Kinderen
alle pijlers
Van 1 naar 2 kinderen
zaterdag 21 december 2024 om 08:42
Hoi allemaal!
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?
Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zaterdag 21 december 2024 om 08:48
zaterdag 21 december 2024 om 08:50
Ik heb in september de 2e gekregen en ik vind het vrij heftig. Wat mij betreft zwaarder dan van 0 naar 1, maar dat verschilt volgens mij enorm per persoon.
Ik vind het wel nu al leuk om te zien hoe mijn oudste doet met de baby en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Op een gegeven moment vermaken ze elkaar ook waardoor je misschien zelfs meer rust hebt.
En zelf hebben man en ik ook een goede band met ons broers/zussen dus dat gun ik de kinderen ook. Net als het feit dat ze niet alleen zijn als wij oud/hulpbehoevend worden of overlijden. Zeker als er ook geen neefjes/nichtjes zijn.
Al met al vind ik het nu heel zwaar maar wel waard. Al komt er hier echt geen derde, wat we voor ons eerste kind wel wilden.
Ik vind het wel nu al leuk om te zien hoe mijn oudste doet met de baby en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Op een gegeven moment vermaken ze elkaar ook waardoor je misschien zelfs meer rust hebt.
En zelf hebben man en ik ook een goede band met ons broers/zussen dus dat gun ik de kinderen ook. Net als het feit dat ze niet alleen zijn als wij oud/hulpbehoevend worden of overlijden. Zeker als er ook geen neefjes/nichtjes zijn.
Al met al vind ik het nu heel zwaar maar wel waard. Al komt er hier echt geen derde, wat we voor ons eerste kind wel wilden.
zaterdag 21 december 2024 om 08:51
Ik vond de overgang makkelijk . Bij de eerste werd ik moeder bij de tweede was ik het al . Was zelf ook een stuk rustiger en minder gestresst om elk huiltje etc .
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat mijn eerste een huilbaby was en mijn tweede was heel rustig dat zal ook geholpen hebben .
Ze kunnen heel goed overweg met elkaar altijd zo geweest maar dat hoor ik ook wel eens anders.
Qua leeftijd mijn eigen moeder was 38 toen ik kwam en daar heb ik nooit hinder van ondervonden . Ze bleef jong door ons gezin denk ik .
Maar het is een keuze die alleen jullie kunnen maken .
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat mijn eerste een huilbaby was en mijn tweede was heel rustig dat zal ook geholpen hebben .
Ze kunnen heel goed overweg met elkaar altijd zo geweest maar dat hoor ik ook wel eens anders.
Qua leeftijd mijn eigen moeder was 38 toen ik kwam en daar heb ik nooit hinder van ondervonden . Ze bleef jong door ons gezin denk ik .
Maar het is een keuze die alleen jullie kunnen maken .
zaterdag 21 december 2024 om 08:51
Hee gewoondaantje, je op klinkt bijna als mijn verhaal haha. Ook ik ben al wat ouder, heb een kind van 1,5jr en altijd gezegd maar 1 te willen (want idd meer vrijheid). Toen de mijne 1 werd kriebelde het wel opeens voor een tweede, wij zijn ervoor gegaan en ik ben nu zwanger. Hoe het dus daadwerkelijk met 2 kids is weet ik niet, ik stel me in op drukke jaren en daarna juist rustiger omdat ze ook elkaar kunnen vermaken, zelfstandiger worden etc. De zwangerschap (10wkn nu) is wel een stuk zwaarder. Geen idee of het ‘gewoon’ zwaarder is (ik ben meer misselijk en moe dan tijdens mijn eerste zwangerschap) of dat het komt omdat ik nog een dreumes thuis heb en dus minder eigen tijd om te rusten. Ik weet niet wat voor medische aandoening je hebt, daar kan je je misschien nog even laten informeren wat dat precies kan doen met jou in je 2e zwangerschap en bekijken met je partner in hoeverre hij het dagelijks leven kan laten doordraaien in zijn eentje als jij rust nodig hebt. Houd er wel rekening mee dat een tweede kind samen kan komen met een derde, ik was daar even heel bang voor toen m’n zwangerschapsklachten zoveel heviger waren. Maar toch was er maar 1 vruchtje te zien op de echo 
kennissen van me krijgen wel nummer 2 en 3 tegelijk.
kennissen van me krijgen wel nummer 2 en 3 tegelijk.
zaterdag 21 december 2024 om 08:58
Ik vond de overgang naar 2 kinderen meevallen. Eerste kind was zwaarder. Maar dat is voor iedereen anders. Ligt ook maar net aan wat voor kind je krijgt. Tweede was rustiger en oudste ontving tweede met open armen al was ze nog een peuter.
Ook hier geen neefjes/nichtjes en ik ben blij dat ze elkaar hebben.
Vermoeiend is het wel in het begin maar op een gegeven moment kunnen ze met elkaar spelen en dan scheelt dan weer een hoop. Laat ze maar samen hondje spelen ipv dat ik uren blaffend over de vloer moet.
O en ik was 34 bij oudste en 36 bij tweede dus wel vergelijkbaar.
Ook hier geen neefjes/nichtjes en ik ben blij dat ze elkaar hebben.
Vermoeiend is het wel in het begin maar op een gegeven moment kunnen ze met elkaar spelen en dan scheelt dan weer een hoop. Laat ze maar samen hondje spelen ipv dat ik uren blaffend over de vloer moet.
O en ik was 34 bij oudste en 36 bij tweede dus wel vergelijkbaar.
zaterdag 21 december 2024 om 09:02
Het is natuurlijk niet te voorspellen. Onze tweede was extreem makkelijk en is nu (11 jaar later) nog steeds een lief en makkelijk kind, maar dat hoeft niet het geval te zijn natuurlijk. Maar in het algemeen kun je denk ik wel stellen dat een tweede makkelijker gaat, omdat je al weet wat het ouderschap inhoudt en daardoor een stuk zelfverzekerder én makkelijker bent.
Voor mezelf sprekend: ik was bij de oudste zo bezig met uitvinden hoe alles moest, dat ik achteraf gezien te weinig tijd heb genomen om te genieten. Bij de tweede heb ik dat ruimschoots ingehaald.
O, en ik vind 37 niet oud.
Voor mezelf sprekend: ik was bij de oudste zo bezig met uitvinden hoe alles moest, dat ik achteraf gezien te weinig tijd heb genomen om te genieten. Bij de tweede heb ik dat ruimschoots ingehaald.
O, en ik vind 37 niet oud.
zaterdag 21 december 2024 om 09:08
Dat is denk ik zo persoonlijk. Ik vond de eerste krijgen echt piece of cake. Heerlijk genoten van de babytijd, vond het de makkelijkste periode tot nu toe (nu hij een eigen wil heeft en buien kan hebben vind ik het zwaarder, al is hij nog steeds geen moeilijk kind). Wij stonden er ook relaxt in, hij sliep zoals hij sliep (vaak op ons toen hij echt klein was, nu als hij ziek is of slaapregressie heeft slaapt hij in ons bed en als dat over is weer in z’n eigen bed. We gaan mee in zijn behoeftes zeg maar, zijn er nooit tegenin gegaan omdat hij bijv in zijn eigen bed moest slapen). Maar dat is dus zo persoonlijk hoe je er zelf instaat, mee om gaat, wat je onzekerheden zijn. Ik denk wel dat het krijgen van de 2e voor ons dus zwaarder gaat zijn dan het krijgen van de eerste, omdat we dat samen konden doen en als de tweede nu komt heeft 1 van ons ook al de zorg van de eerste. Maar we gaan het zien.Molly schreef: ↑21-12-2024 09:02Het is natuurlijk niet te voorspellen. Onze tweede was extreem makkelijk en is nu (11 jaar later) nog steeds een lief en makkelijk kind, maar dat hoeft niet het geval te zijn natuurlijk. Maar in het algemeen kun je denk ik wel stellen dat een tweede makkelijker gaat, omdat je al weet wat het ouderschap inhoudt en daardoor een stuk zelfverzekerder én makkelijker bent.
Voor mezelf sprekend: ik was bij de oudste zo bezig met uitvinden hoe alles moest, dat ik achteraf gezien te weinig tijd heb genomen om te genieten. Bij de tweede heb ik dat ruimschoots ingehaald.
zaterdag 21 december 2024 om 09:12
Dat is lastig inschatten, je weet nooit van tevoren hoe zo’n beslissing uitpakt. Misschien krijg je een tweede en groeien ze lachend samen op, misschien hebben ze altijd ruzie. Misschien is het een huilbaby, misschien slaapt het na 6 weken door. Ik vond zelf de tweede makkelijker dan de eerste, maar vond het zwaar om 2 hele kleine kinderen te hebben.
zaterdag 21 december 2024 om 09:20
Ik vond de eerste meevallen, we konden haar overal mee naar toe nemen en dan om beurten voor haar zorgen, op haar letten etc.
Met twee kinderen hadden we altijd ieder een kind onder onze hoede. En in je eentje met twee, betekende altijd dat er even één moest wachten.
Van nul naar één gaf wat meer werk, van één naar twee werd het meer dan verdubbeld voor mijn gevoel.
De derde was overigens voor mij gewoon go-with-the-flow. En dat hoorde ik van meer mensen zodra je over de twee gaat maakt het niet meer zo uit.
Met twee kinderen hadden we altijd ieder een kind onder onze hoede. En in je eentje met twee, betekende altijd dat er even één moest wachten.
Van nul naar één gaf wat meer werk, van één naar twee werd het meer dan verdubbeld voor mijn gevoel.
De derde was overigens voor mij gewoon go-with-the-flow. En dat hoorde ik van meer mensen zodra je over de twee gaat maakt het niet meer zo uit.
zaterdag 21 december 2024 om 09:20
Bij kinderen is 1+1=6, maar dat zijn momenten. Het lijkt me heel naar om uiteindelijk helemaal alleen achter te blijven. Ik ken verschillende enig kinderen die dat hebben meegemaakt en die vonden dat echt moeilijk.
Uiteindelijk moet je natuurlijk alleen voor een tweede gaan als je het zelf wilt. Het is soms best een uitdaging, zeker als ze klein zijn, maar met zijn tweeën lukt dat prima.
Uiteindelijk moet je natuurlijk alleen voor een tweede gaan als je het zelf wilt. Het is soms best een uitdaging, zeker als ze klein zijn, maar met zijn tweeën lukt dat prima.
zaterdag 21 december 2024 om 09:25
Mijn 2e was dus inderdaad niet makkelijker dan de 1e. De 1e was een baby die heerlijk sliep en goed at, gewoon relaxte rustige baby en later dreumes /peuter /kind en zelfs nu als 12 jarige puber nog makkelijk kind.
Mijn 2e was vanaf geboorte pittige baby, veel huilen, weinig slapen, voeding was een ding doordat zijn darmen extra stimulans nodig had. Wel stil bij bij mij, dus ik liep / sliep uren met een baby en er liep een peutertje rond
En na het 1e jaar ging dat al vele malen makkelijker, maar kind 2 is nog altijd een pittig kind. Wel inmiddels als 10 jarige veel makkelijkere, en op school / sport een ideaal favoriet kind
En ik vond van 1 naar 2 kinderen echt wel stuk drukker, en kost gewoon meer energie, die overgang vond ik niet minder heftig dan van 0 naar 1 kind.
Maar ze konden wel samen heel goed spelen en nu ook nog steeds echt broers die samen optrekken.
Mijn 2e was vanaf geboorte pittige baby, veel huilen, weinig slapen, voeding was een ding doordat zijn darmen extra stimulans nodig had. Wel stil bij bij mij, dus ik liep / sliep uren met een baby en er liep een peutertje rond
En na het 1e jaar ging dat al vele malen makkelijker, maar kind 2 is nog altijd een pittig kind. Wel inmiddels als 10 jarige veel makkelijkere, en op school / sport een ideaal favoriet kind
En ik vond van 1 naar 2 kinderen echt wel stuk drukker, en kost gewoon meer energie, die overgang vond ik niet minder heftig dan van 0 naar 1 kind.
Maar ze konden wel samen heel goed spelen en nu ook nog steeds echt broers die samen optrekken.
zaterdag 21 december 2024 om 09:36
Het is niet te voorspellen. Ik kom uit een groot gezin en heb nog sporadisch contact met 2 broers. Maar we zien elkaar echt 1x per 2 jaar. Zij zien elkaar allemaal wel, maar het is eigenlijk 1 grote facade of ook wel poppenkast. Ik ben er zelf uitgestapt, omdat ik echt los wilde komen van onze zeer ongezonde gezinsdynamiek.
Nu zelf zwanger en ga vroeg de overgang in, althans zo gaven de bloeduitslagen aan. Een tweede lijkt mij echt een heel verschil. Ook wel erg leuk! Maar eerst gezond bevallen en daarna zien wij wel. Ik lig nu al vrij vroeg uitgeteld en wil er echt zijn voor de kinderen. Zowel fysiek als zeker emotioneel om hun een veilige hechting tr geven. En dat gaat bij mij vermoed ik beter bij 1, omdat ik dan meer energie en ruimte heb.
Nu zelf zwanger en ga vroeg de overgang in, althans zo gaven de bloeduitslagen aan. Een tweede lijkt mij echt een heel verschil. Ook wel erg leuk! Maar eerst gezond bevallen en daarna zien wij wel. Ik lig nu al vrij vroeg uitgeteld en wil er echt zijn voor de kinderen. Zowel fysiek als zeker emotioneel om hun een veilige hechting tr geven. En dat gaat bij mij vermoed ik beter bij 1, omdat ik dan meer energie en ruimte heb.
zaterdag 21 december 2024 om 09:36
AnAppleADay schreef: ↑21-12-2024 08:50Ik heb in september de 2e gekregen en ik vind het vrij heftig. Wat mij betreft zwaarder dan van 0 naar 1, maar dat verschilt volgens mij enorm per persoon.
Ik vind het wel nu al leuk om te zien hoe mijn oudste doet met de baby en dat wordt natuurlijk alleen maar meer. Op een gegeven moment vermaken ze elkaar ook waardoor je misschien zelfs meer rust hebt.
En zelf hebben man en ik ook een goede band met ons broers/zussen dus dat gun ik de kinderen ook. Net als het feit dat ze niet alleen zijn als wij oud/hulpbehoevend worden of overlijden. Zeker als er ook geen neefjes/nichtjes zijn.
Dat is wel een romantisch scenario. In mijn omgeving een gezin die constant politieagent moeten spelen omdat de kinderen niét ‘elkaar vermaken’ maar veel ruzie hebben. Al jaren.
En of ze later een goede band hebben en of van de twee bijvoorbeeld verhuist naar Australië weet je ook niet.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 21 december 2024 om 09:51
Als ze alleen zijn hebben ze sowieso geen goede broer/zus band, nu in ieder geval nog een goede kans.himalaya schreef: ↑21-12-2024 09:36Dat is wel een romantisch scenario. In mijn omgeving een gezin die constant politieagent moeten spelen omdat de kinderen niét ‘elkaar vermaken’ maar veel ruzie hebben. Al jaren.
En of ze later een goede band hebben en of van de twee bijvoorbeeld verhuist naar Australië weet je ook niet.
zaterdag 21 december 2024 om 09:53
Ik kreeg mijn 2e toen de oudste net op school zat. Die overgang heb ik dasrom niet als heel zwaar ervaren, omdat ik ook veel tijd alleen met de jongste had.
Maar mijn 2e is wel mijn zorgenkind, waar dingen niet als vanzelfsprekend gaan en hij niet de standaard volgt.
Dus of het zwaar/pittiger is hangt van zoveel factoren af die niet te voorspellen zijn.
Maar mijn 2e is wel mijn zorgenkind, waar dingen niet als vanzelfsprekend gaan en hij niet de standaard volgt.
Dus of het zwaar/pittiger is hangt van zoveel factoren af die niet te voorspellen zijn.
zaterdag 21 december 2024 om 09:55
ik heb zelf 4 kinderen. Ik had 2 en werd toen zwanger van 2. Tussen mijn oudste en 2de kind zat 3 jaar. Heb dat toen bewust zo gedaan. Met 3 jr was mijn kind zindelijk en praatte. Dus was het makkelijk communiceren. Mijn tweede kind was makkelijker omdat ik meer ervaring had en inderdaad al moeder was. Mijn kinderen kunnen gelukkig goed met elkaar overweg. Ze zijn nu tieners en knuffelen elkaar en steunen elkaar.. maar het had anders gekund met veel ruzie en onrust en dat kan de sfeer verzieken. Nu zij tieners zijn kosten ze ook meer geld dan toen ze kleiner waren. Ik kan nu een weekend weg en de kinderen thuis laten met de oudste. Denk dat er voordelen zijn aan 1 kind en nadelen en dat geldt ook voor 2 kinderen of meer-))
zaterdag 21 december 2024 om 09:55
Het herfstige met twee kinderen vind ik de dynamiek tussen de twee dames. Ze zijn ontzettend gek op elkaar en spelen enorm veel samen, weinig ruzie dus we hebben geluk. Maar dat ontzettend veel spelen gaat vaak wel heel druk, bovendien kletsen ze ook ontzettend veel samen waardoor je echt aan tafel ofzo samen geen woord kan wisselen. En ze bemoeien zich met elkaar en je moet best wel vaak wat bijsturen in die interactie. Dus t kost bakken met energie
Maaaar
Het is ook heerlijk en fantastisch om ze samen te zien. ‘s morgens kruipt de jongste bij de oudste in bed en leest de oudste voor dat hoor ik vanuit mijn bed en dan geniet ik.
En ik vind t zelf ook heerlijk om nog zo mooi meisje te hebben weer al die mijlpalen een totaal ander kind maar het cliché is waar dat je hart gewoon twee keer zo groot wordt en je weer net zo blij met die tweede bent
Maaaar
Het is ook heerlijk en fantastisch om ze samen te zien. ‘s morgens kruipt de jongste bij de oudste in bed en leest de oudste voor dat hoor ik vanuit mijn bed en dan geniet ik.
En ik vind t zelf ook heerlijk om nog zo mooi meisje te hebben weer al die mijlpalen een totaal ander kind maar het cliché is waar dat je hart gewoon twee keer zo groot wordt en je weer net zo blij met die tweede bent
where ever you go, go with your heart
zaterdag 21 december 2024 om 09:57
Hier dezelfde ervaring incl huilbaby en een makkelijke tweede. Mijn onze eerste was ik veel meer gebonden dan met onze tweede. Met de eerste hebben we tot een jaar geleden altijd wel bij het ziekenhuis, fysiotherapeut, logopedie of andere zorgverleners gelopen. De jongste had dat niet die was dus in dat opzicht veel makkelijker. Onze 2 kunnen echt flink ruzie maken, maar als het nodig zijn ze er voor elkaar. Dat vind ik heel mooi een te zien. Wat wel heel mooi om te zien was hoe ze elkaar hebben gesteund het afgelopen jaar toen ik ernstig ziek werd. Een van hun klasgenootje heeft nu ook een zieke moeder en die voelt zich echt alleen. Die is enig kind en heeft het gevoel dat niemand haar begrijpt, want niemand maakt hetzelfde mee.Yildizlar2 schreef: ↑21-12-2024 08:51Ik vond de overgang makkelijk . Bij de eerste werd ik moeder bij de tweede was ik het al . Was zelf ook een stuk rustiger en minder gestresst om elk huiltje etc .
Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat mijn eerste een huilbaby was en mijn tweede was heel rustig dat zal ook geholpen hebben .
Ze kunnen heel goed overweg met elkaar altijd zo geweest maar dat hoor ik ook wel eens anders.
Qua leeftijd mijn eigen moeder was 38 toen ik kwam en daar heb ik nooit hinder van ondervonden . Ze bleef jong door ons gezin denk ik .
Maar het is een keuze die alleen jullie kunnen maken .
Niet dat je daarvoor meerdere kinderen zou moeten krijgen.
zaterdag 21 december 2024 om 10:01
Ik vond vooral de babytijd heftig bij de 2e, omdat ik er nog een klein kind naast had (wel 3 jaar verschil). Maar zwanger worden van de 2e vond ik heftiger (icsi moeten doen) , want dat lukte niet zo 123, terwijl bij de 1e ik zo zwanger was.
Ze zijn nu een beginnende puber en een bijna 9 jarige. Hebben toch wel veel aan elkaar, al hebben ze ook wel eens ruzie of discussies (vooral in de auto
Ze zijn nu een beginnende puber en een bijna 9 jarige. Hebben toch wel veel aan elkaar, al hebben ze ook wel eens ruzie of discussies (vooral in de auto
Voor iedereen een groene tuin
zaterdag 21 december 2024 om 10:05
zaterdag 21 december 2024 om 10:10
Lastige keuze...
Hier moeder van 3. De tweede zwangerschap vond ik pittiger in combinatie met een kind (maar goed dat is maar 9 maanden). Na de geboorte vond ik de drukte mee vallen. Makkelijk kindje en niks was meer nieuw. Ik was tenslotte al moeder.
Inmiddels zijn ze 6, 3 en 11 mnd. De spitsmomenten zijn druk (school brengen, avond eten en naar bed brengen). De 2 oudste vermaken elkaar regelmatig maar hebben ook ruzie waar ik weer politie agent moet spelen.
Gezien de medische achtergrond en als er kans is op herhaling op een volgend kindje zou ik niet kiezen voor een tweede. Het geeft ook geen garantie dat 2 kinderen later veel met elkaar omgaan/contact met elkaar houden.
Hoe staat je man hierin?
Hier moeder van 3. De tweede zwangerschap vond ik pittiger in combinatie met een kind (maar goed dat is maar 9 maanden). Na de geboorte vond ik de drukte mee vallen. Makkelijk kindje en niks was meer nieuw. Ik was tenslotte al moeder.
Inmiddels zijn ze 6, 3 en 11 mnd. De spitsmomenten zijn druk (school brengen, avond eten en naar bed brengen). De 2 oudste vermaken elkaar regelmatig maar hebben ook ruzie waar ik weer politie agent moet spelen.
Gezien de medische achtergrond en als er kans is op herhaling op een volgend kindje zou ik niet kiezen voor een tweede. Het geeft ook geen garantie dat 2 kinderen later veel met elkaar omgaan/contact met elkaar houden.
Hoe staat je man hierin?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
