Van 1 naar 2 kinderen

CharlotteCcc dinsdag 14 mei 2024 om 13:47

Hallo forummers,

Als jullie een keer van 1 naar 2 kinderen gegaan zijn, hoe is dat gegaan?
Was het zwaar of viel het mee? Ik ben op zoek naar ervaringen.
Na een zware PPD ben ik eindelijk dolgelukkig met mijn zoontje

Een tweede staat niet direct op de planning, maar de wens is wel groot.
Hoe is het jullie vergaan? En hebben jullie tips?

Bedankt!

charlotteccc wijzigde dit bericht op 14-05-2024 13:51
Reden: Foutje

0.83% gewijzigd

emanina woensdag 15 mei 2024 om 16:15

TiumPerfectum schreef: ↑
14-05-2024 15:15
Hier geen ervaring met een PND, wel met 3 kinderen die baby geweest zijn. Ik vind het vooral het erg afhangen van hoe je kind is en hoeveel hulp je partner en omgeving bieden. Het eerste heb je niet in de hand en het tweede vaak ook niet maar als je fijn netwerk hebt maakt dat alle verschil.

Je hebt niet in de hand hoeveel hulp je partner biedt? Dat begrijp ik niet, je krijgt het kind immers samen. Een netwerk maakt niet meer verschil dan een partner.

Geen motto

Winterkoud woensdag 15 mei 2024 om 18:14

emanina schreef: ↑
15-05-2024 16:15
Je hebt niet in de hand hoeveel hulp je partner biedt? Dat begrijp ik niet, je krijgt het kind immers samen. Een netwerk maakt niet meer verschil dan een partner.

In mijn 2e kraamweek moest man gewoon weer werken, sowieso nog in de tijd van 2 dagen verlof voor bevalling, en het was zomervakantie. Alle collega’s hadden vakantie gepland en ze waren even vergeten dat hij ook vakantie wilde na de geboorte.
Uiteindelijk zou dat ook maar 2/3 weken zijn geweest, nu wat meer verspreid geweest in ook losse dagen.
Maar ik vond het prima, ik was goed ter been, vlotte bevalling zonder echt hersteltijd. Dan maar gelijk vol d’r in

Lasvegas-84 woensdag 15 mei 2024 om 22:20

CharlotteCcc schreef: ↑
14-05-2024 14:42
Lijkt mij ook erg pittig hoor. Dat laatste is ook het plan. Zoontje is een tijdje 2 nu en we wachten zeker nog een jaar met proberen. Het lijkt me voor mijn zoontje leuker las zijn broertje of zusje iets dichter bij hem zit qua leeftijd, maar voor mij en mijn man is het beter als ons oudste kind al naar school is.

Dit dacht ik ook altijd qua kinderen, maar echt het maakt niks uit.
Hier zit er uiteindelijk 4,5 jaar tussen (doordat mijn middelste zwangerschap op het laatst niet goed is afgelopen) en ze zijn nu 6 en bijna 2.
Ze adoreren elkaar werkelijk en het is wel fijn dat er maar eentje nog een middagslaap heeft enzo.

Ik vond de overgang naar 2 trouwens enorm. Net zoals de overgang van 0 naar 1. Maar ik vind die echte zorgfase sowieso heel erg pittig. Het begint hier nu allemaal wat makkelijker te worden.

Basisschool vind ik fantastisch, dus ik vind het nu best heel fijn dat we dat straks ook een lange tijd hebben doordat ze 4,5 jaar schelen.

__appelbloesem__ donderdag 16 mei 2024 om 06:52

Lasvegas-84 schreef: ↑
15-05-2024 22:20
Dit dacht ik ook altijd qua kinderen, maar echt het maakt niks uit.
Hier zit er uiteindelijk 4,5 jaar tussen (doordat mijn middelste zwangerschap op het laatst niet goed is afgelopen) en ze zijn nu 6 en bijna 2.
Ze adoreren elkaar werkelijk en het is wel fijn dat er maar eentje nog een middagslaap heeft enzo.

Ik denk echt dat mensen moeten stoppen met elkaar aanpraten dat kinderen met weinig leeftijdsverschil meer aan elkaar zou hebben dan met wat meer verschil, dat legt alleen maar extra druk op ouders en is ongefundeerd. Hier wat meer leeftijdsverschil dan gehoopt en ik weet dat ik mij toentertijd daar heel erg druk over gemaakt heb, terwijl mijn kinderen nu echt dol op elkaar zijn en veel samen spelen. De rollen zijn wat anders verdeeld wellicht als er langer tussen zit, maar ik zie nu juist voordelen dat kinderen ook contact hebben met kinderen die een stukje ouder/jonger zijn. Daar leren ze weer andere dingen van dan van kinderen met redelijk dezelfde leeftijd, waar ze sowieso al veel mee spelen op school en opvang.

Verder vind ik het inderdaad fijn dat ik ze beiden persoonlijke aandacht kan geven, omdat de ene naar school gaat en de andere nog een middagdutje doet.

Ontopic: welke overgang het zwaarst is wordt ervaren ligt volledig aan jezelf, je kinderen, en alle overige omstandigheden. Ik vond de eerste periode met de eerste echt vele malen zwaarder dan met de tweede, maar daar speelden medische dingen mee, en de eerste was een ronduit ongelukkige baby (nu overigens een heel gelukkig kind

). Het duurde wel langer bij de tweede dan bij de eerste tot we het gevoel hadden dat we het aankonden en het gewoon lekker ging, maar dat kwam ook doordat de tweede heel lang een slechte slaper was (waren ze allebei overigens).

Lila-Linda donderdag 16 mei 2024 om 07:40

__appelbloesem__ schreef: ↑
16-05-2024 06:52

Ik denk echt dat mensen moeten stoppen met elkaar aanpraten dat kinderen met weinig leeftijdsverschil meer aan elkaar zou hebben dan met wat meer verschil, dat legt alleen maar extra druk op ouders en is ongefundeerd. Hier wat meer leeftijdsverschil dan gehoopt en ik weet dat ik mij toentertijd daar heel erg druk over gemaakt heb, terwijl mijn kinderen nu echt dol op elkaar zijn en veel samen spelen. De rollen zijn wat anders verdeeld wellicht als er langer tussen zit, maar ik zie nu juist voordelen dat kinderen ook contact hebben met kinderen die een stukje ouder/jonger zijn. Daar leren ze weer andere dingen van dan van kinderen met redelijk dezelfde leeftijd, waar ze sowieso al veel mee spelen op school en opvang.

eens hoor, er is geen enkel onderzoek, dat aantoont, wat HET beste leeftijdsverschil zou zijn
wel, onderzoeken waaruit blijkt dat je ze vooral niet e dicht op elkaar moet krijgen. Pas beginnen met nr 2 als de eerste minimaal een jaar is.
Als ouders het bespreken, bedoelen ze ook vaak, wat het gemakkelijkst is, voor de ouders zelf. Niet of het leuk is voor de kinderen.
En ze zijn maar heel kort klein.

Die van mij schelen ruim 4 jaar, wonen allebei ondertussen op kamers, en bespreken onderling wanneer ze 'thuis' komen, want willen elkaar graag zien. En ze hebben elkaar altijd leuk gevonden, ook toen de jongste 2 was en de oudste 6

Assiral donderdag 16 mei 2024 om 09:52

Hier zit er precies 3 jaar en 9 maanden tussen de oudste en de jongste, en ze vinden elkaar fantastisch.
Ze zijn nu 6 en 2, en spelen elke dag heerlijk samen. Als de oudste naar school is vraagt de jongste alleen maar om de oudste (helemaal na vakanties).

Zoccellia donderdag 16 mei 2024 om 12:09

Lila-Linda schreef: ↑
16-05-2024 07:40
eens hoor, er is geen enkel onderzoek, dat aantoont, wat HET beste leeftijdsverschil zou zijn
wel, onderzoeken waaruit blijkt dat je ze vooral niet e dicht op elkaar moet krijgen. Pas beginnen met nr 2 als de eerste minimaal een jaar is.
Als ouders het bespreken, bedoelen ze ook vaak, wat het gemakkelijkst is, voor de ouders zelf. Niet of het leuk is voor de kinderen.
En ze zijn maar heel kort klein.

Die van mij schelen ruim 4 jaar, wonen allebei ondertussen op kamers, en bespreken onderling wanneer ze 'thuis' komen, want willen elkaar graag zien. En ze hebben elkaar altijd leuk gevonden, ook toen de jongste 2 was en de oudste 6

Ik kan me herinneren dat er wel onderzoek naar gedaan is, maar ik weet niet meer wat de uitkomst is. Komt aan de orde in het boek 'de tweede' van Lynn Berger. Sowieso wel een mooi overzicht van wat er allemaal aan fabels/overtuigingen bij komt kijken bij een tweede kind.

Podcast is ook wel een aanrader, maar boek vond ik leuker, want meer compleet overzicht.

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Lila-Linda donderdag 16 mei 2024 om 12:37

Zoccellia schreef: ↑
16-05-2024 12:09
Ik kan me herinneren dat er wel onderzoek naar gedaan is, maar ik weet niet meer wat de uitkomst is. Komt aan de orde in het boek 'de tweede' van Lynn Berger. Sowieso wel een mooi overzicht van wat er allemaal aan fabels/overtuigingen bij komt kijken bij een tweede kind.

ik geloof echt niet, dat je op welke manier dan ook, aan kan tonen wat DE 'beste' leeftijden zijn
Hooguit lichamelijk, dat je niet te snel een tweede moet krijgen

Vlag donderdag 16 mei 2024 om 12:43

Ik vond van 0 naar 1 mentaal de grootste verandering. Ineens ben je moeder, heb je de verantwoordelijkheid over zo'n klein kindje, is je leven voor altijd blijvend veranderd, ben je voor altijd verbonden aan de vader van dat kindje... Zo voelde het in ieder geval voor mij. De eerste weken zo ongeveer alle emoties gevoeld die er bestaan. Heel overweldigend vond ik het allemaal.

Van 1 naar 2 vond ik praktisch gezien eigenlijk een veel grotere verandering. Nooit meer je handen vrij, altijd ogen & oren tekort, aandacht verdelen. Mentaal vond ik het veel minder heftig, niet minder mooi, maar wel minder overweldigend. Moet er wel bij zeggen dat mijn kinderen minder dan 2 jaar schelen, dus het is regelmatig CHAOS. Dus eigenlijk is er ook gewoon geen tijd om stil te staan bij emoties.

Zoccellia donderdag 16 mei 2024 om 12:51

Lila-Linda schreef: ↑
16-05-2024 12:37
ik geloof echt niet, dat je op welke manier dan ook, aan kan tonen wat DE 'beste' leeftijden zijn
Hooguit lichamelijk, dat je niet te snel een tweede moet krijgen

Ik heb expres niet iets gezegd over de inhoud van het onderzoek, omdat ik het niet meer heel precies weet. Wil voorkomen dat ik foutieve informatie deel vanwege soort klepel/klok principe.

Maar los van het onderzoek en de uitslag mag jij er natuurlijk best een eigen mening over hebben. Of het niet willen geloven.
Al lijkt de volgorde eerst meer informatie over dat onderzoek - daarna mening vormen, me meer logisch, maar dat is wellicht persoonlijk.
Ik heb alleen geen tijd om op stel en sprong het boek te herlezen, dus dat laat ik aan TO over, mocht het haar interesseren.

Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook

Assiral donderdag 16 mei 2024 om 13:35

Lila-Linda schreef: ↑
16-05-2024 12:37
ik geloof echt niet, dat je op welke manier dan ook, aan kan tonen wat DE 'beste' leeftijden zijn
Hooguit lichamelijk, dat je niet te snel een tweede moet krijgen

Ik ook niet. Want wat voor de één het beste leeftijdsverschil is, is dat voor de ander totaal niet. Ik heb ook eens zo’n onderzoek gelezen, volgens mij was het iets van 2,5 jaar wat er uit kwam. Toen was ik zelf nog helemaal niet toe aan een tweede, dus ik vond het meteen al onzin.

Lila-Linda donderdag 16 mei 2024 om 13:41

Zoccellia schreef: ↑
16-05-2024 12:51
Ik heb expres niet iets gezegd over de inhoud van het onderzoek, omdat ik het niet meer heel precies weet. Wil voorkomen dat ik foutieve informatie deel vanwege soort klepel/klok principe.

Maar los van het onderzoek en de uitslag mag jij er natuurlijk best een eigen mening over hebben. Of het niet willen geloven.
Al lijkt de volgorde eerst meer informatie over dat onderzoek - daarna mening vormen, me meer logisch, maar dat is wellicht persoonlijk.
Ik heb alleen geen tijd om op stel en sprong het boek te herlezen, dus dat laat ik aan TO over, mocht het haar interesseren.

maar dat is nou juist het punt, met iets als leeftijden van kinderen krijgen, dat gaat niet om feiten, maar om meningen
Je kunt wel feiten onderzoeken, lichamelijk/gezondheid; wat is goed voor mama en/of kind (en daar ken ik onderzoeken naar)
En verder verval je in meningen, wat vertellen ouders en kinderen, wat hun ervaringen zijn. En hoe eerlijk is dan de uitkomst? Dat zie je op dit forum ook, dat mensen vooral hun eigen waarheid als beste poneren. Er zijn maar weinig mensen die verder komen dan N=1

HobbeltVerder donderdag 16 mei 2024 om 13:52

Ook ik herinner me delen van jouw topics destijds, en ben blij te lezen dat het nu goed gaat met je.

<poef>

Ik ben dus wel echt van het kamp 'bij twijfel niet doen' in deze.

hobbeltverder wijzigde dit bericht op 21-05-2024 12:24

73.40% gewijzigd

-April- vrijdag 17 mei 2024 om 07:11

Van 1 naar 2 vond ik minder heftig dan van 0 naar 1.

Wel waren er bij 1 naar 2 enkele zaken die ik behoorlijk zwaar vond. Hoe vermoeid ik raakte (bij de oudste nooit gehad) door de gebroken nachten en een peuter die vroeg opstaat en overdag geen slaapje meer doet. En ook het gevoel dat er teveel werk op een dag is.

Toen ik nog 1 kind had deed ik die er gewoon een beetje bij. Nu met de 2e werk ik van de vroege ochtend tot de late avond. Tussen 21:30u en 22:30u heb ik elke dag een uurtje voor mezelf voor ik naar bed ga. Dan slapen ze meestal allebei. Als er eentje wakker is is het de baby en als die wakker wordt tijdens mijn gouden uur laat ik mijn man een fles geven (en kolf ik even gauw voor ik ga slapen).

Leeftijdsverschil is hier 2,5 jaar, mijn jongste is 2,5 maand oud

Nickii vrijdag 17 mei 2024 om 09:20

Assiral schreef: ↑
14-05-2024 14:33
Heel pittig het eerste jaar.
Continue een schuldgevoel naar een van beide, de hele dag door moet er iemand iets van je, de hele dag ben je bezig, geen moment rust, opzoek naar een heel nieuw ritme. Ja, ik kijk er op terug als pittig. Na een jaar vond ik meer rust.
Van 0 naar 1 vond ik dan weer easypeasy.
Onze jongste is nu ruim 2 en ik denk nog vaak terug “wat was het makkelijk met 1 kind”. Hoe kon ik toen moe zijn? Nu weet ik pas wat echt moe zijn is. Maar goed, nu zwanger van de derde. Ben benieuwd hoe dat me af gaat. Ben inmiddels heel wat chaos gewend.

Ik vind dit herkenbaar hoor! Hier was het eerste jaar ook pittig en vooral eerste halfjaar. Tweede was een huilbaby, eerste was 19 maanden toen tweede geboren werd. Na een halfjaar was duidelijk dat hij koemelkallergie had (wisten we al wel iets eerder) en verborgen reflux. Ook voor mezelf wennen om aandacht te verdelen. Het is super vermoeiend, maar als ik zie hoe ze nu al met elkaar spelen, ook heerlijk.
Nu is de jongste 18 maanden en ben ik alweer een tijdje zwanger van de derde. Soms denk ik wel eens: ik was moe toen het er twee waren, maar nu ik zwanger ben, ben ik echt intens moe. Ik weet dat het weer een zwaar jaar gaat worden straks, daar bereiden we ons ook op voor. Tijdens zwangerschap van de tweede zat ik mentaal echt niet lekker, dus nu ook met man (voor de zwangerschap al) en vk besproken, zodat zij me helpen bij de minste signalen, want zelf vind ik dat lastig aangeven en houd ik me liever groot. Ik denk dat dat het belangrijkste is, dat je van tevoren ook bespreekt wat je nodig hebt/denkt te gaan hebben. Zorg dat er hulp is en dat je af en toe ook wat tijd voor jezelf in kan plannen als de tweede er is.
En waar het zwaar is met een tweede: je hebt ook al wel veel ervaring van de eerste, dus in dat opzicht was ik echt een stuk rustiger. Had veel meer vertrouwen in onszelf en dat we het goed deden, ook al was tweede dus een huilbaby en veel heftigere ervaring wat dat betreft dan de eerste.

_melon2 vrijdag 17 mei 2024 om 09:35

Ik vond van 1 naar 2 veel heftiger dan van 0 naar 1.

Van 0 naar 1 was overweldigend, dat wel. Maar de oudste was een hele lieve rustige baby, deed het meteen hartstikke goed en sliep met 6 weken door. Wel een zwangerschap die heftig was met veel spugen tot 26 weken.

De tweede was echt een ander verhaal. De zwangerschap was al veel heftiger, HG en zwangerschapsdiabetes met insuline, spugen tot het einde. In de eerste corona tijd/lockdown. En dan was er al een kindje wat aandacht nodig had, dus ik kon ook vaak niet even lekker slapen op de bank wat wel gewoon kan als je zwanger bent van nr. 1.
Toen ze eenmaal geboren was nog 2x als mini baby in het ziekenhuis gelegen (nog steeds corona tijd, dus allemaal klote regeltjes) en ze sliep amper waardoor ik tegen een postnatale depressie aan zat.
Wat bij de eerste werkte, werkte bij de tweede helemaal niet en waar de eerste na 6 weken door sliep, was de tweede bijna 1 jaar voordat ze daar eens een beetje bij in de buurt kwam.

Nog steeds heb ik m'n handenvol aan de jongste die nu 3,5 is en de oudste is nog steeds een heel rustig kind. Samen spelen kunnen ze ook eigenlijk niet (ze schelen 2 jaar en 9 maanden) en het is een stuk gezelliger als ik 1 op 1 met een van hun ben.

Nouja lang verhaal kort. De overgang van 1 naar 2 was veel heftiger, maar heftigere zwangerschap, heftigere kraamtijd en intenser kind. En dat weet je allemaal niet van te voren (maar goed ook).

Schrijf_wijzer vrijdag 17 mei 2024 om 10:24

Ik vond de overgang van 1 naar 2 superheftig. Tussen mijn kinderen zit 2,5 jaar leeftijdsverschil. Ik had er eigenlijk meer tijd tussen gewild, maar ik was al 30+ en had vruchtbaarheidsproblematiek en de wens was groot, dus toch maar voor gegaan.

Mijn oudste is een moeilijk kind. Van jongs af aan gedragsproblemen. De jongste is makkelijker, maar geen makkelijk kind. Beide superintensief, zeker de eerste jaren. Ze zaten elkaar veel in de weg, veel conflict, strijd. Ik denk dat dit vooral komt door hun karakter en problematiek (dubbel bijzonder, HB, ADHD en ASS). Het heeft me mijn relatie gekost.

Heb ook deels je andere topics gelezen. Als je geen haast hebt zou ik nog even wachten. En het zo plannen dat de tweede pas komt als de oudste op school zit.

Autumnmoon zondag 19 mei 2024 om 21:56

Van nul naar een was veel heftiger. Mijn tweede was een huilbaby, maar dan ben je al moeder, je hebt de kennis en identiteit al van de eerste.
Inmiddels is de jongste zes, zijn het dikke vrienden en al sinds een aantal jaar heel veel meer makkelijk dan toen ik er 1 had omdat ze elkaar hebben.

Autumnmoon zondag 19 mei 2024 om 22:02

CharlotteCcc schreef: ↑
14-05-2024 14:42
Het lijkt me voor mijn zoontje leuker las zijn broertje of zusje iets dichter bij hem zit qua leeftijd,

Mijn jongens schelen bijna vijf jaar en zijn elkaars beste vrienden. De oudste is echt een zorgzame broer met veel geduld, de jongste kijkt erg op naar zijn grote broer en vindt de grote jongens dingen erg interessant. Ik had er expres zoveel tijd tussen gehouden en heb nooit rekening gehouden met welke leeftijd leuk zou zijn.

Tosca81 maandag 20 mei 2024 om 10:37

Ik heb vond beide overgangen niet per se zwaar. Wel levensveranderend en niet altijd makkelijk, maar echt tropenjaren heb ik nooit ervaren. Er zit bewust een “groot” leeftijdsverschil van 4 jaar tussen beide, omdat ik bij familie en vrienden zag dat een kleiner leeftijdsverschil over het algemeen wel als zwaar werd ervaren.

Beide kids (nu 5 en 9) zijn dol op elkaar en kunnen heerlijk met elkaar spelen. Af en toe ook lekker ruziën, maar dat hoort erbij. Ik zou het niet anders willen!

tosca81 wijzigde dit bericht op 20-05-2024 10:39
Reden: Leeftijd kinderen erbij gezet

1.23% gewijzigd

Actieve topics