Zoon is vaak ziek/geen sociaal vangnet.

15-07-2021 22:49 81 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb vandaag zoon voor de zoveelste keer opgehaald van de crèche.

Ik vraag mij af hoe andere alleenstaande ouders het doen. Ik heb niet veel contacten waar ik een ziek kindje kan onderbrengen. Ik ben de afgelopen maand 4x gebeld door de crèche of ik zoon op kon halen vanwege koorts, ziek en overgeven. Ik werk en daar heb ik ook mijn verantwoordelijkheden, ik moet elke keer als een speer uit gesprekken of overleggen gaan, om zoon op te halen. Dit gaat ook af van mijn uren.

Ik weet niet wat ik kan doen. Ik vraag zoons vader, die neemt de telefoon niet op en oma is er niet.

Ik weet het niet meer.
Herkenbaar!! De helft van mijn verlof uren gaat sowieso op aan dit soort ongein!

Gelukkig nog opa’s en oma’s hier waar ik eventueel beroep op kan doen, als ik dat niet had zou ik echt met mijn handen in het haar zitten..
Alle reacties Link kopieren
Kun je in gesprek met het kdv? Overgeven lijkt me accuut inderdaad, maar ik werd ook wel eens gebeld dat kind koorts had en kom ik daar zie ik een blij ei dat heerlijk aan het spelen is. Misschien geeft een klein beetje extra tijd net de ruimte zodat jij wel je vergadering kan afmaken.

Werk je fulltime? Hoe vaak is je kind op het kdv? Kun je je werk vanuit huis doen?
Zorgen voor een (betaald) netwerk. Of de bijstand in.
Alle reacties Link kopieren
Ben je gewoon samen met je partner? Hem uitleggen dat ie ook bereikbaar moet zijn, dat jullie dit samen op moeten vangen. Niet alleen jij. Maar goed, weet niet welk werk hij doet natuurlijk.

Of ander soort oppas zoeken. Gastouder? Die zorgt misschien wel voor kind wanneer het beetje ziek is?
Hier passen de oma's op en de kinderen kunnen daar ook heen, of oma komt hier heen, als kind ziek is. Dat is wel fijn, en ook luxe besef ik me. Ik zou ook niet altijd zomaar weg kunnen gaan op mn werk.
Alle reacties Link kopieren
Realiseer je dat dit maar tijdelijk is. En zeg dat ook tegen je werkgever. Over 2 jaar gaat je kind alweer naar school en is hij een stuk zelfstandiger. En wat is nou 2 jaar. Ja het is nu ff kut soms, maar niet het einde van de wereld. Het is de waan van de dag.

Excuseer je niet.
Zeg niet ‘sorry ik moet gaan’ maar zeg ‘bedankt voor het begrip dat ik eerder weg moet’.

En kijk ondertussen of je je netwerk kan uitbreiden met hulpgezinnen of (klein)kinderloze oude mensen. Er zijn best wel wat initiatieven voor hulp aan mensen met een klein sociaal netwerk. Misschien kan huisarts of maatschappelijk werk in je woonplaats je daarbij helpen.
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht dat je weer bij je ex was ingetrokken. Laat hem ook gewoon zijn verantwoordelijkheden nemen.
Beter afspraken met je ex maken: hij moet gewoon ook bereikbaar zijn als er iets is.
Je moet even loslaten dat je hier allemaal controle over kunt hebben, of het op kan lossen.

Je kunt een ziek kind nu sowieso nergens anders dan thuis onderbrengen. Ex zou zijn verantwoordelijkheid moeten nemen, maar doet dat dus niet. Ik ga er even vanuit dat je al meerdere malen met hem in gesprek gegaan bent. Dan kun je wel de strijd aangaan, maar dat lijkt me alleen maar ontzettend veel energie vreten. Je hebt uiteindelijk alleen invloed op je eigen gedrag. Zorg dat jullie allebei zo gezond mogelijk eten, genoeg slaap krijgen en op tijd je vaccinaties halen. Meer kun je ook niet doen voor gezondheid kind. (Let wel: wij zijn in de 2+ jaar dat zoon naar KDV gaat slechts 1 keer gebeld om hem op te halen. Hij is natuurlijk wel regelmatig een paar daagjes of weekje thuisgebleven, want inderdaad, ze worden ziek. Maar 4x ophalen per maand is veel. Laat je hem wel goed uitzieken?).

Dan ligt het dus bij je werkgever. Je kunt alleen hopen dat ze begrip hebben voor je situatie. Zo niet, dan ga je ander werk zoeken of blijf je even hangen in een uitkering totdat je zoon wat ouder is en zijn immuun systeem wat meer aankan. Ook dat overleef je wel.
Alle reacties Link kopieren
Je zou een gastouder kunnen overwegen. Als je kindje ziek is moet je hem bij de gastouder uiteraard ook ophalen maar mijn ervaring is dat het niet stel op sprong moet. Mijn gastouder is daar heel flexibel in.
celestje wijzigde dit bericht op 15-07-2021 23:39
Reden: Aangepast
0.96% gewijzigd
Ik had ook geen andere oplossing dan zelf kind ophalen. Ziek kind kon ik nergens anders onderbrengen. Het is gewoon rot, en het helpt niet om te denken dat je dit op zou moeten kunnen lossen. En ja dat kostte me uren en dus ook geld.
Alle reacties Link kopieren
Vier keer binnen een maand ziek met koorts én overgeven, vind ik veel.
Ik zou hier mee even langs de huisarts gaan. Wellicht een sluimerende oorontsteking of, zoals mijn dochter op die leeftijd heeft gehad, een besmetting met een bacterie waarvoor echt wel antibiotica nodig was.
Alle reacties Link kopieren
Gastouder of oppasoma.

Vraag maatschappelijke organisatie in jouw gemeente.
Gezien je vorige topics adviseer ik je laagdrempelige en praktische ondersteuning te zoeken. Denk aan maatschappelijk werk, maatjes projecten en andere toegankelijke zorg.

Je past je leven aan aan het leven en de wensen van anderen. Je ex ligt dwars, dus jij doet er alles aan om hem minder dwars te laten zijn. Persoonlijk denk ik dat je pas gelukkig wordt als je je richt op wat jou gelukkig maakt met oog voor je kind. Ik zou eens met een advocaat gaan praten i.v.m. advies invloed ex. De hele regeling met hem saboteert jouw mogelijkheden, dus wordt het tijd om eens voor jezelf op te komen.

Je leest als iemand die vooral last heeft van haar eigen verwachtingen aan zichzelf, die in deze situatie sowieso onhaalbaar zijn. Daarnaast heb je wensen / verwachtingen aan anderen, maar wordt continu teleurgesteld omdat deze niet voldoen. En tegelijkertijd vind je de ander zo belangrijk dat jij je aan hen aanpast en dus vast blijft zitten. Dus tijd om te bedenken dat je je eigen leven mag leiden en de rest tot minimale invloed mag beperken. Verander jezelf en de rest veranderd mee. Niet altijd makkelijk en / of leuk, maar uiteindelijk wel bevrijdend.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar! En dan met 2 jonge kinderen en geen vangnet in de buurt.
Kids waren om de haverklap tegelijk of om en om ziek. Ik had nauwelijks verlofuren meer over. Ik zat met mijn handen in mijn haar.

Uiteindelijk een betaalde oppas gezocht (kluwen met geld kostte dat).
En heel soms kwam een van mijn ouders vanuit Nederland de kinderen ophalen. Soms wel voor een week of twee zodat ik overuren kon maken die ik later kon inzetten voor dit soort situaties.

Vreselijke periode was dat, maar vanaf een jaar of 3 a 4 worden kinderen al wat minder ziek.
Tropenjaren zijn het (en die zijn extra zwaar als je dat in je eentje moet doen zonder de vader van je kind).
dansenindewind schreef:
15-07-2021 23:17
Realiseer je dat dit maar tijdelijk is. En zeg dat ook tegen je werkgever. Over 2 jaar gaat je kind alweer naar school en is hij een stuk zelfstandiger. En wat is nou 2 jaar. Ja het is nu ff kut soms, maar niet het einde van de wereld. Het is de waan van de dag.

Excuseer je niet.
Zeg niet ‘sorry ik moet gaan’ maar zeg ‘bedankt voor het begrip dat ik eerder weg moet’.

En kijk ondertussen of je je netwerk kan uitbreiden met hulpgezinnen of (klein)kinderloze oude mensen. Er zijn best wel wat initiatieven voor hulp aan mensen met een klein sociaal netwerk. Misschien kan huisarts of maatschappelijk werk in je woonplaats je daarbij helpen.
Eens. Het is bij mij op werk gewoon duidelijk: kind gaat voor.
Ik had een zorgelijk uitziend kind dat nooit ziek was, en een bolle hapsnoet die maandelijks wel een keer ( of wat) hoge koorts had, en dat gecombineerd met denken dat hij stuntman is.
Je doet daar niks aan, ik haalde de gemiste uren op andere momenten in.
Dus dat kun je wel met je ex afspreken; accuut is dus niet zijn ding, maar ook hij heeft vrije dagen en weekenden. Dus als jij voor accuut opdraait hem dit melden en zeggen dat je graag een extra middag wil afspreken dan en dan, want dan moet je inhalen.
Alle reacties Link kopieren
Surebaby schreef:
16-07-2021 07:10
Eens. Het is bij mij op werk gewoon duidelijk: kind gaat voor.
Ik had een zorgelijk uitziend kind dat nooit ziek was, en een bolle hapsnoet die maandelijks wel een keer ( of wat) hoge koorts had, en dat gecombineerd met denken dat hij stuntman is.
Je doet daar niks aan, ik haalde de gemiste uren op andere momenten in.
Dus dat kun je wel met je ex afspreken; accuut is dus niet zijn ding, maar ook hij heeft vrije dagen en weekenden. Dus als jij voor accuut opdraait hem dit melden en zeggen dat je graag een extra middag wil afspreken dan en dan, want dan moet je inhalen.
Dan moet er wel een ex zijn die in beeld is voor zijn kind...
Hanaa schreef:
16-07-2021 06:56
....
Tropenjaren zijn het (en die zijn extra zwaar als je dat in je eentje moet doen zonder terwijl de vader van je kind je dusdanig manipuleert dat je geen kant uit kunt als je daarin meegaat).
Ik heb je post even aangepast. Ex gedraagt zich alsof de wereld om hem heen draait en zij wurmt zich in elke hoek om dat te realiseren.
Alle reacties Link kopieren
Tegen de opvang zeggen dat ze vader moeten bellen en vader informeren dat je zijn nummer hebt doorgegeven.

Maar hoezo 'dit gaat van mijn uren af'? Zorgverlof? Calamiteitenverlof? Heb je daar al eens over overlegd met je werkgever?
Honey, you should see me in a crown
Alle reacties Link kopieren
tulpje21 schreef:
15-07-2021 23:14
Ben je gewoon samen met je partner? Hem uitleggen dat ie ook bereikbaar moet zijn, dat jullie dit samen op moeten vangen. Niet alleen jij. Maar goed, weet niet welk werk hij doet natuurlijk.

Of ander soort oppas zoeken. Gastouder? Die zorgt misschien wel voor kind wanneer het beetje ziek is?
Hier passen de oma's op en de kinderen kunnen daar ook heen, of oma komt hier heen, als kind ziek is. Dat is wel fijn, en ook luxe besef ik me. Ik zou ook niet altijd zomaar weg kunnen gaan op mn werk.
Want dit geldt niet meer als je gescheiden bent? Dan hoef je al man niet meer bereikbaar te zijn om voor je kind te zorgen? Zeldzaam :rofl:
Honey, you should see me in a crown
Eurus schreef:
16-07-2021 08:06
Tegen de opvang zeggen dat ze vader moeten bellen en vader informeren dat je zijn nummer hebt doorgegeven.

Maar hoezo 'dit gaat van mijn uren af'? Zorgverlof? Calamiteitenverlof? Heb je daar al eens over overlegd met je werkgever?

In haar vorige topics heeft ze beschreven dat zij en haar werkgever niet op 1 lijn komen wat dit betreft. Daarnaast is het natuurlijk van de zotte dat werkgever verantwoordelijkheid moet nemen terwijl er heel wat andere oplossingen zijn.
Helaas zit TO vast in een cirkel en blijft ze oplossingen zoeken om die cirkel in stand te houden. Ze wordt er zelf doorongelukkig van, maar ja, ex heeft meer invloed op haar leven dan zijzelf.
Alle reacties Link kopieren
GenieInABottle schreef:
16-07-2021 08:14
In haar vorige topics heeft ze beschreven dat zij en haar werkgever niet op 1 lijn komen wat dit betreft. Daarnaast is het natuurlijk van de zotte dat werkgever verantwoordelijkheid moet nemen terwijl er heel wat andere oplossingen zijn.
Helaas zit TO vast in een cirkel en blijft ze oplossingen zoeken om die cirkel in stand te houden. Ze wordt er zelf doorongelukkig van, maar ja, ex heeft meer invloed op haar leven dan zijzelf.
Ok, dat wist ik niet. Het is inderdaad niet de verantwoordelijkheid van de werkgever, maar is zorg- en calamiteitenverlof niet wettelijk geregeld? Weet jij dat?
Honey, you should see me in a crown
Eurus schreef:
16-07-2021 08:18
Ok, dat wist ik niet. Het is inderdaad niet de verantwoordelijkheid van de werkgever, maar is zorg- en calamiteitenverlof niet wettelijk geregeld? Weet jij dat?

De regels omtrent zorg- en calamiteitenverlof is zeker wettelijk geregeld, maar niet oneindig. Daar zal ze vast een stuk verder mee komen. Nadeel in haar geval: ze heeft al spanningen m.b.t. werk (indelen van uren, bereikbaarheid, kwaliteit en omgaan met feedback) en volgens mij (maar dat weet ik niet zeker) een tijdelijk contract. Hoe vaker je gebruik moet maken van dit soort verlof als je werkgever weinig binding met je heeft, hoe sneller je zeker weet dat je contract eindigt.

En ik ben er zeker voor om samen met een werkgever aan tafel te gaan en te kijken wat mogelijkheden zijn. Er zijn behoorlijk wat organisaties die graag met hun mensen meedenken. Ik denk alleen niet dat het probleem wat echt speelt daarmee is opgelost. Tot het moment dat ze zelf haar invloed gaat zien, nemen en vergroten is zo ongeveer elke oplossing puur symptoombestrijding.
Alle reacties Link kopieren
@TO
Vervelende situatie. Er bestaat een organisatie buurtgezinnen waarbij een steungezin aan een vraaggezin wordt gekoppeld. Het steungezin steunt het vraaggezin door op vaste momenten voor het kind van vraaggezin te zorgen. Uiteraard is er een uitgebreide screening van steungezin en de steun is gratis. Wellicht is dit iets waar jij iets aan kunt hebben.
Ik vond destijds dat het kinderdagverblijf wel heel makkelijk belde met 'kom maar halen' terwijl ze het gelijktijdig net zo makkelijk vonden om wel voor alle uren een factuur te sturen (dit was voor de toeslagentijd, dus dat geld betaalde je zelf). Ik heb op een gegeven moment afspraken daarover gemaakt (iets langer aankijken).

In jouw geval zou ik een gastouder zoeken. Of nog beter, als je de ruimte ervoor hebt: een au pair.

Plus, als je werkt en een kind op de creche hebt, dan is het belangrijk om een netwerk te creëren. Ik had die destijds ook niet en weinig tot geen contact met de grootouders. Ik heb toen geïnvesteerd in nieuwe vriendschappen. Niet per se vanwege kinderdagverblijf, maar gewoon, omdat ik meer behoefte had aan volwassenen in mijn leven.

Je zou ook kunnen kijken of je een grootouder kunt adopteren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven