Kinderen
alle pijlers
Puberteit
woensdag 21 oktober 2020 om 09:55
Mijn dochter zit dit jaar voor het eerst op de middelbare school. Ze doet het heel goed. Veel vriendinnen en goede cijfers tot nu toe. Ik ben super trots op haar.
Ik moet wel even wennen aan het gedragsverandering. Ze is ineens heel bijdehand en wijs.
Op zich geen probleem. Ik geniet er wel van.
Maar waar ik veel moeite mee heb is het snauwen naar haar jongere broertje. Hij kan niets goed doen. Nu een half jaartje ofzo, maar het wordt steeds erger. Hij hoeft maar te kijken naar haar of hij krijgt een snauw. Ze heeft altijd heel veel van hem gepikt. Ze was heel lief en beschermend voor hem. Ik snap wel dat dat verandert in de puberteit. Maar ik heb er wel moeite mee.
Gewoon even gezellig naar toe is er niet bij. Hij was in het begin nog lief tegen haar en snapte het gewoon niet. Maar in inmiddels zet hij de tegen aanval in en gaat terug snauwen. We zijn er een paar dagen gezellig op uit met zijn drieën. Maar echt gezellig vind ik het niet.
Hebben jullie er ervaring mee? Zwakt dat op een gegeven moment wel af?
Ik probeer geduldig en begripvol te blijven. Maar ik vraag me af wat de beste manier is om ermee om te gaan.
Ik moet wel even wennen aan het gedragsverandering. Ze is ineens heel bijdehand en wijs.
Op zich geen probleem. Ik geniet er wel van.
Maar waar ik veel moeite mee heb is het snauwen naar haar jongere broertje. Hij kan niets goed doen. Nu een half jaartje ofzo, maar het wordt steeds erger. Hij hoeft maar te kijken naar haar of hij krijgt een snauw. Ze heeft altijd heel veel van hem gepikt. Ze was heel lief en beschermend voor hem. Ik snap wel dat dat verandert in de puberteit. Maar ik heb er wel moeite mee.
Gewoon even gezellig naar toe is er niet bij. Hij was in het begin nog lief tegen haar en snapte het gewoon niet. Maar in inmiddels zet hij de tegen aanval in en gaat terug snauwen. We zijn er een paar dagen gezellig op uit met zijn drieën. Maar echt gezellig vind ik het niet.
Hebben jullie er ervaring mee? Zwakt dat op een gegeven moment wel af?
Ik probeer geduldig en begripvol te blijven. Maar ik vraag me af wat de beste manier is om ermee om te gaan.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:02
Ja, zelfde hier. Puber en kleuter. De puber is een dame, kleuter een jongen. Sinds de middelbare school en het omgaan met vriendinnen op een andere manier (vooral veeeeel TikTok, Insta en groepsapps) is broertje geen leuk vriendje meer, maar een vervelend Playmobilsmijtend aanhangsel.
Nu het herfstvakantie is zijn de gemoederen wat bedaard en kunnen ze samen een film kijken, maar kleine broer wordt voornamelijk als blok aan het been ervaren door puberella.
Tenzij ze samen rottigheid kunnen uithalen. Kleine broer blijkt een prima afstandsbestuurbaar persoon om snoepblikjes mee te plunderen, om chips te laten stelen of lekker te treiteren tot hij gaat janken. Dan gaat hij knokken en aan haar haren trekken en zij weer janken en hem slaan. Echt. Heerlijk.
In het bos of juist als we op pad zijn gaat het beter, dan kan ze een beter de moeder uithangen en zijn ze ook niet zo met elkaar bezig maar met dieren kijken, paddenstoelen-apps gebruiken of in attracties gillen.
Nu is het verveling, vooral omdat we niks kunnen doen met de coronatoestand. Vanmiddag heeft puberella gelukkig een afspraak met een soortgenoot. Kan ik even rustig Playmobilen met kleuter.
Nu het herfstvakantie is zijn de gemoederen wat bedaard en kunnen ze samen een film kijken, maar kleine broer wordt voornamelijk als blok aan het been ervaren door puberella.
Tenzij ze samen rottigheid kunnen uithalen. Kleine broer blijkt een prima afstandsbestuurbaar persoon om snoepblikjes mee te plunderen, om chips te laten stelen of lekker te treiteren tot hij gaat janken. Dan gaat hij knokken en aan haar haren trekken en zij weer janken en hem slaan. Echt. Heerlijk.
In het bos of juist als we op pad zijn gaat het beter, dan kan ze een beter de moeder uithangen en zijn ze ook niet zo met elkaar bezig maar met dieren kijken, paddenstoelen-apps gebruiken of in attracties gillen.
Nu is het verveling, vooral omdat we niks kunnen doen met de coronatoestand. Vanmiddag heeft puberella gelukkig een afspraak met een soortgenoot. Kan ik even rustig Playmobilen met kleuter.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:05
Dat snauwen herken ik ook wel. Maar later kan er wel over gepraat worden en moet ze wel lachen om haar gedrag.
Ik hou wel in mijn achterhoofd dat het een meisje is, zal vast ook hormonaal weleens onder invloed zijn, zeg maar.
Ik vind ook dat er momenteel wel veel onzekerheid is voor pubers. Op school met een mondmasker, veel gemist aan leuke groep 8 dingen en nu in de brugklas waar ook alles anders dan normaal verloopt.
Ik hou wel in mijn achterhoofd dat het een meisje is, zal vast ook hormonaal weleens onder invloed zijn, zeg maar.
Ik vind ook dat er momenteel wel veel onzekerheid is voor pubers. Op school met een mondmasker, veel gemist aan leuke groep 8 dingen en nu in de brugklas waar ook alles anders dan normaal verloopt.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:10
Rudolftherednosereindeer schreef: ↑21-10-2020 10:03Hoe doe je dat dan met dat lik-op-stuk beleid ? Hier wordt het dan snel een hele diacussie dus kan wel wat tips gebruiken
Ik kap het gewoon af na één of twee keer snauwen. Dan zeg ik iets als: dat kun je ook normaal zeggen/ hier in huis praten we niet zo tegen elkaar / laat elkaar nu even met rust.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:10
Herkenbaar. Hier zit haar broer in groep 7. Die zit ook wel een beetje te prepuberen denk ik. Dus dat gaat soms hard tegen hard.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑21-10-2020 10:02Ja, zelfde hier. Puber en kleuter. De puber is een dame, kleuter een jongen. Sinds de middelbare school en het omgaan met vriendinnen op een andere manier (vooral veeeeel TikTok, Insta en groepsapps) is broertje geen leuk vriendje meer, maar een vervelend Playmobilsmijtend aanhangsel.
Nu het herfstvakantie is zijn de gemoederen wat bedaard en kunnen ze samen een film kijken, maar kleine broer wordt voornamelijk als blok aan het been ervaren door puberella.
Tenzij ze samen rottigheid kunnen uithalen. Kleine broer blijkt een prima afstandsbestuurbaar persoon om snoepblikjes mee te plunderen, om chips te laten stelen of lekker te treiteren tot hij gaat janken. Dan gaat hij knokken en aan haar haren trekken en zij weer janken en hem slaan. Echt. Heerlijk.
In het bos of juist als we op pad zijn gaat het beter, dan kan ze een beter de moeder uithangen en zijn ze ook niet zo met elkaar bezig maar met dieren kijken, paddenstoelen-apps gebruiken of in attracties gillen.
Nu is het verveling, vooral omdat we niks kunnen doen met de coronatoestand. Vanmiddag heeft puberella gelukkig een afspraak met een soortgenoot. Kan ik even rustig Playmobilen met kleuter.
Ik ben net wel even heel duidelijk geweest. Ik wil dat gesnauw naar elkaar niet meer hebben. In zo een klein huisje als waar we nu zitten kunnen ze elkaar niet zo goed ontlopen. Maar het lijkt (even) geholpen te hebben.
Hopelijk wordt het zo droog en kunnen we het bos in. Even geocachen.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:15
Inderdaad, dat is ook wel de reden dat ik begripvol ben. Maar ja, we moeten toch wel een beetje aardig tegen elkaar blijven.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑21-10-2020 10:05Dat snauwen herken ik ook wel. Maar later kan er wel over gepraat worden en moet ze wel lachen om haar gedrag.
Ik hou wel in mijn achterhoofd dat het een meisje is, zal vast ook hormonaal weleens onder invloed zijn, zeg maar.
Ik vind ook dat er momenteel wel veel onzekerheid is voor pubers. Op school met een mondmasker, veel gemist aan leuke groep 8 dingen en nu in de brugklas waar ook alles anders dan normaal verloopt.
En de menstruatie voelen wij hier ook aankomen. Kan me er volledig in inleven. Maar 30 dagen per maand ongesteld hoeft nou ook weer niet
.Ik weet nog hoe vervelend ik het vond als mijn vader me steeds chagrijnig noemde. Dat wil ik dus met mijn dochter vermijden. Maar ja, er zijn wel grenzen.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:15
Door de hormonen wordt je lontje korter, raak je sneller geïrriteerd om kleine dingen
Beste werkte hier om dat op een rustig een op een moment uit te leggen, en te bespreken dat je je soms moet verzetten tegen die gevoelens. Vertel dat snauwen niet nodig is en dat jij ook niet de hele dag je man afsnauwt als je ongesteld moet worden ondanks dat je er soms zin in hebt Dat de oplossing is dat je ie even terugtrekt
Als het weer gebeurt kan je met een korte blik haar herinneren dat dat is waar je het over hebt gehad samen
Natuurlijk het zal dan nog wel eens voorkomen maar hier verdween en toen ook weer heel snel
Beste werkte hier om dat op een rustig een op een moment uit te leggen, en te bespreken dat je je soms moet verzetten tegen die gevoelens. Vertel dat snauwen niet nodig is en dat jij ook niet de hele dag je man afsnauwt als je ongesteld moet worden ondanks dat je er soms zin in hebt Dat de oplossing is dat je ie even terugtrekt
Als het weer gebeurt kan je met een korte blik haar herinneren dat dat is waar je het over hebt gehad samen
Natuurlijk het zal dan nog wel eens voorkomen maar hier verdween en toen ook weer heel snel
woensdag 21 oktober 2020 om 10:17
Herkenbaar, en het duurt al vier jaar hier. Ze waren altijd de allerbeste vrienden (leeftijdsverschil is zes jaar!), maar sinds oudste op de middelbare zit is hij wat gevoel voor z’n jongere broertje kwijt. Hij doet ook ineens alsof ze van gelijke leeftijd zijn, en het leeftijdscorresponderende gedrag dat jongste heeft, vindt hij dan irritant.
En hetzelfde hier, jongste begreep het eerst niet, maar gaat nu al jaren in de tegenaanval.
Ik ben ook heel benieuwd hoe anderen dat dan doen. Het lijkt zo makkelijk: niet accepteren. Ik wil het ook niet accepteren, maar hoe voorkom je dat het een strijd/discussie wordt dan? Het gaat niet om losse opmerkingen, hun hele houding ten opzichte van elkaar is veranderd.
Het is niet alleen maar kommer en kwel gelukkig. Ze gaan ook nog steeds goed met elkaar om en gaan zelfs samen buiten “spelen”. Maar er zijn wel veel ruzietjes en irritaties over en weer. Soms al binnen drie seconden. En het gaat om NIKS.
En hetzelfde hier, jongste begreep het eerst niet, maar gaat nu al jaren in de tegenaanval.
Ik ben ook heel benieuwd hoe anderen dat dan doen. Het lijkt zo makkelijk: niet accepteren. Ik wil het ook niet accepteren, maar hoe voorkom je dat het een strijd/discussie wordt dan? Het gaat niet om losse opmerkingen, hun hele houding ten opzichte van elkaar is veranderd.
Het is niet alleen maar kommer en kwel gelukkig. Ze gaan ook nog steeds goed met elkaar om en gaan zelfs samen buiten “spelen”. Maar er zijn wel veel ruzietjes en irritaties over en weer. Soms al binnen drie seconden. En het gaat om NIKS.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:19
Toen de menstruatie hier regelmatig was, was dit afgelopen zowel bij de oudste als de middelste. Het half jaar daar aan voorafgaand was het verschrikkelijk.
Het grappige was dat mijn oudste de middelste verschrikkelijk vond, terwijl zij twee jaar daarvoor precies hetzelfde deed, maar zich daar niets van kan herinneren. Nu weer dikke vriendinnen trouwens.
Het grappige was dat mijn oudste de middelste verschrikkelijk vond, terwijl zij twee jaar daarvoor precies hetzelfde deed, maar zich daar niets van kan herinneren. Nu weer dikke vriendinnen trouwens.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:22
Hier is het jaloers op alles.
Jongste krijgt een kleurboek van een euro ivm trainen kleine motoriek, oudste (12!!!) wil ineens ook kleuren en perse in dat boek.
(oudste heeft 60.000 kleurboeken)
Ineens het meest fantastisch kleurboek ever.
Ik zeg: koop dan ook dat boek, hier, een euro.
Nee, alleen een specifieke bladzij.
Tirade over gierige jongste die NIET EENS haar het boek wil lenen met zijn poephoofd.
Jongste woest want is geen poephoofd etc.
Ok, ik stel voor: ik neem dat boek dan mee naar het werk en kopieer daar dan wel die bladzij.
(ik wilde zelf eigenlijk ook wel kleuren uit dat boek, helemaal aangestoken door de hype
).
Jongste nee, want het is mijn boek en ik wil het niet het huis uit hebben.
Niemand heeft nog in het boek gekleurd.
Jongste bewaakt het met zijn leven maar kleuren ho maar, oudste zeurt over dat er nooit speciaal aan haar wordt gedacht en dat jongste gierig is.
Er moet gezwommen worden in te grote regenlaarzen.
Ik heb voor jongste dus regenlaarzen gekocht, Bristol. Oudste heeft me eerder verdorie regenlaarzen van een duur merk afgetroggeld.
Maar die zijn nu 'oud' en echt erg dat ik wel 'leuk' voor jongste shop en haar vergeet, net zoals bij dat fantastische kleurboek, dikke tranen.
Etc.
Ik roep weleens dat ik gewoon twee keer per jaar unisex joggingbroeken, truien en jassen insla, soort uniformen, hoeven ze ook niet zo jaloers te zijn altijd.
Gewoon lekker allebei hetzelfde aan, ieder dezelfde legoset elke verjaardag en klaar.
Jongste krijgt een kleurboek van een euro ivm trainen kleine motoriek, oudste (12!!!) wil ineens ook kleuren en perse in dat boek.
(oudste heeft 60.000 kleurboeken)
Ineens het meest fantastisch kleurboek ever.
Ik zeg: koop dan ook dat boek, hier, een euro.
Nee, alleen een specifieke bladzij.
Tirade over gierige jongste die NIET EENS haar het boek wil lenen met zijn poephoofd.
Jongste woest want is geen poephoofd etc.
Ok, ik stel voor: ik neem dat boek dan mee naar het werk en kopieer daar dan wel die bladzij.
(ik wilde zelf eigenlijk ook wel kleuren uit dat boek, helemaal aangestoken door de hype
).Jongste nee, want het is mijn boek en ik wil het niet het huis uit hebben.
Niemand heeft nog in het boek gekleurd.
Jongste bewaakt het met zijn leven maar kleuren ho maar, oudste zeurt over dat er nooit speciaal aan haar wordt gedacht en dat jongste gierig is.
Er moet gezwommen worden in te grote regenlaarzen.
Ik heb voor jongste dus regenlaarzen gekocht, Bristol. Oudste heeft me eerder verdorie regenlaarzen van een duur merk afgetroggeld.
Maar die zijn nu 'oud' en echt erg dat ik wel 'leuk' voor jongste shop en haar vergeet, net zoals bij dat fantastische kleurboek, dikke tranen.
Etc.
Ik roep weleens dat ik gewoon twee keer per jaar unisex joggingbroeken, truien en jassen insla, soort uniformen, hoeven ze ook niet zo jaloers te zijn altijd.
Gewoon lekker allebei hetzelfde aan, ieder dezelfde legoset elke verjaardag en klaar.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:22
Dit ga ik eens doen inderdaad. Kan ik me wel in vinden. Bedankt.absor schreef: ↑21-10-2020 10:15Door de hormonen wordt je lontje korter, raak je sneller geïrriteerd om kleine dingen
Beste werkte hier om dat op een rustig een op een moment uit te leggen, en te bespreken dat je je soms moet verzetten tegen die gevoelens. Vertel dat snauwen niet nodig is en dat jij ook niet de hele dag je man afsnauwt als je ongesteld moet worden ondanks dat je er soms zin in hebt Dat de oplossing is dat je ie even terugtrekt
Als het weer gebeurt kan je met een korte blik haar herinneren dat dat is waar je het over hebt gehad samen
Natuurlijk het zal dan nog wel eens voorkomen maar hier verdween en toen ook weer heel snel
woensdag 21 oktober 2020 om 10:25
Het-groepje schreef: ↑21-10-2020 10:22Hier is het jaloers op alles.
Jongste krijgt een kleurboek van een euro ivm trainen kleine motoriek, oudste (12!!!) wil ineens ook kleuren en perse in dat boek.
(oudste heeft 60.000 kleurboeken)
Ineens het meest fantastisch kleurboek ever.
Ik zeg: koop dan ook dat boek, hier, een euro.
Nee, alleen een specifieke bladzij.
Tirade over gierige jongste die NIET EENS haar het boek wil lenen met zijn poephoofd.
Jongste woest want is geen poephoofd etc.
Ok, ik stel voor: ik neem dat boek dan mee naar het werk en kopieer daar dan wel die bladzij.
(ik wilde zelf eigenlijk ook wel kleuren uit dat boek, helemaal aangestoken door de hype
Jongste nee, want het is mijn boek en ik wil het niet het huis uit hebben.
Niemand heeft nog in het boek gekleurd.
Jongste bewaakt het met zijn leven maar kleuren ho maar, oudste zeurt over dat er nooit speciaal aan haar wordt gedacht en dat jongste gierig is.
Er moet gezwommen worden in te grote regenlaarzen.
Ik heb voor jongste dus regenlaarzen gekocht, Bristol. Oudste heeft me eerder verdorie regenlaarzen van een duur merk afgetroggeld.
Maar die zijn nu 'oud' en echt erg dat ik wel 'leuk' voor jongste shop en haar vergeet, net zoals bij dat fantastische kleurboek, dikke tranen.
Etc.
Ik roep weleens dat ik gewoon twee keer per jaar unisex joggingbroeken, truien en jassen insla, soort uniformen, hoeven ze ook niet zo jaloers te zijn altijd.
Gewoon lekker allebei hetzelfde aan, ieder dezelfde legoset elke verjaardag en klaar.
Ik vroeg laatst aan de kinderen: “Hebben jullie het idee dat ik een lievelingetje hebt?” Allebei zeiden ze volmondig JA! Namelijk de ander.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:25
mybestfriend schreef: ↑21-10-2020 10:17Herkenbaar, en het duurt al vier jaar hier. Ze waren altijd de allerbeste vrienden (leeftijdsverschil is zes jaar!), maar sinds oudste op de middelbare zit is hij wat gevoel voor z’n jongere broertje kwijt. Hij doet ook ineens alsof ze van gelijke leeftijd zijn, en het leeftijdscorresponderende gedrag dat jongste heeft, vindt hij dan irritant.
En hetzelfde hier, jongste begreep het eerst niet, maar gaat nu al jaren in de tegenaanval.
Ik ben ook heel benieuwd hoe anderen dat dan doen. Het lijkt zo makkelijk: niet accepteren. Ik wil het ook niet accepteren, maar hoe voorkom je dat het een strijd/discussie wordt dan? Het gaat niet om losse opmerkingen, hun hele houding ten opzichte van elkaar is veranderd.
Het is niet alleen maar kommer en kwel gelukkig. Ze gaan ook nog steeds goed met elkaar om en gaan zelfs samen buiten “spelen”. Maar er zijn wel veel ruzietjes en irritaties over en weer. Soms al binnen drie seconden. En het gaat om NIKS.
Heel herkenbaar, ik word er soms wel verdrietig van. Gelukkig zijn er ook nog wel leuke momenten samen. Maar het lijkt nu of de rangorde opnieuw bepaalt moet worden ofzo. Ik hoop dat dit geen 4 jaar gaat duren. Jij ook nog sterkte.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:27
Ik heb een paar keer gezegd dat de anderen ook wel een nieuwe clubtrui of laarzen mochten hebben, gaan we gewoon niet op vakantie of naar de Efteling, ik kan mijn geld maar 1 keer uitgeven. Toen was het snel over, konden ze prima de doorgeschoven, nog zeer nette, clubtrui dragen.Het-groepje schreef: ↑21-10-2020 10:22Hier is het jaloers op alles.
Jongste krijgt een kleurboek van een euro ivm trainen kleine motoriek, oudste (12!!!) wil ineens ook kleuren en perse in dat boek.
(oudste heeft 60.000 kleurboeken)
Ineens het meest fantastisch kleurboek ever.
Ik zeg: koop dan ook dat boek, hier, een euro.
Nee, alleen een specifieke bladzij.
Tirade over gierige jongste die NIET EENS haar het boek wil lenen met zijn poephoofd.
Jongste woest want is geen poephoofd etc.
Ok, ik stel voor: ik neem dat boek dan mee naar het werk en kopieer daar dan wel die bladzij.
(ik wilde zelf eigenlijk ook wel kleuren uit dat boek, helemaal aangestoken door de hype
Jongste nee, want het is mijn boek en ik wil het niet het huis uit hebben.
Niemand heeft nog in het boek gekleurd.
Jongste bewaakt het met zijn leven maar kleuren ho maar, oudste zeurt over dat er nooit speciaal aan haar wordt gedacht en dat jongste gierig is.
Er moet gezwommen worden in te grote regenlaarzen.
Ik heb voor jongste dus regenlaarzen gekocht, Bristol. Oudste heeft me eerder verdorie regenlaarzen van een duur merk afgetroggeld.
Maar die zijn nu 'oud' en echt erg dat ik wel 'leuk' voor jongste shop en haar vergeet, net zoals bij dat fantastische kleurboek, dikke tranen.
Etc.
Ik roep weleens dat ik gewoon twee keer per jaar unisex joggingbroeken, truien en jassen insla, soort uniformen, hoeven ze ook niet zo jaloers te zijn altijd.
Gewoon lekker allebei hetzelfde aan, ieder dezelfde legoset elke verjaardag en klaar.
gatinmijnsok wijzigde dit bericht op 21-10-2020 10:27
0.03% gewijzigd
woensdag 21 oktober 2020 om 10:27
Oh, dit biedt me wel hoop. Hier is haar menstruatie nog heel onregelmatig. Ik hoop dat als het regelmatig wordt ze zich weer gezelliger voelt.Gatinmijnsok schreef: ↑21-10-2020 10:19Toen de menstruatie hier regelmatig was, was dit afgelopen zowel bij de oudste als de middelste. Het half jaar daar aan voorafgaand was het verschrikkelijk.
Het grappige was dat mijn oudste de middelste verschrikkelijk vond, terwijl zij twee jaar daarvoor precies hetzelfde deed, maar zich daar niets van kan herinneren. Nu weer dikke vriendinnen trouwens.
woensdag 21 oktober 2020 om 10:30
Haha, het klinkt wel heel grappig. Maar ook heel vermoeiend.Het-groepje schreef: ↑21-10-2020 10:22Hier is het jaloers op alles.
Jongste krijgt een kleurboek van een euro ivm trainen kleine motoriek, oudste (12!!!) wil ineens ook kleuren en perse in dat boek.
(oudste heeft 60.000 kleurboeken)
Ineens het meest fantastisch kleurboek ever.
Ik zeg: koop dan ook dat boek, hier, een euro.
Nee, alleen een specifieke bladzij.
Tirade over gierige jongste die NIET EENS haar het boek wil lenen met zijn poephoofd.
Jongste woest want is geen poephoofd etc.
Ok, ik stel voor: ik neem dat boek dan mee naar het werk en kopieer daar dan wel die bladzij.
(ik wilde zelf eigenlijk ook wel kleuren uit dat boek, helemaal aangestoken door de hype
Jongste nee, want het is mijn boek en ik wil het niet het huis uit hebben.
Niemand heeft nog in het boek gekleurd.
Jongste bewaakt het met zijn leven maar kleuren ho maar, oudste zeurt over dat er nooit speciaal aan haar wordt gedacht en dat jongste gierig is.
Er moet gezwommen worden in te grote regenlaarzen.
Ik heb voor jongste dus regenlaarzen gekocht, Bristol. Oudste heeft me eerder verdorie regenlaarzen van een duur merk afgetroggeld.
Maar die zijn nu 'oud' en echt erg dat ik wel 'leuk' voor jongste shop en haar vergeet, net zoals bij dat fantastische kleurboek, dikke tranen.
Etc.
Ik roep weleens dat ik gewoon twee keer per jaar unisex joggingbroeken, truien en jassen insla, soort uniformen, hoeven ze ook niet zo jaloers te zijn altijd.
Gewoon lekker allebei hetzelfde aan, ieder dezelfde legoset elke verjaardag en klaar.
woensdag 21 oktober 2020 om 11:06
Mijn vader zei vroeger altijd tegen mij neem nog een kattenbrokje met een knipoog dan wist ik wel dat ik te ver ging en iets moest indimmen
ik zou vooral is 1 op 1 met je dochter gaan zitten of wandelen en benoemen wat je ziet en vragen hoe ze zich er bij voelt. En uitleggen dat t echt een no go is en een afspraak maken wat ze wel kan doen bv terug trekken op haar kamer als t wat te veel wordt
ik zou vooral is 1 op 1 met je dochter gaan zitten of wandelen en benoemen wat je ziet en vragen hoe ze zich er bij voelt. En uitleggen dat t echt een no go is en een afspraak maken wat ze wel kan doen bv terug trekken op haar kamer als t wat te veel wordt
where ever you go, go with your heart
