Kinderen
alle pijlers
Van 1 naar 2 kinderen
donderdag 25 mei 2023 om 20:35
Hoi allemaal,
Ons zoontje is nu 1. Wie eerdere topics van mij gevolgd heeft, weet dat ik een behoorlijke postpartum depressie gekregen heb na mijn bevalling. Inmiddels gaat het echt weer heel goed. Ik slik nog AD en krijg nog begeleiding, maar dat laatste bouwen we nu af omdat het gewoon heel stabiel is. En hoewel ik het nooit verwacht had… kriebelt het voor een tweede kindje. Nu nog niet, maar over 1 of 2 jaar willen we het weer gaan proberen. Ik heb behoorlijke babykriebels, ook al heb ik ook angst dat ik weer terugval als er een tweede kindje zou komen. Ook vind ik het spannend hoe de overgang van 1 naar 2 kindjes zal zijn. Ik was de weken na mijn eerste bevalling enorm overprikkeld en was totaal uitgeblust. Ik ben me ervan bewust dat het nog veel drukker is als er twee kinderen zijn (hoewel de eerste keer echt een drama was door die PPD, ik denk dat ik er niet echt een realistisch beeld van heb nu).
Hoe was het voor jullie, van 1 naar 2 kinderen? Helemaal in vergelijking met van 0 naar 1.
Ik hoor het graag en alvast bedankt
Ons zoontje is nu 1. Wie eerdere topics van mij gevolgd heeft, weet dat ik een behoorlijke postpartum depressie gekregen heb na mijn bevalling. Inmiddels gaat het echt weer heel goed. Ik slik nog AD en krijg nog begeleiding, maar dat laatste bouwen we nu af omdat het gewoon heel stabiel is. En hoewel ik het nooit verwacht had… kriebelt het voor een tweede kindje. Nu nog niet, maar over 1 of 2 jaar willen we het weer gaan proberen. Ik heb behoorlijke babykriebels, ook al heb ik ook angst dat ik weer terugval als er een tweede kindje zou komen. Ook vind ik het spannend hoe de overgang van 1 naar 2 kindjes zal zijn. Ik was de weken na mijn eerste bevalling enorm overprikkeld en was totaal uitgeblust. Ik ben me ervan bewust dat het nog veel drukker is als er twee kinderen zijn (hoewel de eerste keer echt een drama was door die PPD, ik denk dat ik er niet echt een realistisch beeld van heb nu).
Hoe was het voor jullie, van 1 naar 2 kinderen? Helemaal in vergelijking met van 0 naar 1.
Ik hoor het graag en alvast bedankt
zondag 28 mei 2023 om 19:51
zondag 28 mei 2023 om 19:56
Dit! Jongste is nu 1,5 en over naar 1 slaapje en nu pas vind ik een dag in mijn eentje met 2 kinderen leuk. Eerder was het echt overleven.Assiral schreef: ↑28-05-2023 19:51Heel pittig vond ik. En nog steeds vind ik de aandacht verdelen een van de meest lastige dingen die er is. En de drukte x2, je staat echt continue aan. Er is altijd wel eentje die je aandacht nodig heeft. Ik denk nu vaak terug “wat was het easypeasy met 1 kind zeg”.
Ik heb jouw topics wel eens gelezen en ik zou er goed over nadenken, zonder groot netwerk is het heel pittig.
zondag 28 mei 2023 om 20:07
Hai TO, niemand kan je vertellen hoe het in jou geval zal zijn. Het kan helemaal meevallen, of tegenvallen. Wat je wél in de hand hebt is de voorbereiding. Ik zou goed met je partner praten over de hulp die je nodig hebt als er een tweede kindje komt. Ook met andere 'hulptroepen' kun je het hier alvast over hebben. Als je fijne mensen om je heen hebt die je graag willen steunen dan helpt dat ongetwijfeld!
zondag 28 mei 2023 om 21:01
Is dit iets typisch vanaf 2 kinderen? Want ik herken dit echt niet met 1 kind. TO, dit lijkt me goed om in het achterhoofd te houden bij je afweging.Assiral schreef: ↑28-05-2023 19:51Heel pittig vond ik. En nog steeds vind ik de aandacht verdelen een van de meest lastige dingen die er is. En de drukte x2, je staat echt continue aan. Er is altijd wel eentje die je aandacht nodig heeft. Ik denk nu vaak terug “wat was het easypeasy met 1 kind zeg”.
zondag 28 mei 2023 om 22:05
Ja zeker. Met een kind had ik dit ook niet, maar sinds de tweede wel. En in het begin werd ik helemaal gek van mezelf dat ik continue aan stond. Nu ben ik het gewend.
Er is gewoon altijd wel één (en als je pech hebt 2
) die iets van je wilt, er is altijd wel één die niet luistert, chagrijnig of moe is, zeurderig, ziek, hangerig, bij mama willen hangen, wilt eten, wilt drinken. Met een kind ervaarde ik ook nog rust toen die lekker op bed lag, plofte ik even op de bank met een boek of telefoon en met meerdere kinderen heb ik dat moment gewoon niet meer. Daarnaast gaat het gewone leven van de oudste ook gewoon door, dus die moet naar school, zwemles, speel afspraakjes etc etc, en daar moet de jongste maar vrolijk mee naar toe gesleept worden (wat 9/10 keer totaal niet uit komt met voedingen en slaapjes).
Maar het is het dubbel en dwars waard want de band die ze samen hebben is goud
maandag 29 mei 2023 om 02:56
Ik had bij mijn eerste ook een PPD in combinatie met een huilbaby, en heb daarna lang getwijfeld of ik wel een tweede wilde. Maar het gevoel voor een tweede was toch sterker dan mijn twijfels. Ik werd zwanger, van een tweeling 
Ik heb veel angst gehad, en vroeg me vaak af waarom ons dit overkwam. En ondanks dat het eerste jaar met de tweeling en peuter (die was toen 2,5) echt killing was, heb ik niet meer de depressieve gevoelens gehad van bij de eerste. Wellicht stond ik mezelf ook meer toe dat het zwaar mocht zijn, en durfde ik meer om hulp te vragen. Het is ook fijn dat iedereen snapt dat een tweeling pittig is. En, van de tweeling was er maar 1 een huilbaby, haha! Heb ik altijd toch echt bewust bij stil gestaan, het was een soort bevestiging dat ik niets fout deed, want ik had letterlijk 1 baby die altijd huilde en een zeer tevreden baby die ernaast lag, heel relativerend.
Kortom: voor mij was het bewustzijn van wat ons te wachten stond al een groot verschil, en dus van 1 naar 3 'makkelijker ' dan van 0 naar 1
Ik heb veel angst gehad, en vroeg me vaak af waarom ons dit overkwam. En ondanks dat het eerste jaar met de tweeling en peuter (die was toen 2,5) echt killing was, heb ik niet meer de depressieve gevoelens gehad van bij de eerste. Wellicht stond ik mezelf ook meer toe dat het zwaar mocht zijn, en durfde ik meer om hulp te vragen. Het is ook fijn dat iedereen snapt dat een tweeling pittig is. En, van de tweeling was er maar 1 een huilbaby, haha! Heb ik altijd toch echt bewust bij stil gestaan, het was een soort bevestiging dat ik niets fout deed, want ik had letterlijk 1 baby die altijd huilde en een zeer tevreden baby die ernaast lag, heel relativerend.
Kortom: voor mij was het bewustzijn van wat ons te wachten stond al een groot verschil, en dus van 1 naar 3 'makkelijker ' dan van 0 naar 1
dinsdag 30 mei 2023 om 08:36
Het ligt ook aan je persoonlijkheid denk ik. Ik heb met één kind regelmatig het gevoel gehad dat ik altijd aanstond. Inmiddels is ze een actieve dreumes en kan ik het soms ook wat meer loslaten. Het zit in mijn aard om "moeilijk mijn hoofd uit te kunnen zetten". Voor mij ook een grote overweging in het vraagstuk of er hier nog een tweede komt. Voorlopig in ieder geval niet, want ik weet dat ik geen leukere moeder zou worden van het feit dat ik altijd aan moet staan...Assiral schreef: ↑28-05-2023 22:05Ja zeker. Met een kind had ik dit ook niet, maar sinds de tweede wel. En in het begin werd ik helemaal gek van mezelf dat ik continue aan stond. Nu ben ik het gewend.
Er is gewoon altijd wel één (en als je pech hebt 2) die iets van je wilt, er is altijd wel één die niet luistert, chagrijnig of moe is, zeurderig, ziek, hangerig, bij mama willen hangen, wilt eten, wilt drinken. Met een kind ervaarde ik ook nog rust toen die lekker op bed lag, plofte ik even op de bank met een boek of telefoon en met meerdere kinderen heb ik dat moment gewoon niet meer.
Daarnaast gaat het gewone leven van de oudste ook gewoon door, dus die moet naar school, zwemles, speel afspraakjes etc etc, en daar moet de jongste maar vrolijk mee naar toe gesleept worden (wat 9/10 keer totaal niet uit komt met voedingen en slaapjes).
Maar het is het dubbel en dwars waard want de band die ze samen hebben is goud
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
