Kinderen
alle pijlers
Puber(ella)stoomafblaastopic 2
maandag 10 april 2017 om 15:02
Komen de volgende quotes jou bekend voor?
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 4 december 2018 om 13:08
Dank je. Af en toe moet iemand je dat gewoon even zeggen. Dan is het diep ademhalen en weer doorrr.
Dus Lon heeft het papiertje (oh, nee das tegenwoordig een pasje..) en een auto? Wat leuk! Vrijheid!
Hier hebben ze ook allebei hun rijbewijs. HBO'er heeft in januari als fietser een ongeluk gehad en rijdt voor haar gevoel niet helemaal prettig nog, de MBO'er crosst het hele land af. Gelukkig zijn er auto's genoeg in de familie en doet men hier in het algemeen niet moeilijk over het uitlenen van auto's. Een voordeel van het wonen in een klein dorp.
Goblin King, Goblin King,Wherever you may be take this child of mine far away from me!
woensdag 19 december 2018 om 23:55
Gatinmijnsok schreef: ↑01-12-2018 10:19Lopen er al weddenschappen over hoe lang het duurt voor hij weer terug is? Ik gok binnen 6 maanden, daar zit toch niemand op te wachten?
Yep. Wij gokken op vier maanden. Hooguit. Maar hij hoeft niet terug, want hij kan het huis in zijn eentje ook wel betalen, dat scheelt.
Ohja, Lons eerste boete is inderdaad al binnen. Dat wil zeggen; Man kreeg een brief met geconstateerde snelheid en foto. De auto staat officieel op zijn naam, maar het is wel duidelijk dat hij niet de bestuurder was.
Gaat hoogstwaarschijnlijk ongeveer 100 euro kosten én ze krijgt een punt.
(Voor degenen die het niet weten; wij wonen in Duitsland).
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 20 december 2018 om 10:40
vrijdag 21 december 2018 om 10:01
Nou, op zich valt het wel mee. Je hebt hier van die 100 km/h wegen, maar als er dan een straat van links of rechts komt, dan mag je op dat stuk maar 70.
Als je nou je gaspedaal loslaat en 90 rijdt, dan kost je dat een paar tientjes. Als je daar te laat mee bent en zoals Lon, nog 94 op de teller hebt staan, kost het 70 euro en daar komt 28 euro administratiekosten bij, waarschijnlijk omdat ze dus officieel in de auto van iemand anders rijdt en ze moeten uitzoeken wie het daadwerkelijk was.
Opgeteld dus 100 euro.
Plus dat punt, dat ze met 90 km/h dus ook niet had gehad.
Als je nou je gaspedaal loslaat en 90 rijdt, dan kost je dat een paar tientjes. Als je daar te laat mee bent en zoals Lon, nog 94 op de teller hebt staan, kost het 70 euro en daar komt 28 euro administratiekosten bij, waarschijnlijk omdat ze dus officieel in de auto van iemand anders rijdt en ze moeten uitzoeken wie het daadwerkelijk was.
Opgeteld dus 100 euro.
Plus dat punt, dat ze met 90 km/h dus ook niet had gehad.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 22 december 2018 om 18:40
Het lijkt alsof ze graag naar de havo zou willen maar misschien denkt ze dat jij dat nooit zou accepteren. Beetje late reactie, maar las even mee uit interesse, heb geen kinderen verder ofzo, maar ik herken mezelf hier zo in! Ik dropte als puber ook altijd hints zoals ''zus of zo zei dat ik ... moest'' maar dat is dan eigenlijk iets wat ik zelf wilde waarvan ik wist dat het niet geaccepteerd werd als ik dat zou aangeven, dus dan haalde ik anderen erbij die het zeiden, in de hoop dat het dan wel werd geaccepteerd.girasole3 schreef: ↑12-11-2018 19:13Geen idee of iemand dit topic nog volgt; maar goed.
Ik weet momenteel echt niet wat ik met puber aan moet; alles ligt aan mij, ik doe alles fout, zo is er niks aan de hand en een uur later uit het niets krijg ik weer een lading over me uitgestort.
Ze geeft steeds dingen half aan en als ik doorvraag wil ze niks zeggen. Sterker nog: ze negeert met volledig en doet net alsof ze me niet hoort.
Als ze uit school is doet ze weinig anders dan op haar telefoon stompzinnige filmpjes kijken, appen en snappen met de halve wereld en continu bellen: dan weer met die en dan weer met die.
Ze is ontzettend slim en denkt (veel te) veel na en door over dingen; ze heeft daar zelf ook last van, want ze slaapt hierdoor niet goed. Op de basisschool was dit ook al zo en toen is er een professional bij betrokken geweest. Dat heeft toen helemaal niks geholpen omdat dochter haarscherp door waar het om te doen was en de zaken simpelweg manipuleerde en zeker niks wilde vertellen.
Ze heeft net de proefwerkweek achter de rug en eigenlijk zo goed als niks gedaan; ook niet voor het vak waarvoor dat wel nodig was, daarvoor heeft ze nu voor de 2e keer een (in mijn ogen volledig onnodige) onvoldoende gehaald.
Komt ze straks eerst aan met de opmerking dat ze op inzicht heel hoog had gescoord en vervolgens zei ze 'misschien moet ik mijn huiswerk eens maken'.
Daarna zegt ze uit het niets dat de docent van dat vak had gezegd dat ze misschien beter naar de HAVO kan omdat dan de druk minder is.
Als ik vraag waarom die docent dat zei, krijg ik geen antwoord. Als ik vraag waarom ze er dan niks of nauwelijks iets aan doet krijg ik ook geen antwoord, behalve dan dat die docent dat echt wel beter kan inschatten dan ik. En ook op de vraag wat ze daar nou zelf van vindt (omdat ze er gewoon goed voorstaat) komt geen antwoord.
Ik weet het: fout!, maar ik blijf dan toch vragen stellen waarop zij mij alleen maar steeds hautainer volkomen negeert.
Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ze schreeuwt om hulp en aan de andere kant wil ze die hulp niet hebben (van mij).
Ik heb haar (eerder) ook al gezegd dat ze andere hulp kan inschakelen als ze dat wil, maar ze wijst alles af.
Ik word er zo langzamerhand wanhopig en verdrietig van.... wie heeft er tips?
Misschien zit ik er compleet naast maar het is het eerste waar ik aan denk. Heeft ze soms veel vriendinnen in een havo-klas waar ze graag bij zou willen?
vrijdag 8 februari 2019 om 18:07
Pfff... hier ook weer wat. Wat zouden jullie doen als ze op woensdag heeft gespijbeld en ook geleiden over dingen. Waar je eigenlijk niet over hoeft te liegen en vrijdag gewoon zonder overleg bij een vriendinnetje gaat slapen ((pubert is 16) en ze is gelijk uit school weggegaan. Ik heb haar gezegd dat ze naar huis moet komen. Denk dat ze het niet doet. Hebben jullie dat ook wel eens meegemaakt maar hoe gaan jullie hier mee om?
vrijdag 8 februari 2019 om 18:19
Je hebt gezegd dat ze naar huis moet komen, als ze dit zou negeren zou ik haar ophalen.Woman1 schreef: ↑08-02-2019 18:07Pfff... hier ook weer wat. Wat zouden jullie doen als ze op woensdag heeft gespijbeld en ook geleiden over dingen. Waar je eigenlijk niet over hoeft te liegen en vrijdag gewoon zonder overleg bij een vriendinnetje gaat slapen ((pubert is 16) en ze is gelijk uit school weggegaan. Ik heb haar gezegd dat ze naar huis moet komen. Denk dat ze het niet doet. Hebben jullie dat ook wel eens meegemaakt maar hoe gaan jullie hier mee om?
vrijdag 8 februari 2019 om 18:20
Woman1 schreef: ↑08-02-2019 18:07Pfff... hier ook weer wat. Wat zouden jullie doen als ze op woensdag heeft gespijbeld en ook geleiden over dingen. Waar je eigenlijk niet over hoeft te liegen en vrijdag gewoon zonder overleg bij een vriendinnetje gaat slapen ((pubert is 16) en ze is gelijk uit school weggegaan. Ik heb haar gezegd dat ze naar huis moet komen. Denk dat ze het niet doet. Hebben jullie dat ook wel eens meegemaakt maar hoe gaan jullie hier mee om?
Tja, dan zou ik haar gaan halen, want jij hebt gezegd dat het moet, dus kun je nu niet zeggen dat het niet meer hoeft.
Zelf zeg ik zulke dingen nooit, want de kans bestaat dat ze niet komen en hoe ga je dat dan handhaven?
Wij bespreken dat dan later, en maken concrete nieuwe afspraken over wat we dan wel verwachten.
Over het spijbelen, maar ook over het logeren. Wanneer mag het wel, wanneer niet, hoe overleggen we dat als ik niet thuis ben.
Bij ons is de regel: 'met een goed plan mag alles.' Al sinds ze best nog jong waren, zijn ze gewend hun plannen goed uit te werken en te overdenken.
vrijdag 8 februari 2019 om 19:19
vrijdag 8 februari 2019 om 19:31
Woman1 schreef: ↑08-02-2019 19:19Ze is eten en daarna zou ze als het goed is naar huis moeten komen. Als ze slim is komt ze. En anders heeft ze echt een probleem. Jammer hoor, begrijpen ze nu niet dat even overleg beter is dat zonder wat te zeggen iets te doen!! Grrrrrr.
Ze weet het wel hoor. Maar is zo dwars.
Nee, dat zijn het pubers voor. Die leven veel meer in het nu dan wij.
Hier komt er net een kind vragen of hij de auto mag, voor iets dat hij vorige week al had kunnen zien aankomen. Het kon, maar jeetje als het zo dringend is kun je beter van te voren reserveren natuurlijk.
vrijdag 8 februari 2019 om 20:04
Nou, ik denk dat ze niet komt. Maar ben bang dat het ook een beetje aan mijn eigen communicatie ligt moet ik heel eerlijk bekennen. Had in 1e instantie gezegd. Blijf maar. Maar later vermoedde ik dat ze niet zat waar ze zei: maar kon ik niet hard maken en toen zei ik dat ze naar huis moest komen. En jullie raden het al. De MOB was leeg.Andersom schreef: ↑08-02-2019 19:31Nee, dat zijn het pubers voor. Die leven veel meer in het nu dan wij.
Hier komt er net een kind vragen of hij de auto mag, voor iets dat hij vorige week al had kunnen zien aankomen. Het kon, maar jeetje als het zo dringend is kun je beter van te voren reserveren natuurlijk.
vrijdag 8 februari 2019 om 20:22
Woman1 schreef: ↑08-02-2019 20:04Nou, ik denk dat ze niet komt. Maar ben bang dat het ook een beetje aan mijn eigen communicatie ligt moet ik heel eerlijk bekennen. Had in 1e instantie gezegd. Blijf maar. Maar later vermoedde ik dat ze niet zat waar ze zei: maar kon ik niet hard maken en toen zei ik dat ze naar huis moest komen. En jullie raden het al. De MOB was leeg.
Als je vermoed dat ze niet zit wat ze zegt dat ze zit kun je haar ook niet halen natuurlijk. Dat is jammer. Mijn twaalfjarige liet ik wel eens even een foto sturen als hij zei dat hij thuis was en ik dacht van niet. Dan stuurde hij een foto die hij nog had. Dus werden de opdrachten echt heel. Maak een foto van jezelf, met een rode kool in je linkerhand. Het liegen was snel over.
vrijdag 15 februari 2019 om 11:45
SVP NIET QUOTEN MISSCHIEN HAAL IK DIT WEER WEG
Het is hier weer helemaal bal. Puber wil niks, zit nog steeds met zichzelf in de knoop (waar ik een tijdje terug ook al over schreef), maar weigert categorisch alle hulp, Vanochtend kwam de stress weer uit haar oren (vandaag proefwerk waar ze veel te weinig aan gedaan heeft en dat weet ze zelf maar al te best), er werd weer niet gegeten, niks te eten mee naar school. Er zijn geen afspraken met haar te maken, haar humeur schiet van het ene in het andere uiterste.
Deze week nog gesprek gehad met school en leerlingcoördinator geeft aan dat ze een heftige puber is en dat ik 'liefdevol moet loslaten' en misschien zelf hulp moet zoeken om er mee om te gaan. Zij zien haar wel worstelen, maar doen verder ook niks. En ik.... moet het allemaal maar loslaten..... tja
Het is hier weer helemaal bal. Puber wil niks, zit nog steeds met zichzelf in de knoop (waar ik een tijdje terug ook al over schreef), maar weigert categorisch alle hulp, Vanochtend kwam de stress weer uit haar oren (vandaag proefwerk waar ze veel te weinig aan gedaan heeft en dat weet ze zelf maar al te best), er werd weer niet gegeten, niks te eten mee naar school. Er zijn geen afspraken met haar te maken, haar humeur schiet van het ene in het andere uiterste.
Deze week nog gesprek gehad met school en leerlingcoördinator geeft aan dat ze een heftige puber is en dat ik 'liefdevol moet loslaten' en misschien zelf hulp moet zoeken om er mee om te gaan. Zij zien haar wel worstelen, maar doen verder ook niks. En ik.... moet het allemaal maar loslaten..... tja
vrijdag 15 februari 2019 om 12:02
Girasole, hier hielp het op dat soort dagen om een keertje wat extra´s toe te stoppen, zodat ze in de schoolkantine iets kon kopen. Vorm van omkopen ja, maar die twee euro waren me een beter humeur wel waard.
Het haalde dan de druk wat van de ketel. Ze willen graag gehoord en begrepen worden.
Met de meesten komt het uiteindelijk wel goed, dat scheelt.
Het haalde dan de druk wat van de ketel. Ze willen graag gehoord en begrepen worden.
Met de meesten komt het uiteindelijk wel goed, dat scheelt.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 15 februari 2019 om 13:28
Wat denk je dat er klaar stond ??
Ze is dan zo boos en dwars dat ze het gewoon op tafel laat staan en niet mee neemt.
Gisteravond nog speciaal op en neer geweest naar de supermarkt om de broodjes te halen die ze lekker vindt.
Brood klaar gemaakt; fruit in een bakje, drinken erbij: ze kan het zo meenemen
vrijdag 15 februari 2019 om 14:08
Dat is dus ook dat lastige loslaten. Hier ook twee heftige pubers. Een van de twee dacht mij te straffen door nadrukkelijk geen eten en drinken mee naar school te nemen. En natuurlijk zat mij dat enorm dwars, maar ik liet dat (na verloop van tijd) niet meer merken. En als zij dan groen van ellende thuiskwam want een hele dag geen eten en drinken, reageerde ik laconiek. Uiteindelijk begreep ze dat dat dus niet de manier was.
Maar ik heb ook een lange weg moeten gaan en met hulp moeten leren om dingen los te laten. Pubers moeten tenslotte toch leren omgaan met de consequenties van hun gedrag.
En tuurlijk probeer ik ook comfort te bieden. Als ze een zware dag hebben gehad, zorg ik voor thee en koekjes en een luisterend oor en vaak kook ik dan iets wat ze lekker vinden. Inderdaad soms een beetje omkopen met liefde, aandacht en wat extra's.
Maar ik heb ook een lange weg moeten gaan en met hulp moeten leren om dingen los te laten. Pubers moeten tenslotte toch leren omgaan met de consequenties van hun gedrag.
En tuurlijk probeer ik ook comfort te bieden. Als ze een zware dag hebben gehad, zorg ik voor thee en koekjes en een luisterend oor en vaak kook ik dan iets wat ze lekker vinden. Inderdaad soms een beetje omkopen met liefde, aandacht en wat extra's.
vrijdag 15 februari 2019 om 14:41
(zit uit verveling terug te lezen dus heel late reactie)
herinner me nog uit mijn ulo-tijd we hadden een non voor duits, en daar kregen we overhoring van de meervoudsrijtjes (Umlaut +er als uitgang onder andere.) Die vroeg ons dus ook ineens de vertaling van de Plank. Wij verontwaardigd, hadden we nooit gehad, dat woord. toen bleek dat we ook de vertalingen hadden moeten leren, maar dat was niet gezegd, dus dat deden we niet (rijtjes kan ik nog dromen). Van de andere kant werd het ook niet op prijs gesteld als we zelf nadachten, want dingen waren altijd al zo geweest, dus daar konden wij niet anders over denken, gewoon aannemen dat het zo was.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 15 februari 2019 om 15:48
Nou precies dat dus. Het is zo frustrerend en het geeft zo'n machteloos gevoel.
Ik probeer het al zo veel mogelijk los te laten, maar op zo'n ochtend als vanmorgen dan loopt ze echt te zuigen. En ik weet dan wel: ze is gestrest (eigen schuld; maar ik zeg al helemaal niks), maar dan nog.
Ik liep achter haar, knalt ze met een rotklap de deur voor mijn neus dicht, geeft haar bord een zwieper zodat eten over de grond vliegt, laat eten voor op school doodleuk staan. Ik: "neem dat eten nou in elk geval mee", met als reactie "flikker op" en weg was ze.
Ze zouden teflon in spuitbussen moeten verkopen aan puber-ouders om af en toe het laagje weer even bij te werken.
Dat school zegt dat ze inderdaad een heftige puber is en dat dat wel vaker het geval is bij heel intelligente kinderen, daar kan ik natuurlijk ook niet zoveel mee.
Wat ik zo verschrikkelijk lastig vind is het feit dat ik aan alles merk dat ze zichzelf in de weg zit, dat ze hulp kan krijgen, maar dat blijft weigeren. Ze zou het zichzelf zoveel makkelijker kunnen maken als ze wel eens hulp zou accepteren.
Maar ze wil het niet. Mentor heeft geprobeerd of ze naar het maatschappelijk werk wil op school, dat dat vertrouwelijk is, dat wij als ouders daar niks over te horen krijgen. En dan blijft ze halsstarrig vasthouden aan 'ik wil niet over mezelf praten'.
Ik probeer het al zo veel mogelijk los te laten, maar op zo'n ochtend als vanmorgen dan loopt ze echt te zuigen. En ik weet dan wel: ze is gestrest (eigen schuld; maar ik zeg al helemaal niks), maar dan nog.
Ik liep achter haar, knalt ze met een rotklap de deur voor mijn neus dicht, geeft haar bord een zwieper zodat eten over de grond vliegt, laat eten voor op school doodleuk staan. Ik: "neem dat eten nou in elk geval mee", met als reactie "flikker op" en weg was ze.
Ze zouden teflon in spuitbussen moeten verkopen aan puber-ouders om af en toe het laagje weer even bij te werken.
Dat school zegt dat ze inderdaad een heftige puber is en dat dat wel vaker het geval is bij heel intelligente kinderen, daar kan ik natuurlijk ook niet zoveel mee.
Wat ik zo verschrikkelijk lastig vind is het feit dat ik aan alles merk dat ze zichzelf in de weg zit, dat ze hulp kan krijgen, maar dat blijft weigeren. Ze zou het zichzelf zoveel makkelijker kunnen maken als ze wel eens hulp zou accepteren.
Maar ze wil het niet. Mentor heeft geprobeerd of ze naar het maatschappelijk werk wil op school, dat dat vertrouwelijk is, dat wij als ouders daar niks over te horen krijgen. En dan blijft ze halsstarrig vasthouden aan 'ik wil niet over mezelf praten'.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
