Wanneer begint het echte opvoeden?

(en na 8 jaar gooi ik alles nog steeds op zwangerschapsdementie, waarop anders? )

quote: iry reageerde



hahaha

lexa,wat een broodje aap verhaal!! een kindje van een paar maanden streng toespreken en dan doet hij/zij het niet meer?



En baby streng toespreken omdat ze iets "bewust" doet wat kennelijk lastig ofzo is? Je schrijft dat je op kinderdagverblijven hebt gewerkt.Nu dus niet meer,lijkt mij het beste.







wat een niet aardige opmerking.:?

Nee dat klopt.Maar een baby's streng toespreken omdat ze huilen vind ik ook niet aardig,en dat is nog zacht uitgedrukt.

Wat zit er nu voor kwaad in het woord opvoeden? Tis maar wat voor naam je het beestje geeft. Opvoeden, begeleiden, het is mij om het even. Je doet wat bij je past als opvoeder/ouder en je doet wat past bij het karakter en leeftijd van je kind.Ik ben als ouder iemand die duidelijkheid en regels nodig heeft. Dan heeft mijn dochter de leukste mama. Een ongestructureerde geszinssituatie kan ik niet handelen en dat is mischien lastig. Maar dochter moet het nu eenmaal doen met deze mama. Dus bij mij waren er al heel jong regels, was het neit voor haar, dan wel voor mij (zodat ik er ten minste nog bij kon functioneren) en ik heb een supergemakkelijk lief, relaxt en blij kind! Kan me niet voorstellen dat ik het dan heel slecht heb gedaan (so wie so doe je het niet snel echt slecht bij een kind). Een kind raakt best wel gewend aan ouders die strenger of losser zijn. En mijn vriend en ik verschillen zelf ook nogal,dus wat ze niet bij mij kan halen, haalt ze bij vriend en andersom. Vriend is meer zorgzaam/bezorder dan ik bijvoorbeeld en troost ook sneller dan ik. Maar qua regels en duidelijkheid ben ik weer beter.Denk nu niet dat ik niet knuffel of troost, want kind wordt helemaal doodgeknuffeld hier haha. Maar heb wel vrij snel onderscheid gemaakt in huiltjes, hoe jong ze ook was. En aandacht kon ze ook krijgen, maar gewoon niet altijd als het haar uitkwam. Soms was ik bezig, maar soms had ik er ook eventjes niet zo'n zin in/had even ademruimte nodig voor mezelf (m.a.w. gewoon even rust). En dan was ik daar ook vrij resoluut in. Dochter heeft dus van jongs af geleerd dat ze soms eventjes moet wachten, maar dat ze nooit vergeten wordt! Mama is er altijd, maar niet altijd beschikbaar op het moment dat het haar uitkomt. In nood natuurlijk wel (dus vallen = kusje,etc.). Werkt hier prima en ze wordt komende maand 2.En deze aanpak valt voor mij wel onder de noemer opvoeden. Want ook al snappen ze het waarom niet, ze merken wel dat iets wel of niet gebeurt. Dus als ze van jongs af aan op bepaalde huiltjes op bepaalde momenten geen respons krijgen, dan houdt het snel op hoor. En ben in dat proces ook heus wel eens boos geworden. Een mama mag ook wel eens boos worden toch, ook als je achteraf soms denkt dat het meer aan je eigen bui lag!?! Als het maar geen patroon wordt. Een kind moet ook leren dat mama/papa/iemand anders ook wel eens niet altijd perfecte opvoeder is. Als je maar liefde en aandacht hebt voor je kind!

up up up



zodat we niet alles opnieuw hoeven uit te tiepen

ohnee, kijk, nou staat ie weer op 1

Nee joh, herhaling van zetten is juist leuk. De grootste forum-hobby.

Ik zag het.. 2 topics over wat een oppas zoal kost.. allebei van vandaag. Zo ook over borstkolven enz. (je moet voor de aardigheid eens verder iets zoeken, hoevaak er niet iets dubbel is, qua topics.. gewoon een maand terug, zie je vragen 3-4x :o)



valt me op dat dezelfde topics ook vaak in de zelfde week geopend worden..

?

iemand zag de vraag en dacht een dag of wat later "goh, hoe zou dat zitten.. lás ik daar laatst niet iets over...' werkt dat zo?

Up voor BGB

Toet schreef op 06 september 2007 @ 21:22:

Up voor BGB

Pfffffffffff , dit is voor mij al weer héél lang geleden , hoor.

Ik ben haast klaar met opvoeden , t is haast tijd om te hopen dat je het goed hebt gedaan en dat het "ooit wel weer eens goed komt "

Voor ons gevoel begon het echte opvoeden met 10 maanden. Dochterlief begon met eten op de grond gooien. En nee, dat is toch echt niet de bedoeling. Bord werd dan dus weggehaald. En aangezien dat een leeftijd is dat ze nog bord vol naar binnen werken een erg effectieve methode. Zodra ze kon kruipen (11 maanden) kwam daarbij het nee zeggen als ze ergens aanzat wat niet mocht (in de woonkamer is dat de gitaar en de stereo/dvd installatie en haar daar weghalen. En kinderen van die leeftijd begrijpen echt wel wat nee betekent. Kinderen worden hier toch ernstig onderschat!

En ja, dat vindt ik toch echt opvoeden (wat is begeleiden toch weer een soft synoniem. Noem dan de tijd tot het opvoeden begint, verzorgen van je kind (dus dat je kind eet, schone luier krijgt, slaapt en de benodigde knuffels krijgt).



Verder laat ik in principe niet huilen, maar soms en met 2 kinderen wat vaker is het toch echt niet anders.

E is nu ruim 13 maanden. En ook hier is het gewoon opvoeden waar nodig. Wij hebben open dvd\cd kasten ( doorn in mijn oog btw, maar das een ander verhaal ) En als E daar heen kruipt en de dvd's er uit wil gaan plukken zeg ik : "nee, E, dat mag niet" en haal hem weg daar, zet hem bijv. bij zijn blokken neer. Doet hij het dan nog 2 keer dan zeg ik "nou, dan maar even in de box spelen" Het is een ritueel dat ik een week of 5 vol heb gehouden, en nu komt hij er bijna nooit meer aan. En zo zijn er nog wel dingen op te noemen die "opvoeden" zijn.



Laten huilen als ik bezig ben even heb ik wel gedaan, als ik niet bezig ( druk bezig ) ben laat ik hem nooit huilen. Hij kan niet praten , dus meestal is er wel een reden dat hij huilt. Maar soms, met nog 2 kleuters in huis kan het even niet anders, en huilt hij soms even een tijdje.