Topmoeders

Heb het boek niet gelezen, maar krijg ook een beetje de kriebels van je beschrijving. En wat is je definitie van topmoeder? Dat ligt er maar net aan. Ik weet niet of ik vind dat een moeder het zo geweldig doet als ze maar 5 uur per nacht slaapt en 's nachts werkt. Beetje bizar.

Ik gok dat de definitie van topmoeder is dat je naast het moederen ook nog fulltime werkt/carriere maakt en nog een stuk of wat andere balletjes hoog houdt. Dat zou dus betekenen dat iemand die thuisblijfmoeder is (om maar eens een zijstraat te nemen) geen topmoeder is. :? Heb geen zin om hier te gaan uitweiden over wat ik van die stelling denk. Dit bevestigd maar weer eens waarom ik niet van die etiketjes houd.....

Volgens mij moet je topmoeder lezen als moeders die een baan in de 'top' van het bedrijfsleven hebben. Niet als dat die moeders top zijn.

Topmoeders vertellen hoe het werkt Gepubliceerd op donderdag 19 april 2007 Tv-presentatrice en moeder, hoogleraar en ondernemer of hoofdredacteur van de Margriet - en moeder. In het boek Topmoeders vertellen moeders en hun kinderen hoe het werkt, de combinatie van een carrière en het moederschap. “Dat Sas mij een leuke moeder vindt, komt volgens mij vooral omdat ik werk,” zegt moeder Maddy Smeets, die ook gynaecoloog is in het Bronovoziekenhuis in Topmoeders. “Op haar werk is mijn moeder vrolijk, gezellig en gastvrij. Maar thuis kan ze chagrijnig zijn, vooral als ze van haar werk komt. Als ik dan iets vraag, geeft ze geen antwoord,” laat Billie, dochter van hoofdredacteur Anneliese Bergman van Margriet, horen hoe een kind ertegenaan kan kijken.Topbaan én kinderenOp 18 april 2007 is het boek Topmoeders van de hand van Jolanda Horsten en Salem Samhoud bij uitgeverij Scriptum verschenen. Het boek beschrijft het verhaal van tien vrouwen met een topbaan én kinderen. Nadat de kinderen een dag mee waren geweest naar het werk van hun topmoeder, werden beiden geïnterviewd, afzonderlijk van elkaar. Deze interviews, met vragen als Hoe regelen de moeders hun zaakjes? Hoe bewaken ze de balans? Voelen ze zich schuldig? Wat voor man hebben ze naast zich en welke hulptroepen hebben ze nodig om de boel draaiend te houden? En wat vinden hun kinderen ervan? vormen de basis voor het boek.De moeders hebben uiteenlopende beroepen; van hoofdredacteur tot hoogleraar en van burgemeester tot raad van bestuur. Enkele voorbeelden zijn Anneliese Bergman, hoofdredacteur Margriet met haar dochter Billie, Elsemieke Havenga, presentator bij RTL en oud-hockeyster met haar dochter Danique, Annemieke Roobeek, hoogleraar en ondernemer met haar zoon Thorsten en Maddy Smeets, gynaecoloog in het Bronovoziekenhuis met haar dochter Saskia. SchuldgevoelHoofdredacteur Anneliese Bergman zegt in Topmoeders: “Een schuldgevoel heb ik totaal niet. Mijn moeder probeert me dat af en toe aan te praten, maar dan komt het felste in me naar boven. Ik vind dat te veel vrouwen gebukt gaan onder een schuldgevoel. Dat is zo zonde.” In de vele artikelen die al over dit onderwerp zijn geschreven, lijkt de strekking ook vaak dat vrouwen erg worstelen met wat ze willen, maar vooral ook met hoe het hoort. Volgens Daniela Hooghiemstra, een aantal jaren geleden in NRC Handelsblad, verklaart deze worsteling de populariteit van chicklit, zoals Bridget Jones’ diary.Weet je niet wat je moet kiezen en of je eigenlijk wel moet kiezen tussen een kind of een carrière? Dan is het prettig om te lezen hoe een ander daar ook tegenaan loopt en dan ook bepaald niet altijd de juiste keuzes maakt, zoals met de hoofdpersonen in de chicklit vaak het geval is. Niet te combinerenUit recent onderzoek blijkt dat vrouwen bij het beantwoorden van de vraag Wil ik een kind, een carrière of allebei? in meerderheid geen heil zien in de combinatie. Vrouwen: kind en baan niet te combineren kopte het AD twee maanden terug. Bijna driekwart (72 procent) van 600 ondervraagde kinderloze vrouwen in de leeftijd van 27 tot 42 jaar oud denkt dat het hebben van kinderen niet te combineren is met een veeleisende baan.Ondertussen blijft het geboortecijfer dalen. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) verwacht dat over circa vijf jaar het geboortecijfer in Nederland is gedaald tot minder dan 180.000 per jaar. NRC Handelsblad schreef vorige maand dat het uit- en afstellen van kinderen zorgwekkend is voor de arbeidsmarkt. Aanleiding was een net verschenen advies van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ).Medische risico'sIn het adviesrapport stelt de RVZ dat er niet alleen het maatschappelijke gevaar is van de krapte op de arbeidsmarkt maar dat het uitstellen van het krijgen van kinderen ook medische risico’s met zich meebrengt voor moeder en kind: meer medische complicaties tijdens de zwangerschap (zoals miskramen), meer kans op kinderen met een afwijking, meer gevallen van borstkanker.Nu is de gemiddelde leeftijd waarop een vrouw haar eerste kind krijgt 29, dertig jaar geleden was dat nog 24. Voor hoogopgeleide vrouwen geldt zelfs een gemiddelde leeftijd van 34 jaar bij het eerste kind. De RVZ adviseert: als je kinderen wilt, krijg ze vóór je dertigste. NRC Handelsblad zette een aantal cijfers en risico’s op een rij: Sinds de jaren zeventig is de gemiddelde leeftijd waarop vrouwen hun eerste kind krijgen met vijf jaar gestegen, tot 29,4 jaar. Tegenwoordig is 45 procent van de moeders die hun eerste kind krijgen 30 jaar of ouder. De maandelijkse kans op een zwangerschap is op het 35ste jaar de helft van die van een 30-jarige vrouw en op het 38ste jaar nog maar een kwart. Veertig procent van de stellen zonder kinderen is ongewenst kinderloos. Het gemiddelde kindertal per gezin is in Nederland gedaald tot 1,7. Eén op de tien vrouwen in Nederland krijgt voor haar 75ste borstkanker. De kans op deze ziekte stijgt met 3 procent voor ieder jaar dat een vrouw haar eerste kind later krijgt. En daalt met 7 procent voor elke extra geboorte en 2 procent voor elk half jaar dat ze borstvoeding geeft. Het risico op een kind met het syndroom van Down is op 35-jarige leeftijd vier keer zo hoog als voor een 25-jarige vrouw, en op 40-jarige leeftijd 10 keer zo hoog. Vrouwen zijn op een gemiddelde leeftijd van 41 jaar onvruchtbaar.

Jammer dat het hier weer alleen over moeders gaat. Dat vind ik altijd zo doodvermoeiend. Dat er weer een apart boek moet komen  over moeders met een topbaan, dat de mannen buiten beschouwing worden gelaten, enzovoorts. Voor mannen is het weer normaal om een topbaan te hebben, voor vrouwen is het kennelijk bijzonder.

Euh Eowynn...





Op 18 mei 2006 verscheen het boek Topvaders van de hand van Jolanda Horsten en Salem Samhoud bij uitgeverij Scriptum.

Topvaders bestaat uit portretten van mannen die het vaderschap combineren met een topbaan. Zij hebben hun kind een dag meegenomen naar hun werk. Beiden, vader en kind, zijn daarover geïnterviewd. Wat denken kinderen dat hun vader de hele dag doet? Hebben ze nuttige tips? Hoe kunnen vaders met meer plezier werken volgens hun kind? Wat voor vader kun je zijn als je veel tijd besteedt aan je werk? Hoe bewaak je de balans? En is een topbaan te combineren met goed vaderschap? Dat zijn de belangrijkste onderwerpen van het boek.

 

Er is gekozen voor vaders met zeer uiteenlopende beroepen; van directeur tot dirigent en van kapitein tot kok. Allemaal op hoog niveau.

 

De vaders en kinderen in Topvaders:



Robert ten Brink (tv-presentator) en zijn dochter Isabel

Jos van Lange (directeur Rabobank) en zijn dochter Fleur

Lucas Rive (kok, 2 Michelinsterren bij de Bokkedoorns) en zijn dochter Rebecca

Bernard Uyttendaele (CFO Orange Nederland) en zijn dochter Lisa en zoon Raf

Jan Willem de Vriend (dirigent) en zijn dochter Nina

Rob Kreté (fabrieksdirecteur) en zijn dochter Nicky

Wimar van den Brink (neurochirurg) en zijn dochter Marie-Suzanne

Henk Grevelman (directeur ZwitserLeven) en zijn zoon Niels

Ronald Blok (Kapitein bij de Marine) en zijn dochter Eline

Luc Kohsiek (directeur-generaal Rijkswaterstaat) en zijn dochter Vivienne

Olaf Vugts (directeur Efteling) en zijn dochter Marjolein

 

Enkele opvallende quotes uit Topvaders:

‘Ik vind het knap dat mijn vader deze positie heeft bereikt, maar als ik het voor het zeggen had, kwam hij aan wal, ging hij nooit meer varen en werd hij lekker melkboer of zo’. (Eline, dochter van Ronald Blok, kapitein bij de Marine).

‘Soms zou ik wel een vader met een ‘gewonere’ baan willen. Ik weet nooit of iemand geïnteresseerd is in mij of in mijn vader. Dat vind ik moeilijk.’ (Isabel, dochter van Robert ten Brink, tv-presentator).

‘Mijn moeder is advocaat en mijn vader directeur. Dat is heel prachtig, maar ze zijn wel vaak weg’. (Nicky, dochter van Rob Kreté, fabrieksbouwer en –directeur).

‘Als ik in een zaal zit en ik hoor de mensen enthousiast klappen, dan denk ik: dat is MIJN vader’. (Nina, dochter van dirigent en violist Jan Willem de Vriend).

‘Een paar jaar geleden kwam ik thuis en stelde mijn vrouw me voor aan onze kinderen. Dat was een duidelijk signaal’. (Olaf Vugts, directeur Efteling).

‘Ik dacht dat ik wel een goed beeld had van wat mijn vader de hele dag doet. Maar nu ik het een dag heb meegemaakt, vind ik het erg saai.’ (Lisa, dochter van Bernard Uyttendaele, CFO Orange Nederland).

 

Topvaders is te koop in de boekhandel.

Heb een gedeelte gelezen, en vind het allesbehalve bewonderingswaardig. Die Anneliese Bergman (of hoe ze ook heet, eindredacteur van Margriet), is een goede vakvrouw met verstand van zaken, en passie voor haar werk. Dat lees ik heel duidelijk terug in haar verhaal... Maar een topmoeder???? Nee sorry, als je 60-70 uur per week werkt, 's avonds pas om 10 uur weer thuis bent, en je eigen kind verteld dat je voor iedereen leuk en gezellig bent, behalve voor de kinderen (want dan is ze te moe), dan ben je in mijn ogen geen topmoeder. En heel leuk dat ze iedere schoolvakantie op vakantie gaan om de boel 'in te halen' (Quote), maar dat doe je alleen voor je eigen gemoedsrust. Kinderen hebben liever een moeder (of vader) die 's avonds luisterd naar wat ze die dag hebben meegemaakt, dan 5 vakanties in een jaar.

Star, dat vind ik óók stom :D 



Persoonlijk vind ik dat als je kinderen hebt je je prioriteiten opnieuw moet stellen. En ik ben niet tegen werken, juist erg voor, zowel voor moeders als voor vaders. Ambitie is mooi, en daar moet je ook zeker wat mee doen, dat wil ik zelf ook. Maar 60 uur werken per week vind ik voor mensen met kinderen gewoonweg teveel, of je nu man bent of vrouw. Tijdelijk is het geen ramp, maar standaard vind ik het op zijn minst verbazingwekkend.



Overigens heb ik laatst een boek gelezen 'vrouwen van de SGP', dat ging over vrouwenlidmaatschap van de SGP en deels ook over emancipatie. Als aan de vrouwen in dat boek werd gevraagd wat ze van werkende moeders vonden was het standaard antwoord 'zielig voor de kinderen'. De vrouwen die dat zeiden waren de vrouwen van bijvoorbeeld de lijsttrekker van de SGP, die zelf zo'n 70 uur per week werkte en zijn kinderen de hele week niet zag, alleen op zondag. Maar dát was niet zielig.



Niet helemaal on-topic, maar vond het wel opvallend.



Zoveel werken vind ik zowel voor mannen als vrouwen met kinderen teveel.

Star, dat vind ik óók stom :D 



Persoonlijk vind ik dat als je kinderen hebt je je prioriteiten opnieuw moet stellen. En ik ben niet tegen werken, juist erg voor, zowel voor moeders als voor vaders. Ambitie is mooi, en daar moet je ook zeker wat mee doen, dat wil ik zelf ook. Maar 60 uur werken per week vind ik voor mensen met kinderen gewoonweg teveel, of je nu man bent of vrouw. Tijdelijk is het geen ramp, maar standaard vind ik het op zijn minst verbazingwekkend.



Overigens heb ik laatst een boek gelezen 'vrouwen van de SGP', dat ging over vrouwenlidmaatschap van de SGP en deels ook over emancipatie. Als aan de vrouwen in dat boek werd gevraagd wat ze van werkende moeders vonden was het standaard antwoord 'zielig voor de kinderen'. De vrouwen die dat zeiden waren de vrouwen van bijvoorbeeld de lijsttrekker van de SGP, die zelf zo'n 70 uur per week werkte en zijn kinderen de hele week niet zag, alleen op zondag. Maar dát was niet zielig.



Niet helemaal on-topic, maar vond het wel opvallend.



Zoveel werken vind ik zowel voor mannen als vrouwen met kinderen teveel.

Eensch

Onee,ik vind dat thuisblijfmoeders ook topmoeders zijn,hoor.Of part-time moeders,ik vind het allebei heel leuk,iedereen kiest toch wat het beste is voor haar of zijn kind.Die discussie hebben we al zovaak gehad op het forum,dat is helemaal niet mijn bedoeling met dit topic,ik ben gewoon benieuwd of er moeders zijn die zich herkennen in het boek of die het gewoon hebben gelezen.

Ook weer zo`n woord waar je leuke discussies over kunt voeren ;)

quote: gewoonkatie reageerde



Onee,ik vind dat thuisblijfmoeders ook topmoeders zijn,hoor.Of part-time moeders,ik vind het allebei heel leuk,iedereen kiest toch wat het beste is voor haar of zijn kind.Die discussie hebben we al zovaak gehad op het forum,dat is helemaal niet mijn bedoeling met dit topic,ik ben gewoon benieuwd of er moeders zijn die zich herkennen in het boek of die het gewoon hebben gelezen.

Ook weer zo`n woord waar je leuke discussies over kunt voeren ;)

Standaard mijn antwoord als iemand zegt 'ik ben full-time moeder' : Goh, dus jouw man is part-time vader? ;)

Maar een topmoeder???? Nee sorry, als je 60-70 uur per week werkt, 's avonds pas om 10 uur weer thuis bent, en je eigen kind verteld dat je voor iedereen leuk en gezellig bent, behalve voor de kinderen (want dan is ze te moe), dan ben je in mijn ogen geen topmoeder.

Jawel hoor. Want immers moeder en een topbaan. Jij bedoelt dat ze geen goede moeder is, das heel wat anders.

quote: mamarleen reageerde



Maar een topmoeder???? Nee sorry, als je 60-70 uur per week werkt, 's avonds pas om 10 uur weer thuis bent, en je eigen kind verteld dat je voor iedereen leuk en gezellig bent, behalve voor de kinderen (want dan is ze te moe), dan ben je in mijn ogen geen topmoeder. Jawel hoor. Want immers moeder en een topbaan. Jij bedoelt dat ze geen goede moeder is, das heel wat anders.

Nee, dan ben je een moeder met een topbaan, geen topmoeder...

Maar wat is dan wél acceptabel? Tot welk 'niveau' kun je werken en hoeveel uur kun je per week werken zonder dat je kinderen eronder 'lijden'? Als pa een topbaan heeft, zoals deze vrouwen dat hebben, moet de moeder dan thuisblijven, of er een baan van maximaal 2, 3 dagen op na houden? Voor iedereen is dat anders, maar toch, als een vrouw een topbaan heeft, heeft de man vaak ook een fulltime baan. Andersom, als de man een topbaan heeft, is het de vrouw die minder gaat werken 'voor de kinderen'. Doet ze dat niet, dan is zij de carriërebitch, terwijl het nog steeds 'normaal' is dat de vader lange dagen maakt. En gaat een kind 5 dagen naar opvang, dan is dat 'zielig' en 'krijg je daar geen kinderen voor'. Ik vind het een beetje gechargeerd dat een enkele opmerking van zo'n kind dat mamma chagrijnig is als ze van haar werk thuiskomt, wordt geciteerd. Beetje stemmingmakend.



Ik bedoel, ik snap het wel maar ik begrijp het niet. Ik ben ook opgevoed met het idee dat de moeder de grootste zorg voor de kinderen op zich neemt, maar dan denk ik opstandig: 'Waarom?' Wánneer is het hier in Nederland nou eens gemeengoed, ingeburgerd en aanvaard in alle lagen van de bevolking en in alle bedrijfstakken dat de zorg voor de kinderen gelijk verdeeld kan en mag zijn tussen mannen en vrouwen, mits zij dat zelf wensen. Met een topbaan, een verantwoordelijke baan, maak je vaak werkweken van 60-70 uur ja. Ik neem aan dat die vrouwen zich realiseren dat ze hun kinderen niet meemaken in die uren. Wat gaat het jullie nou aan dat iemand maar 5 uur slaapt per nacht en vaak 's avonds/'s nachts werkt? Hebben de kinderen daar last van? Die slapen dan tóch.



Van een aantal reacties hier krijg ik het idee dat vrouwen in een topfunctie, waar veel tijd en energie in moet worden gestoken, egoïstisch zijn. Blijkbaar moeten ze ofwel ervoor kiezen geen kinderen te krijgen, ofwel genoegen nemen met een baan op een lager 'niveau', zodat ze meer tijd hebben voor de kinderen. Waarom? Als de zorg voor de kinderen verder goed geregeld is, en ze er vrede mee hebben dat ze maar een x-aantal uur per week hebben om door te brengen met hun kinderen, wat is dan het probleem? Kinderen die hun váder door de week nauwelijks zien, zullen dat te berde brengen als je het hen later vraagt. Idem voor kinderen die door de week hun moeder nauwelijks zien. Hoe een kind zich erbij voelt, is per kind verschillend, en ik denk dat je het als ouder snel genoeg doorhebt als je kind er écht onder lijdt. Niet ieder kind wil iedere dag met mamma naar de speeltuin of koekjes bakken. Zolang (ook) wordt gekeken naar de behoeften van het kind en niet alleen naar die van de ouders, lijkt me dat het geen probleem is als moeders een topbaan heeft.



Overigens ga ik ervan uit dat de titel 'topmoeders' een samentrekking is van 'topfunctie' en 'moeder'. Grappig dat dat meteen wordt meegenomen in een waarde-oordeel.

Interessant om te lezen allemaal....Ik ken het boek niet, eerlijk is eerlijk, maar wil wel wat zeggen over de kwestie goede moeder/topmoeder...



Ik ben het eens met de stelling dat 60-70 uur werken per week erg veel is als je ook kinderen hebt, en het decadente idee van lekker met vakantie (vaak ook -tropisch- ver weg maar dat terzijde) om de boel "in te halen" een hele foute. De boel valt namelijk (m.i.) niet in te halen.



Ik ben zelf opgevoed door werkende ouders. Hard werkende ouders. Vader die regelmatig weken weg was, naar Derde Wereld landen, en moeder die hard werkte als regie-assistente. Geen standaard werktijden, en vaak meer dan 40 uur per week. En dat in de jaren '70 en begin '80. Ik was geen zielig kind. Woonde in mooi huis, leuke tuin, elk jaar op vakantie naar Frankrijk, maar we werden nóóit gekocht/gelijmd/ of de boel werd "goedgemaakt" met uitjes of cadeautjes.

Op de één of andere manier was er altijd wel tijd voor een discussie/goed gesprek rond 5 uur in het weekend, dat was leuk,. en zaten we als familie echt bij elkaar. Die momenten hebben het gezins-gevoel gered. of gemaakt, of weet ik veel hoe je dat moet noemen, maar die momenten maakten dat het niet erg was dat we ze door de weeks (ze=ouders) minder zagen.

Het werken maakte mijn ouders gelukkig. Ze konden ons geven wat ze zelf gemist hadden, en waren zo goed mogelijk in balans omdat ze ook deden wat henzelf deed groeien. En daarbij verloren ze niet uit het oog dat wij (broer en ik) er ook nog waren.

En ik denk dat de topmoeders van nu téveel gericht zijn op die carriere, en daardoor in het weekend te vaak nog doorwerken, ten koste van die (in mijn ogen belangrijke) familie uren in het weekend. Dát vind ik zielig voor de kinderen.



Ik kies persoonlijk voor part-time werken. Omdat ik niet de drive noch ambitie heb voor een full-time carrière, en ik het leuk vind om mijn kinderen overdag mee te maken. Dat maakt mij in balans, en dus leuker (mag ik hopen-vraag het mijn zoon als ie ouder is;)).



Ben een beetje breedsprakig bezig, sorry daarvoor, ik vind het moeilijk om in één woord te pakken, maar waar het op neerkomt is denk ik dat je e.e.a. in balans moet zien te houden en vooral moet doen wat je gelukkig maakt, maar daarbij niet perspectief moet verliezen. En dat perspectief mist wel als je het hebt over "de boel inhalen": Het eerste stapje van je kind is maar één keer gezet.



en nu hou ik maar even op..raak zelf perspectief van onderwerp kwijt;)



Kinke

Dropje, ik ben het dééls met je eens. Van vrouwen wordt het altijd erger gevonden dan van mannen als ze veel werken in een hoge functie. Inderdaad ook omdat mannen vaak niet minder gaan werken als hun vrouw een hoge veeleisende functie heeft, en vrouwen wél veel minder gaan werken als hun man veel werkt.

Maar dan nog, ik vind het voor ouders in het algemeen erg veel om 60/70 uur te werken per week, of ze nu vader of moeder zijn.

Het klinkt veel en het is natuurlijk ook veel. Maar het ligt er wel aan hoe het verdeeld is, en waar je dan bent. Als ik de uren van mijn partner bij elkaar optel, komt hij ook wel aan 60-70 uur. Daarvan werkt hij vaak 's avonds na het eten nog een uur of 2, 3, gaat hij op werkdagen dat ik de kinderen wegbreng om een uur of 6.30 de deur uit en komt hij op werkdagen dat ik de kinderen ophaal om 21u of later thuis. Of hij doet wat in het weekend. Maar toch, ik vind niet dat hij (te) weinig thuis is. Bij sommige branches red je het gewoon niet om standaard om 8u de deur uit te gaan en om 17.30u thuis te komen. Het geboortecijfer daalt? Ja logisch, als je blijkbaar een keuze 'moet' maken tussen een baan die wat meer van je vraagt dan een 9-5 mentaliteit en geen kinderen 'mag' krijgen als je een hogere functie hebt. Alleen een beetje lastig als die functie komt op het moment dat de kinderen er al zijn (wat meestal het geval is, doorgaans komt die hogere functie pas na een x-aantal jaren werkervaring). Ik vind het eigenlijk een beetje terug naar af als we gaan stellen dat mensen in 'top'functies geen kinderen 'moeten' krijgen, of omgekeerd, dat we beter alleen maar kinderloze mensen op topfuncties moeten zetten. Een beetje meer flexibiliteit in het bedrijfsleven is denk ik een beter idee, maar dat zal nog wel een generatie op zich laten wachten.

Waarom is het dan jammer dat die dochter genoemd wordt die het niet leuk vindt dat haar moeder thuis chagrijnig is?

Ik bedoel, je kunt in dat boek toch zowel de positieve als de negatieve kanten benoemen? dat is toch alleen maar realistisch?

Het lijkt me wel een leuk boek, ik ga het lezen!