Kinderen
alle pijlers
Zindelijkheid temperamentvol kind
woensdag 4 maart 2020 om 10:19
Het zoveelste topic over zindelijkheid.
Mijn zoon is inmiddels ruim 3,5 en nog niet zindelijk. Ik begin hem nu toch wel te knijpen en maak me er ook zorgen over. Ik heb nog maar een paar maanden de tijd voor hij naar school gaat. Iedereen zegt dat ik het los moet laten en het vanzelf komt, maar dat lukt me niet.
Hij heeft er totaal geen interesse in. Alles wat moet heeft hij geen interesse in. Zodra hij voelt dat er wat van hem verwacht wordt, geeft hij de brui er aan. Het is moeilijk om ergens voor te motiveren, omdat hij altijd druk met andere dingen is.
Het is een erg temperamentvol kind. Hij is druk, intens, koppig en gevoelig. In zijn hele ontwikkeling is het zo geweest dat wanneer hij er aan toe was en hij wist dat hij het kon, er wat gebeurde.
We hebben het 2 keer geprobeerd met de luier uit. De eerste keer was toen hij rond zijn 3e verjaardag zat. Toen merkte hij niet eens dat hij plaste. De 2e keer was een paar maanden later. Hij merkte nu wel dat hij plaste, maar naar de wc gaan werd een gigantische strijd.
Kortom ik maak me zorgen. Zijn er andere moeders van temperamentvolle kinderen waarbij dit goed gekomen is? En hoe hebben jullie het aangepakt?
Er is overigens ook een pedagogisch medewerker betrokken op dit moment ivm bepaald gedrag wat hij laat zien. Dat hangt hier ook wel mee samen.
Mijn zoon is inmiddels ruim 3,5 en nog niet zindelijk. Ik begin hem nu toch wel te knijpen en maak me er ook zorgen over. Ik heb nog maar een paar maanden de tijd voor hij naar school gaat. Iedereen zegt dat ik het los moet laten en het vanzelf komt, maar dat lukt me niet.
Hij heeft er totaal geen interesse in. Alles wat moet heeft hij geen interesse in. Zodra hij voelt dat er wat van hem verwacht wordt, geeft hij de brui er aan. Het is moeilijk om ergens voor te motiveren, omdat hij altijd druk met andere dingen is.
Het is een erg temperamentvol kind. Hij is druk, intens, koppig en gevoelig. In zijn hele ontwikkeling is het zo geweest dat wanneer hij er aan toe was en hij wist dat hij het kon, er wat gebeurde.
We hebben het 2 keer geprobeerd met de luier uit. De eerste keer was toen hij rond zijn 3e verjaardag zat. Toen merkte hij niet eens dat hij plaste. De 2e keer was een paar maanden later. Hij merkte nu wel dat hij plaste, maar naar de wc gaan werd een gigantische strijd.
Kortom ik maak me zorgen. Zijn er andere moeders van temperamentvolle kinderen waarbij dit goed gekomen is? En hoe hebben jullie het aangepakt?
Er is overigens ook een pedagogisch medewerker betrokken op dit moment ivm bepaald gedrag wat hij laat zien. Dat hangt hier ook wel mee samen.
woensdag 4 maart 2020 om 17:26
Het zeggen ook al komt er niks is waarschijnlijk toch al een teken dat hij iets voelt.Tinkeltje33 schreef: ↑04-03-2020 17:01Misschien domme vraag, maar hoe kan ik dat zien? Ik heb geen flauw benul of hij iets doorheeft. Hij heeft het nog nooit zelf aangegeven met succes. Nu zegt hij het wel eens, maar er komt nooit wat. Ik denk dat hij dan al geplast heeft. Of dat hoop ik eigenlijk, want dan voelt hij tenminste wat. Als ik er naar vraag krijg ik niks duidelijk.
Vaak begint het daar wel mee.
"Ik heb geplast" "oh ik voel een plas eruit komen" "ik moet een plas".
Vaak zit er dan ook soort ritme in waarneer ze plasluiers hebben.
Maar elk kind blijft anders natuurlijk.
-Wit beyond measure is man's greatest treasure.-
Rowena Ravenclaw
Rowena Ravenclaw
woensdag 4 maart 2020 om 18:01
Uitleggen dat als hij op de wc/het potje poept en plast hij geen luier meer aan hoeft en daardoor ook geen zere billen meer krijgt?Tinkeltje33 schreef: ↑04-03-2020 13:37Hij heeft vanaf dag 1 al een hekel aan gefrunnik aan zijn lijf. Aankleden en verschonen doen we al 2.5 jaar staand voor de televisie. Dus met afleiding.
Wat betreft het poepen. Hij heeft snel luieruitslag en zijn billen hebben een aantal keer tot bloedens toe open gelegen. Met forceren bedoel ik dus dat ik wil voorkomen dat er een negatieve associatie met naar de wc gaan komt. Maar inderdaad wel: het hoort er gewoon bij.
Die van mij (ruim 3,5 en bijna 2) zijn heel gevoelig voor uitleg.
Je zou evt ook nog het boekje zindelijk maken is kinderspel kunnen lezen, hoewel die van jou daar misschien al te oud voor is.
woensdag 4 maart 2020 om 18:24
Tinkeltje, hier ook pittige kinderen, maar de wc hoorde gewoon. Punt. Dwingen is een groot woord, maar wel met wat druk. Eerst plassen, dan pas ontbijten, eerst plassen, dan de deur uit, eerst plassen, dan pas fruit, eerst plassen, dan lunch. Op die manier werd het heel snel vanzelfsprekend en ging ze snel vanzelf als ze voelde dat ze moest. Want dan had en kreeg ze zelf de regie, ipv die vaste momenten van mij. 
Inmiddels is een verplicht moment alleen nog als ik weet dat we lang weggaan.
Inmiddels is een verplicht moment alleen nog als ik weet dat we lang weggaan.
woensdag 4 maart 2020 om 20:12
Ohh ja ik lees het topic zo door en dan komt er weer van alles terug. Voordat we de deur uitgingen moest hij plassen.
En ik had heel lang nog wel reserve onderbroek en broek mee in de tas. Maar eigenlijk bijna nooit ongelukjes gehad, misschien twee keer? Maar voor jezelf gewoon iets mee. Dat voelt al wat beter, dan heb je een soort van back up. De cadeaus zocht ik overigens zelf uit. Kleinigheidjes van action en Kruidvat, wel als cadeau verpakt. En als hij zoveel kaarten vol had dan kreeg hij een heel groot cadeau. Ik weet niet eens meer wat dat was
maar het werkte wel.
Ik denk als hij gevoelig is voor cadeaus dat je al een heel eind kan komen. Maar het vergt ook van jezelf wat energie. En als je net een baby hebt dan kan ik me voorstellen dat dat wat moeilijker gaat.
Ik zag dat je stickers gaat proberen. Succes! Misschien kan het als je man/vriend wat meer dagen achter elkaar thuis is zodat één iemand met baby bezig kan en de ander met peuter?
En ik had heel lang nog wel reserve onderbroek en broek mee in de tas. Maar eigenlijk bijna nooit ongelukjes gehad, misschien twee keer? Maar voor jezelf gewoon iets mee. Dat voelt al wat beter, dan heb je een soort van back up. De cadeaus zocht ik overigens zelf uit. Kleinigheidjes van action en Kruidvat, wel als cadeau verpakt. En als hij zoveel kaarten vol had dan kreeg hij een heel groot cadeau. Ik weet niet eens meer wat dat was
maar het werkte wel. Ik denk als hij gevoelig is voor cadeaus dat je al een heel eind kan komen. Maar het vergt ook van jezelf wat energie. En als je net een baby hebt dan kan ik me voorstellen dat dat wat moeilijker gaat.
Ik zag dat je stickers gaat proberen. Succes! Misschien kan het als je man/vriend wat meer dagen achter elkaar thuis is zodat één iemand met baby bezig kan en de ander met peuter?
woensdag 4 maart 2020 om 20:32
Ik zette dochter met een soepstengel en beker drinken voor de tv. Zette iets op wat ze leuk vond om te kijken. En als ze opstond zei ik dat ze weer moest gaan zitten.
Het ging vaak zat mis, en opeens was daar een poepje... Sticker op kaart, heel overdreven blij gedaan en opeens was binnen een week de kaart vol.
Sowieso succes!
Het ging vaak zat mis, en opeens was daar een poepje... Sticker op kaart, heel overdreven blij gedaan en opeens was binnen een week de kaart vol.
Sowieso succes!
donderdag 5 maart 2020 om 08:19
Badmuts: die uitleg heb ik ook geprobeerd, is hij niet gevoelig voor.
Dreuzel: ik denk dat hij de stickers heel leuk vindt. Hij wil graag dingen zelf doen. Het zijn dieren stickers en hij is gek op dieren. Cadeau in het vooruitzicht stellen twijfel ik aan. Hij is daar meestal niet zo gevoelig voor of gaat dan de hele dag vragen naar het cadeau.
Frizz: goede tip! Dat boek heb ik, maar nooit uitgelezen. Die ga ik van tevoren nog doorlezen!
Ik heb gisteren met man gesproken en hij neemt een aantal dagen vrij. Zodat 1 iemand zich over baby ontfermd en 1 iemand over peuter. Ik ga aankomende dagen het boek even doorlezen en dan volgende week met de pedagogisch medewerker een plan maken.
Dreuzel: ik denk dat hij de stickers heel leuk vindt. Hij wil graag dingen zelf doen. Het zijn dieren stickers en hij is gek op dieren. Cadeau in het vooruitzicht stellen twijfel ik aan. Hij is daar meestal niet zo gevoelig voor of gaat dan de hele dag vragen naar het cadeau.
Frizz: goede tip! Dat boek heb ik, maar nooit uitgelezen. Die ga ik van tevoren nog doorlezen!
Ik heb gisteren met man gesproken en hij neemt een aantal dagen vrij. Zodat 1 iemand zich over baby ontfermd en 1 iemand over peuter. Ik ga aankomende dagen het boek even doorlezen en dan volgende week met de pedagogisch medewerker een plan maken.
donderdag 5 maart 2020 om 09:33
Ik woon in België en kinderen gaan vanaf 2,5 jaar naar school. Hier wordt dan ook geadviseerd om rond de leeftijd van 2 jaar te starten met zindelijkheidstraining.
Ik denk dat meer dan de helft van de kleuters in het eerste klasje wel ongeveer zindelijk is. Een grote groep heeft meermaals per dag ongelukjes. In de meeste scholen worden luiers niet toegelaten. Ouders moeten veel reserve kledij meegeven en de natte spullen krijg je terug mee in een plastic zakje. Zo krijgt de school de meeste kindjes uiteindelijk wel zindelijk. Ouders worden niet gevraagd om te komen verschonen, dat doet de kleuterjuf.
Rond de leeftijd van 2 laten de meeste ouders hier gewoon de luier uit, of kind er nu klaar voor is of niet. Dan volgt een periode van veel wassen en poetsen. Na een tweetal weken is er bij de meeste kindjes dan wel vooruitgang.
Dat is lastig, maar hier vindt iedereen dat dat er nu eenmaal bijhoort en dat ouders moeten doorzetten. Iemand die klaagt over zijn vloer wordt gezien als iemand met vreemde prioriteiten.
Ik merk dat het in Nederland echt wel op een andere manier gebeurt en ik wil geen oordeel vellen over wat nu het beste systeem is. Maar vanuit die ervaring zou ik de TO toch aanraden om het zo eens te proberen. In een rustige periode dat je vaak thuis bent, de luier uitlaten (behalve om te slapen). En dan doorzetten. Niet na 1 week al opgeven. Ongelukjes zijn niet erg. En dan ook belonen natuurlijk als het wel goed gaat. En overal potjes zetten (en zelfs meenemen als je naar buiten gaat).
Ik denk dat meer dan de helft van de kleuters in het eerste klasje wel ongeveer zindelijk is. Een grote groep heeft meermaals per dag ongelukjes. In de meeste scholen worden luiers niet toegelaten. Ouders moeten veel reserve kledij meegeven en de natte spullen krijg je terug mee in een plastic zakje. Zo krijgt de school de meeste kindjes uiteindelijk wel zindelijk. Ouders worden niet gevraagd om te komen verschonen, dat doet de kleuterjuf.
Rond de leeftijd van 2 laten de meeste ouders hier gewoon de luier uit, of kind er nu klaar voor is of niet. Dan volgt een periode van veel wassen en poetsen. Na een tweetal weken is er bij de meeste kindjes dan wel vooruitgang.
Dat is lastig, maar hier vindt iedereen dat dat er nu eenmaal bijhoort en dat ouders moeten doorzetten. Iemand die klaagt over zijn vloer wordt gezien als iemand met vreemde prioriteiten.
Ik merk dat het in Nederland echt wel op een andere manier gebeurt en ik wil geen oordeel vellen over wat nu het beste systeem is. Maar vanuit die ervaring zou ik de TO toch aanraden om het zo eens te proberen. In een rustige periode dat je vaak thuis bent, de luier uitlaten (behalve om te slapen). En dan doorzetten. Niet na 1 week al opgeven. Ongelukjes zijn niet erg. En dan ook belonen natuurlijk als het wel goed gaat. En overal potjes zetten (en zelfs meenemen als je naar buiten gaat).
donderdag 5 maart 2020 om 09:54
Dochter had ook een hekel aan oefenen, wachtte gewoon tot ze het kon en deed het dan gelijk goed. Zo ook met zindelijkheid. Rond 3e verjaardag besloot ze dat ze een onderbroek aan wilde en ze bleek gelijk dag en nacht zindelijk. Wel wilde ze nog in een luier poepen, want dat vond ze eng op de wc. Fair enough. Ik ben volledig meegegaan in het vertrouwen dat ze wel op de wc zou gaan poepen als ze er klaar voor was, want dat was tenslotte haar manier. Totdat ik me realiseerde dat er geen noodzaak was om op de wc te gaan poepen. Op school hield ze het gewoon op en thuis mocht ze in een luier. Haar angst voor het poepen op de wc was weg, want ze hoefde er toch niets mee te doen. We waren dus onbewust enorm bezig om iets spannends te vermijden en het daardoor nog groter te maken...
Zodra ik me realiseerde dat de noodzaak om op de wc te poepen weg was (ze redde het met het ophouden tot ze thuis was) hebben we een goed gesprek gehad. Ze was ondertussen al dik 4... Verteld dat ik deze laatste luiers de laatste waren en dat zij een moment mocht kiezen vanaf wanneer ze op de wc zou gaan poepen. Ze hoefde niet op school van mij, maar wel thuis. Besloten om de luiers op te maken, het moment kwam nu visueel ook dichterbij en uitgelegd dat als de luiers op waren ze het zou moeten gaan doen. Met alle driftbuien en alles, maar dat ik niet zou toegeven.
Het moment kwam en was inderdaad een groot drama. Ze heeft haar poep enorm opgehouden en toen toch laten gaan op de wc. Met een wcpapier in het toilet tegen het spatten. Toen ze eenmaal had gemerkt dat het allemaal niet zo heel erg was, ging het beter. Kleine stapjes, oefenen met zelf afvegen, met ergens anders poepen, met heeeel soms op school poepen.
Wat hielp was dat ze een hekel had aan viezigheid, ze heeft dus nooit ongelukjes gehad. Dat maakte dat er een 'druksysteem' was, ik hield voet bij stuk, er was geen luier, poep moest eruit, dus dan toch maar in de wc laten vallen.
Nouja, met veel woorden zeg ik: let op dat hij het niet gaat vermijden ivm het spannend vinden. En verzin hoe je het minder spannend / eng zou kunnen maken voor hem. En waar je druk op kunt leggen. Succes en sterkte...
Zodra ik me realiseerde dat de noodzaak om op de wc te poepen weg was (ze redde het met het ophouden tot ze thuis was) hebben we een goed gesprek gehad. Ze was ondertussen al dik 4... Verteld dat ik deze laatste luiers de laatste waren en dat zij een moment mocht kiezen vanaf wanneer ze op de wc zou gaan poepen. Ze hoefde niet op school van mij, maar wel thuis. Besloten om de luiers op te maken, het moment kwam nu visueel ook dichterbij en uitgelegd dat als de luiers op waren ze het zou moeten gaan doen. Met alle driftbuien en alles, maar dat ik niet zou toegeven.
Het moment kwam en was inderdaad een groot drama. Ze heeft haar poep enorm opgehouden en toen toch laten gaan op de wc. Met een wcpapier in het toilet tegen het spatten. Toen ze eenmaal had gemerkt dat het allemaal niet zo heel erg was, ging het beter. Kleine stapjes, oefenen met zelf afvegen, met ergens anders poepen, met heeeel soms op school poepen.
Wat hielp was dat ze een hekel had aan viezigheid, ze heeft dus nooit ongelukjes gehad. Dat maakte dat er een 'druksysteem' was, ik hield voet bij stuk, er was geen luier, poep moest eruit, dus dan toch maar in de wc laten vallen.
Nouja, met veel woorden zeg ik: let op dat hij het niet gaat vermijden ivm het spannend vinden. En verzin hoe je het minder spannend / eng zou kunnen maken voor hem. En waar je druk op kunt leggen. Succes en sterkte...
donderdag 5 maart 2020 om 20:02
Onderbroekje aantrekken, en daaroverheen een luierbroekje.
Want het onderbroekje blijft nat aanvoelen, en dat vinden de meesten uiteindelijk niet prettig. (met een luier merken ze dat minder)
Maar door de luier eroverheen te doen, heb jij niet meteen natte sokken...
Dat was in ieder geval wat hier werkte.
Want het onderbroekje blijft nat aanvoelen, en dat vinden de meesten uiteindelijk niet prettig. (met een luier merken ze dat minder)
Maar door de luier eroverheen te doen, heb jij niet meteen natte sokken...
Dat was in ieder geval wat hier werkte.
vrijdag 6 maart 2020 om 00:02
Wat fijn Tinkeltje. Maar waarom vraag je of hij weer een luier om wil als hij daar zelf niet over begint?? Dat is niet consequent en maakt je boodschap aan hem, dat hij te groot voor luiers is, onduidelijk.Tinkeltje33 schreef: ↑05-03-2020 17:463 keer raden wie er geen luier meer om wil. Hij zei net dat hij moest plassen. Toen hij terug kwam vroeg ik of hij zijn luier weer om wou. Nee hij wil de onderbroek. En waar moet je dan plassen? Op de wc. Aan de slag dan maar.
Je bent bang om te forceren, maar dat betekend niet dat je alles maar over je heen moet laten komen en je niet soms een beetje boos mag worden worden om zijn gedrag.
Elke keer als hij een drama maakt van het verschonen, wijs je hem dus op de betere optie nl de wc. En maak het verschonen dan nog vervelender door die tv uit te gooien.
ik heb ook een kind met een heel sterk karakter, maar wel 1 die met 3 zinnelijk moest zijn ivm school in Frankrijk.
De enige manier is toch echt de luiers weglaten, niet soms wel, soms niet.
En je hoeft ook bij broekplassen niet binnen 10 seconden hem schoon en drooggemaakt te hebben, want als het voor hem twee minuutjes (geen uren uiteraard!) vervelend voelt met die natte broek, is de motivatie groter om het de volgende keer beter te doen.
En zo gaat dat inderdaad ook in Frankrijk, er mogen geen luiers meegegeven worden, en dus was kind zinnelijk met 3.
Er is een verschil tussen forceren en fluwelen handschoentjes.
vrijdag 6 maart 2020 om 21:17
Top!!!Tinkeltje33 schreef: ↑06-03-2020 18:26Even een update:
Vanmorgen alles nog in zijn onderbroek. Maar vanaf vanmiddag alles op de wc, plassen en poepen. En hij heeft het zelf iedere keer aangegeven.
Dit hadden we niet voor mogelijk gehouden, we zijn zo trots!
En nu: luiers weggooien. Of verstoppen (en bewaren voor zijn broertje) en zeggen dat ze op zijn mocht hij er naar vragen 
