Puberdochter vast in vicieuze cirkel - vriendinnengedoe

Mijn dochter zit in de brugklas en heeft daar een vriendinnengroep. Die groep startte met 6 meiden en dat was altijd heel leuk. Tot 1 meisje begon te roddelen over de rest en uit de groep is gezet. Toen waren ze nog met 5. Twee meiden zijn echte besties geworden binnen die groep en mijn dochter is nog ‘over’ met 2 andere meiden. En dat is lastig, want een drietal is onhandig omdat er dan toch vaak eentje net iets meer erbuiten valt. En sinds een tijdje is dat dus mijn dochter, voor haar gevoel.

Buiten school is ze wel ‘besties’ met 1 van die meiden uit het drietal en op de socials wordt ze door haar ook overspoeld met ‘love you’ en ‘bsff’ reacties, maar op school heeft mijn dochter het gevoel dat ze er soms bij hangt. En door dat gevoel trekt ze zich soms terug, is ze sneller boos of verdrietig of komt ze naar huis omdat ze zich zo rot voelt.

Maar het gevolg daarvan is weer dat de meiden niet snappen waarom ze sneller boos of emotioneel wordt of snel naar huis gaat om, in hun ogen, niks. Dit hoorde ik van de moeder van haar vriendin.

Dus de situatie veroorzaakt het gedrag van dochter maar haar gedrag versterkt de situatie juist weer. En zo wordt het steeds lastiger. Wat ook meespeelt is dat wij afgelopen jaar een vreselijk jaar hebben gehad met haar broer die depressief en suïcidaal was. Dus de crisisdienst over de vloer en alles was heel heftig. Hierdoor is dochter ook niet meer een onbevangen kind en sneller boos, bang of verdrietig. Daarbij is ze de afgelopen 2,5 maand ook fysiek niet goed geweest door een griep die niet overging en dus ook veel thuis geweest. Dat gaat nu gelukkig wel beter.

Hoe komen we uit deze situatie? Wat kan dochter doen om dit patroon te doorbreken? De moeder van haar vriendin kent de situatie bij ons thuis en probeert soms ook wel dingen uit te leggen aan haar dochter. Maar dat is een heel ander kind, best wel hard voor zichzelf en anderen en zij begrijpt het gedrag van dochter niet echt, en dat is ook logisch hoor.

In gesprek met de groep meiden durft en wil dochter niet. De mentor is een jongen van begin 20 waar dochter totaal geen klik mee heeft, dus hem inschakelen is voor haar ook geen optie.

Ben benieuwd of iemand hier een goede tip voor heeft.

Wij hebben een heel klein beetje hulp maar zijn vooral bezig met overleven en nog steeds veel regelen voor school van de oudste.

Op de afkoelplek is iemand die met haar kan praten als dochter dat wil. Soms wil ze dat wel, soms ook niet.

De reden dat ze naar huis wil is omdat ze anders uitbarst door de emoties, ofwel echt woest wordt of heel erg gaat huilen. En beiden wil ze absoluut niet op school.

Praktijkondersteuner voor ons? Dochter gaat daar wel heen, na een tijd op de wachtlijst te hebben gestaan. Deze is speciaal voor tieners. Voor ons is dat niet helpend (niet echt een type dat veel weet of kan helpen). Wij spreken om de week met de regiebehandelaar van zoon en kunnen zijn ambulant begeleider ook betrekken als we willen.

Ik heb gereageerd.

Lief dankjewel

Ja die heeft ze, ze zit op een sport met leuke meiden en heeft nog een paar vriendinnen buiten school. Maar op school erbij horen is toch wel heel erg belangrijk, vooral in de pauzes en daar voelt ze zich nu echt niet happy.