Kinderen
alle pijlers
Puber(ella)stoomafblaastopic 2
maandag 10 april 2017 om 15:02
Komen de volgende quotes jou bekend voor?
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
- waarom word je altijd gelijk zo boos?
- dat snap jij toch niet!
- dit is echt heel belangrijk!
- ik haat jullie!
- maar iedereen uit de klas mag...
- maar niemand uit de klas hoeft...
- ja duuuuh!
- ik ben geen baby meer hoor!
Kom er dan bij! Belangrijkste spelregels: geen oordelen, ongevraagde adviezen, of moralistisch gedoe. Want we weten allemaal heus wel dat je een goede ouder bent én van je puber/puberella houdt.
Geen discussies dus! Slechts een heerlijke uitlaatklep. En dat mag best heel lelijk, als dat nodig is, maar de aardige kanten van je puber delen is ook niet verboden.
Deel 1
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
vrijdag 27 september 2019 om 17:53
Roosje, het gaat niet om alleen voelen hier, het gaat om het opstaan en de tijdsdruk om op tijd de deur uit te gaan. Ik weet dat het hem niet lukt. Als ik eerder weg moet dat hij op moet staan gaat het mis. Ik heb hem heel vaak letterlijk door de wekker heen zien slapen. Ook als ik wel ondersteun komt hij nog veel te laat. Hij heeft niet genoeg inzicht in hoe lang je ergens voor nodig hebt. Ik ga het er niet op aan laten komen, ik heb al te veel gesprekken hierover met school en leerplicht gehad. We oefenen, en ik ben de back/up.
Lampen hamer ik ook op, gaat meestal wel goed. Als het veel gebeurt zou ik zeggen: Elke dag dat de lampen aanblijven is een euro boete.
Lampen hamer ik ook op, gaat meestal wel goed. Als het veel gebeurt zou ik zeggen: Elke dag dat de lampen aanblijven is een euro boete.
~ Whatever it is you're seeking won't come in the form you're expecting ~
dinsdag 1 oktober 2019 om 15:50
))
zondag 3 november 2019 om 10:48
zondag 3 november 2019 om 11:05
Dit soort dingen maken het nou juist zwaar wat mij betreft. Dat ze niet zelfstandig zijn terwijl je dat op grond van hun leeftijd wel zou verwachten. Dat je ondersteuning geeft en het dan nog niet altijd lukt om op tijd te komen. Dat je maar blijft zoeken naar manieren om het te laten slagen terwijl je niet zeker weet of je puber uit onwil of onmacht zo doet.Pauwenveer schreef: ↑27-09-2019 17:53Roosje, het gaat niet om alleen voelen hier, het gaat om het opstaan en de tijdsdruk om op tijd de deur uit te gaan. Ik weet dat het hem niet lukt. Als ik eerder weg moet dat hij op moet staan gaat het mis. Ik heb hem heel vaak letterlijk door de wekker heen zien slapen. Ook als ik wel ondersteun komt hij nog veel te laat. Hij heeft niet genoeg inzicht in hoe lang je ergens voor nodig hebt. Ik ga het er niet op aan laten komen, ik heb al te veel gesprekken hierover met school en leerplicht gehad. We oefenen, en ik ben de back/up.
Lampen hamer ik ook op, gaat meestal wel goed. Als het veel gebeurt zou ik zeggen: Elke dag dat de lampen aanblijven is een euro boete.
Gelukkig gaat mijn puberella wel zelfstandig naar school en is ze juist panisch voor te laat komen. Geen onwil dus, maar onmacht. Dan ben ik bereid om te helpen. We maken elke avond samen een tijdschema in digitale tijd want analoog snapt ze niet. Checken we meteen of haar wekker goed staat. Kleding en boeken kan ze zelf klaarleggen.
“Geef me de vijf” pas ik ook toe. Meestal miste ik de ‘wanneer’ en liep het alsnog stuk op de ‘hoe’ instructie en sinds ik daar goed op let (gedetailleerder), gaat het beter. Ik ben gestopt met uitleggen ‘waarom’. Dat werkt toch niet.
donderdag 14 november 2019 om 10:53
SVP NIET QUOTEN
Hier is het helemaal mis op het moment.
In het voorjaar schreef ik al dat dochter helemaal niet lekker in haar vel zat.
Ze heeft ook nog een zware blessure opgelopen en had daardoor ook nog veel pijn.
Een paar weken terug gaf ze aan dat ze naar een andere school wil. Ze wil nooit ergens over praten, niet met de huisarts, niet met haar mentor, niet met een vertrouwenspersoon. Uiteindelijk is ze dan toch na heel veel soebatten van mijn kant mee gegaan naar de huisarts. Degene waar ze normaal gesproken naar toe zou gaan is met zwangerschapsverlof en ze kwam toen bij een mevrouw, waar ik na 2 seconden al van wist: dat gaat hem niet worden.
Enfin, ze is daar op een gegeven moment gewoon weggelopen terwijl ze zei 'ik heb het hier wel gezien'.
Vandaag weigerde ze uit bed te komen en naar school te gaan. Ze wil alleen maar slapen. Put zichzelf ook totaal uit elke avond: ze is echt uren en uren aan het bellen, met mensen die ze kent via haar hobby.
Ze weigert te praten, ik krijg alleen maar een 'rot op' en 'laat me gewoon slapen' te horen.
Het wordt niet opgelost door haar 1 of 2 dagen thuis te laten en haar te laten slapen.
Maar wat kan ik nog? Ik heb vorig jaar de leerling coördinator van school gesproken en die zij dat dochter iemand is die veel dingen buiten school nodig heeft; nou die heeft ze volop. Ook zei die vrouw dat ik er maar op moet vertrouwen dat het allemaal wel goed komt en dat ik haar liefdevol moet loslaten.
Maar goed, toen ging ze nog naar school....
Ik voel me hartstikke rot en weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik voel me gegijzeld door gedrag van dochter. Heb al gezegd dat als ze morgen weer niet naar school gaat ik contact met school moet opnemen; maar wat dan....??
Ik zie een kind dat slecht in haar vel zit, die ik aan alle kanten wil helpen, terwijl zij niet geholpen wil worden.
Ik zie het allemaal echt even niet meer op dit moment.
Hier is het helemaal mis op het moment.
In het voorjaar schreef ik al dat dochter helemaal niet lekker in haar vel zat.
Ze heeft ook nog een zware blessure opgelopen en had daardoor ook nog veel pijn.
Een paar weken terug gaf ze aan dat ze naar een andere school wil. Ze wil nooit ergens over praten, niet met de huisarts, niet met haar mentor, niet met een vertrouwenspersoon. Uiteindelijk is ze dan toch na heel veel soebatten van mijn kant mee gegaan naar de huisarts. Degene waar ze normaal gesproken naar toe zou gaan is met zwangerschapsverlof en ze kwam toen bij een mevrouw, waar ik na 2 seconden al van wist: dat gaat hem niet worden.
Enfin, ze is daar op een gegeven moment gewoon weggelopen terwijl ze zei 'ik heb het hier wel gezien'.
Vandaag weigerde ze uit bed te komen en naar school te gaan. Ze wil alleen maar slapen. Put zichzelf ook totaal uit elke avond: ze is echt uren en uren aan het bellen, met mensen die ze kent via haar hobby.
Ze weigert te praten, ik krijg alleen maar een 'rot op' en 'laat me gewoon slapen' te horen.
Het wordt niet opgelost door haar 1 of 2 dagen thuis te laten en haar te laten slapen.
Maar wat kan ik nog? Ik heb vorig jaar de leerling coördinator van school gesproken en die zij dat dochter iemand is die veel dingen buiten school nodig heeft; nou die heeft ze volop. Ook zei die vrouw dat ik er maar op moet vertrouwen dat het allemaal wel goed komt en dat ik haar liefdevol moet loslaten.
Maar goed, toen ging ze nog naar school....
Ik voel me hartstikke rot en weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik voel me gegijzeld door gedrag van dochter. Heb al gezegd dat als ze morgen weer niet naar school gaat ik contact met school moet opnemen; maar wat dan....??
Ik zie een kind dat slecht in haar vel zit, die ik aan alle kanten wil helpen, terwijl zij niet geholpen wil worden.
Ik zie het allemaal echt even niet meer op dit moment.
donderdag 14 november 2019 om 11:03
Girasole, ik kan nou wel roepen wat ik zou doen, maar een kind dat het vertikt om naar school te gaan, nou, succes ermee.
Een vriendin van mij heeft een vergelijkbaar probleem, daar escaleerde het zo dat de crisisdienst eraan te pas kwam, het kind is momenteel uit huis geplaatst.
En een collega van Man had ook iets vergelijkbaars. Maar dit kind is geen kind meer en riep dat ie wilde werken. Hoewel Collega dat eigenlijk niet zag zitten heeft hij uiteindelijk kind bij een uitzendbureau afgeleverd. Kind werkt in de bouw nu en straalt.
(Ik haal met alle liefde bovenstaande weg als je dat wilt).
Als een kind echt echt echt niet wil, dan is er weinig dat je kunt doen. Ze moeten uiteindelijk toch zelf inzien dat ze op deze manier geen 98 willen worden.
Het komt meestal wel goed. Maar intussen zit je ermee.
Een vriendin van mij heeft een vergelijkbaar probleem, daar escaleerde het zo dat de crisisdienst eraan te pas kwam, het kind is momenteel uit huis geplaatst.
En een collega van Man had ook iets vergelijkbaars. Maar dit kind is geen kind meer en riep dat ie wilde werken. Hoewel Collega dat eigenlijk niet zag zitten heeft hij uiteindelijk kind bij een uitzendbureau afgeleverd. Kind werkt in de bouw nu en straalt.
(Ik haal met alle liefde bovenstaande weg als je dat wilt).
Als een kind echt echt echt niet wil, dan is er weinig dat je kunt doen. Ze moeten uiteindelijk toch zelf inzien dat ze op deze manier geen 98 willen worden.
Het komt meestal wel goed. Maar intussen zit je ermee.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 14 november 2019 om 12:59
Bah Girasole, wat een ellendige situatie. Je zou eigenlijk willen weten waarom ze niet meer naar school wil, maar als ze niet wil praten...
Ik ken dat wel een beetje van mijn zoon: die vertikt het ook om te praten. Met mij niet, met zijn mentor niet. Ik schrik ervan hoeveel energie het zuigt. En dan gaat die van mij nog wel gewoon, onder heel veel gemopper, naar school.
Heel veel sterkte, even geen tips, wel een hart(je) onder de riem.
Ik ken dat wel een beetje van mijn zoon: die vertikt het ook om te praten. Met mij niet, met zijn mentor niet. Ik schrik ervan hoeveel energie het zuigt. En dan gaat die van mij nog wel gewoon, onder heel veel gemopper, naar school.
Heel veel sterkte, even geen tips, wel een hart(je) onder de riem.
donderdag 14 november 2019 om 13:04
Hier dus veel gedoe met zoon. Negatief over alles, verslaafd aan zijn telefoon en zijn bed, alleen maar aan het eten (ik blijf de keuken schoonmaken, want zijn definitie van opruimen komt niet overeen met de mijne), niets in huis doen (behalve zooi maken), niets aan school doen (hij heeft geen idee waar die onvoldoendes vandaan komen) en vooral heel egocentrisch.
Kortom, zoals de meeste pubers zijn, maar ik merk dat het nogal de sfeer in huis bepaalt. Ik houd een beetje mijn hart vast voor als jongste dochter gaat puberen (bijna 12).
Kortom, zoals de meeste pubers zijn, maar ik merk dat het nogal de sfeer in huis bepaalt. Ik houd een beetje mijn hart vast voor als jongste dochter gaat puberen (bijna 12).
donderdag 14 november 2019 om 13:06
Ik breek even in, maar Girasole, houdt je dochter van schrijven? Als ze niet wil praten, wil ze misschien wel voor haarzelf haar gedachten en gevoelens opschrijven in een schrift? Ik ken dat vanuit mezelf, ben ook niet zo'n prater, schrijven gaat beter.
Verder helaas niet veel tips! Ik wil je even een hart onder de riem steken.
Verder helaas niet veel tips! Ik wil je even een hart onder de riem steken.
dinsdag 19 november 2019 om 09:30
Ze houdt wel van schrijven, maar toen ik opperde dat ze dingen op kon schrijven was het een resolute "nee".
Ze is nu wel naar school, maar kondigde al aan dat ze ziek naar huis komt.
En inderdaad het zuigt energie. Ik heb er zo verschrikkelijk veel stress van. Elke dag weer: hoe gaat het? wil ze überhaupt uit bed komen?
Ik heb inmiddels ook allerlei lichamelijke klachten, puur van het slechte slapen (dat is bij mij sowieso een probleem; slik al jaren medicatie) en van de stress.
Heb continu het gevoel dat ik aan het wachten ben tot er iets helemaal mis gaat, probeer maar continu in gesprek te blijven, contact te blijven houden....
Ik begin zelf ook (stomme) fouten te maken, mijn tranen zitten super hoog.
Ik voel me gewoon heel machteloos.
Ze is nu wel naar school, maar kondigde al aan dat ze ziek naar huis komt.
En inderdaad het zuigt energie. Ik heb er zo verschrikkelijk veel stress van. Elke dag weer: hoe gaat het? wil ze überhaupt uit bed komen?
Ik heb inmiddels ook allerlei lichamelijke klachten, puur van het slechte slapen (dat is bij mij sowieso een probleem; slik al jaren medicatie) en van de stress.
Heb continu het gevoel dat ik aan het wachten ben tot er iets helemaal mis gaat, probeer maar continu in gesprek te blijven, contact te blijven houden....
Ik begin zelf ook (stomme) fouten te maken, mijn tranen zitten super hoog.
Ik voel me gewoon heel machteloos.
dinsdag 19 november 2019 om 09:56
Belt de school altijd op voor ze ziek naar huis mogen? Je zou het kunnen ondervangen door school te bellen dat je niet akkoord gaat met een ziekmelding.
Verder zou ik voorlopig na een bepaald tijdstip en bij huiswerk maken het niet toestaan dat ze haar telefoon heeft. Huiswerk kan ze op een papiertje schrijven.
Die telefoons geven kinderen een heleboel stress en ze worden er passief van. Ik zou dat echt even beperken en even aankijken hoe zich dat ontwikkelt. Mijn dochter kan ook echt heel narrig worden als ze teveel op haar telefoon zit, en dan met name omdat al die contacten ook iets van haar verwachten. Ze worden voortdurend verwacht ‘aan’ te staan.
Ik heb regelmatig leerlingen die even geen telefoon hebben (kapot, ingenomen door ouders) en die hebben dan na verloop van tijd al snel zoiets van: hè er is meer dan de telefoon. Maar: vallen snel terug in oud gedrag wanneer ze hem terug hebben. Aangezien ze zelf dit gedrag niet in de hand hebben (ik vind het voor mijzelf zelfs lastig om niet om de haverklap mijn telefoon te pakken) is het aan de ouders om daar grenzen aan te stellen.
Verder zou ik voorlopig na een bepaald tijdstip en bij huiswerk maken het niet toestaan dat ze haar telefoon heeft. Huiswerk kan ze op een papiertje schrijven.
Die telefoons geven kinderen een heleboel stress en ze worden er passief van. Ik zou dat echt even beperken en even aankijken hoe zich dat ontwikkelt. Mijn dochter kan ook echt heel narrig worden als ze teveel op haar telefoon zit, en dan met name omdat al die contacten ook iets van haar verwachten. Ze worden voortdurend verwacht ‘aan’ te staan.
Ik heb regelmatig leerlingen die even geen telefoon hebben (kapot, ingenomen door ouders) en die hebben dan na verloop van tijd al snel zoiets van: hè er is meer dan de telefoon. Maar: vallen snel terug in oud gedrag wanneer ze hem terug hebben. Aangezien ze zelf dit gedrag niet in de hand hebben (ik vind het voor mijzelf zelfs lastig om niet om de haverklap mijn telefoon te pakken) is het aan de ouders om daar grenzen aan te stellen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 19 november 2019 om 10:04
Girasole, wat is dat zwaar voor jou. Heb je zelf steun, van je man, moeder, vriendinnen? Ik ken jouw situatie niet.
Het lijkt me nu heeeeeel belangrijk dat je steun voor jezelf regelt zodat jij er niet aan ten onder gaat. Wat heb je nodig?
Dat vraag ik uit ervaring. Ik ben zelf bijna onderdoor gegaan aan twee puberellas en een ex met ASS. Ik heb nu zelf hulp gekregen en dat helpt mij er doorheen. Daarnaast heeft mijn ene puberella na lange tijd eindelijk hulp geaccepteerd van haar autismecoach. Dat verlicht mijn taak een klein beetje.
Ik ben wel opgehouden steeds achter haar aan te lopen. Proberen in contact te blijven, via app, via schriftjes, pfffft. Dat kostte mij zóveel energie. Als ze niet wil, dan niet.
Ik ga nu iets doen wat mij energie geeft en dat kwam in het begin meestal neer op: even uit de situatie weg. Ook heb ik nu, heel flauw, een stopbord en dan mogen ze me niet storen. Als ik met mijn noise cancelling koptelefoon op zit, dan ben ik er even niet. Dat geeft mij rust van het voortdurend “aan” staan en ‘achter ze aanlopen’.
Het lijkt me nu heeeeeel belangrijk dat je steun voor jezelf regelt zodat jij er niet aan ten onder gaat. Wat heb je nodig?
Dat vraag ik uit ervaring. Ik ben zelf bijna onderdoor gegaan aan twee puberellas en een ex met ASS. Ik heb nu zelf hulp gekregen en dat helpt mij er doorheen. Daarnaast heeft mijn ene puberella na lange tijd eindelijk hulp geaccepteerd van haar autismecoach. Dat verlicht mijn taak een klein beetje.
Ik ben wel opgehouden steeds achter haar aan te lopen. Proberen in contact te blijven, via app, via schriftjes, pfffft. Dat kostte mij zóveel energie. Als ze niet wil, dan niet.
Ik ga nu iets doen wat mij energie geeft en dat kwam in het begin meestal neer op: even uit de situatie weg. Ook heb ik nu, heel flauw, een stopbord en dan mogen ze me niet storen. Als ik met mijn noise cancelling koptelefoon op zit, dan ben ik er even niet. Dat geeft mij rust van het voortdurend “aan” staan en ‘achter ze aanlopen’.
dinsdag 19 november 2019 om 12:05
Girasole, je dochter is geen jonge puber meer toch? Heb je al serieus met haar gekeken naar andere scholen? Zou het helpen als jij (jullie) haar als serieuze gesprekspartner zien en gaan kijken wat er verder kan dan alleen school afmaken op deze school.
Kan ze bijvoorbeeld al naar een mbo opleiding? Zou ze dat willen? Of een andere vo school?
Lijkt me zwaar k*t.
Kan ze bijvoorbeeld al naar een mbo opleiding? Zou ze dat willen? Of een andere vo school?
Lijkt me zwaar k*t.
dinsdag 19 november 2019 om 13:50
Hier even een klein lichtpuntje. Het afgelopen jaar zag ik zoonlief steeds verder afglijden. Niet richting drugs of slechte cijfers, maar op het sociale vlak. Zit alleen maar op zijn kamer op de computer (na braaf zijn huiswerk gemaakt te hebben) en wilde niks doen buiten die vier muren wat niet verplicht was. Verjaardagen, feestjes, uitjes, weg met vrienden, hij wilde niet. Baantje zoeken werd hem ook niet.
Nu heeft hij al van kleins af aan een beste vriend. Daar was ik niet altijd even enthousiast over, maar die heeft nu enorm veel bonuspunten bij me verdiend want die heeft hem ongezouten de waarheid verteld een paar weken geleden. Alles wat ik hem probeerde duidelijk te maken kreeg hij nu eens van een ander te horen.
Blijkbaar was dat de schop onder zijn kont die hij nodig had want hij begint deze week aan een bijbaantje en gaf ook aan weer eens iets samen te willen doen. Ik ben heel benieuwd of dit zo doorgaat want ik begon me echt zorgen te maken dat ik zo'n kluizenaar op de wereld had gezet die met 40 jaar nog thuis woonde.
Nu heeft hij al van kleins af aan een beste vriend. Daar was ik niet altijd even enthousiast over, maar die heeft nu enorm veel bonuspunten bij me verdiend want die heeft hem ongezouten de waarheid verteld een paar weken geleden. Alles wat ik hem probeerde duidelijk te maken kreeg hij nu eens van een ander te horen.
Blijkbaar was dat de schop onder zijn kont die hij nodig had want hij begint deze week aan een bijbaantje en gaf ook aan weer eens iets samen te willen doen. Ik ben heel benieuwd of dit zo doorgaat want ik begon me echt zorgen te maken dat ik zo'n kluizenaar op de wereld had gezet die met 40 jaar nog thuis woonde.
dinsdag 24 maart 2020 om 19:24
dinsdag 24 maart 2020 om 19:39
Die van mij was net met een stage begonnen. Daar is besloten dat ze alleen de echt noodzakelijke dingen blijven doen, de rest ligt stop. Waaronder dus de stage. Het wordt wel alleen maar opgeschoven, dus over een paar weken kan ze het gewoon weer oppakken.
Lon moet wel af en toe even video bellen en morgen heeft ze een afspraak, maar dat is het dan ook wel. Er moeten nog wat toetsen gemaakt worden, daar is die afspraak dus voor, om dat te regelen. We houden rekening met een studievertraging.
De winkel waar ze op zaterdag werkt is gesloten, dus blijft er niet zoveel over. Dus doet ze mijn huishoudelijke taken tegen betaling. De ramen blinken weer (doe ik sowieso niet bepaald elke week dus het was echt heel erg nodig).
En verder doet ze over het algemeen gewoon braaf wat ik haar vraag. Maar goed, ze is dan ook eigenlijk wel puber-af. Over anderhalve week wordt ze 20.
Lon moet wel af en toe even video bellen en morgen heeft ze een afspraak, maar dat is het dan ook wel. Er moeten nog wat toetsen gemaakt worden, daar is die afspraak dus voor, om dat te regelen. We houden rekening met een studievertraging.
De winkel waar ze op zaterdag werkt is gesloten, dus blijft er niet zoveel over. Dus doet ze mijn huishoudelijke taken tegen betaling. De ramen blinken weer (doe ik sowieso niet bepaald elke week dus het was echt heel erg nodig).
En verder doet ze over het algemeen gewoon braaf wat ik haar vraag. Maar goed, ze is dan ook eigenlijk wel puber-af. Over anderhalve week wordt ze 20.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
maandag 25 mei 2020 om 20:02
Ik zou aangeven dat je er voor haar bent als er wat is en het haar verder laten uitzoeken. Misschien heeft X wel aangegeven niets over Y te willen horen. Heb je haar ook gewoon gevraagd waarom ze X niets over Y vertelt?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 25 juni 2020 om 15:09
Wat zouden jullie doen/zeggen?
Dochter bijna 18 loopt een beetje ordinair gekleed bij.
Vrij veel bloot/strak.
Op sollicitatie/stage gesprek gaat ze met 30 graden in zwarte broek en zwart colbert en ik heb haar wel gezegd een niet te bloot shirt te dragen. Ze doet dan nu een hemdje aan.
Zeggen jullie daar wat van? Ik heb met een omweg wel wat gezegd maar ze trekt zich er niks van aan. Dan laat ik het maar doen. Al doende leert men.
Iemand dit ook met de pubert?
Dochter bijna 18 loopt een beetje ordinair gekleed bij.
Vrij veel bloot/strak.
Op sollicitatie/stage gesprek gaat ze met 30 graden in zwarte broek en zwart colbert en ik heb haar wel gezegd een niet te bloot shirt te dragen. Ze doet dan nu een hemdje aan.
Zeggen jullie daar wat van? Ik heb met een omweg wel wat gezegd maar ze trekt zich er niks van aan. Dan laat ik het maar doen. Al doende leert men.
Iemand dit ook met de pubert?
donderdag 25 juni 2020 om 21:42
Ja, met grenzen. Kortere tops zijn hip momenteel, en hoewel ze best slank is, komt daar toch een randje vel over de broek als ze zit. Zou ze zich de moeite nemen om heel mooi recht te zitten had je dat niet, maar goed, wie zit er nou altijd netjes recht?
Dus deels is het ook gewoon de mode, de winkels hangen vol met dat spul. En het zijn niet eens heel korte topjes, als ze recht staat valt het precies tot op de broekrand. Ik zeg er weinig van.
Maar als ze iets draagt en het ondergoed schijnt er doorheen, dan zeg ik daar wel wat van. Zij tegen mij trouwens ook. Zijn soms dingen die in het licht van de badkamer niet opvallen en in de woonkamer wel.
Dus deels is het ook gewoon de mode, de winkels hangen vol met dat spul. En het zijn niet eens heel korte topjes, als ze recht staat valt het precies tot op de broekrand. Ik zeg er weinig van.
Maar als ze iets draagt en het ondergoed schijnt er doorheen, dan zeg ik daar wel wat van. Zij tegen mij trouwens ook. Zijn soms dingen die in het licht van de badkamer niet opvallen en in de woonkamer wel.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
