Kinderen
alle pijlers
voeden jullie jongens en meisjes anders op ?
donderdag 6 september 2007 om 12:35
Natuurlijk , geen een kind is hetzelfde..als je twee zoons hebt of twee dochters hebt zijn het heel andere personen.En ja , ook jongens spelen met poppen en ja ook meisjes trappen weleens een balletje ...... Maar over het algemeen ?
Ik persoonlijk vind dat er veel te veel juffen in het onderwijs zijn wat soms weleens sneu of zelfs nadelig kan zijn voor de jongens in de klas......en de ouders die meehelpen op school ; bijna ! altijd vrouwen .
misschien leuk om deze link te lezen ? http://www.kennislink.nl/web/show?id=175095 al blijkt het ietwat dubieus ....ik vind jongens écht anders en ik vind dan ook dat ze daar op school etc. best rekening mee mogen houden.
Ik persoonlijk vind dat er veel te veel juffen in het onderwijs zijn wat soms weleens sneu of zelfs nadelig kan zijn voor de jongens in de klas......en de ouders die meehelpen op school ; bijna ! altijd vrouwen .
misschien leuk om deze link te lezen ? http://www.kennislink.nl/web/show?id=175095 al blijkt het ietwat dubieus ....ik vind jongens écht anders en ik vind dan ook dat ze daar op school etc. best rekening mee mogen houden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 12:54
jongens en meisjes zijn inderdaad heel verschillend, maar worden ook vanaf het begin verschillend benaderd waardoor de verschillen nog groter worden. Meisjes moeten lief en rustig zijn, jongens mogen wildebrassen zijn in de klas. Dat is het gedrag wat beloond en geaccepteerd wordt en dus ook gestimuleerd en dat vind ik jammer. (ik spreek wel heel generaliserend natuurlijk) Jongens mogen meer en sneller en er wordt minder snel iets eng of gevaarlijk gevonden met spelletjes zie ik in mijn omgeving en dat beperkt de meisjes toch wel. Het is ook wel lastig, maar toch mag daar ook wel oog voor zijn.
donderdag 6 september 2007 om 12:54
Hai Bianca
ik heb je link niet gelezen, maar in het verleden is er wel veel ophef over geweest. Er zoud meer mannelijke leiding op de creche moeten zijn, omdat jongens nu teveel betutteld werden, met al die vrouwen om zich heen. Ik begrijp dat niet zo. Voordat er ooit creches waren, werden de jongens tot hun schoolleeftijd alleen maar door moeders, tantes, oma's en buurvrouwen opgevoed/opgevangen.
Nou zaten er toevallig bij mijn kinderen in de crechegroep verschillende mannen, die inderdaad ook hele andere dingen met de kinderen deden, maar dat kwam ook doordat bijvoorbeeld de één in z'n vrije tijd clown was, dus met de kinderen ging jongleren enzo, en de ander een kunstacademie gedaan had, dus geweldig in knutselen is.
Op school, inmiddels, zijn veel mannelijke stagiaires. Op de bso is juist mannelijke opvang, thuis vangt papa ze de helft van de tijd op, dus ik denk dat het bij mijn kinderen erg meevalt
Ik voed m'n zoon en dochter hetzelfde op, bij mijn weten. Er is natuurlijk per kind altijd verschil. Nou is mijn dochter erg jongensachtig en mijn zoon erg voorzichtig
Ook qua manlief en mij is er het verschil, dat juist IK ze veel meer laat klimmen en dergelijke, waar hij bang is dat ze vallen.
toedels
ik heb je link niet gelezen, maar in het verleden is er wel veel ophef over geweest. Er zoud meer mannelijke leiding op de creche moeten zijn, omdat jongens nu teveel betutteld werden, met al die vrouwen om zich heen. Ik begrijp dat niet zo. Voordat er ooit creches waren, werden de jongens tot hun schoolleeftijd alleen maar door moeders, tantes, oma's en buurvrouwen opgevoed/opgevangen.
Nou zaten er toevallig bij mijn kinderen in de crechegroep verschillende mannen, die inderdaad ook hele andere dingen met de kinderen deden, maar dat kwam ook doordat bijvoorbeeld de één in z'n vrije tijd clown was, dus met de kinderen ging jongleren enzo, en de ander een kunstacademie gedaan had, dus geweldig in knutselen is.
Op school, inmiddels, zijn veel mannelijke stagiaires. Op de bso is juist mannelijke opvang, thuis vangt papa ze de helft van de tijd op, dus ik denk dat het bij mijn kinderen erg meevalt
Ik voed m'n zoon en dochter hetzelfde op, bij mijn weten. Er is natuurlijk per kind altijd verschil. Nou is mijn dochter erg jongensachtig en mijn zoon erg voorzichtig
Ook qua manlief en mij is er het verschil, dat juist IK ze veel meer laat klimmen en dergelijke, waar hij bang is dat ze vallen.
toedels
Later is nu
donderdag 6 september 2007 om 12:58
arwen, wat jij hier verteld vond ik in mijn jeugd inderdaad wel heel vervelend (ben nu 40, dus 30 jaar terug kwam ik, als meisje, altijd vies en vuil terug, niet tot verontwaardiging van m'n moeder of vader, maar tot verbazing van de omgeving, m'n zus was net zo'n wildebras, broers hadden we niet, maar ik kreeg vaak de opmerking uit de omgeving "je had beter een jongetje kunnen zijn" wat ik dan weer raar vond, dus, want als meisje ging klimmen en vuil worden bést wel goed hoor)
Tegenwoordig merk ik daar in de omgeving écht niets meer van.
M'n dochter klimt met meisjes én jongens in bomen. Op school zijn kinderen druk of niet druk en volgens mij wordt er echt niet specifiek gekeken van "jij bent een jongetje, dus jij mag wat drukker zijn" ...
Later is nu
donderdag 6 september 2007 om 13:00
Ik heb maar 1 kind en dat is een meid. Maar ik merk wel dat ik persoonlijk grote moeite heb met het extreme onderscheiden tussen jongens/meisjesdingen. Ik zou het liefst een zo'n unisex mogelijke wereld zien, zodat kinderen zichzelf ontwikkelen om wie ze zijn en niet alleen maar omdat het een meid/jochie is.
Maar ik ontkom er bijna niet aan. Al vanaf baby af aan leren kinderen dat vrouwen zorgen voor kinderen. Is het niet door de moeder, dan wel door al die vrouwen op de creche en later op de basisschool. Ik vind het erg jammer dat het voorbeeld voor kinderen zo stereotiep blijft. Ook al denken we nog zo hard dat het wel meevalt.
Sla rond Sinterklaastijd maar eens een willekeurig speelgoedboekje open van bijvoorbeeld intertoys. Pagina's roze gevuld met allerlei poppendingen, ermee gespeeld door -precies- meisjes. Daarna pagina's donkerder afgedrukte jongens-speelgoed (computerspelletjes, technisch lego, etc), ermee gespeeld door jongens. Hoe wil je op deze manier dan ontkennen dat er vanaf babytijd niet al onderscheid wordt gemaakt tussen m/v?? Was het niet al door het overtuttige roze meiden kleren met opdrukjes als elfjes, bloemetjes, glittertjes. Of door donkereder gekleurde jongenskleren met treinen, boten, legerprintjes en teksten als "i'm the hero, don't mess with me, daddies coolest.
Brrr, ik heb er een hekel aan en probeer het te negeren, maar tis moeilijk!
Maar ik ontkom er bijna niet aan. Al vanaf baby af aan leren kinderen dat vrouwen zorgen voor kinderen. Is het niet door de moeder, dan wel door al die vrouwen op de creche en later op de basisschool. Ik vind het erg jammer dat het voorbeeld voor kinderen zo stereotiep blijft. Ook al denken we nog zo hard dat het wel meevalt.
Sla rond Sinterklaastijd maar eens een willekeurig speelgoedboekje open van bijvoorbeeld intertoys. Pagina's roze gevuld met allerlei poppendingen, ermee gespeeld door -precies- meisjes. Daarna pagina's donkerder afgedrukte jongens-speelgoed (computerspelletjes, technisch lego, etc), ermee gespeeld door jongens. Hoe wil je op deze manier dan ontkennen dat er vanaf babytijd niet al onderscheid wordt gemaakt tussen m/v?? Was het niet al door het overtuttige roze meiden kleren met opdrukjes als elfjes, bloemetjes, glittertjes. Of door donkereder gekleurde jongenskleren met treinen, boten, legerprintjes en teksten als "i'm the hero, don't mess with me, daddies coolest.
Brrr, ik heb er een hekel aan en probeer het te negeren, maar tis moeilijk!
donderdag 6 september 2007 om 13:10
ik knip en plak even wat anders.......
Meisjes-jongens
Sommigen denken dat emancipatie wordt bereikt door te doen alsof meisjes en jongens hetzelfde zijn. Dat doet onrecht aan de verscheidenheid en bovendien zijn zowel meisjes als jongens het slachtoffer van die houding. Beide groepen verdienen gestimuleerd te worden om zich volledig te ontplooien. Ook op school. Dat verrijkt onze hele samenleving. Deze bijdrage kan ons daarbij helpen.
Onderwijs versterkt de verschillen
Meisjes lopen op een andere manier school dan jongens: ze zijn meer gemotiveerd, passen zich makkelijker aan de schoolcultuur aan, maar worden precies daardoor makkelijker over het hoofd gezien. Ze hebben dubbel zo veel faalangst en hebben vaak een negatief zelfbeeld. Ze zijn dikwijls slimmer, maar houden minder stand in studierichtingen en stromen niet in gelijke mate door naar de verschillende vormen van hoger onderwijs. Jongens worden als stouter of brutaler ervaren. Ze lopen meer risico op slechte schoolresultaten. Ze moeten twee keer zo vaak blijven zitten. Geweld, leerachterstand en hooliganisme zijn grotendeels jongens problemen. Het onderwijs is er tot nu toe niet in geslaagd om die verschillen weg te werken. Integendeel, ze worden er dikwijls nog versterkt. De meeste leerkrachten zijn zich niet bewust van hun verschillend gedrag t.o.v. jongens en meisjes. Dat versterkt vaak de bestaande verschillen en benadeelt meisjes.
Mia, directeur:
«De muren van de speelplaats uitbreken lukt niet»
«Onze school is sinds september gemengd. We hebben in het eerste jaar een dertigtal jongens. Niet veel, maar genoeg om een aantal dingen duidelijk te veranderen. We waren er wel wat op voorbereid: hadden een video bekeken die de verschillen tussen jongens en meisjes toelichtte en we hadden er uitvoerig over gesproken, maar toch Voor het eerst in de geschiedenis van onze school hebben we kennis gemaakt met tuchtproblemen. En we zien dat onze nette speelplaats met plantentuintje en zithoekjes niet volstaat opdat de jongens zich zouden kunnen uitleven. We kunnen wel beter leren omgaan met de jongens en we zullen wel snel aan hen wennen, maar de muren van onze speelplaats uitbreken, dat lukt jammer genoeg niet. Intussen kregen we ook al een telefoontje van een moeder die ons vertelde dat haar zoon zich nog nooit zo goed had gevoeld op school als hier. Het is dus niet allemaal kommer en kwel.»
de verschillen
De verschillen
Mars en Venus
Meisjes zijn anders dan jongens. Er zijn m.a.w. genderverschillen. Dat betekent echter niet dat er geen individuele verschillen tussen jongens of meisjes zijn. Meisjes of jongens kunnen zich anders gedragen dan hun doorsnee-groep. Het komt erop aan om de verschillen te (her)kennen en er ruimte aan te geven. Meisjes en jongens zijn evenwaardig maar niet gelijk. Enkele verschillen:
Een andere ontwikkeling: «Doe niet zo kinderachtig»
Jongens ontwikkelen zich op fysiek en psychologisch vlak doorgaans later dan meisjes. Een meisje komt gemiddeld op haar twaalfde in de puberteit, een jongen ongeveer achttien maanden later. Dat merken leerkrachten goed in de overgangsjaren tussen lager en secundair onderwijs, waar sommige meisjes al echt 'vrouw' zijn en waar de jongens nog als echte 'kinderen' achter de bal aanhollen. Dit blijft een groot deel van het secundair onderwijs zo. «Doe niet zo kinderachtig», is een oneerlijke opmerking als je jongensgedrag met meisjesgedrag vergelijkt. Iedereen mag zich in zijn eigen tempo ontwikkelen.
Andere sociale tradities en verwachtingen: bij de groep horen
Jongens tasten hun sociale omgeving af en meten zich aan elkaar om status te verwerven binnen de groep. Er is niets mis mee om je sterke kanten te tonen, want zo bouw je status op. Bij meisjes werkt dat anders. Voor hen is bij de groep horen van het grootste belang. Vaak doen ze moeite om kwaliteiten (goed zijn in wiskunde) te verdoezelen, uit angst anders niet door de groep te worden geaccepteerd. Zelfs in hun studiekeuze laten ze zich leiden door de groep. Ze kiezen conformistischer: ze doen wat de meeste meisjes doen. Terwijl meisjes van acht nog hun eigen weg durven gaan, wordt de sociale druk om te conformeren snel groter. Ook jongens spiegelen zich aan de groep, maar aangezien de verwachtingen collectief hoger liggen, remt dat hen minder makkelijk af in hun mogelijkheden.
Anders omgaan met emoties: «Flink zijn»
Jongens moeten traditioneel 'flink' zijn. Daardoor onderdrukken ze vaak hun gevoelens. Je ziet m.a.w. wel dat er iets mis is, maar komt niet snel te weten wat. Meisjes zijn soms meesters in het verbergen van hun ware gevoelens, zodat je als leerkracht of ouder de illusie krijgt dat het goed met hen gaat, terwijl dat helemaal niet het geval is. Met meisjes valt wel makkelijker over hun emoties te praten.
Anders communicatief: «Hij luistert niet»
De taal van meisjes is over het algemeen minder direct dan die van jongens. «Kunnen we daar nog een oefening op maken» kan makkelijk betekenen «Ik snap er niks van». Dat past in de conformerende strategie van meisjes: zij zijn uit op consensus, niet op het bevestigen van hun status. Een directe mededeling of opdracht («Ik snap er niks van») wordt vermeden. Via indirect taalgebruik wordt de reactie van de anderen uitgetest. Meisjes begrijpen: «Het is hier koud» sneller als «Doe er wat aan» dan jongens. En indirecte taal begrijpen meisjes ook makkelijker dan jongens. Dus zijn jongens niet per se minder gehoorzaam als ze een indirecte vraag krijgen, maar ze interpreteren de vraag niet als dusdanig.
Andere hersenen: links en rechts
Recent onderzoek verklaart veel verschillen vanuit de functionering van de hersenen. Algemeen zouden vrouwen hun rechterhersenhelft - het deel dat communicatievaardigheid en emoties verwerkt - meer gebruiken dan mannen. Het hersenonderzoek is een snel evoluerende wetenschap, maar in grote lijnen is men het momenteel eens over enkele verschillen:
Een mannelijk brein gaat op een zeer specifieke plaats aan het werk, een vrouwelijk veel globaler. Daardoor leggen meisjes makkelijker verbanden, en gaan jongens zich makkelijker op één ding concentreren.
Het vrouwelijke brein pikt makkelijker emoties op dan het mannelijke. Jongens zijn dus niet 'ongevoelig'; ze hebben echter wel duidelijker signalen nodig.
Meisjes zijn veel verbaler dan jongens. Hun taal ontwikkelt doorgaans sneller, ze hebben vaak een grotere woordenschat (meer synoniemen, meer woorden voor vormen en kleuren). Ook voor bv. lezen gebruiken meisjes de beide hersenhelften, jongens veeleer de linker.
Voor ruimtelijk inzicht zou het mannelijke brein beter geschikt zijn. Wellicht daardoor hebben meisjes minder belangstelling voor sommige aspecten van de wiskunde en hebben ze dus een aangepaste aanpak nodig.
Zelfbeeld: wat denken anderen?
Meisjes richten zich voor hun zelfbeeld over het algemeen veel meer dan jongens op externe appreciatie. De manier waarop de media mannen en vrouwen in beeld brengen speelt hierin een rol. Meisjes zijn minder tevreden over zichzelf en maken zich meer zorgen over hun uiterlijk. Dat kan een effect hebben op hun gevoel van eigenwaarde en zelfbewustzijn en uit zich soms in concreet gedrag, van dieet tot anorexia. Meisjes die goede studieresultaten behalen, zijn hiervoor het meest kwetsbaar.
Mogen meisjes meisjes zijn? En jongens jongens?
Natuurlijk mag dat. Bovendien zouden de beide genders veel van elkaar kunnen leren: jongens een stuk gevoeligheid, meisjes een stuk redelijkheid. Maar omdat de mannelijke waarden in onze maatschappij veel meer worden gewaardeerd dan de vrouwelijke, zijn meisjes die het willen maken soms geneigd de mannelijke waarden over te nemen en hun eigen sterke kanten te verdoezelen of te onderwaarderen. En dat is een groot verlies.
de aanpak
Gelijke kansen
DE THEORIE
Scholen en leerkrachten dienen rekening te houden met de verscheidenheid van de leerlingen. Ze moeten differentiëren om voor iedere leerling een optimale persoonlijkheidsontwikkeling, studierendement, doorstroming en spreiding naar niveaus en richtingen mogelijk te maken.
DE PRAKTIJK
De meeste leerkrachten zijn zich niet bewust van hun verschillend gedrag tegenover jongens en meisjes. Onderzoek met video-opnames heeft hen daarmee geconfronteerd. De manier waarop leerkrachten in de klas omgaan met meisjes versterkt de bestaande verschillen en benadeelt hen. Dat gebeurt onbewust, maar het heeft wel bijzonder kwalijke gevolgen voor de kansen op maatschappelijke participatie (zelfvertrouwen, leiding nemen).
Enkele observaties:
Jongens vragen en krijgen ruim meer aandacht dan meisjes: meer kans om op vragen te antwoorden, meer aanmoediging.
Meisjes worden gezien als vlijtig en de leerkracht verwacht makkelijker dat alles vanzelf gaat. Van hen wordt brutaal gedrag niet getolereerd, van jongens veeleer wel.
Meisjes krijgen in de les andere vragen dan jongens: meisjes meer reproductievragen, jongens meer denkvragen. Meisjes krijgen minder tijd om te antwoorden. De leerkracht zal hen sneller het juiste antwoord voorzeggen, terwijl jongens worden aangemoedigd verder na te denken bij een fout antwoord.
Leerlingen zijn hier zo aan gewend dat ze, als je zich als leerkracht van deze verschillen bewust wordt en bewust de aandacht eerlijker gaat verdelen, dat in het begin aanvoelen als zouden de jongens benadeeld worden. Wat dus niet het geval is.
De aanpak
ZES SPOREN
1. De taal van de leerkracht
In ons taalgebruik zitten stereotiepen die soms sterker zijn dan onszelf. Vaak draaien ze negatief uit voor vrouwen en positief voor mannen. «Wees eens een flinke jongen», «Maarten, jij bent een echte kletstante» of «Wiens papa werkt er thuis op internet?». Je kan hier alert voor zijn.
Zeg in een gemengde klas niet: «Wie het niet begrijpt, steekt zijn vinger maar op», maar wel: «Als je het niet begrijpt, steek je je vinger maar op». Zo zorg je voor identificatiemogelijkheden. Vermijd een uitspraak zoals: «Kom mannen, we vertrekken.» De meisjes zullen wellicht wel meekomen, maar ze zijn op dat moment emotioneel buitenstaanders.
2. De stijl van de leerkracht
De doorsnee gespreksstijl van mannen en vrouwen verschilt.
Wees als vrouwelijke leerkracht tegenover jongens directer. Dan 'luisteren' jongens beter. Dus: «Nu moet het stiller» i.p.v. «Er is hier te veel lawaai.»
Mannelijke leerkrachten kunnen inzien dat hun directe taalgebruik door de meisjes als agressief wordt aangevoeld. Spreek meer in termen van suggesties i.p.v. directe orders. «Misschien is het een goed idee verschillende kleuren te gebruiken voor die titeltjes» i.p.v. «Neem nu een groene pen.»
Een gevarieerde aanpak spreekt beurtelings jongens en meisjes aan. In een gemengde klas is een leerkracht (m/v) echter sneller geneigd tot een directe gespreksstijl, wat de jongens beter doet reageren, maar de meisjes niet aanmoedigt om in de interactie te participeren. Ga daar bewust mee om.
Door de directe en indirecte gespreksstijl expliciet onder de aandacht te brengen, kan iedereen inzicht verwerven in de stijl die ze zelf niet hanteren en zo meer begrip opbrengen voor de andere sekse. Zonder een expliciete benadering dreigt het misverstand als zou je meisjes met fluwelen handschoentjes moeten aanpakken en zouden jongens enkel reageren als je hen afblaft.
3. Je eigen 'rol'
Jongens hebben de behoefte om zich uit te leven en dat komt bij vrouwen wel eens over als 'wild' of ongecontroleerd. Hou daar als vrouwelijke leerkracht rekening mee. Uiteraard mogen kinderen op de speelplaats geen gevaar voor zichzelf of de anderen zijn, maar ravotten moet kunnen, ook nog na de lagere school.
Jongens hebben behoefte aan mannelijke rolmodellen, maar in het onderwijs zijn de vrouwen ruim in de meerderheid. Sommige jongens hebben ook thuis niemand om zich aan te spiegelen. Moedig jongens aan om in een sportclub of jeugdbeweging te gaan waar mannelijke rolmodellen zijn. Zijn er maar enkele mannelijke leerkrachten op school? Bekijk dan eens hoe het grootst mogelijk aantal kinderen er mee in contact kan komen. Omgekeerd is ook nodig.
4. Handboeken en materialen
Recent onderzocht men nieuwe handboeken wereldoriëntatie op hun emancipatorische waarde. De handboeken legden wel enkele roldoorbrekende accenten, maar zonder enige duiding. Het grote probleem blijkt dat vrouwen duidelijk minder in de kijker komen dan mannen. Zo wijdt een handboek bv. 30 bladzijden aan stemrecht en de arbeidersstrijd maar slechts een halve zin aan het vrouwenstemrecht. Ook worden overwegend mannenberoepen toegelicht en blijft sport beperkt tot voetballen en wielrennen. Hoe kunnen leerkrachten voor evenwicht zorgen?
Als leerkracht kan je je handboek aanvullen zodat er meer evenwicht is in de voorbeelden. Leg niet alleen uit wat de bakker doet maar praat ook over de bakkerin. Een postbode, busschauffeur of garagist hoeven niet noodzakelijk mannelijk te zijn.
Roldoorbrekend materiaal op zich volstaat niet. De kinderen moeten er ook attent op worden gemaakt. In de kleuterklas had de Sint spullen gebracht voor de verschillende speelhoeken, o.a. een stofzuiger. Eén van de jongens merkte op: «Juf, maar de Sint heeft niets gebracht voor de jongens.» Hij vond meteen bijval van de andere jongens. Toen vroeg Juf: «En Arne, ga jij dan niet meer in de keuken spelen?» Natuurlijk wel, want dat was één van zijn favoriete plekjes in de klas. «En wie z'n papa stofzuigt er al eens?» Veel vingers de hoogte in. Pas toen was er geen protest meer. Doordat hun aandacht er expliciet was op gericht, begrepen de jongens dat 'meisjesspullen' ook door hen werden gebruikt.
5. Meisjesvriendelijk lesgeven
Als alle vakken gegeven worden op een manier die beide seksen aanspreekt, zien we ook een gelijkere interesse. Enkele tips:
Bied genoeg concrete toepassingen, want meisjes zien veel meer dan jongens graag het nut in van waar ze mee bezig zijn. Ze zoeken ook veel meer naar verbanden in de leerstof.
Denk bij vraagstukken en bij technologische opvoeding ook aan 'zachte' voorbeelden. Een mixer is net zo goed een elektrisch toestel als een boormachine.
Hou rekening met de verschillende aanvangssituatie in technische materies. Wie thuis al vaker heeft geëxperimenteerd op de computer of met andere vormen van elektronica (vaak jongens tegenover meisjes, maar ook sociale klasse speelt een rol), heeft een voorsprong.
Waardeer fouten maken bij experimenteren als iets positiefs, iets waarvan je kan leren. Meisjes durven minder experimenteren. Pas als ze denken het helemaal te snappen, wagen ze meer.
Hou als leerkracht de handen in de zakken. Jongens zijn meer geneigd al experimenterend een oplossing te zoeken. Meisjes roepen vlugger hulp in als ze het niet begrijpen. Gerichte vragen en hints kunnen meisjes stapsgewijs tot de oplossing brengen. Dat ondersteunt hun zelfstandigheid.
6. Studiekeuzeverruiming
Sinds 1983 is er wettelijk gelijke toegang tot alle beroepsopleidingen op elk niveau en in elke studierichting. In de praktijk zijn meisjes een minderheid in studiedomeinen van techniek (ook toegepaste wetenschappen en informatica). Jongens vormen dan weer een minderheid in de domeinen van administratie-distributie en verzorging (TSO-BSO) en in paramedische, pedagogische en sociale richtingen van het hoger onderwijs.
Het onderwijs richt zich op de verruiming aan studie- en beroepskeuze. Traditionele vrouwenberoepen beslaan maar een klein deel van de arbeidsmarkt, en liggen hoofdzakelijk in bediendenfuncties waarvoor een hogere scholing is vereist. Kiezen uit een ruimere waaier (dus ook techniek) biedt in principe ruimere mogelijkheden op inschakeling.
Voor de verruiming van studiekeuze voor jongens was tot nu toe geen economische prikkel aanwezig. Dat zou wel eens kunnen veranderen onder druk van de toenemende behoefte aan zorg in de samenleving (verouderende bevolking). Economische conjunctuur en beschikbare overheidsbudgetten spelen een grote rol in mogelijkheden voor niet traditionele keuzes.
Gelijkekansenbeleid: de doelstellingen
De genderproblematiek draait niet alleen om twee seksen, maar ook om culturele en socio-professionele contexten van vrouwen en mannen, meisjes en jongens. Gelijkekansenbeleid is erop gericht beide genders de kans te geven zich optimaal te ontwikkelen.
Wat willen we bereiken?
Kennis en waardering van elkaars contexten (de bijdrage van man en vrouw en de waarde ervan in verleden en heden leren kennen en appreciëren)
Studiekeuzeverruiming zowel voor jongens als voor meisjes. Individueel moeten meisjes worden aangespoord economisch zelfstandig te zijn, jongens om zelfzorgend zelfstandig te zijn.
Participatie van meisjes en jongens op alle vlakken en niveaus van de maatschappij. Het komt erop aan zowel jongens als meisjes voor te bereiden op bijdragen in het privé-leven, het professioneel leven en het publieke leven.
Meisjes met extra weinig kansen
Verschillen tussen jongens en meisjes worden nog versterkt door verschillen in sociale klasse en afkomst. In migrantengezinnen met een mediterrane cultuur (voornamelijk Turkse en Marokkaanse gezinnen) primeert de groep op het individu. Vanaf acht à tien jaar doen de meisjes een aanzienlijk deel van het huishouden, ook na schooltijd. De families hebben over het algemeen slechts een beperkt zicht op de onderwijsmogelijkheden hier. Ze hebben het Nederlands vaak niet vroeg genoeg onder de knie, wat tot algemene achterstand leidt. De vaak negatieve verwachtingen van de leerkrachten versterkt dit alles nog eens, zodat deze kinderen vaak niet in de meest geschikte onderwijsvormen en studierichtingen terechtkomen en gauw schoolmoe zijn.
Ook bij laaggeschoolden en kansarmen is het conservatieve rollenpatroon vaak nog uitgesproken aanwezig. Vrouwen en mannen halen er hun zelfvertrouwen en fierheid juist uit de traditionele rollen. Ze hebben ofwel geen ofwel weinig boeiend werk. De thuiscultuur van hun kinderen verschilt sterk van die van de school. De ouders hebben weinig zicht op de mogelijkheden en stimuleren hun kinderen niet om een degelijke studierichting te kiezen.
Met inzicht in en begrip voor deze situatie kunnen leerkrachten erop letten dat zowel meisjes als jongens niet in de netten van traditionele ongelijkheid verstrikt raken. Het is vooral van vitaal belang dat er duidelijk met hun ouders wordt gecommuniceerd. Daarbij moet de drempel zeer laag liggen.
De klok terug
Terwijl in ons land de laatste bastions van unitair jongens- of meisjesscholen gemengd worden, overweegt men in het buitenland de seksen opnieuw te scheiden. Het blijkt immers dat vooral jongens voordeel hebben bij gemengd onderwijs. De positieve leerattitudes van de meisjes hebben een gunstig effect op hen. De meisjes daarentegen raken makkelijker in de verdrukking in een gemengde klas. Op sommige plaatsen pleit men ervoor bepaalde vakken zoals wiskunde apart aan meisjes en jongens te geven, elders pleit men echt voor volledig gescheiden onderwijs.
Vrouwen aan de macht?
Binnen het onderwijs is ongeveer 70 procent van het personeel vrouwelijk. Bij de directies, inspectie e.d. vinden we nog steeds overwegend mannen: ongeveer 70 procent (hoewel ze slechts 30 procent van het totale personeel uitmaken). Onderzoek toont aan dat mannelijke of vrouwelijke directeurs andere accenten leggen: een man geeft vaak meer aandacht aan administratief en financieel beheer, een vrouw vaak meer aan de inhoud van het onderwijs en aan het welbevinden van de leerlingen. Ook op dit niveau kunnen we de rolpatronen proberen te doorbreken.
Je kan meer lezen over meisjes-jongens in:
Het Klassedossier op www.klasse.be/dossier/meisjes-jongens
Meisjes-jongens
Sommigen denken dat emancipatie wordt bereikt door te doen alsof meisjes en jongens hetzelfde zijn. Dat doet onrecht aan de verscheidenheid en bovendien zijn zowel meisjes als jongens het slachtoffer van die houding. Beide groepen verdienen gestimuleerd te worden om zich volledig te ontplooien. Ook op school. Dat verrijkt onze hele samenleving. Deze bijdrage kan ons daarbij helpen.
Onderwijs versterkt de verschillen
Meisjes lopen op een andere manier school dan jongens: ze zijn meer gemotiveerd, passen zich makkelijker aan de schoolcultuur aan, maar worden precies daardoor makkelijker over het hoofd gezien. Ze hebben dubbel zo veel faalangst en hebben vaak een negatief zelfbeeld. Ze zijn dikwijls slimmer, maar houden minder stand in studierichtingen en stromen niet in gelijke mate door naar de verschillende vormen van hoger onderwijs. Jongens worden als stouter of brutaler ervaren. Ze lopen meer risico op slechte schoolresultaten. Ze moeten twee keer zo vaak blijven zitten. Geweld, leerachterstand en hooliganisme zijn grotendeels jongens problemen. Het onderwijs is er tot nu toe niet in geslaagd om die verschillen weg te werken. Integendeel, ze worden er dikwijls nog versterkt. De meeste leerkrachten zijn zich niet bewust van hun verschillend gedrag t.o.v. jongens en meisjes. Dat versterkt vaak de bestaande verschillen en benadeelt meisjes.
Mia, directeur:
«De muren van de speelplaats uitbreken lukt niet»
«Onze school is sinds september gemengd. We hebben in het eerste jaar een dertigtal jongens. Niet veel, maar genoeg om een aantal dingen duidelijk te veranderen. We waren er wel wat op voorbereid: hadden een video bekeken die de verschillen tussen jongens en meisjes toelichtte en we hadden er uitvoerig over gesproken, maar toch Voor het eerst in de geschiedenis van onze school hebben we kennis gemaakt met tuchtproblemen. En we zien dat onze nette speelplaats met plantentuintje en zithoekjes niet volstaat opdat de jongens zich zouden kunnen uitleven. We kunnen wel beter leren omgaan met de jongens en we zullen wel snel aan hen wennen, maar de muren van onze speelplaats uitbreken, dat lukt jammer genoeg niet. Intussen kregen we ook al een telefoontje van een moeder die ons vertelde dat haar zoon zich nog nooit zo goed had gevoeld op school als hier. Het is dus niet allemaal kommer en kwel.»
de verschillen
De verschillen
Mars en Venus
Meisjes zijn anders dan jongens. Er zijn m.a.w. genderverschillen. Dat betekent echter niet dat er geen individuele verschillen tussen jongens of meisjes zijn. Meisjes of jongens kunnen zich anders gedragen dan hun doorsnee-groep. Het komt erop aan om de verschillen te (her)kennen en er ruimte aan te geven. Meisjes en jongens zijn evenwaardig maar niet gelijk. Enkele verschillen:
Een andere ontwikkeling: «Doe niet zo kinderachtig»
Jongens ontwikkelen zich op fysiek en psychologisch vlak doorgaans later dan meisjes. Een meisje komt gemiddeld op haar twaalfde in de puberteit, een jongen ongeveer achttien maanden later. Dat merken leerkrachten goed in de overgangsjaren tussen lager en secundair onderwijs, waar sommige meisjes al echt 'vrouw' zijn en waar de jongens nog als echte 'kinderen' achter de bal aanhollen. Dit blijft een groot deel van het secundair onderwijs zo. «Doe niet zo kinderachtig», is een oneerlijke opmerking als je jongensgedrag met meisjesgedrag vergelijkt. Iedereen mag zich in zijn eigen tempo ontwikkelen.
Andere sociale tradities en verwachtingen: bij de groep horen
Jongens tasten hun sociale omgeving af en meten zich aan elkaar om status te verwerven binnen de groep. Er is niets mis mee om je sterke kanten te tonen, want zo bouw je status op. Bij meisjes werkt dat anders. Voor hen is bij de groep horen van het grootste belang. Vaak doen ze moeite om kwaliteiten (goed zijn in wiskunde) te verdoezelen, uit angst anders niet door de groep te worden geaccepteerd. Zelfs in hun studiekeuze laten ze zich leiden door de groep. Ze kiezen conformistischer: ze doen wat de meeste meisjes doen. Terwijl meisjes van acht nog hun eigen weg durven gaan, wordt de sociale druk om te conformeren snel groter. Ook jongens spiegelen zich aan de groep, maar aangezien de verwachtingen collectief hoger liggen, remt dat hen minder makkelijk af in hun mogelijkheden.
Anders omgaan met emoties: «Flink zijn»
Jongens moeten traditioneel 'flink' zijn. Daardoor onderdrukken ze vaak hun gevoelens. Je ziet m.a.w. wel dat er iets mis is, maar komt niet snel te weten wat. Meisjes zijn soms meesters in het verbergen van hun ware gevoelens, zodat je als leerkracht of ouder de illusie krijgt dat het goed met hen gaat, terwijl dat helemaal niet het geval is. Met meisjes valt wel makkelijker over hun emoties te praten.
Anders communicatief: «Hij luistert niet»
De taal van meisjes is over het algemeen minder direct dan die van jongens. «Kunnen we daar nog een oefening op maken» kan makkelijk betekenen «Ik snap er niks van». Dat past in de conformerende strategie van meisjes: zij zijn uit op consensus, niet op het bevestigen van hun status. Een directe mededeling of opdracht («Ik snap er niks van») wordt vermeden. Via indirect taalgebruik wordt de reactie van de anderen uitgetest. Meisjes begrijpen: «Het is hier koud» sneller als «Doe er wat aan» dan jongens. En indirecte taal begrijpen meisjes ook makkelijker dan jongens. Dus zijn jongens niet per se minder gehoorzaam als ze een indirecte vraag krijgen, maar ze interpreteren de vraag niet als dusdanig.
Andere hersenen: links en rechts
Recent onderzoek verklaart veel verschillen vanuit de functionering van de hersenen. Algemeen zouden vrouwen hun rechterhersenhelft - het deel dat communicatievaardigheid en emoties verwerkt - meer gebruiken dan mannen. Het hersenonderzoek is een snel evoluerende wetenschap, maar in grote lijnen is men het momenteel eens over enkele verschillen:
Een mannelijk brein gaat op een zeer specifieke plaats aan het werk, een vrouwelijk veel globaler. Daardoor leggen meisjes makkelijker verbanden, en gaan jongens zich makkelijker op één ding concentreren.
Het vrouwelijke brein pikt makkelijker emoties op dan het mannelijke. Jongens zijn dus niet 'ongevoelig'; ze hebben echter wel duidelijker signalen nodig.
Meisjes zijn veel verbaler dan jongens. Hun taal ontwikkelt doorgaans sneller, ze hebben vaak een grotere woordenschat (meer synoniemen, meer woorden voor vormen en kleuren). Ook voor bv. lezen gebruiken meisjes de beide hersenhelften, jongens veeleer de linker.
Voor ruimtelijk inzicht zou het mannelijke brein beter geschikt zijn. Wellicht daardoor hebben meisjes minder belangstelling voor sommige aspecten van de wiskunde en hebben ze dus een aangepaste aanpak nodig.
Zelfbeeld: wat denken anderen?
Meisjes richten zich voor hun zelfbeeld over het algemeen veel meer dan jongens op externe appreciatie. De manier waarop de media mannen en vrouwen in beeld brengen speelt hierin een rol. Meisjes zijn minder tevreden over zichzelf en maken zich meer zorgen over hun uiterlijk. Dat kan een effect hebben op hun gevoel van eigenwaarde en zelfbewustzijn en uit zich soms in concreet gedrag, van dieet tot anorexia. Meisjes die goede studieresultaten behalen, zijn hiervoor het meest kwetsbaar.
Mogen meisjes meisjes zijn? En jongens jongens?
Natuurlijk mag dat. Bovendien zouden de beide genders veel van elkaar kunnen leren: jongens een stuk gevoeligheid, meisjes een stuk redelijkheid. Maar omdat de mannelijke waarden in onze maatschappij veel meer worden gewaardeerd dan de vrouwelijke, zijn meisjes die het willen maken soms geneigd de mannelijke waarden over te nemen en hun eigen sterke kanten te verdoezelen of te onderwaarderen. En dat is een groot verlies.
de aanpak
Gelijke kansen
DE THEORIE
Scholen en leerkrachten dienen rekening te houden met de verscheidenheid van de leerlingen. Ze moeten differentiëren om voor iedere leerling een optimale persoonlijkheidsontwikkeling, studierendement, doorstroming en spreiding naar niveaus en richtingen mogelijk te maken.
DE PRAKTIJK
De meeste leerkrachten zijn zich niet bewust van hun verschillend gedrag tegenover jongens en meisjes. Onderzoek met video-opnames heeft hen daarmee geconfronteerd. De manier waarop leerkrachten in de klas omgaan met meisjes versterkt de bestaande verschillen en benadeelt hen. Dat gebeurt onbewust, maar het heeft wel bijzonder kwalijke gevolgen voor de kansen op maatschappelijke participatie (zelfvertrouwen, leiding nemen).
Enkele observaties:
Jongens vragen en krijgen ruim meer aandacht dan meisjes: meer kans om op vragen te antwoorden, meer aanmoediging.
Meisjes worden gezien als vlijtig en de leerkracht verwacht makkelijker dat alles vanzelf gaat. Van hen wordt brutaal gedrag niet getolereerd, van jongens veeleer wel.
Meisjes krijgen in de les andere vragen dan jongens: meisjes meer reproductievragen, jongens meer denkvragen. Meisjes krijgen minder tijd om te antwoorden. De leerkracht zal hen sneller het juiste antwoord voorzeggen, terwijl jongens worden aangemoedigd verder na te denken bij een fout antwoord.
Leerlingen zijn hier zo aan gewend dat ze, als je zich als leerkracht van deze verschillen bewust wordt en bewust de aandacht eerlijker gaat verdelen, dat in het begin aanvoelen als zouden de jongens benadeeld worden. Wat dus niet het geval is.
De aanpak
ZES SPOREN
1. De taal van de leerkracht
In ons taalgebruik zitten stereotiepen die soms sterker zijn dan onszelf. Vaak draaien ze negatief uit voor vrouwen en positief voor mannen. «Wees eens een flinke jongen», «Maarten, jij bent een echte kletstante» of «Wiens papa werkt er thuis op internet?». Je kan hier alert voor zijn.
Zeg in een gemengde klas niet: «Wie het niet begrijpt, steekt zijn vinger maar op», maar wel: «Als je het niet begrijpt, steek je je vinger maar op». Zo zorg je voor identificatiemogelijkheden. Vermijd een uitspraak zoals: «Kom mannen, we vertrekken.» De meisjes zullen wellicht wel meekomen, maar ze zijn op dat moment emotioneel buitenstaanders.
2. De stijl van de leerkracht
De doorsnee gespreksstijl van mannen en vrouwen verschilt.
Wees als vrouwelijke leerkracht tegenover jongens directer. Dan 'luisteren' jongens beter. Dus: «Nu moet het stiller» i.p.v. «Er is hier te veel lawaai.»
Mannelijke leerkrachten kunnen inzien dat hun directe taalgebruik door de meisjes als agressief wordt aangevoeld. Spreek meer in termen van suggesties i.p.v. directe orders. «Misschien is het een goed idee verschillende kleuren te gebruiken voor die titeltjes» i.p.v. «Neem nu een groene pen.»
Een gevarieerde aanpak spreekt beurtelings jongens en meisjes aan. In een gemengde klas is een leerkracht (m/v) echter sneller geneigd tot een directe gespreksstijl, wat de jongens beter doet reageren, maar de meisjes niet aanmoedigt om in de interactie te participeren. Ga daar bewust mee om.
Door de directe en indirecte gespreksstijl expliciet onder de aandacht te brengen, kan iedereen inzicht verwerven in de stijl die ze zelf niet hanteren en zo meer begrip opbrengen voor de andere sekse. Zonder een expliciete benadering dreigt het misverstand als zou je meisjes met fluwelen handschoentjes moeten aanpakken en zouden jongens enkel reageren als je hen afblaft.
3. Je eigen 'rol'
Jongens hebben de behoefte om zich uit te leven en dat komt bij vrouwen wel eens over als 'wild' of ongecontroleerd. Hou daar als vrouwelijke leerkracht rekening mee. Uiteraard mogen kinderen op de speelplaats geen gevaar voor zichzelf of de anderen zijn, maar ravotten moet kunnen, ook nog na de lagere school.
Jongens hebben behoefte aan mannelijke rolmodellen, maar in het onderwijs zijn de vrouwen ruim in de meerderheid. Sommige jongens hebben ook thuis niemand om zich aan te spiegelen. Moedig jongens aan om in een sportclub of jeugdbeweging te gaan waar mannelijke rolmodellen zijn. Zijn er maar enkele mannelijke leerkrachten op school? Bekijk dan eens hoe het grootst mogelijk aantal kinderen er mee in contact kan komen. Omgekeerd is ook nodig.
4. Handboeken en materialen
Recent onderzocht men nieuwe handboeken wereldoriëntatie op hun emancipatorische waarde. De handboeken legden wel enkele roldoorbrekende accenten, maar zonder enige duiding. Het grote probleem blijkt dat vrouwen duidelijk minder in de kijker komen dan mannen. Zo wijdt een handboek bv. 30 bladzijden aan stemrecht en de arbeidersstrijd maar slechts een halve zin aan het vrouwenstemrecht. Ook worden overwegend mannenberoepen toegelicht en blijft sport beperkt tot voetballen en wielrennen. Hoe kunnen leerkrachten voor evenwicht zorgen?
Als leerkracht kan je je handboek aanvullen zodat er meer evenwicht is in de voorbeelden. Leg niet alleen uit wat de bakker doet maar praat ook over de bakkerin. Een postbode, busschauffeur of garagist hoeven niet noodzakelijk mannelijk te zijn.
Roldoorbrekend materiaal op zich volstaat niet. De kinderen moeten er ook attent op worden gemaakt. In de kleuterklas had de Sint spullen gebracht voor de verschillende speelhoeken, o.a. een stofzuiger. Eén van de jongens merkte op: «Juf, maar de Sint heeft niets gebracht voor de jongens.» Hij vond meteen bijval van de andere jongens. Toen vroeg Juf: «En Arne, ga jij dan niet meer in de keuken spelen?» Natuurlijk wel, want dat was één van zijn favoriete plekjes in de klas. «En wie z'n papa stofzuigt er al eens?» Veel vingers de hoogte in. Pas toen was er geen protest meer. Doordat hun aandacht er expliciet was op gericht, begrepen de jongens dat 'meisjesspullen' ook door hen werden gebruikt.
5. Meisjesvriendelijk lesgeven
Als alle vakken gegeven worden op een manier die beide seksen aanspreekt, zien we ook een gelijkere interesse. Enkele tips:
Bied genoeg concrete toepassingen, want meisjes zien veel meer dan jongens graag het nut in van waar ze mee bezig zijn. Ze zoeken ook veel meer naar verbanden in de leerstof.
Denk bij vraagstukken en bij technologische opvoeding ook aan 'zachte' voorbeelden. Een mixer is net zo goed een elektrisch toestel als een boormachine.
Hou rekening met de verschillende aanvangssituatie in technische materies. Wie thuis al vaker heeft geëxperimenteerd op de computer of met andere vormen van elektronica (vaak jongens tegenover meisjes, maar ook sociale klasse speelt een rol), heeft een voorsprong.
Waardeer fouten maken bij experimenteren als iets positiefs, iets waarvan je kan leren. Meisjes durven minder experimenteren. Pas als ze denken het helemaal te snappen, wagen ze meer.
Hou als leerkracht de handen in de zakken. Jongens zijn meer geneigd al experimenterend een oplossing te zoeken. Meisjes roepen vlugger hulp in als ze het niet begrijpen. Gerichte vragen en hints kunnen meisjes stapsgewijs tot de oplossing brengen. Dat ondersteunt hun zelfstandigheid.
6. Studiekeuzeverruiming
Sinds 1983 is er wettelijk gelijke toegang tot alle beroepsopleidingen op elk niveau en in elke studierichting. In de praktijk zijn meisjes een minderheid in studiedomeinen van techniek (ook toegepaste wetenschappen en informatica). Jongens vormen dan weer een minderheid in de domeinen van administratie-distributie en verzorging (TSO-BSO) en in paramedische, pedagogische en sociale richtingen van het hoger onderwijs.
Het onderwijs richt zich op de verruiming aan studie- en beroepskeuze. Traditionele vrouwenberoepen beslaan maar een klein deel van de arbeidsmarkt, en liggen hoofdzakelijk in bediendenfuncties waarvoor een hogere scholing is vereist. Kiezen uit een ruimere waaier (dus ook techniek) biedt in principe ruimere mogelijkheden op inschakeling.
Voor de verruiming van studiekeuze voor jongens was tot nu toe geen economische prikkel aanwezig. Dat zou wel eens kunnen veranderen onder druk van de toenemende behoefte aan zorg in de samenleving (verouderende bevolking). Economische conjunctuur en beschikbare overheidsbudgetten spelen een grote rol in mogelijkheden voor niet traditionele keuzes.
Gelijkekansenbeleid: de doelstellingen
De genderproblematiek draait niet alleen om twee seksen, maar ook om culturele en socio-professionele contexten van vrouwen en mannen, meisjes en jongens. Gelijkekansenbeleid is erop gericht beide genders de kans te geven zich optimaal te ontwikkelen.
Wat willen we bereiken?
Kennis en waardering van elkaars contexten (de bijdrage van man en vrouw en de waarde ervan in verleden en heden leren kennen en appreciëren)
Studiekeuzeverruiming zowel voor jongens als voor meisjes. Individueel moeten meisjes worden aangespoord economisch zelfstandig te zijn, jongens om zelfzorgend zelfstandig te zijn.
Participatie van meisjes en jongens op alle vlakken en niveaus van de maatschappij. Het komt erop aan zowel jongens als meisjes voor te bereiden op bijdragen in het privé-leven, het professioneel leven en het publieke leven.
Meisjes met extra weinig kansen
Verschillen tussen jongens en meisjes worden nog versterkt door verschillen in sociale klasse en afkomst. In migrantengezinnen met een mediterrane cultuur (voornamelijk Turkse en Marokkaanse gezinnen) primeert de groep op het individu. Vanaf acht à tien jaar doen de meisjes een aanzienlijk deel van het huishouden, ook na schooltijd. De families hebben over het algemeen slechts een beperkt zicht op de onderwijsmogelijkheden hier. Ze hebben het Nederlands vaak niet vroeg genoeg onder de knie, wat tot algemene achterstand leidt. De vaak negatieve verwachtingen van de leerkrachten versterkt dit alles nog eens, zodat deze kinderen vaak niet in de meest geschikte onderwijsvormen en studierichtingen terechtkomen en gauw schoolmoe zijn.
Ook bij laaggeschoolden en kansarmen is het conservatieve rollenpatroon vaak nog uitgesproken aanwezig. Vrouwen en mannen halen er hun zelfvertrouwen en fierheid juist uit de traditionele rollen. Ze hebben ofwel geen ofwel weinig boeiend werk. De thuiscultuur van hun kinderen verschilt sterk van die van de school. De ouders hebben weinig zicht op de mogelijkheden en stimuleren hun kinderen niet om een degelijke studierichting te kiezen.
Met inzicht in en begrip voor deze situatie kunnen leerkrachten erop letten dat zowel meisjes als jongens niet in de netten van traditionele ongelijkheid verstrikt raken. Het is vooral van vitaal belang dat er duidelijk met hun ouders wordt gecommuniceerd. Daarbij moet de drempel zeer laag liggen.
De klok terug
Terwijl in ons land de laatste bastions van unitair jongens- of meisjesscholen gemengd worden, overweegt men in het buitenland de seksen opnieuw te scheiden. Het blijkt immers dat vooral jongens voordeel hebben bij gemengd onderwijs. De positieve leerattitudes van de meisjes hebben een gunstig effect op hen. De meisjes daarentegen raken makkelijker in de verdrukking in een gemengde klas. Op sommige plaatsen pleit men ervoor bepaalde vakken zoals wiskunde apart aan meisjes en jongens te geven, elders pleit men echt voor volledig gescheiden onderwijs.
Vrouwen aan de macht?
Binnen het onderwijs is ongeveer 70 procent van het personeel vrouwelijk. Bij de directies, inspectie e.d. vinden we nog steeds overwegend mannen: ongeveer 70 procent (hoewel ze slechts 30 procent van het totale personeel uitmaken). Onderzoek toont aan dat mannelijke of vrouwelijke directeurs andere accenten leggen: een man geeft vaak meer aandacht aan administratief en financieel beheer, een vrouw vaak meer aan de inhoud van het onderwijs en aan het welbevinden van de leerlingen. Ook op dit niveau kunnen we de rolpatronen proberen te doorbreken.
Je kan meer lezen over meisjes-jongens in:
Het Klassedossier op www.klasse.be/dossier/meisjes-jongens
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 13:13
ik denk......dat hoewel een aantal dingen er ingestampt zitten door opvoeding en cultuur etc. dat ze inderdaad verschillen en dat je jongens en meisjes wél anders moet benaderen.
En over vroeger ( wie schreef dat ) ......toen waren er veel minder eenoudergezinnen , meer leraren , meer al veel oudere broers , .......
En over vroeger ( wie schreef dat ) ......toen waren er veel minder eenoudergezinnen , meer leraren , meer al veel oudere broers , .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 13:26
Ik heb een zoon en een dochter en ik voed ze wel anders op. Meestal onbewust en zonder dat ik het in de gaten heb. Vind het eerlijk gezegd niet meer dan normaal en ik zie, hoe jong ze ook nog zijn, echt wel verschillen in de manier van doen en de interesses.
Mijn zoon heeft op het kinderdagverblijf een mannelijke leider en ik merk dat hij daar de laatste tijd ook erg naar toe trekt (hij is nu 1.5 jaar).
Ik moet ook zeggen dat ik totaal geen problemen heb met een verschillende opvoeding. Ik ben geloof ik wel enigszins geëmancipeerd (heb een echt mannenberoep, waarin ik nooit vrouwelijke collega's tegenkom), maar mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet gelijk, hoe graag we dat soms ook verkondigen. (Kijk alleen al naar de hormoonhuishouding die totaal verschillend is).
Mijn zoon heeft op het kinderdagverblijf een mannelijke leider en ik merk dat hij daar de laatste tijd ook erg naar toe trekt (hij is nu 1.5 jaar).
Ik moet ook zeggen dat ik totaal geen problemen heb met een verschillende opvoeding. Ik ben geloof ik wel enigszins geëmancipeerd (heb een echt mannenberoep, waarin ik nooit vrouwelijke collega's tegenkom), maar mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet gelijk, hoe graag we dat soms ook verkondigen. (Kijk alleen al naar de hormoonhuishouding die totaal verschillend is).
donderdag 6 september 2007 om 14:08
Link gelezen...
Bedankt BGB!
Als leerkracht en moeder van 2 jongens (tweeling) vind ik dit wel erg interessant!
Ik denk, als leerkracht zijnde, dat een groot gedeelte zeer zeker klopt.
Ook vind ik het heel jammer dat er zoveel juffen rondlopen hoor, ik merk ook, dat de kinderen echt uitkijken naar het schooljaar waarin ze een meester krijgen.
Wij hebben er wel 1 rondlopen, op 19 juffen!
Jongens identificeren zich toch eerder met een meester. Want die houdt van de sporten waar zij van houden, stimuleert ze ook om daarmee bezig te zijn.
Toch zie ik ook wel zaken uit het artikel die kloppen.
Bij meisjes ga je er idd vaker vanuit, dat ze de stof begrijpen, en ik stel ze inderdaad weleens ander soort vragen.
Zelf kruis ik elke dag aan op de leerlingenlijst, wie ik even persoonlijk heb gesproken. Al is het maar om te zeggen dat ze mooie nieuwe schoenen hebben, of om te vragen hoe het met tante Sjaan is bijvoorbeeld.
Zo voorkom je denk ik, dat kinderen (meisjes of jongens) het gevoel krijgen dat anderen meer aandacht krijgen.
Maar dit is wel even een goede eye-openener!
Als moeder ervaar ik het wel weer heel anders eigenlijk.
Doordat ik een tweeling heb, verwachten veel mensen bepaald gedrag van ze.
Juist hierin onderscheiden mijn kids zich dan weer heel duidelijk.
De een is echt een wildebras, voor niets of niemand bang (behalve voor heksen, maar dat weet alleen mamma doet niets liever dan rennen, klimmen en meidenpakkertje. En o ja, hangt het liefst ook rond bij de grote jongens.
De ander is dan weer heel gevoelig, faalangstig, houdt heel veel van en weet ook veel over dieren. Die kan de hele middag op zijn kamer spelen met de Playmobiel.
Dat maakt dat mijn reactie op hen ook verschillend is.
Waar ik de een compliment geef, omdat hij rustig op zijn stoel zit tijdens het eten, maak ik de ander blij door te zeggen dat hij zo lekker zelf rondjes kan fietsen bijvoorbeeld.
Zo probeer ik ze te stimuleren, en hun eigen sterke punten te benadrukken.
Net zoals ik zou doen als ik een meisje had (denk ik)
Beetje van de hak op de tak zo, maar ja, zo ben ik dan weer...
typisch meisjesachtig?
Bedankt BGB!
Als leerkracht en moeder van 2 jongens (tweeling) vind ik dit wel erg interessant!
Ik denk, als leerkracht zijnde, dat een groot gedeelte zeer zeker klopt.
Ook vind ik het heel jammer dat er zoveel juffen rondlopen hoor, ik merk ook, dat de kinderen echt uitkijken naar het schooljaar waarin ze een meester krijgen.
Wij hebben er wel 1 rondlopen, op 19 juffen!
Jongens identificeren zich toch eerder met een meester. Want die houdt van de sporten waar zij van houden, stimuleert ze ook om daarmee bezig te zijn.
Toch zie ik ook wel zaken uit het artikel die kloppen.
Bij meisjes ga je er idd vaker vanuit, dat ze de stof begrijpen, en ik stel ze inderdaad weleens ander soort vragen.
Zelf kruis ik elke dag aan op de leerlingenlijst, wie ik even persoonlijk heb gesproken. Al is het maar om te zeggen dat ze mooie nieuwe schoenen hebben, of om te vragen hoe het met tante Sjaan is bijvoorbeeld.
Zo voorkom je denk ik, dat kinderen (meisjes of jongens) het gevoel krijgen dat anderen meer aandacht krijgen.
Maar dit is wel even een goede eye-openener!
Als moeder ervaar ik het wel weer heel anders eigenlijk.
Doordat ik een tweeling heb, verwachten veel mensen bepaald gedrag van ze.
Juist hierin onderscheiden mijn kids zich dan weer heel duidelijk.
De een is echt een wildebras, voor niets of niemand bang (behalve voor heksen, maar dat weet alleen mamma
doet niets liever dan rennen, klimmen en meidenpakkertje. En o ja, hangt het liefst ook rond bij de grote jongens.De ander is dan weer heel gevoelig, faalangstig, houdt heel veel van en weet ook veel over dieren. Die kan de hele middag op zijn kamer spelen met de Playmobiel.
Dat maakt dat mijn reactie op hen ook verschillend is.
Waar ik de een compliment geef, omdat hij rustig op zijn stoel zit tijdens het eten, maak ik de ander blij door te zeggen dat hij zo lekker zelf rondjes kan fietsen bijvoorbeeld.
Zo probeer ik ze te stimuleren, en hun eigen sterke punten te benadrukken.
Net zoals ik zou doen als ik een meisje had (denk ik)
Beetje van de hak op de tak zo, maar ja, zo ben ik dan weer...
typisch meisjesachtig?
donderdag 6 september 2007 om 16:40
Ik denk dat veel/sommige mensen kinderen in hokjes plaatsen.
Onbewust dat wel.
Een jongen moet een echte jongen zijn en als hij dat gedrag vertoond complimenteren we hem daarop en met meisjes net zo.
Omdat we vinden dat bepaald gedrag bij een bepaald geslacht hoort.
Zo kwam mijn zoon (2,5 jaar) laatst naar me toe.
Hij hield een fleecekleedje voor zich en zei "dat hij een mooie prinses was.
Ik zei dat ik hem ook idd een mooie prinses vond en hij was trots.
Toen ik het mijn moeder vertelde corigeerde ze mij en zei, je bedoeld prins.
Nee, hij vind zichzelf een prinses met een mooie jurk (vast un een tekenfilm gezien) en dan is hij dat ook.
Mijn moeder zei dat ze dat meteen zou corrigeren en het maar niks vond dat ik daarin (in het prinses zijn) meeging.
Ik vind het iig niet raar dat mijn zoon een mooie prinses wilde zijn.
Jullie?
En ik denk ook niet dat ik dat moet corrigeren.
Maar goed, zo zie je maar dat mensen echt in hokjes denken wat jongens en meisjes betreft.
Ik probeer zowel zijn ruige als rustige kant te stimuleren zodat hij zichzelf op alle vlakken kan ontwikkelen en goed voelt ipv alleen de stoere kant.
Ik denk niet dat als een jongen alleen maar juffen heeft dat een verschil maakt.
Het is maar net hoe die juf is.
Ik neem aan dat ze daar op de Pabo wel iets van meekrijgen.
Onbewust dat wel.
Een jongen moet een echte jongen zijn en als hij dat gedrag vertoond complimenteren we hem daarop en met meisjes net zo.
Omdat we vinden dat bepaald gedrag bij een bepaald geslacht hoort.
Zo kwam mijn zoon (2,5 jaar) laatst naar me toe.
Hij hield een fleecekleedje voor zich en zei "dat hij een mooie prinses was.
Ik zei dat ik hem ook idd een mooie prinses vond en hij was trots.
Toen ik het mijn moeder vertelde corigeerde ze mij en zei, je bedoeld prins.
Nee, hij vind zichzelf een prinses met een mooie jurk (vast un een tekenfilm gezien) en dan is hij dat ook.
Mijn moeder zei dat ze dat meteen zou corrigeren en het maar niks vond dat ik daarin (in het prinses zijn) meeging.
Ik vind het iig niet raar dat mijn zoon een mooie prinses wilde zijn.
Jullie?
En ik denk ook niet dat ik dat moet corrigeren.
Maar goed, zo zie je maar dat mensen echt in hokjes denken wat jongens en meisjes betreft.
Ik probeer zowel zijn ruige als rustige kant te stimuleren zodat hij zichzelf op alle vlakken kan ontwikkelen en goed voelt ipv alleen de stoere kant.
Ik denk niet dat als een jongen alleen maar juffen heeft dat een verschil maakt.
Het is maar net hoe die juf is.
Ik neem aan dat ze daar op de Pabo wel iets van meekrijgen.
donderdag 6 september 2007 om 20:13
Ik weet niet wat ze daar op de PABO van meekrijgen....véél , hoop ik .
Maar als ik meehielp op school viel het mij wel op dat de jongens altijd teruggefloten werden ( Het doet er niet toe wie het verste springt /spuugt , wie het hardste fluit/ scheten laat., wie het eerst bij de deur is /zijn taak af heeft .............iedereen moet vriendjes zijn ......terwijl jongens erg competatief zijn ) en dat stoeien ( wat toch echt BIJNA iedere jongen doet ) wordt altijd als lastig of als druk of als ruzie-maken ervaren.
Maar als ik meehielp op school viel het mij wel op dat de jongens altijd teruggefloten werden ( Het doet er niet toe wie het verste springt /spuugt , wie het hardste fluit/ scheten laat., wie het eerst bij de deur is /zijn taak af heeft .............iedereen moet vriendjes zijn ......terwijl jongens erg competatief zijn ) en dat stoeien ( wat toch echt BIJNA iedere jongen doet ) wordt altijd als lastig of als druk of als ruzie-maken ervaren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 20:15
[quote]:
Ik vind het iig niet raar dat mijn zoon een mooie prinses wilde zijn.
Jullie?
quote]
Nee..........maar vaker zijn ze helemaal uit zichzelf Badman of Zorro ....... en zelden zijn er meisjes die zeggen ; kijk eens mam.......ik ben een politie/brandweerman cq vrouw .
Ik vind het iig niet raar dat mijn zoon een mooie prinses wilde zijn.
Jullie?
quote]
Nee..........maar vaker zijn ze helemaal uit zichzelf Badman of Zorro ....... en zelden zijn er meisjes die zeggen ; kijk eens mam.......ik ben een politie/brandweerman cq vrouw .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 21:17
Eh nee BGB, hier en daar een emancipatielesje in het kader van : Een meisje kan ook bouwvakker zijn, de rolverdeling in de maatschappij e.d.
Maar verder weinig hierover op de PABO hoor.
Al herken ik het ook wel, al dat gestoei en getrek aan elkaar, ik kan daar als moeder ook slecht tegen. Terwijl mijn man daar van geniet en zoiets heeft van: "Laat ze maar, dat gaat een keer verkeerd en dan is het weer over".
En hij heeft dan vaak gelijk ook nog
Maar verder weinig hierover op de PABO hoor.
Al herken ik het ook wel, al dat gestoei en getrek aan elkaar, ik kan daar als moeder ook slecht tegen. Terwijl mijn man daar van geniet en zoiets heeft van: "Laat ze maar, dat gaat een keer verkeerd en dan is het weer over".
En hij heeft dan vaak gelijk ook nog
donderdag 6 september 2007 om 21:25
Leuk onderwerp!
Ik heb 1 zoon en dat is er ook nog 1 zonder vader. Ik merk in de praktijk van het opvoeden dat dat soms best lastig is. Hoewel mijn zoon - ongetwijfeld gevoed door mijn omgeving en opvoeding - een heel zachtaardig jongetje is die van meer meisjesachtige dingen houdt en vreselijk kan knuffelen en tutten, zie ik tegelijkertijd dat hij van nature écht een jongen is. Dat uit zich vooral in de interactie met andere jongetjes en mannen, ik merk aan hem dat hij daar vreselijk van geniet en dat hij zich dan ook heel anders gaat gedragen. Stoerder, haniger, brutaler, fysieker, zo klein als hij is i shij dan echt al bezig met territoriumpje pissen en krachtmeten.
Ik vind het dan ook jammer dat er idd weinig mannelijke rolmodellen zijn op de creche en op school. Ik heb er in het verleden zelf ook een keer een topic over geopend, trouwens. Ik denk dat het voor een gezonde ontwikkeling van jongetjes wel degelijk nodig is dat zij mannelijke voorbeelden hebben, en ik ben me ervan bewust dat ik die zelf niet kan bieden, ik ben immers geen man.
Het is een kwestie waar ik dus vaak over nadenk.
Ik heb 1 zoon en dat is er ook nog 1 zonder vader. Ik merk in de praktijk van het opvoeden dat dat soms best lastig is. Hoewel mijn zoon - ongetwijfeld gevoed door mijn omgeving en opvoeding - een heel zachtaardig jongetje is die van meer meisjesachtige dingen houdt en vreselijk kan knuffelen en tutten, zie ik tegelijkertijd dat hij van nature écht een jongen is. Dat uit zich vooral in de interactie met andere jongetjes en mannen, ik merk aan hem dat hij daar vreselijk van geniet en dat hij zich dan ook heel anders gaat gedragen. Stoerder, haniger, brutaler, fysieker, zo klein als hij is i shij dan echt al bezig met territoriumpje pissen en krachtmeten.
Ik vind het dan ook jammer dat er idd weinig mannelijke rolmodellen zijn op de creche en op school. Ik heb er in het verleden zelf ook een keer een topic over geopend, trouwens. Ik denk dat het voor een gezonde ontwikkeling van jongetjes wel degelijk nodig is dat zij mannelijke voorbeelden hebben, en ik ben me ervan bewust dat ik die zelf niet kan bieden, ik ben immers geen man.
Het is een kwestie waar ik dus vaak over nadenk.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 21:32
Ik heb trouwens juist niet het gevoel dat het verschil tussen jongens en meisjes komt doordat je onbewust kinderen in hokjes duwt, bij mijn zoon zie ik echt al vanaf hij een pasgeboren baby was bepaalde karaktertrekken en gedragingen die ik heel erg "mannelijk" vind, en naarmate hij ouder wordt valt dat meer op. Vooral in de interactie met andere mannen dus, dat is niet iets wat ik stimuleer en ook niet iets wat door mijn omgeving gestimuleerd wordt, want mijn directe omgeving is overwegend vrouwelijk. En tóch staat hij dan binnen 3 seconden te boksen met een mannelijke collega die hij voor het eerst ziet, en gedraagt hij zich met mannelijke familieleden en vrienden echt compleet anders dan ik gewend ben. Ik vind dat zelf heel erg leuk om te zien, het is namelijk echt een kant van hem die ik helemaal niet ken en die alleen tevoorschijn komt als er een man bij ons is.
Ik denk dus juist dat het andersom is, ze gaan zich juist gedragen naar het voorbeeld wat ze zien (in mijn geval vrouwelijk) ipv dat ik als ouder een verwachtingspatroon heb.
Ik denk dus juist dat het andersom is, ze gaan zich juist gedragen naar het voorbeeld wat ze zien (in mijn geval vrouwelijk) ipv dat ik als ouder een verwachtingspatroon heb.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 21:35
Ik had al mijn spullen nog ; poppenhuis ( leuke garage voor auto's en die poppetjes vielen allemaal te pletter van het dak.........kon je meteen lekker snerpend een ambulance nadoen ) , babypop ( dat was de boef en toen was ik de agent en die boef zag helemaal niet dt ik een onzichtbaar pak aanhad ) ....... dat geëmancipeerd opvoeden valt helemaal niet eens mee ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 21:37
Hahaha, Bianca, inderdaad: verspugen, hard rennen, trekken en duwen, elkaar verbaal de loef afsteken, wie kan er hoger springen, het is met jongetjes onderling heel competitief. Ik lach me dood om dat haantjesgedrag altijd en ik probeer ook niet de hele tijd te waarschuwen maar het gewoon te laten gaan. Gelukkig hou ik erg van mannen en vind ik dat soort gedrag eerder grappig dan lastig, hoewel me op de creche idd vaak opvalt dat jongetjes meer gecorrigeerd worden dan meisjes. Heb er zelfs een keer een gesprek op de creche over gehad, nav het artikel waar ik toen ook een topic over geopend heb.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 21:44
Het kwam in eerste instantie niet echt over, mijn zoon was toen ook nog een stuk jonger trouwens. Maar later ben ik er nog een keer op terug gekomen aan de hand van een concreet "probleem" wat toen speelde met een vriendje van mijn zoon en hijzelf, en toen had ik het idee dat het wel aankwam. En toen zeiden ze dat ze erop zouden letten om ook wat coulanter met de jongens te zijn.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 22:05
Ik heb tot nu toe alleen een dochter, dus nog geen empirische ervaring, maar ik ga er nu vanuit dat het niet heel anders is, niet in de essentie: je kind liefhebben, verzorgen, koesteren, je kind een goede basis geven, het dingen leren en het leren eigen beslissing te maken. Het zal best verschillend zijn en verschillen met zich meebrengen, maar ik hoop dat die verschillen dan voornamelijk voortkomen uit het biologische verschil en niet zozeer uit bepaalde geconditioneerde gebruiken en vooroordelen.
Mijn dochter vind poppen geweldig, maar autootjes ook. Ze moet enorm uitrazen af en toe. Ik ken een jongetje dat 10x rustiger is en graag met poppen speelt. De sekseverschillen zijn er, je kunt je kind erover vertellen, maar ik denk niet dat de essentie van het opvoeden verschilt bij jongens of meisjes.
Heb de link gelezen, maar krijg de indruk dat Delfos te vooringenomen is en te kien op bewijzen van haar eigen idee. Dat is ook een beetje wat in de kritiek op haar boek naar voren komt. Ik werk in een onderwijsinstelling waar kinder- en jeugdpsychologen worden opgeleid en zal eens navragen bij collega's of ze Delfos kennen en of er studies zijn die andere inzichten bieden. Interessant.
Mijn dochter vind poppen geweldig, maar autootjes ook. Ze moet enorm uitrazen af en toe. Ik ken een jongetje dat 10x rustiger is en graag met poppen speelt. De sekseverschillen zijn er, je kunt je kind erover vertellen, maar ik denk niet dat de essentie van het opvoeden verschilt bij jongens of meisjes.
Heb de link gelezen, maar krijg de indruk dat Delfos te vooringenomen is en te kien op bewijzen van haar eigen idee. Dat is ook een beetje wat in de kritiek op haar boek naar voren komt. Ik werk in een onderwijsinstelling waar kinder- en jeugdpsychologen worden opgeleid en zal eens navragen bij collega's of ze Delfos kennen en of er studies zijn die andere inzichten bieden. Interessant.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
donderdag 6 september 2007 om 22:13
Jongetjes zijn dol op herrie ....vandaar hun voorliefde voor sirenes etc misschien ?
Ik kon de mijne niet blijer maken door hard BOEH roepend uit een kast te springen.......... hun vriendjes vonden dat práchtig......maar dat ene vriendinnetje wat per gods gratie ook eens mocht komen ging steevast huilen ( nee, wende nooit )
Ik kon de mijne niet blijer maken door hard BOEH roepend uit een kast te springen.......... hun vriendjes vonden dat práchtig......maar dat ene vriendinnetje wat per gods gratie ook eens mocht komen ging steevast huilen ( nee, wende nooit )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
