Kinderen
alle pijlers
Uit mijn vel gesprongen
woensdag 29 maart 2023 om 10:19
Vanochtend ben ik uit mijn vel gesprongen richting dochter en ik voel me er zo rot onder.
Eea verliep gemoedelijk totdat kleine zusje een spelletje begon met een theeserviesje en iedereen drinken aanbood. Dochter wilde meedoen, maar pakte eigenlijk alleen maar af. Daarna is het niet meer goed gekomen, ze blééf kleine zus maar klieren door alles af te pakken, na te praten etc.
Ze wilde ook niet naar school en elke stap daartoe werd gesaboteerd: tanden poetsen, kleren aan, het was allemaal ruzie.
Op een gegeven moment waren we haren aan het borstelen en maakte ondertussen ruzie met zusje. Ze griste op een gegeven moment de haarborstel uit mijn handen en smeet deze door de kamer met de boodschap “ik zei toch dat ik geen haren wilde borstelen”.
Ik zat al aan mijn tax en ben zó boos op haar geworden, haar vastgepakt en geschreeuwd waarom ze nou zo moest doen, heb haar stevig bij haar arm gepakt en hardhandig naar de trap gebracht (dat is onze “strafplek”. Terwijl ik wegliep gooide ik de deur achter me dicht, maar door openstaande schuifpui en ramen boven kreeg deze een extra vaart en is er een ruitje gebroken. Uiteindelijk mijn excuses aangeboden over mijn boosheid en elkaar gekust en geknuffeld. Ze was erg van slag en het afscheid op school verliep met veel gehuil.
Ik voel me er zo rot over. Zeker door dat ruitje voel ik me als een huiselijk geweld pleger (het was echt de wind hoor, maar kind schrok er gewoon heel erg van). Het zit helemaal in mijn lijf en ik kan het moeilijk loslaten. Ik heb ook nog mijn jongste thuis en merk dat ik me ook moeilijk kan concentreren in mijn spel met haar.
Kan iemand me helpen relativeren? Rationeel kan ik bedenken dat zo’n uitbarsting heel gewoon is (als het heel incidenteel gebeurt), dat ze écht het bloed vanonder mijn nagels haalde, dat het ook goed is om emotie te laten zien (het doet ook iets met mama) en ik heb mijn excuses aangeboden. Ik blijf mens. Ik probeer ook te denken hoe ik het anders had kunnen aanpakken, maar het was zoveel emotie dat het dan moeilijk is om te sturen op zo’n moment.
Maar pffff.. ik heb het er pittig mee. Kan iemand me helpen met relativeren en of tips?
Slechte moeder berichten… tsja. Ik hoop er natuurlijk niet op maar misschien wat mildheid
?
Eea verliep gemoedelijk totdat kleine zusje een spelletje begon met een theeserviesje en iedereen drinken aanbood. Dochter wilde meedoen, maar pakte eigenlijk alleen maar af. Daarna is het niet meer goed gekomen, ze blééf kleine zus maar klieren door alles af te pakken, na te praten etc.
Ze wilde ook niet naar school en elke stap daartoe werd gesaboteerd: tanden poetsen, kleren aan, het was allemaal ruzie.
Op een gegeven moment waren we haren aan het borstelen en maakte ondertussen ruzie met zusje. Ze griste op een gegeven moment de haarborstel uit mijn handen en smeet deze door de kamer met de boodschap “ik zei toch dat ik geen haren wilde borstelen”.
Ik zat al aan mijn tax en ben zó boos op haar geworden, haar vastgepakt en geschreeuwd waarom ze nou zo moest doen, heb haar stevig bij haar arm gepakt en hardhandig naar de trap gebracht (dat is onze “strafplek”. Terwijl ik wegliep gooide ik de deur achter me dicht, maar door openstaande schuifpui en ramen boven kreeg deze een extra vaart en is er een ruitje gebroken. Uiteindelijk mijn excuses aangeboden over mijn boosheid en elkaar gekust en geknuffeld. Ze was erg van slag en het afscheid op school verliep met veel gehuil.
Ik voel me er zo rot over. Zeker door dat ruitje voel ik me als een huiselijk geweld pleger (het was echt de wind hoor, maar kind schrok er gewoon heel erg van). Het zit helemaal in mijn lijf en ik kan het moeilijk loslaten. Ik heb ook nog mijn jongste thuis en merk dat ik me ook moeilijk kan concentreren in mijn spel met haar.
Kan iemand me helpen relativeren? Rationeel kan ik bedenken dat zo’n uitbarsting heel gewoon is (als het heel incidenteel gebeurt), dat ze écht het bloed vanonder mijn nagels haalde, dat het ook goed is om emotie te laten zien (het doet ook iets met mama) en ik heb mijn excuses aangeboden. Ik blijf mens. Ik probeer ook te denken hoe ik het anders had kunnen aanpakken, maar het was zoveel emotie dat het dan moeilijk is om te sturen op zo’n moment.
Maar pffff.. ik heb het er pittig mee. Kan iemand me helpen met relativeren en of tips?
Slechte moeder berichten… tsja. Ik hoop er natuurlijk niet op maar misschien wat mildheid
?
woensdag 29 maart 2023 om 12:12
Bij mezelf heb ik gemerkt toen mijn kinderen die leeftijd hadden dat het vaker ‘fout’ ging (in de zin ik raakte echt geïrriteerd) als ik me goed voelde. Als ik me minder goed voelde gaf ik namelijk veel eerder al een grens aan 
Voor een volgende keer kan het dus helpen om eerder boos te worden, dan heb ik de boosheid nog in de hand.
Voor een volgende keer kan het dus helpen om eerder boos te worden, dan heb ik de boosheid nog in de hand.
Het is zoals het is
woensdag 29 maart 2023 om 12:21
TO dikke knuffel van mij. Het is soms zo lastig. Ben in het verleden ook weleens mijn cool verloren.
Zoon van 18 herinnert zich dat gelukkig niet meer, ik helaas nog wel.
Wat er bij ons meespeelde was dat mijn zijn ASS heeft en ik dat tot zijn 15e niet wist. Had ik het maar eerder geweten dan had ik bepaalde situaties anders aangepakt.
Ik begrijp jouw kut gevoel in ieder geval heel goed.
Zoon van 18 herinnert zich dat gelukkig niet meer, ik helaas nog wel.
Wat er bij ons meespeelde was dat mijn zijn ASS heeft en ik dat tot zijn 15e niet wist. Had ik het maar eerder geweten dan had ik bepaalde situaties anders aangepakt.
Ik begrijp jouw kut gevoel in ieder geval heel goed.
woensdag 29 maart 2023 om 12:23
Ze griste op een gegeven moment de haarborstel uit mijn handen en smeet deze door de kamer met de boodschap “ik zei toch dat ik geen haren wilde borstelen”.
Dit soort dingen zou ik dan laten gaan "dan niet, dan maar slordig haar" en evt. aan de juf vertellen dat ze wat overstuur was en geen borstel in haar haar wilde.
Dit soort dingen zou ik dan laten gaan "dan niet, dan maar slordig haar" en evt. aan de juf vertellen dat ze wat overstuur was en geen borstel in haar haar wilde.
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 29 maart 2023 om 12:25
Ik ben ook wel eens uitgeflipt. Omdat je dochter van slag is, ga ik ervan uit dat het inderdaad een incident was. Ik denk dat je je pas echt zorgen moet gaan maken als je kind dit soort uitbarstingen als normaal beschouwt.
Voor wat het waard is: mijn dochter is nooit vergeten dat er een grens was en ze heeft er nooit weer een stap overheen gezet.
Kinderen zoeken die grens op en jij bent ook maar een mens. En dat ruitje? Ach, pleistertje erop, glazenzetter bellen, afrekenen, klaar.
Voor wat het waard is: mijn dochter is nooit vergeten dat er een grens was en ze heeft er nooit weer een stap overheen gezet.
Kinderen zoeken die grens op en jij bent ook maar een mens. En dat ruitje? Ach, pleistertje erop, glazenzetter bellen, afrekenen, klaar.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
woensdag 29 maart 2023 om 12:27
Onze jongste kan ook zo het bloed onder je nagels vandaan halen 
en nee, die gaat niet ‘zelf naar de gang’, maar wordt daar dan gedeponeerd. Zoveel mogelijk met beleid, maar ook wel eens gewoon onder de arm mee 
.
Je bent geen monster als je een keer uit je vel springt. Ik heb dat echt af en toe wel eens en voel me ook altijd schuldig. Maar we doen ons stinkende best om goede ouders te zijn (jongste zit ook bij therapie dus het is niet zomaar), alleen lukt het niet altijd zoals je wil.
Vanmiddag wat extra knuffelen en komt echt goed
en nee, die gaat niet ‘zelf naar de gang’, maar wordt daar dan gedeponeerd. Zoveel mogelijk met beleid, maar ook wel eens gewoon onder de arm mee 
. Je bent geen monster als je een keer uit je vel springt. Ik heb dat echt af en toe wel eens en voel me ook altijd schuldig. Maar we doen ons stinkende best om goede ouders te zijn (jongste zit ook bij therapie dus het is niet zomaar), alleen lukt het niet altijd zoals je wil.
Vanmiddag wat extra knuffelen en komt echt goed
woensdag 29 maart 2023 om 12:54
Ik snap je rotgevoel ook heel goed TO, zoals de meeste moeders. Schuldgevoelens laten zich moeilijk wegrationaliseren, dus goed dat je je hart gelucht hebt.
Ik zou er vanmiddag niet teveel woorden meer aan vuil maken: Sorry, ik werd veel te boos op jou en dat was niet fijn voor je.
Zo leg je begrijpelijk uit wat er misging en erken je het gevoel van je kind. Daar hoef je echt geen zelfreflecterend verbeterplan over emotieregulatie aan toe te voegen.
Ik zou er vanmiddag niet teveel woorden meer aan vuil maken: Sorry, ik werd veel te boos op jou en dat was niet fijn voor je.
Zo leg je begrijpelijk uit wat er misging en erken je het gevoel van je kind. Daar hoef je echt geen zelfreflecterend verbeterplan over emotieregulatie aan toe te voegen.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
woensdag 29 maart 2023 om 13:06
Mij viel in je verhaal vooral op: "Ik heb mijn excuses aangeboden over mijn boosheid en we hebben elkaar gekust en geknuffeld". Ik vind dat heel lief en zelfs een beetje een eye-opener, want dit gebeurde bij mij thuis nooit.
Elke uitbarsting van mijn moeder eindigde in fysiek geweld tegen mij. Ik rende meestal huilend weg na zoiets, maar als ik dan achteraf nog verdriet zou tonen, werd ik een aansteller genoemd. Er werd naderhand ook niets uitgepraat en ook nooit spijt betuigd, dus ik leer eigenlijk recent pas dat er nog een heel grijs gebied aan goede communicatie bestaat tussen "helemaal niks zeggen als iets je dwarszit" en "woedeuitbarsting". Gewoon om te zeggen dat het ook anders kan.
Ik begrijp dat het hartverscheurend is om na je boosheid je dochter zo van streek te zien, maar ik denk dat je: 1) geen grens over bent gegaan tijdens de vlaag van boosheid en: 2) het erg belangrijk is hoe je het afhandelt, en of je dan eerlijk en open je excuses en gevoelens naar elkaar communiceert. Je hebt haar geen pijn gedaan, je hebt welgemeend sorry gezegd zonder met een vinger te wijzen, en jullie hebben beiden veilig je verdriet kunnen tonen (bij het afscheid om naar school te gaan).
Ik denk dat dit alleen maar een goed voorbeeld is geweest van hoe je constructief met conflict en emoties omgaat, nou ja, behalve het ruitje dan.
Maar ach, shit happens
Ik vind dat heel lief en zelfs een beetje een eye-opener, want dit gebeurde bij mij thuis nooit.Elke uitbarsting van mijn moeder eindigde in fysiek geweld tegen mij. Ik rende meestal huilend weg na zoiets, maar als ik dan achteraf nog verdriet zou tonen, werd ik een aansteller genoemd. Er werd naderhand ook niets uitgepraat en ook nooit spijt betuigd, dus ik leer eigenlijk recent pas dat er nog een heel grijs gebied aan goede communicatie bestaat tussen "helemaal niks zeggen als iets je dwarszit" en "woedeuitbarsting". Gewoon om te zeggen dat het ook anders kan.
Ik begrijp dat het hartverscheurend is om na je boosheid je dochter zo van streek te zien, maar ik denk dat je: 1) geen grens over bent gegaan tijdens de vlaag van boosheid en: 2) het erg belangrijk is hoe je het afhandelt, en of je dan eerlijk en open je excuses en gevoelens naar elkaar communiceert. Je hebt haar geen pijn gedaan, je hebt welgemeend sorry gezegd zonder met een vinger te wijzen, en jullie hebben beiden veilig je verdriet kunnen tonen (bij het afscheid om naar school te gaan).
Ik denk dat dit alleen maar een goed voorbeeld is geweest van hoe je constructief met conflict en emoties omgaat, nou ja, behalve het ruitje dan.
Maar ach, shit happens
woensdag 29 maart 2023 om 13:20
Tja ik niet, ik zou dan zeggen dat je thuis met je haar mag doen wat je wilt, maar naar school (of werk) zorg je dat het in orde zit.tv-icoon schreef: ↑29-03-2023 12:23Ze griste op een gegeven moment de haarborstel uit mijn handen en smeet deze door de kamer met de boodschap “ik zei toch dat ik geen haren wilde borstelen”.
Dit soort dingen zou ik dan laten gaan "dan niet, dan maar slordig haar" en evt. aan de juf vertellen dat ze wat overstuur was en geen borstel in haar haar wilde.
woensdag 29 maart 2023 om 13:33
Weer allemaal nieuwe inzichten.
Incidenteel of eenmalig.. dat lijkt me semantiek. Incidenteel betekent natuurlijk (nagenoeg) eenmalig.
Het viel me op dat het “ineens” mis ging, normaal komt het ook voort uit stress van mijn kant maar dat was niet aan de orde. Ik ging wél met stress de school-dingen doen. Hier is iedereen 06.00 wakker, meestal gaan we rond 07.30 naar boven, daartussen wordt dus o.a. met theeserviesjes gespeeld en dat vind ik ook prima. Maar dat ging mis.
En die haarborstel? Dat zou ik echt van mijn leven niet laten gaan hoor, je gaat niet met spullen gooien als het je niet aanstaat en met zo’n grote mond praten we hier ook niet. Daar ben ik echt wel streng in en normaal gezien pas ik helemaal de supernannymethode toe, waarbij ik inderdaad zelf niet boos word, maar kind rustig naar de trap breng (al dan niet met enige dwang als er tegengewerkt wordt).
Maar ik verloor erg mijn zelfbeheersing en dat vond ik zelf ook vervelend. In algemene zin is dat vervelend, ook in een conflict met iemand anders. Kind is dan ook geen gelijkwaardige ontvanger (ook geen gelijkwaardige veroorzaker natuurlijk).
We nemen het maar mee als les..
Incidenteel of eenmalig.. dat lijkt me semantiek. Incidenteel betekent natuurlijk (nagenoeg) eenmalig.
Het viel me op dat het “ineens” mis ging, normaal komt het ook voort uit stress van mijn kant maar dat was niet aan de orde. Ik ging wél met stress de school-dingen doen. Hier is iedereen 06.00 wakker, meestal gaan we rond 07.30 naar boven, daartussen wordt dus o.a. met theeserviesjes gespeeld en dat vind ik ook prima. Maar dat ging mis.
En die haarborstel? Dat zou ik echt van mijn leven niet laten gaan hoor, je gaat niet met spullen gooien als het je niet aanstaat en met zo’n grote mond praten we hier ook niet. Daar ben ik echt wel streng in en normaal gezien pas ik helemaal de supernannymethode toe, waarbij ik inderdaad zelf niet boos word, maar kind rustig naar de trap breng (al dan niet met enige dwang als er tegengewerkt wordt).
Maar ik verloor erg mijn zelfbeheersing en dat vond ik zelf ook vervelend. In algemene zin is dat vervelend, ook in een conflict met iemand anders. Kind is dan ook geen gelijkwaardige ontvanger (ook geen gelijkwaardige veroorzaker natuurlijk).
We nemen het maar mee als les..
woensdag 29 maart 2023 om 13:42
Het zou pas slecht zijn geweest als je je hier níet rot over had gevoeld en daarna de verbinding níet had opgezocht.
Natuurlijk is je aanpak niet heel erg pedagogisch, maar ik vind het vooral belangrijk wat je daarna doet.
Side note. Ik vind best dat je mag laten merken dat je grens is bereikt. Dat leert kinderen ook dat ze het niet hoeven te pikken als iemand tegen hen te keer gaat (later). De manier waarop kan misschien wel anders
Natuurlijk is je aanpak niet heel erg pedagogisch, maar ik vind het vooral belangrijk wat je daarna doet.
Side note. Ik vind best dat je mag laten merken dat je grens is bereikt. Dat leert kinderen ook dat ze het niet hoeven te pikken als iemand tegen hen te keer gaat (later). De manier waarop kan misschien wel anders
woensdag 29 maart 2023 om 15:23
woensdag 29 maart 2023 om 16:03
Ik heb geen reacties gelezen, en snap dat je uit je vel sprong. Maar schreeuwen, hardhandig vastpakken, smijten met deuren enzo vind ik toch niet iets wat incidenteel kan voorkomen. Dat klinkt alsof je jezelf niet kon beheersen meer, wat wel begrijpelijk is dus na al dat gedoe met dochter. Maar probeer toch ook echt op die momenten je rust te bewaren en niet compleet te ontploffen. Zelf als kind genoeg meegemaakt en dat beschadigd echt. Niet dat dat nu bij jou ook speelt, maar blijf er waakzaam op dat dit nu eenmalig gebeurt is.
woensdag 29 maart 2023 om 18:13
Nee. Ik schrijf dat incidenteel (in de betekenis af en toe, niet heel vaak) zo je zelfbeheersing verliezen dat je niet kunt voorkomen dat je tegen je kind schreeuwt en het hardhandig door het huis sleept, niet gewoon is en ook niet iets om te relativeren. Nou heeft TO ondertussen aangegeven dat ze eenmalig bedoelde, dus daarover ben ik het niet zo met haar oneens.
woensdag 29 maart 2023 om 21:03
Je zou het laten gaan als je dochter de borstel uit je handen trekt en hem vervolgens door de kamer smijt?tv-icoon schreef: ↑29-03-2023 12:23Ze griste op een gegeven moment de haarborstel uit mijn handen en smeet deze door de kamer met de boodschap “ik zei toch dat ik geen haren wilde borstelen”.
Dit soort dingen zou ik dan laten gaan "dan niet, dan maar slordig haar" en evt. aan de juf vertellen dat ze wat overstuur was en geen borstel in haar haar wilde.
Ik kan me wel voorstellen dat je, als er al gedoe is en ze zegt dat ze haar haren niet wil borstelen, besluit om een strijdt niet aan te gaan. Maar op het moment dat ze de borstel uit je handen trekt en er mee gaat gooien, kun je dat toch niet laten gaan?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
