Kinderen
alle pijlers
Zo! De eerste echte driftbui overleefd!
zaterdag 3 mei 2008 om 20:15
Pffff, en wat voor eentje! Potverdikkie, ik weet dat ik een pittig kereltje heb, maar dat hij ZO tekeer kan gaan.
Wat de aanleiding was is eigenlijk mijn schuld. Ik zat een koekje te eten terwijl hij een potje gemaksvoedsel kreeg. Stom eigenlijk dat ik hem op dat moment zat te snoepen. Maar goed. Hij wilde mijn koekje, mocht hem niet hebben, hij kwakte zijn eigen eten op de grond en werd driftig.
Ik kreeg hem niet rustig. Heel veel praten met hem is nog niet mogelijk, hij is 16 maanden. Eerst beneden zelf laten uitrazen. Lukte niet. Toen proberen vast te houden. Lukte ook niet. Toen maar even alleen op zijn kamertje. Ook daar werd hij niet rustig. Daarna weer beneden op schoot, ook niet goed. Uiteindelijk is mijn man een stukje met hem gaan lopen en toen was het goed. Hele potje pasta naar binnen.
Wie heeft tips hoe ik hem eerder uit zijn driftbui kan krijgen. Het was zo sneu om te zien. Woedend was hij, echt met een hoofdletter. Het heeft wel een half uur geduurd voordat hij wat rustig werd.
Wat de aanleiding was is eigenlijk mijn schuld. Ik zat een koekje te eten terwijl hij een potje gemaksvoedsel kreeg. Stom eigenlijk dat ik hem op dat moment zat te snoepen. Maar goed. Hij wilde mijn koekje, mocht hem niet hebben, hij kwakte zijn eigen eten op de grond en werd driftig.
Ik kreeg hem niet rustig. Heel veel praten met hem is nog niet mogelijk, hij is 16 maanden. Eerst beneden zelf laten uitrazen. Lukte niet. Toen proberen vast te houden. Lukte ook niet. Toen maar even alleen op zijn kamertje. Ook daar werd hij niet rustig. Daarna weer beneden op schoot, ook niet goed. Uiteindelijk is mijn man een stukje met hem gaan lopen en toen was het goed. Hele potje pasta naar binnen.
Wie heeft tips hoe ik hem eerder uit zijn driftbui kan krijgen. Het was zo sneu om te zien. Woedend was hij, echt met een hoofdletter. Het heeft wel een half uur geduurd voordat hij wat rustig werd.
zondag 4 mei 2008 om 14:48
Mijn dochter heeft ook flinke driftbuien gehad, die af e toe over gingen in hysterische buien... die zijn ook leuk(not..)... maar negeren, zowel de driftbuien als de hysterische buien, hebben er voor gezorgd dat er in ieder geval geen hysterische buien meer zijn... de driftbuien negeren we op het moment dat ze gaande zijn, maar naderhand gaan we er wel serieus op in. Nu kan ze zelf ook vertellen dat ze HEEL boos was ( ze is nu 2,5), en vaak ook waarom, maar ook toen ze kleiner was merkte ik dat ze het wel fijn leek te vinden als je er op 'terugkwam', ook omdat het een troostmoment was/is. Meestal weet je wel waar de boosheid vandaan komt, dus achteraf konden we dat benoemen, en vertellen waarom ze ergens haar zin niet in kreeg of waarom het niet mocht. Geen idee of ze het begreep, maakt ook helemal niet uit, want nu doen we precies hetzelfde, en nu kan ze wel begrijpen waarom iets niet mag of waarom ze haar zin niet kreeg.
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 4 mei 2008 om 20:44
He Krokus, hier ook een paar driftbuien. Ik laat hem lekker uitrazen op een kussen in de kamer. Inderdaad geen aandacht aan besteden en hij is zo uitgeraasd. Ik haal hem wel weg uit de situatie die de driftbui heeft gestart (bijvoorbeeld als hij geen tv mag kijken dan neem ik hem naar zijn kamertje en omdat hij dan niet steeds herinnert wordt aan wat de oorzaak was is het meestal zo voorbij).
Wat betreft slaan of bijten, ik ben daar nu heel resoluut in. Als we aan het knuffelen zijn en hij bijt ineens dan zeg ik streng dat dat niet lief is en dat hij maar op de grond moet zitten en zet hem ook bij me weg. Dit gebeurde vanmorgen en hij bleef naar me kijken maar ik negeerde hem. Een paar minuten later kwam hij het echt goedmaken, heel voorzichtig met zijn handje op mijn knie zei hij mama, en toen ik naar hem keek kreeg ik een kus (smelt, krijg ik niet zo vaak, kusjes zijn voor papa!).
Wat betreft slaan of bijten, ik ben daar nu heel resoluut in. Als we aan het knuffelen zijn en hij bijt ineens dan zeg ik streng dat dat niet lief is en dat hij maar op de grond moet zitten en zet hem ook bij me weg. Dit gebeurde vanmorgen en hij bleef naar me kijken maar ik negeerde hem. Een paar minuten later kwam hij het echt goedmaken, heel voorzichtig met zijn handje op mijn knie zei hij mama, en toen ik naar hem keek kreeg ik een kus (smelt, krijg ik niet zo vaak, kusjes zijn voor papa!).
zondag 4 mei 2008 om 21:11
Mijn advies zou ook zijn: negeren. Ik breng onze zoon in een veilige situatie (op de grond leggen, of in bed neerzetten) en laat hem dan uitrazen. En idd bij de oorzaak weghalen. Vooral geen aandacht geven.
Ik heb een hele goede uitspraak gelezen/gehoord, die ik je niet wil onthouden: "gun je kind zijn frustratie, anders krijg je een heel verwend kind". Dus laat inderdaad maaar boos zijn, vooral niet zijn zin gaan geven om driftbuien te voorkomen.
Wat bij ons driftkikkertje ook erg helpt om te voorkomen is te zorgen voor voorspelbaarheid. Niet zomaar ineens oppakken en weggaan, maar van tevoren vertellen dat we weggaan (over vijf minuten gaat mama je jas aandoen...), dat hij naar bed gaat, dat hij in (of uit) bad gaat, etc. Helpt erg goed hier.
Ik heb een hele goede uitspraak gelezen/gehoord, die ik je niet wil onthouden: "gun je kind zijn frustratie, anders krijg je een heel verwend kind". Dus laat inderdaad maaar boos zijn, vooral niet zijn zin gaan geven om driftbuien te voorkomen.
Wat bij ons driftkikkertje ook erg helpt om te voorkomen is te zorgen voor voorspelbaarheid. Niet zomaar ineens oppakken en weggaan, maar van tevoren vertellen dat we weggaan (over vijf minuten gaat mama je jas aandoen...), dat hij naar bed gaat, dat hij in (of uit) bad gaat, etc. Helpt erg goed hier.
zondag 4 mei 2008 om 21:20
Ook hier een eerste driftbui meegemaakt. En dit mannetje is nu 25 maanden oud. Huilen, huilen, tot kokhalsend toe en niet tot kalmeren te brengen (dacht dat hij stikte). Uiteindelijk heeft hij hetgeen wat hij wilde gekregen (achter de computer zitten) en daarna kalmeerde hij.
Heb hem ferm toegesproken, of hij het begrijpt, weet ik niet. Maar heb gezegd dat mama dit niet leuk vindt en dat hij dit niet meer mag doen.
Uiteindelijk heeft hij 2 minuten achter de pc gezeten en toen was het over en ging meneertje rustig pitten.
Heb hem ferm toegesproken, of hij het begrijpt, weet ik niet. Maar heb gezegd dat mama dit niet leuk vindt en dat hij dit niet meer mag doen.
Uiteindelijk heeft hij 2 minuten achter de pc gezeten en toen was het over en ging meneertje rustig pitten.
maandag 5 mei 2008 om 05:15
Idd Pammie. Querida, op die manier krijgt je kind de boodschap; ah, dus als ik driftig doe, dan krijg ik mijn zin. Is misschien niet helemaal waar je naartoe wilt. 
Kleine Nijn van bijna 4 is ook een driftkop. Bij elke schreeuwpartij zet ik haar buiten bij de achterdeur. Consequent. Al is het 5 keer in een kwartier. Na een minuut of wat ga ik kijken en vraag ik; Ben je klaar? Als het antwoord ja is, mag ze weer naar binnen.
Dan nog een beetje didactisch bezig zijn, zo van "snapte je waarom mama je buiten zette? Je weet dat je niet mag gillen he?" En dan weer over tot de orde van de dag. Al is het maar voor 5 minuten soms.
In het begin vond ik het vervelend maar nu trek ik er mn wenkbrauwen niet meer over op. Ooit zal dat kwartje toch wel vallen bij haar dunkt me. En gelukkig zijn haar buien niet echt hysterisch zoals die van haar grote zus een tijdje terug.
Wat een gedoe he, kinderen opvoeden.
Kleine Nijn van bijna 4 is ook een driftkop. Bij elke schreeuwpartij zet ik haar buiten bij de achterdeur. Consequent. Al is het 5 keer in een kwartier. Na een minuut of wat ga ik kijken en vraag ik; Ben je klaar? Als het antwoord ja is, mag ze weer naar binnen.
Dan nog een beetje didactisch bezig zijn, zo van "snapte je waarom mama je buiten zette? Je weet dat je niet mag gillen he?" En dan weer over tot de orde van de dag. Al is het maar voor 5 minuten soms.
In het begin vond ik het vervelend maar nu trek ik er mn wenkbrauwen niet meer over op. Ooit zal dat kwartje toch wel vallen bij haar dunkt me. En gelukkig zijn haar buien niet echt hysterisch zoals die van haar grote zus een tijdje terug.
Wat een gedoe he, kinderen opvoeden.
