Kinderen
alle pijlers
wat als je kind lijkt op je ex/exschoonmoeder oid
donderdag 6 september 2007 om 21:26
Pfffffff , sommige irritante trekjes van mijn schoonouders zie ik terug bij mijn kinderen.........sta ik me te verbijten om niet te sissen "je bent net Oma , ook zo X " ...........en dan heb ik nog hele leuke lieve goeie schoonouders.
Maar wat nou als je kind qua koppie al sprekend op je oer-enoervervelnde ex lijkt .............is dat vervelend en hoe vervelend is dat ? En als je kind qua gedrag ook die trekjes blijkt te hebben waardoor het met je ex nou net / mede tot een breuk kwam ?
Voel je je schuldig als je je ergert aan die dingen ?
Maar wat nou als je kind qua koppie al sprekend op je oer-enoervervelnde ex lijkt .............is dat vervelend en hoe vervelend is dat ? En als je kind qua gedrag ook die trekjes blijkt te hebben waardoor het met je ex nou net / mede tot een breuk kwam ?
Voel je je schuldig als je je ergert aan die dingen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 21:46
Voorlopig ben ik nog gelukkig getrouwd 
Ik kan me ook niet voorstellen dat je je kunt ergeren aan het uiterlijk van je eigen kinderen. Wel aan karaktertrekjes. Heb naast een leuk huwelijk ook nog een leuke schoonmoeder. Kan me echter wel voorstellen dat ik flink zou balen als hij bepaalde karaktertrekjes van haar zou hebben (hij is nu 8 maanden, gilt soms als een viswijf, maar dat heb ik haar nog nooit horen doen)
Ik kan me ook niet voorstellen dat je je kunt ergeren aan het uiterlijk van je eigen kinderen. Wel aan karaktertrekjes. Heb naast een leuk huwelijk ook nog een leuke schoonmoeder. Kan me echter wel voorstellen dat ik flink zou balen als hij bepaalde karaktertrekjes van haar zou hebben (hij is nu 8 maanden, gilt soms als een viswijf, maar dat heb ik haar nog nooit horen doen)
donderdag 6 september 2007 om 22:02
Jemig Bianca, ik heb echt op alles wat te zeggen, hahaha.
Mijn zoon lijkt op zijn vader. Qua uiterlijk steeds minder - ik ben de enige die ziet dat hij sprekend op zijn vader lijkt, de rest van de wereld vindt hem een kopietje van mij - , qua karakter juist steeds meer.
Inderdaad, ook die karaktertrekken die mijn ex niet zo leuk maken, zeg maar. Van mijn zoon ergeren die karaktertrekken me niet, maar goed, er is weinig tot niets dat me aan hem ergert. Ik heb juist doordat mijn zoon zo op zijn vader lijkt tegenwoordig geen negatieve gevoelens meer over zijn vader, ik kan de vervelende karaktertrekken van mijn ex nu wat milder bezien ofzo. Wat ik wel heel sterk heb is dat ik dankzij mijn ex weet wat er zou kúnnen misgaan, hoe bijvoorbeeld de opvliegendheid en extreme koppigheid die beiden hebben kan eindigen alls je dat maar altijd laat aanmodderen. Dus ik ben wel enigszins waakzaam op wat ik wel en niet accepteer, welk gedrag ik wel en niet corrigeer en hoe ik bepaalde dingen inkleed, zeg maar.
Maar over het algemeen herinnert mijn zoon me juist aan waarom ik ooit op zijn vader gevallen ben en zijn de eigenschappen die hij van zijn vader heeft precies de dingen die ik ooit in hem bewonderde, maar die ons later de das omdeden.
Mijn zoon lijkt op zijn vader. Qua uiterlijk steeds minder - ik ben de enige die ziet dat hij sprekend op zijn vader lijkt, de rest van de wereld vindt hem een kopietje van mij - , qua karakter juist steeds meer.
Inderdaad, ook die karaktertrekken die mijn ex niet zo leuk maken, zeg maar. Van mijn zoon ergeren die karaktertrekken me niet, maar goed, er is weinig tot niets dat me aan hem ergert. Ik heb juist doordat mijn zoon zo op zijn vader lijkt tegenwoordig geen negatieve gevoelens meer over zijn vader, ik kan de vervelende karaktertrekken van mijn ex nu wat milder bezien ofzo. Wat ik wel heel sterk heb is dat ik dankzij mijn ex weet wat er zou kúnnen misgaan, hoe bijvoorbeeld de opvliegendheid en extreme koppigheid die beiden hebben kan eindigen alls je dat maar altijd laat aanmodderen. Dus ik ben wel enigszins waakzaam op wat ik wel en niet accepteer, welk gedrag ik wel en niet corrigeer en hoe ik bepaalde dingen inkleed, zeg maar.
Maar over het algemeen herinnert mijn zoon me juist aan waarom ik ooit op zijn vader gevallen ben en zijn de eigenschappen die hij van zijn vader heeft precies de dingen die ik ooit in hem bewonderde, maar die ons later de das omdeden.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 22:08
Knap van je , Fash.
Ik zie namelijk dat wanneer ouders het nog leuk ( lijken ) te hebben dat er aardig wordt gezegd dat iemand net zulke leuke krullen heeft als mama .........en is het over en uit dan wordt de toon venijnig , de mond benepen , de ogen klein en heet het dat Pietje net zo'n leugenaar is als die vader-van-hem .
Ik zie namelijk dat wanneer ouders het nog leuk ( lijken ) te hebben dat er aardig wordt gezegd dat iemand net zulke leuke krullen heeft als mama .........en is het over en uit dan wordt de toon venijnig , de mond benepen , de ogen klein en heet het dat Pietje net zo'n leugenaar is als die vader-van-hem .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 22:40
Nee, dat heb ik helemaal niet, Bianca. Ik ben nog elke dag blij dat ik juist met die man een kind heb gekregen. Tijdens mijn relatie heb ik vaak gedacht: "kon je jezelf maar zien zoals ik jou zie" en mijn zoon belichaamt voor mij die ideale versie van zijn vader, met daarbovenop ook nog eens dingen van mezelf.
Maar inderdaad, ik zie vaak genoeg om me heen dat de kinderen eigenlijk juist alle nare herinneringen belichamen. Ik ben blij dat ik dat niet heb, mijn zoon heeft juist alle nare dingen goedgemaakt en alle wrok die ik zonder hem misschien gehad zou hebben weggevaagd.
Maar inderdaad, ik zie vaak genoeg om me heen dat de kinderen eigenlijk juist alle nare herinneringen belichamen. Ik ben blij dat ik dat niet heb, mijn zoon heeft juist alle nare dingen goedgemaakt en alle wrok die ik zonder hem misschien gehad zou hebben weggevaagd.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 22:42
Mijn dochter lijkt in haar uiterlijk wel op haar vader. Iedereen zegt altijd dat ze sprekend op mij lijkt, maar ik zie zelf ook goed mijn ex in haar terug.
Ik was tijdens de zwangerschap soms ineens wel eens bang, had van die gedachten, wat als mijn kind straks sprekend op mijn ex lijkt? (ik ben bij hem weggegaan vlak nadat ik wist dat ik in verwachting was)
Houd ik straks wel echt van mijn baby, soms was ik ineens bang dat ik niet zou kunnen wennen aan mijn kindje, het moederschap.
Klinkt misschien raar.
Ze is prachtig! En helemaal haar eigen persoontje.
Ze is nog klein, dus waarin ze echt veel op ons lijkt kan ik nog niet zeggen, ze is nu lekker druk en vrolijk en ondernemend en onwijs slim
Ik vind wat FV schrijft mooi om mee te nemen.
Mag ik vragen hoe oud je zoon is?
Ik was tijdens de zwangerschap soms ineens wel eens bang, had van die gedachten, wat als mijn kind straks sprekend op mijn ex lijkt? (ik ben bij hem weggegaan vlak nadat ik wist dat ik in verwachting was)
Houd ik straks wel echt van mijn baby, soms was ik ineens bang dat ik niet zou kunnen wennen aan mijn kindje, het moederschap.
Klinkt misschien raar.
Ze is prachtig! En helemaal haar eigen persoontje.
Ze is nog klein, dus waarin ze echt veel op ons lijkt kan ik nog niet zeggen, ze is nu lekker druk en vrolijk en ondernemend en onwijs slim
Ik vind wat FV schrijft mooi om mee te nemen.
Mag ik vragen hoe oud je zoon is?
donderdag 6 september 2007 om 22:44
Dat vind ik toch wel heel bijzonder , Fash .
Rare is dat ik me eigenlijk veel meer irriteer aan de dingen waarin ik mezelf herken.......omdat ik dan wéét waar ze het lastig mee gaan hebben. Ik doe zelf alles op het laatst , maar verslagen die de allerlaatste minuut nog uitgeprint moeten worden , spreekbeurten die de avond van te voren zelfs nog verzonnen moeten worden.....gif en giflink word ik daarom...... om vervolgens te denken ; o, ik bel mórgen wel met een smoes, nou geen zin in , ofzo.
Rare is dat ik me eigenlijk veel meer irriteer aan de dingen waarin ik mezelf herken.......omdat ik dan wéét waar ze het lastig mee gaan hebben. Ik doe zelf alles op het laatst , maar verslagen die de allerlaatste minuut nog uitgeprint moeten worden , spreekbeurten die de avond van te voren zelfs nog verzonnen moeten worden.....gif en giflink word ik daarom...... om vervolgens te denken ; o, ik bel mórgen wel met een smoes, nou geen zin in , ofzo.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 22:47
Mijn zoontje is 3,5, Iseo. Ik blijf het verbazingwekkend vinden dat zelfs op deze leeftijd en al eerder ik zo duidelijk eigenschappen van mezelf en van zijn vader terug kan zien. Hij is zichzelf, maar toch ook duidelijk een mix van ons samen. Stom genoeg dacht ik voor ik een kind had dat je dat soort dingen pas later zou gaan zien, maar dat is dus niet zo.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 22:55
Ik erger me ook meer aan de eigenschappen die ik herken bij mezelf, Bianca. De eigenschappen die hij duidelijk van zijn vader heeft, die vind ik juist wel grappig om te zien, omdat ze wat verder van mijzelf afstaan. Ik zeg ook vaak in mezelf: jemig, zo ben je net je vader. Hij brengt allemaal leuke herinneringen aan zijn vader terug.
Ik bedenk me trouwens nu ik dit schrijf dat het goed zou kunnen dat ik er zo makkelijk mee omga omdat we geen contact met zijn vader hebben. Wellicht als ik nog dagelijks of wekelijks met de vervelende eigenschappen van zijn vader geconfronteerd zou worden en daar ook echt last van zou hebben, dat ik dan niet zo makkelijk kon denken. Dat weet ik niet, maar dat klinkt wel logisch.
Maar wat jij zegt dat je wéét waar je kind het lastig mee gaat hebben, dat heb ik ook wel. Wat ik al noemde, mijn ex is tot in het bizarre koppig en ook erg opvliegend en dat heeft mijn zoon ook. Dat geeft dus hier thuis wel strijd en dat is een van de dingen die voor mijn ex ook echt zijn leven erg beinvloed hebben. Dat is dus voor mij een aandachtspunt, ik wil graag dat mijn zoon het daarmee makkelijker krijgt dan zijn vader en let daar dus wel goed op. Ik hoop dat ik hem kan leren om zichzelf niet zo in de weg te zitten met zijn eigen woede, daar ben ik bijvoorbeeld heel bewust mee bezig en dat is echt iets waar ik doordat ik dat van zijn vader herken echt goed over probeer na te denken en als het moet ook gewoon advies over vraag.
Ik bedenk me trouwens nu ik dit schrijf dat het goed zou kunnen dat ik er zo makkelijk mee omga omdat we geen contact met zijn vader hebben. Wellicht als ik nog dagelijks of wekelijks met de vervelende eigenschappen van zijn vader geconfronteerd zou worden en daar ook echt last van zou hebben, dat ik dan niet zo makkelijk kon denken. Dat weet ik niet, maar dat klinkt wel logisch.
Maar wat jij zegt dat je wéét waar je kind het lastig mee gaat hebben, dat heb ik ook wel. Wat ik al noemde, mijn ex is tot in het bizarre koppig en ook erg opvliegend en dat heeft mijn zoon ook. Dat geeft dus hier thuis wel strijd en dat is een van de dingen die voor mijn ex ook echt zijn leven erg beinvloed hebben. Dat is dus voor mij een aandachtspunt, ik wil graag dat mijn zoon het daarmee makkelijker krijgt dan zijn vader en let daar dus wel goed op. Ik hoop dat ik hem kan leren om zichzelf niet zo in de weg te zitten met zijn eigen woede, daar ben ik bijvoorbeeld heel bewust mee bezig en dat is echt iets waar ik doordat ik dat van zijn vader herken echt goed over probeer na te denken en als het moet ook gewoon advies over vraag.
Am Yisrael Chai!
donderdag 6 september 2007 om 23:11
Dochtertje is 1,5
Ik vind haar een mooie mix van ons twee, het lijkt er nu op dat ze de beste eigenschappen van elk van ons te pakken heeft.
En er een heel nieuwe draai aan geeft, ze is echt zichzelf.
Koppig is mijn ex ook, maar ik ook wel in zeker zin. Dochtertje ook, dat is wel duidelijk. Ze geeft niet snel op.
De dingen die ik nu vooral zie, heeft ze eigenlijk wel van ons allebei. Ze is dol op muziek, ritmes, zingen, echt haar ouders.
Ze kan wel aardig driftig worden, maar dat is misschien ook wel de leeftijd. Als iets niet lukt zeg maar.
Ik hoop heel erg dat ik mijn dochter, als dat zo zou zijn kan helpen minder zichzelf in de weg te zitten. Dan haar vader kan, dan ik kan.
Ik vind haar een mooie mix van ons twee, het lijkt er nu op dat ze de beste eigenschappen van elk van ons te pakken heeft.
En er een heel nieuwe draai aan geeft, ze is echt zichzelf.
Koppig is mijn ex ook, maar ik ook wel in zeker zin. Dochtertje ook, dat is wel duidelijk. Ze geeft niet snel op.
De dingen die ik nu vooral zie, heeft ze eigenlijk wel van ons allebei. Ze is dol op muziek, ritmes, zingen, echt haar ouders.
Ze kan wel aardig driftig worden, maar dat is misschien ook wel de leeftijd. Als iets niet lukt zeg maar.
Ik hoop heel erg dat ik mijn dochter, als dat zo zou zijn kan helpen minder zichzelf in de weg te zitten. Dan haar vader kan, dan ik kan.
donderdag 6 september 2007 om 23:20
Ik WIST het....moeders anno - nu hebben een boosheidskussen...........hahahaha ...ik zat er gewoon op te wachten eigenlijk.
Niks zeggen ; je hebt niet ook een time-outhoek/ denkplek of iets dergelijks ? Wij pleurden ze gewoon de gang op.....
Niks zeggen ; je hebt niet ook een time-outhoek/ denkplek of iets dergelijks ? Wij pleurden ze gewoon de gang op.....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 23:33
vrijdag 7 september 2007 om 08:43
Helaas heeft mijn zoon vele karaktertrekjes van zijn vader. Kan niet zeggen dat ik daar blij mee ben.Maar gelukkig is hij niet meer dat papa's kindje die hij was. Als hij hem ziet is het ok en ziet hij hem weken niet boeit het hem ook niet. En sinds hij nu werkt is zijn gedrag een stuk rustiger geworden, dus ik heb goeie hoop dat hij nog verandert.
vrijdag 7 september 2007 om 08:53
Nee ik bedoel ermee dat hij de dingen anders gaat zien.. Hij is nu meer met school en werk bezig. Toen ik nog met zijn vader samenwoonde vond hij dat allemaal maar onzin. Hij werkt nu al 2mnd elke dag, en dat voor soms 10 euro per dag. tis in het bedrijf van zijn oom. Voor dat salaris bleef ik mooi in mijn bedje liggen, maar elke ochtend staat hij mooi paraat om te gaan werken. Vind ik toch een wel goed van hem. Door die regelmaat is hij een stuk rustiger geworden. Nu het werk brengt mijn zusje hem naar zijn vrienden uit zijn oude woonplaatst en 's avonds is ie tussen 10 en 11weer thuis.
vrijdag 7 september 2007 om 09:44
mijn dochter is net 1 en een kopie van mij, inclusief al mijn slechte en lastige eigenschappen, zo'n enorme spiegel. Dus dat je bij 3 1/2 dat al duidelijk ziet verbaast mij niks. Soms denk ik wel eens bij haar, jeemig, wat ben je toch ongeduldig, opvliegend, en onrustig maar ja, ik weet van wie ze het heeft...
