Kinderen
alle pijlers
Vrolijk, Huilend of Slapend het bed in?
zondag 2 december 2007 om 20:53
Mijn zoontje is bijna 11 maanden en het slapen is hier altijd
een groot probleem geweest.
We krijgen hem altijd alleen maar slapend het bed in.
We hebben het al zo ontzettend vaak en lang geprobeerd om hem wakker weg te leggen maar het is werkelijk een oorlog.
Hij krijst net zolang tot hij hysterisch is en ervan moet overgeven.
We hebben al wekenlang de Dr. Estivill methode geprobeerd maar werkt niet, eigenlijk werkt helemaal niets.
Laten huilen niet, 5 min methode niet....gewoon niets!
Hij wil ook geen speentje dus dat is ook jammer.
Het naar bed gaan is echt een 'straf' voor hem.
Alleen met een flesje melk krijg ik hem zo slaperig in bed dat hij lief gaat slapen of we moeten hem in slaap knuffelen.
Wat moeten we hier nou mee??
Allemaal wel leuk en lief maar natuurlijk niet de bedoeling.
een groot probleem geweest.
We krijgen hem altijd alleen maar slapend het bed in.
We hebben het al zo ontzettend vaak en lang geprobeerd om hem wakker weg te leggen maar het is werkelijk een oorlog.
Hij krijst net zolang tot hij hysterisch is en ervan moet overgeven.
We hebben al wekenlang de Dr. Estivill methode geprobeerd maar werkt niet, eigenlijk werkt helemaal niets.
Laten huilen niet, 5 min methode niet....gewoon niets!
Hij wil ook geen speentje dus dat is ook jammer.
Het naar bed gaan is echt een 'straf' voor hem.
Alleen met een flesje melk krijg ik hem zo slaperig in bed dat hij lief gaat slapen of we moeten hem in slaap knuffelen.
Wat moeten we hier nou mee??
Allemaal wel leuk en lief maar natuurlijk niet de bedoeling.
zondag 2 december 2007 om 21:00
Ik zou er geen halszaak van maken, voordat 'ie vier is gaat 'ie wel zelf slapen en dan zonder oorlog.
Wat je kunt proberen is om hem wakker op bed te leggen, maar dan rustig naast hem te gaan zitten, zijn handje vasthouden, geen oogcontact maken.
Ssst, ga maar slapen. Tot hij slaapt.
Hij leert dan in elk geval dat'ie wakker kan zijn in zijn bed en dat 'ie daar rustig in slaap kan vallen. Dan als 'ie goed gewend is wat verder van hem af gaan rommelen op de overloop etc.
Best wel intensief dus en er valt dan heel veel te zeggen voor hem gewoon in slaap op zijn bedje leggen en dat moeilijke traject eens aan te gaan als 'ie een half jaar ouder en wijzer is.
Wat je kunt proberen is om hem wakker op bed te leggen, maar dan rustig naast hem te gaan zitten, zijn handje vasthouden, geen oogcontact maken.
Ssst, ga maar slapen. Tot hij slaapt.
Hij leert dan in elk geval dat'ie wakker kan zijn in zijn bed en dat 'ie daar rustig in slaap kan vallen. Dan als 'ie goed gewend is wat verder van hem af gaan rommelen op de overloop etc.
Best wel intensief dus en er valt dan heel veel te zeggen voor hem gewoon in slaap op zijn bedje leggen en dat moeilijke traject eens aan te gaan als 'ie een half jaar ouder en wijzer is.
zondag 2 december 2007 om 21:09
Waarom is dat niet de bedoeling?
Voor iedereen werkt het weer anders natuurlijk. Maar ik zit al 18 maanden iedere avond (en ieder slaapje overdag, gelukkig nu nog maar 1) naast het bed van m'n dochter tot ze in slaap valt. Dit kan 5 minuten duren, maar het heeft ook vaak genoeg 3 kwartier geduurd. Inderdaad wat mamzelle zegt. Er naast zitten, geen oogcontact maken, geen gedoe. Gewoon zitten. Zo valt ze rustig in slaap.
Voor mezelf heb ik gekozen dat ik het belangrijker vind dat zij lekker rustig in slaap sukkelt, als dat ze hysterisch de boel bij elkaar brult en uiteindelijk uitgeput in slaap valt.
Voor iedereen werkt het weer anders natuurlijk. Maar ik zit al 18 maanden iedere avond (en ieder slaapje overdag, gelukkig nu nog maar 1) naast het bed van m'n dochter tot ze in slaap valt. Dit kan 5 minuten duren, maar het heeft ook vaak genoeg 3 kwartier geduurd. Inderdaad wat mamzelle zegt. Er naast zitten, geen oogcontact maken, geen gedoe. Gewoon zitten. Zo valt ze rustig in slaap.
Voor mezelf heb ik gekozen dat ik het belangrijker vind dat zij lekker rustig in slaap sukkelt, als dat ze hysterisch de boel bij elkaar brult en uiteindelijk uitgeput in slaap valt.
zondag 2 december 2007 om 21:25
Voorlezen! Leg hem in zijn bedje, en lees hem ritmische verhaaltjes voor. Nijntje, de gedichtjes van Annie M.G. Schmidt, zoiets. Tot hij slaapt.
Waarom zou je kindje van 11 maanden al alleen moeten kunnen gaan slapen? Op die leeftijd hangen ze nog zo aan jou. En dat mag toch? Hij snapt nog niet waarom jij opeens weggaat als hij in zijn bedje ligt. Mamma weg = klopt niet. Reactie: brullen! Komt vanzelf goed, als hij iets ouder is.
Waarom zou je kindje van 11 maanden al alleen moeten kunnen gaan slapen? Op die leeftijd hangen ze nog zo aan jou. En dat mag toch? Hij snapt nog niet waarom jij opeens weggaat als hij in zijn bedje ligt. Mamma weg = klopt niet. Reactie: brullen! Komt vanzelf goed, als hij iets ouder is.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 5 december 2007 om 13:41
'k Vind het wel goed van je dat je zo'n 'alleen-in-slaap-vallen' methode geprobeerd hebt. Bij een vriendin gezien en die had een paar ontzettend zware avonden. Maar na 3 avonden een half uur huilen voor ie in slaap viel (ze ging dan elke 10 minuten even zeggen dat ie echt moest slapen), was het wel over en hij vond het vrij snel daarna ook gewoon prettig om te gaan slapen.
Dus ben het op zich zeker eens met de vorige schrijfsters, dat je er geen halszaak van moet maken, maar 't is wel fijn (voor iedereen) als zo'n methode zou lukken, toch? Maar ja, als je alles al geprobeerd hebt... ik zou een week lang echt ook te lang vinden om bovenstaande (half uur hysterisch huilen) vol te houden.
'k Heb wel makkelijk praten, want m'n dochter viel eigenlijk vanaf een paar weken al zelf in slaap.
Dus ben het op zich zeker eens met de vorige schrijfsters, dat je er geen halszaak van moet maken, maar 't is wel fijn (voor iedereen) als zo'n methode zou lukken, toch? Maar ja, als je alles al geprobeerd hebt... ik zou een week lang echt ook te lang vinden om bovenstaande (half uur hysterisch huilen) vol te houden.
'k Heb wel makkelijk praten, want m'n dochter viel eigenlijk vanaf een paar weken al zelf in slaap.
woensdag 5 december 2007 om 15:50
Parel, lijkt me heel lastig! Maar net als vorige schrijfsters zal ik er niet een te groot probleem van maken. Het komt vanzelf goed! Heb je vaste rituelen die je elke keer uitvoerd? Als ik mijn zoon 's avonds naar bed breng (10 maanden) doe ik dat volgens een vast ritueel. Voor die tijd even lekker stoeien, dan nog even lekker loom tegen mama of papa hangen. Tanden poetsen, luier verschonen, pyama aan en dan met het vliegtuig in bed leggen. Knuffels aan beide kanten, zoen op het hoofd en meestal gaat het meteen goed.
Ik ben er overigens zeker van dat wij gewoon hier geluk mee hebben en dat het niet ligt aan hoe jullie het doen of aan je kind. Tis nu eenmaal zo!!! Lekker gaan voorlezen en zingen ofzo en hopen dat je zoon op zijn 10e wat makkelijker naar bed gaat. Succes!
Ik ben er overigens zeker van dat wij gewoon hier geluk mee hebben en dat het niet ligt aan hoe jullie het doen of aan je kind. Tis nu eenmaal zo!!! Lekker gaan voorlezen en zingen ofzo en hopen dat je zoon op zijn 10e wat makkelijker naar bed gaat. Succes!
woensdag 5 december 2007 om 15:54
He vervelend zeg!
Wij hebben ook altijd een vast bed ritueel. De ene dag in bad/ de andere op de commode wassen, tandjes poetsen, pyjama aan, slaapzakje aan, even lekker kroelen en dollen, dan samen licht uit doen, gordijnen dicht en kaarsje uitblazen, dan ons liedje en lekker slapen.
Alleen ik heb het probleem dat wanneer zij 's nachts wakker wordt, ik haar alleen weer "rustig"krijg met een flesje of als ik haar eruit haal en rustig op de schommelstoel ga zitten...
Ze is nu ook wakker, succes!
Wij hebben ook altijd een vast bed ritueel. De ene dag in bad/ de andere op de commode wassen, tandjes poetsen, pyjama aan, slaapzakje aan, even lekker kroelen en dollen, dan samen licht uit doen, gordijnen dicht en kaarsje uitblazen, dan ons liedje en lekker slapen.
Alleen ik heb het probleem dat wanneer zij 's nachts wakker wordt, ik haar alleen weer "rustig"krijg met een flesje of als ik haar eruit haal en rustig op de schommelstoel ga zitten...
Ze is nu ook wakker, succes!
woensdag 5 december 2007 om 22:29
Misschien is het niet wat de norm is of wat je uiteindelijk zou willen. Maar ik denk dat het nu zo'n principe zaak zou kunnen zijn geworden, dat het niet eens meer echt een groot probleem van jullie zelf is. Het gaat dan misschien niet eens meer of het echt werkelijk waar erg is dat je kindje dit nu even nodig heeft. Ik denk dat de spanning wat dit bij je teweeg brengt veel erger is, dan het (nu) nog niet zelfstandig willen slapen. Er zijn tig kinderen gezond en normaal groot geworden als het gewoon in gezelschap sliep.
Dus misschien is het 't overwegen waard om het los te laten (is al eerder gesuggereerd) en het dan maar gewoon zo te doen. Winnen kun je het duidelijk niet, dus dan maar accepteren. Ik denk dat de stress het misschien wel erger maakt dan het nodig is. Porbeer het over een aantal maanden nog eens.
Sterkte
Dus misschien is het 't overwegen waard om het los te laten (is al eerder gesuggereerd) en het dan maar gewoon zo te doen. Winnen kun je het duidelijk niet, dus dan maar accepteren. Ik denk dat de stress het misschien wel erger maakt dan het nodig is. Porbeer het over een aantal maanden nog eens.
Sterkte
