Kinderen
alle pijlers
zijn er nog meer onzekere mama's
maandag 17 september 2007 om 14:26
Sindskort ben ik mama van een superlief kindje. Helemaal gezond en wel. Ik ben superblij en geniet elke dag weer meer van hem.
MAAR....de onzekerheid is soms verschrikkelijk. Ik ben zelfs gestopt met borstvoeding omdat ik er zo gefrustreerd van raakte dat mijn zoon steeds ongeduldiger ging drinken. daarbij kwam ook nog eens dat hij spruw heeft.
Maar die onzekerheid is zo vervelend. in mijn dagelijks leven ben ik (bijna) nooit onzeker maar met hem lijk ik niet logisch te kunnen nadenken.
Nu baal ik er alweer van dat ik hem geen borstvoeding meer geef. Wel moedermelk want ik kolf het af en wissel het af met flesvoeding.
Wie heeft dit nog meer? laat een reactie achter aub zodat ik weet dat ik niet de enige ben die af en toe denkt een hele slechte mama te zijn.
MAAR....de onzekerheid is soms verschrikkelijk. Ik ben zelfs gestopt met borstvoeding omdat ik er zo gefrustreerd van raakte dat mijn zoon steeds ongeduldiger ging drinken. daarbij kwam ook nog eens dat hij spruw heeft.
Maar die onzekerheid is zo vervelend. in mijn dagelijks leven ben ik (bijna) nooit onzeker maar met hem lijk ik niet logisch te kunnen nadenken.
Nu baal ik er alweer van dat ik hem geen borstvoeding meer geef. Wel moedermelk want ik kolf het af en wissel het af met flesvoeding.
Wie heeft dit nog meer? laat een reactie achter aub zodat ik weet dat ik niet de enige ben die af en toe denkt een hele slechte mama te zijn.
maandag 17 september 2007 om 14:44
Ik ben ook super onzeker en overbezorgd. Ik ken mezelf helemaal niet terug. Vreselijk. Ik heb een prachtige dochter maar de onzekerheid slaat vaak toe. Mijn meisje wordt volgende week al 1 en kan nog niet rollen, zelfstandig zitten. Ze kan wel een beetje teigeren. Het eten... het grootste drama. Ze eet nog steeds zwaar gepureerd eten omdat het geen stevigere structuur mag hebben. Broodje? een korstje en af en toe een paar hapjes.... drinken uit een tuitbeker snapt ze niet en drinkt dus nog steeds alles uit de fles. Alles wat we nieuw introduceren kapt ze af.... en we proberen het echt meerdere keren... dus we geven niet zomaar op.
Ben ik wel een goede moeder, wil ik niet teveel, geven we toch te snel op. Zucht....
Aan de ene kant jammer dat je gestopt bent met de bv. aan de andere kant... als je nu een fijner idee hebt bij de voeding wordt je misschien ook wel een stukje minder onzeker. En dat is voor je zoontje toch ook wel weer prettig.
Ben ik wel een goede moeder, wil ik niet teveel, geven we toch te snel op. Zucht....
Aan de ene kant jammer dat je gestopt bent met de bv. aan de andere kant... als je nu een fijner idee hebt bij de voeding wordt je misschien ook wel een stukje minder onzeker. En dat is voor je zoontje toch ook wel weer prettig.
maandag 17 september 2007 om 15:00
pfffffffff nou iig blij te horen dat er nog meer mama's zijn en collega bedankt voor je reactie. soms moet je even horen dat het goed komt.
Inderdaad al die vragen die je jezelf stelt is gewoon niet leuk. Tijdens mijn zwangerschap heb ik me daadwerkelijk NERGENS druk over gemaakt. Ik nam het zoals het kwam en mede daardoor heb ik een heerlijke zwangerschap gehad.
Ik wou dat ik dat nu ook kon. Gewoon alles nemen zoals het komt. Maar als ik dan dat kleine ventje zie dan hoop ik toch elke x weer dat ik hem het beste geef.
Aan de ene kant vind ik het ook jammer dat ik geen BV meer geef. Maar hij krijgt dus nog wel moedermelk want ik kolf het af. Ik werd er gewoon geen leuker mens van. Elke x als het weer zover was om die kleine eten te geven, zag ik er weer tegenop. Zou hij dit keer wel rustig eten, zou hij na 5 minuten weeri n huilen uitbarsten, nou ja, je kent het wel.
Ik ben gewoon wat geruster nu ik om en om KV en dan BV geef.
meer reacties zijn welkom.. ook van ervaren mama's
Inderdaad al die vragen die je jezelf stelt is gewoon niet leuk. Tijdens mijn zwangerschap heb ik me daadwerkelijk NERGENS druk over gemaakt. Ik nam het zoals het kwam en mede daardoor heb ik een heerlijke zwangerschap gehad.
Ik wou dat ik dat nu ook kon. Gewoon alles nemen zoals het komt. Maar als ik dan dat kleine ventje zie dan hoop ik toch elke x weer dat ik hem het beste geef.
Aan de ene kant vind ik het ook jammer dat ik geen BV meer geef. Maar hij krijgt dus nog wel moedermelk want ik kolf het af. Ik werd er gewoon geen leuker mens van. Elke x als het weer zover was om die kleine eten te geven, zag ik er weer tegenop. Zou hij dit keer wel rustig eten, zou hij na 5 minuten weeri n huilen uitbarsten, nou ja, je kent het wel.
Ik ben gewoon wat geruster nu ik om en om KV en dan BV geef.
meer reacties zijn welkom.. ook van ervaren mama's
maandag 17 september 2007 om 15:02
och, ik heb dat ook hoor! Mijn zoontje is nu bijna 5 maanden en hij doet het hartstikke goed! alleen is hij nu ziek. Ontstoken ogen en snotverkouden! Echt super zielig. Hij krijgt nu oogdruppels en het is een heel gevecht om die er in te krijgen. nou ik ben dan ook zo onzeker als de pest hoor! Doe ik het wel goed? Ben ik wel een goede moeder? Doe ik er goed aan om hem nu binnen te houden, of zal frisse lucht nu juist goed zijn? En ga zo maar door... Denkt dat het er bij hoort en dat het "zorgenknopje" nooit meer om gaat! Dat je altijd wel bezig bent met hoe je het doet en dergelijke!
maandag 17 september 2007 om 16:06
ook ik was zo,n onervaren en onzekere moeder.
met 8 weken was de borstvoeding n ramp,dus ik ben toen gestopt,mijn schuld.
het kind had n navelbreuk,ook weer mijn schuld.
hij huilde de eerste 3 mnd veel en ik werd wanhopig.
deed ik dan niets goed?
jawel ik deed veel goed alleen wou ik dat niet zien.
we moesten aan elkaar wennen en dat had in ons geval tijd nodig.
en dan die goed bedoelde adviezen van de oma,s maakten t ook niet beter.
na 4 mnd werdt t beter, hij kon zichzelf wat vermaken en ik kreeg door dat niet alles om hem hoefde te draaien.
ik heb hem af en toe naar n oppas gebracht en ging dingen voor mezelf doen.
daarna waren we weer blij als we elkaar zagen snap je?
3 jr later kreeg ik m,n 2e en dat ging stukken beter,bij de 1e deed ik alles volgens de boekjes,bij de 2e volgde ik m,n gevoel.
veel ontspannender,zowel voor t kind als voor mij.
ik was blij dat t 1e jaar voorbij was,zo,n hulpeloze baby vond ik erg moeilijk.
en dat zorgenknopje gaat inderdaad nooit om,dat gaat door tot ze volwassen zijn.
dj1977 het gaat vaak met vallen en opstaan,ook jij moet aan je baby wennen,ga lekker genieten en vergeet jezelf niet.
met 8 weken was de borstvoeding n ramp,dus ik ben toen gestopt,mijn schuld.
het kind had n navelbreuk,ook weer mijn schuld.
hij huilde de eerste 3 mnd veel en ik werd wanhopig.
deed ik dan niets goed?
jawel ik deed veel goed alleen wou ik dat niet zien.
we moesten aan elkaar wennen en dat had in ons geval tijd nodig.
en dan die goed bedoelde adviezen van de oma,s maakten t ook niet beter.
na 4 mnd werdt t beter, hij kon zichzelf wat vermaken en ik kreeg door dat niet alles om hem hoefde te draaien.
ik heb hem af en toe naar n oppas gebracht en ging dingen voor mezelf doen.
daarna waren we weer blij als we elkaar zagen snap je?
3 jr later kreeg ik m,n 2e en dat ging stukken beter,bij de 1e deed ik alles volgens de boekjes,bij de 2e volgde ik m,n gevoel.
veel ontspannender,zowel voor t kind als voor mij.
ik was blij dat t 1e jaar voorbij was,zo,n hulpeloze baby vond ik erg moeilijk.
en dat zorgenknopje gaat inderdaad nooit om,dat gaat door tot ze volwassen zijn.
dj1977 het gaat vaak met vallen en opstaan,ook jij moet aan je baby wennen,ga lekker genieten en vergeet jezelf niet.
het leven is als n neus,haal eruit wat erin zit.
maandag 17 september 2007 om 16:47
Je bent echt niet de enigste hoor!
Hier nog zo een. Ik werkte notabene met zuigelingen en dacht dus :dat doe ik even...
Nou niet dus. Maakte me overal zorgen over, dronk ze wel genoeg, kon ze al genoeg, ademt ze nog wel....
En weet je, mijn dochter is nu 9,5. En ik ben nog steeds zo`n muts.
Ik heb mezelf nu verboden om `s avonds nog even bij haar te gaan kijken als ik naar bed ga. Iedere dag weer stond ik in de zenuwen naast haar bed omdat ik geen ademhaling hoor.
En ook met andere zaken, je blijft je afvragen of je het goed doet.
Net wat jamadi zei: het gaat niet over. Je blijft moeder en je kind blijft voor altijd je kind. Hoe oud het ook is.
Dus probeer je niet al te veel zorgen te maken. Het feit dat je nadenkt of je het wel goed doet maakt jouw al een fantastische moeder!
Hier nog zo een. Ik werkte notabene met zuigelingen en dacht dus :dat doe ik even...
Nou niet dus. Maakte me overal zorgen over, dronk ze wel genoeg, kon ze al genoeg, ademt ze nog wel....
En weet je, mijn dochter is nu 9,5. En ik ben nog steeds zo`n muts.
Ik heb mezelf nu verboden om `s avonds nog even bij haar te gaan kijken als ik naar bed ga. Iedere dag weer stond ik in de zenuwen naast haar bed omdat ik geen ademhaling hoor.
En ook met andere zaken, je blijft je afvragen of je het goed doet.
Net wat jamadi zei: het gaat niet over. Je blijft moeder en je kind blijft voor altijd je kind. Hoe oud het ook is.
Dus probeer je niet al te veel zorgen te maken. Het feit dat je nadenkt of je het wel goed doet maakt jouw al een fantastische moeder!
maandag 17 september 2007 om 20:56
dj1977 vraag je liever af wie is er niet onzeker bij een eerste kindje. Mijn dochter heeft sinds 8 en een halve maand nu zelf een dochter en vertelde me dat ze zo onzeker was. Toen pas herinnerde ik mij dat ik dat 27 jaar geleden ook bij haar was geweest. Bij een tweede kindje gaat het veel makkelijker. Dan ben je minder onzeker. Dat is natuurlijk eigenlijk wel logisch. Bij de eerste moet je zelf nog leren om moeder te zijn, terwijl er verder ook al zoveel verandert. Maak je geen zorgen, het is echt heel normaal en gaat vanzelf over.
Sterkte en probeer in ieder geval te genieten van je kind.
Sterkte en probeer in ieder geval te genieten van je kind.
woensdag 19 september 2007 om 12:18
jamadi52, dat klinkt idd precies zoals ik het nu ervaar. Borstvoeding is gestopt door mijn toedoen. We zijn nu al 4 dagen verder en hij krijgt dus flesjes en ik voel me zoveel relaxter nu al. Gewoon het idee dat de kleine man voldoende binnenkrijgt is al een hele geruststelling zeg.
Ik had vannochtend ook mijn eerste moment waarin ik dacht: nu wacht je maar even kleine want mama moet ook even eten...en wonder boven wonder...hij jengelde wat en viel toen in slaap. Ik herkende weer een beetje van mezelf hierin.
Ik ben nu ook opgehouden met schema's...en probeer weer mijn gevoel te volgen.
En wat grappig lola dat jij jezelf hebt verboden te gaan kijken na 9.5...
het zal inderdaad altijd zo blijven. In het begin kreeg ik het benauwd als ik dacht dat ik mijn hele leven zorgen zou hebben om hem....
Nu ben ik toch echt trots dat hij mijn zoon is en ik zijn mama...
ik zal ongetwijfeld nog vaker onzeker zijn maar heb tegen mezelf gezegd het allemaal rustig aan te kijken en niets moet forceren.
bedankt voor alle reacties!
Ik had vannochtend ook mijn eerste moment waarin ik dacht: nu wacht je maar even kleine want mama moet ook even eten...en wonder boven wonder...hij jengelde wat en viel toen in slaap. Ik herkende weer een beetje van mezelf hierin.
Ik ben nu ook opgehouden met schema's...en probeer weer mijn gevoel te volgen.
En wat grappig lola dat jij jezelf hebt verboden te gaan kijken na 9.5...
het zal inderdaad altijd zo blijven. In het begin kreeg ik het benauwd als ik dacht dat ik mijn hele leven zorgen zou hebben om hem....
Nu ben ik toch echt trots dat hij mijn zoon is en ik zijn mama...
ik zal ongetwijfeld nog vaker onzeker zijn maar heb tegen mezelf gezegd het allemaal rustig aan te kijken en niets moet forceren.
bedankt voor alle reacties!
woensdag 19 september 2007 om 20:00
Hoi meis,
Wat jammer dat je je zo onzeker voelt. Toch is het heel normaal hoor dat je je zo voelt. Sterker nog, het is juist een teken dat je het beste voor je kindje wil... en dat maakt je juist tot een goede moeder.
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb net een zoontje van 3,5 week oud. Hij doet het prima, groeit goed, en is heel tevreden. Hij dronk de eerste twee weken goed, toen kregen we spruw. Ik ben toen aan de medicijnen gegaan en zoonlief ook. speciale zalf voor op mijn borsten en bij zijn billetjes, en een orale gel voor in zijn mondje. Een heel gedoe. Ook ben ik melk gaan afkolven ipv borstvoeden, omdat het risico op kruisbesmetting anders erg groot zou zijn. Na 3 dagen kolven kreeg ik bijna een borstontsteking, omdat mijn borsten niet zo goed leeg werden gemaakt als de baby zou doen, dus toen ben ik maar weer begonnen met borstvoeden. Pijnlijk, maar ik kan nu zeggenL het is over. De zalfjes staan wee in de kast en hij drinkt weer een stuk beter. Als je je erg onzeker voelt, of een " slechte moeder" probeer dan gewoon nog een keer direct te voeden (nadat je spruw over is natuurlijk) en als dat niet gaat, dan maar niet. Daar kan jij toch niks aan doen?
Wel is heel belangrijk dat je de spruw goed behandeld. Dus niet alleen je baby, maar ook jezelf! Let ook erg goed op handen wassen met desinfecterende zeep. Dat is heel erg belangrijk, omdat je anders jezelf en je baby blijft besmetten.
Ohja, als Borstvoeding echt moeilijk blijft, aarzel dan niet om een lactatiedeskundige in te schakelen. Ik wil niet klinken als een borstvoedings-activist, want dat ben ik niet. Maar ik zou het wel zonde vinden als je opgeeft, terwijl met de juiste hulp je gewoon borstvoeding kan geven.
Mocht het uiteindelijk toch niet gaan, dan heb je in ieder geval alles geprobeerd. Dat is ook weer goed om je onzekere "doe ik het wel goed" gevoel tegen te gaan, nietwaar?
Sterke en genoiet van je baby!
Aramilia
Wat jammer dat je je zo onzeker voelt. Toch is het heel normaal hoor dat je je zo voelt. Sterker nog, het is juist een teken dat je het beste voor je kindje wil... en dat maakt je juist tot een goede moeder.
Ik herken je verhaal helemaal. Ik heb net een zoontje van 3,5 week oud. Hij doet het prima, groeit goed, en is heel tevreden. Hij dronk de eerste twee weken goed, toen kregen we spruw. Ik ben toen aan de medicijnen gegaan en zoonlief ook. speciale zalf voor op mijn borsten en bij zijn billetjes, en een orale gel voor in zijn mondje. Een heel gedoe. Ook ben ik melk gaan afkolven ipv borstvoeden, omdat het risico op kruisbesmetting anders erg groot zou zijn. Na 3 dagen kolven kreeg ik bijna een borstontsteking, omdat mijn borsten niet zo goed leeg werden gemaakt als de baby zou doen, dus toen ben ik maar weer begonnen met borstvoeden. Pijnlijk, maar ik kan nu zeggenL het is over. De zalfjes staan wee in de kast en hij drinkt weer een stuk beter. Als je je erg onzeker voelt, of een " slechte moeder" probeer dan gewoon nog een keer direct te voeden (nadat je spruw over is natuurlijk) en als dat niet gaat, dan maar niet. Daar kan jij toch niks aan doen?
Wel is heel belangrijk dat je de spruw goed behandeld. Dus niet alleen je baby, maar ook jezelf! Let ook erg goed op handen wassen met desinfecterende zeep. Dat is heel erg belangrijk, omdat je anders jezelf en je baby blijft besmetten.
Ohja, als Borstvoeding echt moeilijk blijft, aarzel dan niet om een lactatiedeskundige in te schakelen. Ik wil niet klinken als een borstvoedings-activist, want dat ben ik niet. Maar ik zou het wel zonde vinden als je opgeeft, terwijl met de juiste hulp je gewoon borstvoeding kan geven.
Mocht het uiteindelijk toch niet gaan, dan heb je in ieder geval alles geprobeerd. Dat is ook weer goed om je onzekere "doe ik het wel goed" gevoel tegen te gaan, nietwaar?
Sterke en genoiet van je baby!
Aramilia
