Kinderen
alle pijlers
Tussenjaar 17 jarige
maandag 23 juni 2025 om 16:26
Mijn 17 jarige dochter is net geslaagd voor de Havo en heeft nog geen studiekeuze gemaakt. Ze neemt dus een tussenjaar, maar de invulling daarvan is nog ongewis. Even voor de context: ze heeft AD(H)D en plannen is niet haar sterkste kant. Ze heeft het hele schooljaar een enorme weerstand gevoeld tegen het begrip 'de toekomst', heeft geen enkele open dag bezocht en dus was een tussenjaar uiteindelijk de enige optie. Prima, maar wel graag met een plan. En dat plan, dat is er dus niet.
Momenteel heeft ze een bijbaantje in de horeca voor 10 uur per week maar daar kan ze natuurlijk geen jaar mee vullen. Ze heeft het over 'werken, reizen en studiekeuze maken' maar concreter dan dat wordt het niet.
Elke hint naar de invulling van het tussenjaar maakt haar al woedend momenteel (en dat was voor elke hint naar studiekeuze eerder ook al zo, dus dat heb ik maar losgelaten), dus het is nogal moeilijk een gesprek aan te gaan over haar plannen. Ik weet het: niet teveel druk op leggen enzo, maar gezellig is anders.
Wat hebben jullie kinderen gedaan tijdens een tussenjaar en hoe kan ik mijn dochter begeleiden naar een leuke invulling ervan, zonder dat de sfeer verziekt wordt?
Momenteel heeft ze een bijbaantje in de horeca voor 10 uur per week maar daar kan ze natuurlijk geen jaar mee vullen. Ze heeft het over 'werken, reizen en studiekeuze maken' maar concreter dan dat wordt het niet.
Elke hint naar de invulling van het tussenjaar maakt haar al woedend momenteel (en dat was voor elke hint naar studiekeuze eerder ook al zo, dus dat heb ik maar losgelaten), dus het is nogal moeilijk een gesprek aan te gaan over haar plannen. Ik weet het: niet teveel druk op leggen enzo, maar gezellig is anders.
Wat hebben jullie kinderen gedaan tijdens een tussenjaar en hoe kan ik mijn dochter begeleiden naar een leuke invulling ervan, zonder dat de sfeer verziekt wordt?
dinsdag 24 juni 2025 om 11:12
Misschien kan jij nu niet de persoon zijn die dit met haar bespreekt om wat voor reden dan ook.
Een kind barst niet zomaar steeds in woede uit. Je kunt niet zeggen 'doe eens niet, daar ben je te oud voor'
Er zit iets onder. Dat kan in de communicatie met jou zijn, maar ook angst voor de toekomst, keuzestress, enorme druk ervaren dat ze nu haar 'echte leven' moet gaan leven.
dinsdag 24 juni 2025 om 11:28
Als ik de ervaringen lees is een tussenjaar vaak positief. En na een hoop rust komt er op een gegeven moment wel een plan uit. Dus echt loslaten, zonder duwen en drukken en deadlines. Dus ook niet 'ik laat het één hele maand los en dan moet er een plan liggen'. Dat is niet loslaten, maar een deadline.
Sturen op uren lijkt me contraproductief. Laat ze zelf die keuze maar maken.
Wat huishouden tijdens het loslaten lijkt me nog steeds ok. Ook als je maandenlang veel slaapt is een beetje ritme wel goed. En uiteraard financier je geen gratis vakantiejaar.
Sturen op uren lijkt me contraproductief. Laat ze zelf die keuze maar maken.
Wat huishouden tijdens het loslaten lijkt me nog steeds ok. Ook als je maandenlang veel slaapt is een beetje ritme wel goed. En uiteraard financier je geen gratis vakantiejaar.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 24 juni 2025 om 11:54
dinsdag 24 juni 2025 om 12:57
Maar als je een tussenjaar hebt afgesproken. Laat het dan rusten. Ze heeft nog geen 2 weken geleden gehoord dat ze is geslaagd. Je bent trots op haar.
Er zijn ook wel degelijk plannen, studiekeuzetraject en rijlessen. De rest van de plannen komt heus wel. En met reizen is ook niks mis, daar leren ze weer andere skills van. 1 jaar op een mensenleven is niks. Als ze een keer was blijven zitten of was gezakt, was ze ook pas een jaar later naar het hbo gegaan. En het afhaak/zakpercentage in zo'n eerste jaar is ook vrij hoog.
Zoon (net 18) is gezakt. We moesten wel snel schakelen. Middelbare school nog een keer 6 vwo of het vavo. Later bleek dat hij ook nog zijn cijfers kon omzetten naar een havo diploma, dan zou hij alsnog kunnen starten aan een hbo. Het wordt vavo, waarschijnlijk hoeft hij maar 2 vakken. Daarnaast gaat hij meer werken en zich beter oriënteren op een vervolgstudie. Hij had zich wel voor een aantal studies ingeschreven. 1e keuze uitgeloot en er bleven er 2 over, 1 universitaire en 1 op hbo, waar hij met een vwo diploma kon starten in jaar 2. Maar echt overtuigend waren zijn keuzes niet. Dus hij kan nu wel met een havo diploma alsnog hbo gaan doen, maar hij houdt liever alle opties open.
Zelf denk ik dat een jaartje rijpen voor hem geen kwaad kan. Op een vavo werken ze ook aan zijn valkuilen en bereiden ze hem voor voor een vervolgstudie. En hij is actiever met zijn plannen voor volgend schooljaar bezig dan toen hij nog dacht dat hij zou slagen. Hij heeft al gesolliciteerd en hij gaat straks naar zoveel mogelijk open dagen, meeloopdagen en proefstuderen.
Er zijn ook wel degelijk plannen, studiekeuzetraject en rijlessen. De rest van de plannen komt heus wel. En met reizen is ook niks mis, daar leren ze weer andere skills van. 1 jaar op een mensenleven is niks. Als ze een keer was blijven zitten of was gezakt, was ze ook pas een jaar later naar het hbo gegaan. En het afhaak/zakpercentage in zo'n eerste jaar is ook vrij hoog.
Zoon (net 18) is gezakt. We moesten wel snel schakelen. Middelbare school nog een keer 6 vwo of het vavo. Later bleek dat hij ook nog zijn cijfers kon omzetten naar een havo diploma, dan zou hij alsnog kunnen starten aan een hbo. Het wordt vavo, waarschijnlijk hoeft hij maar 2 vakken. Daarnaast gaat hij meer werken en zich beter oriënteren op een vervolgstudie. Hij had zich wel voor een aantal studies ingeschreven. 1e keuze uitgeloot en er bleven er 2 over, 1 universitaire en 1 op hbo, waar hij met een vwo diploma kon starten in jaar 2. Maar echt overtuigend waren zijn keuzes niet. Dus hij kan nu wel met een havo diploma alsnog hbo gaan doen, maar hij houdt liever alle opties open.
Zelf denk ik dat een jaartje rijpen voor hem geen kwaad kan. Op een vavo werken ze ook aan zijn valkuilen en bereiden ze hem voor voor een vervolgstudie. En hij is actiever met zijn plannen voor volgend schooljaar bezig dan toen hij nog dacht dat hij zou slagen. Hij heeft al gesolliciteerd en hij gaat straks naar zoveel mogelijk open dagen, meeloopdagen en proefstuderen.
dinsdag 24 juni 2025 om 14:05
Natuurlijk moet er een plan komen.Charlotta schreef: ↑23-06-2025 17:15Grappig, ik had reacties verwacht als: laat die arme meid met rust, ze heeft net pas vakantie! Maar jullie zijn het er dus wel mee eens dat er best een plan mag komen.
Ik heb 2 dingen geopperd als een soort minimum:
1) minstens 24 uur per week werken na de zomervakantie
2) inschrijven voor een studiekeuze traject op de hogeschool
Beide voorstellen zijn vooralsnog niet opgepikt, maar ik ben blij te horen dat dit toch niet echt teveel gevraagd is, en dat jullie zelfs inzetten op 32 uur per week werken. Als je de reacties van mijn dochter moet geloven ben ik namelijk een superonredelijke en pushy moeder.
Reizen zal moeten via zo'n commerciele organisatie voor vrijwilligerswerk in het buitenland vrees ik. Ben ik niet een enorme voorstander van (duur en slechte verhalen) maar voor een 17 jarige is het lastig wat anders te verzinnen. Alleen op pad is ze nog te jong voor en vriendinnen zullen niet beschikbaar zijn want die hebben al wel vrij concrete plannen voor studie/high school etc.
Iemand nog evaringen daarmee toevallig?
Begrijp sowieso niet dat als je je dochter en haar beperkingen kent dat je nu achteraf aan begeleiding wilt doen.
het vrij laten van ADHD=-ers werkt averrechts. Begeleiden, praten en helpen keuzes maken is gewoon vorm van opvoeden.(opvoeden is niets anders dan begeleiden naar zelfstandigheid)
dinsdag 24 juni 2025 om 15:09
Maar moet dat plan er nu al zijn? Ze is nog niet eens 2 weken geleden geslaagd. Moet haar diploma nog in ontvangst nemen.ranonkelkabonkel schreef: ↑24-06-2025 14:05Natuurlijk moet er een plan komen.
Begrijp sowieso niet dat als je je dochter en haar beperkingen kent dat je nu achteraf aan begeleiding wilt doen.
het vrij laten van ADHD=-ers werkt averrechts. Begeleiden, praten en helpen keuzes maken is gewoon vorm van opvoeden.(opvoeden is niets anders dan begeleiden naar zelfstandigheid)
Even ademruimte geven betekent niet geheel vrij laten. Mag ze even vakantie hebben na haar examenjaar?
dinsdag 24 juni 2025 om 15:32
Voor de uitslag had ze ook al weken vrij. Dat is in totaal nu ongeveer een maand.
Ik zou ook niet zeggen dat er 1 dag na het examen een uitgewerkt plan moet liggen maar na een maand niks, ook niets globaals, alleen bozigheid, dat is wel een teken aan de wand.
Ik zou bang zijn dat het haar niet lukt om tot iets te komen en dat ze daardoor wegzakt, psychisch in de knoop raakt.
dinsdag 24 juni 2025 om 15:43
Ze is ruim een half jaar depressief geweest op haar 14e dus dit speelt altijd wel in mijn achterhoofd. De manier om er toen uit te komen was 'activatie' (in de praktijk een baantje en hobby zoeken), en dat is uiteindelijk erg goed gelukt maar ik ben er wel beducht op dat dit weer kan gebeuren. De diagnose ADHD heeft ze trouwens pas sinds die tijd, de niet onderkende beperking was mede de oorzaak van de depressie.Wombat schreef: ↑24-06-2025 15:32Voor de uitslag had ze ook al weken vrij. Dat is in totaal nu ongeveer een maand.
Ik zou ook niet zeggen dat er 1 dag na het examen een uitgewerkt plan moet liggen maar na een maand niks, ook niets globaals, alleen bozigheid, dat is wel een teken aan de wand.
Ik zou bang zijn dat het haar niet lukt om tot iets te komen en dat ze daardoor wegzakt, psychisch in de knoop raakt.
Ze oogt nu nog ontspannen en gelukkig maar ik weet ook dat het een glijdende schaal kan zijn. Zeker als haar vriendinnen (waar ze erg aan hecht) straks op hun studies nieuwe levens opbouwen, en zij nog steeds thuis zit, ligt een nieuwe depressie volgens mij echt wel op de loer. Het is dus even zoeken naar de balans. Ook met haar vader trouwens, waar ze de helft van de tijd is en die dus ook een rol speelt hierin.
charlotta wijzigde dit bericht op 24-06-2025 15:50
5.08% gewijzigd
dinsdag 24 juni 2025 om 15:46
ranonkelkabonkel schreef: ↑24-06-2025 14:05Natuurlijk moet er een plan komen.
Begrijp sowieso niet dat als je je dochter en haar beperkingen kent dat je nu achteraf aan begeleiding wilt doen.
het vrij laten van ADHD=-ers werkt averrechts. Begeleiden, praten en helpen keuzes maken is gewoon vorm van opvoeden.(opvoeden is niets anders dan begeleiden naar zelfstandigheid)
Waarom denk je dat ik dit alleen maar achteraf doe? Ik ben vorig jaar al met haar op een tussenjaar beurs geweest (de folders zitten nog in hetzelfde tasje, heeft ze niets mee gedaan want "eerst examen doen") en ik ben er vaaaaak over begonnen. Vast te vaak in haar ogen. Er is gewoon een grens aan wat je als ouder kan bereiken. Haar vader en ik zijn uit elkaar en gaan tegenwoordig redelijk met elkaar om, maar zijn niet dusdanig close dat we hier samen een plan de campagne voor konden maken (hij gelooft sowieso niet in de diagnose ADHD). Dus ja, het is roeien met de riemen die ik heb.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:11
Dat ze nog steeds van die folders uitdelen. Ik weet nog dat ik naar hooguit twee open dagen ging, tien minuten rondliep en weer naar huis ging, en vervolgens thuis kwam met een linnen tas vol zooi, waar ik vervolgens nooit meer naar heb gekeken. Heb bijna willekeurig wat gekozen (fout gekozen, gelukkig was dat destijds niet zo erg!).
Het is makkelijker kiezen als je eenmaal bezig bent, dan wordt het allemaal concreter. Het was echt door het studeren dat ik zag wat er allemaal mogelijk was.
Het is makkelijker kiezen als je eenmaal bezig bent, dan wordt het allemaal concreter. Het was echt door het studeren dat ik zag wat er allemaal mogelijk was.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:17
Ik denk dat je dat soort ongenuanceerde jij-bent-een-slechte-moeder reacties rustig mag negeren. Ik vind het sowieso volslagen onzinnig om zinnen te bezigen als: "kinderen met een sussenso diagnose mag je nooooit loslaten!"
Dat waren ook meteen mijn 2 centen, ik heb geen ervaring met tussenjaren. Maar het lijkt me lastig voor jou en je kind. Ik denk dat je het heel raak ziet als je constateert dat ze zich laat leiden door angst, ze lijkt het allemaal doodeng te vinden en jij duwt op die angst als je haar vraagt of ze dit of dat al heeft uitgezocht.
Ik denk dan ook dat je die angst naar haar toe mag benoemen: "ik snap dat je dit best heel spannend vindt allemaal maar zullen we het morgen even hebben over je reis/baantje/geld?" Zelfs bij mijn ruimschoots volwassen, gediagnosticeerde zoons werkt dit best heel aardig.
.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:24
dinsdag 24 juni 2025 om 17:16
Ik hoop (die van mij is nog een kleuter)Pelle schreef: ↑24-06-2025 12:57Maar als je een tussenjaar hebt afgesproken. Laat het dan rusten. Ze heeft nog geen 2 weken geleden gehoord dat ze is geslaagd. Je bent trots op haar.
Er zijn ook wel degelijk plannen, studiekeuzetraject en rijlessen. De rest van de plannen komt heus wel. En met reizen is ook niks mis, daar leren ze weer andere skills van. 1 jaar op een mensenleven is niks. Als ze een keer was blijven zitten of was gezakt, was ze ook pas een jaar later naar het hbo gegaan. En het afhaak/zakpercentage in zo'n eerste jaar is ook vrij hoog.
Zoon (net 18) is gezakt. We moesten wel snel schakelen. Middelbare school nog een keer 6 vwo of het vavo. Later bleek dat hij ook nog zijn cijfers kon omzetten naar een havo diploma, dan zou hij alsnog kunnen starten aan een hbo. Het wordt vavo, waarschijnlijk hoeft hij maar 2 vakken. Daarnaast gaat hij meer werken en zich beter oriënteren op een vervolgstudie. Hij had zich wel voor een aantal studies ingeschreven. 1e keuze uitgeloot en er bleven er 2 over, 1 universitaire en 1 op hbo, waar hij met een vwo diploma kon starten in jaar 2. Maar echt overtuigend waren zijn keuzes niet. Dus hij kan nu wel met een havo diploma alsnog hbo gaan doen, maar hij houdt liever alle opties open.
Zelf denk ik dat een jaartje rijpen voor hem geen kwaad kan. Op een vavo werken ze ook aan zijn valkuilen en bereiden ze hem voor voor een vervolgstudie. En hij is actiever met zijn plannen voor volgend schooljaar bezig dan toen hij nog dacht dat hij zou slagen. Hij heeft al gesolliciteerd en hij gaat straks naar zoveel mogelijk open dagen, meeloopdagen en proefstuderen.
dat ik er zo in kan staan. Vind dit echt een heel waardevolle post!
We brengen als ouders mensen groot, geen machines...
dinsdag 24 juni 2025 om 17:36
En ook, bevalt iets toch niet, dan geen man overboord. Je bent jong, je kunt nog alle kanten op, en je kunt altijd bijsturen. Al doende merk je wat past. Niks is voor altijd.Rooss4.0 schreef: ↑24-06-2025 16:17Ik denk dat je dat soort ongenuanceerde jij-bent-een-slechte-moeder reacties rustig mag negeren. Ik vind het sowieso volslagen onzinnig om zinnen te bezigen als: "kinderen met een sussenso diagnose mag je nooooit loslaten!"
Dat waren ook meteen mijn 2 centen, ik heb geen ervaring met tussenjaren. Maar het lijkt me lastig voor jou en je kind. Ik denk dat je het heel raak ziet als je constateert dat ze zich laat leiden door angst, ze lijkt het allemaal doodeng te vinden en jij duwt op die angst als je haar vraagt of ze dit of dat al heeft uitgezocht.
Ik denk dan ook dat je die angst naar haar toe mag benoemen: "ik snap dat je dit best heel spannend vindt allemaal maar zullen we het morgen even hebben over je reis/baantje/geld?" Zelfs bij mijn ruimschoots volwassen, gediagnosticeerde zoons werkt dit best heel aardig.
dinsdag 24 juni 2025 om 17:41
Behalve als TO gerede vrees heeft dat dat 'ff niks' tot rampspoed leidt. Ik snap TO wel, wat zij schrijft is ongeveer de reden dat ik mijn zoon ook liever geen tussenjaar zie doen en zeker geen tussenjaar zonder plan.
Aan de andere kant: er is in dit geval wel iets van een plan. Kind wil een loopbaantraject doen en een rijbewijs halen, en ze heeft altijd dat bijbaantje nog. Dus de week is wel gevuld, al is het niet zo stampvol als sommigen liever zouden zien. Maar ja, die sommigen hebben natuurlijk ook een ander kind, of helemaal geen kinderen.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
dinsdag 24 juni 2025 om 17:50
Dat begrijp ik wel. Maar waarom meteen de druk over een plan. Geef het gewoon ff rust. Desnoods spreek je af. Doe je ding maar 15 augustus verwacht ik wat je hebt bedacht, zoiets? Die hele schoolperiode is van het plannen. Even zonder is ook fijn en dan komen die plannen wel. Zo niet heb je wel eerst een fijne zomer achter de rug.Lady*Voldemort schreef: ↑24-06-2025 17:41Behalve als TO gerede vrees heeft dat dat 'ff niks' tot rampspoed leidt. Ik snap TO wel, wat zij schrijft is ongeveer de reden dat ik mijn zoon ook liever geen tussenjaar zie doen en zeker geen tussenjaar zonder plan.
Aan de andere kant: er is in dit geval wel iets van een plan. Kind wil een loopbaantraject doen en een rijbewijs halen, en ze heeft altijd dat bijbaantje nog. Dus de week is wel gevuld, al is het niet zo stampvol als sommigen liever zouden zien. Maar ja, die sommigen hebben natuurlijk ook een ander kind, of helemaal geen kinderen.
dinsdag 24 juni 2025 om 17:53
Oh ja, ik zou als ik TO was ook zeker voorlopig stoppen met zeuren. Zeker omdat er al een soort van plan is.Redhead70 schreef: ↑24-06-2025 17:50Dat begrijp ik wel. Maar waarom meteen de druk over een plan. Geef het gewoon ff rust. Desnoods spreek je af. Doe je ding maar 15 augustus verwacht ik wat je hebt bedacht, zoiets? Die hele schoolperiode is van het plannen. Even zonder is ook fijn en dan komen die plannen wel. Zo niet heb je wel eerst een fijne zomer achter de rug.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
dinsdag 24 juni 2025 om 18:03
Maar uiteindelijk ziet TO zelf wat er met dochter gebeurt. En zo'n angst - als daar sprake van is - wordt over het algemeen niet vanzelf als een soort wonder minder met het verstrijken van een paar weken. Sterker nog, met misschien een reis met vriendinnen en sowieso eentje met vader en eentje met moeder, is het ook zo weer einde zomervakantie en is het misschien makkelijk om dit soort gevoelens en beslissingen te "negeren", al dan niet bewust. En met vriendinnen die dan allemaal hun eigen weg gaan, met het verleden van de dochter van TO, vind ik het niet heel gek om dat gesprek toch een beetje warm te houden, zeker over haar gevoelens. Zonder gelijk allemaal druk op te leggen, maar TO en haar ex weten daar vast wel manieren in te vinden.
dinsdag 24 juni 2025 om 18:08
Je bent alleen maar bezig met pushen en met plannen maken voor haar en dan verwijt je haar dat ze niet kan plannen. Ik kan me goed voorstellen dat ze inmiddels helemaal geen zin meer heeft om iets te plannen.Charlotta schreef: ↑24-06-2025 15:46Waarom denk je dat ik dit alleen maar achteraf doe? Ik ben vorig jaar al met haar op een tussenjaar beurs geweest (de folders zitten nog in hetzelfde tasje, heeft ze niets mee gedaan want "eerst examen doen") en ik ben er vaaaaak over begonnen. Vast te vaak in haar ogen. Er is gewoon een grens aan wat je als ouder kan bereiken. Haar vader en ik zijn uit elkaar en gaan tegenwoordig redelijk met elkaar om, maar zijn niet dusdanig close dat we hier samen een plan de campagne voor konden maken (hij gelooft sowieso niet in de diagnose ADHD). Dus ja, het is roeien met de riemen die ik heb.
dinsdag 24 juni 2025 om 18:36
je zegt zelf dat je een huphupmoeder bent, misschien moet je dat even achterwege laten en echt naar haar luisteren. Je gaat denk ik echt te snel en te pusherig voor haar en dan gooit ze de kont tegen de krib.Charlotta schreef: ↑24-06-2025 10:52Tja, elk kind is anders. Ik zie niet veel kinderen om me heen van 17 of zelfs 18 die al zo zelfstandig zijn als de jouwe. Mijn kind heeft behoorlijk geworsteld met zichzelf op de middelbare school, heeft een depressie gehad toen ze 14 was, en ik ben al heel trots dat ze uberhaupt dat Havo diploma heeft binnen gesleept.
Maar je hebt wel gelijk wat betreft het praten, die weerstand die ze steeds laat zien is heel vervelend. Er valt echt lastig doorheen te breken.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 24 juni 2025 om 20:24
Bedankt voor de opbouwende reacties! Rust heeft het nu zeker nodig. En aan het eind van de zomervakantie zien we dan wel weer of de rust heeft geleid tot een of ander resultaat. Dat is niet perse te voorspellen denk ik. Misschien krijgt ze helemaal de geest, juist door de rust, maar het kan ook zeker de andere kant opgaan, zoals Meisje85 aangeeft: dat het loslaten ertoe leidt dat ze de spannende gevoelens gewoon kan negeren en dat we eind augustus nog exact staan waar we nu staan. Maar goed, dan weten we dat ook weer, en dan is het ook nog vroeg genoeg om wel meer te gaan sturen. Wat ik in elk geval wel zeker weet is dat ze eind augustus een volledige lege bankrekening gaat hebben (leuke dingen doen is ze nl wel heel goed in 
) en dat zal hoe dan ook wel motiveren tot meer werken
) en dat zal hoe dan ook wel motiveren tot meer werken
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
