Speelafspraakgekte

Minik schreef: ↑

03-01-2024 12:54

Ik heb aangegeven dat ze volgens mij wel goed op gang waren inmiddels.. hint hint hint
Vervolgens moest het jongste kind slapen, dus ik zei, nou dan neem je die lekker mee naar huis. Moeder is kind in slaap gaan wiegen hier.
Vervolgens meerdere keren gezegd dat het werk klaar was, dat mijn kind moe was, dat we rust wilden.
Toen ze eindelijk gingen vertrekken duurde dat ook nog een halfuur omdat het zo’n moeder was die denkt dat nee zeggen of gewoon zeggen dat iets moet zielig is. Dus die moest uitleggen en praten als brugman om kind mee te krijgen. Ik moest echt op mijn tong bijten om kind niet stevig vast te pakken en te zeggen ‘en nou doe je je schoenen aan en ga je naar huis’.

Voortaan dus voor de directe aanpak kiezen
Het is niet zo gezellig meer, jullie kunnen beter nu vertrekken. En kind met schoenen en al buiten zetten

makreel schreef: ↑

03-01-2024 14:02

Ik paste een tijd regelmatig in het weekend op de zoon van een vriendin, een lief joch van acht jaar. Hij had in mijn wijk na een tijdje ook een paar vriendjes, die dan bij mij kwamen spelen of hij ging met die jongens daar thuis Lego bouwen of een hut ofzo. Een van die jongens had een zusje van als ik moet gokken vier of vijf jaar. Ze kwam wel eens mee om te spelen, maar dat ging nooit van harte want het leeftijdsverschil was best groot dus dat voegde niet zo goed.

Werd een keer doordeweeks aangebeld, stond dat meisje voor de deur. Of ze bij mij mocht spelen. Ik zei: huppeldepup (oppaskind) is er niet, die is er zaterdag weer. Maakt niet uit, zei ze, en ze floepte langs me heen de gang in. Ze wilde wel wat drinken, dus ik heb limo ingeschonken en voor mezelf een kopje thee. Ik dacht: even kletsen en dan kan ze weer lekker naar huis, buren een paar huizen verderop. Maar ze wilde ook wel een film kijken. En een kiwi eten (die lag op de fruitschaal). En toen ik daar tegen protesteerde, zei ze: papa en mama zijn bij oma op bezoek, die zijn pas weer thuis als de lantaarnpalen aan gaan, dus ik mag hier blijven.

Eh, wat?

Jahoor, die ouders hadden gezegd: als je niet mee wilt naar oma, ga je maar bij buurvrouw Makreel spelen. En zo gezegd, zo gedaan. Zat ik de hele middag met een klein meisje in huis. Ze waren echt niet thuis (we zijn samen even gaan kijken). Toen ze de auto van haar ouders weer de straat in zag rijden, pakte ze haar jas en is ze naar huis gegaan. Geen kans voor mij om de ouders te spreken over deze bizarre situatie.

Ik mis hier een vervolg. Ben je niet zelf even naar dat huis gelopen om te melden dat dit de laatste keer was?

Even denken...

Een speelvriendinnetje werd om vier uur van het één op het andere moment een heel ander kind. Haar medicijnen waren uitgewerkt.

Onze dochter was eens uitgenodigd voor een logeerverjaardagsfeestje, leuk. Avondje vrij dus even lekker naar de stad om rustig iets te drinken. Op een gegeven moment belde ze op, het hoefde niet meteen, maar of ik haar 's avonds kon ophalen. Ik ben haar meteen gaan halen. Bleek dat zij de enige genodigde was, er was ook geen kinderverjaardag georganiseerd of niets... alleen een hoop 30-ers die zich aan het vermaken waren en de kids mochten het wel uitzoeken. Dat voelde vrij raar dus ze was blij dat ze weg was.

Vanillana schreef: ↑

03-01-2024 14:16

Ik mis hier een vervolg. Ben je niet zelf even naar dat huis gelopen om te melden dat dit de laatste keer was?

Ja natuurlijk! Ze vonden het zelf niet zo vreemd.
Ze dachten dat ik gewoon thuis was, thuis *werken* was nog niet zo bekend - of in elk geval niet bij deze mensen.
Maar het is daarna niet meer voorgekomen.

makreel schreef: ↑

03-01-2024 14:02

En toen ik daar tegen protesteerde, zei ze: papa en mama zijn bij oma op bezoek, die zijn pas weer thuis als de lantaarnpalen aan gaan, dus ik mag hier blijven.

Eh, wat?

Jahoor, die ouders hadden gezegd: als je niet mee wilt naar oma, ga je maar bij buurvrouw Makreel spelen. En zo gezegd, zo gedaan. Zat ik de hele middag met een klein meisje in huis. Ze waren echt niet thuis (we zijn samen even gaan kijken). Toen ze de auto van haar ouders weer de straat in zag rijden, pakte ze haar jas en is ze naar huis gegaan. Geen kans voor mij om de ouders te spreken over deze bizarre situatie.

Wat bizar zeg. Wat als jij nu niet thuis geweest was
Had je geen telefoonnummer van die buren?
En hier was ik toch nog wel achteraan gelopen naar die mensen toe om ze aan te spreken hierover.

Wij hebben trouwens ook een buurmeisje dat wel eens met mijn jongste buiten speelt en dat dan inderdaad niet thuis naar binnen mag voor een bepaald tijdstip, dus als het dan regent dan komen ze vragen of ze hier binnen mogen spelen. Daar vind ik ook wel wat van. Ik ben natuurlijk geen gratis kinderopvang, maar ja, als ze leuk aan het spelen zijn, laat ik het vaak maar gaan. Maar op een appje op zondagochtend kan x nu met y spelen, reageer ik meestal met dat we die dag niet thuis zijn, want anders zit ze hele zondagen hier.

Ceester schreef: ↑

03-01-2024 10:57

Is zijn moeder gekomen of heeft ze hem door de telefoon toegesproken?

Nee dat was dus ook een ding. Die zei alleen oh, oké ja ik kom zo. Om vervolgens 2 uuuur later op te komen dagen. Wtf echt!!

Toen heb ik er wel wat van gezegd en toen sprak ze haar kind wel toe. Zo van hun huis, hun regels en dat weet je. Maar ik heb hem nooit meer hier laten komen. Te bizar. Hij was ook enorm onbeschoft en liet mijn kind niet meedoen met spellen enzo. Het was zo'n naar jong!

moizer schreef: ↑

03-01-2024 14:12

Speelafspraakje dat geen afspraakje werd (en was gelukkig niet hier maar bij een vriendin).

Zondagochtend om 07:15 gaat de bel. Voor de deur staat kleuterklasgenootje van haar kind. Of hij binnen mag komen om met kind te spelen. Want papa en mama wilden uitslapen en daarom verveelde hij zich.
Dit klasgenootje was zo'n 1,5 km komen fietsen, gelukkig zijn de wegen om dit tijdstip nog niet druk.
Vriendin heeft kleuter terug naar huis gebracht, waar een chagrijnige vader de deur opendeed. Was niet blij dat ze hem wakker belde, want dit was de enige dag in de week dat hij uit kon slapen!!

Neeeeeee

Als je je al op sommige dagen een slechte ouder voelt dan is dit wel een lekker topic. Het kan altijd nog erger hahahaha

Maar zonder dollen, aan de andere kant, is het wel schrijnend voor de kinderen, poeh, je moet maar hopen dat ze er geen tik van de molen van over houden. Ik vind sommige verhalen best heftig.

Paska schreef: ↑

03-01-2024 12:24

Alleen maar goede ervaringen. Behalve dan dat ene jochie dat helemaal gek was op ons toilet en meteen na het binnenkomen uitgebreid ging poepen, en dan niet doortrekken en als je dan doortrok, behoorlijk wat remsporen. Elke keer!

Serieus... wat erg.... dus niet.

Maleficent schreef: ↑

03-01-2024 15:13

Als je je al op sommige dagen een slechte ouder voelt dan is dit wel een lekker topic. Het kan altijd nog erger hahahaha

Maar zonder dollen, aan de andere kant, is het wel schrijnend voor de kinderen, poeh, je moet maar hopen dat ze er geen tik van de molen van over houden. Ik vind sommige verhalen best heftig.

Ik lees hier echt heftige dingen ja. Nooit verwacht dat dit soort verhalen zoveel gedeeld zouden worden. Ik ben ook geen modelouder die alles volgens opvoedkundige boekjes doet, maar deze voorbeelden zijn gewoon beschadigend voor veel kinderen.

Wat verschrikkelijk allemaal wat ik hier lees.. geloof mijn ogen niet.

Irrelephant schreef: ↑

03-01-2024 15:36

Ik lees hier echt heftige dingen ja. Nooit verwacht dat dit soort verhalen zoveel gedeeld zouden worden. Ik ben ook geen modelouder die alles volgens opvoedkundige boekjes doet, maar deze voorbeelden zijn gewoon beschadigend voor veel kinderen.

Nou, precies dat!
Ik voel me soms echt een loeder-moeder. Maar als ik lees wat andere ouders doen val ik geloof ik best mee!

Geen heel bizarre dingen meegemaakt.
Wel:
- kinderen die zelf in de kast op zoek gaan naar eten
- een moeder die bij het ophalen van haar kleuter zei: zo veel speelgoed dat hier staat, ik laat die van mij thuis enkel op de tablet spelen

Waar ik aan moest wennen en wss een cultuur-ding: ongeacht het tijdstip van spelen, kreeg mijn kind altijd een warme maaltijd als ze bij kinderen met ouders van Marokkaanse afkomst ging spelen.

moizer schreef: ↑

03-01-2024 12:01

Ja, echt heel zielig! Moeder werkte denk ik aan huis of zo,, want als het hem niet gelukt was om iets te regelen (steeds meer ouders kregen natuurlijk door dat zij de onbetaalde BSO werden) zwierf hij maar wat op straat rond,

Wauw, wat ontzettend zielig! Ik zeg dit bijna nooit, maar: sommige mensen hadden beter geen kinderen kunnen nemen. Dat doe je toch niet zo. Ik lees zulke heftige dingen hier, je zou als kind toch een complex overhouden aan dit soort ouders.

milesdavis schreef: ↑

03-01-2024 17:12

Wauw, wat ontzettend zielig! Ik zeg dit bijna nooit, maar: sommige mensen hadden beter geen kinderen kunnen nemen. Dat doe je toch niet zo. Ik lees zulke heftige dingen hier, je zou als kind toch een complex overhouden aan dit soort ouders.

Moet er wel bijzeggen dat hij zelf niet meer naar de BSO wilde hoor. T is niet dat hij dat niet meer mocht van ouders of zo.

moizer schreef: ↑

03-01-2024 17:46

Moet er wel bijzeggen dat hij zelf niet meer naar de BSO wilde hoor. T is niet dat hij dat niet meer mocht van ouders of zo.

Ja, maar zo kan je zoiets toch niet regelen? Het is of naar BSO, of sleutel geven of zelf thuis zijn zou ik denken.

Airedale schreef: ↑

03-01-2024 18:10

Ja, maar zo kan je zoiets toch niet regelen? Het is of naar BSO, of sleutel geven of zelf thuis zijn zou ik denken.

Precies, echt heel raar.

Jottum schreef: ↑

03-01-2024 18:15

Precies, echt heel raar.

En kind klagen: "Ik kon bij niemand spelen en moest de hele middag op straat lopen."
En de ouders: "Het was jouw beslissing, jij wilde dit zelf, dus nu moet je niet zeuren."

Airedale schreef: ↑

03-01-2024 18:10

Ja, maar zo kan je zoiets toch niet regelen? Het is of naar BSO, of sleutel geven of zelf thuis zijn zou ik denken.

Ja precies, ik vind het nogal wat om je kind dan maar over straat te laten zwerven.

PoesMinoes schreef: ↑

03-01-2024 10:46

Hier ook wel eens iets dergelijks meegemaakt. We hadden een vriendinnetje meegenomen naar een theatervoorstelling. Vriendinnetje zou bij het theater opgehaald worden echter na de voorstelling was er niemand te bekennen. Vader geappt en die zei: laat haar maar bij het theater staan ik ben er zo. Kind was pas 5 dus bleven we wachten, wilde haar niet alleen laten staan. Na drie kwartier was er nog niemand en hebben we haar maar mee naar huis genomen. Vader reageerde niet meer op de app. Echt uren later werd ze pas opgepikt bij mij thuis zonder duidelijk excuus.

O wow, als die ouders niet meer bereikbaar waren was ik in staat geweest de politie te bellen met de gedachte dat er iets was gebeurd (ongeluk ofzo). Dit is toch gewoon verwaarlozing…

PoesMinoes schreef: ↑

03-01-2024 10:46

Hier ook wel eens iets dergelijks meegemaakt. We hadden een vriendinnetje meegenomen naar een theatervoorstelling. Vriendinnetje zou bij het theater opgehaald worden echter na de voorstelling was er niemand te bekennen. Vader geappt en die zei: laat haar maar bij het theater staan ik ben er zo. Kind was pas 5 dus bleven we wachten, wilde haar niet alleen laten staan. Na drie kwartier was er nog niemand en hebben we haar maar mee naar huis genomen. Vader reageerde niet meer op de app. Echt uren later werd ze pas opgepikt bij mij thuis zonder duidelijk excuus.

Ik zit gewoon lekker te fantaseren. Wat lijkt het me heerlijk om zo’n man na een half uur een berichtje te sturen met ‘We hebben bij haar staan wachten maar moeten nu écht weg! Mocht je het niet kunnen vinden: theater Huppelepup aan de Parklaan. Laat je haar niet te lang wachten? En dan het kind gewoon meenemen! Zorgen dat je de eerste uren niet thuis bent en ook de telefoon niet beantwoorden! Laat hem maar lekker in de stress zitten!

moizer schreef: ↑

03-01-2024 19:33

Ik zit gewoon lekker te fantaseren. Wat lijkt het me heerlijk om zo’n man na een half uur een berichtje te sturen met ‘We hebben bij haar staan wachten maar moeten nu écht weg! Mocht je het niet kunnen vinden: theater Huppelepup aan de Parklaan. Laat je haar niet te lang wachten? En dan het kind gewoon meenemen! Zorgen dat je de eerste uren niet thuis bent en ook de telefoon niet beantwoorden! Laat hem maar lekker in de stress zitten!

Chantilly21_2 schreef: ↑

03-01-2024 11:40

Meine liebe, ouders die hun kinderen echt zo lang ergens achterlaten en dan ook nog te laat komen, zonder even een appje/belletje vooraf? Bizar.

Hier geen kids, wel wonend tegenover een basisschool.
Een kleine maand geleden een studiedag op de basisschool, alle lichten aan in de lokalen maar hekken gesloten en dus geen kinderen op het schoolplein. Op 08:30 uur stipt een vrij opvallende auto, komt vrij hard aanrijden, laat kind met rugzak eruit en rijd snel verder....
Het jongetje loopt naar het hek, probeert deze te openen en gaat niet open, probeert het volgende hek tevens gesloten en toen stond hij daar.
Ben er naartoe gelopen en we hebben toen samen de school gebeld die vertelde studiedag te hebben......Fijn voor jullie maar ik ben niet de ouder of verzorgende van dit kind en hij staat buiten. Maar ze wilde hun leerling niet helpen, zo onvriendelijk. Hij was 6 jaren oud, super verlegen, had zo met hem te doen. Heb toen de politie gebeld en we hebben in afwachting van de politie chocomelk gedronken en pepernoten gegeten, hij heeft toen met ons hondje gespeeld en we hebben met playmobil gespeeld. Duurde wel even voordat deze kwamen en ja toen....op zoek maar de moeder. Ik wist wat voor soort auto, was zeer opvallend maar nog handiger was natuurlijk bij de school navragen. Die deden zo moeilijk zelfs tegen politie want ja, tijdens studiedagen geen leerlingen snap ik, maar echt dit kindje moest gewoon door zijn ouders worden opgehaald. Agenten moesten echt de dame van leerlingenadminstratie zo ompraten dat ze uiteindelijk de gegevens ging opzoeken. Er waren 2 nummers bekend, van de mobiel van mama en haar werk, het werknunmer bleek haar oude werk te zijn en mobiel werd niet beantwoord. Toen een bezoek gebracht aan huisadres, was op loopafstand dus wij (agenten, ik en kleine man) daar naartoe en daar was niemand maar ook geen buren die haar kenden of anders konden bereiken. Ander contactpersoon opgegeven was de vader die in Polen zat en niet wist (of wilde zeggen) waar zijn vrouw kon zijn.

Net toen agenten gingen bespreken hoe nu verder, veilig thuis of een dergelijke stichting voor opvang van de jongen belde moeder terug. Ze kwam hem gelijk halen maar even wel pittig want ze begreep totaal de situatie niet. Ze had die ochtend zijn jongere broertje naar de opvang gebracht die natuurlijk gewoon geopend was en echt niets doorgehad dat school gesloten was, ze was oprecht, echt waar maar tjeetje de attitude.....
Soort van wat moet ik nu met hem dan want ik moet wel aan het werk.
Heb zelf een kille jeugd gehad en het triggerde me.

Heb de volgende dag een grote fles wodka en grote reep chocolade gehad van haar al bedankje. Toen ik opendeed schrok ik wel want ze ging de dag ervoor zo tekeer tegen de politie dat ik een beetje geïntimideerd was door haar. Om het jongetje welzijn heb ik met haar nummers uitgewisseld en op het hart gedrukt dat hij altijd welkom is. En als het haar niet lukt met de jongens ik haar altijd wil helpen om instanties te zoeken die haar kunnen helpen.

We zwaaien elke schooldag naar elkaar, praatje, we kopen lootjes van de voetbal van de jongen en met halloween kwam hij verkleed langs. Wel alleen in het donker maar goed ze wonen dichtbij al voelt het niet oké.

Soms hoor je gewoon verhalen dat je denkt heeft niemand iets gezien of gedaan qua mishandeling of verwaarlozing, ik wil niet die persoon zijn die zag en niets deed. Hoe minimaal ook maar dat je zo gehaast bent dat je niet eens opmerkt dat je kind voor een gesloten poort staat.....nee sorry maar je kijkt toch even in de spiegel? Je wil toch zeker zijn dat hij op het schoolplein is?

Heb geen kids dus mag niet oordelen maar heb er toch een potje om moeten huilen gewoon uit onmacht. Heb ook via de politie mijn verhaal gedeeld met een organisatie om dat alvast genoteerd te hebben staan mocht er in de toekomst nog iets dergelijks gebeuren.

Wat ik me ook nog kan herinneren. Onze buren kwamen terug van vakantie. Vrijdagnacht, met een hoop kabaal en deuren smijten dus wij wakker.

Volgende ochtend gaat al vroeg de deurbel, staan de buurkinderen voor de deur. Of ze bij ons mochten spelen, want mama en papa hebben het druk met uitpakken
En wij stonden niet op heel goede voet met deze buren en kinderen speelden normaal niet met elkaar.

Ik heb nee gezegd en ze weggestuurd want veel te vroeg en kwam niet uit.
Half uur later gaat weer
de deurbel, opnieuw dezelfde kinderen want mama had gezegd dat we het nu nog wel een keer kunnen vragen.

Volgens mij hadden wij voor veel mensen ‘Gratis kinderopvang’ op ons voorhoofd staan.

Ik vind jou een schat, Lola.

En ik zou ook geraakt zijn in jouw geval.