Kinderen
alle pijlers
Van 1 naar 2 kinderen
zaterdag 21 december 2024 om 08:42
Hoi allemaal!
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?
Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Ik deel graag mijn situatie met jullie:
Ik ben 37 jaar oud. Mijn man is 35 jaar oud. We hebben elkaar laat gevonden maar wel een dochtertje van inmiddels anderhalf jaar oud.
Ik heb altijd geroepen dat ik maar 1 kind wilde. (Financieel: kinderen zijn niet goedkoop, maar ook omdat je dan meer vrijheid blijft behouden. 1 kind leek me wel goed zo).
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
Een paar nevenfeiten: ons kind is het enige kind in onze familie. Mijn man en ik hebben beiden een broer, maar deze hebben beiden geen kinderen en daar zullen ook geen kinderen komen. Over een tijdje heeft ze dus helemaal geen familie.
Ik heb een (licht) medische afwijking. Deze is erfelijk en inmiddels ook bij mijn dochter aangetroffen. Bij mij is de mate van impact licht (maar kan een zwangerschap wat zwaarder worden). Mijn dochter wordt onder controle gehouden bij het ziekenhuis en met eventuele behandelingen wordt er bij haar ook alles aan gedaan om de afwijking bij haar ook licht te laten “ontwikkelen”.
Daarnaast ben ik al 37 jaar. Ik ben aan de pil maar soms las ik een stopweek in en “dan doet de pil niet wat ik wil”. Zou dit de overgang of het begin daarvan kunnen zijn?
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
) maar ‘‘s avonds kukel ik op de bank in slaap. Herkennen er meer mama’s dit?Ik ben de laatste 4 a 5 jaar wel langzaam veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dat moet natuurlijk ook niet doorslaan..
Ik vraag me af wat wijsheid is en of ik niet gewoon koudwatervrees heb.
Wat was bij jullie de impact toen jullie van 1 naar 2 kinderen gingen?
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zaterdag 21 december 2024 om 10:13
Of heel veel ruzie. Mijn kinderen hebben toen ze jong waren enorm veel ruzie gemaakt, echt belachelijk veel. Nu gaan ze prima met elkaar om (al zullen ze geen vrienden worden), maar daar is 16 jaar ruzie aan vooraf gegaan..AnAppleADay schreef: ↑21-12-2024 09:51Als ze alleen zijn hebben ze sowieso geen goede broer/zus band, nu in ieder geval nog een goede kans.
zaterdag 21 december 2024 om 10:16
Van 1 naar 2 vond ik easypeasy. Er zat 13 maanden tussen en de oudste kon nog niet lopen/zindelijk etc dus ik had gewoon twee baby's in vrijwel hetzelfde ritme. Oudste was een super lieve baby, tweede iets bewerkelijker.
Van 2 naar 3 daarintegen... Oef. Kort na de geboorte van nummer drie vertrok mijn exman en dan is drie kinderen van toen 2, 3 en een newborn in je eentje echt heel pittig. En nog steeds, inmiddels bijna 5, bijna 5 en 2,5. Maar ik kom altijd een hand te kort...
Van 2 naar 3 daarintegen... Oef. Kort na de geboorte van nummer drie vertrok mijn exman en dan is drie kinderen van toen 2, 3 en een newborn in je eentje echt heel pittig. En nog steeds, inmiddels bijna 5, bijna 5 en 2,5. Maar ik kom altijd een hand te kort...
zaterdag 21 december 2024 om 10:17
Ik denk dat als de wens er echt is je er voor moet gaan (mits alle randvoorwaarden ok zijn uiteraard). Wij hebben 1 kind en daar blijft het bij. Ik heb er twee jaar over gemaald en constant blijven de argumenten voorbij komen dat het (potentieel) zo leuk is voor mijn dochter. Maar inmiddels ben ik er over uit dat dat allemaal relatief is en dat ík het eigenlijk vooral niet meer wil. En nee, onze dochter is geen moeilijk kind enzo. Ik vind haar heerlijk en ik vind het genoeg.
Andersom gezien; is de wens er wel heel erg, dan krijg je denk ik spijt als je er niet voor gaat omdat het spannend is. Het kan meevallen of tegenvallen. Stel je in op een paar heftige jaren en het grote onbekende. Dat is het nou eenmaal omdat je de toekomst niet kan voorspellen.
Andersom gezien; is de wens er wel heel erg, dan krijg je denk ik spijt als je er niet voor gaat omdat het spannend is. Het kan meevallen of tegenvallen. Stel je in op een paar heftige jaren en het grote onbekende. Dat is het nou eenmaal omdat je de toekomst niet kan voorspellen.
zaterdag 21 december 2024 om 10:33
Ik vond de overgang van 1 naar 2 makkelijker dan van 0 naar 1. Oudste is nu 3,5 en jongste is net 1 geworden.
De eerste huilde veel, sliep enorm moeilijk en het was wel even een flinke aanpassing in ons leven haha. Bij de 2e wisten we wat we konden verwachten, leven is al aangepast op kind. De oudste was vooral pittig als baby maar er heerlijke peuter en jongste is een blije baby, dus wat dat betreft helemaal prima 2.
Wij maken alleen baby's die het eerste jaar onverklaarbaar heel veel last van hun darmen hebben. Jongste zat maanden enorm verstopt en tot zeker 10 maanden hele onrustige avonden en nachten. Het gaat nu beter maar is nog niet helemaal over. Dat vond ik echt zwaar. Extreem slaaptekort, geen rust in de avond en ovrdag gewoon weer werk / 2 kinderen. En als de jongste eens goed slaapt roept de oudste opeens 2x snachts ofzo. Ik ben dus heel blij dat het eerste jaar er weer op zit.
Ik vind de interactie tussen de 2 broertjes vanaf dag 1 wel echt heel mooi. Ze zijn gek op elkaar. Afgelopen jaar met het slaaptekort heb ik zeker meerdere keren snachts gedacht waarom wilden we er ook alweer nog 1 haha. Maar ik ben heel blij met onze 2 jongens en het is zo leuk dat ze elkaar hebben.
De eerste huilde veel, sliep enorm moeilijk en het was wel even een flinke aanpassing in ons leven haha. Bij de 2e wisten we wat we konden verwachten, leven is al aangepast op kind. De oudste was vooral pittig als baby maar er heerlijke peuter en jongste is een blije baby, dus wat dat betreft helemaal prima 2.
Wij maken alleen baby's die het eerste jaar onverklaarbaar heel veel last van hun darmen hebben. Jongste zat maanden enorm verstopt en tot zeker 10 maanden hele onrustige avonden en nachten. Het gaat nu beter maar is nog niet helemaal over. Dat vond ik echt zwaar. Extreem slaaptekort, geen rust in de avond en ovrdag gewoon weer werk / 2 kinderen. En als de jongste eens goed slaapt roept de oudste opeens 2x snachts ofzo. Ik ben dus heel blij dat het eerste jaar er weer op zit.
Ik vind de interactie tussen de 2 broertjes vanaf dag 1 wel echt heel mooi. Ze zijn gek op elkaar. Afgelopen jaar met het slaaptekort heb ik zeker meerdere keren snachts gedacht waarom wilden we er ook alweer nog 1 haha. Maar ik ben heel blij met onze 2 jongens en het is zo leuk dat ze elkaar hebben.
zaterdag 21 december 2024 om 10:40
zaterdag 21 december 2024 om 10:59
Herkenbaar. De oudste twee (meisjes) kunnen samen heel lief spelen. De jongste (jongen) brengt "de herrie eraan"GroenTuintje schreef: ↑21-12-2024 10:40Ik heb ook 2 van hetzelfde geslacht, ik denk dat dit ook meespeelt of ze wel of niet goed met elkaar kunnen spelen/omgaan. Hoeft niet altijd, maar meisje met jongen hoor ik toch vaak ruzies over, dan meisje, meisje. Jongen met jongen kan ook best botsen.
sowieso, véél drukker. Die kan ik echt niet uit het oog verliezen. Maar ook gewoon "klieren", slaan, gooien met spullen, op de tafel tekenen. Mijn oudste twee hebben dat echt nooit gedaan.
zaterdag 21 december 2024 om 11:01
Ik vind die erfelijke afwijking wel een ding. Hoe eerlijk is het om daar iemand mogelijk mee 'op te zadelen' terwijl je weet dat die kans er is?
Verder:
Verder:
Jouw partner heeft hier geen last van? Hoe is de zorg verdeeld, misschien kun je daar bij een tweede iets mee schuiven?GewoonDaantje schreef: ↑21-12-2024 08:42
Ook kost dat ene kleine lieve meisje een boel energie. Ze is zó lief en leuk (het reclamebord voor een 2e kind
Misschien wat flauw, maar wat is het toch dat aanstaande ouders van die rare zinsconstructies gaan gebruiken als bovenstaand en 'we gaan proberen voor een kindje'?GewoonDaantje schreef: ↑21-12-2024 08:42
De laatste maanden borrelt het toch echt ontzettend voor een 2e kindje.
zaterdag 21 december 2024 om 11:07
Met je leeftijd kan het nog prima. Met je medische situatie weet ik niet, dat kan je zelf het beste inschatten.
Ik vond de stap naar 2 best pittig. Samen met partner de volledige aandacht voor onze eerste was wel heel lekker. Aandacht verdelen is best lastig. Maar nu ze ouder worden beter te doen. En naast de ruzies ook heel veel speel plezier samen.
Hoe het uitpakt weet je niet. Ook de samenstelling met zelfde geslacht of niet zegt weinig. Soms juist meer competities tussen twee zussen of twee broers. Stabiele thuissituatie en of de karakters bij elkaar passen zeggen veel meer. Maar ook hoe ze zich ontwikkelen in de puberteit als de vrienden veel meer invloed hebben.
Ik vond de stap naar 2 best pittig. Samen met partner de volledige aandacht voor onze eerste was wel heel lekker. Aandacht verdelen is best lastig. Maar nu ze ouder worden beter te doen. En naast de ruzies ook heel veel speel plezier samen.
Hoe het uitpakt weet je niet. Ook de samenstelling met zelfde geslacht of niet zegt weinig. Soms juist meer competities tussen twee zussen of twee broers. Stabiele thuissituatie en of de karakters bij elkaar passen zeggen veel meer. Maar ook hoe ze zich ontwikkelen in de puberteit als de vrienden veel meer invloed hebben.
zaterdag 21 december 2024 om 11:39
Het verschil tussen 0 naar 1 en 1 naar 2 vond ik heel groot. 1 naar 2 was makkelijker. Ik had toch al geen tijd. Maar als ze hun dag niet hebben en ruzie maken zou ik er wel eens eentje uit willen lenen….
Of er een groot verschil zit tussen 1 of 2 kinderen hangt ook erg af van hun karakter en hoe ze met elkaar omgaan.
Of er een groot verschil zit tussen 1 of 2 kinderen hangt ook erg af van hun karakter en hoe ze met elkaar omgaan.
zaterdag 21 december 2024 om 11:46
Die medische aandoening klinkt wel als een ding om goed uit te zoeken. En verder is het natuurlijk 100% een gok hoe het uit gaat pakken met een tweede erbij. Onze puber is enig kind en ze heeft vaak gezegd dat ze heel erg blij is dat ze de enige is. Maar wellicht had het met een (leuk) broertje of zusje ook wel goed gegaan, mits ze overweg konden met elkaar.
zaterdag 21 december 2024 om 11:53
Idd. Ben op een groepsvakantie geweest met een moeder alleen met haar 2 zonen. Een van 10 en de ander 8. Letterlijk de héle vakantie moest ze die twee uit elkaar halen, regelmatig door letterlijk tussen ze in te gaan staan. Die schopten en sloegen elkaar dus nog óm die benen van de moeder heen. Zij durfde ze ook écht niet alleen samen te laten, door zelf even wat te gaan doen.
En bij twee neefjes van mij precies het omgekeerde: beste vriendjes, oudste is heel zorgzaam naar zijn jongere broertje.
Je weet het gewoon niet. Het kan heel leuk zijn met een goede band, maar genoeg kinderen die elkaar niet kunnen uitstaan en later in het leven ook nauwelijks contact met elkaar hebben. Ik zou het daarom ook niet doen voor je kind, maar écht voor jezelf. En wat dan ontstaat, dat ontstaat.
zaterdag 21 december 2024 om 12:04
Ik ben enig kind en vind dat verschrikkelijk. Hoor vaak van anderen dat ze ook helemaal geen goede band hebben met broers of zussen. Dat ze elkaar alleen zien op verjaardagen en met kerst.
Nou familie hebben om kerst en je verjaardag mee te vieren alleen dat is al enorm waardevol. Ook al zie je ze de rest van het jaar nauwelijks. Bovendien merk ik echt wel dat als er echt iets aan de hand is ze toch voor elkaar staan.
Het feit dat je kind ook geen nichtjes en neefjes heeft en dus echt alleen achterblijft zou toch wel maken dat ik er voor zou kiezen indien mogelijk dat er een broertje of zusje kwam.
Bij mij was dat niet mogelijk en is mijn kind helaas ook enig kind.
Aan de andere kang als jij s avonds op de bank in slaap sukkelt heb je blijkbaar erg weinig energie . En hoe je het ook wend of keert kinderen kosten energie en voeden zich zelf niet op.
Je moet het wel zelf aankunnen. Ik weet niet hoe zwaar je medische beperking is maar als je 2 kinderen niet an kan houdt het op.
Beter 1 kind met wen relaxte moeder dan 2 kinderen met een moeder die het alkrmaal te veel is en daardoor kortaf en snauwerig wordt.
Nou familie hebben om kerst en je verjaardag mee te vieren alleen dat is al enorm waardevol. Ook al zie je ze de rest van het jaar nauwelijks. Bovendien merk ik echt wel dat als er echt iets aan de hand is ze toch voor elkaar staan.
Het feit dat je kind ook geen nichtjes en neefjes heeft en dus echt alleen achterblijft zou toch wel maken dat ik er voor zou kiezen indien mogelijk dat er een broertje of zusje kwam.
Bij mij was dat niet mogelijk en is mijn kind helaas ook enig kind.
Aan de andere kang als jij s avonds op de bank in slaap sukkelt heb je blijkbaar erg weinig energie . En hoe je het ook wend of keert kinderen kosten energie en voeden zich zelf niet op.
Je moet het wel zelf aankunnen. Ik weet niet hoe zwaar je medische beperking is maar als je 2 kinderen niet an kan houdt het op.
Beter 1 kind met wen relaxte moeder dan 2 kinderen met een moeder die het alkrmaal te veel is en daardoor kortaf en snauwerig wordt.
zaterdag 21 december 2024 om 12:08
Misschien naief van mij gedacht maar ik heb de illusie dat ouders veel invloed hebben op hoe broers en zussenNomenNesci0 schreef: ↑21-12-2024 11:53Idd. Ben op een groepsvakantie geweest met een moeder alleen met haar 2 zonen. Een van 10 en de ander 8. Letterlijk de héle vakantie moest ze die twee uit elkaar halen, regelmatig door letterlijk tussen ze in te gaan staan. Die schopten en sloegen elkaar dus nog óm die benen van de moeder heen. Zij durfde ze ook écht niet alleen samen te laten, door zelf even wat te gaan doen.
En bij twee neefjes van mij precies het omgekeerde: beste vriendjes, oudste is heel zorgzaam naar zijn jongere broertje.
Je weet het gewoon niet. Het kan heel leuk zijn met een goede band, maar genoeg kinderen die elkaar niet kunnen uitstaan en later in het leven ook nauwelijks contact met elkaar hebben. Ik zou het daarom ook niet doen voor je kind, maar écht voor jezelf. En wat dan ontstaat, dat ontstaat.
Als kind met elkaar omgaan.
zaterdag 21 december 2024 om 12:11
Hier kregen we er in één keer twee en ik vind het wel echt aanpoten (met ook nog een drukke baan ernaast). Uiteraard weet ik niet hoe het is om er een te hebben, maar van vrienden om me heen die van een naar twee gaan soms toch wel een wereld van verschil. Wij hadden het waarschijnlijk bij één gehouden als we geen tweeling hadden gehad.
Daarnaast schrijf je dat je bent veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dit had ik tijdens de zwangerschap en de eerste 1,5 jaar na de geboorte van de tweeling ook heel erg, echter is dit de laatste maanden weer 360 graden omgedraaid. Ben echt blij als ik even de deur uit kan, weg van al die drukte met twee peuters
Maar het is uiteindelijk een beslissing die jullie samen moeten maken, dus inderdaad wat hierboven al genoemd wordt, hoe staat je man hierin? Als voor beiden de wens heel sterk is en jullie kunnen eventueel om wat hulp vragen uit jullie netwerk als dat nodig is zal het absoluut goedkomen!
Daarnaast schrijf je dat je bent veranderd van “ik wil graag iets doen en buiten de deur zijn en niks missen” naar “oh wat ben ik toch graag thuis en met mijn gezinnetje en alles eromheen kan me een beetje gestolen worden”. Dit had ik tijdens de zwangerschap en de eerste 1,5 jaar na de geboorte van de tweeling ook heel erg, echter is dit de laatste maanden weer 360 graden omgedraaid. Ben echt blij als ik even de deur uit kan, weg van al die drukte met twee peuters
Maar het is uiteindelijk een beslissing die jullie samen moeten maken, dus inderdaad wat hierboven al genoemd wordt, hoe staat je man hierin? Als voor beiden de wens heel sterk is en jullie kunnen eventueel om wat hulp vragen uit jullie netwerk als dat nodig is zal het absoluut goedkomen!
zaterdag 21 december 2024 om 12:12
Ben ik helemaal met je eens, in de basis is er geen reden waarom kinderen veel ruzie zouden moeten hebben.Goudglitter schreef: ↑21-12-2024 12:08Misschien naief van mij gedacht maar ik heb de illusie dat ouders veel invloed hebben op hoe broers en zussen
Als kind met elkaar omgaan.
Ik zie vaak ouders rare dingen doen, die op korte termijn helpen, maar uiteindelijk juist voor meer gedonder zorgen
zaterdag 21 december 2024 om 12:40
Dank jullie wel voor jullie reacties tot dusver! Ik ga er vanavond even wat dieper op in.
Even over het medische stukje: ik heb het krijgen van een eerste kind van te voren uitvoerig besproken met mijn behandelend arts. Zij vertelde mij dat de tijd er echt op vooruit gegaan is wat betreft de behandeling voor wat wij hebben. Zelf heb ik er momenteel weinig last van, maar in mijn opgroeiende jaren wel. De behandelingen nu liggen meer op voorkomen dat je er last van krijgt ipv kijken waar je last van krijgt en dat achteraf pas behandelen. Zij gaf mij daarin het groene licht om voor een kindje te gaan. Eind januari spreek ik haar weer, dan ga ik ook met haar bespreken hoe het medische aspect er voor mij en een toekomstig kindje eruit zou zien..
Ik reageer vanavond even verder!
Even over het medische stukje: ik heb het krijgen van een eerste kind van te voren uitvoerig besproken met mijn behandelend arts. Zij vertelde mij dat de tijd er echt op vooruit gegaan is wat betreft de behandeling voor wat wij hebben. Zelf heb ik er momenteel weinig last van, maar in mijn opgroeiende jaren wel. De behandelingen nu liggen meer op voorkomen dat je er last van krijgt ipv kijken waar je last van krijgt en dat achteraf pas behandelen. Zij gaf mij daarin het groene licht om voor een kindje te gaan. Eind januari spreek ik haar weer, dan ga ik ook met haar bespreken hoe het medische aspect er voor mij en een toekomstig kindje eruit zou zien..
Ik reageer vanavond even verder!
Het leven gaat niet over bier en bitterballen.
zaterdag 21 december 2024 om 12:42
Ik vond de overgang van 1 naar 2 wel even wennen omdat je continue je aandacht moet verdelen, als 1 op bed ligt heb je er nog een terwijl je er anders geen had. Maar van 2 naar 3 vond ik dan weer prima te doen.
Ik moet wel zeggen dat ik van gezellige drukte hou.
Inmiddels zijn ze een stuk ouder is er ook een 4e bij en heeft de helft aanhang.
Ik snap je twijfel maar de tropenjaren gaan voorbij en dan is er weer veel meer rust.
Ik kan me jn jouw situatie voorstellen dat er twijfel is over het alleen achterblijven, dat zou ik ook hebben. Het is alleen niet gezegd dat ze een goede band gaan krijgen.
Mijn man heeft 1 broer die we vrijwel nooit zien. Geen ruzie oid maar het klikt simpelweg gewoon niet zo goed.
Mijn neef heeft beide ouders verloren en zijn broer is onlangs overleden. Ze waren dus samen en nu is hij alsnog alleen over.
Dus ook dat is geen garantie voor de toekomst.
Als ik naar mezelf kijk heb ik echt enorm genoten van de interactie tussen de kinderen vroeger en ook nu hebben ze het onderling heel fijn. Ik ben zelf heel blij met onze keuze maar dat is voor iedereen anders.
Ik moet wel zeggen dat ik van gezellige drukte hou.
Inmiddels zijn ze een stuk ouder is er ook een 4e bij en heeft de helft aanhang.
Ik snap je twijfel maar de tropenjaren gaan voorbij en dan is er weer veel meer rust.
Ik kan me jn jouw situatie voorstellen dat er twijfel is over het alleen achterblijven, dat zou ik ook hebben. Het is alleen niet gezegd dat ze een goede band gaan krijgen.
Mijn man heeft 1 broer die we vrijwel nooit zien. Geen ruzie oid maar het klikt simpelweg gewoon niet zo goed.
Mijn neef heeft beide ouders verloren en zijn broer is onlangs overleden. Ze waren dus samen en nu is hij alsnog alleen over.
Dus ook dat is geen garantie voor de toekomst.
Als ik naar mezelf kijk heb ik echt enorm genoten van de interactie tussen de kinderen vroeger en ook nu hebben ze het onderling heel fijn. Ik ben zelf heel blij met onze keuze maar dat is voor iedereen anders.
zaterdag 21 december 2024 om 13:00
Echt oneens.Lila-Linda schreef: ↑21-12-2024 12:12Ben ik helemaal met je eens, in de basis is er geen reden waarom kinderen veel ruzie zouden moeten hebben.
Ik zie vaak ouders rare dingen doen, die op korte termijn helpen, maar uiteindelijk juist voor meer gedonder zorgen
Hier twee kinderen die heel veel conflict hadden op jonge leeftijd. Ze waren erg verschillend en zaten elkaar enorm in de weg. En ik durf wel te stellen dat wij als ouders voldoende opvoedvaardigheden hebben om daar niet de oorzaak van te zijn.
Het is wel zo dat ouders hierdoor overbelast raken en daardoor minder sterk kunnen staan in de opvoeding.
Uiteindelijk bleken onze kinderen meerdere diagnoses te hebben, wat een hoop verklaarde. Het zijn nog steeds geen makkelijke kinderen, maar we snappen ze beter en ze zijn ouder waardoor ze zichzelf ook beter kunnen reguleren.
zaterdag 21 december 2024 om 13:07
Tip: er is een podcastserie over dit onderwerp, De Tweede. Volgens mij is er ook een (bijbehorend) boek met dezelfde titel. Vond het een interessante podcast met veel verschillende invalshoeken (boek heb ik zelf niet gelezen, dus geen mening over).
Situatie hier:
Van 0 naar 1 heel pittig, het ineens altijd aan staan, altijd verantwoordelijk zijn, structuur van de dag die bepaald wordt door zo'n klein mensje. 16 maanden later kwam nummer 2, dat was in verhouding een makkie. Was al gewend aan het moeder zijn en de oudste zat ook nog in het ritme van luiers en middagslaapjes, dus de jongste ging daar gewoon in mee.
Nu zijn ze 3 en 4 en is het alweer zooooooooooveel makkelijker. Allebei zindelijk, geen rekening meer hoeven houden met middagslaapjes en hapjes, ze kunnen allebei goed vertellen wat er aan de hand is als ze verdrietig of boos zijn. Ze gaan ook heel goed samen, slapen op eigen verzoek samen op één kamer en missen elkaar heel erg als één van de twee weg is (oudste op school en jongste alleen thuis bijvoorbeeld). Dus hier heel blij met twee, maar besef dat we ook gewoon mazzel hebben met twee makkelijke meiden die het ook nog eens heel goed met elkaar kunnen vinden. Ik ben inmiddels (ruim) over de 40, dus een derde gaat er hier niet meer komen.
Situatie hier:
Van 0 naar 1 heel pittig, het ineens altijd aan staan, altijd verantwoordelijk zijn, structuur van de dag die bepaald wordt door zo'n klein mensje. 16 maanden later kwam nummer 2, dat was in verhouding een makkie. Was al gewend aan het moeder zijn en de oudste zat ook nog in het ritme van luiers en middagslaapjes, dus de jongste ging daar gewoon in mee.
Nu zijn ze 3 en 4 en is het alweer zooooooooooveel makkelijker. Allebei zindelijk, geen rekening meer hoeven houden met middagslaapjes en hapjes, ze kunnen allebei goed vertellen wat er aan de hand is als ze verdrietig of boos zijn. Ze gaan ook heel goed samen, slapen op eigen verzoek samen op één kamer en missen elkaar heel erg als één van de twee weg is (oudste op school en jongste alleen thuis bijvoorbeeld). Dus hier heel blij met twee, maar besef dat we ook gewoon mazzel hebben met twee makkelijke meiden die het ook nog eens heel goed met elkaar kunnen vinden. Ik ben inmiddels (ruim) over de 40, dus een derde gaat er hier niet meer komen.
zaterdag 21 december 2024 om 13:27
Van 0 naar 1 vond ik echt veel zwaarder dan nu van 1 naar 2. Eerst alle vrijheid hebben, gaan staan waar je wil, uitslapen, geen slapeloze nachten naar een kind wat 2 jaar lang vrijwel elke nacht wakker werd. Door dat slaaptekort wat ik niet gewend was heb ik veel ingeleverd omdat ik nergens energie voor had. Nu met een 2e vind ik het veel makkelijker gek genoeg, slaaptekort al gewend, doe weer veel meer buiten de deur waar ik bij de eerste weinig zin in had.
zaterdag 21 december 2024 om 15:13
Ik vind 2 echt veel drukker dan 1. Ze zijn nog jong, 2.5 en bijna 6. Er is zoveel meer rommel, was, viezigheid, strijd af en toe. Vind het best vermoeiend om steeds maar mijn aandacht te verdelen. Maar lijkt het me over een paar jaar al veel leuker, als ze wat zelfstandiger zijn. Ik heb zelf een broer en hoewel we niet heel close zijn ben ik toch heel blij met hem.
zaterdag 21 december 2024 om 15:20
Hoi!
Hier een reactie van iemand met ‘secundaire kinderloosheid ‘, oftewel na onze eerste kon ik niet meer zwanger worden. Hier ben ik een tijdje erg verdrietig over geweest, maar onze prachtige dochter is inmiddels bijna 8 en ik zou niet meer willen ruilen. Natuurlijk kan een broers/zussenband heel betekenisvol zijn, maar ik zie tevens genoeg voorbeelden waarbij het tegendeel het geval is. En dat is heel zwaar en dat heeft echt (meestal) niets met opvoeding te maken, maar met botsende karakters.
In een gezin met een kind is er vaak meer flexibiliteit, het kost minder energie en er is bij ons veel 1op1 aandacht. Wel nemen we vaak een vriendinnetje mee ergens naar toe, maar ze gaat ook prima alleen mee. Ook gaan we inmiddels op verre vakanties.
Wij zijn gestopt met de medische mallemolen toen ik merkte dat ik er geen leukere moeder van werd voor de dochter die ik al had. En ik denk dat dat iets is wat je in je achterhoofd moet houden met je medische achtergrond. Ben je er fysiek en mentaal toe in staat om de moeder te zijn die je wil zijn (met een tweede)? En ja de zorgtaken worden minder als ze ouder worden, maar daar komen als clubjes, feestjes, helpen op school en sporten voor terug.
Daarnaast moet een wens voor een tweede echt een wens zijn wat je zelf wilt, niet omdat het zo leuk is voor de oudste (want dat weet je niet), zodat er niemand alleen achter blijft (weet je ook niet) of om dat het anders zo stil is op de verjaardag (neem dan een elftal, want met één extra blijft het rustig).
Hier een reactie van iemand met ‘secundaire kinderloosheid ‘, oftewel na onze eerste kon ik niet meer zwanger worden. Hier ben ik een tijdje erg verdrietig over geweest, maar onze prachtige dochter is inmiddels bijna 8 en ik zou niet meer willen ruilen. Natuurlijk kan een broers/zussenband heel betekenisvol zijn, maar ik zie tevens genoeg voorbeelden waarbij het tegendeel het geval is. En dat is heel zwaar en dat heeft echt (meestal) niets met opvoeding te maken, maar met botsende karakters.
In een gezin met een kind is er vaak meer flexibiliteit, het kost minder energie en er is bij ons veel 1op1 aandacht. Wel nemen we vaak een vriendinnetje mee ergens naar toe, maar ze gaat ook prima alleen mee. Ook gaan we inmiddels op verre vakanties.
Wij zijn gestopt met de medische mallemolen toen ik merkte dat ik er geen leukere moeder van werd voor de dochter die ik al had. En ik denk dat dat iets is wat je in je achterhoofd moet houden met je medische achtergrond. Ben je er fysiek en mentaal toe in staat om de moeder te zijn die je wil zijn (met een tweede)? En ja de zorgtaken worden minder als ze ouder worden, maar daar komen als clubjes, feestjes, helpen op school en sporten voor terug.
Daarnaast moet een wens voor een tweede echt een wens zijn wat je zelf wilt, niet omdat het zo leuk is voor de oudste (want dat weet je niet), zodat er niemand alleen achter blijft (weet je ook niet) of om dat het anders zo stil is op de verjaardag (neem dan een elftal, want met één extra blijft het rustig).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
