Sinterklaas....wanneer & hoe vertel je 'HET' ?

Ik kan me bijna niet voorstellen dat een kind van 8(bijna 9) niet weet dat Sint niet echt bestaat of dat iig vermoed.

Vaak hebben ze van klasgenootjes of vriendjes wel iets opgevangen.

Ze zijn dan vaak "bang" dat als ze weten dat Sint niet echt bestaat ze geen cadeautjes meer krijgen of oid.



Ik zou gewoon vertellen dat Sinterklaas ooit wel echt bestond en dat het zo'n fijne man was en dat hij zo lief voor kinderen was dat we een feestdag voor hem hebben en dat we elkaar nu nog steeds cadeautjes geven net als hij vroeger deed.

Zoiets.

Volgens mij is je dochter oud genoeg om dat te snappen en het te begrijpen.

En omdat je zegt dat ie ooit wel heeft bestaan heeft ze niet het gevoel voorgelogen te zijn geweest maar is de waarheid gewoon een beetje uitgerekt.

Succes!

Ik heb het mijn zoon in januari verteld na de feestdagen. Hij werd toen 9.

Mijn zoon vraagt nooit zoveel, dus kon hem zo nog 1 keer erdoor heen loodsen. Ondanks dat wij zelf surprises maken in de familie staat dit voor de kids los van het sint verhaal.

Als hij vragen had... dan ging ik hem niet voorliegen, maar vroeg hoe hij dacht dat het zat. Want kids hebben vaak meestal wel een oplossing voor.



Wat ik vooral belangrijk vind, is dat ze weten, dat het niet uitmaakt wie Sint is, maar dat het gewoon een leuke tijd is, waar ze lekker van moeten genieten.

Ik zit nl zelf altijd blij voor de tv, als hij weer komt.



Maar als je het nog ervoor wil zeggen, dan kan je dat beter zo vroeg mogelijk doen, maar dan nog hebben ze het niet in 1 keer door hoe het nou eigenlijk zit.

Tenminste mijn kids niet, want die hadden evengoed nog vragen, dat ik zei... maar je weet toch dat het niet echt is...

Ik heb het mijn oudste verteld toen hij 8 was. Hij was erg geïnteresseerd in waar het verhaal vandaan kwam, dus we hebben zelfs op internet dingen opgezocht over St Nicholas in Turkije. Verder wilde hij natuurlijk ook wel graag weten of hij nog kadootjes zou krijgen nu hij het wist



Vorige maand heb ik zijn zusje (van 8) gevraagd of zij het al wist van Sinterklaas. "Oh, je bedoeld dat die niet bestaat?" reageerde ze. Ook zij vroeg zich af of ze nog wel kadootjes zou krijgen.



Vervolgens heb ik een paar dagen proberen te voorkomen dat ze het meteen aan haar zusje van 6 zou vertellen. Ze begon steeds weer over Sinterklaas. Binnenkort dus toch maar even polsen hoe het daar zit met het geloof.

hier hebben wij het vertelt nadat ze 9 was geworden.



we hebben het gewoon gezegt en verwachten eigenlijkl dat ze boos zou worden. dit had ze namelijk ook gedaan toen we haar vertelde dat het maar een geintje was dat haar oren eraf gevallen waren na de bevalling en dat de dokter ze verkeerd had aangenaaid en dat ze dus daardoor neit goed luisterde. bleek toen ze 8 was dat ze dat echt geloofde.........

maar nee hoor, ze werd neit boos en toevallig had ze het net gehoort een dagje eerder van een vriendinnetje..... dus perfecte timing.

de meeste kinderen horen het wel van hun (allochtonen) klasgenoten.

ik zelf was er al achter gekomen toen ik de kadootjes per ongeluk eens had gevonden en ook met aardappelen achter laten voor het paard altijd die aardappel weer terug zag in de aardappelenbak.

ik zou niet te lang wachten met vertellen, al is er een grote kans dat je kind het al weet maar het nog een beetje ontkent omdat ze anders bang is geen kadootjes te krijgen.



xxx

Ik heb zelf geen kindjes maar kan me het moment dat mijn moeder het vertelde nog goed herinneren. Ik was een jaar of zeven. Was niet boos, maar vond het geweldig dat ik toen bij de grote kinderen hoorde en niet meer bij de kleintjes en het is heel spannend om samen met je ouders een geheimpje voor andere kleintjes te hebben.



Mijn moeder stond aardappels te schillen en ik stond tegen de koelkast aangeleund, er was verder niemand thuis. Het was echt wel een mooi moeder-dochter moment vond ik.



Mijn enige advies is dus: Maak er een mooi 1 op 1 moment van. Laat hem zich bijzonder voelen zodat hij niet het gevoel heeft dat er iets van hem wordt afgenomen.

Wij hebben het onze dochter vorig jaar in de zomer verteld. Ze was toen 8,5 en geloofde heilig in het bestaan van sinterklaas. Alle hint van bv. dat mensen toch eigenlijk niet zo oud konden worden werden niet opgepikt.

Dus het in de zomer verteld, ik vond het zo zielig om het vlak voor sinterklaas te zeggen.

Ze werd vreselijk boos, ze had het echt niet verwacht en ook nooit op school iets opgepikt (ze is nogal naief). Ze was vooral boos dat we haar zolang voor de gek hadden gehouden.

We hebben wel meteen verteld dat ze gewoon haar schoen mocht zetten en dat we ook gewoon pakjesavond blijven vieren. En ik moet zeggen dat vorig jaar Sint het leukst was van alle voorgaande jaren. Ze deed zelf enthousiast mee met briefjes in schoenen achterlaten en kon er echt van genieten.



Wij hebben ook het vorig jaar bewust verteld omdat ze toen in groep 5 zat en dus lootjes gingen trekken en voor elkaar wat moesten kopen. Ik vond het niet nodig om daar ook nog weer sprookjes over te gaan vertellen. Er zijn namelijk ouders hier op school die hun kind vertellen dat sinterklaas het zo druk heeft dat hij niet voor de bovenbouw kadootjes kan kopen en dat de kinderen hem mogen helpen. Leuk verhaal, maar je moet er toch een keer aan, en ik vond het niet leuk als ze het op school horen met de mededeling: Goh, dat je dat niet weet!



Ik zou het dus gewoon vertellen, dat hij vroeger wel heeft bestaan, dat het een goede man was die veel voor kindjes deed.

Hmm ik ben overblijfmoeder en hier werd het van de week in de groep gegooid; Mijn moeder zegt dat Sinterklaas niet bestaat!! Kinderen zijn net 6. Heb gevraagd waar MIJN kadootjes dan vandaan komen. Van opa. Ik vertelde hem dat mijn opa niet meer leeft en ben snel op een ander onderwerp overgestapt. Ben nu dus benieuwd wat al die andere kinderen thuis hierover gevraagd hebben, hahaha.



Mijn eigen zoon is bijna 9, is nog er kinderlijk, dus na dit jaar gaan we het hem vertellen, omdat ook hij volgend jaar aan de lootjes geloven moet. De oudste wist het op die leeftijd al. Ik weet alleen nog niet hoe ik het hem ga vertellen. Maar gelukkig heb ik nog even.

Ik heb vanaf een jaar of 6 gewoon elke zoveel maanden gevraagd:

Zeg, geloof jij nog in Sinterklaas?

Tot een maand of 3 geleden (8jaar ondertussen) was het antwoord Ja, in vaste overtuiging.

Nu hij in groep 5 zit is het antwoord ineens Nee.

Op de vraag, Waarom nu ineens niet dan?, kreeg ik het antwoord, Omdat jij me verteld hebt dattie niet bestaat.

Ik weet van niks. Bahalve dan dat mijn vraagstelling redelijk suggestief is geweest.

Zelf uitgevogeld dus. Met wat hulp van vriendjes.

Wel kreeg ik nu ineens na het antwoord Nee allerlei vragen. Wie dan toch Sinterklaas speelt en waarom ze ineens zo slecht op elkaar lijken want dat was vroeger anders. Of hoe dan die kadootjes " 's nachts" in de schoen komen (Doe JIJ dat? Dat kán niet! Jij slaapt áltijd!)...

Leuke verhalen om te lezen! Mijn dochter is nu 24 maanden en we gaan dit jaar voor het eerst 'echt' Sinterklaas vieren. Ik weet wel dat mijn moeder vertelde dat ze mijn zus vaak vroeg of de Paashaas echt was, waarop mijn zus altijd antwoorde: natuurlijk niet. Hetzelfde met de kerstman, maar Sinterklaas, ja die was wel echt.