Kinderen
alle pijlers
Oudere mama
zaterdag 5 januari 2008 om 20:54
Onbekommerd zwanger zijn is er niet meer bij op deze leeftijd, al is het maar totdat je de testen gedaan hebt. En dan heb je je baby en realiseer je je ineens dat jij 60 zult zijn als hij 20 is.
Het heeft me allemaal niet doen tegenhouden om een kindje te krijgen op mijn 37ste.
Er is bij Kinderen een topic over zwanger ouder dan 35 jaar. Al gelezen?
Het heeft me allemaal niet doen tegenhouden om een kindje te krijgen op mijn 37ste.
Er is bij Kinderen een topic over zwanger ouder dan 35 jaar. Al gelezen?
zaterdag 5 januari 2008 om 21:07
Bedankt voor jullie reacties. Ik zie het niet als opnieuw beginnen, maar wel als volgende stap in mijn leven.Ik heb in het buitenland gewoond, daar mijn kinderen gekregen. Toen is het fout gegaan en ben ik, met de kids, weer helemaal opnieuw begonnen in NL. Ik had pas na 2 jaar weer een eigen huis, ik heb nu een goede baan, superlieve vriend en alles gaat op rolletjes. Wij willen ons gezin compleet maken met een 3e kindje. Mijn twijfels zijn vooral: hoe ga ik alles regelen, weer terug in de luiers en toch veel werken. Ik wil financieel onafhankelijk blijven (mijn ex heeft al mijn geld over de balk gesmeten, het gaat nu eindelijk financieel goed, Maar daarvoor moet ik wel 37 uur/week werken).
zaterdag 5 januari 2008 om 21:19
Ik snap heel goed dat je nog een 3e kindje zou willen, maar als je jezelf al te oud vindt, waarom zou je er dan nog aan beginnen? Je hebt al 2 gezonde kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik keur het absoluut niet af, ben zelf 38 en heb een dochter van 8 maanden, maar ik voel me nog jong. Het is wel zo dat de risico's toenemen naarmate je ouder wordt en dat is zeker iets waar je rekening mee moet houden. Qua werk: ik werk 32 uur en vind het prima te combineren, maar ik heb natuurlijk nog maar 1 kind, met 3 kinderen wordt dat ook weer anders.
Het hangt ook van je partner af, mijn man doet bijv. erg veel in het huishouden, dus dat scheelt. We willen nog wel een 2e dus dan ben ik nog ouder (als het überhaupt nog wil lukken gezien de voorgeschiedenis).
Het hangt ook van je partner af, mijn man doet bijv. erg veel in het huishouden, dus dat scheelt. We willen nog wel een 2e dus dan ben ik nog ouder (als het überhaupt nog wil lukken gezien de voorgeschiedenis).
zaterdag 5 januari 2008 om 21:29
Ik vind mezelf oud vergeleken met andere moeders, maar verder voel ik me hartstikke jong, Mijn vriend ook. We zien er trouwens allebei ook een stuk jonger uit dan we zijn (gelukkig!). In ons hart willen we allebei dolgraag een kind, ik weet ook zeker dat mijn vriend een supervader zal zijn, dat is hij nu ook voor mijn 2 kinderen. Het lijkt me gewoon heerlijk weer zo'n babietje en alles wat erbij komt kijken. Het enige dat me weerhoudt is eigenlijk het feit dat ik, om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, 37 uur moet blijven werken. Dat houd in dat het kindje vaak naar de opvang moet, ik zou proberen 1 werkdag vrij te zijn. Dat houdt in 3 x naar opvang, 1x pas ik op, 1 x past mijn vriend op. En ik heb het nu al zo druk. Als we wat ruimer bij kas zouden zitten, zou ik er niet eens over twijfelen. Dan zou ik minder gaan werken. Maar ik moet realistisch blijven, minder dan 4 dagen p/week werken red ik niet financieel....
zaterdag 5 januari 2008 om 21:43
Ik moet ook 4 dagen blijven werken, maar ik vind het wel goed te doen hoor. Wat ik al zei, ik heb nog maar 1 kind, dus dan is het ws anders dan wanneer je al 2 kinderen hebt (al zullen die wel redelijk zelfstandig zijn). Het is wel veel werk inderdaad, ik ben veel tijd kwijt aan wassen/strijken etc., en af en toe is het wel zwaar qua slaapgebrek etc. maar ik heb het er graag voor over.
zaterdag 5 januari 2008 om 21:53
Wat goed dat je alles zo goed kunt combineren layla! Ik denk dat ik het zelf ook wel zou kunnen combineren, anders zou ik sowieso niet eens over een 3e kindje nadenken. Mijn kinderen worden in maart 8 en 6 jaar oud, zijn zeker zelfstandig. Ze kunnen met bepaalde huishoudelijke klusjes helpen en hebben al een paar keer om een broertje/zusje gevraagd! Ik zou er zeker niet alleen voor staan, mijn vriend helpt ook in het huishouden. Mijn wens is eigenlijk groter dan alle minpunten die ik op dit moment zie.. Mijn hart zegt ja, maar mijn verstand zegt soms nee. Ik heb periodes dat ik denk: gewoon doen!! Ik heb 2 vriendinnen van mijn leeftijd die een half jaar geleden allebei een 3e, resp. 4e kindje hebben gekregen. Maar zij staan er financieel beter voor, ik denk dat dat ook scheelt. Aan de andere kant: een baby heeft aandact en liefde nodig, de noodzakelijke spullen kunnen we absoluut aanschaffen, dus zo armetierig is het nu ook weer niet. Als ik maar wat minder zou kunnen werken....Misschien zit dat er over een jaar of 2 wel in.. Pffff moeilijk zeg! Waar moet ik nu gehoor aan geven: aan mijn hart of aan mijn verstand?
zaterdag 5 januari 2008 om 22:01
Ach meid, als je je goed voelt en er echt voor wilt gaan: waarom niet?? Zelf was ik nog net geen 38 toen ik mijn dochter kreeg en ik had haar echt geen 10 jaar eerder gewild!
Overigens voel ik me ook helemaal niet oud in vergelijking met andere moeders. Scheelt misschien ook wel dat in de buurt waar ik woon volgens mij voor het grootste deel vrouwen wonen die na hun 30e pas de eerste kregen.
Je zegt dat je dolgraag wil, alleen wel wat minpunten ziet. Tja, bij alles wat je doet en elke beslissing die je neemt zitten 2 kanten.
En ik heb het ultieme voorbeeld bij de hand: Mijn schoonmoeder kreeg haar kinderen gewoon spontaan, zonder toeters en bellen op haar 39e, 41e en 46e. En hoeveel vrouwen kregen vroeger hun zoveelste kind niet (ver) na hun 40e?? Tegenwoordig wordt er toch wel een hoop heisa over gemaakt, vind ik.
Overigens voel ik me ook helemaal niet oud in vergelijking met andere moeders. Scheelt misschien ook wel dat in de buurt waar ik woon volgens mij voor het grootste deel vrouwen wonen die na hun 30e pas de eerste kregen.
Je zegt dat je dolgraag wil, alleen wel wat minpunten ziet. Tja, bij alles wat je doet en elke beslissing die je neemt zitten 2 kanten.
En ik heb het ultieme voorbeeld bij de hand: Mijn schoonmoeder kreeg haar kinderen gewoon spontaan, zonder toeters en bellen op haar 39e, 41e en 46e. En hoeveel vrouwen kregen vroeger hun zoveelste kind niet (ver) na hun 40e?? Tegenwoordig wordt er toch wel een hoop heisa over gemaakt, vind ik.
zaterdag 5 januari 2008 om 22:03
Moeilijk is dat hè, maar weet je, als je graag een kindje wil vallen de praktische bezwaren in het niet. Die extra kosten zijn wel overheen te komen, ik piekerde daar ook wel eens over toen ik nog niet zwanger was (en tijdens mijn zwangerschap ook), maar je kunt het zo duur maken als je zelf wilt. Misschien hebben je vriendinnen wel een hoop babyspulletjes over die ze niet meer nodig hebben, meubeltjes en kleertjes kun je bijv. ook vaak op MP vinden, borstvoeding is gratis! Luiers en billendoekjes sla ik groot in als ze in de aanbieding zijn etc. Kinderopvang is tegenwoordig heel betaalbaar door de kinderopvangtoeslag.
zaterdag 5 januari 2008 om 22:06
Ik heb overigens een vriendin die ouder is dan mij en in dezelfde situatie zit. Ze heeft al 2 kinderen die het huis al uit zijn (was al heel jong moeder) en heeft een nieuwe vriend. Ze zijn nu ook aan het proberen zwanger te raken, maar ze geeft zichzelf een halfjaar, mocht het dan niet lukken dan is het niet voor haar weggelegd zegt ze.
zaterdag 5 januari 2008 om 22:06
Fleurtje: i.d.d. ik heb er al twee, ze zijn gezond, waarom zou ik het doen?
Dat denk ik zóó vaak.
Maar dan denk ik ook: het is zóó leuk, een 3e kind zou een verrijking voor ons leven zijn, we willen zo graag een babietje.
Als je jonger bent, is de keuze veel makkelijker gemaakt, vind ik. Mijn vriend en ik hebben allebei al het nodige mee gemaakt en zijn allebei pas geleden op nieuw begonnen. We hadden allebei niks, geen huis, geen baan, hij heeft zelfs ook nog schulden. Nu, na 2 jaar, hebben we allebei ons leven weer opgebouwd en zijn we bijelkaar (al bijna 2 jaar). Maar we hebben ervaren, dat als het verkeerd gaat, het ook echt goed verkeerd kan gaan. Ik had geen rooie cent, heb 2 jaar bij mijn moeder ingewoond met mijn kids. Ik had vrij snel weer een baan, ik heb nu een leidinggevende functie. Dat zal allemaal weer minder worden als er een kindje komt. En het zal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. En toch is onze kinder wens heel erg groot! Was ik nou maar heel erg verstandig, dan zou ik mijn zegeningen tellen en lekker doorleven. Met het krijgen van nog een baby lijkt net of we weer een stuk teruggeworpen worden.Ik denk dat mijn biologische klok ook hard bezig is. Maar van de andere kant: het lijkt ons zo geweldig!!!
Dat denk ik zóó vaak.
Maar dan denk ik ook: het is zóó leuk, een 3e kind zou een verrijking voor ons leven zijn, we willen zo graag een babietje.
Als je jonger bent, is de keuze veel makkelijker gemaakt, vind ik. Mijn vriend en ik hebben allebei al het nodige mee gemaakt en zijn allebei pas geleden op nieuw begonnen. We hadden allebei niks, geen huis, geen baan, hij heeft zelfs ook nog schulden. Nu, na 2 jaar, hebben we allebei ons leven weer opgebouwd en zijn we bijelkaar (al bijna 2 jaar). Maar we hebben ervaren, dat als het verkeerd gaat, het ook echt goed verkeerd kan gaan. Ik had geen rooie cent, heb 2 jaar bij mijn moeder ingewoond met mijn kids. Ik had vrij snel weer een baan, ik heb nu een leidinggevende functie. Dat zal allemaal weer minder worden als er een kindje komt. En het zal niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. En toch is onze kinder wens heel erg groot! Was ik nou maar heel erg verstandig, dan zou ik mijn zegeningen tellen en lekker doorleven. Met het krijgen van nog een baby lijkt net of we weer een stuk teruggeworpen worden.Ik denk dat mijn biologische klok ook hard bezig is. Maar van de andere kant: het lijkt ons zo geweldig!!!
zaterdag 5 januari 2008 om 22:12
Ja, als je jonger was geweest dan had je een paar jaar langer de tijd er voor gehad. Nu moet de keus snel gemaakt worden. Want over zes jaar is het wellicht te laat. Ik was net 40 toen mijn dochter is geboren en ben daar natuurlijk erg blij. Maar bij jullie ligt de situatie ook misschien wel een beetje anders. Wij hadden niet net zo heftige periode als jullie achter de rug. Maar het zou toch jammer zijn dat jullie over een aantal jaren zouden denken van "hadden we het toen toch maar gedaan".
zaterdag 5 januari 2008 om 22:12
Als ik de baby van Layla zou zie dan ben ik eigenlijk óm!
Ik zie niet zozeer financiële bezwaren voor spulletjes voor de kinderen. Maar juist meer in het feit dat ik doordat ik toch altijd veel zal moet blijven werken, ik niet zoveel tijd voor de kinderen zal hebben. Dat heb ik nu al niet, als er dan ook nog een baby bij komt! Maar aan de andere kant: het gaat hartstikke goed met mijn twee kids. Er zijn zoveel landen waar de kinderen 5 dagen per week een hele dag in de opvang zitten (ik heb in Portugal gewoond...) En over een paar jaar zal iets minder werken er ook wel in zitten. De tijd die wij in ons gezinnetje hebben is misschien schaarser dan in andere gezinnen in Nederland, maar we hebben het hartstikke fijn en ik heb mijn kids nog nooit horen klagen over het feit dat ze 2x pwk naar de NSO gaan en elke dag overblijven....
Het zal wel los lopen, toch?
Ik zie niet zozeer financiële bezwaren voor spulletjes voor de kinderen. Maar juist meer in het feit dat ik doordat ik toch altijd veel zal moet blijven werken, ik niet zoveel tijd voor de kinderen zal hebben. Dat heb ik nu al niet, als er dan ook nog een baby bij komt! Maar aan de andere kant: het gaat hartstikke goed met mijn twee kids. Er zijn zoveel landen waar de kinderen 5 dagen per week een hele dag in de opvang zitten (ik heb in Portugal gewoond...) En over een paar jaar zal iets minder werken er ook wel in zitten. De tijd die wij in ons gezinnetje hebben is misschien schaarser dan in andere gezinnen in Nederland, maar we hebben het hartstikke fijn en ik heb mijn kids nog nooit horen klagen over het feit dat ze 2x pwk naar de NSO gaan en elke dag overblijven....
Het zal wel los lopen, toch?
zaterdag 5 januari 2008 om 22:18
Lief is ze hè! 
Ja het is ook wat hier in NL. Als je moeder wordt krijg je vaak commentaar als je 4 dagen of fulltime werkt maar ik zie het probleem ook niet zo hoor. In veel landen om ons heen is het normaal om fulltime te blijven werken, helaas is daar de opvang wel veel beter geregeld, die wachtlijsten word je niet blij van. Ik zou mijn baan ook echt niet op willen geven hoor, als ik werk ben ik gewoon een leukere moeder. En de dagen dat ik thuis ben geniet ik dubbel en dwars van mijn dochter.
Ja het is ook wat hier in NL. Als je moeder wordt krijg je vaak commentaar als je 4 dagen of fulltime werkt maar ik zie het probleem ook niet zo hoor. In veel landen om ons heen is het normaal om fulltime te blijven werken, helaas is daar de opvang wel veel beter geregeld, die wachtlijsten word je niet blij van. Ik zou mijn baan ook echt niet op willen geven hoor, als ik werk ben ik gewoon een leukere moeder. En de dagen dat ik thuis ben geniet ik dubbel en dwars van mijn dochter.
zaterdag 5 januari 2008 om 22:35
op zich gaat het bij jou helemaal niet over leeftijd lijkt het mij. misschien alleen dat het daarom nu snel moet als je het nog wilt.
maar verder heb je voornamelijk praktische bezwaren en dan denk ik, over een paar jaar heb je die waarschijnlijk ook wel allemaal weggewerkt. en dan kun je geen kindje meer krijgen.
wij leven op dit moment van mijn 28 uur in de gehandicaptenzorg. dan moet je dubbeltjes draaien. maar mijn zoontje heeft nog niet meer gekost dan de kinderbijslag hoor en hij krijgt echt wat hij nodig heeft en ziet er leuk uit. nu heb ik hem wel 6 maanden volledig kunnen voeden, dat geluk had ik. als dat niet had gekund had hij 6.69 meer gekost in de week, dat is wat een pot similac kost en daar doet hij het nu heel goed op. hij heeft heerlijk geslapen in zijn gekregen schattige wiegje, en de commode komt van de kringkoop en kostte 20 ¤.
als je een vrij laag inkomen heb en je zoekt opvang die niet te duur is ( tot 6.10 per uur) krijg je echt bijna alles terug van de belasting, doe maar eens een proefberekening op www.toeslagen.nl, je kunt vast wel een schatting maken van jullie inkomen. daar hoef je het volgens mij niet om te laten.
en verder, tsja je weet wat het kan zijn een babietje, je hebt er al 2, dus je kunt voor jezelf dan toch bedenken/invoelen wat dat voor je zou zijn nu, en of je dat weer wilt.
te rationeel omgaan met dit soort keuzes helpt niet volgens mij.
en dan wel even over leeftijd. ik ben 41, mijn zoon is geboren toen ik 40,5 was. kerngezond. er wordt een enorme heisa gemaakt over gehandicapte kindjes als je wat ouder bent, maar de kans is alleen iets groter, nog steeds heel klein.
ik heb geen enkele test laten doen. wij zijn gelovig en zagen het feit dat ik op mijn leeftijd nog zwanger werd als een kado van God en gingen er om die reden ook vanuit dat het goed zou zijn. ik kan me voorstellen dat dit voor velen van jullie geen argument is. voor ons wel en dat gaf rust, ik heb een hele lekkere ongecompliceerde zwangerschap gehad.
en los van het geloof: wij ( de westerse wereld) medicaliseren de boel behoorlijk hoor! stel je doet een test en je hoort: kans van 1 op 75 dat je een mongooltje krijgt, terwijl 1 op 300 normaal is. (en nu wil ik uitrekenen hoeveel procent dat is, maar dat lukt me niet....kans 1 op 100 is 1 procent, is dit dan 4 procent? hoe dan ook, nog niet veel) maar wat weet je dan nog? dat jouw kans op dat moment iets groter is dan gemiddeld. waarop? op een mongooltje dat naar het vmbo kan of op eentje die nooit zal gaan praten? dat vertelt zo'n test je niet.
en inderdaad, vroeger was het heel gewoon dat vrouwen kinderen kregen tot ze in de overgang raakten.
wij hopen dat er nog eentje komt. want we genieten mateloos van rinkid en willen dat wel uitbreiden en verder vertrouwen we dat het wel goed komt, maar goed, het hoe en waarom daarvan zal voor velen van jullie ook geen argument zijn.(en nu zie ik dat ik reageer in het schermpje zonder emoticons. dus denk er een knipoog bij.)
voel het eens rustig na zou ik zeggen. en als je dan over enige tijd nog steeds graag wil, ga er dan voor.en als je dan zo gelukkig bent dat je nog een kindje mag krijgen, geniet er dan van!
maar verder heb je voornamelijk praktische bezwaren en dan denk ik, over een paar jaar heb je die waarschijnlijk ook wel allemaal weggewerkt. en dan kun je geen kindje meer krijgen.
wij leven op dit moment van mijn 28 uur in de gehandicaptenzorg. dan moet je dubbeltjes draaien. maar mijn zoontje heeft nog niet meer gekost dan de kinderbijslag hoor en hij krijgt echt wat hij nodig heeft en ziet er leuk uit. nu heb ik hem wel 6 maanden volledig kunnen voeden, dat geluk had ik. als dat niet had gekund had hij 6.69 meer gekost in de week, dat is wat een pot similac kost en daar doet hij het nu heel goed op. hij heeft heerlijk geslapen in zijn gekregen schattige wiegje, en de commode komt van de kringkoop en kostte 20 ¤.
als je een vrij laag inkomen heb en je zoekt opvang die niet te duur is ( tot 6.10 per uur) krijg je echt bijna alles terug van de belasting, doe maar eens een proefberekening op www.toeslagen.nl, je kunt vast wel een schatting maken van jullie inkomen. daar hoef je het volgens mij niet om te laten.
en verder, tsja je weet wat het kan zijn een babietje, je hebt er al 2, dus je kunt voor jezelf dan toch bedenken/invoelen wat dat voor je zou zijn nu, en of je dat weer wilt.
te rationeel omgaan met dit soort keuzes helpt niet volgens mij.
en dan wel even over leeftijd. ik ben 41, mijn zoon is geboren toen ik 40,5 was. kerngezond. er wordt een enorme heisa gemaakt over gehandicapte kindjes als je wat ouder bent, maar de kans is alleen iets groter, nog steeds heel klein.
ik heb geen enkele test laten doen. wij zijn gelovig en zagen het feit dat ik op mijn leeftijd nog zwanger werd als een kado van God en gingen er om die reden ook vanuit dat het goed zou zijn. ik kan me voorstellen dat dit voor velen van jullie geen argument is. voor ons wel en dat gaf rust, ik heb een hele lekkere ongecompliceerde zwangerschap gehad.
en los van het geloof: wij ( de westerse wereld) medicaliseren de boel behoorlijk hoor! stel je doet een test en je hoort: kans van 1 op 75 dat je een mongooltje krijgt, terwijl 1 op 300 normaal is. (en nu wil ik uitrekenen hoeveel procent dat is, maar dat lukt me niet....kans 1 op 100 is 1 procent, is dit dan 4 procent? hoe dan ook, nog niet veel) maar wat weet je dan nog? dat jouw kans op dat moment iets groter is dan gemiddeld. waarop? op een mongooltje dat naar het vmbo kan of op eentje die nooit zal gaan praten? dat vertelt zo'n test je niet.
en inderdaad, vroeger was het heel gewoon dat vrouwen kinderen kregen tot ze in de overgang raakten.
wij hopen dat er nog eentje komt. want we genieten mateloos van rinkid en willen dat wel uitbreiden en verder vertrouwen we dat het wel goed komt, maar goed, het hoe en waarom daarvan zal voor velen van jullie ook geen argument zijn.(en nu zie ik dat ik reageer in het schermpje zonder emoticons. dus denk er een knipoog bij.)
voel het eens rustig na zou ik zeggen. en als je dan over enige tijd nog steeds graag wil, ga er dan voor.en als je dan zo gelukkig bent dat je nog een kindje mag krijgen, geniet er dan van!
zondag 6 januari 2008 om 16:52
Tuurlijk snap ik je twijfels wel. Maar aan de andere kant: we maken het onszelf zo moeilijk door alles te willen plannen. Een kind laat zich niet (helemaal) plannen. Stel, je bent er uit en kiest voor een derde, dan is het nog de vraag of dat lukt.
Zelfde geldt voor iedere moeder hoor. 'hoeveel leeftijdverschil is ideaal' 'ben ik nog te jong voor een kind' Ook zoiets dat je lang niet altijd voor het kiezen hebt.
Als je het kunt loslaten, laat het dan los. En stop met die voorbehoedsmiddelen. Als een derde kindje jullie gegunt is, dan komt dat echt wel goed. En als er geen derde komt, dan mocht het blijkbaar niet zo zijn.
Zo ken ik iemand die (ook 2e huwelijk) ook zo zat te twijfelen. Ook tegen de 40. Toen toch maar gestopt met de pil met de instelling 'we zien wel'.
Vrij snel daarna was ze zwanger. En volgens mij niet zonder reden: 2 jaar later stierf haar man. Het heeft zo moeten zijn, ze was in ieder geval niet helemaal alleen
Zelfde geldt voor iedere moeder hoor. 'hoeveel leeftijdverschil is ideaal' 'ben ik nog te jong voor een kind' Ook zoiets dat je lang niet altijd voor het kiezen hebt.
Als je het kunt loslaten, laat het dan los. En stop met die voorbehoedsmiddelen. Als een derde kindje jullie gegunt is, dan komt dat echt wel goed. En als er geen derde komt, dan mocht het blijkbaar niet zo zijn.
Zo ken ik iemand die (ook 2e huwelijk) ook zo zat te twijfelen. Ook tegen de 40. Toen toch maar gestopt met de pil met de instelling 'we zien wel'.
Vrij snel daarna was ze zwanger. En volgens mij niet zonder reden: 2 jaar later stierf haar man. Het heeft zo moeten zijn, ze was in ieder geval niet helemaal alleen
zondag 6 januari 2008 om 20:19
Hi,
Het enige punt dat hier nog niet echt is aangeroerd is volgens mij de eventuele invloed op je gezondheid. Als je nu al redelijk op je tenen loopt (druk druk druk) dan wordt deze factor evt. vermenigvuldigd tijdens je zwangerschap en de jaren er na. Daar moet je denk ik wel rekening mee houden. Ook al gaat het nu goed, dat hoeft niet zo te blijven. Ik ben nu hoogzwanger en 37 (bijna 38;-)). Deze en de vorige zwangerschap waren voor mij loodzwaar, herstel duurde meer dan 1.5 jaar en maar toch hebben wij besloten voor nummer 2 te gaan. Geen idee hoe ik dat ga rooien (qua drukte en vermoeidheid) maar dat zien we dan wel weer. Hier dus iemand die haar hart heeft gevolgd en er maar het beste van hoopt :-) Maar ik vind wel dat je van te voren moet nadenken over eventuele risicos (ontslag van een van beiden, ziekte etc.). Wij hebben afgelopen jaren veel gespaard en vangen daar nu de klappen mee op (kopen zorg in, ik kan evt. een jaar niet werken etc.).
Veel succes met je beslissing!
Het enige punt dat hier nog niet echt is aangeroerd is volgens mij de eventuele invloed op je gezondheid. Als je nu al redelijk op je tenen loopt (druk druk druk) dan wordt deze factor evt. vermenigvuldigd tijdens je zwangerschap en de jaren er na. Daar moet je denk ik wel rekening mee houden. Ook al gaat het nu goed, dat hoeft niet zo te blijven. Ik ben nu hoogzwanger en 37 (bijna 38;-)). Deze en de vorige zwangerschap waren voor mij loodzwaar, herstel duurde meer dan 1.5 jaar en maar toch hebben wij besloten voor nummer 2 te gaan. Geen idee hoe ik dat ga rooien (qua drukte en vermoeidheid) maar dat zien we dan wel weer. Hier dus iemand die haar hart heeft gevolgd en er maar het beste van hoopt :-) Maar ik vind wel dat je van te voren moet nadenken over eventuele risicos (ontslag van een van beiden, ziekte etc.). Wij hebben afgelopen jaren veel gespaard en vangen daar nu de klappen mee op (kopen zorg in, ik kan evt. een jaar niet werken etc.).
Veel succes met je beslissing!
zondag 6 januari 2008 om 20:52
maandag 7 januari 2008 om 14:05
