Puberverkeringen

Wie wil er ook even spuien over de verkering van zijn/haar puber? Thuis kun je vaak niet alles zeggen wat je denkt, omdat je dan de puber op je dak krijgt, maar af en toe..

2 van onze kinderen (een eigen en een stief- van mij) hebben Verkering (niet met elkaar uiteraard, haha). Ze nemen het allebei superserieus en kunnen zich niets anders voorstellen dan dat ze eeuwig bij hun vriendje / vriendinnetje blijven. Maar wij als ouders zien dat toch wat anders. De een wordt ontzettend geclaimd door z'n vriendinnetje (die enorm snel jaloers is) en zit volledig onder de plak. Elke poging om daar subtiel iets over te zeggen ontaardt in ruzie, want wij snappen het niet, als je van elkaar houdt ben je nou eenmaal bezitterig etc. etc. Dus we zijn inmiddels gestopt om er wat van te zeggen, maar houden het vanaf de zijlijn in de gaten.
De ander heeft een vriendje waar weinig vanuit gaat. Hij doet niks aan school, heeft nergens zin in etc. En hij trekt ons kind daarin mee. Waar ze eerst een enthousiast kind was, wat het goed deed op school, is het nu een kind geworden wat alleen maar hangt en haar schoolresultaten worden steeds matiger. Over dat laatste hebben we wel gesprekken gehad, en ook paal en perk gesteld aan het afspreken zolang haar resultaten niet beter worden, maar de "alles is stom en saai"-houding is erg frustrerend..

Hoe doen anderen dat? Het aloude "het graf in prijzen"? Laten gebeuren? Hoe gaat het met de puberverkeringen in jullie huis?