Kinderen
alle pijlers
Veeleisend kind: Hoe ga ik ermee om?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:00
Hi, weet mij geen raad met een situatie, hoop dat jullie kunnen helpen.
Een kennis van mij past op een kind van 5 jaar, het is een veeleisend kind. De kennis heeft deze bijbaan als oppas echt nodig en er is geen andere baan voor handen. De kennis heeft alles aan mij verteld wat er is gebeurd, wist mij ook geen raad. Wil ook graag weten hoe je ermee om moet gaan.
Voorbeelden van situaties:
-Wanneer ze samen wandelen, wil het kind een ijsje hebben. Dit kan echter niet, omdat er geen ijskraam/supermarkt in de buurt is waar ze dit verkopen. Het kind begint dan te huilen en over de grond te rollen en schreeuwt steeds: IK WIL NU IJS! De kennis probeert het kind te kalmeren, maar dit lukt niet.
-Wanneer ze samen naar een speelgoedwinkel gaan, dan wil het kind het duurste speelgoed hebben. Maar daar is geen geld voor, kind begint weer te schreeuwen in de speelgoedwinkel.
-Kind wil dat de kennis vaker gaat oppassen, want het kind voelt zich eenzaam. De kennis heeft het ook druk en kan niet vaker langskomen. Het kind vertelt die ouders alles en sprak mijn kennis erover.
Hoe ga je om met zo een veeleisend kind?
Een kennis van mij past op een kind van 5 jaar, het is een veeleisend kind. De kennis heeft deze bijbaan als oppas echt nodig en er is geen andere baan voor handen. De kennis heeft alles aan mij verteld wat er is gebeurd, wist mij ook geen raad. Wil ook graag weten hoe je ermee om moet gaan.
Voorbeelden van situaties:
-Wanneer ze samen wandelen, wil het kind een ijsje hebben. Dit kan echter niet, omdat er geen ijskraam/supermarkt in de buurt is waar ze dit verkopen. Het kind begint dan te huilen en over de grond te rollen en schreeuwt steeds: IK WIL NU IJS! De kennis probeert het kind te kalmeren, maar dit lukt niet.
-Wanneer ze samen naar een speelgoedwinkel gaan, dan wil het kind het duurste speelgoed hebben. Maar daar is geen geld voor, kind begint weer te schreeuwen in de speelgoedwinkel.
-Kind wil dat de kennis vaker gaat oppassen, want het kind voelt zich eenzaam. De kennis heeft het ook druk en kan niet vaker langskomen. Het kind vertelt die ouders alles en sprak mijn kennis erover.
Hoe ga je om met zo een veeleisend kind?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:24
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:26
Waarom niet?
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:27
Ja, het kind is gewend om zomaar speelgoed uit te mogen zoeken. Maar de ouders zien ook in dat het kind te verwend wordt en willen dat afleren. Ze gebruiken de oppas ervoor, ze willen graag dat de oppas het kind het goede gedrag aanleren.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:28
En dan nemen ze een oppas zonder benul?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:28
Dus zij hebben zelf het verkeerde gedrag aangeleerd en nu mag de oppas het oplossen?
Nee heb je, ja kun je krijgen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:29
Dan moeten ze een oppas nemen met verstand van zaken ipv slappe hap.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:34
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:35
Een veeleisend kind... ik weet niet op wat voor kinderen die oppas hiervoor heeft gepast maar daar zat dan weinig leven in als ze dit al veeleisend vindt.
Klinkt als een hele normale kleuter.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:38
Kinderen op die leeftijd kunnen nog wel eens wat primair reageren. Maar ze kunnen ook al wel goed praten en uitleg begrijpen.
Dus verwachtingsmanagement: we gaan naar de speelgoedwinkel en daar mag je iets uitkiezen van maximaal (bedrag).
En: ik zie dat je er heel boos van wordt, dat je nu geen ijsje kunt krijgen. En weet je wat? Ik snap dat enorm goed, want ik wil ook per se nú een ijsje. Maar ja, die kun je niet toveren.... we kunnen wel een speurtocht doen: 'waar is het dichtstbijzijnde ijsje'. Zullen we dat doen?
Dus verwachtingsmanagement: we gaan naar de speelgoedwinkel en daar mag je iets uitkiezen van maximaal (bedrag).
En: ik zie dat je er heel boos van wordt, dat je nu geen ijsje kunt krijgen. En weet je wat? Ik snap dat enorm goed, want ik wil ook per se nú een ijsje. Maar ja, die kun je niet toveren.... we kunnen wel een speurtocht doen: 'waar is het dichtstbijzijnde ijsje'. Zullen we dat doen?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:42
Je zou een op de grond rollend kind belonen door alsnog op zoek te gaan naar een ijsje?-jolijn- schreef: ↑21-08-2020 16:38
En: ik zie dat je er heel boos van wordt, dat je nu geen ijsje kunt krijgen. En weet je wat? Ik snap dat enorm goed, want ik wil ook per se nú een ijsje. Maar ja, die kun je niet toveren.... we kunnen wel een speurtocht doen: 'waar is het dichtstbijzijnde ijsje'. Zullen we dat doen?
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:51
Als je al bij de eerste boosheid erkent dat het vervelend is dat je niet nú een ijsje kunt krijgen, dan rollen ze meestal niet over de grond.
Mijn kinderen zijn inmiddels boven de 15 en hebben nog nooit van die typische kiddie-fitties gehad in de supermarkt.
De eerste 4 jaar van hun leven niet omdat ik zorgvuldig vermeed met hen naar de supermarkt te gaan, daarna omdat ze gewoon konden praten, argumenten konden begrijpen en de consequenties daarvan snapten.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:53
Het zijn gewoon echt net mensen, kleine kinderen. Ze hebben alleen wat minder levenservaring en de dingen die voor volwassenen heel normaal en logisch zijn, zijn dat voor hun nog niet. Dat leren ze door uitleg en ervaring. Kinderen vinden het, net als andere mensen, prettig om serieus genomen te worden in hun gevoel. En als ze kunnen praten, zijn ze ook wat meer voor rede vatbaar.
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:56
Wat dacht kennis ervan om de opdracht terug te geven aan de ouders en via CJG in te zetten op stevig ouderschap. Zodat de ouders leren 'nee' zeggen. Want bij hén komt het gewoon vandaan dat kind geen regels en grenzen kent. kan dat kind ook niets aan doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:59
Kind komt met het idee voor een ijsje. Oppas heeft al gezegd dat er géén ijsje wordt gegeten, want geen gelegenheid in de buurt. Daarmee is het gewoon basta. Leren omgaan met teleurstelling.-jolijn- schreef: ↑21-08-2020 16:38Kinderen op die leeftijd kunnen nog wel eens wat primair reageren. Maar ze kunnen ook al wel goed praten en uitleg begrijpen.
Dus verwachtingsmanagement: we gaan naar de speelgoedwinkel en daar mag je iets uitkiezen van maximaal (bedrag).
En: ik zie dat je er heel boos van wordt, dat je nu geen ijsje kunt krijgen. En weet je wat? Ik snap dat enorm goed, want ik wil ook per se nú een ijsje. Maar ja, die kun je niet toveren.... we kunnen wel een speurtocht doen: 'waar is het dichtstbijzijnde ijsje'. Zullen we dat doen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:00
Een kennis, geloof het ook haha. 
Maar goed, wat jij (want zoals het klinkt ben jij gewoon de oppas) kunt doen:
- Nee is nee. 1x uitleg erbij geven en dan is het klaar.
- Met ouders overleggen hoe zij hiermee omgaan
- Situaties vermijden waarin het kind iets krijgt. Waarom moet het kind altijd iets krijgen?
- Kind op de grond laten liggen. Lekker belangrijk wat anderen er van vinden. Er naast gaan zitten en wachten tot het over is.
- Duidelijke afspraken maken van te voren.
Ik bedenk me opeens. Ik was een poos geleden bij een kennismaking voor een oppasgezin. Vader zei toen dat ik de kinderen voor alles moet belonen met eten want anders doen ze niks. Hij zei letterlijk: “ze doen alleen dingen als er een beloning tegen over staat, zelfs bij het naar de speeltuin gaan of fietsen”. Koekoek. Dat creëer en stimuleer je toch echt zelf.
Maar goed, wat jij (want zoals het klinkt ben jij gewoon de oppas) kunt doen:
- Nee is nee. 1x uitleg erbij geven en dan is het klaar.
- Met ouders overleggen hoe zij hiermee omgaan
- Situaties vermijden waarin het kind iets krijgt. Waarom moet het kind altijd iets krijgen?
- Kind op de grond laten liggen. Lekker belangrijk wat anderen er van vinden. Er naast gaan zitten en wachten tot het over is.
- Duidelijke afspraken maken van te voren.
Ik bedenk me opeens. Ik was een poos geleden bij een kennismaking voor een oppasgezin. Vader zei toen dat ik de kinderen voor alles moet belonen met eten want anders doen ze niks.
Hij zei letterlijk: “ze doen alleen dingen als er een beloning tegen over staat, zelfs bij het naar de speeltuin gaan of fietsen”. Koekoek. Dat creëer en stimuleer je toch echt zelf.
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:01
MIjn kinderen hebben dit ook nooit gedaan. De eerste nee bleef gewoon nee.-jolijn- schreef: ↑21-08-2020 16:51Als je al bij de eerste boosheid erkent dat het vervelend is dat je niet nú een ijsje kunt krijgen, dan rollen ze meestal niet over de grond.
Mijn kinderen zijn inmiddels boven de 15 en hebben nog nooit van die typische kiddie-fitties gehad in de supermarkt.
De eerste 4 jaar van hun leven niet omdat ik zorgvuldig vermeed met hen naar de supermarkt te gaan, daarna omdat ze gewoon konden praten, argumenten konden begrijpen en de consequenties daarvan snapten.
En in de supermarkt liepen ze mee zodra ze konden lopen, ook nooit problemen gehad als rollen of krijsen. Ja, ze wilden wel eens wat hebben, maar nee was nee. Niet toegegeven, geen drama's gehad. Ik hoefde daar niet mee te wachten tot ze 4 of 5 waren. Eerder snappen ze dat ook al hoor.
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:01
Met de kans dat wat de oppas voor elkaar krijgt, de ouders het weer verpesten, want dan krijgt hij wel het ijsje als hij op de grond gaat liggen rollensunshineandblueskies schreef: ↑21-08-2020 16:28Dus zij hebben zelf het verkeerde gedrag aangeleerd en nu mag de oppas het oplossen?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:05
Precies.
Dat je dan het slechte gedrag moet gaan belonen door alsnog een ijssalon te zoeken, daar kan ik niet bij. Het kind is al 5. Die hoort dit gewoon te accepteren.
Dat het kind dat niet doet, is het probleem. Maar dat ga je dan toch niet verergeren?
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:07
Mijn kinderen ook.Quincy2 schreef: ↑21-08-2020 17:01MIjn kinderen hebben dit ook nooit gedaan. De eerste nee bleef gewoon nee.
En in de supermarkt liepen ze mee zodra ze konden lopen, ook nooit problemen gehad als rollen of krijsen. Ja, ze wilden wel eens wat hebben, maar nee was nee. Niet toegegeven, geen drama's gehad. Ik hoefde daar niet mee te wachten tot ze 4 of 5 waren. Eerder snappen ze dat ook al hoor.
En met gespeelde valse bescheidenheid deed ik net alsof ik niet dacht dat het aan mijn fantastische opvoedskills lag.
Maar mijn kinderen waren natuurlijk geweldig. En dat ligt aan hun genen en aan mijn ideale opvoeding.
En toen kreeg ik nog een kind.
En die laatste is pas echt fantastisch. Die leerde mij bescheidenheid en nederigheid. Klaar met borstklopperij nu.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
