Kinderen
alle pijlers
Psychische problemen en omgangsregeling
maandag 3 januari 2022 om 11:56
Ik zit vreselijk in de knoop met mijzelf maar mijn ex, team jeugd en gezin en de kinderen willen dat er weer omgang komt met de kinderen. Mijn hulpverleners zijn wisselend, de 1 dringt aan op contact en omgang terwijl anderen aangeven dat het momenteel niet gaat.
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
Beetje toelichting: In het afgelopen jaar is er regelmatig heftige kortsluiting geweest waardoor ik suïcidaal was en meerdere malen een ziekenhuisopname en crisisopname heb gehad. Het contact met de kinderen is daarom eerder ook verboden door veilig thuis. Ik ben nu niet echt suïcidaal maar heb vreselijk veel moeite mijzelf mentaal en fysiek te verzorgen en beheersen, het liefst zou ik opgenomen of in een beschermde woonvorm geplaatst worden maar daar krijg ik geen indicatie voor. Zorg voor de kinderen erbij overzie ik niet en kan het ook niet verdragen dat de kinderen mij in deze situatie zien. Ik ben man mocht dat uitmaken.
Wie kan mij advies geven?
donderdag 5 mei 2022 om 23:59
Als alles wat jij je niet voor kan stellen tot nu toe ook niet was uitgekomen, zaten je kinderen nu niet in deze positie.Desperate schreef: ↑05-05-2022 23:35Ex stond met de kinderen en een tas bij aan de deur dat de kinderen bij mij moesten gaan wonen omdat zij dakloos denkt te worden. Ik ben eerst rustig gebleven en heb geprobeerd een redelijk gesprek te voeren maar toen dit niet lukte en het fout ging heb ik uiteindelijk de deur dicht gedaan.
In het verleden wilde de raad dat de kinderen uit huis geplaatst werden maar daar is de rechter toen niet in mee gegaan. Nu er zoveel extra gebeurd is en ik er nog veel slechter aan toe ben kan ik mij niet voorstellen dat ze meer dan contact onder begeleiding gaan opleggen.
vrijdag 6 mei 2022 om 00:57
Ik zit me hier vreselijk op te winden!
Waarschijnlijk ligt het ook aan je narcisme, maar ik hoor alleen maar wat JIJ wil, wat JIJ niet wil, wat JIJ niet kan etc.
JIJ hebt met je vrouw twee kinderen gemaakt maar daar verantwoordelijkheid voor nemen ho maar. En je ex is al net zo erg, klagen, zeuren en ruzie maken.
Kinderen hebben vooral liefde en stabiliteit nodig. Arme kinderen!
Waarschijnlijk ligt het ook aan je narcisme, maar ik hoor alleen maar wat JIJ wil, wat JIJ niet wil, wat JIJ niet kan etc.
JIJ hebt met je vrouw twee kinderen gemaakt maar daar verantwoordelijkheid voor nemen ho maar. En je ex is al net zo erg, klagen, zeuren en ruzie maken.
Kinderen hebben vooral liefde en stabiliteit nodig. Arme kinderen!
vrijdag 6 mei 2022 om 03:13
Welja, dwing de verkoop van de woning ook nog maar af. Verhuizen en die stress die daarbij komt kunnen die kinderen er ook nog wel bij hebben.
Ga jij ook nog ergens bijdragen? Hetzij in geld, in tijd of in stabiliteit. Op dit moment lijkt het erop alsof je echt nérgens in kan maar ook wíl bijdragen.
Ga jij ook nog ergens bijdragen? Hetzij in geld, in tijd of in stabiliteit. Op dit moment lijkt het erop alsof je echt nérgens in kan maar ook wíl bijdragen.
vrijdag 6 mei 2022 om 07:42
Je hebt gelijk, er zijn dingen gebeurd waar ik mij niets bij voor kan stellen maar voor de raad ben ik persoonlijk niet bang, zelfs al eisen ze meer dan ik kan of wil hebben ze toch nauwelijks middelen om mij er toe te dwingen.Celaena_Aelin schreef: ↑05-05-2022 23:59Als alles wat jij je niet voor kan stellen tot nu toe ook niet was uitgekomen, zaten je kinderen nu niet in deze positie.
Voor de kinderen zal het alleen wel heel triest zijn als dit gebeurd.
Mijn diagnoses zijn niet zomaar uit de lucht komen vallen, ik heb mijn hele leven al last van de daarbij behorende problemen maar desondanks heel veel bereikt. De diagnose narcisme wordt nu ik in behandeling ben overigens sterk betwijfeld. Ik heb teveel bereikt enLexie72 schreef: ↑06-05-2022 00:57Ik zit me hier vreselijk op te winden!
Waarschijnlijk ligt het ook aan je narcisme, maar ik hoor alleen maar wat JIJ wil, wat JIJ niet wil, wat JIJ niet kan etc.
JIJ hebt met je vrouw twee kinderen gemaakt maar daar verantwoordelijkheid voor nemen ho maar. En je ex is al net zo erg, klagen, zeuren en ruzie maken.
Kinderen hebben vooral liefde en stabiliteit nodig. Arme kinderen!
had zelf heel wat anders gewild, ik had oa leuke dingen met de kinderen willen doen ipv 14/7 te moeten werken voor een hoop stenen. Ik ben geneigd mij nog verder te verdedigen maar dat is denk ik zinloos en zou te herkenbaar worden.
De woning hoeft van mij niet verkocht te worden, mijn ex mag hem overnemen en daarvoor wil ik afstand doen van het grootste deel van de overwaarde maar zelfs dan lukt het niet. Als ik vrouw was zou ik op dit forum gelyncht worden vanwege deze afstand van overwaarde. Jeugdzorg, Raad van de kinderbescherming, GGZ of alle anderen die zo begaan zijn met de kinderen mogen ook wat regelen maar buiten roepen en wijzen naar mij gebeurt er niets. Stabiliteit en geld heb ik willen geven door mijn leven te beëindigen maar dit is tegen mijn wil voorkomen.Caramelfudge schreef: ↑06-05-2022 03:13Welja, dwing de verkoop van de woning ook nog maar af. Verhuizen en die stress die daarbij komt kunnen die kinderen er ook nog wel bij hebben.
Ga jij ook nog ergens bijdragen? Hetzij in geld, in tijd of in stabiliteit. Op dit moment lijkt het erop alsof je echt nérgens in kan maar ook wíl bijdragen.
Eigenlijk wordt ik best wel boos om deze reacties, ik heb jarenlang dit soort reacties gehoord en in een poging het goed te doen er naar geluisterd. Ik was tenslotte de gek en moest doen wat anderen zeiden. Het gevolg is juist dat de kinderen en ik hier terecht zijn gekomen, ik heb de kinderen het beste toegewenst maar wat ik goed vond werd niet geaccepteerd. Ik wens ze nog steeds het beste toe maar kan ze het niet geven, ik kan mijzelf niet geven wat goed is laat staan dat ik het hun kan geven.
vrijdag 6 mei 2022 om 08:15
Wat ik me afvraag: denk je dat jouw ex je kinderen wel het beste kan geven? Wat je over haar vertelt komt ze nou niet echt over als een rots in de branding.
En weet je wel hoe het met je kinderen gaat? Wil je dat weten, of kan je dat er ook niet bij hebben?
(Ik heb alleen jouw posts gelezen, sorry als ik dingen vraag die anderen al eerder gevraagd hebben)
En weet je wel hoe het met je kinderen gaat? Wil je dat weten, of kan je dat er ook niet bij hebben?
(Ik heb alleen jouw posts gelezen, sorry als ik dingen vraag die anderen al eerder gevraagd hebben)
vrijdag 6 mei 2022 om 09:19
Poeh, ik geef het jullie kinderen te doen hoor!
Wat moet dat erg zijn, ongewenst te zijn bij beide ouders.
Mijn eigen moeder heeft mij ook jaren laten weten en laten voelen, dat ze haar leven met kinderen zo zwaar vond, ze soms spijt had van de keuze om een gezin te stichten. En als ze het kon overdoen....
Nou, sta je dan. Ongevraagd op de wereld gezet en dan ben je eigenlijk niet welkom. Ik had gelukkig nog een lieve, liefdevolle vader, maar wie hebben jouw kinderen?
Wat moeten ze eenzaam zijn..
Wat moet dat erg zijn, ongewenst te zijn bij beide ouders.
Mijn eigen moeder heeft mij ook jaren laten weten en laten voelen, dat ze haar leven met kinderen zo zwaar vond, ze soms spijt had van de keuze om een gezin te stichten. En als ze het kon overdoen....
Nou, sta je dan. Ongevraagd op de wereld gezet en dan ben je eigenlijk niet welkom. Ik had gelukkig nog een lieve, liefdevolle vader, maar wie hebben jouw kinderen?
Wat moeten ze eenzaam zijn..
vrijdag 6 mei 2022 om 09:33
Nou inderdaad. Dat huis in stand houden is de enige manier waarop hij iets voor zijn kinderen doet en daar houdt hij ook al mee op. Ik lees nergens dat het noodzakelijk is om het huis te verkopen.Caramelfudge schreef: ↑06-05-2022 03:13Welja, dwing de verkoop van de woning ook nog maar af. Verhuizen en die stress die daarbij komt kunnen die kinderen er ook nog wel bij hebben.
Ga jij ook nog ergens bijdragen? Hetzij in geld, in tijd of in stabiliteit. Op dit moment lijkt het erop alsof je echt nérgens in kan maar ook wíl bijdragen.
.
vrijdag 6 mei 2022 om 10:03
Wat betreft de reacties: als ik naar mezelf kijk, merk ik dat jouw slachtoffergedrag me steeds meer tegen de borst stuit. Je lijkt steeds maar weer te willen benadrukken dat jij het het zwaarste hebt, dat jij het meeste hebt geleden en dat alles wat eventueel aan jou ligt, ongedaan wordt gemaakt door jouw lijden.Desperate schreef: ↑06-05-2022 07:42Je hebt gelijk, er zijn dingen gebeurd waar ik mij niets bij voor kan stellen maar voor de raad ben ik persoonlijk niet bang, zelfs al eisen ze meer dan ik kan of wil hebben ze toch nauwelijks middelen om mij er toe te dwingen.
Voor de kinderen zal het alleen wel heel triest zijn als dit gebeurd.
Mijn diagnoses zijn niet zomaar uit de lucht komen vallen, ik heb mijn hele leven al last van de daarbij behorende problemen maar desondanks heel veel bereikt. De diagnose narcisme wordt nu ik in behandeling ben overigens sterk betwijfeld. Ik heb teveel bereikt en
had zelf heel wat anders gewild, ik had oa leuke dingen met de kinderen willen doen ipv 14/7 te moeten werken voor een hoop stenen. Ik ben geneigd mij nog verder te verdedigen maar dat is denk ik zinloos en zou te herkenbaar worden.
De woning hoeft van mij niet verkocht te worden, mijn ex mag hem overnemen en daarvoor wil ik afstand doen van het grootste deel van de overwaarde maar zelfs dan lukt het niet. Als ik vrouw was zou ik op dit forum gelyncht worden vanwege deze afstand van overwaarde. Jeugdzorg, Raad van de kinderbescherming, GGZ of alle anderen die zo begaan zijn met de kinderen mogen ook wat regelen maar buiten roepen en wijzen naar mij gebeurt er niets. Stabiliteit en geld heb ik willen geven door mijn leven te beëindigen maar dit is tegen mijn wil voorkomen.
Eigenlijk wordt ik best wel boos om deze reacties, ik heb jarenlang dit soort reacties gehoord en in een poging het goed te doen er naar geluisterd. Ik was tenslotte de gek en moest doen wat anderen zeiden. Het gevolg is juist dat de kinderen en ik hier terecht zijn gekomen, ik heb de kinderen het beste toegewenst maar wat ik goed vond werd niet geaccepteerd. Ik wens ze nog steeds het beste toe maar kan ze het niet geven, ik kan mijzelf niet geven wat goed is laat staan dat ik het hun kan geven.
Nergens laat je blijken dat je inziet hoe de kinderen lijden onder deze situatie, dat je beseft dat jij hun vader bent, en dat zij (nog) minder invloed hebben dan jij op hun lijden.
Nee, je ex is de schuldige, de gemene mensen die jou niet willen helpen zijn de schuldige, de mensen die niet helemaal voor jou zijn, zijn alleen maar tegen jou en wat is het toch gemeen dat jij niet eens een einde aan je eigen leven mag maken, terwijl dat nog zo edelmoedig van je zou zijn want dan heeft ex haar zin.
Dat gedrag begint me de keel uit te hangen. Ik mis de zelfreflectie zonder zelfbeklag of slachtoffergedrag, ik mis het besef hoe dit voor je kinderen is en ik mis de bereidheid om mee te denken in een oplossing, in plaats van verwachten dat iedereen ziet hoe zwaar jij het hebt en dus doet wat jij wil/wat jij denkt dat voor jou het beste is.
vrijdag 6 mei 2022 om 10:49
Of de verhalen zijn schromelijk overdreven, of jeugdzorg zit echt te slapen en beide ouders mogen zich de ogen uit de kop schamen.
Moeder net zo goed. Scènes schoppen zoals de kinderen met gepakte tassen en al bij vader (die ze niet om zich heen wil hebben) op de stoep zetten.
Man, man...
Hoe lang denken jullie zo door te gaan? Totdat de kinderen zelf groot genoeg zijn om ver, zo ver mogelijk van jullie vandaan te rennen? Al zijn ze dan in ieder geval al lang en breed beschadigd voor de rest van hun leven.
Moeder net zo goed. Scènes schoppen zoals de kinderen met gepakte tassen en al bij vader (die ze niet om zich heen wil hebben) op de stoep zetten.
Man, man...
Hoe lang denken jullie zo door te gaan? Totdat de kinderen zelf groot genoeg zijn om ver, zo ver mogelijk van jullie vandaan te rennen? Al zijn ze dan in ieder geval al lang en breed beschadigd voor de rest van hun leven.
vrijdag 6 mei 2022 om 10:53
We horen hier alleen het verhaal van TO, niet van de moeder van de kinderen. Die heeft waarschijnlijk een heel andere visie en staat misschien wel volledig klaar voor de kinderen.Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2022 09:19Poeh, ik geef het jullie kinderen te doen hoor!
Wat moet dat erg zijn, ongewenst te zijn bij beide ouders.
Mijn eigen moeder heeft mij ook jaren laten weten en laten voelen, dat ze haar leven met kinderen zo zwaar vond, ze soms spijt had van de keuze om een gezin te stichten. En als ze het kon overdoen....
Nou, sta je dan. Ongevraagd op de wereld gezet en dan ben je eigenlijk niet welkom. Ik had gelukkig nog een lieve, liefdevolle vader, maar wie hebben jouw kinderen?
Wat moeten ze eenzaam zijn..
Ik neem de verhalen van TO met een korreltje zout eerlijk gezegd.
s0leil wijzigde dit bericht op 07-05-2022 15:29
8.22% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 10:54
Helemaal mee eens. En dat heeft er niets mee te maken dat je een man bent maar omdat je geen reet voor je kinderen doet. Je wilt ze niet zien en je wilt ze ook nog eens hun woonsituatie ontnemen zodat het kleine beetje stabiliteit dat ze hebben ook nog eens weg valt.Caramelfudge schreef: ↑06-05-2022 03:13Welja, dwing de verkoop van de woning ook nog maar af. Verhuizen en die stress die daarbij komt kunnen die kinderen er ook nog wel bij hebben.
Ga jij ook nog ergens bijdragen? Hetzij in geld, in tijd of in stabiliteit. Op dit moment lijkt het erop alsof je echt nérgens in kan maar ook wíl bijdragen.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:03
Buiten de enkele keer dat moeder zich benadeeld voelt en de kinderen daarin betrekt hebben ze het verder wel goed bij haar. Dat ze hierdoor wat meekrijgen en niet echt met beide benen in de maatschappij staan is natuurlijk niet ideaal.xynix schreef: ↑06-05-2022 08:15Wat ik me afvraag: denk je dat jouw ex je kinderen wel het beste kan geven? Wat je over haar vertelt komt ze nou niet echt over als een rots in de branding.
En weet je wel hoe het met je kinderen gaat? Wil je dat weten, of kan je dat er ook niet bij hebben?
(Ik heb alleen jouw posts gelezen, sorry als ik dingen vraag die anderen al eerder gevraagd hebben)
Vanwege mijn psychische problemen loopt er een arbeidsongeschiktheid aanvraag of ik kom in de bijstand en binnenkort kan ik het huis sowieso niet meer betalen en zal de bank het wel gedwongen gaan verkopen oid. Ik en waarschijnlijk ook ex komen dan waarschijnlijk in de schuldsanering. Om dit te voorkomen moet het huis verkocht worden. Moeder kan urgentie krijgen maar dat wil ze niet.
Ik begrijp dat jij het zo ziet maar ik heb een vraag aan je.Celaena_Aelin schreef: ↑06-05-2022 10:03Wat betreft de reacties: als ik naar mezelf kijk, merk ik dat jouw slachtoffergedrag me steeds meer tegen de borst stuit. Je lijkt steeds maar weer te willen benadrukken dat jij het het zwaarste hebt, dat jij het meeste hebt geleden en dat alles wat eventueel aan jou ligt, ongedaan wordt gemaakt door jouw lijden.
Nergens laat je blijken dat je inziet hoe de kinderen lijden onder deze situatie, dat je beseft dat jij hun vader bent, en dat zij (nog) minder invloed hebben dan jij op hun lijden.
Nee, je ex is de schuldige, de gemene mensen die jou niet willen helpen zijn de schuldige, de mensen die niet helemaal voor jou zijn, zijn alleen maar tegen jou en wat is het toch gemeen dat jij niet eens een einde aan je eigen leven mag maken, terwijl dat nog zo edelmoedig van je zou zijn want dan heeft ex haar zin.
Dat gedrag begint me de keel uit te hangen. Ik mis de zelfreflectie zonder zelfbeklag of slachtoffergedrag, ik mis het besef hoe dit voor je kinderen is en ik mis de bereidheid om mee te denken in een oplossing, in plaats van verwachten dat iedereen ziet hoe zwaar jij het hebt en dus doet wat jij wil/wat jij denkt dat voor jou het beste is.
Ik wilde vader zijn en betrokken bij ze zijn maar ik was overbelast, ik heb om hulp gevraagd maar moest doorgaan en mocht niet van moeder verwachten dat zij oa ging werken want het was logisch dat zij voor de kinderen koos. Toen ik uit wanhoop de zelfcontrole verloor kreeg ik contact verboden, dreiging van uit huis plaatsingen, is er benoemd dat ik geen kinderen waard was enz en werd gedwongen meer verplichtingen op mij te nemen en moest ik mijn gevoel negeren. Ik moest de kinderen over laten aan hun moeder en mijzelf focussen op de rationele/praktische verplichtingen.
Ik voel niets meer voor de kinderen, sterker nog eigenlijk ben ik een steeds grotere weerzin voor ze gaan voelen. Ik heb deze gevoelens lang proberen te onderdrukken maar het is mislukt, mijn hele problematiek is te complex en een forum is niet de juiste plaats om het uit te te leggen. Zijn zij nog gebaat bij contact zonder begeleiding, gezamenlijk gezag enz?
Er is niets overdreven, misschien een beetje provocerend verwoord maar de feiten zijn waar. Dat jeugdzorg en het wijkteam er bijzonder mee omgegaan zijn ben ik met je eens, ondertussen heb ik meerdere mensen leren kennen met dezelfde problematiek die hun kinderen alleen onder begeleiding of helemaal niet mogen zien. Het grote verschil is dat zij zich verzetten tegen jeugdzorg. Ik kan de kinderen niet in mijn buurt verdragen en weet dat ik een gevaar voor ze ben, ik ben bereid om contact met begeleiding te hebben maar daarvoor lijkt er eerst wat fout te moeten gaan en de kinderen willen het zelf niet. Ik hoop dat de raad het begrijpt en er voor alle partijen een oplossing komt.Pindakaasjes schreef: ↑06-05-2022 10:49Of de verhalen zijn schromelijk overdreven, of jeugdzorg zit echt te slapen en beide ouders mogen zich de ogen uit de kop schamen.
Moeder net zo goed. Scènes schoppen zoals de kinderen met gepakte tassen en al bij vader (die ze niet om zich heen wil hebben) op de stoep zetten.
Man, man...
Hoe lang denken jullie zo door te gaan? Totdat de kinderen zelf groot genoeg zijn om ver, zo ver mogelijk van jullie vandaan te rennen? Al zijn ze dan in ieder geval al lang en breed beschadigd voor de rest van hun leven.
Toen ex en ik nog samen waren hadden de kinderen het heel slecht, nu er minder ruzies en spanningen zijn hebben ze een veel betere band met hun moeder gekregen. De kinderen zijn door haar wel gewenst alleen door haar drive dat er contact is tussen hen en mij, mijn problematiek niet accepteren en haar eigen wanhoop doet ze zo nu en dan domme dingen.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:20
Eens. Wat ben je dan voor een ongelovelijke aso.Discobar schreef: ↑06-05-2022 10:54Helemaal mee eens. En dat heeft er niets mee te maken dat je een man bent maar omdat je geen reet voor je kinderen doet. Je wilt ze niet zien en je wilt ze ook nog eens hun woonsituatie ontnemen zodat het kleine beetje stabiliteit dat ze hebben ook nog eens weg valt.
En ik geloof er ook weinig van dat die andere ouder zo erg is. TO lijkt me geen typje om zulke dingen te roepen om zichzelf wat minder erg te laten overkomen.
vrijdag 6 mei 2022 om 14:43
Je wordt hier niet anders behandeld dan een vrouw die zich zou wentelen in haar slachtofferschap en die letterlijk zou zeggen dat ze niets voor haar kinderen voelt. Als je al anders behandeld wordt hier, dan is het eerder beter dan slechter. Een vrouw had dit op pagina 2 op zijn laatst te horen gekregen, jij zit op pagina 9.
Dit heeft niets met man/vrouw te maken, maar alles met jouw houding in deze situatie.
Dit heeft niets met man/vrouw te maken, maar alles met jouw houding in deze situatie.
vrijdag 6 mei 2022 om 14:50
Een vrouw had op pagina 2 waarschijnlijk al te horen gehad dat het beter zou zijn dat de kinderen uit huis geplaatst zouden worden oid.
Lees de reacties maar terug, mijn ex wordt alleen al veroordeeld dat ze wil dat er contact is met mij. Ik moet ondanks alles en dan heb ik de ergste dingen niet of nauwelijks genoemd er alsnog voor de kinderen zijn.
Lees de reacties maar terug, mijn ex wordt alleen al veroordeeld dat ze wil dat er contact is met mij. Ik moet ondanks alles en dan heb ik de ergste dingen niet of nauwelijks genoemd er alsnog voor de kinderen zijn.
anoniem_409633 wijzigde dit bericht op 06-05-2022 14:57
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
44.56% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 17:26
Oh oh, arme jij.Desperate schreef: ↑06-05-2022 14:50Een vrouw had op pagina 2 waarschijnlijk al te horen gehad dat het beter zou zijn dat de kinderen uit huis geplaatst zouden worden oid.
Lees de reacties maar terug, mijn ex wordt alleen al veroordeeld dat ze wil dat er contact is met mij. Ik moet ondanks alles en dan heb ik de ergste dingen niet of nauwelijks genoemd er alsnog voor de kinderen zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
