Wanneer gezin compleet?

09-09-2023 21:21 48 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Benieuwd naar jullie verhalen en een beetje geïnspireerd door "een huis vol" waarbij het gevoel van compleet zijn misschien nooit komt ;-) Wanneer wist jij dat dat je gezin compleet was en hoe wist je dat zo zeker?

Voor mezelf was het door een gedachte dat ik echt zin heb in alle dingen die we samen als gezin kunnen doen zodra de jongsten oud genoeg zijn. Ik was toen voor het eerst alleen met mijn oudste een dagje weg sinds de geboorte van de jongste twee (tweeling, waren toen nog baby's) en besefte toen dat ik naar de toekomst keek zonder nóg een kind. Tot dat moment nog niet zo over nagedacht maar na dat moment voelde ik me met mijn gezin dus wel 'compleet' met de kinderen die er nu zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook toen ik nog maar 2 kinderen had sprak ik altijd over mijn (toen) jongste als 'middelste' kind. Toen ik zwanger was van de derde klopte het op een of andere manier. Zo is het goed, precies druk genoeg en blij dat de jongste binnenkort 1 wordt en alles een beetje zijn plekje weer heeft gevonden. Ik geef ook met een grote glimlach alle babyspullen weg en voel me opgelucht bij het idee dat dat allemaal niet meer terugkomt.

Ik sluit niet uit dat er hier ooit nog een extra kindje in huis zal komen, maar dat zal dan een pleegkind zijn ofzo.
g-sleutel wijzigde dit bericht op 09-09-2023 23:17
0.73% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wist tijdens de zwangerschap van de tweede al dat het de laatste was. Gewoon genoeg.

Als ik het ga rationaliseren dan speelde er een combinatie van praktische zaken + mijn leeftijd mee. Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik mezelf nooit als moeder van meer dan twee heb gezien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijdens mijn laatste zwangerschap was al duidelijk dat een derde geen optie meer was.

Wellicht ooit nog gaan pleegzorgen, al is daar ook de laatste tijd weer wat controverse over begreep ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik dacht na 2 compleet te zijn, maar toch bewust zwanger van nummer 3, en nu kriebelt het grote gezin idee heel erg; dus ik lees even mee.

Het is natuurlijk niet allemaal alleen maar rozengeur en maneschijn, en om praktische redenen is het misschien beter om het hierna bij te laten. Maar pfoe die eierstokken!

Ik lees graag mee :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik dacht eigenlijk dat het klaar was na 2 kinderen. Jongen en meisje, 14 mnd verschil. Het was zwaar en prima zo. Maar ineens na een paar jaar kwam toch nog de wens voor een derde. Die kwam er en toen was ook direct het gevoel van dit is de laatste en zo is het goed. Heb me toen ook laten steriliseren gelijk. Ze zijn nu 11, 10 en 6 en nooit spijt van gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vond zwanger zijn vreselijk. Toen ik na een jaar eindelijk ontzwangerd was van de eerste (gewoon weer mezelf voelen en niet meer labiel), zijn we direct voor nr2 gegaan om maar er in korte tijd er vanaf te zijn. Anders had ik misschien nooit meer de stap gezet, ondanks mijn wens voor meer dan 1 kind.
Tijdens 2e zwangerschap heb ik ook echt heel vaak geroepen dat ik dit nooit meer wilde.

Jaar na de geboorte van 2e toch nog getwijfeld, want 3 kinderen leek me heel leuk, maar opnieuw zwanger zijn wilde ik niet. Toen heel praktisch samen besproken: we hebben 2 gezonde kinderen, jongen en meisje, ze zijn echt maatjes, we zouden moeten verbouwen en misschien nieuwe auto's moeten, en wie weet krijg je een minder gezond kindje of kunnen ze niet met elkaar overweg? Daarbij zijn onze kinderen superleuk en lief etc, maar ook behoorlijk van het grenzen opzoeken, dus een 3e wordt nóg meer uitdaging.
Het is goed zo. We zijn gezegend met 2.

En nu genieten we dat alles steeds iets makkelijker wordt
Alle reacties Link kopieren Quote
lenthe_ schreef:
09-09-2023 22:05
Ik vond zwanger zijn vreselijk. Toen ik na een jaar eindelijk ontzwangerd was van de eerste (gewoon weer mezelf voelen en niet meer labiel), zijn we direct voor nr2 gegaan om maar er in korte tijd er vanaf te zijn. Anders had ik misschien nooit meer de stap gezet, ondanks mijn wens voor meer dan 1 kind.
Tijdens 2e zwangerschap heb ik ook echt heel vaak geroepen dat ik dit nooit meer wilde.

Jaar na de geboorte van 2e toch nog getwijfeld, want 3 kinderen leek me heel leuk, maar opnieuw zwanger zijn wilde ik niet. Toen heel praktisch samen besproken: we hebben 2 gezonde kinderen, jongen en meisje, ze zijn echt maatjes, we zouden moeten verbouwen en misschien nieuwe auto's moeten, en wie weet krijg je een minder gezond kindje of kunnen ze niet met elkaar overweg? Daarbij zijn onze kinderen superleuk en lief etc, maar ook behoorlijk van het grenzen opzoeken, dus een 3e wordt nóg meer uitdaging.
Het is goed zo. We zijn gezegend met 2.

En nu genieten we dat alles steeds iets makkelijker wordt
Dit, alleen hier 2 meisjes ;-)

We koesteren wat we hebben en de hele lichte twijfel die ik had de afgelopen jaren ( man had geen twijfel, gewoon geen derde kind), is verdwenen sinds mij jongste dochter naar school gaat.
Het is goed zo. En als we dan onze vrienden zien, die straks 4 kinderen onder de 4 hebben ( 2 dochters + een tweeling onderweg, niet helemaal de bedoeling), dan ben ik heel erg blij met onze keuze. Man is gesteriliseerd sinds een paar maanden en dat brengt helemaal rust.
Vroeger wilde ik graag 3 kinderen (ik kom uit een gezin van 3), mijn man wilde er 2. Voor we een relatie kregen had hij al 1 dochter en we kregen samen nog 2 zoons.

En toen was het wel goed. Ik denk dat dit voor mijn mentale gesteldheid een prima aantal is. Daarnaast bij eerste vanaf 20 weken last van bekkeninstabiliteit, bij nummer 2 vanaf 12 weken dus denk dat dit bij nummer 3 gewoon 40 weken lang zal zijn. Ook inmiddels 2 keizersnede gehad, het is goed zo.

En een heel persoonlijk deel dat ik zelf als derde ben geboren na 2 jongens en ik dat vroeger heel eenzaam heb gevonden want mijn broers speelden vooral samen. Dat zegt natuurlijk niks over nog een kind bij ons maar toch.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb nooit gevoel gehad dat er een incompleet gezinssituatie was. Niet toen ik alleen was, niet toen ik een relatie kreeg, niet toen de eerste kwam.

Dus geen idee. Ik wilde ook hele periodes helemaal geen kinderen, echt wel tot laat in mijn 20e jaren.
Wist wel dat toen de 2e niet gepland aanwezig was, ik haar heel graag wilde. Maar geen 3e wilde. Ook niet als wat mis was gegaan. Ik was klaar met zwanger zijn en meer kinderen krijgen. Ik heb me laten steriliseren tijdens (oke niet tijdens, maar meteen daar op de tafel, nadat de baby gehaald was) de keizersnede van de 2e.

Vooral qua energie, aandacht ect. Klaar was ik. En ook ivm financiën.
Maar had niets met compleet of niet compleet te zijn als gezin, te maken.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Na de tweede dacht ik wel klaar te zijn, maar was er wel twijfel. Er is toch nog een derde kindje gekomen waar we heel blij mee zijn, maar nu is het ook wel heel duidelijk genoeg. Hoe leuk en lief ik mijn kinderen ook vind, het is ook gewoon heel druk dus bij elke mijlpaal van de derde vind ik het mooi maar ben ik ook blij dat we die fase niet nog een keer gaan krijgen. Het wegdoen van spullen waar de jongste klaar mee is vind ik ook heerlijk! Het huis slibt zo dicht...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik geloof dat ik eigenlijk altijd wel van twee kinderen was uitgegaan, maar niet heel bewust. Toen onze jongste (tweede kind) een baby was zaten we gewoon op een avond met z'n viertjes aan tafel. Mijn man, ik, onze oudste (1,5 jaar ouder dan de tweede en tevens jongste) in de kinderstoel en de jongste in zijn wipstoeltje op de tafel. Toen voelde ik opeens heel duidelijk: ja, zo is het goed, we zijn compleet.
yella78 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 22:52
4.98% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Op mijn 15e toen ik me realiseerde dat er al teveel mensen op de wereld waren.
Mijn eierstokken hebben gelukkig nooit iets geroepen en ik vind het nog steeds een goede beslissing.

Mijn broer toen mijn schoonzus tijdens de bevalling van de tweede met een bloedgang naar het ziekenhuis werd gebracht en daarna bijna een jaar moest revalideren.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren Quote
Na de geboorte van onze oudste zoon was ik eigenlijk al helemaal klaar. Ik ben erg ziek geweest tijdens de zwangerschap, daardoor ook10kg afgevallen (hij was gelukkig gezond)
Hij bleek een heftige huilbaby en daarna een zeer intens kind (nu 14 jaar en nog steeds pittig). Man heeft nog een babyhuiltrauma (die vlucht letterlijk weg dan).
Bij man begon het te kriebelen toen de oudste 3 jaar was. Ik heb er echt lang over na moeten denken, maar uiteindelijk was de wens er ook bij mij. Jongste is nu 10, maar was een extreem makkelijke baby en nu nog als kind. Maakt zich nergens druk om, fladdert door het leven, vrienden, sport alles is leuk. Huilen deed ie bijna nooit en was altijd op te lossen met een schone luier, flesje of lichaamswarmte.

Toen heb ik nog wel even getwijfeld over een 3e. Ook omdat deze 2e zwangerschap een piece of cake was.
Maar man wilde resoluut niet meer. Vond ik eerst heel jammer, nu zoveel jaar later en de kinderen in andere fases is het goed zo.
Maar dat 'gesprek' over een 3e toen de jongste een jaar oud was en man resoluut nee zei was voor mij de 'oke het blijven er 2'.
Not my circus, not my monkeys
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb vijf kinderen en ben 37jaar. Wilde altijd nog graag een zesde. Maar sinds kort is dat gevoel er niet meer. Toch het verhoogde risico, kosten en beperking qua werken.., dankbaar voor wat ik heb. Het word steeds makkelijker en relaxed
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb geen idee of we compleet zijn. Heb 2 zoons, jongste is bijna 3.

Ik moet er niet aan denken om zwanger te zijn. De afgelopen jaren waren bij vlagen wel pittig, zwanger worden lukte niet, 2x een volle IVF-poging, 2 miskramen, tijdens een zware studie, nu in een nog zwaardere specialisatie van 5 jaar, verhuizing naar de andere kant van het land, verbouwing. Oh en er staat nog een tijdelijke verhuizing naar het buitenland op de planning. Ik vind het wel even goed zo :lol:

Laatst dacht ik wel: als over 4 jaar die specialisatie eindelijk klaar is dan zou een derde misschien nog wel aardig zijn (dan ben ik 37), maar die gedachte werd direct gevolgd door het veel sterkere: of gewoon even niets. Geloof dat ik daar nu het meeste behoefte aan heb.

Ach, we zien wel wat de toekomst brengt. Het is voor nu goed zo, maar ik ben pas 33. Ik ken mezelf, ik kan 48u van tevoren mijn vakantiebestemming nog veranderen. Ik zie het wel, wat het leven me brengt :lol:
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Toen ik op mn eind 20e jaren achter kwam dat ik onvruchtbaar was vanwege ziekte en dus geen kinderen kon krijgen. Besefte ik me dat ik die ook niet nodig heb om gelukkig te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had 3 kinderen, tussen 3, en 3 maanden.,toen vrienden door een ongeluk kwamen te overlijden.... We kregen er 2 kinderen bij van 5 maanden en 18 maanden....Ja, toen was dus heel duidelijk dat er geen kinderen meer kwamen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jeetje Moos68, dat is heftig zeg... Gelukkig waren de kinderen nog jong. Ik zou er graag meer over weten (uit oprechte interesse, en vanwege een vriendin die een beetje hetzelfde meemaakt maar dan met tieners), misschien wil je er eens over vertellen in een ander topic.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wij hebben altijd heel bewust voor 1 kind gekozen. Zelf zijn we ook allebei enig kind en hebben we beide nooit de droom gehad voor een groot gezin. Dus we wisten al dat we compleet waren zodra ze geboren was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik werd ongepland zwanger van onze vierde (ik had een spiraaltje), het kindje bleek echter niet in mijn baarmoeder te groeien, dus vrij snel na de schok dat ik (voor de tweede keer) zwanger was geworden met een spiraaltje, kregen we de schok dat het niet goed zat en vervolgens het verdriet van het verlies van ons kindje. Het was een hele heftige emotionele periode. Toen de eerste heftige emoties gezakt waren, merkte ik dat ik ook opluchting voelde. Ik twijfelde voor deze ongeplande zwangerschap over of ik nog een vierde wilde.. Maar toen ik merkte dat ik, naast het verdriet, ook opluchting voelde, realiseerde ik me dat ons gezin voor mij echt compleet is zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet dat we compleet zijn omdat als ik nu naar zwangere vrouwen kijk denk phoeh ik ben blij dat ik jou niet ben. En bij kleine baby’s phoeh zo blij dat ik normale nachten heb.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn verstand zei, na de ervaring van zwangerschap, bevalling, de eerste twee jaar en mijn kind: ik kan niet de moeder zijn die ik wil zijn, de ouder die de kansen en mogelijkheden kan bieden die ik nu kan geven, voor meer dan één kind. Dus rammelende eierstokken hadden pech en het bleef bij zoon.

En daar heb ik geen spijt van 12 jaar later.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
09-09-2023 22:42
Ik heb nooit gevoel gehad dat er een incompleet gezinssituatie was. Niet toen ik alleen was, niet toen ik een relatie kreeg, niet toen de eerste kwam.
Dit geldt voor mij eigenlijk ook.

Na de eerste getwijfeld over een tweede, vanwege zowel rationele redenen als gevoel. Uiteindelijk toch voor gegaan en dat werd een tweeling. Voor ons is het nu klaar: beide zwangerschappen waren gecompliceerd met kans op herhaling en we hebben nu drie (voor zover we weten) gezonde kinderen. Tel je zegeningen, dus als de eierstokken ooit gaan rammelen hebben ze pech. ;)

Ik ben heel recent bevallen en geniet dit keer echt van de eerste periode waarin je de baby leert kennen en ziet ontwikkelen. Die bijzondere tijd zou ik op zich best vaker willen meemaken, maar dat is voor ons onvoldoende reden om er nog een paar kinderen bij te maken. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Quinnepin schreef:
09-09-2023 23:59
Ik weet dat we compleet zijn omdat als ik nu naar zwangere vrouwen kijk denk phoeh ik ben blij dat ik jou niet ben. En bij kleine baby’s phoeh zo blij dat ik normale nachten heb.
Dit eigenlijk. Nu heb ik mezelf, onbewust, denk ik altijd voor me gezien als moeder van 2 kinderen. Na de eerste was er wel een duidelijke wens voor een tweede. Vriend heeft al erg getwijfeld, en na de tweede was het duidelijk klaar voor hem. Dat was ook prima voor mij, want je doet het samen. Maar hoe meer baby's ik zag, hoe meer ik dacht: heel lief, heel schattig, maar ik ben blij dat ik dat niet meer hoef te doen. Dus sinds een jaar of 1,5 voelt het ook écht als klaar.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven