Kinderen
alle pijlers
Puber(ella)stoomafblaastopic 2
maandag 10 april 2017 om 15:02
Komen de volgende quotes jou bekend voor?
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 4 augustus 2020 om 14:30
Ondertussen heeft ze het in haar hoofd gehaald om "haar ex-vriendje te vergeten", iets anders te beginnen met een andere jongen. De andere jongen is oprecht verliefd op haar. Maar mevrouw heeft twijfels.....noekske74 schreef: ↑28-06-2020 17:50Ik weet het. Maar ik ben zo kwaad op die jongen dat ik hem niet goed meer in mijn huis kan velen.
Ik hoop gewoon heel erg dat mijn dochter haar verstand goed blijft gebruiken en hem inderdaad niet verder meer als relatie materiaal beschouwd en verder probeert te gaan. Probleem is alleen dat zij knettergek op hem is en dat weet hij heel goed. Vandaar dat ik bij dat "vrienden blijven" mijn vraagtekens zet.
Ex-vriendje liet ook weer veel van zich horen waardoor haar gevoelens richting hem weer helemaal terug kwamen. Andere jongen is nu dus zonder pardon aan de kant gezet....
Ik zit nu dus echt met plaatsvervangende schaamte. Wat heeft ze die jongen op een schandalige manier gebruikt. Ben er zelf gewoon niet goed van en heb haar dit heel luid en duidelijk laten weten ook.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
woensdag 3 november 2021 om 12:08
Ik heb dit topic maar weer eens opgegraven, want het is helaas nodig.
Het lijkt hier wel een perpetuum mobile: dochter zit niet lekker in haar vel, wil niet naar school, wil geen hulp.
En niet helemaal hetzelfde als bij Noekske hierboven, maar ze ge/mis bruikt anderen ook keihard. Is niet eerlijk, houdt er een dubbele agenda op na.
Inmiddels in 6 VWO beland; ook weer kantje boord, maar goed. En nu: ze doet geen fluit. Ze heeft een waardeloos rooster met mega veel tussenuren en vaak laat beginnen. Dus geen enkel ritme.
Als ze thuiskomt is ze standaard moe, gaat een dutje doen of op bed liggen met haar telefoon, eindeloos tiktok filmpjes kijken of oeverloos bellen, uren en uren elke dag weer.
Ze heeft al een tijd verkering, met een ontzettend leuke jongen. Hoe ze hem behandelt, inderdaad ook plaatsvervangende schaamte bij man en mij. Maar hij blijft het maar pikken. Tegen anderen is ze hier ook niet eerlijk over, ik weet niet wat ze vertelt, maar alles voor de aandacht bij haar.
Ze hoefde pas om 11 uur op school te zijn en appte mij vanuit haar bed dat ze niet wilde. Ik zei dat ze gewoon moest gaan, het is maar voor 3 uurtjes.
En toen was ik dus een k*twijf en moest ik toch vooral de tyfus krijgen.
En ik ben er echt zo klaar mee. Het is al jaren aan een stuk hetzelfde. Zo vaak al dingen aangegeven waar ze niks mee doet. Ze eet onregelmatig en slecht, haar slaappatroon is wel iets beter geworden heb ik het idee, maar is nog steeds niet goed. Ze wil niet naar de huisarts, geen hulp op school of op andere wijze. Ze wil niet praten. Er komt regelmatig een opmerking dat ze van een brug springt.
Ik heb jarenlang lopen soebatten en ben er echt klaar mee. Over een half jaar is ze 18 en als ze slaagt zit ze over 10 maanden op kamers. Maar goed, moet ze eerst slagen.
Ik heb altijd maar geprobeerd in gesprek te blijven, redelijk te blijven, onbeschoft gedrag zoveel mogelijk genegeerd, haar rust gegund door haar ziek te melden op school. het heeft allemaal niks geholpen.
Vorige week nog een week met haar op vakantie geweest, even helemaal eruit, een week zon. We zijn 2,5 dag thuis en vanochtend weer een scène.
Herkenning misschien? Tips? Troostende woorden? Gaat het ooit nog over?
Het lijkt hier wel een perpetuum mobile: dochter zit niet lekker in haar vel, wil niet naar school, wil geen hulp.
En niet helemaal hetzelfde als bij Noekske hierboven, maar ze ge/mis bruikt anderen ook keihard. Is niet eerlijk, houdt er een dubbele agenda op na.
Inmiddels in 6 VWO beland; ook weer kantje boord, maar goed. En nu: ze doet geen fluit. Ze heeft een waardeloos rooster met mega veel tussenuren en vaak laat beginnen. Dus geen enkel ritme.
Als ze thuiskomt is ze standaard moe, gaat een dutje doen of op bed liggen met haar telefoon, eindeloos tiktok filmpjes kijken of oeverloos bellen, uren en uren elke dag weer.
Ze heeft al een tijd verkering, met een ontzettend leuke jongen. Hoe ze hem behandelt, inderdaad ook plaatsvervangende schaamte bij man en mij. Maar hij blijft het maar pikken. Tegen anderen is ze hier ook niet eerlijk over, ik weet niet wat ze vertelt, maar alles voor de aandacht bij haar.
Ze hoefde pas om 11 uur op school te zijn en appte mij vanuit haar bed dat ze niet wilde. Ik zei dat ze gewoon moest gaan, het is maar voor 3 uurtjes.
En toen was ik dus een k*twijf en moest ik toch vooral de tyfus krijgen.
En ik ben er echt zo klaar mee. Het is al jaren aan een stuk hetzelfde. Zo vaak al dingen aangegeven waar ze niks mee doet. Ze eet onregelmatig en slecht, haar slaappatroon is wel iets beter geworden heb ik het idee, maar is nog steeds niet goed. Ze wil niet naar de huisarts, geen hulp op school of op andere wijze. Ze wil niet praten. Er komt regelmatig een opmerking dat ze van een brug springt.
Ik heb jarenlang lopen soebatten en ben er echt klaar mee. Over een half jaar is ze 18 en als ze slaagt zit ze over 10 maanden op kamers. Maar goed, moet ze eerst slagen.
Ik heb altijd maar geprobeerd in gesprek te blijven, redelijk te blijven, onbeschoft gedrag zoveel mogelijk genegeerd, haar rust gegund door haar ziek te melden op school. het heeft allemaal niks geholpen.
Vorige week nog een week met haar op vakantie geweest, even helemaal eruit, een week zon. We zijn 2,5 dag thuis en vanochtend weer een scène.
Herkenning misschien? Tips? Troostende woorden? Gaat het ooit nog over?
woensdag 3 november 2021 om 13:28
Ach vrouw toch.. allereerst een mega dikke 
voor jou..
Is het een idee om hierover met de huisarts te spreken.. en dan met name voor jezelf. Mogelijk dat de huisarts je handvatten, een luisterend oor of hulp kan bieden hoe dit aan te vliegen.. of op z’n minst hoe je zelf ‘ongeschonden’ uit deze fase komt.
voor jou..Is het een idee om hierover met de huisarts te spreken.. en dan met name voor jezelf. Mogelijk dat de huisarts je handvatten, een luisterend oor of hulp kan bieden hoe dit aan te vliegen.. of op z’n minst hoe je zelf ‘ongeschonden’ uit deze fase komt.
Nou ja.. dat dus..
woensdag 3 november 2021 om 14:18
Onbeschoft gedrag negeren was misschien niet zo handig, er moeten grenzen zijn, nu gaat ze van boze bui naar hallo ik ben er weer zonder consequenties, dat maakt het makkelijker om je ouders verrot te schelden.
Als mijn dochter me uitscheld, zeg ik telefoon inleveren, na een tijdje leggen we het bij, zegt ze uit zichzelf ook sorry dat ik zo deed en is het klaar, maar het wordt niet genegeerd en net doen alsof het normaal is.
Misschien ook eens stoppen met haar ontzien en ziekmelden, ze is bijna volwassen dus gewoon als bijna volwassene behandelen, als je zo doorgaat dan gaan we woonruimte voor je zoeken, want we accepteren dit gedrag niet meer.
Als mijn dochter me uitscheld, zeg ik telefoon inleveren, na een tijdje leggen we het bij, zegt ze uit zichzelf ook sorry dat ik zo deed en is het klaar, maar het wordt niet genegeerd en net doen alsof het normaal is.
Misschien ook eens stoppen met haar ontzien en ziekmelden, ze is bijna volwassen dus gewoon als bijna volwassene behandelen, als je zo doorgaat dan gaan we woonruimte voor je zoeken, want we accepteren dit gedrag niet meer.
woensdag 3 november 2021 om 14:26
Als mijn dochter me vanuit haar bed gaat appen dat ik een kutwijf ben en de tyfus kan krijgen pffff wauw..
Dan stamp ik naar boven, schop ik haar dr bed uit, gooi haar buiten en haar jas erachteraan..
Maar ik denk gewoon niet dat ze dat ooit zegt, zo gaan we helemaal niet met elkaar om.
Dat wederzijdse respect en die pikorde is vroeger al vastgesteld en nu mompelt ze af en toe iets van rot op en een deur slaan maar verder echt niet.
Dan stamp ik naar boven, schop ik haar dr bed uit, gooi haar buiten en haar jas erachteraan..
Maar ik denk gewoon niet dat ze dat ooit zegt, zo gaan we helemaal niet met elkaar om.
Dat wederzijdse respect en die pikorde is vroeger al vastgesteld en nu mompelt ze af en toe iets van rot op en een deur slaan maar verder echt niet.
woensdag 3 november 2021 om 14:27
Hier ook z’on dochter. Ik denk dat het nu meer karakter dan puberen is. Mijn dochter is net 17 en vertoont precies hetzelfde gedrag, alleen zegt ze geen kutwijf of dat ik de tyfus kan krijgen, dat hoeft ze niet te proberen ook. Heeft hulp gekregen van professionals maar daar is ze ook weer klaar mee. Ze is vaak chagrijnig, wil niks en heeft een grote mond. Ik hoop maar dat ze snel het huis uitgaat…girasole3 schreef: ↑03-11-2021 12:08Ik heb dit topic maar weer eens opgegraven, want het is helaas nodig.
Het lijkt hier wel een perpetuum mobile: dochter zit niet lekker in haar vel, wil niet naar school, wil geen hulp.
En niet helemaal hetzelfde als bij Noekske hierboven, maar ze ge/mis bruikt anderen ook keihard. Is niet eerlijk, houdt er een dubbele agenda op na.
Inmiddels in 6 VWO beland; ook weer kantje boord, maar goed. En nu: ze doet geen fluit. Ze heeft een waardeloos rooster met mega veel tussenuren en vaak laat beginnen. Dus geen enkel ritme.
Als ze thuiskomt is ze standaard moe, gaat een dutje doen of op bed liggen met haar telefoon, eindeloos tiktok filmpjes kijken of oeverloos bellen, uren en uren elke dag weer.
Ze heeft al een tijd verkering, met een ontzettend leuke jongen. Hoe ze hem behandelt, inderdaad ook plaatsvervangende schaamte bij man en mij. Maar hij blijft het maar pikken. Tegen anderen is ze hier ook niet eerlijk over, ik weet niet wat ze vertelt, maar alles voor de aandacht bij haar.
Ze hoefde pas om 11 uur op school te zijn en appte mij vanuit haar bed dat ze niet wilde. Ik zei dat ze gewoon moest gaan, het is maar voor 3 uurtjes.
En toen was ik dus een k*twijf en moest ik toch vooral de tyfus krijgen.
En ik ben er echt zo klaar mee. Het is al jaren aan een stuk hetzelfde. Zo vaak al dingen aangegeven waar ze niks mee doet. Ze eet onregelmatig en slecht, haar slaappatroon is wel iets beter geworden heb ik het idee, maar is nog steeds niet goed. Ze wil niet naar de huisarts, geen hulp op school of op andere wijze. Ze wil niet praten. Er komt regelmatig een opmerking dat ze van een brug springt.
Ik heb jarenlang lopen soebatten en ben er echt klaar mee. Over een half jaar is ze 18 en als ze slaagt zit ze over 10 maanden op kamers. Maar goed, moet ze eerst slagen.
Ik heb altijd maar geprobeerd in gesprek te blijven, redelijk te blijven, onbeschoft gedrag zoveel mogelijk genegeerd, haar rust gegund door haar ziek te melden op school. het heeft allemaal niks geholpen.
Vorige week nog een week met haar op vakantie geweest, even helemaal eruit, een week zon. We zijn 2,5 dag thuis en vanochtend weer een scène.
Herkenning misschien? Tips? Troostende woorden? Gaat het ooit nog over?
woensdag 3 november 2021 om 14:45
Voor de duidelijkheid dat appte ze niet, maar riep ze toen ze de deur uitstampte om naar school te gaan.
Dit was ook wel heel erg extreem en daarom ben ik er ook van geschrokken.
Er zit een hele historie aan vast van hoogbegaafd getest worden, gepest op de basisschool, zich onbegrepen voelen, depressieve klachten, op de basisschool in groep 6 werd al gezegd door 1 van de juffen dat ze een maskertje op zet, ik ben al bij de huisarts geweest, bij iemand die gespecialiseerd is in het gedrag en de aanpak van pittige kinderen.
Het is ook zeker niet zo dat altijd alles maar werd geaccepteerd; maar ik denk wel te veel en te vaak op eieren heb gelopen, omdat het wel duidelijk was dat het niet goed met haar ging.
En dat ontzien wil ik dus ook niet meer. Ik heb inderdaad letterlijk tegen haar gezegd dat ze bijna 18 is en dat we dingen op een volwassen manier gaan doen. jij wilt niet dat ik me met school bemoei (nou ja bemoei: elke vraag die je maar durft te stellen is al bemoeien), prima, het is jouw eigen verantwoordelijkheid.
Dit was ook wel heel erg extreem en daarom ben ik er ook van geschrokken.
Er zit een hele historie aan vast van hoogbegaafd getest worden, gepest op de basisschool, zich onbegrepen voelen, depressieve klachten, op de basisschool in groep 6 werd al gezegd door 1 van de juffen dat ze een maskertje op zet, ik ben al bij de huisarts geweest, bij iemand die gespecialiseerd is in het gedrag en de aanpak van pittige kinderen.
Het is ook zeker niet zo dat altijd alles maar werd geaccepteerd; maar ik denk wel te veel en te vaak op eieren heb gelopen, omdat het wel duidelijk was dat het niet goed met haar ging.
En dat ontzien wil ik dus ook niet meer. Ik heb inderdaad letterlijk tegen haar gezegd dat ze bijna 18 is en dat we dingen op een volwassen manier gaan doen. jij wilt niet dat ik me met school bemoei (nou ja bemoei: elke vraag die je maar durft te stellen is al bemoeien), prima, het is jouw eigen verantwoordelijkheid.
woensdag 3 november 2021 om 15:03
Oef. Even een virtuele aai over je hoofd dan maar.
Voor wat het waard is: ze is bijna volwassen en je kunt niet veel. Maar, wat je wel kunt is zeggen: het is hier niet meer papa en mama en kindje-dat-verzorgd-moet-worden. Tot je 21 bent zijn wij alleen nog verantwoordelijk voor bed, bad, brood. En als van jou niets anders komt dan gezeur, dan komt er van ons niets anders meer dan letterlijk dat wat nog moet.
Een weekje op vakantie zou ik dus niet meer doen, dat soort dingen moet je verdienen.
En ja, het gaat over. Sterker nog: Lon is inmiddels verhuisd naar haar eigen appartement. Het is er altijd keurig opgeruimd en redelijk schoon. En soms is het dat ook niet en dan is zij degene die daar last van heeft. Er komt namelijk altijd een moment dat alle pannen vuil zijn, er geen borden meer over zijn en de glazen gebruikt. Tja, en dan moet je wel.
En het grappige is: nu begrijpt ze waarom ik altijd riep dat ze haar zooi moest opruimen. Een vriendin had iets laten liggen op de badkamer, die ze net die ochtend gepoetst had. Vriendin werd op het matje geroepen hoor. Zelf opruimen
We waren ontbijten in een brasserie waar een kleuter de boel op stelten zette. Haar reactie: Duh, dat moest ik niet proberen... En nou snap ik waarom.
Dus ja. Er komt een moment dat het kwartje valt. Tot die tijd zijn ze elders hartstikke lief en aardig en thuis draken.
Succes.
Voor wat het waard is: ze is bijna volwassen en je kunt niet veel. Maar, wat je wel kunt is zeggen: het is hier niet meer papa en mama en kindje-dat-verzorgd-moet-worden. Tot je 21 bent zijn wij alleen nog verantwoordelijk voor bed, bad, brood. En als van jou niets anders komt dan gezeur, dan komt er van ons niets anders meer dan letterlijk dat wat nog moet.
Een weekje op vakantie zou ik dus niet meer doen, dat soort dingen moet je verdienen.
En ja, het gaat over. Sterker nog: Lon is inmiddels verhuisd naar haar eigen appartement. Het is er altijd keurig opgeruimd en redelijk schoon. En soms is het dat ook niet en dan is zij degene die daar last van heeft. Er komt namelijk altijd een moment dat alle pannen vuil zijn, er geen borden meer over zijn en de glazen gebruikt. Tja, en dan moet je wel.
En het grappige is: nu begrijpt ze waarom ik altijd riep dat ze haar zooi moest opruimen. Een vriendin had iets laten liggen op de badkamer, die ze net die ochtend gepoetst had. Vriendin werd op het matje geroepen hoor. Zelf opruimen
We waren ontbijten in een brasserie waar een kleuter de boel op stelten zette. Haar reactie: Duh, dat moest ik niet proberen... En nou snap ik waarom.
Dus ja. Er komt een moment dat het kwartje valt. Tot die tijd zijn ze elders hartstikke lief en aardig en thuis draken.
Succes.
ceylon wijzigde dit bericht op 18-12-2022 17:28
1.12% gewijzigd
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 3 november 2021 om 18:30
Leuk dat iemand het topic weer eens omhoog schopt. Jammer om te lezen met welke reden. Ik heb geen goed advies hierin. Sorry.
Heb hier zelf al lang niet meer geschreven want wij zijn er aardig door. Jongste is achttien en is wel min of meer uitgepuberd.
Oudste woont sinds een paar weken op haarzelf. Middelste al sinds een klein jaar bij zijn vriendin. De enige die hier nogal pubert is de schoondochter i.o. Daar hoeven we niks mee, maar de verwijten doen wel pijn.
Heb hier zelf al lang niet meer geschreven want wij zijn er aardig door. Jongste is achttien en is wel min of meer uitgepuberd.
Oudste woont sinds een paar weken op haarzelf. Middelste al sinds een klein jaar bij zijn vriendin. De enige die hier nogal pubert is de schoondochter i.o. Daar hoeven we niks mee, maar de verwijten doen wel pijn.
woensdag 3 november 2021 om 19:33
Inderdaad eerst een dikke knuffel voor jou! Wat is dit moeilijk voor je, maar ook voor haar. Het klinkt wel alsof ze echt niet lekker in haar vel zit en dat nu niet op een andere manier kan uiten. Het is net of ik mijn eigen verhaal lees met onze jongste dochter in de hoofdrol. Het enige verschil is dat onze dochter dit gedrag vertoonde rond haar 15e en wij als ouders dus nog meer konden ingrijpen. We hebben hier wel professionele hulpverlening bij gehad, want zelf kwamen we er niet uit. Het schelden, het ziekmelden, spullen vernielen. Haar sussen, ontzien, negatief gedrag negeren, samen bewust leuke dingen doen, allemaal ook gedaan. Uiteindelijk met hulpverlening toch geleerd om duidelijke grenzen te trekken en consequenties aan haar gedrag te verbinden. Zelf wilde ze niks van hulpverlening weten, dus wij "kregen" de hulpverlening, niet zij. Maar natuurlijk had ze er daardoor wel indirect mee te maken. Kleine dingen die ik bewust anders ben gaan doen, is bijvoorbeeld niet reageren op negatieve appjes, haar meer eigen verantwoordelijkheid geven (ik ga niet meer alles voor je regelen, want zoals ik het doe is het toch nooit goed, regel het zelf maar) En ja dan mocht ik ook de t*f*s krijgen etc. Jammer dan. Leuke dingen moet je verdienen. Voorheen dacht ik vaak als ik nu dit leuke ding voor haar doe, dan zal ze straks vast ook wel iets liefs voor mij willen doen (not!). Onze dochter bleek ook niet lekker in haar vel te zitten en met name het actief beeindigen van een vriendschap door haar met een meisje dat erg veel problemen met zich mee droeg en waar zij herkenning in dacht te zien, heeft enorm geholpen. Dit heeft ze helemaal zelf besloten en was achteraf een keerpunt in haar leven.
Natuurlijk had ze in die tijd ook haar goede momenten en we merkten na een tijdje dat ze dan ook in staat was om over haar gevoelens en beleving te praten en daar hebben we serieus de tijd voor genomen. Langzaam begon ze te veranderen van een vervelende puberella in een jong volwassene. Gesprekken met haar werden goed en zinvol en ze voelde zich begrepen. Deze groeifase heeft een jaar of 2 geduurd. Ze is inmiddels 18 en lijkt na een mislukte start met een studie vorig jaar, dit jaar de juiste studiekeuze gemaakt te hebben. Ze doet enorm haar best om goed te presteren en is over het algemeen nu erg prettig in de omgang.
Als het tegenzit kan ze af en toe nog steeds erg pittig uit de hoek komen, maar meestal draait dat binnen een kwartier bij. Dan was het meer stoom afblazen en niet persoonlijk gericht.
Wat Ceylon zegt: grote kans dat het uiteindelijk weer goedkomt.
Wat is dit moeilijk voor je, maar ook voor haar. Het klinkt wel alsof ze echt niet lekker in haar vel zit en dat nu niet op een andere manier kan uiten. Het is net of ik mijn eigen verhaal lees met onze jongste dochter in de hoofdrol. Het enige verschil is dat onze dochter dit gedrag vertoonde rond haar 15e en wij als ouders dus nog meer konden ingrijpen. We hebben hier wel professionele hulpverlening bij gehad, want zelf kwamen we er niet uit. Het schelden, het ziekmelden, spullen vernielen. Haar sussen, ontzien, negatief gedrag negeren, samen bewust leuke dingen doen, allemaal ook gedaan. Uiteindelijk met hulpverlening toch geleerd om duidelijke grenzen te trekken en consequenties aan haar gedrag te verbinden. Zelf wilde ze niks van hulpverlening weten, dus wij "kregen" de hulpverlening, niet zij. Maar natuurlijk had ze er daardoor wel indirect mee te maken. Kleine dingen die ik bewust anders ben gaan doen, is bijvoorbeeld niet reageren op negatieve appjes, haar meer eigen verantwoordelijkheid geven (ik ga niet meer alles voor je regelen, want zoals ik het doe is het toch nooit goed, regel het zelf maar) En ja dan mocht ik ook de t*f*s krijgen etc. Jammer dan. Leuke dingen moet je verdienen. Voorheen dacht ik vaak als ik nu dit leuke ding voor haar doe, dan zal ze straks vast ook wel iets liefs voor mij willen doen (not!). Onze dochter bleek ook niet lekker in haar vel te zitten en met name het actief beeindigen van een vriendschap door haar met een meisje dat erg veel problemen met zich mee droeg en waar zij herkenning in dacht te zien, heeft enorm geholpen. Dit heeft ze helemaal zelf besloten en was achteraf een keerpunt in haar leven.Natuurlijk had ze in die tijd ook haar goede momenten en we merkten na een tijdje dat ze dan ook in staat was om over haar gevoelens en beleving te praten en daar hebben we serieus de tijd voor genomen. Langzaam begon ze te veranderen van een vervelende puberella in een jong volwassene. Gesprekken met haar werden goed en zinvol en ze voelde zich begrepen. Deze groeifase heeft een jaar of 2 geduurd. Ze is inmiddels 18 en lijkt na een mislukte start met een studie vorig jaar, dit jaar de juiste studiekeuze gemaakt te hebben. Ze doet enorm haar best om goed te presteren en is over het algemeen nu erg prettig in de omgang.
Als het tegenzit kan ze af en toe nog steeds erg pittig uit de hoek komen, maar meestal draait dat binnen een kwartier bij. Dan was het meer stoom afblazen en niet persoonlijk gericht.
Wat Ceylon zegt: grote kans dat het uiteindelijk weer goedkomt.
maandag 8 november 2021 om 21:33
Dank jullie wel. Het gaat niet zo goed helaas.
Haar sussen, ontzien, negatief gedrag negeren, samen bewust leuke dingen doen, allemaal ook gedaan. Dit dus precies Duet. En ook dat categorisch weigeren van elke hulp. Wat ik al eerder schreef, ben ik een aantal jaren geleden bij de huisarts en de poh geweest. Maar heb daar jammer genoeg niet veel aan gehad.
Ik las een artikel over een moeder die een boek had geschreven over wat de depressie van haar zoon met haar heeft gedaan. En 1 zin vond ik wel heel herkenbaar 'Ik werd meegezogen, schoot in de zorgstand en cijferde me helemaal weg'.
Dat is ook de grootste valkuil: je ziet dat het niet goed gaat en schiet (automatisch) in actie. En je kunt het gewoonweg niet loslaten.
Ze had dit weekend een feest en moest werken. En nee: verder ging ze niks meer doen, want ze was helemaal doodmoe (dat klopt!). Je voelt hem al aankomen, toch weer de deur uit. Ik kan haar niet dwingen om te gaan leren; maar ik word er zo moe van, steeds weer beloftes en uiteindelijk toch weer niet nakomen. En als ik er wat van zeg, moet ik haar vooral met rust laten en me met mijn eigen leven bemoeien.
Een mentor van een paar jaar geleden herkende wel een en ander van haar eigen dochter (achteraf gezien bleken ze beiden op dezelfde locatie in een hoogbegaafden klas gezeten te hebben) en zij zei dat haar dochter inmiddels ruim 18 was en dat ze voor het eerst sinds jaren weer on speaking terms waren.
Ik houd me al jaren op de been met het idee 'het is een fase: het komt uiteindelijk wel goed'. Maar op dit moment zie ik het gewoon even niet.
Haar sussen, ontzien, negatief gedrag negeren, samen bewust leuke dingen doen, allemaal ook gedaan. Dit dus precies Duet. En ook dat categorisch weigeren van elke hulp. Wat ik al eerder schreef, ben ik een aantal jaren geleden bij de huisarts en de poh geweest. Maar heb daar jammer genoeg niet veel aan gehad.
Ik las een artikel over een moeder die een boek had geschreven over wat de depressie van haar zoon met haar heeft gedaan. En 1 zin vond ik wel heel herkenbaar 'Ik werd meegezogen, schoot in de zorgstand en cijferde me helemaal weg'.
Dat is ook de grootste valkuil: je ziet dat het niet goed gaat en schiet (automatisch) in actie. En je kunt het gewoonweg niet loslaten.
Ze had dit weekend een feest en moest werken. En nee: verder ging ze niks meer doen, want ze was helemaal doodmoe (dat klopt!). Je voelt hem al aankomen, toch weer de deur uit. Ik kan haar niet dwingen om te gaan leren; maar ik word er zo moe van, steeds weer beloftes en uiteindelijk toch weer niet nakomen. En als ik er wat van zeg, moet ik haar vooral met rust laten en me met mijn eigen leven bemoeien.
Een mentor van een paar jaar geleden herkende wel een en ander van haar eigen dochter (achteraf gezien bleken ze beiden op dezelfde locatie in een hoogbegaafden klas gezeten te hebben) en zij zei dat haar dochter inmiddels ruim 18 was en dat ze voor het eerst sinds jaren weer on speaking terms waren.
Ik houd me al jaren op de been met het idee 'het is een fase: het komt uiteindelijk wel goed'. Maar op dit moment zie ik het gewoon even niet.
zondag 18 december 2022 om 10:06
Dank je wel! Misschien zijn er nog meer mensen die even willen meeklagen over hun irritante pubers…
Hier een hele jonge puber (ze wordt 11 over 2 weken) en een puber van 13. Die van 13 is vooral aartslui en hij wil vooral gamen, hangen met vrienden, ‘klooien’ met vuurwerk en filmpjes kijken op zijn telefoon. School is vooral een plek waar je je vrienden ziet. Het idee van dat je daar iets moet leren is er nog niet echt geloof ik. Huiswerk is iets wat je vooral zo snel mogelijk klaar moet hebben. Of je er dan iets van opsteekt, dat boeit niet. Maar verder is hij wel heel gezellig, vrolijk en heeft geen boze buien ofzo.
Die van 11 is met vlagen zooo sjacherijnig. Vooral het woord ‘nee’ zorgt standaard voor een mega boos hoofd en met slaande deuren stampend de trap op naar boven. Zij is net rupsje nooitgenoeg, ze wil altijd nieuwe dingen hebben; 100 telefoonhoesjes, altijd nieuwe kleren, sieraden, nagellak, maskers etc. En als ze dan geen geld heeft wil ze dat ik het voorschiet. En als ik nee zeg, is het huis te klein. Ze wil nu voor haar verjaardag een iPad. Ze wordt 11. Ze krijgt geen iPad van honderden euro’s, dat vind ik belachelijk. Ze heeft een switch en een mobieltje en een tv met chromecast op haar kamer. Het is gezegend met haar. Maar dit zorgt al weken voor strijd. Huilen (ik krijg nooit iets), boos, sjacherijnen enzo. Echt vreselijk. En zo onherkenbaar, dat verwende gedrag. En het werkt ook niet, het is niet zo dat ze dan nu ineens wel een iPad krijgt.
Ik vind het zo vermoeiend af en toe…
Hier een hele jonge puber (ze wordt 11 over 2 weken) en een puber van 13. Die van 13 is vooral aartslui en hij wil vooral gamen, hangen met vrienden, ‘klooien’ met vuurwerk en filmpjes kijken op zijn telefoon. School is vooral een plek waar je je vrienden ziet. Het idee van dat je daar iets moet leren is er nog niet echt geloof ik. Huiswerk is iets wat je vooral zo snel mogelijk klaar moet hebben. Of je er dan iets van opsteekt, dat boeit niet. Maar verder is hij wel heel gezellig, vrolijk en heeft geen boze buien ofzo.
Die van 11 is met vlagen zooo sjacherijnig. Vooral het woord ‘nee’ zorgt standaard voor een mega boos hoofd en met slaande deuren stampend de trap op naar boven. Zij is net rupsje nooitgenoeg, ze wil altijd nieuwe dingen hebben; 100 telefoonhoesjes, altijd nieuwe kleren, sieraden, nagellak, maskers etc. En als ze dan geen geld heeft wil ze dat ik het voorschiet. En als ik nee zeg, is het huis te klein. Ze wil nu voor haar verjaardag een iPad. Ze wordt 11. Ze krijgt geen iPad van honderden euro’s, dat vind ik belachelijk. Ze heeft een switch en een mobieltje en een tv met chromecast op haar kamer. Het is gezegend met haar. Maar dit zorgt al weken voor strijd. Huilen (ik krijg nooit iets), boos, sjacherijnen enzo. Echt vreselijk. En zo onherkenbaar, dat verwende gedrag. En het werkt ook niet, het is niet zo dat ze dan nu ineens wel een iPad krijgt.
Ik vind het zo vermoeiend af en toe…
zondag 18 december 2022 om 17:39
Dat is het voordeel van de iets oudere pubers. Dan kun je zeggen: zoek maar een bijbaan. Want heel gek, maar als er dan 1000 euro voor een ipad afgerekend moet worden, is een samsung ineens helemaal prima.
Wij kwamen meestal goed weg met een bepaald maandbedrag. Dan gingen we shoppen en dan zei ik vooraf: ik kan zoveel besteden.
En dan kon zij kiezen. Die ene dure broek of toch liever drie goedkopere.
Op die manier zijn we er aardig doorheen gerold. Ze koos overigens bijna altijd voor 'veel voor weinig'. En wij hadden het geluk dat er heel wat vriendinnetjes gescheiden ouders hadden, waardoor merken gewoon bij de meesten geen optie waren. Dat maakt wel veel verschil.
Wij kwamen meestal goed weg met een bepaald maandbedrag. Dan gingen we shoppen en dan zei ik vooraf: ik kan zoveel besteden.
En dan kon zij kiezen. Die ene dure broek of toch liever drie goedkopere.
Op die manier zijn we er aardig doorheen gerold. Ze koos overigens bijna altijd voor 'veel voor weinig'. En wij hadden het geluk dat er heel wat vriendinnetjes gescheiden ouders hadden, waardoor merken gewoon bij de meesten geen optie waren. Dat maakt wel veel verschil.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 18 december 2022 om 19:22
zondag 18 december 2022 om 19:27
Ceylon schreef: ↑18-12-2022 17:39Dat is het voordeel van de iets oudere pubers. Dan kun je zeggen: zoek maar een bijbaan. Want heel gek, maar als er dan 1000 euro voor een ipad afgerekend moet worden, is een samsung ineens helemaal prima.
Wij kwamen meestal goed weg met een bepaald maandbedrag. Dan gingen we shoppen en dan zei ik vooraf: ik kan zoveel besteden.
En dan kon zij kiezen. Die ene dure broek of toch liever drie goedkopere.
Op die manier zijn we er aardig doorheen gerold. Ze koos overigens bijna altijd voor 'veel voor weinig'. En wij hadden het geluk dat er heel wat vriendinnetjes gescheiden ouders hadden, waardoor merken gewoon bij de meesten geen optie waren. Dat maakt wel veel verschil.
Jeetje ruim vijfenhalf jaar verder sinds begin van dit topic. Het puberen is hier echt wel klaar. Twee kinderen hun eigen stekje, jongste nog wel thuis. Hij is heel makkelijk maar weinig discussie meer. Alledrie genoeg inkomen om te kopen wat ze nodig hebben. Alledrie genoeg reserves. Financieel staan ze eind van dit schooljaar alledrie op eigen benen.
zondag 18 december 2022 om 23:21
Denk dat pubers het regelmatig nodig hebben om ergens tegenaan te schoppen.
Maar als ik als emotionele bliksemafleider wordt gebruikt of als vuilnisbak waar je negatieve emoties in kunt dumpen wil ik dat wel eens spiegelen.
Dat komt wel aan.
Maar als ik als emotionele bliksemafleider wordt gebruikt of als vuilnisbak waar je negatieve emoties in kunt dumpen wil ik dat wel eens spiegelen.
Dat komt wel aan.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
maandag 19 december 2022 om 08:15
Inmiddels ook moeder van een puber van 16 en een van 12. Oudste is flink de grenzen aan het opzoeken. Spannend of hij qua school nu echt 'aan' gaat, zit in pre-examenjaar, maar mazzelt er tot nu toe nog doorheen. Spanning thuis omdat zijn vader heel veel moeite heeft met pubergedrag. Ik ook wel, maar meer last van de spanning tussen die twee.
Jongste is vooralsnog mild in puberbuien.
Fijn om andere verhalen te lezen, ik voel me af en toe zo alleen met mijn zorgen.
Jongste is vooralsnog mild in puberbuien.
Fijn om andere verhalen te lezen, ik voel me af en toe zo alleen met mijn zorgen.
donderdag 12 januari 2023 om 07:54
Kan niet wachten tot het puberen hier klaar is. Vannacht 5 uur geslapen, nu werken. Dochter van bijna 17 besloot weer eens alle afspraken te negeren en weg te blijven tot 2u? Niet reageren op appjes/bellen. Ik weet niet zeker hoe laat ze er was, alleen dat ik om half 2 ben gaan slapen (anders kan ik echt mijn eigen werk niet doen) en ze vanmorgen in bed lag toen ik haar eruit plukte voor school.
Het is zo frustrerend en ik ben er na 19 jaar (heb er nog één) vrijwel alleen opvoeden zo ontzettend klaar mee. Was de ene eindelijk klaar, zit ik met de volgende die denkt dat de wereld om haar draait.
Het is zo frustrerend en ik ben er na 19 jaar (heb er nog één) vrijwel alleen opvoeden zo ontzettend klaar mee. Was de ene eindelijk klaar, zit ik met de volgende die denkt dat de wereld om haar draait.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
donderdag 12 januari 2023 om 18:37
Die had ik dus mooi laten liggen vanmorgen.Pauwenveer schreef: ↑12-01-2023 07:54Kan niet wachten tot het puberen hier klaar is. Vannacht 5 uur geslapen, nu werken. Dochter van bijna 17 besloot weer eens alle afspraken te negeren en weg te blijven tot 2u? Niet reageren op appjes/bellen. Ik weet niet zeker hoe laat ze er was, alleen dat ik om half 2 ben gaan slapen (anders kan ik echt mijn eigen werk niet doen) en ze vanmorgen in bed lag toen ik haar eruit plukte voor school.
Het is zo frustrerend en ik ben er na 19 jaar (heb er nog één) vrijwel alleen opvoeden zo ontzettend klaar mee. Was de ene eindelijk klaar, zit ik met de volgende die denkt dat de wereld om haar draait.
donderdag 12 januari 2023 om 19:20
dinsdag 17 januari 2023 om 17:52
Ik heb hier een puber van 13. Hij wil graag 's avonds doordeweeks met zijn vrienden afspreken buiten. Dan fietsen ze wat rond en hangen wat rond ergens (winkelcentrum). Wat is een geschikte tijd om thuis te zijn?
Hij laat zich gauw door zijn vrienden om praten om toch later thuis te komen, want 'zij mogen ook zo en zo laat thuiskomen!'.....
Hij laat zich gauw door zijn vrienden om praten om toch later thuis te komen, want 'zij mogen ook zo en zo laat thuiskomen!'.....
Iedereen vlamt op zijn eigen moment.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
