Kinderen
alle pijlers
zijn kinderen nou nog steeds leuk als ze ouder worden?
woensdag 29 augustus 2007 om 14:37
ik heb een vraag. ik hoop dat ik daar NIEMAND mee tegen het hoofd stoot maar zit er gewoon mee:
ik ben nu 28 en wil echt al heel lang kinderen. om heel veel redenen. maar de laatste tijd begint het me wat tegen te staan. inmiddels zijn heel veel vrouwen om me heen bevallen en het lijkt wel of kinderen krijgen een hype is. van de eerste echo tot de laatste fruithapjes, echt alles wordt vastgelegd. het lijkt wel of het een hobby van de moeders is. eeuwenlang praten over luiertjes, namen, dure babykamers enz.
dit is niet iets wat ik voor mezelf zo voel. ik hoef niet dat commerciele, ben volgens mij meer een oermens die het wat primitiever voelt
maar nu komt het: zodra het "nieuwe" ervan af is, merk ik dat de aandact bij mijn vriendinnen verslapt: zodra de babies zelf "wat emer mens worden" met een eigen wil beginnen de vrouwen te klagen, het is dan net of het niet meer hun ding is maar dat ze nu zelf niet meer in het middelpunt staan.
vriendinnen met kidneren va 3 maar ook al ouders heb k het idee laten de kindern best links liggen, doen het hoognodige maar zijn keihard weer met zichzelf bezig (ik moet avallen ik moet een nieuwe coupe, ik moet dit ik moet dat)
van vrouwen met nog oudere kindren merk ik al elemaal dat datgene waar ze eerst zo dol en mee bezig waren dat dat er helemaal af is. ik merk ook dat ze veel dignen irritant beginnente vinden (elke keer je houden aan schoolvakanties, kinderen die een eigen smaak ontwikkelen).
en dan als de kinderen nog ouder zijn...ik merk dat maar heel weinig echt een goede band met hun ouders hebben: vaak is het al op hun vijftiende van: ja bdankt dat ik nooit mijn eigen zin heb kunnend oen. jullie ebben me altijd geclaimd enz.
hoe voelen jullie dat?
liefs puimsteentje
ik ben nu 28 en wil echt al heel lang kinderen. om heel veel redenen. maar de laatste tijd begint het me wat tegen te staan. inmiddels zijn heel veel vrouwen om me heen bevallen en het lijkt wel of kinderen krijgen een hype is. van de eerste echo tot de laatste fruithapjes, echt alles wordt vastgelegd. het lijkt wel of het een hobby van de moeders is. eeuwenlang praten over luiertjes, namen, dure babykamers enz.
dit is niet iets wat ik voor mezelf zo voel. ik hoef niet dat commerciele, ben volgens mij meer een oermens die het wat primitiever voelt
maar nu komt het: zodra het "nieuwe" ervan af is, merk ik dat de aandact bij mijn vriendinnen verslapt: zodra de babies zelf "wat emer mens worden" met een eigen wil beginnen de vrouwen te klagen, het is dan net of het niet meer hun ding is maar dat ze nu zelf niet meer in het middelpunt staan.
vriendinnen met kidneren va 3 maar ook al ouders heb k het idee laten de kindern best links liggen, doen het hoognodige maar zijn keihard weer met zichzelf bezig (ik moet avallen ik moet een nieuwe coupe, ik moet dit ik moet dat)
van vrouwen met nog oudere kindren merk ik al elemaal dat datgene waar ze eerst zo dol en mee bezig waren dat dat er helemaal af is. ik merk ook dat ze veel dignen irritant beginnente vinden (elke keer je houden aan schoolvakanties, kinderen die een eigen smaak ontwikkelen).
en dan als de kinderen nog ouder zijn...ik merk dat maar heel weinig echt een goede band met hun ouders hebben: vaak is het al op hun vijftiende van: ja bdankt dat ik nooit mijn eigen zin heb kunnend oen. jullie ebben me altijd geclaimd enz.
hoe voelen jullie dat?
liefs puimsteentje
woensdag 29 augustus 2007 om 14:42
Het is toch logisch dat je, als je kinderen ouder worden, weer wat om je heen gaat kijken? Het leven en jijzelf, houdt niet op bij het krijgen van kinderen, als ze echt heel klein zijn, lijkt het wel stil te staan, eventjes.
Zal wel biologisch zo bepaald zijn. Als ze heeel klein zijn, zijn ze ook heel erg afhankelijk.. en dan gaan ze kruipen, lopen, enz. en nemen de kinderen zelf ook wat meer afstand. De ouders dus ook!
Maar ik heb juist vandaag ergens op het forum gezet dat ik het gróter worden van de kinderen juist erg leuk vind! Tuurlijk, als baby waren ze lief en schattig, maar nu zijn ze ook zó leuk!
maarja, nu zijn ze ook steeds met andere kinderen aan 't spelen, dus zie ik ze een stuk minder.
En als een 15 jarige geen goede band met de ouders lijkt te hebben, kan dat heel goed zo lijken, omdat ze in de puberteit zitten. Wat jij beschrijft, is typisch puberaal gedrag, lijkt me zo.
Zal wel biologisch zo bepaald zijn. Als ze heeel klein zijn, zijn ze ook heel erg afhankelijk.. en dan gaan ze kruipen, lopen, enz. en nemen de kinderen zelf ook wat meer afstand. De ouders dus ook!
Maar ik heb juist vandaag ergens op het forum gezet dat ik het gróter worden van de kinderen juist erg leuk vind! Tuurlijk, als baby waren ze lief en schattig, maar nu zijn ze ook zó leuk!
maarja, nu zijn ze ook steeds met andere kinderen aan 't spelen, dus zie ik ze een stuk minder.
En als een 15 jarige geen goede band met de ouders lijkt te hebben, kan dat heel goed zo lijken, omdat ze in de puberteit zitten. Wat jij beschrijft, is typisch puberaal gedrag, lijkt me zo.
Later is nu
woensdag 29 augustus 2007 om 14:56
Ik vind kinderen leuker naarmate ze ouder worden. Ik heb er 2; van 10 en 8. Babies vond ik ook altijd heerlijk, maar de leeftijd 1-4 vond ik zelf erg pittig, omdat je dan heel erg gebonden bent aan de kinderen in alle opzichten. En ja:, daar kies je natuurlijk zelf voor, maar ik vond het wel pittig. Nu ze wat ouder zijn kun je er hele leuke gesprekken mee voeren, het worden echte personen met echte meningen in plaats van die peuters die heel de dag aan je rokken hangen.
Ik denk dat het heel persoonlijk is, ik ken ook veel moeders die juist dat getuttel met peuters zalig vinden. En ik ken zo ook die hetzelfde gevoel als ik hebben.
Ik denk dat dat gedoe in die babytijd met moeders onder elkaar niet zoveel zegt. Er wordt toch een beetje van je verwacht (maatschappij, sociale druk) dat je zo meedoet. Ik denk ook dat je als kersverse ouder er anders in staat dan ouders met oudere kinderen, als je als brandnew moedertje een kindje krijgt ís dat ook het belangrijkste en enige in je leven op dat moment. En als de tijd voorbij gaat, gaat ook het gewone leven weer door, en wíl je ook weer aan je carriere denken of eens zonder de kinderen op vakantie. Ik denk dat dat het proces is wat er gewoon bij hoort, je moet als kersverse moeder toch in je rol komen. Het zegt iniedergeval niks over dat oudere kinderen niet meer leuk zijn ofzo.
Ik denk dat het heel persoonlijk is, ik ken ook veel moeders die juist dat getuttel met peuters zalig vinden. En ik ken zo ook die hetzelfde gevoel als ik hebben.
Ik denk dat dat gedoe in die babytijd met moeders onder elkaar niet zoveel zegt. Er wordt toch een beetje van je verwacht (maatschappij, sociale druk) dat je zo meedoet. Ik denk ook dat je als kersverse ouder er anders in staat dan ouders met oudere kinderen, als je als brandnew moedertje een kindje krijgt ís dat ook het belangrijkste en enige in je leven op dat moment. En als de tijd voorbij gaat, gaat ook het gewone leven weer door, en wíl je ook weer aan je carriere denken of eens zonder de kinderen op vakantie. Ik denk dat dat het proces is wat er gewoon bij hoort, je moet als kersverse moeder toch in je rol komen. Het zegt iniedergeval niks over dat oudere kinderen niet meer leuk zijn ofzo.
woensdag 29 augustus 2007 om 15:01
Ben het volledig eens met dreamer. Hoe ouder de kinderen worden, hoe minder ze je als ouder nodig hebben.
Ik ben zelf nooit zo heel gek geweest op dat baby-gefrummel, dus ik ben blij dat mijn kinderen inmiddels wat zelfstandiger zijn (6 en 9 jaar).
Ze krijgen steeds meer hun eigen interesses, dus we doen minder samen. Maar dat wil niet zeggen dat de band dan minder goed is. Het hele ouderschap is erop gericht dat je je kind loslaat, dus het lijkt mij niet meer dan gezond dat je steeds meer aandacht aan andere dingen gaat besteden als de kinderen ouder worden.
Als ik jou verhaal zo lees krijg ik er een beetje de kriebels van. 't Lijkt alsof je een beeld hebt van moeder-zijn, dat je dan altijd met je kind bezig bent. Dat is in de eerste periode wel zo, maar dat wordt steeds minder. Niet omdat die vriendinnen van jou zulke ontaarde moeders zijn, maar omdat kinderen steeds zelfstandiger worden, tenminste dat is de bedoeling. En die kinderen zitten dan echt niet te wachten op een moeder die alsmaar met ze samen wil zijn.
Ik ben zelf nooit zo heel gek geweest op dat baby-gefrummel, dus ik ben blij dat mijn kinderen inmiddels wat zelfstandiger zijn (6 en 9 jaar).
Ze krijgen steeds meer hun eigen interesses, dus we doen minder samen. Maar dat wil niet zeggen dat de band dan minder goed is. Het hele ouderschap is erop gericht dat je je kind loslaat, dus het lijkt mij niet meer dan gezond dat je steeds meer aandacht aan andere dingen gaat besteden als de kinderen ouder worden.
Als ik jou verhaal zo lees krijg ik er een beetje de kriebels van. 't Lijkt alsof je een beeld hebt van moeder-zijn, dat je dan altijd met je kind bezig bent. Dat is in de eerste periode wel zo, maar dat wordt steeds minder. Niet omdat die vriendinnen van jou zulke ontaarde moeders zijn, maar omdat kinderen steeds zelfstandiger worden, tenminste dat is de bedoeling. En die kinderen zitten dan echt niet te wachten op een moeder die alsmaar met ze samen wil zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 29 augustus 2007 om 15:04
Mijn dochters zijn bijna 8 en 10 en ik ben nog net zo vol van ze als toen ze baby waren, alleen doen ze nu ook heel veel zelf. Je hoeft niet meer altijd mee. Ze komen zelf uit school en zo. Gaan op de fiets naar vriendinnen en naar de bieb .Daarom heb je ook weer andere dingen om over te praten. Je doet weer meer voor jezelf. Als je een baby/ peuter hebt , ben je 24 uur per dag daarmee bezig , naar mate ze ouder worden word dat minder en dat is niet omdat ik nu minder oog voor ze heb ,maar gewoon omdat ze zelf een leven naast mij hebben. Vriendinnen zijn bv heel belangrijk voor ze.
Maar al met al , ik vind het nog steeds geweldig om moeder te zijn van mijn pareltjes en ben nog even trots als toen ze geboren waren.
Maar al met al , ik vind het nog steeds geweldig om moeder te zijn van mijn pareltjes en ben nog even trots als toen ze geboren waren.
woensdag 29 augustus 2007 om 15:12
op ee paar na dan vind ik dit echt heel toffe reacties (en dan bedoel ik: dat iemand de kriebels kreeg va mijn verhaal beetje jammer)
bedankt allemaal, ik vond het best leuk om jullie verhalen te lezen. natuurljk denk ik zelf goed na hoor maar toch leuk om eens van moeders van wat oudere kidnren hun verhalen te lezn
bedankt allemaal, ik vond het best leuk om jullie verhalen te lezen. natuurljk denk ik zelf goed na hoor maar toch leuk om eens van moeders van wat oudere kidnren hun verhalen te lezn
woensdag 29 augustus 2007 om 15:14
Mijn zoon is nu bijna 18 en ik vind het nog steeds erg leuk!
Tot pakweg zijn 12e jaar vond ik het de hele tijd alleen maar leuker worden, toen kwam hij in de puberteit en waren er ook momenten dat ik het allemaal even wat minder geslaagd vond.
Ook dat hoort erbij. Ik heb er ook wel van genoten maar sommige momenten kon ik hem wel achter het behang plakken.
Nu hij nog wat ouder is geniet ik er weer volop van. Hij heeft een vriendin en dat is gewoon erg leuk. Hij neemt steeds meer afstand, is ook minder vaak thuis en dat is ook goed zo.
Daardoor komt er ook weer ruimte om wanneer je wel bij elkaar bent te kletsen, te lachen, gek te doen.
Ikzelf vind het heerlijk dat ik nog zo jong ben (39) en vind het ook erg fijn om nu heel gemakkelijk dingen met mijn partner te kunnen ondernemen zoals een paar dagen weg.
Is dubbel plezier nu; genieten van je kind en toch zelf ook ruimte hebben!
Tot pakweg zijn 12e jaar vond ik het de hele tijd alleen maar leuker worden, toen kwam hij in de puberteit en waren er ook momenten dat ik het allemaal even wat minder geslaagd vond.
Ook dat hoort erbij. Ik heb er ook wel van genoten maar sommige momenten kon ik hem wel achter het behang plakken.
Nu hij nog wat ouder is geniet ik er weer volop van. Hij heeft een vriendin en dat is gewoon erg leuk. Hij neemt steeds meer afstand, is ook minder vaak thuis en dat is ook goed zo.
Daardoor komt er ook weer ruimte om wanneer je wel bij elkaar bent te kletsen, te lachen, gek te doen.
Ikzelf vind het heerlijk dat ik nog zo jong ben (39) en vind het ook erg fijn om nu heel gemakkelijk dingen met mijn partner te kunnen ondernemen zoals een paar dagen weg.
Is dubbel plezier nu; genieten van je kind en toch zelf ook ruimte hebben!
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
woensdag 29 augustus 2007 om 15:22
Kinderen zijn geweldig ! En ze blijven leuk ook als ze opgroeien.
Het is reuze boeiend om te zien hoe een kind zich ontwikkelt.
Kunst van opvoeden is vaak om de balans te vinden tussen beschermen en vrijheid bieden om de wereld te verkennen. En die balans verschuift voortdurend. Wat een kind gisteren nog niet aankon kan hij vandaag wel.
Dat is voor ouders wel eens lastig om in te schatten maar ook fascinerend.
Het is reuze boeiend om te zien hoe een kind zich ontwikkelt.
Kunst van opvoeden is vaak om de balans te vinden tussen beschermen en vrijheid bieden om de wereld te verkennen. En die balans verschuift voortdurend. Wat een kind gisteren nog niet aankon kan hij vandaag wel.
Dat is voor ouders wel eens lastig om in te schatten maar ook fascinerend.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
woensdag 29 augustus 2007 om 15:32
Hallo Puimsteentje,
Ik vond mijn kinderen heerlijk als baby, nu zijn ze puber en ze zijn me in geen enkele leeftijdsfase teveel geweest.
Ik vind het heerlijk dat ze zijn zoals ze nu zijn, maar dat vond ik in elke periode, dat ik hoopte dat ze zo zouden blijven.
Nu ik terug kijk, moet ik wel bekennen dat ik achteraf blij zijn dat ik het in sommige tijden best wel zwaar heb gehad, en dat ik blij ben dat ik die tijd gehad heb.
Dat is dan wanneer ik ergens in mijn omgeving iemand een kind zie krijgen, ik diegene enthousiast bepakt en bezakt overal heen zie gaan, avonden in de week aan zwemles besteden, speeltuintjes, zandbakken en partijtjes, nee dank je, daar zou ik echt geen zin meer in hebben.
Maar op het moment dat je er middenin zit doe je het omdat je het leuk vindt: het is immers een fase waar JOUW kind in zit, en je houdt van dat kind, dat is nou eenmaal zo.
Je groeit er in, en ook weer er uit.
Maar ja, als je een baby neemt als accessoire om er de blits mee te maken, dan wordt het inderdaad lastig alsie wat groter wordt.
Dan heb je voor je het goed en wel beseft een enorm blok aan je been dat je belemmert in je persoonlijke bezigheden.
De moeders die jij omschrijft hadden dan beter een chihuahua kunnen nemen.
Maar ik denk dat je het wat te zwart/wit ziet.
Die moeders willen natuurlijk ook wel eens wat anders dan poep, luiers, babyhapjes enzo.
En jij zag ze vast net op die momenten dat ze daar de gelegenheid voor aan het nemen waren.
Groetjes, Perel.
Ik vond mijn kinderen heerlijk als baby, nu zijn ze puber en ze zijn me in geen enkele leeftijdsfase teveel geweest.
Ik vind het heerlijk dat ze zijn zoals ze nu zijn, maar dat vond ik in elke periode, dat ik hoopte dat ze zo zouden blijven.
Nu ik terug kijk, moet ik wel bekennen dat ik achteraf blij zijn dat ik het in sommige tijden best wel zwaar heb gehad, en dat ik blij ben dat ik die tijd gehad heb.
Dat is dan wanneer ik ergens in mijn omgeving iemand een kind zie krijgen, ik diegene enthousiast bepakt en bezakt overal heen zie gaan, avonden in de week aan zwemles besteden, speeltuintjes, zandbakken en partijtjes, nee dank je, daar zou ik echt geen zin meer in hebben.
Maar op het moment dat je er middenin zit doe je het omdat je het leuk vindt: het is immers een fase waar JOUW kind in zit, en je houdt van dat kind, dat is nou eenmaal zo.
Je groeit er in, en ook weer er uit.
Maar ja, als je een baby neemt als accessoire om er de blits mee te maken, dan wordt het inderdaad lastig alsie wat groter wordt.
Dan heb je voor je het goed en wel beseft een enorm blok aan je been dat je belemmert in je persoonlijke bezigheden.
De moeders die jij omschrijft hadden dan beter een chihuahua kunnen nemen.
Maar ik denk dat je het wat te zwart/wit ziet.
Die moeders willen natuurlijk ook wel eens wat anders dan poep, luiers, babyhapjes enzo.
En jij zag ze vast net op die momenten dat ze daar de gelegenheid voor aan het nemen waren.
Groetjes, Perel.
woensdag 29 augustus 2007 om 23:29
Is het ook niet zo dat je met je kinderen meegroeit? Als de kinderen uit de babyfase groeien, dan groeien de ouders (als het goed is) mee naar de dreumes-, peuter-, kleuter- enzovoortfase helemaal mee tot in de volwassenheid. Mijn zoon is bijna anderhalf, dus echt ervaringsdeskundig ben ik nog niet, maar het lijkt me eigenlijk heel logisch dat zo gaat.
Doe wat jou zelf goed lijkt en laat je vriendinnen lekker miepen, daar zijn jullie toch (onder andere) vriendinnen voor?
Utah.
Doe wat jou zelf goed lijkt en laat je vriendinnen lekker miepen, daar zijn jullie toch (onder andere) vriendinnen voor?
Utah.
donderdag 30 augustus 2007 om 09:08
Het leukste vind ik dat je je kind een mens ziet worden. Met "grote mensen dingen"
Ik heb 3 kinderen 6, 5 en 1 jaar. Vind het allemaal bijzondere periodes. Pas geleden waren er wat buurjongens bij ons, zo van 9 tm12 jaar. Hoewel ik altijd dacht dat ze rond die leeftijd "etterig" moesten zijn ( van vroeger, de meisjes zijn stom fase enzo kon ik me nog wel herinneren) zaten er 3 leuke beschaafde knullen in mijn tuin, waar je, itt kleuters, een echt gesprek mee kon voeren, over films over games enz. enz. En toen dacht ik, o ik kijk nu al uit naar de tijd dat mijn kinderen zo oud zijn. Dat je niet meer in jip en janneke taal dingen hoeft te zeggen :D
Ik denk dat dat het is voor mij, om je kind te zien ontwikkelen en opgroeien, en dat maakt elke leeftijd leuk.
Ik heb 3 kinderen 6, 5 en 1 jaar. Vind het allemaal bijzondere periodes. Pas geleden waren er wat buurjongens bij ons, zo van 9 tm12 jaar. Hoewel ik altijd dacht dat ze rond die leeftijd "etterig" moesten zijn ( van vroeger, de meisjes zijn stom fase enzo kon ik me nog wel herinneren) zaten er 3 leuke beschaafde knullen in mijn tuin, waar je, itt kleuters, een echt gesprek mee kon voeren, over films over games enz. enz. En toen dacht ik, o ik kijk nu al uit naar de tijd dat mijn kinderen zo oud zijn. Dat je niet meer in jip en janneke taal dingen hoeft te zeggen :D
Ik denk dat dat het is voor mij, om je kind te zien ontwikkelen en opgroeien, en dat maakt elke leeftijd leuk.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 30 augustus 2007 om 10:04
Ha Puimsteentje,
Ik herken wel wat je zegt hoor, maar het is m.i. heel verklaarbaar.
Ook ik ben van het nuchtere type, voordat ik zelf kinderen kreeg was ik ook wars van commercie e.d.
Toen kwam zoon, en ja, dat was toch wel zo fantastisch, veel leuker dan ik had kunnen inschatten en inderdaad wilde ik elke poep en scheet vastleggen. Ik was zo trots en verbaasd tegelijk dat zoiets moois had voortgebracht. Dat voel je bij andermans kinderen niet!
En ja, je groeit mee met je kind. Ik blijf het leuk vinden. Nr. twee is onderweg (binnen nu en 2 weken als het goed is) en ik merk nu wel al dat ik minder vastleg. Het nieuwe gaat ervanaf...het is gewoon een fase.
Ik stel me er overigens op in dat ik later ook verwijten ga krijgen van mijn kinderen over de dingen die we niet goed hebben gedaan. Ja, zal wel, geen enkele ouder doet het 100% goed, we zijn immers allemaal anders. Ik probeer dan ook niet de perfecte moeder te zijn..maar wel een leuke, en ik geniet ervan!
Volg je gevoel, kijk niet teveel naar anderen, succes!!
Kinke
Ik herken wel wat je zegt hoor, maar het is m.i. heel verklaarbaar.
Ook ik ben van het nuchtere type, voordat ik zelf kinderen kreeg was ik ook wars van commercie e.d.
Toen kwam zoon, en ja, dat was toch wel zo fantastisch, veel leuker dan ik had kunnen inschatten en inderdaad wilde ik elke poep en scheet vastleggen. Ik was zo trots en verbaasd tegelijk dat zoiets moois had voortgebracht. Dat voel je bij andermans kinderen niet!
En ja, je groeit mee met je kind. Ik blijf het leuk vinden. Nr. twee is onderweg (binnen nu en 2 weken als het goed is) en ik merk nu wel al dat ik minder vastleg. Het nieuwe gaat ervanaf...het is gewoon een fase.
Ik stel me er overigens op in dat ik later ook verwijten ga krijgen van mijn kinderen over de dingen die we niet goed hebben gedaan. Ja, zal wel, geen enkele ouder doet het 100% goed, we zijn immers allemaal anders. Ik probeer dan ook niet de perfecte moeder te zijn..maar wel een leuke, en ik geniet ervan!
Volg je gevoel, kijk niet teveel naar anderen, succes!!
Kinke
donderdag 30 augustus 2007 om 10:48
Je vroeg je trouwens af of kinderen, als ze ouder zijn, nog wel leuk zijn, omdat je de ouders er ineens minder over hoort kletsen.
Naast het feit dat 'het nieuwe' er inderdaad af is, zal ook een reden zijn dat de ontwikkeling ineens langzamer gaat en minder opvallend is.
In het eerste jaar van een kind gebeurt ontzettend veel, qua groei en ontwikkeling, én voor de ouders is het allemaal nog erg nieuw. Je bent er meer mee bezig en waar je veel mee bezig bent, daar praat je over.
Je zult ook merken dat over een 2e of volgend kind minder gesproken wordt, maar toch is een volgend kind nét zo leuk als de eerste, alleen krijgt deze minder explicite aandacht.
Ik hoop dat zo e.e.a. duidelijk(er) is?
Naast het feit dat 'het nieuwe' er inderdaad af is, zal ook een reden zijn dat de ontwikkeling ineens langzamer gaat en minder opvallend is.
In het eerste jaar van een kind gebeurt ontzettend veel, qua groei en ontwikkeling, én voor de ouders is het allemaal nog erg nieuw. Je bent er meer mee bezig en waar je veel mee bezig bent, daar praat je over.
Je zult ook merken dat over een 2e of volgend kind minder gesproken wordt, maar toch is een volgend kind nét zo leuk als de eerste, alleen krijgt deze minder explicite aandacht.
Ik hoop dat zo e.e.a. duidelijk(er) is?
Later is nu
donderdag 30 augustus 2007 om 11:18
Tuurlijk zijn kinderen leuk en worden ze alleen maar leuker als ze ouder worden. Het bijzondere hiervan is dat dit meestal alleen voor je eigen kinderen geldt.
Ik weet niet wat ik met een negen-jarige aanmoet, omdat ik zelf een kind van vier heb. Kijk, jonger, dan weet ik welke verzorging/aandacht etc ze nodig hebben, maar wat moet ik met één van 9 of 14 of 20 ? Geen idee, dat leer ik vanzelf en dan zal ik het waarschijnlijk net zo leuk vinden.
Ik weet niet wat ik met een negen-jarige aanmoet, omdat ik zelf een kind van vier heb. Kijk, jonger, dan weet ik welke verzorging/aandacht etc ze nodig hebben, maar wat moet ik met één van 9 of 14 of 20 ? Geen idee, dat leer ik vanzelf en dan zal ik het waarschijnlijk net zo leuk vinden.
donderdag 30 augustus 2007 om 20:05
Mijn dochters zijn 5 en 8 en het leuke nieuwe is er nog steeds niet af, het verandert alleen en ontwikkelt zich verder. Het totale afhankelijke van baby-zijn gaat er een beetje af maar ik vind het erg leuk dat je juist met ze kunt communiceren; en handig: ze kunnen nu tenminste vertellen WAAR ze pijn hebben en WAAROM ze huilen! Uiteraard is het ook wel eens erg vervelend, ze hebben eigen willetjes en eigen meningen, pestbuien en jankbuien. Maar dat hebben volwassenen ook....ik vind dat 'ergernissen' als opvang regelen in vakanties, een werkdag moeten onderbreken omdat hun kind ziek is, weinig tijd voor jezelf hebben enz. enz. er bij horen. Je ontkomt er gewoon niet aan. Vaak moet je opeens improviseren en je geplande programma voor die dag van het ene op het andere moment omgooien. Ja, dat kan knap vervelend zijn. Maar je doet er niets aan en mopperen helpt niet (al is het wel eens lekker !)....
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
