en ook hier een papa die alles doet. Heb weliswaar geen motorische handicap, maar door zwnagerschapscomplicaties ben ik momenteel hooguit een warme wipstoel die ook een flesje vast kan houden. Als dat flesje tenniste is klaargemaakt en de baby aangegeven wordt. En het is echt ruk om mijn man zo hard te zien werken. En om niet te kunnen helpen als hij gefrustreerd is van moeheid.
Onze oudste is momenteel bij opa en oma om ons te ontlasten, de hond in het pension en we hangen vol aan ons netwerk.
Heb geen oplossing nu, behalve aan ons netwerk hangen. En je netwerk is groter dan je denkt nu. Buren die we niet goed kennen schoven opeens eten naar binnen nadat ze mijn moeder hadden gesproken. Verder mijn vent moed inpraten, naar bed sturen als het lukt. Overigens heeft onze baby regelmatig knoopjes niet dicht omdat de vingers van mijn vriend te groot zijn/hij motorisch te onhandig, geloof niet dat hij daar iet scan krijgt. Rompers met lange mouwen begint vriend niet aan. Sokken ook niet, sloffen wel. Van die schattige baby pakjes doet hij ook niet aan. Veel te veel van die drukkertjes. Koken doen we niet, of we krijgen eten of we bestellen. Was heb ik aan mijn zusje mee gegeven. Oordoppen beide in tijdens ontroostbaar huilen, hij stopt niet eerder, maar het wordt minder intens.
Maar vooral: ik geloof niet dat er ooit een kind in therapie moest omdat een armpje onhandig in een rompertje ging of een knoopje niet dicht was. Je doet het uitstekend. Je bent betrokken bij je man en kind. Als dat mist komen ze altijd bij een therapeut vroeg of laat.
Wees lief voor elkaar, lief voor jezelf en kijk iedere dag samen 5 minuten naar het nieuwe mensje wat jullie hebben gemaakt.
vrijdag 28 januari 2022 om 21:52
Jij gaat jouw kind zoiets onbetaalbaar leren: doorzettingsvermogen en geloof in jezelf!
Elke ouder heeft z’n voor- en nadelen.
Zou het kunnen helpen om wat opvoedingsondersteuning te krijgen? Zodat de papa kan ervaren dat die nachten er nu eenmaal bij horen? Misschien hebben ze ook wat tips waardoor jullie zich zekerder kunnen voelen als ouder. Eens je gaat twijfelen aan jezelf (wat niet nodig is!), is zo zonde. Iedereen twijfelt natuurlijk wel eens, maar als het de overhand zou nemen, mag je gerust wat ondersteuning zoeken. Niets mis mee.
En proficiat met jouw gezinnetje!
Elke ouder heeft z’n voor- en nadelen.
Zou het kunnen helpen om wat opvoedingsondersteuning te krijgen? Zodat de papa kan ervaren dat die nachten er nu eenmaal bij horen? Misschien hebben ze ook wat tips waardoor jullie zich zekerder kunnen voelen als ouder. Eens je gaat twijfelen aan jezelf (wat niet nodig is!), is zo zonde. Iedereen twijfelt natuurlijk wel eens, maar als het de overhand zou nemen, mag je gerust wat ondersteuning zoeken. Niets mis mee.
En proficiat met jouw gezinnetje!
donderdag 24 februari 2022 om 21:30
Als eerste bedankt voor alle lieve reacties!
Ik zal toch even een update geven; zoon is nu 5.5 weken oud. Qua handelingen zoals de luiers en het aankleden gaat het gelukkig al stukken beter! Daar ben ik echt enorm opgelucht over. Ik heb alle lange mouw rompers de deur uitgedaan en een stapel met korte mouwen gekocht.. scheelt enorm. En vooral makkelijke pakjes met drukknoopjes gekocht waar veel stretch in zit, zodat het makkelijk aan en uit gaat.
De nachten zijn nog steeds zwaar, vriend is inmiddels weer aan het werk dus ik doe de nachten zelf. Het om de 3 uur opstaan is vrij slopend maar het hoort erbij. Ik moet zeggen dat ik het echte ''moedergevoel'' nog niet helemaal ervaar. Ik hou van mijn zoon, maar als ik hem hoor huilen tussen de slaapjes door kan ik soms wel de babyfoon op stil zetten en er gewoon even niet aan denken. Echter hou ik dit maar een paar minuten vol, toch twijfel ik dan aan mezelf of die reactie wel ''normaal'' is.
Misschien ben ik gewoon geen babymoeder. Ik verheug me op meer interactie met mijn zoon.
Vriendlief en ik zijn trouwens vorig weekend naar de sauna gevlucht met overnachting. Mijn moeder heeft toch een nacht opgepast en dat ging goed. We hebben ons voorgenomen om, om de week een avond weg te gaan als mijn moeder kan oppassen. Niet per se met overnachting, al is het maar om een paar uur te ontspannen. Vriend slaapt nu ook op de logeerkamer zodat hij makkelijker doorslaapt en voor je relatie is het niet bepaald leuk om zo gescheiden en ''in dienst van je baby'' te leven. Gelukkig worden ze vanzelf groot.
Ik zal toch even een update geven; zoon is nu 5.5 weken oud. Qua handelingen zoals de luiers en het aankleden gaat het gelukkig al stukken beter! Daar ben ik echt enorm opgelucht over. Ik heb alle lange mouw rompers de deur uitgedaan en een stapel met korte mouwen gekocht.. scheelt enorm. En vooral makkelijke pakjes met drukknoopjes gekocht waar veel stretch in zit, zodat het makkelijk aan en uit gaat.
De nachten zijn nog steeds zwaar, vriend is inmiddels weer aan het werk dus ik doe de nachten zelf. Het om de 3 uur opstaan is vrij slopend maar het hoort erbij. Ik moet zeggen dat ik het echte ''moedergevoel'' nog niet helemaal ervaar. Ik hou van mijn zoon, maar als ik hem hoor huilen tussen de slaapjes door kan ik soms wel de babyfoon op stil zetten en er gewoon even niet aan denken. Echter hou ik dit maar een paar minuten vol, toch twijfel ik dan aan mezelf of die reactie wel ''normaal'' is.
Misschien ben ik gewoon geen babymoeder. Ik verheug me op meer interactie met mijn zoon.
Vriendlief en ik zijn trouwens vorig weekend naar de sauna gevlucht met overnachting. Mijn moeder heeft toch een nacht opgepast en dat ging goed. We hebben ons voorgenomen om, om de week een avond weg te gaan als mijn moeder kan oppassen. Niet per se met overnachting, al is het maar om een paar uur te ontspannen. Vriend slaapt nu ook op de logeerkamer zodat hij makkelijker doorslaapt en voor je relatie is het niet bepaald leuk om zo gescheiden en ''in dienst van je baby'' te leven. Gelukkig worden ze vanzelf groot.
vrijdag 25 februari 2022 om 20:02
Lieve TO,
Heel verstandig van de rompertjes, dat is ook het eerst wat vriend deed. Het even de babyfoon uitzetten maar dan na 2 minuten al aan jezelf twijfelen ken ik ook. Moet bekennen dat ik ook wel eens oordopjes in doe als er heel hard geluid wordt. Dan probeer ik hem wel te troosten, maar is het wat minder intense. Ook herken ik wel dat de liefde groeit. Bij onze oudste hou ik van alle 101 kleine dingen die ze doet die bij haar horen. Bij de 8 weken oude baby weten we die dingen nog niet, maar kijk er heel erg naar uit om hem te leren kennen. En gek genoeg is de beschermings drang er wel al voor de volle 100%. Zo’n baby heeft nou eenmaal beperkte communicatie. Een klein lachje waar je van smelt, en huilen waarvan in ongeveer de helft van de tijd weet waarom. Wacht maar tot ze je blij kunnen vertellen dat de tekening in voor de buurman, rode sokken aan willen en rozijntjes eten. Echt een stukje makkelijker.
Knap dat je die kleertjes voor elkaar krijgt! Knap dat je de nachten hebt opgepakt en heel goed dat je er een nacht uit geweest bent. Het klinkt als of je goed bezig bent. Die andere moeders doen ook maar wat. Deze wel in ieder geval.
Heel verstandig van de rompertjes, dat is ook het eerst wat vriend deed. Het even de babyfoon uitzetten maar dan na 2 minuten al aan jezelf twijfelen ken ik ook. Moet bekennen dat ik ook wel eens oordopjes in doe als er heel hard geluid wordt. Dan probeer ik hem wel te troosten, maar is het wat minder intense. Ook herken ik wel dat de liefde groeit. Bij onze oudste hou ik van alle 101 kleine dingen die ze doet die bij haar horen. Bij de 8 weken oude baby weten we die dingen nog niet, maar kijk er heel erg naar uit om hem te leren kennen. En gek genoeg is de beschermings drang er wel al voor de volle 100%. Zo’n baby heeft nou eenmaal beperkte communicatie. Een klein lachje waar je van smelt, en huilen waarvan in ongeveer de helft van de tijd weet waarom. Wacht maar tot ze je blij kunnen vertellen dat de tekening in voor de buurman, rode sokken aan willen en rozijntjes eten. Echt een stukje makkelijker.
Knap dat je die kleertjes voor elkaar krijgt! Knap dat je de nachten hebt opgepakt en heel goed dat je er een nacht uit geweest bent. Het klinkt als of je goed bezig bent. Die andere moeders doen ook maar wat. Deze wel in ieder geval.
vrijdag 25 februari 2022 om 20:06
Dat in dienst van blijft wel een jaar of 10 zo hoor..parkietmeniet schreef: ↑24-02-2022 21:30Als eerste bedankt voor alle lieve reacties!
Ik zal toch even een update geven; zoon is nu 5.5 weken oud. Qua handelingen zoals de luiers en het aankleden gaat het gelukkig al stukken beter! Daar ben ik echt enorm opgelucht over. Ik heb alle lange mouw rompers de deur uitgedaan en een stapel met korte mouwen gekocht.. scheelt enorm. En vooral makkelijke pakjes met drukknoopjes gekocht waar veel stretch in zit, zodat het makkelijk aan en uit gaat.
De nachten zijn nog steeds zwaar, vriend is inmiddels weer aan het werk dus ik doe de nachten zelf. Het om de 3 uur opstaan is vrij slopend maar het hoort erbij. Ik moet zeggen dat ik het echte ''moedergevoel'' nog niet helemaal ervaar. Ik hou van mijn zoon, maar als ik hem hoor huilen tussen de slaapjes door kan ik soms wel de babyfoon op stil zetten en er gewoon even niet aan denken. Echter hou ik dit maar een paar minuten vol, toch twijfel ik dan aan mezelf of die reactie wel ''normaal'' is.
Misschien ben ik gewoon geen babymoeder. Ik verheug me op meer interactie met mijn zoon.
Vriendlief en ik zijn trouwens vorig weekend naar de sauna gevlucht met overnachting. Mijn moeder heeft toch een nacht opgepast en dat ging goed. We hebben ons voorgenomen om, om de week een avond weg te gaan als mijn moeder kan oppassen. Niet per se met overnachting, al is het maar om een paar uur te ontspannen. Vriend slaapt nu ook op de logeerkamer zodat hij makkelijker doorslaapt en voor je relatie is het niet bepaald leuk om zo gescheiden en ''in dienst van je baby'' te leven. Gelukkig worden ze vanzelf groot.
zaterdag 26 februari 2022 om 02:32
Je hoeft niet om de drie uur op! Laat man de voeding van 12 uur doen en zelf om half 10 naar bed, scheelt heel veelparkietmeniet schreef: ↑24-02-2022 21:30Als eerste bedankt voor alle lieve reacties!
Ik zal toch even een update geven; zoon is nu 5.5 weken oud. Qua handelingen zoals de luiers en het aankleden gaat het gelukkig al stukken beter! Daar ben ik echt enorm opgelucht over. Ik heb alle lange mouw rompers de deur uitgedaan en een stapel met korte mouwen gekocht.. scheelt enorm. En vooral makkelijke pakjes met drukknoopjes gekocht waar veel stretch in zit, zodat het makkelijk aan en uit gaat.
De nachten zijn nog steeds zwaar, vriend is inmiddels weer aan het werk dus ik doe de nachten zelf. Het om de 3 uur opstaan is vrij slopend maar het hoort erbij. Ik moet zeggen dat ik het echte ''moedergevoel'' nog niet helemaal ervaar. Ik hou van mijn zoon, maar als ik hem hoor huilen tussen de slaapjes door kan ik soms wel de babyfoon op stil zetten en er gewoon even niet aan denken. Echter hou ik dit maar een paar minuten vol, toch twijfel ik dan aan mezelf of die reactie wel ''normaal'' is.
Misschien ben ik gewoon geen babymoeder. Ik verheug me op meer interactie met mijn zoon.
Vriendlief en ik zijn trouwens vorig weekend naar de sauna gevlucht met overnachting. Mijn moeder heeft toch een nacht opgepast en dat ging goed. We hebben ons voorgenomen om, om de week een avond weg te gaan als mijn moeder kan oppassen. Niet per se met overnachting, al is het maar om een paar uur te ontspannen. Vriend slaapt nu ook op de logeerkamer zodat hij makkelijker doorslaapt en voor je relatie is het niet bepaald leuk om zo gescheiden en ''in dienst van je baby'' te leven. Gelukkig worden ze vanzelf groot.
.Ik ben ook geen babymoeder, wordt vanzelf beter. Vind het zelfs zo leuk dat er bijna een 2e is. Man heeft bij ons altijd het huiluurtje gedaan, ik trok dat echt slecht.
zaterdag 26 februari 2022 om 02:54
Gefeliciteerd en stop met denken dat je hebt gefaald. Dat heb je niet.
Als baby weer huilt in de nacht: man lekker in bed, kleertjes van de baby uit en baby op de borst en dan ga jij er lekker bij liggen. Kangoeroën. Samen!
Hij slaapt, baby slaapt waarschijnlijk en jij versterkt je zelfvertrouwen.
Ik lees een tip dat man om 12 uur de voeding doet en jij eerder gaat slapen. Ik zou het omdraaien want je man werkt al de hele dag. Jij bent thuis.
Dus hij geeft om 9 uur een fles en gaat daarna lekker slapen. Jij doet om 12 uur de voeding. Dan kan je man van 9 - 3 slapen. Dat tijdstip gaat steeds later worden dus hij maakt dan aardig wat uurtjes. Jij kunt na de fles van 6 of 7 uur nog even terug naar bed. En al slaap je niet dan kun je toch even ontspannen liggen. Je man kan dat niet want die moet naar zijn werk.
Als baby weer huilt in de nacht: man lekker in bed, kleertjes van de baby uit en baby op de borst en dan ga jij er lekker bij liggen. Kangoeroën. Samen!
Hij slaapt, baby slaapt waarschijnlijk en jij versterkt je zelfvertrouwen.
Ik lees een tip dat man om 12 uur de voeding doet en jij eerder gaat slapen. Ik zou het omdraaien want je man werkt al de hele dag. Jij bent thuis.
Dus hij geeft om 9 uur een fles en gaat daarna lekker slapen. Jij doet om 12 uur de voeding. Dan kan je man van 9 - 3 slapen. Dat tijdstip gaat steeds later worden dus hij maakt dan aardig wat uurtjes. Jij kunt na de fles van 6 of 7 uur nog even terug naar bed. En al slaap je niet dan kun je toch even ontspannen liggen. Je man kan dat niet want die moet naar zijn werk.
