Weinig aansluiting vriendschappen

20-07-2024 23:41 12 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter heeft eigenlijk haar hele leven al moeilijkheden met vriendschappen sluiten. Steeds op de 2de plaats komen, niet begrepen worden, de persoon zijn die maar toegeeft. Als er eenmaal wat gebeurd is dan laat ze de vriendschap varen, ze voelt zich denk ik dan niet speciaal genoeg tegenover haar vriendinnen. En kapt het af.
Ik snap haar wel soms wil je niet over je heen laten lopen maar het is een beetje extreem soms. Klein dingetje, maar dat is voor haar dan groot. Eöen opstapelen van kleine ergernissen.
Ze is nu 13 dus kan nu ook weinig meer voor haar beteken hierin. Voorheen gingen we samen naar het bos, strand, museum dat soort dingen, dan ontmoet je vanzelf wel kinderen. Maar nu weet ik mijn geen raad.
Ze heeft best wel wat tegenslagen gehad, o.a. haar vader die haar behoorlijk in de steek laat. Lijkt alsof dat haar toch parten speelt in het vertrouwen van mensen. Ze geeft moeilijk vertrouwen, en als dat dan in haar ogen geschaad word is ze er klaar mee.
Weet gewoon even niet wat ik moet, 6 weken vakantie zonder lekker met vriendinnen er opuit te gaan. Ik gun haar zoveel meer.
Heeft er iemand tips? Hoe kan ze zich meer openstellen. En meer vertrouwen krijgen in mensen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nou wat rot zeg, snap dat jou dit pijn doet. Wellicht kun je haar helpen door te praten over vergevingsgezind zijn en mensen een 2e kans geven. Dat mensen leuke maar ook minder leuke eigenschappen hebben.

En voor de vakantie, wellicht dag kampjes oid proberen te vinden? Of een week kamp?
Of wellicht toch eens vragen met wie ze evt wel wat leuks zou willen doen en dan een leuke dag organiseren voor haar.
En haar ook zelf vragen hoe ze haar vakantie wil invullen natuurlijk.
Wil ze dat zelf ook?
Alle reacties Link kopieren Quote
Kamp is helaas niks voor haar. Ben nu wat dingen aan het plannen waar ze gewoon mee naartoe moet, paar nachten bij mijn zusje logeren, langsgaan bij een vriendin, op bezoek bij een tante dat soort dingen. Wat leuke uitjes plannen, en ze geeft aan dat ze het eigenlijk wel even lekker vind om veel thuis te zijn. En lekker in bed te liggen, wat gamen, tiktokken.
Ik laat haar daarin haar gang gaan op dit moment. Merk dat ze rust nodig heeft, dus om daar nu een issue van te maken vind ik nu niet nodig.
Hoop gewoon dat ze volgend schooljaar een fijne klas heeft en dat ze daar met een schone lei in kan beginnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was zoals jouw dochter en helaas nooit een oplossing gevonden, nog steeds zijn vriendschappen 'lastig'. Ik heb wel een aantal fijne vriendinnen om me heen inmiddels, gelukkig!

Wat mij geholpen zou hebben was iets van een training, sociaal, zelfvertrouwen.
Hoe is de thuissituatie? Is ze stabiel opgegroeid, blijven zitten op de basisschool waardoor ze opnieuw moest beginnen bv? Misschien dat er in zoiets een antwoord ligt..
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Heeft ze behoefte aan vriendschappen?
Of is ze liever alleen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt erg bekend, heeft je kind misschin ( stilzwijgend ) problemen met bv geaardheid of gender?

Mijn kind was ook zo om dat het problemen had met diens gender, geboren als jongen maar geen echte jongen nog meisje meer een tussen persoon ( zoals hen zegt half jongen half meisje ) daar voor al in behandeling sinds diens 8ste.

Door dat dit niet begrepen werd door andere kinderen op die leeftijd is mijn kind jaren een einzelgänger geweest zonder vrienden ed.

Tot hen 12 jaar werd ( is nu 16 ) en oud genoeg om naar de jong and out groep van het coc te gaan en in contact kwam met meer gelijk gestemde jongeren dit was een echte eye opener en heeft zo vriendschappen opgebouwd, en via een van deze vriendschappen in aanraking gekomen met streetdance waar het geheel zich zelf kan zijn soms de jongens rol vullend soms de meisjesrol en ook hier weer vriendschappen aan overgehouden.

Misschien moet je eens verder gaan zoeken naar de oorzaak .
valkeberg wijzigde dit bericht op 23-07-2024 18:16
0.21% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat rot, klinkt alsof je dochter zich onzeker voelt in haar vriendschappen. Wel wil maar het niet lukt. Ik herken het heel erg bij mijn eigen puberdochter. Zo moeilijk om te zien, want ook al zeggen ze dat ze graag thuis zijn ( en dat is natuurlijk ook enorm compliment dat ze het thuis fijn vindt) , je weet stiekem wel dat ze natuurlijk veel liever net als andere meiden lekker met vriendinnen op pad gaat en leuke ingen buiten de deur wil doen.
Je dochter heeft zo te lezen wel iets te verwerken (gehad). Misschien help je haar met laagdrempelig wat hulp te zoeken om te leren wat beter met vriendschappen om te gaan. Het wordt waarschijnlijk niet vanzelf beter en wat handvatten aangereikt krijgen van iemand die deze problemen bij kinderen dagelijks ziet, kan haar mega helpen en kun je jouw zorgen een klein beetje opzij zetten. Dat helpt haar ook weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hmm moeilijk . Ik gedraag me zo al heel mijn leven en het is alleen maar erger geworden. Ik pas het overlevingsmechanisme ontkenning van behoeftes toe. Ondertussen 42j en behoeftes die ik deel met anderen zijn er niet meer . Uiteindelijk vind ik het allemaal zo een gedoe met mensen . Maarja ik voel me met niemand verbonden. Ik ben geen relatiemateriaal. Ik leef solitude en kom het meest tot rust als ik alleen ben. Ik heb alles geprobeerd ( in mijn comfortzone) om er iets aan te veranderen maar niets hielp. Ondertussen heb ik geaccepteerd dat ik zo ben en weet ik dat het nooit anders ging zijn. Voor een ouder moet dit moeilijk voor je zijn, want je wil het beste voor je kind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze zit echt in een moeilijke periode wat betreft haar vader en daardoor ook verstoord contact van die kant in de familie door zijn toedoen.
Ik weet dat ze liever gewoon van vroeg tot laat met vrienden optrekt, ze is opgewekt als ze plannen heeft. Soms worden er plannen gemaakt, en dan is ze heel enthousiast maar gaat het niet door.
Als ik zou weten en voelen dat ze gewoon graag alleen tijd doorbrengt dan zou ik er geen moeite mee hebben.
Ik ben vrij open met haar en bespreken ook zeker o.a. gender, sexuele geaardheid, dat lijkt het probleem niet. Ze komt zelfverzekerd over en dat lijkt wel een houding. Ze mist duidelijk sociale contacten, als ze die heeft bloeit ze op.
Ik was zo, maar gelukkig was m’n uitlaatklep paardrijden. Achteraf bleek ik ADHD (ADD) te hebben. Het ging al een stuk beter toen ik naar de 3e klas ging doordat ik daar m’n beste vriendin ontmoette. Ik moet zeggen dat de leeftijd 11-13/14 echt lastig waren voor mij, als kind ontwikkel je je identiteit dan. Waar liggen de interesses van haar?
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je zelf nagedacht over wat je denkt dat ze nodig heeft? Jij kent je dochter het beste dus kunt waarsch het beste bepalen of dit gewoon de moeilijke fase van de puberteit is met alle uitdagingen die elke puber ervaart, of dat ze wat extra hulp nodig heeft om zich beter te gaan voelen en duurzame vriendschappen te kunnen onderhouden - sociale vaardigheidstraining bijv, huisarts kan ook allerlei soorten aanbevelingen doen…

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven