Vriend van zoon ondersteunen, hoe?

Ik heb lang getwijfeld om een topic aan te maken, maar ik kom er zelf echt niet uit.

Ik zal de situatie even kort schetsen. Mijn zoon heeft al vanaf groep 1 een beste vriend. Ze zijn samen naar dezelfde middelbare school gegaan. De thuissituatie van vriendje was niet al te best. Multiproblematiek waar ik niet over ga uitweiden.

Zoon en vriendje waren de hele basisschooltijd onafscheidelijk. Vriendje logeerde vaak bij ons, was ook heel graag bij ons. In groep 8 weigerde vriend nog naar school te gaan, de situatie thuis liep ook behoorlijk uit de hand en moeder gaf aan het niet meer te kunnen bolwerken. Moeder heeft mij toen gevraagd vriend tijdelijk in huis te nemen om te kijken of hij wel meedraaide in ons gezin. Dat ging goed, hij ging weer naar school. Vriend heeft een halfjaar bij ons gewoond. In die tijd was er nauwelijks contact tussen vriend en zijn moeder, alleen de keren dat ik het stimuleerde (en dat deed ik natuurlijk regelmatig).

Na een halfjaar gaf moeder aan zoon terug te willen en werd en hulpverlening opgestart. Er is verschillende hulpverlening geweest en 3 jaar geleden als laatste "redmiddel" een Eigen Kracht conferentie. Er zijn toen afspraken gemaakt met moeder en haar sociale kring, niemand kwam de afspraken helaas na en uiteindelijk is vriend uit huis geplaatst en gaan wonen bij zijn oma (die vlakbij moeder woont en nog hartstikke jong is).

Intussen ben ik met mijn zoon verhuisd naar de andere kant van het land en heb ik er nog een dochtertje bij gekregen. Mijn eigen moeder (ook nog heel jong) is ongeneeselijk ziek en zit in haar laatste levensfase Ik heb het dus druk met de kinderen, die hun oma ook zo vaak mogelijk willen zien. Ook zit ik zelf niet lekker in mijn vel.

Door de verhuizing (en de lockdowns) beperkte het contact tussen mijn zoon en vriend zich tot online en met gamen. De situatie met vriend is intussen opnieuw uit de hand gelopen en moeder nam contact met mij op, gaf aan dat zoon bij ons wil wonen. Of we hem tijdelijk willen opvangen. Zijn oma kan hem namelijk ook niet meer aan.

Voor de duidelijkheid: ik heb vriend nooit als een lastig kind ervaren. Integendeel. Timide, beleefd, gevoelig, lief en slim. De verhalen over niet luisteren herken ik niet, maar goed, vreemde ogen dwingen misschien. Als ik nu geen kind erbij had gekregen en mijn moeder was gezond, had ik het zeker gedaan. Maar nu heb ik er een dreumes bij, wonen we kleiner en lijkt het me logistiek gezien ook nogal een uitdaging om vriend op school te krijgen als hij daarvoor anderhalf uur in de trein moet zitten enkele reis.

Ik heb dus nee gezegd, maar aangegeven dat ik wel graag steun wil bieden. Wat zouden jullie aanraden in deze situatie? Ik kan hem bijvoorbeeld wel eens per maand ophalen om hier te logeren, maar langer dan een weekend zal dat niet kunnen worden. Mijn zoon geeft overigens aan dat hem dat "chill" lijkt, haha. Zijn er nog andere manieren waarop ik hem steun kan bieden, op afstand?

Doreia* schreef: ↑

21-03-2023 10:37

Dan lees jij een totaal andere vraag dan ik in de OP.
Ik lees: dit kan ik wel, dit kan ik niet. Dit is wat ik kan bieden.
Vraag: kijk ik nog ergens overheen, kan ik ergens nog iets bieden wat ik niet zie?

Niet de vraag óf en hóe staat centraal. De beslissing is gemaakt, klaar en duidelijk.
De vraag is wat ze daarnaast nog zou kunnen doen, buiten de weekenden om.

Niet of ze het wel of niet moet doen. Dat hoeft ook niet, want ook de reacties van deze TO zijn super begrenst, emotioneel stabiel en helder.

TO: Jij komt er wel.
Laat het maar even gebeuren. Kijk wat er is. Je bent een fantastische aanvulling op het netwerk van niet alleen deze jongen, maar ook op dat van moeder. Zonder dat je daarbij de belangen van je eigen gezin uit het oog verliest. Je hebt je schaapjes op het droge, en af en toe ruimte voor een schaap erbij.

Ja, zo is mijn vraag inderdaad bedoeld. Ik zocht al de juiste woorden om het te omschrijven, maar dat heb jij nu beter gedaan dan ik

Bedankt voor je lieve woorden