Psychische problemen en omgangsregeling

03-01-2022 11:56 257 berichten
Ik zit vreselijk in de knoop met mijzelf maar mijn ex, team jeugd en gezin en de kinderen willen dat er weer omgang komt met de kinderen. Mijn hulpverleners zijn wisselend, de 1 dringt aan op contact en omgang terwijl anderen aangeven dat het momenteel niet gaat.

Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.

Wie kan mij advies geven?
Desperate schreef:
06-05-2022 13:03

Ik voel niets meer voor de kinderen, sterker nog eigenlijk ben ik een steeds grotere weerzin voor ze gaan voelen. Ik heb deze gevoelens lang proberen te onderdrukken maar het is mislukt, mijn hele problematiek is te complex en een forum is niet de juiste plaats om het uit te te leggen.
Jij lijkt in de veronderstelling te zijn dat je van kinderen kunt scheiden, zoals van je vrouw.

Dat is niet zo. Je kunt je niet van ze afkeren en zeggen dat ze nu iemand anders’ probleem zijn. Het zijn jouw kinderen, jij bent hun vader en al ben je zo gek als een prei en kampioen suïcidaal gedrag, je blijft hun vader.
xynix schreef:
06-05-2022 19:39
Jij lijkt in de veronderstelling te zijn dat je van kinderen kunt scheiden, zoals van je vrouw.

Dat is niet zo. Je kunt je niet van ze afkeren en zeggen dat ze nu iemand anders’ probleem zijn. Het zijn jouw kinderen, jij bent hun vader en al ben je zo gek als een prei en kampioen suïcidaal gedrag, je blijft hun vader.
Jij vat de kern van mijn posts vrij goed samen. Ik ben mij nooit bewust geweest dat ik voor meer diende dan geld binnen brengen en de rot klusjes doen. Voor de scheiding had ik al problemen en escalaties. De bemoeienis van jeugdzorg heb ik ervaren als dreiging naar mij ipv bescherming van de kinderen, er is gezegd dat een scheiding ter bescherming van de kinderen was wat ik opgevat heb dat ik uit hun leven moest verdwijnen. Bij de scheiding is er ook nauwelijks aandacht geweest voor gezamenlijk ouderschap, het was vanzelf sprekend dat de kinderen 100% bij moeder waren. Toen ik een jaar geleden in aanraking kwam met het wijkteam en die mij verboden bij ex en kinderen langs te gaan was dat voor mij vanzelf sprekend, toen zij na een paar maanden begonnen dat er wel contact moest zijn begreep ik ze niet en zij mijn reactie niet. Ik ben gaan googlen en toen pas ontdekt dat ik meer betekende als alleen maar een inkomen genereren. Ik betwijfel of er ooit nog wederzijds gevoel ontstaat, momenteel voel ik alleen maar weerzin. Ik heb mijn handen vol aan mijzelf en kan dit er niet bij hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt dat gevoel ook naar ze uitgesproken tot het niveau dat zij beter niet geboren hadden kunnen worden. Zij danken het leven aan jou en hebben hier ook niet zelf voor gekozen. Wanneer je dat soort lelijke dingen zegt, dan is het misschien maar beter dat er geen contact is, op die manier kun je je kinderen in ieder geval niet nog meer beschadigen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Dat is het andere probleem waar ik mee zit, ik ben het volledig met je eens maar dat wordt door vrijwel niemand begrepen en gerespecteerd vooral niet door de instanties.
Desperate schreef:
06-05-2022 20:38
Jij vat de kern van mijn posts vrij goed samen. Ik ben mij nooit bewust geweest dat ik voor meer diende dan geld binnen brengen en de rot klusjes doen. Voor de scheiding had ik al problemen en escalaties. De bemoeienis van jeugdzorg heb ik ervaren als dreiging naar mij ipv bescherming van de kinderen, er is gezegd dat een scheiding ter bescherming van de kinderen was wat ik opgevat heb dat ik uit hun leven moest verdwijnen. Bij de scheiding is er ook nauwelijks aandacht geweest voor gezamenlijk ouderschap, het was vanzelf sprekend dat de kinderen 100% bij moeder waren. Toen ik een jaar geleden in aanraking kwam met het wijkteam en die mij verboden bij ex en kinderen langs te gaan was dat voor mij vanzelf sprekend, toen zij na een paar maanden begonnen dat er wel contact moest zijn begreep ik ze niet en zij mijn reactie niet. Ik ben gaan googlen en toen pas ontdekt dat ik meer betekende als alleen maar een inkomen genereren. Ik betwijfel of er ooit nog wederzijds gevoel ontstaat, momenteel voel ik alleen maar weerzin. Ik heb mijn handen vol aan mijzelf en kan dit er niet bij hebben.
Dus toen jij je vrouw bezwangerde is het nooit in je opgekomen dat jij samen met je vrouw verantwoordelijk zou zijn voor hun opvoeding en welzijn? Jij dacht serieus alleen dat je hoefde te werken en voor inkomen hoefde te zorgen?

:@@:
Horcrux schreef:
06-05-2022 21:05
Dus toen jij je vrouw bezwangerde is het nooit in je opgekomen dat jij samen met je vrouw verantwoordelijk zou zijn voor hun opvoeding en welzijn? Jij dacht serieus alleen dat je hoefde te werken en voor inkomen hoefde te zorgen?

:@@:
Ja, natuurlijk moest ik wel eens oppassen enz en mijn best doen de leuke vader uithangen maar de eind verantwoordelijkheid lag bij moeder, bij mijn ouders zat het ook zo. Mijn ex stond er ook grotendeels zo in. Na een evt scheiding moest ik dubbel zo hard werken om zoveel alimentatie te betalen dat zij er niet op achteruit zouden gaan, ik moest dan genoegen nemen met een klein flatje of nog minder. Een evt omgangsregeling kon alleen als moeder dit de vader gunde en alleen mannen die een watje waren deden dat.

Achteraf is dit natuurlijk idioot maar wel hoe het zat en waardoor ik vrijwel geen band heb.
Desperate schreef:
06-05-2022 22:23
Achteraf is dit natuurlijk idioot maar wel hoe het zat en waardoor ik vrijwel geen band heb.
Je was er zelf bij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je klinkt depressief, heb je een psycholoog op het moment? Misschien is antidepressiva handig hierbij, als je alles wat rooskleuriger ziet weer zou het al zoveel schelen, misschien gaat je hart dan ook vanzelf weer open voor je kinderen.
xynix schreef:
06-05-2022 22:33
Je was er zelf bij.
Dat klopt maar als je niet leert lezen kan je dat niet, ik kan mij niet herinneren geleerd te hebben dat vaderschap of überhaupt mijn leven iets anders betekende dan moeten werken.
Miene gute, wat heb ik het te doen met die kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
06-05-2022 22:40
Dat klopt maar als je niet leert lezen kan je dat niet, ik kan mij niet herinneren geleerd te hebben dat vaderschap of überhaupt mijn leven iets anders betekende dan moeten werken.
Als je niet kunt lezen kun je dat leren.

Als je niet weet hoe je een vader moet zijn kun je dat leren.

Jij wíl het niet leren. Jij wil uitleggen dat je niet kan lezen en daarom niet verantwoordelijk bent voor de enorme puinzooi die je hebt gemaakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
06-05-2022 22:40
Dat klopt maar als je niet leert lezen kan je dat niet, ik kan mij niet herinneren geleerd te hebben dat vaderschap of überhaupt mijn leven iets anders betekende dan moeten werken.
Als je niet kunt lezen heb je twee opties:
- leren lezen
- geen boeken kopen

In jouw situatie:
- sta open om dingen te leren ipv in een slachtofferrol kruipen
- had geen kinderen op de wereld gezet.

Maar voor dat laatste is het te laat. Maar beschadig deze kinderen niet nog meer. Beschamend hoe je over de kinderen praat. Mijn hart huilt voor je kinderen.
Celaena_Aelin schreef:
06-05-2022 22:50
Als je niet kunt lezen kun je dat leren.

Als je niet weet hoe je een vader moet zijn kun je dat leren.

Jij wíl het niet leren. Jij wil uitleggen dat je niet kan lezen en daarom niet verantwoordelijk bent voor de enorme puinzooi die je hebt gemaakt.
Ik heb het willen leren maar hulpverlening heeft altijd bevestigd dat ik moest werken en accepteren dat moeder en jeugdzorg het voor het zeggen hadden rondom de kinderen. Als ik depressief en suïcidaal was dreigde jeugdzorg met uithuisplaatsing of kreeg ik een huisverbod. Ik heb de moed opgegeven het ooit nog te kunnen leren, de boeken (kinderen) om in te lezen zijn ook niet meer beschikbaar want die staan vol met aantekeningen gemaakt door moeder en hulpverlening. De kinderen willen en mogen alleen contact met mij als ik doe wat er voorgeschreven is.

Je had het over zelfmedelijden, ik heb medelijden met mijzelf dat het mij niet lukt het achter mij te laten en nu zelf gelukkig te worden. Voor de kinderen is dit keihard maar misschien ook wel beter omdat er dan duidelijkheid is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
06-05-2022 20:52
Dat is het andere probleem waar ik mee zit, ik ben het volledig met je eens maar dat wordt door vrijwel niemand begrepen en gerespecteerd vooral niet door de instanties.
Wat kunnen zij je maken wanneer je het negeert?

Zij kunnen je echt niet dwingen om contact te hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
06-05-2022 22:23
Ja, natuurlijk moest ik wel eens oppassen enz en mijn best doen de leuke vader uithangen maar de eind verantwoordelijkheid lag bij moeder, bij mijn ouders zat het ook zo. Mijn ex stond er ook grotendeels zo in. Na een evt scheiding moest ik dubbel zo hard werken om zoveel alimentatie te betalen dat zij er niet op achteruit zouden gaan, ik moest dan genoegen nemen met een klein flatje of nog minder. Een evt omgangsregeling kon alleen als moeder dit de vader gunde en alleen mannen die een watje waren deden dat.

Achteraf is dit natuurlijk idioot maar wel hoe het zat en waardoor ik vrijwel geen band heb.
Ja je bent echt zielig en het grootste slachtoffer van deze ellende.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Desperate schreef:
07-05-2022 08:09
Ik heb het willen leren maar hulpverlening heeft altijd bevestigd dat ik moest werken en accepteren dat moeder en jeugdzorg het voor het zeggen hadden rondom de kinderen.
Niet altijd blijkbaar. Want nu kunnen ze bij je langskomen. Dat is een kans om te leren lezen. Maar “nou hoeft het niet meer”.
… dubbel…
anoniem_670295c5b7b2b wijzigde dit bericht op 07-05-2022 08:44
96.47% gewijzigd
De vergelijking met leren lezen vind ik een beetje raar. Overigens kan níet iedereen leren lezen, maar dat terzijde.
Je kunt in ieder geval inderdaad van alles leren.. maar van ander moeten leren houden? Nee, daar geloof ik niet in. Helemaal niet als dat 'moeten' ervoor staat. Zoiets kun je niet afdwingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
01-05-2022 20:37
Weer een maand verder. WMO en wijkteam zijn gaan begrijpen dat contact laat staan omgang momenteel niet haalbaar is, op hun advies ben ik naar een advocaat gegaan om de verkoop van het huis af te dwingen zodat ik meer ruimte krijg en in de hoop weer wat perspectief voor mijzelf te kunnen krijgen. De brief van de advocaat aan mijn ex heeft ervoor gezorgd dat er een gigantische ruzie tussen ons is ontstaan waar de kinderen bij betrokken werden, nu wordt de raad van de kinderbescherming erbij gehaald. Ik hoop dat die ook inzien dat dit een onhoudbare situatie is en er echt een einde komt aan al het gezeur.
Het is duidelijk dat je op dit moment weinig invulling kunt geven aan het vaderschap.
Wat je wél kan doen is zorgen dat je kinderen in het huis kunnen blijven waar ze nu wonen. Zodat er wat rust kan ontstaan, en iedereen even op adem kan komen.
Op die manier laat je ook zien dat hun welzijn voorop staat. Dan zal je zelf met minder genoegen moeten nemen. Doe het voor hun.
viva-amber schreef:
07-05-2022 08:15
Wat kunnen zij je maken wanneer je het negeert?

Zij kunnen je echt niet dwingen om contact te hebben.
Niet dwingen maar ze blijven wel contact zoeken en doordat ik het zelf niet af kan sluiten blijf ik labiel.

Ik ben ziek in mijn hoofd en denk wel eens om mij dusdanig te misdragen dat er door de andere kant definitief besloten wordt om overal mee te stoppen. Dit zal ik niet doen maar zo nu en dan ben ik zo wanhopig dat deze gedachte op komt. Ondanks alle dreigementen denk ik dat het zelfs dan nog niet stopt.

xynix schreef:
07-05-2022 08:17
Niet altijd blijkbaar. Want nu kunnen ze bij je langskomen. Dat is een kans om te leren lezen. Maar “nou hoeft het niet meer”.
Ik ben te labiel om zonder begeleiding contact te hebben. Ze willen niet langskomen zonder hun moeder en moeder wil ze niet loslaten, zelfs al zou het wel gebeuren moet ik het doen zoals voorgeschreven waardoor ik zo'n druk voel dat ik instort.

Ik ga een nieuwe poging doen mijn eigen leven op te pakken en te stoppen met schrijven, bij de raad zal ik aangeven dat ik afstand wil doen en alles af wil sluiten. Ik ben een gevaar voor de kinderen, ben nooit ouder geweest en zal dat nooit kunnen worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dan neem je niet op en gooi je de brief in de prullenbak.

Je doet het ook zelf door er steeds weer op in te gaan.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Desperate schreef:
07-05-2022 09:02
Ik ga een nieuwe poging doen mijn eigen leven op te pakken en te stoppen met schrijven, bij de raad zal ik aangeven dat ik afstand wil doen en alles af wil sluiten. Ik ben een gevaar voor de kinderen, ben nooit ouder geweest en zal dat nooit kunnen worden.
Als je echt een gevaar bent, dan hoop ik dat er iemand naar je luistert voor het te laat is.

En sterkte met jezelf.
Onkruit schreef:
07-05-2022 08:58
Het is duidelijk dat je op dit moment weinig invulling kunt geven aan het vaderschap.
Wat je wél kan doen is zorgen dat je kinderen in het huis kunnen blijven waar ze nu wonen. Zodat er wat rust kan ontstaan, en iedereen even op adem kan komen.
Op die manier laat je ook zien dat hun welzijn voorop staat. Dan zal je zelf met minder genoegen moeten nemen. Doe het voor hun.
Dit is ook weer zo'n typische reactie waar ik al jaren onder gebukt ga, ik was goed genoeg voor het geld en huis. Jij bevestigd dat ik inderdaad nergens anders voor dien. Het huis gaat verkocht worden, hopelijk voordat de bank het met restschuld gaat verkopen. Ik heb geen zin in de schuldsanering te moeten gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Desperate schreef:
07-05-2022 09:09
Dit is ook weer zo'n typische reactie waar ik al jaren onder gebukt ga, ik was goed genoeg voor het geld en huis. Jij bevestigd dat ik inderdaad nergens anders voor dien. Het huis gaat verkocht worden, hopelijk voordat de bank het met restschuld gaat verkopen. Ik heb geen zin in de schuldsanering te moeten gaan.
Jij hebt zelf besloten dat je nergens anders voor dient en ook geen invulling aan je vaderrol wil geven. Wat mij betreft mag je dubbel betalen om dat te compenseren.
En wie er hier echt gebukt gaan onder de situatie, dat zijn je kinderen.
.
impala schreef:
07-05-2022 09:16
Jij hebt zelf besloten dat je nergens anders voor dient en ook geen invulling aan je vaderrol wil geven. Wat mij betreft mag je dubbel betalen om dat te compenseren.
En wie er hier echt gebukt gaan onder de situatie, dat zijn je kinderen.
Precies.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven