Zelfvertrouwen kind vergroten

Anoniem_65020ff49281f maandag 11 september 2023 om 17:47

Onze zesjarige heeft weinig zelfvertrouwen als hij nieuwe dingen moet doen, en dan vooral dingen die fysiek zijn zoals fietsen en zwemmen. Het is al snel paniek terwijl hij zwemmen prima kan en als hij iets paar keer heeft gedaan dan doet hij het ook prima.

Iemand tips om kinderen te leren meer op zichzelf en hun kunnen te vertrouwen?

Ceester dinsdag 12 september 2023 om 00:51

Onze zoon durfde/durft ook niet zoveel en ik ben daar blij om. Op sociaal gebied is hij voor niets of niemand bang, maar toen hij zes was durfde hij echt niet zonder een van zijn ouders ( liefst allebei want dan kon hij in het midden zitten) naar de bios. (Te donker, teveel herrie) Hij is weleens meegevraagd door een vriendje en zijn moeder. Hij vroeg me om de trailer op te zoeken en zag dat de film voor negen jaar was een zei tegen ze dat hij te jong was voor de film. Ik vertelde gewoon dat hij het eng vond en niet durfde. Iets niet durven is niet iets om je voor te schamen namelijk. Vriend en moeder reageerden heel lief ( vriend is wat ouder en zei: ik vond ook veel dingen eng op jouw leeftijd

) een ander vriendje was ook blij want die riep meteen dat hij wel meeging als zoon niet wilde

Jaren later wilde zoon niet mee naar de Efteling met zijn vriendengroep, hij zei letterlijk tegen ze: dan loop ik de hele dag in het Sprookjesbos met de moeder en de kleine zusjes van x want ik durf niet eens in het Spookslot...
De hele vriendengroep gaat van de Hoge duikplank maar zoon niet. Die loopt naar het eind, kijkt naar beneden en draait zich resoluut om ( oh hell no!) terwijl zijn vrienden hem aanmoedigen
Inmiddels gaat hij sinds zijn negende met veel plezier met zijn vrienden naar de bios waar niet eens een volwassene mee gaat....
Hij kan zich het beste lekker gaan voelen MET dingen niet durven. Het is niks om je voor te schamen. Ik zou zelf niet begeleiden op meer durven, maar eerder op dat niet durven okay is en dit gewoon benoemen. Dit voorkomt ook gevoeligheid voor peer pressure

Als hij achttien is, durft hij vast die koprol wel

Frizz dinsdag 12 september 2023 om 07:34

Wat een mooie reactie Ceester!

Ik denk overigens dat het staat of valt bij hoe je kind er zelf in staat. De mijne vindt ook heel veel dingen eng. Een groot deel vindt hij helemaal prima, maar sommige angsten belemmeren hem ook bij dingen die hij wil bereiken. Dat vindt hij zelf dus vreselijk, en dan sta je er als ouder ook anders is natuurlijk.

•

Ceester dinsdag 12 september 2023 om 11:13

Frizz schreef: ↑
12-09-2023 07:34
Wat een mooie reactie Ceester!

Ik denk overigens dat het staat of valt bij hoe je kind er zelf in staat. De mijne vindt ook heel veel dingen eng. Een groot deel vindt hij helemaal prima, maar sommige angsten belemmeren hem ook bij dingen die hij wil bereiken. Dat vindt hij zelf dus vreselijk, en dan sta je er als ouder ook anders is natuurlijk.

Wat lief dat je dat zegt, Dankjewel.

Zoon heeft weleens last van dat hij niet goed durft te tackelen bij rugby. Hij draait zijn gezicht dan weg, waardoor hij langzamer rent. Je moet iemand echt ' bespringen ' en dat durft hij niet... Dat vindt hij vervelend, maar het is ook iets waar je in moet groeien. Hij is qua sport gewoon prima, doet altijd mee maar niet bijster fanatiek om te winnen...

turquasi dinsdag 12 september 2023 om 13:00

Mooie reactie inderdaad Ceester.

Misschien moet ik wat nuanceren... to klinkt niet super positief over kind met sommige woorden dus daar is wat mij betreft winst te halen. Iets wel of niet durven is geen schande maar er hoeft ook niet steeds de nadruk op gelegd te worden, zeker niet hoorbaar voor kind. Je kunt ook kiezen voor woorden als dit is soms nog wel even spannend ipv kind vind alles eng en paniek etc. En de toon maakt vooral de muziek.

Lorem Ipsum

nicole123 dinsdag 12 september 2023 om 13:31

Banananaa schreef: ↑
11-09-2023 20:17
Hij was vandaag nadat hij had gezwommen ook gewoon trots op zichzelf dat hij het dus wel kan. Zwemjuf had hem goed begeleid.

En zo kom je er dus toch uiteindelijk. Mooi toch?

Ik herken het hoor. Mijn kinderen zijn hetzelfde als de jouwe en onze jongste van bijna 5 heeft het vrij extreem. Vooral motorisch en sociaal zijn er heel veel dingen die ze niet durft, die ik heel veel kinderen van 2 jaar jonger wel zo zie doen. En doordat ze daarin dan ook minder de uitdaging aangaat gaat ze achterlopen bij leeftijdgenoten, waardoor ze nog minder durft en voila, een vicieuze cirkel. Ik vind dat het soms heel veel geduld en inzet van mijn kant vergt om haar toch in kleine stapjes vooruit te helpen, of soms om juist even niet te helpen en enkel toe te kijken en te accepteren dat ze iets nog niet durft. Maar ik geniet ook wel extra van de stappen die ze wel maakt, want die zijn er zeker ook.

Dingen die ik soms tegen mijn kind zeg zijn bijvoorbeeld:
- je kunt het nóg niet, maar dat is helemaal niet erg, want je bent hier (zwemles, school) juist om dingen te leren
- toen ik zo oud was als jij vond ik X of Y ook heel spannend (bijv fietsen of zwemmen, waarvan ze weet dat ik het nu wel kan)
- weet je nog toen je eerst X niet durfde, maar het toch ging proberen en dat het toen lukte?
- ik wéét dat je het kan
- of met een brede lach: nee, dat kun jij toch nog helemaal niet? (als ik zeker weet dat ze het kan en ze voor zo’n grapje in de stemming is)
- van proberen kun je leren
- het is niet knap/dapper als je iets doet wat je durft/makkelijk vindt, wel als je iets niet zo goed durft of moeilijk vindt en dan tóch probeert

Wat hier soms ook helpt is een andere setting. Dochter was hartstikke bang voor water, maar ze bleek de zee en het zwembad op vakantie veel minder eng te vinden dan ons zwembad thuis (en daarna ons zwembad thuis ook veel minder eng). In binnenspeeltuinen durfde ze helemaal niets, zelfs met 4 jaar nog niet het 0-4 klimdeel en glijbaantje, wat je allerlei dreumesen zo zag doen. Toen ben ik een keer op een studiedag op maandagochtend om 10:00 met haar en broer en zus naar een binnenspeeltuin gegaan en hadden ze het rijk alleen. En opeens durfde ze samen met broer en zus tot helemaal bovenin en van de grote glijbaan. Op die manier kun je soms door de omgeving te veranderen flinke drempels wegnemen en zie je opeens dat er grote stappen gezet worden.

CHL dinsdag 12 september 2023 om 13:37

Hier ook een 6-jarige die bv tot zijn 5e niet eens wou proberen om zonder zijwieltjes te fietsen, want dat kon hij niet. Of op school weigerde een letter te stoepkrijten, want dat kon hij niet. En dan helemaal over zijn toeren als de juf aandringt om in ieder geval iets te stoepkrijten.

Wat ik dus heel erg benadruk, is dat het helemaal niet erg is als je iets NOG niet kan. Bijna alles valt te leren, maar lang niet alles leer je in een keer. Zwemles is wat dat betreft een hele goede leerschool hier, want het is ook voor hem zichtbaar dat hij vooruitgang boekt door te oefenen.

Anoniem_65020ff49281f dinsdag 12 september 2023 om 16:55

turquasi schreef: ↑
12-09-2023 13:00
Mooie reactie inderdaad Ceester.

Misschien moet ik wat nuanceren... to klinkt niet super positief over kind met sommige woorden dus daar is wat mij betreft winst te halen. Iets wel of niet durven is geen schande maar er hoeft ook niet steeds de nadruk op gelegd te worden, zeker niet hoorbaar voor kind. Je kunt ook kiezen voor woorden als dit is soms nog wel even spannend ipv kind vind alles eng en paniek etc. En de toon maakt vooral de muziek.

En bedankt.
Volgens mij ken je mij verder niet en weet je niet hoe ik tegen mijn kind praat. Ik zeg echt niet tegen hem dat alles eng is en er paniek is. Ik zeg ook dat hij dingen spannend mag vinden en dat dat oke is. Maar leren zwemmen hoort er wel bij.

Anoniem_65020ff49281f dinsdag 12 september 2023 om 17:03

Ceester schreef: ↑
12-09-2023 00:51
...
De hele vriendengroep gaat van de Hoge duikplank maar zoon niet. Die loopt naar het eind, kijkt naar beneden en draait zich resoluut om ( oh hell no!) terwijl zijn vrienden hem aanmoedigen
Inmiddels gaat hij sinds zijn negende met veel plezier met zijn vrienden naar de bios waar niet eens een volwassene mee gaat....
Hij kan zich het beste lekker gaan voelen MET dingen niet durven. Het is niks om je voor te schamen. Ik zou zelf niet begeleiden op meer durven, maar eerder op dat niet durven okay is en dit gewoon benoemen. Dit voorkomt ook gevoeligheid voor peer pressure
Als hij achttien is, durft hij vast die koprol wel

Die van ons is niet zolang gevoelig voor peer pressure, dus dat scheelt misschien.
Maar ik hoop wel dat hij voor zijn 18e zijn zwemdiploma heeft

. Het koprollen in het water kan hij wel maar is sowieso niet van de nette koprollen.

Het is oke dat hij dingen niet durft, maar sommige dingen zijn wel noodzakelijk om zijn zwemdiploma bijvoorbeeld te halen. (En hij moet nog week of 4 dus nu stoppen lijkt me niet ideaal). En als hij dat diploma heeft hoeft dat zwemmen met kleren en schoenen natuurlijk al niet eens meer.

Dat hij pas met 6 naast mij durft te fietsen is prima. En ik weet dat het wel komt. Maar zou zo fijn zijn als hij zelf inziet wat hij allemaal wel kan.

Doreia* dinsdag 12 september 2023 om 17:49

Ik vind dat je de lat best hoog legt.
Zwemles leer je zwemvaardigheden. Binnen wat nodig is voor je zwemdiploma. Daar staat een gemiddelde tijd voor. En er zijn kinderen sneller en langzamer om hele uiteenlopende redenen.

Leg de zwemlat niet zo hoog. Niemand gaat vragen wanneer hij zijn zwemdiploma heeft gehaald. Vanaf groep 5 komen de zwemfeestjes pas een beetje.

Echt, geef je zoon een beetje compassie.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

nicole123 dinsdag 12 september 2023 om 17:50

Banananaa schreef: ↑
12-09-2023 17:03
Het is oke dat hij dingen niet durft, maar sommige dingen zijn wel noodzakelijk om zijn zwemdiploma bijvoorbeeld te halen. (En hij moet nog week of 4 dus nu stoppen lijkt me niet ideaal).

Maar dan gaat dat toch heel goed eigenlijk? Verwacht je niet teveel van hem? Een kind dat niet de grootste durfal is en toch op zijn 6e zijn zwemdiploma al bijna heeft, dat is in mijn ogen hartstikke netjes. Tenzij hij 2 jaar 3x per week privéles heeft gehad omdat het anders niet ging, maar daar ga ik met je verhaal niet van uit.

Ik ben het wel met je eens dat enkel accepteren dat hij dingen niet durft en dat benoemen en het dan verder helemaal laten gaan niet voor alle kinderen werkt. Het kan een prima aanpak zijn als ze gevoelig zijn voor groepsdruk of als ze uit zichzelf op een gegeven moment wel durven. Maar een kind zoals mijn jongste heeft af en toe echt wel een zetje, wat hulp en wat oppeppers nodig. Voor groepsdruk is ze net als jouw zoon absoluut niet gevoelig en uit zichzelf doet ze sommige dingen gewoon echt niet omdat de angst te groot is, terwijl ze ze eigenlijk wel zou willen.

nicole123 wijzigde dit bericht op 12-09-2023 18:01

2.00% gewijzigd

nicole123 dinsdag 12 september 2023 om 17:57

Heb je nog meer voorbeelden van wat hij niet durft? Nu slaan anderen (inclusief ikzelf) allemaal aan op die zwemles, waarbij wat angst en met 6 jaar je diploma halen heel normaal en gemiddeld is. Maar misschien heb je andere voorbeelden die een breder plaatje schetsen?

turquasi dinsdag 12 september 2023 om 19:26

Banananaa schreef: ↑
12-09-2023 16:55
En bedankt.
Volgens mij ken je mij verder niet en weet je niet hoe ik tegen mijn kind praat. Ik zeg echt niet tegen hem dat alles eng is en er paniek is. Ik zeg ook dat hij dingen spannend mag vinden en dat dat oke is. Maar leren zwemmen hoort er wel bij.

Hoi sorry, dat weet ik inderdaad ook helemaal niet. Ik ga maar af op vrij kleine stukjes tekst en dan moet ik een beetje raden soms. Ik lees je wel vaker en je lijkt me iemand die nogal to the point kan zijn. Hier kleed je posts ook niet echt aan dus dan snap je welke kant ik op raad toch? Beetje gekke vraag misschien maar hoe gaat het met jou? Zit je ok in je vel enzo?

Lorem Ipsum

Anoniem_65020ff49281f dinsdag 12 september 2023 om 20:04

Doreia* schreef: ↑
12-09-2023 17:49
Ik vind dat je de lat best hoog legt.
Zwemles leer je zwemvaardigheden. Binnen wat nodig is voor je zwemdiploma. Daar staat een gemiddelde tijd voor. En er zijn kinderen sneller en langzamer om hele uiteenlopende redenen.

Leg de zwemlat niet zo hoog. Niemand gaat vragen wanneer hij zijn zwemdiploma heeft gehaald. Vanaf groep 5 komen de zwemfeestjes pas een beetje.

Echt, geef je zoon een beetje compassie.

Hier zwemmen ze van begin tot eind in dezelfde groep

. Maar het is vooral dat hij het gewoon kan. Hij weet wat hij moet doen, kent de slagen, maar zit zichzelf dwars doordat hij denkt dat hij iets niet kan. En dat vind ik vooral voor hemzelf ook gewoon vervelend.

Anoniem_65020ff49281f dinsdag 12 september 2023 om 20:05

nicole123 schreef: ↑
12-09-2023 17:57
Heb je nog meer voorbeelden van wat hij niet durft? Nu slaan anderen (inclusief ikzelf) allemaal aan op die zwemles, waarbij wat angst en met 6 jaar je diploma halen heel normaal en gemiddeld is. Maar misschien heb je andere voorbeelden die een breder plaatje schetsen?

Fietsen of bijvoorbeeld skeeleren. Dingen die hij wel wil maar of lang niet durfde of na 1 keer mislukken al ze van ik ga het nooit leren. Veters strikken ook zoiets.

nicole123 dinsdag 12 september 2023 om 20:40

Banananaa schreef: ↑
12-09-2023 20:05
Fietsen of bijvoorbeeld skeeleren. Dingen die hij wel wil maar of lang niet durfde of na 1 keer mislukken al ze van ik ga het nooit leren. Veters strikken ook zoiets.

Dat lijken mij voor heel veel kinderen grote hordes waar ze tegenaan hikken. Het is echt niet dat alle andere kinderen dat wel makkelijk durven. Wat ik tot nu toe van je zoon en jou lees doen jullie het helemaal prima en komt hij er wel!

Frizz dinsdag 12 september 2023 om 21:07

Banananaa schreef: ↑
12-09-2023 17:03
Maar zou zo fijn zijn als hij zelf inziet wat hij allemaal wel kan.

Och dat zou zó fijn zijn! Of wat hij kan bereiken.

Maar… kan je accepteren dat hij er zelf zo niet in staat? Of nog niet?
Voor je het weet voelt hij aan dat anderen nogal een mening of gevoel hebben over zijn niet durven en dat doet de zaak geen goed.

•

Youk79 dinsdag 12 september 2023 om 21:25

@Frizz, je hebt post

Het is zoals het is

Youk79 dinsdag 12 september 2023 om 21:27

On topic, ik herken mijn zoons ook wel wat in je omschrijving. De oudste was wat meer bang en de jongste meer erg voorzichtig. Ik herken de frustratie daarover, maar uiteindelijk geloof ik dat geduld en rust mij het meeste hielp. Duurde alleen ff voordat ik dat door had en kon

Het is zoals het is

Solomio dinsdag 12 september 2023 om 21:28

Lady*Voldemort schreef: ↑
11-09-2023 17:57
Paniek serieus nemen.

Precies.

En geduld.

Vooral niet die 'stoere' oplossingen zoals kamp of scouting.
Daar werd mijn zelfvertrouwen nog verder ondermijnd.

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

Solomio dinsdag 12 september 2023 om 21:32

Ceester schreef: ↑
12-09-2023 00:51

Hij kan zich het beste lekker gaan voelen MET dingen niet durven. Het is niks om je voor te schamen. Ik zou zelf niet begeleiden op meer durven, maar eerder op dat niet durven okay is en dit gewoon benoemen. Dit voorkomt ook gevoeligheid voor peer pressure

Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt

nausicaa dinsdag 12 september 2023 om 22:14

nicole123 schreef: ↑
12-09-2023 17:50
Maar dan gaat dat toch heel goed eigenlijk? Verwacht je niet teveel van hem? Een kind dat niet de grootste durfal is en toch op zijn 6e zijn zwemdiploma al bijna heeft, dat is in mijn ogen hartstikke netjes. Tenzij hij 2 jaar 3x per week privéles heeft gehad omdat het anders niet ging, maar daar ga ik met je verhaal niet van uit.

Ik ben het wel met je eens dat enkel accepteren dat hij dingen niet durft en dat benoemen en het dan verder helemaal laten gaan niet voor alle kinderen werkt. Het kan een prima aanpak zijn als ze gevoelig zijn voor groepsdruk of als ze uit zichzelf op een gegeven moment wel durven. Maar een kind zoals mijn jongste heeft af en toe echt wel een zetje, wat hulp en wat oppeppers nodig. Voor groepsdruk is ze net als jouw zoon absoluut niet gevoelig en uit zichzelf doet ze sommige dingen gewoon echt niet omdat de angst te groot is, terwijl ze ze eigenlijk wel zou willen.

Ik herken dat laatste wel behoorlijk. Ik heb ook een heel voorzichtig kind. Dat is op zich handig, ik hoef nooit bang te zijn dat ze ineens ergens bovenop geklommen is of zo. Maar ze zit zichzelf er mee in de weg. En dan is het dus níet een kwestie van ‘accepteren dat je kind iets niet durft’. Als ze thuis begint te huilen omdat ze op school wel mee had willen doen met iets met gym, maar niet durfde, dan ga ik kijken hoe we daar iets aan kunnen doen. Want ze is niet verdrietig omdat ze zich schaamt dat ze bang is, ze is verdrietig omdat ze het wel graag had willen doen. Dus zeggen dat je best iets niet mag durven, helpt helemaal niks.
En sommige dingen moeten gewoon. Zwemles is hier ook een ding, ze moeten al behoorlijk wat kunnen/durven voordat ze mogen beginnen. En ja, je kunt natuurlijk een paar jaar wachten tot ze ouder is, maar ik woon midden tussen het water. Het kan me echt helemaal geen zak schelen wat de buren er van denken dat mijn kind nog geen zwemdiploma heeft, maar het kan me wel schelen dat ze niet verzuipt. Dus ja, daar moet helaas toch wel een beetje geoefend worden.

En ze wordt regelmatig onderschat omdat ze niet durft te tonen wat ze kan. Op school bv zeiden ze dat ze zus-en-zo nog niet kon. Dat kan ze echt al minstens twee jaar, maar ze is dan zo bang dat het fout is, dat ze gewoon zegt ‘ik weet het niet’. Dat schiet natuurlijk niet op. En het helpt ook niet, want ze wordt er niet zekerder door en moet allerlei werkjes doen die veel te makkelijk zijn. Idem met de ogentest op het consultatiebureau. Toen ze bijna onderaan was, zei die vrouw: ‘nee, dat is fout’. En toen was het klaar. Elk ander plaatje dat ze aanwees was ‘ik weet het niet’. Met als gevolg een herhaling van de test. Terwijl ze echt prima ziet. Die tweede keer heb ik die vrouw (een andere) van tevoren even ingelicht dat ze nogal heftig reageert op ‘fout’. Die ging daar goed mee om (zei gewoon dat ze alles goed had), en toen kon ze twee rijtjes kleiner dan de grens gewoon prima zien.

Fietsen zonder zijwieltjes, dat kan nog wel eens even gaan duren hier. Jammer dan. Logeren bij een vriendinnetje durft ze niet, geeft niks, mama komt haar wel halen. Niet bovenop het klimrek wat twee jaar jongere kinderen wel durven, onbelangrijk.

Maar dingen die nou eenmaal wel moeten, of waar ze zelf eigenlijk wel heel graag wil, daar vind ik het toch ook belangrijk om haar te leren dat je soms iets ook gewoon kunt proberen als je niet zeker weet of je het kunt. Dat het helemaal niet erg is om iets niet meteen goed te doen.
Zoals iemand hierboven schreef: het ging niet om de spreekbeurt, het ging om het proces. Prima, maar dan nog moet kind dus wel dat proces door. Je kunt niet altijd alles wat je spannend vindt vermijden. En die balans zoeken tussen aandringen, enige lichte dwang en laten gaan vind ik soms best lastig.

Doreia* dinsdag 12 september 2023 om 22:19

To, het is net als toen hij leerde lopen : daarvoor heb je kracht, balans en vertrouwen nodig.

Net als zwemmen, fietsen, skeeleren.

Hij is ZES.
Het komt goed. Of niet. Mijn oudste van 9 doet ook niet aan skeeleren of steltlopen of freerunnen of...

Hij zou het wel kunnen, maar hij heeft de intrinsieke motivatie niet. Samen met geen vertrouwen in zijn kunnen gaat hij niets doen.

Prima!

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Anoniem_6640a89315f0f dinsdag 12 september 2023 om 22:44

Ik heb een angststoornis onder andere (dus niet alleen!) doordat ik als kind niet leerde dat angst normaal is. Ik ontwikkelde angst voor de angst, stopte die diep weg, durfde er niet met ouders over te praten, en heb daar nog steeds veel last van. Toen en nu nog steeds, zit er als ik angst voel terwijl er 'toch niks is ook bang voor te zijn', nog steeds een diepgeworteld gevoel dat er iets mis met mij is.

Ik was als kind niet zoals jouw kind nu is (ik durfde alles, maar had wel veel interne angsten/enge gedachten), en natuurlijk betekent dit dus ook niet dat je kind een angststoornis krijgt. Maar nu is wel een goed moment om je kind te leren omgaan met lastige emoties, zoals angst (ook al is kind bang voor dingen die anderen kinderen ogenschijnlijk makkelijk af gaan!).

Succes TO! Tuurlijk gun je je kind zelfvertrouwen maar als het er nog niet is, moeten jullie samen daar ook mee om kunnen gaan.

CHL woensdag 13 september 2023 om 07:58

Solomio schreef: ↑
12-09-2023 21:28
Precies.

En geduld.

Vooral niet die 'stoere' oplossingen zoals kamp of scouting.
Daar werd mijn zelfvertrouwen nog verder ondermijnd.

Mijn zoon zit toevallig wel op de scouting (gewoon omdat hij dat wilde hoor, dus niet met het doel om zijn zelfvertrouwen te vergroten oid) en is ook meermaals op kamp mee geweest, maar ik heb nou niet echt het idee dat dat hem meer zelfvertrouwen geeft.

Wat wél heel goed is voor zijn zelfvertrouwen (zeker op motorisch gebied) is de gym, maar dat is denk ik ook heel erg geluk hebben met de juffen die lesgeven en de vereniging. De nadruk ligt heel erg op plezier maken én ze spelen ook spelletjes waarbij geluk ook een rol speelt, zodat iedereen wel eens wint en mijn zoon denkt dus ook echt dat hij heel erg goed is in gymmen. Ook ten tijde van het fysio-traject omdat hij qua motoriek een forse achterstand had.

nicole123 woensdag 13 september 2023 om 09:27

Wat Nausicaa schrijft herken ik ja. Bij onze dochter gaat het niet durven ook heel wat verder dan dingen als skeeleren, fietsen, veterstrikken en zwemslagen. Dat soort dingen zie ik als zaken die voor een heel groot deel van de kinderen een hobbel zijn. Daar hikken ze tegenaan, ze overwinnen hun (faal)angst uiteindelijk op hun eigen tijd en dan hebben ze geleerd dat doorzetten werkt en kunnen ze trots zijn op zichzelf. Het maakt mij ook niet zoveel uit hoe lang ze over die dingen doen, tenzij ze er zelf last van hebben of op hun 9e hun A nog niet hebben.

Onze dochter durft bijv op school ook heel weinig. Ze kiest altijd voor het bekende, durft niet in bijv de huishoek of bouwhoek te spelen, durft niet te laten zien wat ze kan. En op een gegeven moment horen wij dan dat ze voor de 10e keer daar voor de spelletjeskast geeft gekozen en dan altijd iets 'veiligs' eruit kiest wat ze in haar eentje en met haar ogen dicht kan doen. Of zegt ze "ik wilde eigenlijk verven maar ik durfde niet". Of vraagt de juf ons "kent ze al wat letters?", terwijl ze thuis al hele zinnen leest. Bij de gymles durft ze ook veel dingen niet mee te doen, ze durft niet bij klasgenootjes thuis te spelen en een klasgenootje bij ons te spelen hebben vindt ze ook heel spannend en had heel wat voeten in de aarde (maar vindt ze uiteindelijk dan wel super leuk). Ze heeft een tijdje speltherapie gehad om hier beter mee om te leren gaan, maar bij de speltherapie kroop ze nog meer in haar schulp, dus dat werkte niet.

TO, is het bij jouw zoon ook van die laatste categorie of meer de 'gewone' strubbelingen die heel veel kinderen ondervinden? Of is het punt vooral de heftigheid van zijn gevoelens en reacties op dingen niet durven?

Actieve topics