Kinderen
alle pijlers
Wie heeft het Moeder Masterplan ook gelezen? En kon jij er wat mee of juist niet?
zondag 29 juli 2007 om 17:16
was ook benieuwd....
Bol.com:
Christine Pannebakker, schrijfster en journaliste voor diverse tijdschriften, heeft furore gemaakt met het spirituele boek 'Wie ben ik' (1997). In 2002 is zij moeder geworden, en gebruikt haar persoonlijke ervaringen met het moederschap in dit nieuwe zelfhulpboek voor moeders die hun kind een goede opvoeding willen geven. Het is opgebouwd uit zeven hoofdstukken; elk hoofdstuk bevat naast persoonlijke ontboezemingen verhalen over ontmoetingen met diverse mediapersoonlijkheden van over de hele wereld, aforismen en lijsten met tips. De belangrijkste boodschap is: leef zelf doelgericht en met zelfvertrouwen, dan bevorder je dat vanzelf (en ook al voor de geboorte) bij je kind. De schrijfster lijkt ervanuit te gaan dat door positief denken alle problemen op te lossen zijn. Dit boek speelt in op de stress en het schuldgevoel die veel Nederlandse vrouwen ervaren als zij werk en moederschap proberen te combineren. Het is de vraag of dit boek, door de nadruk op maakbaarheid van je eigen leven en dat van je kind, dit schuldgevoel juist niet aanwakkert. Bevat een literatuurlijst. De tekst is geheel gedrukt in donkerrood, roze of met witte letters in rode kaders.
Bol.com:
Christine Pannebakker, schrijfster en journaliste voor diverse tijdschriften, heeft furore gemaakt met het spirituele boek 'Wie ben ik' (1997). In 2002 is zij moeder geworden, en gebruikt haar persoonlijke ervaringen met het moederschap in dit nieuwe zelfhulpboek voor moeders die hun kind een goede opvoeding willen geven. Het is opgebouwd uit zeven hoofdstukken; elk hoofdstuk bevat naast persoonlijke ontboezemingen verhalen over ontmoetingen met diverse mediapersoonlijkheden van over de hele wereld, aforismen en lijsten met tips. De belangrijkste boodschap is: leef zelf doelgericht en met zelfvertrouwen, dan bevorder je dat vanzelf (en ook al voor de geboorte) bij je kind. De schrijfster lijkt ervanuit te gaan dat door positief denken alle problemen op te lossen zijn. Dit boek speelt in op de stress en het schuldgevoel die veel Nederlandse vrouwen ervaren als zij werk en moederschap proberen te combineren. Het is de vraag of dit boek, door de nadruk op maakbaarheid van je eigen leven en dat van je kind, dit schuldgevoel juist niet aanwakkert. Bevat een literatuurlijst. De tekst is geheel gedrukt in donkerrood, roze of met witte letters in rode kaders.
zondag 29 juli 2007 om 17:18
is waarschijnlijk hetzelfde boek als 'het mama masterplan' van cristine pannebakker?
Ik kreeg het als aardigheidje van mijn moeder.
Meer om de titel dan om de inhoud.
Ja ik vond het wel leuk om te lezen.
Het was nou niet zo dat ik heel anders over het moederschap ben gaan denken oid. Ze verwoord wel aardig waar je over nadenkt als je voor het eerst moeder wordt.
Ik kreeg het als aardigheidje van mijn moeder.
Meer om de titel dan om de inhoud.
Ja ik vond het wel leuk om te lezen.
Het was nou niet zo dat ik heel anders over het moederschap ben gaan denken oid. Ze verwoord wel aardig waar je over nadenkt als je voor het eerst moeder wordt.
zondag 29 juli 2007 om 17:23
Wat vind je zo afschuwelijk aan de titel?
Het boek zette mij aan tot het nadenken over wat ik aan mijn kind wil meegeven en wat ik daarvoor aan mijzelf moet veranderen. Het is een beetje zweverig en veel dingen vind ik niet praktisch (Ik bedoel leuk hoor dat natuurlijk ouderschap, maar niet te combineren met mijn persoonlijkheid of werk) of gewoonweg niet bij mij passen. Alleen het idee om voordat je kind er is en dus tijdens je zwangerschap al na te gaan denken wat je voor je kind wilt binnen het leven dat jij en je partner leeft, vond ik een goed gegeven. (Dit kan bijvoorbeeld ook inhouden dat je wel je baan opgeeft voor de zorg of dat juist je kind niet 4 dagen naar de creche stuurt , maar 2 dagen. Of dat je je kind wel 5 dagen naar de creche stuurt, maar dat je ook andere eisen stelt dan je nu zou doen, etc.)
Uiteraard gaat opvoeden voor een deel zelf en baseer je eigen manier van doen op de opvoeding die je hebt gekregen of juist niet. Door stil te staan bij de dingen die je niet of wel wilt kan je ze herkennen en stappen ondernemen. Tuurlijk zullen er altijd moeders zijn die zeggen dat zij geen boek nodig hebben om hierbij stil te staan. Aan de andere kant zie ik in mijn omgeving ook moeders voor wie het moederschap nog steeds zwaar valt en niet weten wat zij nou echt voor hun kind willen (buiten voeding, bed en een dak boven het hoofd, etc.) of dit misschien wel weten maar niet naar kunnen handelen. Door hier even bij stil te staan kan het helpen om prioriteiten aan te geven en de chaos in je hoofd te ordenen. Tenminste dat heeft het voor mij wel gedaan.
Het boek zette mij aan tot het nadenken over wat ik aan mijn kind wil meegeven en wat ik daarvoor aan mijzelf moet veranderen. Het is een beetje zweverig en veel dingen vind ik niet praktisch (Ik bedoel leuk hoor dat natuurlijk ouderschap, maar niet te combineren met mijn persoonlijkheid of werk) of gewoonweg niet bij mij passen. Alleen het idee om voordat je kind er is en dus tijdens je zwangerschap al na te gaan denken wat je voor je kind wilt binnen het leven dat jij en je partner leeft, vond ik een goed gegeven. (Dit kan bijvoorbeeld ook inhouden dat je wel je baan opgeeft voor de zorg of dat juist je kind niet 4 dagen naar de creche stuurt , maar 2 dagen. Of dat je je kind wel 5 dagen naar de creche stuurt, maar dat je ook andere eisen stelt dan je nu zou doen, etc.)
Uiteraard gaat opvoeden voor een deel zelf en baseer je eigen manier van doen op de opvoeding die je hebt gekregen of juist niet. Door stil te staan bij de dingen die je niet of wel wilt kan je ze herkennen en stappen ondernemen. Tuurlijk zullen er altijd moeders zijn die zeggen dat zij geen boek nodig hebben om hierbij stil te staan. Aan de andere kant zie ik in mijn omgeving ook moeders voor wie het moederschap nog steeds zwaar valt en niet weten wat zij nou echt voor hun kind willen (buiten voeding, bed en een dak boven het hoofd, etc.) of dit misschien wel weten maar niet naar kunnen handelen. Door hier even bij stil te staan kan het helpen om prioriteiten aan te geven en de chaos in je hoofd te ordenen. Tenminste dat heeft het voor mij wel gedaan.
