Kinderen
alle pijlers
tandarts
woensdag 12 december 2007 om 23:24
Ik ben benieuwd hoe jullie je peuter of kleuter vertrouwd maken met de tandarts. En hoe jullie tandarts met peuters en kleuters omgaat.
Mijn kinderen zijn 3 en 4 en gaan mee de behandelkamer in, maar daar is ook alles mee gezegd. Ze blijven mooi uit de buurt van de stoel. Laat staan dat ze hun mond opendoen voor de tandarts om er in te laten kijken (maar dan wel een beestje uitzoeken als ze de deur weer uitgaan, dat durven ze dan weer wèl!)
Het laatste wat ik wil is ze een tandartsfobie aanpraten, dus ik ga een beetje op mijn tandarts af, die er vooral heel speels mee omgaat. Maar aan de andere kant... wordt het niet eens tijd om een stapje verder te gaan? Hoe gaat dat bij anderen?
Mijn kinderen zijn 3 en 4 en gaan mee de behandelkamer in, maar daar is ook alles mee gezegd. Ze blijven mooi uit de buurt van de stoel. Laat staan dat ze hun mond opendoen voor de tandarts om er in te laten kijken (maar dan wel een beestje uitzoeken als ze de deur weer uitgaan, dat durven ze dan weer wèl!)
Het laatste wat ik wil is ze een tandartsfobie aanpraten, dus ik ga een beetje op mijn tandarts af, die er vooral heel speels mee omgaat. Maar aan de andere kant... wordt het niet eens tijd om een stapje verder te gaan? Hoe gaat dat bij anderen?
donderdag 13 december 2007 om 07:09
Toevallig heb ik gister een afspraak gemaakt met een (nieuwe) tandarts, ik ga er in januari heen en dochter is dan vijftien maanden. Dochter zal erbij zijn en ook heel even in de stoel gaan. Tandarts gaat dan heel even bij haar kijken, meer voor de vorm natuurlijk. Het echte werk begint als ze vier is.
Bij mij zelf is het vroeger ook zo gegaan. Ben idd nooit bang voor de tandarts geweest. Of dat daardoor komt? Ik weet het niet, ben geneigd te zeggen van wél. Maar als dat niet zo is: baadt het niet dan schaadt het niet.
Bij mij zelf is het vroeger ook zo gegaan. Ben idd nooit bang voor de tandarts geweest. Of dat daardoor komt? Ik weet het niet, ben geneigd te zeggen van wél. Maar als dat niet zo is: baadt het niet dan schaadt het niet.
donderdag 13 december 2007 om 09:14
Hier hebben we de kinderen pas vanaf 4 jaar echt in de tandartsstoel laten zitten. Tot die tijd gingen ze soms wel mee naar de tandarts, soms ook niet. En als ze mee gingen, keken ze gewoon wat de tandarts bij ons deed. Toen de oudste voor het eerst in de stoel mocht, vond ze dat wel een beetje spannend, maar tegelijk voelde ze zich ook heel groot, omdat ze nu iets mocht wat papa en mama ook altijd deden. Dus dat was geen probleem.
De jongste mocht na een paar jaar dan eindelijk ook in de stoel en wilde er niet eens meer uit. Ze was boos toen ze er uit moest: "mama ik was nog helemaal niet klaar hoor!"
Hier levert het dus helemaal geen problemen op, waarschijnlijk omdat wij er ook heel relaxed mee om zijn gegaan. En sinds ze weten dat ze bij ieder tandartsbezoek een nieuwe disneytandenborstel krijgen van de tandarts, vragen de kids me regelmatig of ik niet nog eens moet bellen voor een nieuwe afspraak.
Ik denk dat je er vooral geen druk achter moet zetten en een leuke beloning achteraf werkt misschien ook wel, al is het maar een nieuwe tandenborstel!
Succes ermee.
De jongste mocht na een paar jaar dan eindelijk ook in de stoel en wilde er niet eens meer uit. Ze was boos toen ze er uit moest: "mama ik was nog helemaal niet klaar hoor!"
Hier levert het dus helemaal geen problemen op, waarschijnlijk omdat wij er ook heel relaxed mee om zijn gegaan. En sinds ze weten dat ze bij ieder tandartsbezoek een nieuwe disneytandenborstel krijgen van de tandarts, vragen de kids me regelmatig of ik niet nog eens moet bellen voor een nieuwe afspraak.
Ik denk dat je er vooral geen druk achter moet zetten en een leuke beloning achteraf werkt misschien ook wel, al is het maar een nieuwe tandenborstel!
Succes ermee.
donderdag 13 december 2007 om 12:41
Grappig, dan gaat kennelijk op dezelfde manier. Ik laat het inderdaad maar even zo. Ik ben wel nieuwsgierig hoe de gebitten eruitzien , of er goed gepoetst wordt (want 3 mondjes achter elkaar poetsen elke ochtend en avond is een heel ritueel waar soms in alle naar-bed-breng-drukte weleens wat bij inschiet), maar dan moet ik gewoon nog even geduld hebben!
Zoals jij het beschrijft, Fleurtje, had ik het zelf ook meer voor ogen gehad, vanaf zo jong mogelijk er speels bij betrekken en ongemerkt even de stoel in loodsen.
Zoals jij het beschrijft, Fleurtje, had ik het zelf ook meer voor ogen gehad, vanaf zo jong mogelijk er speels bij betrekken en ongemerkt even de stoel in loodsen.
donderdag 13 december 2007 om 14:22
Mijn tandarts vond het belangrijk dat kind van 13 maanden wel mee kwam om vertrouwd te raken. Vanaf ruim twee jaar gaat ze ook in de stoel. Ze vindt het geweldig, want dan mag ze op het knopje drukken zodat stoel naar achteren gaat. Hij doet het heel speels maar kijkt wel serieus. Ik zou niet weten wat er zou gebeuren (ze is nu 3,5) als ze een gaatje had, maar gelukkig is dat niet aan de orde.
Maar goed, misschien is het wel een vreemd kind wat dat betreft. Ze zegt soms dat ze buikpijn heeft omdat ze naar de dokter wil (bijv. als jongste gaat, wil zij ineens ook) en bloed prikken vond ze volgens mij ook wel stoer.
Maar goed, misschien is het wel een vreemd kind wat dat betreft. Ze zegt soms dat ze buikpijn heeft omdat ze naar de dokter wil (bijv. als jongste gaat, wil zij ineens ook) en bloed prikken vond ze volgens mij ook wel stoer.
donderdag 13 december 2007 om 20:03
Mijn zoon is 3 en is nu twee keer mee geweest naar de tandarts. De laatste keer vroeg de tandarts of hij ook even in zijn mondje mocht kijken, maar no way. Terwijl ik thuis nog een beetje geoefend had. En buiten, bij de fiets, had hij ineens letterlijk en figuurlijk een grote mond, toen ging 'ie wel weer open :-)
donderdag 13 december 2007 om 20:08
Onze zoon is vanaf 2 jaar meegegaan om te kijken hoe het er bij ons aan toegaat. Op schoot van papa (dus rechtop) heeft de tandarts heel speels de tandjes geteld. Maar eerst de handjes, vingertjes, oortjes, oogjes, neusje etc. tellen en toen hij vroeg hoeveel tandjes hij had ging dat bekkie vanzelf open om mee te tellen met de tandarts. De laatste keer wilde hij zelf op de stoel en als eerste (tot onze grote verbazing). Hij was toen net 3 jaar oud. De tandarts liet de stoel zakken en zoon mocht met een spiegel meekijken met de tandarts. Hij vond het erg stoer en was totaal niet bang. Misschien kun je zelf ook een beetje oefenen door met een stokje/staafje de tandjes van je kindjes te tellen. Dat is wat de tandarts ook doet en zo wennen ze aan iets in zijn mondje.
Wat mij trouwens wel heel duidelijk is geworden is dat wij heel ontspannen met de situatie moeten omgaan. Ik vind de tandarts echt vreselijk maar zal daar niets van laten blijken en wij maken er dus zogenaamd een feestje van om naar de tandarts te gaan, haha.
Wat mij trouwens wel heel duidelijk is geworden is dat wij heel ontspannen met de situatie moeten omgaan. Ik vind de tandarts echt vreselijk maar zal daar niets van laten blijken en wij maken er dus zogenaamd een feestje van om naar de tandarts te gaan, haha.
