Kinderen
alle pijlers
Weer zwanger worden na miskraam. Deel 2 alweer!
dinsdag 5 juni 2007 om 16:07
dinsdag 5 juni 2007 om 16:20
Tuurlijk ben je geen indringer! Je bent welkom om mee teschrijven! Ik ga er van uit dat ik voor de hele groep spreek :D
Lichamelijk viel het me mee, ik was moe en had natuurlijk last van kramp en bloedingen. De kramp was te vergelijken met een heftige menstruatie, dus prima te doen (met pijnstillers, want dat mocht weer
). De bloedingen vielen erg mee, was minder dan een ongesteldheid. Wat ik wel had was een dag na de curretage 's nachts wakker worden van de kramp. Dat bleek te zijn omdat je baarmoeder weer inkrimpt, dat hadden ze me niet verteld in het ziekenhuis. Ik schrok dus wel, maar achteraf niks om me druk om te maken.
Geestelijk, tja.. Ik denk niet dat er veel verschil zit tussen hoe je je voelt na een curretage of een spontane miskraam. Ik was heel erg verdrietig, had een heel sterk "why me?!" gevoel. Ik ben na de curretage ruim een week thuis gebleven. Lekker met chocola etc., tijdschriften en filmpjes op de bank. Had vooral de eerste week dat ik vaak om het minste of geringste in janken uitbarstte, dus ging liever nog niet aan het werk. Maar dat is heel persoonlijk, sommige mensen blijven een maand thuis en anderen gaan een dag later weer aan het werk.
Het verdriet blijft wel, maar slijt toch ook redelijk snel. Het is nu voor mij 3,5 maand geleden.
Wat mij wel heeft geholpen is je focussen op leuke dingen (weet niet of je van een borrel houd? Maar dat mag dus weer!:P)
Lichamelijk viel het me mee, ik was moe en had natuurlijk last van kramp en bloedingen. De kramp was te vergelijken met een heftige menstruatie, dus prima te doen (met pijnstillers, want dat mocht weer
). De bloedingen vielen erg mee, was minder dan een ongesteldheid. Wat ik wel had was een dag na de curretage 's nachts wakker worden van de kramp. Dat bleek te zijn omdat je baarmoeder weer inkrimpt, dat hadden ze me niet verteld in het ziekenhuis. Ik schrok dus wel, maar achteraf niks om me druk om te maken.Geestelijk, tja.. Ik denk niet dat er veel verschil zit tussen hoe je je voelt na een curretage of een spontane miskraam. Ik was heel erg verdrietig, had een heel sterk "why me?!" gevoel. Ik ben na de curretage ruim een week thuis gebleven. Lekker met chocola etc., tijdschriften en filmpjes op de bank. Had vooral de eerste week dat ik vaak om het minste of geringste in janken uitbarstte, dus ging liever nog niet aan het werk. Maar dat is heel persoonlijk, sommige mensen blijven een maand thuis en anderen gaan een dag later weer aan het werk.
Het verdriet blijft wel, maar slijt toch ook redelijk snel. Het is nu voor mij 3,5 maand geleden.
Wat mij wel heeft geholpen is je focussen op leuke dingen (weet niet of je van een borrel houd? Maar dat mag dus weer!:P)
dinsdag 5 juni 2007 om 16:24
Pullekie, ik zei dat ik het idee had dat het niet raak is deze maand.
Gelukkig ben je niet depressief :) Ik ben er met vlagen ook nog veel mee bezig hoor, maar ik weet niet wat het nou is, of de miskraam of dat ik zo graag wil. Zal wel een combinatie zijn van beide.
De reden dat ik dat gevoel heb is dat ik gister dus al een baaldag had. Nu heb ik het gevoel ook omdat ik nogal kribbig ben vandaag, ik kan niet zoveel hebben, klanten die zeuren, collega die net doet alsof ze de baas is enz....
Maar dat kan ook komen omdat ik zondagavond veel te laat naar bed ben gegaan en gisteravond niet in slaap kon komen. (ik denk dat dat het is hoor) Ik hoop dat ik vanavond een beetje op tijd naar bed kan maar we krijgen eerst nog visite.
Even een vraagje voor Elise, Famke en Dok, ik denk dat ik de miskraam beter kan handelen als ik weer zwanger ben, hoe ervaren jullie dat?
Gelukkig ben je niet depressief :) Ik ben er met vlagen ook nog veel mee bezig hoor, maar ik weet niet wat het nou is, of de miskraam of dat ik zo graag wil. Zal wel een combinatie zijn van beide.
De reden dat ik dat gevoel heb is dat ik gister dus al een baaldag had. Nu heb ik het gevoel ook omdat ik nogal kribbig ben vandaag, ik kan niet zoveel hebben, klanten die zeuren, collega die net doet alsof ze de baas is enz....
Maar dat kan ook komen omdat ik zondagavond veel te laat naar bed ben gegaan en gisteravond niet in slaap kon komen. (ik denk dat dat het is hoor) Ik hoop dat ik vanavond een beetje op tijd naar bed kan maar we krijgen eerst nog visite.
Even een vraagje voor Elise, Famke en Dok, ik denk dat ik de miskraam beter kan handelen als ik weer zwanger ben, hoe ervaren jullie dat?
dinsdag 5 juni 2007 om 16:28
dinsdag 5 juni 2007 om 16:36
Fijn!
En of ik van een borrel hou? Nou, wat denk je dat ik vorige week het eerste deed toen ik hoorde dat het niet goed zat... wijntjes drinken!! ;)
En dat heb ik de afgelopen dagen lekker volgehouden, onder het mom van: nu kan het toch geen kwaad meer...
Zal ik me dan eerst maar eens netjes voorstellen! Ik ben dus Elska (althans, hier op het forum dus ;). Ik ben 28 jaar oud. Ik woon in Amsterdam en werk bij een internationale uitgeverij. Ik had deze week voor mijn werk in China moeten zitten maar dat reisje ging dus uiteraard niet door....
Mijn vriend en ik zijn nog niet zolang samen, 2,5 jaar. Hij is 32 en omdat we heeeel zeker wisten dat we samen een kind wilden zijn we dus 3 maanden geleden gestopt met condooms en toen was het in 1 keer raak. En nu dus donderdag helaas een curratage maar ik ga vol goede moed weer aan de slag....
Jullie ook allemaal veel succes! Ik zag dat een aantal van jullie deze week NOD hebben. Fingers crossed!
En of ik van een borrel hou? Nou, wat denk je dat ik vorige week het eerste deed toen ik hoorde dat het niet goed zat... wijntjes drinken!! ;)
En dat heb ik de afgelopen dagen lekker volgehouden, onder het mom van: nu kan het toch geen kwaad meer...
Zal ik me dan eerst maar eens netjes voorstellen! Ik ben dus Elska (althans, hier op het forum dus ;). Ik ben 28 jaar oud. Ik woon in Amsterdam en werk bij een internationale uitgeverij. Ik had deze week voor mijn werk in China moeten zitten maar dat reisje ging dus uiteraard niet door....
Mijn vriend en ik zijn nog niet zolang samen, 2,5 jaar. Hij is 32 en omdat we heeeel zeker wisten dat we samen een kind wilden zijn we dus 3 maanden geleden gestopt met condooms en toen was het in 1 keer raak. En nu dus donderdag helaas een curratage maar ik ga vol goede moed weer aan de slag....
Jullie ook allemaal veel succes! Ik zag dat een aantal van jullie deze week NOD hebben. Fingers crossed!
dinsdag 5 juni 2007 om 17:06
Hey allemaal!
Als eerste Elska: ook namens mij ben je van harte welkom hoor!! Ik heb een spontane miskraam gehad dus kan je niets vertellen over een curretage, maar gelukkig heb je hier al een aantal lotgenoten gevonden. Ik had je topic ook al gezen..alvast heel veel sterkte donderdag meid*;
Caro: neeeee geen baaldag hebben, ik wil je opvrolijken!! hoop dat het inderdaad komt door te weinig slaap, je moet niet depri worden hoor. Je vroeg of de miskraam beter te handelen is nu ik zwanger ben...mmmm...ik heb daar even over na moeten denken, beter handelen is het eigenlijk niet. Ik heb nog steeds vaak het idee van waarom ik, het gaat bij zooooveel mensen gewoon in 1 keer goed. Ik word er nog steeds verdrietig van als ik er aan ga denken, maar ik ben nu zo ingesteld op deze zwangerschap dat de miskraam wel naar de achtergrond verdwijnt, het slijt inderdaad. Ik vind deze weken ontzettend stressvol, ik ben nog steeds ZO bang dat het fout gaat, dat komt zeker weten door de miskraam, dus het heeft voor mij toch wel een lange nasleep eigenlijk. Beetje tegenstrijdig dus, ik zal zo blij zijn als ik straks de kritieke periode voorbij ben, misschien kan ik dan echt gaan genieten. En of ik voor je duim: don't even ask!!!
Met jullie opperrrrrrrrmisselijke forumster gaat het nog steeds @!&^%$ vannacht ben ik voor de verandering al om drie uur begonnen met misselijk zijn in plaats van de ook al veel te vroege vijf uur. Mijn hele keel/ slokdarm is ook weer kapot want ik spuug weer bloed:( De rest van de details zal ik jullie besparen hoor haha. Donderdag komt ons hondje, ik hoop zo dat dat heel erg gaat afleiden, je hoort nog wel eens dat dat wil helpen toch?
Ik ga nu even een worstje braden voor mijn mannetje en zelf ook proberen wat naar binnen te stouwen, mijn broek begint ook echt te slobberen nu bij mijn billen en benen, dus het is nodig!!
Liefs
Als eerste Elska: ook namens mij ben je van harte welkom hoor!! Ik heb een spontane miskraam gehad dus kan je niets vertellen over een curretage, maar gelukkig heb je hier al een aantal lotgenoten gevonden. Ik had je topic ook al gezen..alvast heel veel sterkte donderdag meid*;
Caro: neeeee geen baaldag hebben, ik wil je opvrolijken!! hoop dat het inderdaad komt door te weinig slaap, je moet niet depri worden hoor. Je vroeg of de miskraam beter te handelen is nu ik zwanger ben...mmmm...ik heb daar even over na moeten denken, beter handelen is het eigenlijk niet. Ik heb nog steeds vaak het idee van waarom ik, het gaat bij zooooveel mensen gewoon in 1 keer goed. Ik word er nog steeds verdrietig van als ik er aan ga denken, maar ik ben nu zo ingesteld op deze zwangerschap dat de miskraam wel naar de achtergrond verdwijnt, het slijt inderdaad. Ik vind deze weken ontzettend stressvol, ik ben nog steeds ZO bang dat het fout gaat, dat komt zeker weten door de miskraam, dus het heeft voor mij toch wel een lange nasleep eigenlijk. Beetje tegenstrijdig dus, ik zal zo blij zijn als ik straks de kritieke periode voorbij ben, misschien kan ik dan echt gaan genieten. En of ik voor je duim: don't even ask!!!
Met jullie opperrrrrrrrmisselijke forumster gaat het nog steeds @!&^%$ vannacht ben ik voor de verandering al om drie uur begonnen met misselijk zijn in plaats van de ook al veel te vroege vijf uur. Mijn hele keel/ slokdarm is ook weer kapot want ik spuug weer bloed:( De rest van de details zal ik jullie besparen hoor haha. Donderdag komt ons hondje, ik hoop zo dat dat heel erg gaat afleiden, je hoort nog wel eens dat dat wil helpen toch?
Ik ga nu even een worstje braden voor mijn mannetje en zelf ook proberen wat naar binnen te stouwen, mijn broek begint ook echt te slobberen nu bij mijn billen en benen, dus het is nodig!!
Liefs
dinsdag 5 juni 2007 om 17:34
Elska: Welkom, ik had je topic (net als veel anderen hier) ook gelezen. Niet gereageerd, aangezien ik niet veel toe te voegen had en niet een curretage heb ondergaan, maar een spontane miskraam zeg maar.
Caro: Voor mij is het wel zo dat mijn miskraam makkelijker naar de achtergrond raakt nu ik weer zwanger ben. Heb nog wel steeds net als jullie van die gedachten: anders was ik nu op de helft geweest. Een collega van mij is uitgerekend op dezelfde dag als dat ik anders was geweest. Dus ik zie wel hoe het zich bij haar ontwikkeld, qua buik enzo. Maar ik richt me nu op het kindje wat (hopelijk) in december gaat komen.
Liefs famke
Caro: Voor mij is het wel zo dat mijn miskraam makkelijker naar de achtergrond raakt nu ik weer zwanger ben. Heb nog wel steeds net als jullie van die gedachten: anders was ik nu op de helft geweest. Een collega van mij is uitgerekend op dezelfde dag als dat ik anders was geweest. Dus ik zie wel hoe het zich bij haar ontwikkeld, qua buik enzo. Maar ik richt me nu op het kindje wat (hopelijk) in december gaat komen.
Liefs famke
tsja.....
dinsdag 5 juni 2007 om 18:08
Toosje, die baarmoederfoto (HSG onderzoek toch?) heb ik ook gehad.
Bij mij viel die reuze mee. Je voelt wel ff dat ze het tuutje op je baarmoedermond vacuum zuigen, maar ik had nog geen eens door dat het vloeistof er al doorheen liep. En wat je zei, het kan de vruchtbaarheid bevorderen, want ik was de maand daarna zwanger! (in combinatie met een samenlevingstest)
Hoop voor je dat het net zo mee gaat vallen als bij mij het geval was.
Maar begrijp uit je verhaal dat je ongi bent geworden?
Mensen die nooit een mk hebben gehad, begrijpen je niet he? Dat merk ik ook wel hoor. Dan denken ze, het is toch al 6 maanden geleden? Dan is het toch wel klaar? NOT! :@
Dikke knuf voor jou. *;
Tuurlijk duim ik voor je Caro, en hard ook hoor!
Ik ga nu snel richting mijn eigenlijke uitgerekende datum. (27 juli) Wordt ook wel moeilijk hoor, vind ik. Had gehoopt dan zwanger te zijn, maar dat gaat krappies worden. :(
Elska, heb nog nooit gehoord over dat syndroom. Heel veel sterkte donderdag!
Ik ben volgens mij nog een weekje na de curettage thuis gebleven. Maar was daarvoor al een paar weken thuis. Dus emotioneel gezien had ik het al best wel verwerkt. Lichamelijk gezien ging het bij mij best wel snel.
dinsdag 5 juni 2007 om 19:37
@ Caro, ik denk ook dat het een combinatie van beiden is hoor. Ik merk dat ik nu meer met zwager worden bezig ben dan voor de miskraam. Je hebt ervan geproefd, dus: ik wil het ik wil het ik wil het!!
And for now: enjoy your drinks!
@Elska, hoe laat moet je in het ziekenhuis zijn donderdag?
Wat kan een wijntje dan fijn zijn he? Lekker een beetje ontspannen...
@Elise: balen zeg dat je nog steeds zo misselijk bent! Super dat je je hondje krijgt, hopen dat dat een beetje afleiding geeft.
@Famke: fijn om te horen dat je miskraam naar de achtergrond verdwijnt. Ik denk echt dat dat voor mij ook het beste medicijn is, een nieuwe zwangerschap.
@Nala: kan me denk ik wel een beetje voorstellen hoe je je voelt. Ik hoop ook dat ik weer zwanger ben voor de uitgerekende datum, anders ga ik me best rot voelen denk ik. Maar! Dat is bij jou pas over 2 maanden, so you never know!
Veel vinden het vaak een dooddoener als mensen zeggen dat je in ieder geval weet dat je zwanger kunt raken. Nou is dat ook wel een beetje een dooddoener, maar toch voel ik dat wel een beetje zo. Hoe zit dat bij jullie?
And for now: enjoy your drinks!
@Elska, hoe laat moet je in het ziekenhuis zijn donderdag?
Wat kan een wijntje dan fijn zijn he? Lekker een beetje ontspannen...
@Elise: balen zeg dat je nog steeds zo misselijk bent! Super dat je je hondje krijgt, hopen dat dat een beetje afleiding geeft.
@Famke: fijn om te horen dat je miskraam naar de achtergrond verdwijnt. Ik denk echt dat dat voor mij ook het beste medicijn is, een nieuwe zwangerschap.
@Nala: kan me denk ik wel een beetje voorstellen hoe je je voelt. Ik hoop ook dat ik weer zwanger ben voor de uitgerekende datum, anders ga ik me best rot voelen denk ik. Maar! Dat is bij jou pas over 2 maanden, so you never know!
Veel vinden het vaak een dooddoener als mensen zeggen dat je in ieder geval weet dat je zwanger kunt raken. Nou is dat ook wel een beetje een dooddoener, maar toch voel ik dat wel een beetje zo. Hoe zit dat bij jullie?
dinsdag 5 juni 2007 om 20:14
Jee, wat is er in een korte tijd weer veel geschreven! Ik heb net alles even bijgelezen.
Vandaag weer invalwerk gedaan in een groep 4, hele blije, drukke kinderen. Best leuk, maar toch hoor je er op een school en in de klas als invaller niet echt bij. Dat mis ik wel, leuke collega's die ook eens aan je vragen hoe het concert was waar je heen bent geweest en dat soort dingen. Ik hoop echt zo dat ik snel een baan voor langere tijd vind!
En Brite, dat gevoel dat lesgeven misschien niet het helemaal is herken ik zeker! Toen ik een vaste baan had vond ik het veel leuker dan nu het invalwerk, maar nu ik zoek naar een nieuwe baan kijk ik ook verder of er nog iets in een andere richting te vinden is.(ook omdat er in het onderwijs niets te vinden is tot nu toe) Wat wil ik precies is de vraag nu voor mij. Lastig hoor!
Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik weer zwanger wil worden
Hee, Elise ik lees dat mijn duimen nog niet geholpen heeft, ik zal nog harder mijn best doen!
Elska, sterkte voor donderdag, ik denk dat het een hele opluchting is als het achter de rug is. Kom gerust meeschrijven, iedereen begrijpt elkaar hier heel goed en dat is erg fijn!
Vrienden van ons hadden het over een collega die weer zwanger was en toen zij zei, jeetje dan was jij ook alweer zwanger geweest! Kan me dat nog niet voorstellen. Ik natuurlijk wel, maar zij weet niets van de miskraam dus heb ik maar niets gezegd. Het steekt op zo'n moment wel even...
Pulliekie, inderdaad misschien een beetje een dooddoener, maar zo kan het zeker wel voelen!
Vandaag weer invalwerk gedaan in een groep 4, hele blije, drukke kinderen. Best leuk, maar toch hoor je er op een school en in de klas als invaller niet echt bij. Dat mis ik wel, leuke collega's die ook eens aan je vragen hoe het concert was waar je heen bent geweest en dat soort dingen. Ik hoop echt zo dat ik snel een baan voor langere tijd vind!
En Brite, dat gevoel dat lesgeven misschien niet het helemaal is herken ik zeker! Toen ik een vaste baan had vond ik het veel leuker dan nu het invalwerk, maar nu ik zoek naar een nieuwe baan kijk ik ook verder of er nog iets in een andere richting te vinden is.(ook omdat er in het onderwijs niets te vinden is tot nu toe) Wat wil ik precies is de vraag nu voor mij. Lastig hoor!
Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik weer zwanger wil worden
Hee, Elise ik lees dat mijn duimen nog niet geholpen heeft, ik zal nog harder mijn best doen!
Elska, sterkte voor donderdag, ik denk dat het een hele opluchting is als het achter de rug is. Kom gerust meeschrijven, iedereen begrijpt elkaar hier heel goed en dat is erg fijn!
Vrienden van ons hadden het over een collega die weer zwanger was en toen zij zei, jeetje dan was jij ook alweer zwanger geweest! Kan me dat nog niet voorstellen. Ik natuurlijk wel, maar zij weet niets van de miskraam dus heb ik maar niets gezegd. Het steekt op zo'n moment wel even...
Pulliekie, inderdaad misschien een beetje een dooddoener, maar zo kan het zeker wel voelen!
dinsdag 5 juni 2007 om 20:54
Hej
Toosje ik vind je helemaal geen zeur, ik vind je juist heel positief overkomen! Wat een kutopmerking om te maken zeg! De meeste vrouwen die het niet meegemaakt hebben, hebben echt geen idee waar ze het over hebben! Ik had van mezelf verwacht dat ik er veel nuchterder in zou zijn, maar dat ben ik helemaal niet. Terwijl ik verder toch vrij nuchter ben.
Tuurlijk duim ik voor je Caro, ik duim voor iedereen en stiekum ook ene beetje voor mezelf ( of mag dat niet)
Elska ik heb ook een curretage gehad ( na 3 weken gewacht te hebben) en het viel mij ook enorm mee. Alleen was de eerste keer menstrueren na de curretage met veel pijn en weinig bloed, toen dacht ik ook meteen aan verklevingen. Gelukkig bleek dat na een echo niet het geval. Je hormoonhuishouden wordt door een curretage nogal door de war geschopt geloof ik. Ik ben na 4 dagen weer gaan werken, een aantal collega's wisten het en waren erg lief voor me. En tuurlijk mag je meeschrijven!
Pullekie, die krampen had ik ook! Ik vond het ook heel vervelend dat ze er niks van gezegd hadden.
Groetjes
Toosje ik vind je helemaal geen zeur, ik vind je juist heel positief overkomen! Wat een kutopmerking om te maken zeg! De meeste vrouwen die het niet meegemaakt hebben, hebben echt geen idee waar ze het over hebben! Ik had van mezelf verwacht dat ik er veel nuchterder in zou zijn, maar dat ben ik helemaal niet. Terwijl ik verder toch vrij nuchter ben.
Tuurlijk duim ik voor je Caro, ik duim voor iedereen en stiekum ook ene beetje voor mezelf ( of mag dat niet)
Elska ik heb ook een curretage gehad ( na 3 weken gewacht te hebben) en het viel mij ook enorm mee. Alleen was de eerste keer menstrueren na de curretage met veel pijn en weinig bloed, toen dacht ik ook meteen aan verklevingen. Gelukkig bleek dat na een echo niet het geval. Je hormoonhuishouden wordt door een curretage nogal door de war geschopt geloof ik. Ik ben na 4 dagen weer gaan werken, een aantal collega's wisten het en waren erg lief voor me. En tuurlijk mag je meeschrijven!
Pullekie, die krampen had ik ook! Ik vond het ook heel vervelend dat ze er niks van gezegd hadden.
Groetjes
dinsdag 5 juni 2007 om 23:06
Natuuuuuuuuurlijk mag dat wel, ik duim voor jullie maar ook voor mezelf!
Ik heb dat ook hoor, denken dat je er nuchterder (??) mee om zou gaan, NOT!! ik ben normaal ook vrij nuchter, maar in dit geval ook zeker niet.
Over die dooddoener, ik voel het ook wel een beetje zo, dat ik tenminste weet dat ik zwanger kan worden maar het is net zo zoals met mijn oma vroeger, die was echt niet lief maar niemand anders mocht dat zeggen alleen mijn vader, moeder, broer en ik, zeker niet iemand die het zelf niet meemaakt.
Elise, :@ Nog steeds niet beter......BALEN!!!! Dikke knuf *;
Nu je het zo zegt kan ik me ook wel voorstellen dat het zo voelt. Natuurlijk ben je blij dat je weer zwanger bent maar onbezorgd zwanger zijn zal nooit meer kunnen denk ik. Zeker in het begin niet.
Maar........(nog een doodoener!!!) het gaat ook bij heel veel mensen fout. Ik heb soms het idee dat het alleen bij verkeerde mensen goed gaat maar dat weet je helemaal niet want met verkeerde mensen ga je niet om (dan bedoel ik de mensen die met een peuk op de lip zwanger lopen te zijn enz enz.....) dus dan weet je ook niet of het bij hun al eens fout is gegaan (snap je? beetje warrig verhaal geloof ik)
Nala, balen dat het ook voor jou al krap wordt voor je uitgerekende datum. *;
Ik val echt bijna om van de slaap. Ik ga naar bed. Zal morgen echt uitgebreid reageren op de rest die ik nu niet heb gehad. Denk en duim voor jullie allemaal.
Dikke knuffel! *;
;)
dinsdag 5 juni 2007 om 23:10
Tsjonge, wat wordt er ongelooflijk veel bijgeschreven. Ik merk dat ik het soms bijna niet meer bij kan houden nu mijn normale leven weer zijn loop heeft genomen....
Zal toch even mijn best doen om te reageren.
Elska, heel veel succes donderdag. Ik denk inderdaad dat het grote voordeel is dat je na de curettage het kan gaan afsluiten en weer verder kan. Over de curettage kan ik je verder niets vertellen omdat bij mij de missed abortion uiteindelijk na 1 1/2 week toch nog spontaan op gang kwam. Ik vond hjet afwachten niet vervelend, maar ik denk inderdaad dat dat voor iedereen anders is. Na de miskraam ben ik nog 1 1/2 week inb de ziektewet geweest en heb er zelf nog een weekje vakantie aan vastgeplakt. Ik had het gevoel dat ook wel nodig te hebben. Had lichamelijk ook echt wel even een paar weekjes nodig om weer een beetje mezelf te worden.
Caro, fijn dat het met het nieuwe hondje goed gaat. En tuurlijk duim ik enorm voor je! Volgens mij hoeven we dat niet eens meer aan elkaar te vragen....ook voor de andere NOD's die de komende dagen op de planning staan duim ik uiteraard.
Elise wat balen dat je zo misselijk blijft! Is inderdaad te hopen dat het hondje jou wat afleiding gaat bieden en misschien, hoop hoop, dat je daardoor ook wat minder misselijk wordt.
Famke, wat ik er zo van lees gat het met jou wel goed! Fijn hoor. Kan me helemaal voorstellen hoe druk je bent met al twee kindjes in huis...weet er alles van.
Toosje, had toch zo gehoopt voor je dat de HSG niet nodig was.....helaas is alleen hopen niet genoeg, he! Werkelijk, als we alleen daar al zwanger van konden raken, waren we volgens mij allemaal alweer zwanger geweest..... Wat een rotopmerking, zeg! Ik snap het ook echt niet. Op mij kom je nl altijd erg optimistisch over. Vooral als je bekijkt hoe lang jullie er al mee bezig zijn. Ik wil je geen valse hoop geven, maar ik vond de HSG (nat als Nala) erg meevallen en daarnaast was ik ook de maand na de HSG zwanger. Als dat ook bij jou toch eens zo zou kunnen werken.... De ingreep op zichzelf vond ik inderdaad ook wel meevallen. Ik vond het bijna nog het meest vernederend dat je daar half ontkleed in een OK ligt.....maar dat komt misschien ook wel omdat ik (wie niet trouwens?) een bloedhekel heb aan alles wat onder de gordel dient te geschieden en uitgevoerd wordt door medici.
Inmiddels behoor ik tot de categorie dertigers en heb ik dus de eerste labbrief voor het uitstrijkje binnen gekregen...;( Kan er nu al tegenop zien....
Dok bij jou ook alles goed? Voelt deze zwangerschap nu ook anders dan de vorige?
Zoooh, even teruglezen hoor. Qua vergeetachtigheid zou ik wel zo weer zwanger kunnen zijn...
Zal toch even mijn best doen om te reageren.
Elska, heel veel succes donderdag. Ik denk inderdaad dat het grote voordeel is dat je na de curettage het kan gaan afsluiten en weer verder kan. Over de curettage kan ik je verder niets vertellen omdat bij mij de missed abortion uiteindelijk na 1 1/2 week toch nog spontaan op gang kwam. Ik vond hjet afwachten niet vervelend, maar ik denk inderdaad dat dat voor iedereen anders is. Na de miskraam ben ik nog 1 1/2 week inb de ziektewet geweest en heb er zelf nog een weekje vakantie aan vastgeplakt. Ik had het gevoel dat ook wel nodig te hebben. Had lichamelijk ook echt wel even een paar weekjes nodig om weer een beetje mezelf te worden.
Caro, fijn dat het met het nieuwe hondje goed gaat. En tuurlijk duim ik enorm voor je! Volgens mij hoeven we dat niet eens meer aan elkaar te vragen....ook voor de andere NOD's die de komende dagen op de planning staan duim ik uiteraard.
Elise wat balen dat je zo misselijk blijft! Is inderdaad te hopen dat het hondje jou wat afleiding gaat bieden en misschien, hoop hoop, dat je daardoor ook wat minder misselijk wordt.
Famke, wat ik er zo van lees gat het met jou wel goed! Fijn hoor. Kan me helemaal voorstellen hoe druk je bent met al twee kindjes in huis...weet er alles van.
Toosje, had toch zo gehoopt voor je dat de HSG niet nodig was.....helaas is alleen hopen niet genoeg, he! Werkelijk, als we alleen daar al zwanger van konden raken, waren we volgens mij allemaal alweer zwanger geweest..... Wat een rotopmerking, zeg! Ik snap het ook echt niet. Op mij kom je nl altijd erg optimistisch over. Vooral als je bekijkt hoe lang jullie er al mee bezig zijn. Ik wil je geen valse hoop geven, maar ik vond de HSG (nat als Nala) erg meevallen en daarnaast was ik ook de maand na de HSG zwanger. Als dat ook bij jou toch eens zo zou kunnen werken.... De ingreep op zichzelf vond ik inderdaad ook wel meevallen. Ik vond het bijna nog het meest vernederend dat je daar half ontkleed in een OK ligt.....maar dat komt misschien ook wel omdat ik (wie niet trouwens?) een bloedhekel heb aan alles wat onder de gordel dient te geschieden en uitgevoerd wordt door medici.
Inmiddels behoor ik tot de categorie dertigers en heb ik dus de eerste labbrief voor het uitstrijkje binnen gekregen...;( Kan er nu al tegenop zien....
Dok bij jou ook alles goed? Voelt deze zwangerschap nu ook anders dan de vorige?
Zoooh, even teruglezen hoor. Qua vergeetachtigheid zou ik wel zo weer zwanger kunnen zijn...
dinsdag 5 juni 2007 om 23:20
Hoi meiden,
Elska, hoe kun je het over indringen hebben, meid? We hebben juist allemaal hetzelfde meegemaakt dus dit topic is er ook voor jou.
Ik was ook een beetje bang voor verklevingen en wilde liever afwachten. Paar dagen na de foute echo (11 weken, maar vruchtje al gestopt na 5 weken) begon ik wat bloed te verliezen. Na 5 dagen soort menstruatie kreeg ik ineens de 'echte' miskraam met veel pijn, weeen en enorm bloedverlies. Het bloeden bleef doorgaan, hoewel minder heftig. Toen moest ik er alsnog aan geloven en heb een poliklinische (zuig)curettage gehad (niet onder narcose dus..) Was geen pretje, maar het zou dan klaar zijn. Niet dus. Bleef bloeden, werd zelfs weer erger, ik kreeg bloedarmoede en 2 weken later moest ik alsnog onder narcose gecurreteerd worden. Daarna vrijwel geen bloedverlies en ook geen pijn gehad. Na 2 dagen weer gaan werken. Eindelijk na 4 weken geen bloedverlies meer! Als ik alles van tevoren had geweten had ik direct een afspraak voor curettage gemaakt!! Daarna 1 ronde gewacht, normale menstruatie en daarna zwanger.
Ik merk dat ik gewoon blij ben om weer zwanger te zijn. Soms baal ik even dat ik niet al 5,5 maand onderweg ben, maar verder denk ik er nog maar weinig aan. Ben er ook niet vreselijk verdrietig van geweest. Ik ga op 19 juni weer voor het eerst naar de vk en krijg pas na 10 weken een echo. Ze vinden het hier onzin om het eerder te doen, omdat het hartje vaak nog niet te zien is en ook een goed uitziend vruchtje nog een miskraam kan worden.
dinsdag 5 juni 2007 om 23:24
PJ81 kun je dan wel een beetje aan de uren komen die je wil werken met dat invalwerk? En jij woont in Gelderland als ik het goed begrepen heb? Ik ben opgegroeid in Gelderland en vindt het nog steeds een schitterende provincie!
Tos, druk bezig met het genieten van de nieuwe vloer? Alle laklagen erop zitten die erop moeten? Jullie hebben nu een kurkvloer? Dacht ergens iets gelezen te hebben over kurk....maar weet het niet zeker.
Hier is alles verder goed. Beetje een druk weekje met andere dagen en tijdstippen werken dan normaal en ook nog een kind met koorts. Hoe kan dat nou met het mooie weer? Ze was gisteren overdag al een beetje hangerig en toen we haar na het eten gingen tempen had ze 39.3.......echt wel ziek dus! Omdat ik pas net weer een paar weekjes aan het werk ben en allemaal bijzondere dingen in de agenda had staan voor deze week, kon ik echt geen vrij nemen. Gelukkig kon manlief het eea regelen en hebben we de week weer rond. Das wel vaak een gepuzzel om uit te zoeken wie wanneer vrij kan nemen. Gelukkig is het niet al te vaak nodig.
Verder ben ik nog steeds in de afwachting totdat deze ongi voorbij is. Ik weet niet, maar krijg de indruk dat mijn hele cyclus in de war geschopt is. Vanaf de eerste afscheiding tot nu is er al twaalf dagen verstreken en nog steeds is het niet helemaal over. Heb dus echt geen flauw idee wat de volgende NOD zal zijn. Weet niet of ik uit moet gaan van de eerste afscheiding of toch pas van het moment waarop het goed doorgebroken is. Tsjonge, anders kunnen we alweer bijna aan de klus.... Ik vrees dat we deze maand dus maar op goed geluk moeten gaan spelen.
Nicolette, gaat bij jou ook alles goed trouwens? Is mij leeftijd al veranderd in de tabel? Volgens mij had ik nog niet doorgegeven dat ik 30 ben geworden, of wel? Nieuwe NOD.....ik heb echt geen enkel idee. Ergens tussen 22 en 28 juni. Is echt gokken deze maand.
Nou, ik ga nog even met mijn mannetje kletsen. Hij heeft eerst bij mijn ouders geklust en daarna nog zo'n bagagesteun boven het voorwiel van mijn fiets gemonteerd zodat ik nu dan eindelijk veilig mijn werktas kan meenemen op de fiets. Is nl. eerdig vol allemaal. Kindje voorop met een eigen tasje voor het kdv, kindje achterop met een eigen tasje voor school, werktas. Nu kreeg ik de tasjes van de kindjes wel in de fietstassen gepropt, maar mijn eigen werktas paste daar helaas niet in. Vanaf morgen gaan wij dus weer een stukje veiliger de straat over!
He, slaap lekker allemaal! Dikke *; voor iedereen.
Kus,
Pinder
Tos, druk bezig met het genieten van de nieuwe vloer? Alle laklagen erop zitten die erop moeten? Jullie hebben nu een kurkvloer? Dacht ergens iets gelezen te hebben over kurk....maar weet het niet zeker.
Hier is alles verder goed. Beetje een druk weekje met andere dagen en tijdstippen werken dan normaal en ook nog een kind met koorts. Hoe kan dat nou met het mooie weer? Ze was gisteren overdag al een beetje hangerig en toen we haar na het eten gingen tempen had ze 39.3.......echt wel ziek dus! Omdat ik pas net weer een paar weekjes aan het werk ben en allemaal bijzondere dingen in de agenda had staan voor deze week, kon ik echt geen vrij nemen. Gelukkig kon manlief het eea regelen en hebben we de week weer rond. Das wel vaak een gepuzzel om uit te zoeken wie wanneer vrij kan nemen. Gelukkig is het niet al te vaak nodig.
Verder ben ik nog steeds in de afwachting totdat deze ongi voorbij is. Ik weet niet, maar krijg de indruk dat mijn hele cyclus in de war geschopt is. Vanaf de eerste afscheiding tot nu is er al twaalf dagen verstreken en nog steeds is het niet helemaal over. Heb dus echt geen flauw idee wat de volgende NOD zal zijn. Weet niet of ik uit moet gaan van de eerste afscheiding of toch pas van het moment waarop het goed doorgebroken is. Tsjonge, anders kunnen we alweer bijna aan de klus.... Ik vrees dat we deze maand dus maar op goed geluk moeten gaan spelen.
Nicolette, gaat bij jou ook alles goed trouwens? Is mij leeftijd al veranderd in de tabel? Volgens mij had ik nog niet doorgegeven dat ik 30 ben geworden, of wel? Nieuwe NOD.....ik heb echt geen enkel idee. Ergens tussen 22 en 28 juni. Is echt gokken deze maand.
Nou, ik ga nog even met mijn mannetje kletsen. Hij heeft eerst bij mijn ouders geklust en daarna nog zo'n bagagesteun boven het voorwiel van mijn fiets gemonteerd zodat ik nu dan eindelijk veilig mijn werktas kan meenemen op de fiets. Is nl. eerdig vol allemaal. Kindje voorop met een eigen tasje voor het kdv, kindje achterop met een eigen tasje voor school, werktas. Nu kreeg ik de tasjes van de kindjes wel in de fietstassen gepropt, maar mijn eigen werktas paste daar helaas niet in. Vanaf morgen gaan wij dus weer een stukje veiliger de straat over!
He, slaap lekker allemaal! Dikke *; voor iedereen.
Kus,
Pinder
woensdag 6 juni 2007 om 07:57
Pullekie, die opmerking dat je iig weet dat je zwanger kan raken, hoorde ik de dag na de mk al. En die hoor ik nu nog steeds. Zelfs van de gyn.
GEK kan ik daar van worden! Zwanger worden is 1, maar voldragen is een tweede. En ik ben daar nog niet bang voor. Maar het is altijd wel makkelijker gezegd dan gedaan.
woensdag 6 juni 2007 om 10:01
Er is gisteren inderdaad enorm veel geschreven, onder andere door mij :-)
Toosje, heel veel succes met wat komen gaat. Ik ga enorm voor je hopen dat jij ook na die baarmoederfoto weer zwanger mag raken, want hoe het bij jou loopt is helemaal zoooo oneerlijk!
Ik heb weer wat te vragen hoor:
Zijn jullie meteen na de miskraam weer "aan de klus" gegaan of hebben jullie eerst een mentruatie afgewacht? Ik neig zelf naar even afwachten, omdat ik denk dat ik heeeeeeeel bang word voor een 2e miskraam als ik TE snel weer zwanger raak. Angst dat de baarmoeder zich nog niet genoeg hersteld heeft enzo. Hoe was dat bij jullie? Sowieso heb ik dan wat tijd om me nog te laten behandelen aan mijn pap3a (want dat heb ik helaas ook nog..)
En het is inderdaad een dooddoener dat je nu in elk geval weet dat je zwanger kan raken, maar stiekem helpt dat mij wel. Niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen raken lijkt mij zo mogelijk nog naarder. Ook zeggen veel mensen: je bent nog zo jong...
ook al een dooddoener! Mijn leeftijd maakt het niet minder verdrietig! Maar aan de andere kant sterkt het me ook wel dat ik met 28 jaar meer vruchtbare jaren voor de boeg heb dan iemand van 38... hebben jullie dat niet?
Toosje, heel veel succes met wat komen gaat. Ik ga enorm voor je hopen dat jij ook na die baarmoederfoto weer zwanger mag raken, want hoe het bij jou loopt is helemaal zoooo oneerlijk!
Ik heb weer wat te vragen hoor:
Zijn jullie meteen na de miskraam weer "aan de klus" gegaan of hebben jullie eerst een mentruatie afgewacht? Ik neig zelf naar even afwachten, omdat ik denk dat ik heeeeeeeel bang word voor een 2e miskraam als ik TE snel weer zwanger raak. Angst dat de baarmoeder zich nog niet genoeg hersteld heeft enzo. Hoe was dat bij jullie? Sowieso heb ik dan wat tijd om me nog te laten behandelen aan mijn pap3a (want dat heb ik helaas ook nog..)
En het is inderdaad een dooddoener dat je nu in elk geval weet dat je zwanger kan raken, maar stiekem helpt dat mij wel. Niet op de natuurlijke manier zwanger kunnen raken lijkt mij zo mogelijk nog naarder. Ook zeggen veel mensen: je bent nog zo jong...
ook al een dooddoener! Mijn leeftijd maakt het niet minder verdrietig! Maar aan de andere kant sterkt het me ook wel dat ik met 28 jaar meer vruchtbare jaren voor de boeg heb dan iemand van 38... hebben jullie dat niet?
woensdag 6 juni 2007 om 10:54
Caro/DeDijk: Het wordt spannend voor jullie! Kunnen jullie jezelf in bedwang houden om geen test te doen nu? Ik was altijd zoooooo ontzettend nieuwsgierig, veel te ongeduldig. Dat is een van mijn slechte eigenschappen. Ik testte steeds twee dagen voor mijn NOD (behalve de eerste keer, dat was totaal onverwacht) maar eigenlijk hoefde ik geen test te doen want ik VOEL me direct zo anders....
Succes met wachten!!!
Onze klusdagen breken bijna aan en ik heb manlief voorbereid door te zeggen dat hij om de dag 'zijn best' moet doen; vond hij geen enkel probleem !!
Elska: Jammer dat we je hier welkom moeten heten, snap je? Liever had ik je zien schrijven bij het Januari topic.... Ik heb ook een curretage gehad. Bij de 12 weken echo zagen we een missed abortion, het vruchtje was gestopt met groeien bij zo'n 7 weken. Vanaf die tijd heb ik iets gekleurde afscheiding verloren, dus mijn gevoel was al niet goed. Nog altijd baal ik dat de VK niet eerder een echo heeft laten maken zodat ik niet al die tijd in onzekerheid had hoeven zitten; het heeft me behoorlijk wat energie gekost namelijk. Ik heb een weekje afgewacht maar wilde toen ook weer verder, weg met de negatieve energie. Ook de zwangerschapsverschijnselen bleven aanhouden, m'n buik was al behoorlijk dik, moe....
Ik ben gecurreteerd onder algehele narcose. Ik ben blij dat ik nog een fototje heb mogen houden van het vruchtje (net als jij, toch?). De ingreep was zo gepiept en eind van de middag kon ik al weer naar huis. Ik ben wel een week thuis gebleven omdat je toch wel wat bloed verliest en ik was ook best verdrietig. ik raad je dan ook aan om, als het lukt, even de rust te nemen. Lichamelijk, maar ook geestelijk om afscheid te nemen van de zwangerschap. Mijn cyclus was meteen weer normaal (na alle 3 mijn MK). We hebben nog wel 1 menstruatie afgewacht, al wilde ik natuurlijk weer snel zwanger worden, ik heb toch heel even een time-out genomen. De maand daarna was ik meteen weer zwanger (weer een MK helaas).
Veel succes donderdag maar maak je niet te druk want de ingreep valt ontzettend mee! Ik ben trouwens gecurreteerd in het BovenIJ, ik woon vlakbij A'dam. Heb in Adam gewoond, maar ben bij mijn man ingetrokken in een heerlijk rustig dorpje.
O, ja, ik vond het juist geen dooddoener dat iedereen zei dat ik tenminste zwanger kon worden. Die gedachte heeft me altijd gesteund. Ik dacht net als Elske, dat het zwanger worden iig wel lukt! Nu moest het alleen nog blijven zitten..... Ook wordt er vaak gezegd dat voruwen met MK (bijna) altijd een kindje krijgen, of meerdere natuurlijk. Ook dat stelde me gerust. Dat was mijn houvast na de tweede MK.
PJ: Ook niet helemaal zeker van het onderwijs? Lastig, he? Dat twijfelen... Er zijn dagen dat ik helemaal blij ben met mijn beroep. En dagen dat ik het helemaal niet meer zie zitten. Voordelen vind ik de vakanties, de mogelijkheid PT te werken en dat je toch redelijk zelfstandig je toko draait. Heb je al wat dagen/weken in het vooruitzicht? Wordt je ook lastminute gebeld bij zieken?
Elise: Nog steeds zo misselijk? Is er al een opname in het vooruitzicht? Ik hoop het toch niet meid, al zal het natuurlijk op dat moment erg nodig zijn... Ik duim door! Je werkt nu natuurlijk niet??
Ik ben even kwijt wie wat geschreven heeft, maar moet nu ook aan de slag... Fijne dag allemaal!
Succes met wachten!!!
Onze klusdagen breken bijna aan en ik heb manlief voorbereid door te zeggen dat hij om de dag 'zijn best' moet doen; vond hij geen enkel probleem !!
Elska: Jammer dat we je hier welkom moeten heten, snap je? Liever had ik je zien schrijven bij het Januari topic.... Ik heb ook een curretage gehad. Bij de 12 weken echo zagen we een missed abortion, het vruchtje was gestopt met groeien bij zo'n 7 weken. Vanaf die tijd heb ik iets gekleurde afscheiding verloren, dus mijn gevoel was al niet goed. Nog altijd baal ik dat de VK niet eerder een echo heeft laten maken zodat ik niet al die tijd in onzekerheid had hoeven zitten; het heeft me behoorlijk wat energie gekost namelijk. Ik heb een weekje afgewacht maar wilde toen ook weer verder, weg met de negatieve energie. Ook de zwangerschapsverschijnselen bleven aanhouden, m'n buik was al behoorlijk dik, moe....
Ik ben gecurreteerd onder algehele narcose. Ik ben blij dat ik nog een fototje heb mogen houden van het vruchtje (net als jij, toch?). De ingreep was zo gepiept en eind van de middag kon ik al weer naar huis. Ik ben wel een week thuis gebleven omdat je toch wel wat bloed verliest en ik was ook best verdrietig. ik raad je dan ook aan om, als het lukt, even de rust te nemen. Lichamelijk, maar ook geestelijk om afscheid te nemen van de zwangerschap. Mijn cyclus was meteen weer normaal (na alle 3 mijn MK). We hebben nog wel 1 menstruatie afgewacht, al wilde ik natuurlijk weer snel zwanger worden, ik heb toch heel even een time-out genomen. De maand daarna was ik meteen weer zwanger (weer een MK helaas).
Veel succes donderdag maar maak je niet te druk want de ingreep valt ontzettend mee! Ik ben trouwens gecurreteerd in het BovenIJ, ik woon vlakbij A'dam. Heb in Adam gewoond, maar ben bij mijn man ingetrokken in een heerlijk rustig dorpje.
O, ja, ik vond het juist geen dooddoener dat iedereen zei dat ik tenminste zwanger kon worden. Die gedachte heeft me altijd gesteund. Ik dacht net als Elske, dat het zwanger worden iig wel lukt! Nu moest het alleen nog blijven zitten..... Ook wordt er vaak gezegd dat voruwen met MK (bijna) altijd een kindje krijgen, of meerdere natuurlijk. Ook dat stelde me gerust. Dat was mijn houvast na de tweede MK.
PJ: Ook niet helemaal zeker van het onderwijs? Lastig, he? Dat twijfelen... Er zijn dagen dat ik helemaal blij ben met mijn beroep. En dagen dat ik het helemaal niet meer zie zitten. Voordelen vind ik de vakanties, de mogelijkheid PT te werken en dat je toch redelijk zelfstandig je toko draait. Heb je al wat dagen/weken in het vooruitzicht? Wordt je ook lastminute gebeld bij zieken?
Elise: Nog steeds zo misselijk? Is er al een opname in het vooruitzicht? Ik hoop het toch niet meid, al zal het natuurlijk op dat moment erg nodig zijn... Ik duim door! Je werkt nu natuurlijk niet??
Ik ben even kwijt wie wat geschreven heeft, maar moet nu ook aan de slag... Fijne dag allemaal!
