Zoon ziet op tegen uit huis gaan

Citterio woensdag 19 juli 2023 om 12:12

Hallo allemaal,

Mijn zoon van 20 woont nog thuis. Hij is student en we wonen in de stad waar hij studeert. Ik moedig hem aan stappen te ondernemen om een kamer of woning te zoeken. Dat is zeer lastig en kan zeker nog jaren duren. Maar hij kan ook geluk hebben en sneller iets vinden.
Ik merk dat hij zelf niet erg veel actie onderneemt, maar wel af en toe zich voor iets inschrijft en reageert op een vrijgekomen woning.
Hij is een goede jongen maar een beetje verlegen en ook een tikje lui. Hij heeft wat vrienden maar gaat bijvoorbeeld nooit uit. Wel gamet hij met vrienden, sport met vrienden en soms nog weleens iets anders gezelligs, zoals samen sport kijken. Maar hij is dus ook veel thuis.
Daarom denk ik juist dat het goed is voor hem om op zichzelf te wonen want dan zal hij toch wat meer initiatief moeten ontplooien om mensen te zien. Aan de andere kant wil ik ook niet dat ik hem eerder dan hij eraan toe is dwing het huis te verlaten.
Gisteren zei hij dat hij ertegenop ziet om uit huis te gaan. Het lijkt hem saai. Ik denk dat hij bedoelt dat hij bang is eenzaam te zijn en de gezelligheid van huis zal missen.
NAtuurlijk is dit allemaal nog theoretisch want hij heeft nog niks, maar wat is wijsheid? Ik wil ook niet dat hij straks in zijn eentje ergens zit te verpieteren. Maar zolang hij thuis woont leunt hij een beetje op de gezelligheid die ik maak, met mijn vrienden, en dat vind ik ook niet ideaal.
Wie herkent dit en wie kan mij advies geven?

dianaf donderdag 20 juli 2023 om 11:25

Lila-Linda schreef: ↑
20-07-2023 11:19
Slechte stagiaires is ook van alle tijden hoor

Dat ook. Er zullen genoeg ouders zijn, die het echt hebben geprobeerd, maar kind niet wilde. Je kunt ze soms ook moeilijk dwingen. Dan gaan ze wel op hun plaat bij de eerste stage of baan...

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

dianaf donderdag 20 juli 2023 om 11:26

RonJja schreef: ↑
20-07-2023 00:40
Ik vind een kamer juist wel een mooie stap, omdat hij dan beiden nog heeft. Hij kan proberen te socializen met andere studenten en in de weekenden of tussendoor kan hij zonder dat het raar is terug naar zijn vertrouwde plek bij jou, als hij daar behoefte aan heeft. En zo bouwt hij uiteindelijk vast wel op dat hij went aan zijn eigen plek, dat zijn wereld wat groter wordt en dat hij een sociaal leven gaat opbouwen. Als het gevoelig ligt dan kan dat natuurlijk ook over een jaar. Maar dan wel doorpakken, en hem ondersteunen in zijn zoektocht.

Misschien vindt hij zijn huidige sociale kring wel genoeg. Niet iedereen wil een (druk) sociaal leven met (veel) vrienden.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_654df3e0e10b5 donderdag 20 juli 2023 om 11:29

dianaf schreef: ↑
20-07-2023 11:25
Dat ook. Er zullen genoeg ouders zijn, die het echt hebben geprobeerd, maar kind niet wilde. Je kunt ze soms ook moeilijk dwingen. Dan gaan ze wel op hun plaat bij de eerste stage of baan...

Dit inderdaad, hoe meer mijn ouders gingen pushen hoe meer ik mijn kont in de krib ging gooien, want dat maakte ik zelf wel uit.

Met schade en schande leer je.
Nu nog steeds ik luister naar advies neem deze in overweging en doe vervolgens waar ik zelf zin in heb. Je moet mij niet vertellen hoe ik leven moet.
Denk dat 9 van de 10 mensen zo wel in elkaar steken.

Zaramorad donderdag 20 juli 2023 om 11:31

broadway schreef: ↑
20-07-2023 10:36
herkenbaar. ik was gestopt met studeren en mijn geld was op aan het gaan dus naar het arbeidsbureau om een baantje te vinden. moest ik naar een ander loket want ik bedoelde natuurlijk dat ik een uitkering nodig had toch?
niet gedaan en gewoon gaan erken, maar je kreeg inderdaad een uitkering zelfs als je er niet om vroeg

Ik werkte ook toen ik begin twintig was ( Lang geleden ). Uitzendbaantjes, net boven het minimumloon. Kon er best van rondkomen hoor, maar dat een goede vriend van me met een uitkering en een zwart betaald bijbaantje bijna twee keer zoveel te besteden had als ik, dat schrijnde toch wel een beetje. Die zat de hele dag in z'n tuintje wat te gitaarspelen en jointjes te roken. Beetje lummelen in de kroeg, af en toe een vakantie naar de zon om bij te komen.

Nou ja, de krekel en de mier, zo heet dat sprookje toch? Uiteindelijk bleek mijn weg toch de betere. Die vriend rookt nog steeds de hele dag jointjes maar is inmiddels aardig vervallen, arm, met een onzekere woonsituatie en gedwongen aan het werk als postbode.

If you need a hug, give it to someone else.

zwembad84 donderdag 20 juli 2023 om 11:37

Cottonclean schreef: ↑
20-07-2023 11:24
Arbeidsethos?

Met 14 jaar gaan klagen bij je maatschappelijke stage vanuit school dat er teveel (verplichte) koffiepauzes zijn.

Is miss een wat ouderwets woord, dat snap ik. Maar mijn bijbaan was wel echt geweldig en zeker niet arbeidsethos bedoelende als hard werken. Maar wel leren het gesprek aan te gaan als je het niet eens was met het rooster of een vakantiedag wilde, leren samenwerken met je collega's wie er eerst met pauze ging, vragen van klanten beantwoorden, belastingaangifte doen, zien hoeveel er van je bruto loon overblijft etc maat ondertussen ook stiekem.roken als de 'baas' met pauze was, dozen kapotte koekjes leegeten, buiten werktijd bbq'en met de collega's, een personeelsfeestje etc. Dat is toch heel fijn om als 16 jarige te leren bij een baan waarin je fouten mag maken, waarbij het niet erg is als je ontslagen wordt omdat het toch voor extra is en je ouders de financiële verantwoordelijkheid dragen? Tegelijk ook leren dat je toch wel graag een studie wil doen omdat die supermarkt op de langere termijn toch niet je ding is. Dat is eigenlijk wat ik bedoel met arbeidsethos. Gewoon laagdrempelig leren werken en ontdekken wat je wil.

Eviade donderdag 20 juli 2023 om 11:49

Lente-S schreef: ↑
20-07-2023 10:31
Op kamers is nu inderdaad duur en moeilijk aan te komen, maar dat is echt een heel ander argument dan dat het liefdeloos is je kind op een gegeven moment te stimuleren zélf het hele leven aan te gaan en onder moeders vleugels weg te gaan of het argument dat door thuis te blijven wonen er zo lekker gespaard kan worden voor een hypotheek en een huwelijk op je 25e.

Precies!

bridge donderdag 20 juli 2023 om 12:08

Je maakt een paar hele grote stappen van niks doen naar zijn opmerking naar verpieteren. Daar zitten nog wel een paar stappen tusssen. Mooi allereeerst dat je zoon vertelt hoe hij tegen het op kamers gaan aankijkt. Goed om daar verder met hem op te orienteren, is hij weleens week of weekend alleen in huis? Oefenen met het passen op huizen en dieren van anderen bijv. eens kijken hoe hij dat vindt?

Van een 20jarige vind ik dat je stappen naar zelfstandigheid/uitvliegen mag verwachten, niet in 1 x maar wel in stappen...... Maargoed hier zijn de meningen over verdeeld. Ik ben solo ouder en stimuleer mijn zoon van 19 actief, het komt regelmatig voorbij in gesprekken, maar vooral omdat zijn volwassen leven mijn volwassen leven nog weleens in de wegzit en ik vind dat mijn oudertaak nu wel aan het veranderen is op zijn leeftijd. Daarnaast heb ik nog 2 dames thuis waar ik een fase alleen mee wil en dat zie ik als een natuurlijk verloop, met enigzins individuele aanpassingen per kind. Toen de oudste het huis uitging werd hij de oudste en van die positie heeft hij uitgebreid kunnen genieten. Sws ben ik wel van het kostgeld betalen en daar ben ik ook niet zuinig in.

Anoniem_6576f0ab9b250 donderdag 20 juli 2023 om 12:29

dianaf schreef: ↑
20-07-2023 10:45
Voor sommige heeft een bijbaantje natuurlijk meerwaarde. Omdat ze zo meer geld te besteden hebben . Maar ik ken ook wel kinderen die door het hebben van een bijbaantje veel bewuster met geld om gingen, want ze moesten nu X uur werken voor dat ding dat niet perse de moeite waard is.
Maar ook daarvoor: leuk als het kan, maar het is niet voor iedereen even nuttig of haalbaar.

Ik heb vanaf mijn twaalfde gewerkt (uiteraard niet wit), omdat mijn ouder geen geld (over) had voor mij. Basale dingen moest ik zelf verdienen. Volgens de redenering van veel mensen op dit forum zou ik hierdoor extreem zelfstandig moeten zijn. Dat klopt op zich wel, maar het was niet leuk. Ik denk dat kinderen best kunnen leren wat dingen kosten zonder verplicht te moeten werken. Ik zie in mijn werk kinderen die een bepaald schoolniveau niet kunnen combineren met hun bijbaan, maar moeten blijven werken van hun ouders, dat heeft mijn beeld ook gekleurd. Er is helemaal niks mis met een bijbaan. Mijn kind heeft er ook een. Maar het is voor mij geen heilige graal, geen noodzakelijkheid voor een goede opvoeding.

Citterio donderdag 20 juli 2023 om 12:36

ik ben heel blij met jullie reacties, scherpt mijn denken hierover. En ik ben ook solo-ouder, wellicht dat dat iets uitmaakt? Zou niet meteen weten hoe, maar dat denk ik wel.
Ik ben enorm van kinderen taken geven en steeds meer zelf laten doen, maar kan ook uit ervaring zeggen dat hoe je daar als ouder in staat niet allesbepalend is.
Oudste is gewoon iemand die minder ziet, minder de neiging heeft zelf dingen te doen. Jongste was al heel vroeg veel zelfstandiger. Als die iets ziet, doet hij het na. Gaat uit zichzelf dingen opruimen of een salade maken.
Toen jongste 2 was klom hij al op het aanrecht om iets uit een kastje te pakken. Oudste deed dat soort dingen niet. Wachtte rustig en heeft gewoon een minder onafhankelijk en zelfstandig karakter.

Kamers is echt uitgesloten, daar is hij duidelijk in. Ik ga een beetje in het midden zitten denk ik: wel stimuleren en helpen, maar hem zeker niet het huis uit schoppen. Wel mag hij dus idd meer doen en ook op een andere manier dingen doen in het huishouden. Niet wachten tot ik iets vraag, maar zelf ook wel dingen zien. Hebben we het over gehad (niet voor de eerste keer) dus daar gaan we mee verder.
Hij heeft al sinds zijn 15e altijd wel bijbaantjes gehad en betaalt ook veel dingen zelf hoor. Ik betaal kost en inwoning, hij betaalt zijn studie, verzekering, telefoon, sportschool en vrijetijdsdingen.

Anoniem_64f0c7d7b71a9 donderdag 20 juli 2023 om 12:48

zwembad84 schreef: ↑
20-07-2023 10:43
Ik heb ook ouders die vonden dat je op je 14e een krantenwijk moest nemen en op mn 16e had mn vader een zomerbaan in de plaatselijke supermarkt geregeld. Toen ik daar na 3 weken weer mee wilde stoppen ipv de zaterdagbaan aan te houden, kreeg ik als antwoord dat ik dan geen zakgeld meer zou krijgen en dus bleef ik op zaterdag werken en dat ik tot mn 21e. Toen vond ik een andere bijbaan die ik me hele studie heb aangehouden.
Ik snap niet perse wat daar mis mee is en ben zeker van plan dat ook van mijn kind te vragen als hij eenmaal 15 a 16 jaar js. Een beetje arbeidsethos opbouwen, voelen dat je moe wordt van werken, je eigen geld verdienen, vind ik wel onderdeel van voorbereiding op het 'echte' leven en geen restcalvinisme. Ik zal echter nooit zeggen dat hij op zn 18e moet wieberen en als de studie veel vraagt, betaal ik met alle liefde mee aan de kamerhuur of de studie zelf. Iets wat mijn ouders ook deden. Zij hebben altijd mn collegegeld en mn zorgverzekering betaald maar ik moest wel ook zelf werken.

Ik vind het tamelijk idioot om van je kinderen te eisen dat ze een bijbaan nemen. Een bijbaan regelen voor je kind, zoals je vader deed, vind ik nog vreemder (dat kunnen ze prima zelf). Mijn oudste kinderen wilden zelf een bijbaan en hebben ook zelf initiatief genomen (dat ze er nu financieel verstandiger van zijn geworden durf ik niet te stellen: ze hadden juist ineens enorm veel besteden).
Mijn andere kind heeft geen bijbaan, maar is wel heel actief in niet betaalde bezigheden. Dat is net zo leerzaam (op bepaalde vlakken leerzamer zelfs) dan een bijbaan.

Er zullen best uitzonderingen zijn, maar mijn kinderen blijken het prima zelf te kunnen regelen zonder dat ik als ouder over verplichtingen ga praten. En daarnaast vind ik dat ze hun hele godganselijke leven nog kunnen werken, dus dat het ook geen hele grote ramp is als je vanaf je 13/14/16e geen bijbaan hebt.

Anoniem_64f0c7d7b71a9 donderdag 20 juli 2023 om 12:57

zwembad84 schreef: ↑
20-07-2023 11:37
Is miss een wat ouderwets woord, dat snap ik. Maar mijn bijbaan was wel echt geweldig en zeker niet arbeidsethos bedoelende als hard werken. Maar wel leren het gesprek aan te gaan als je het niet eens was met het rooster of een vakantiedag wilde, leren samenwerken met je collega's wie er eerst met pauze ging, vragen van klanten beantwoorden, belastingaangifte doen, zien hoeveel er van je bruto loon overblijft etc maat ondertussen ook stiekem.roken als de 'baas' met pauze was, dozen kapotte koekjes leegeten, buiten werktijd bbq'en met de collega's, een personeelsfeestje etc. Dat is toch heel fijn om als 16 jarige te leren bij een baan waarin je fouten mag maken, waarbij het niet erg is als je ontslagen wordt omdat het toch voor extra is en je ouders de financiële verantwoordelijkheid dragen? Tegelijk ook leren dat je toch wel graag een studie wil doen omdat die supermarkt op de langere termijn toch niet je ding is. Dat is eigenlijk wat ik bedoel met arbeidsethos. Gewoon laagdrempelig leren werken en ontdekken wat je wil.

Deels met je eens, maar tegelijkertijd zijn er zoveel meer manieren om deze vaardigheden op te doen. Een van mijn kinderen heeft jarenlang achter de kassa gezeten. Kind vond het prima en zal ook best wel het een en ander geleerd hebben. Zelfde kind gaf ook training aan de jeugd bij haar sportvereniging (voor een geringe vrijwilligersvergoeding) en heeft daar nog veel meer geleerd. Is ook begeleiding bij een kamp en ik vind dat zelf veel diverser/leerzamer dan werken bij de AH.

Anoniem_6500601441f07 donderdag 20 juli 2023 om 13:04

Ik ben een kind uit een middenstandsgezin. Iedereen om je heen werkt en maakt lange dagen. Dan draai je op een gegeven moment gewoon mee. Iemand bedenkt op een gegeven moment gewoon dat kan Sneeuwwitje wel doen. Dus mijn eerste bijbaan is door de familie geregeld. Maar mijn ouders, opa, oma, broer en tantes deden allemaal een taak of meerdere taken. Dus ik kreeg er automatisch ook een paar. Daar is verder niks mis mee. Gewoon een beetje naar je kind kijken wat die aankan, hoeveel tijd school en hobby's en sport kost.

dianaf donderdag 20 juli 2023 om 13:15

cuculuscanorus schreef: ↑
20-07-2023 12:29
Ik heb vanaf mijn twaalfde gewerkt (uiteraard niet wit), omdat mijn ouder geen geld (over) had voor mij. Basale dingen moest ik zelf verdienen. Volgens de redenering van veel mensen op dit forum zou ik hierdoor extreem zelfstandig moeten zijn. Dat klopt op zich wel, maar het was niet leuk. Ik denk dat kinderen best kunnen leren wat dingen kosten zonder verplicht te moeten werken. Ik zie in mijn werk kinderen die een bepaald schoolniveau niet kunnen combineren met hun bijbaan, maar moeten blijven werken van hun ouders, dat heeft mijn beeld ook gekleurd. Er is helemaal niks mis met een bijbaan. =Mijn kind heeft er ook een. Maar het is voor mij geen heilige graal, geen noodzakelijkheid voor een goede opvoeding.

Eens.

Bij mij thuis was de insteek, mijn ouders betaalde alle normale dingen + kleedgeld/zakgeld, maar wilde je meer dan moest je er zelf maar voor gaan werken.
Daarnaast was het ook zo, degene die bv thuis was in de vakantie moest de klusjes doen.

Geen hele rare dingen hoor, maar was ophangen/afhalen, bedden opdekken, alvast de aardappelen schillen, behapbare dingen waar je niet de hele dag mee bezig was en ook in het kader; we wonen hier met zijn allen.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Anoniem_64f0c7d7b71a9 donderdag 20 juli 2023 om 13:16

De discussie gaat een beetje off topic nu het over bijbanen gaat. Ik ben daar al vrij uitgebreid over geweest, dus wil er nog 1 ding over kwijt. Ik vind het best irritant dat mijn zoon zijn bijbaan belangrijker vindt dan school/studie. Dat komt voort uit een enorme focus op geld en verdienen en dus heel erg de gedachtengang dat er tegenover veel inspanningen een financiële compensatie moet staan. Dat zal ook wel horen bij zijn leeftijd en hopelijk minder worden naarmate hij volwassen wordt. Dit vind ik wel een nadeel van een bijbaan (ook moeite hebben om met vakantie te gaan omdat je dan 2 weken verdiensten misloopt).

dianaf donderdag 20 juli 2023 om 13:19

Gique schreef: ↑
20-07-2023 13:16
De discussie gaat een beetje off topic nu het over bijbanen gaat. Ik ben daar al vrij uitgebreid over geweest, dus wil er nog 1 ding over kwijt. Ik vind het best irritant dat mijn zoon zijn bijbaan belangrijker vindt dan school/studie. Dat komt voort uit een enorme focus op geld en verdienen en dus heel erg de gedachtengang dat er tegenover veel inspanningen een financiële compensatie moet staan. Dat zal ook wel horen bij zijn leeftijd en hopelijk minder worden naarmate hij volwassen wordt. Dit vind ik wel een nadeel van een bijbaan (ook moeite hebben om met vakantie te gaan omdat je dan 2 weken verdiensten misloopt).

Oh, dat lijkt mij ook wel lastig ja. Want een goede opleiding is vaak, niet altijd, toch de beste manier om meer inkomen te genereren. Maar lang termijn denken is vaak wel lastig voor veel mensen (niet alleen jeugd dus).

Ik zag dit bij mijn broer ook. Ik ging naar school om op termijn een leuke/goede baan te vinden. Hij wilde op school leren hoe hij rijk kon worden, leerde hij niet, dus aan school had je niets...

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Hoerabanaan donderdag 20 juli 2023 om 13:30

Toen mijn pubers nog thuiswoonden vanaf een bepaalde leeftijd, was mijn voorwaarde dat er met hun beperkte schoolrooster niet hele dagen binnen gelamzakt werd. Voor mij hoefde ze geen (betaalde) baan, maar ik verwachte wel enige inzet en niet tot 1500 op je nest blijven liggen omdat je geen school had, vervolgens de volgende dag verslapen omdat je 1 uurtje om 09.00 moest beginnen, maar je door je late dag ervoor niet kon slapen.

En het maakte mij niet uit of dat een baan was of een hobby waar veel tijd in ging zitten of vrijwilligerswerk. Maar dat gehang de hele dag in huis heb ik een bloedhekel aan. Misschien ook omdat ik als single ouder alleen in een klein huisje woonde met mijn kinderen en 2 grote pubers erg aanwezig zijn als ze hele dagen hangen. Daar werd ik erg kriegel van als in aan het eind vd dag moe thuis kwam en ik kon dan nog eens gaan opvoeden dat ze zich moesten wassen en aankleden en het aanrecht leeg moesten halen, zodat ik kon koken. Mijn jongste nam zelf initatief en wist dat samenleven ook betekende dat je wat deed. Maar de oudste had dat eigen initatief ook niet, hoe er ook tegen opgevoed werd. Daar was oorzaak-gevolg, actie-reactie en ultimatums stellen de enige methode om dingen over te brengen en duidelijk te krijgen. Hangt dus idd van je kind af. Maar een kind dat zelf niet in beweging komt, kun je soms wachten tot je een ons weegt.

shala91 donderdag 20 juli 2023 om 14:01

Citterio schreef: ↑
20-07-2023 12:36
ik ben heel blij met jullie reacties, scherpt mijn denken hierover. En ik ben ook solo-ouder, wellicht dat dat iets uitmaakt? Zou niet meteen weten hoe, maar dat denk ik wel.
Ik ben enorm van kinderen taken geven en steeds meer zelf laten doen, maar kan ook uit ervaring zeggen dat hoe je daar als ouder in staat niet allesbepalend is.
Oudste is gewoon iemand die minder ziet, minder de neiging heeft zelf dingen te doen. Jongste was al heel vroeg veel zelfstandiger. Als die iets ziet, doet hij het na. Gaat uit zichzelf dingen opruimen of een salade maken.
Toen jongste 2 was klom hij al op het aanrecht om iets uit een kastje te pakken. Oudste deed dat soort dingen niet. Wachtte rustig en heeft gewoon een minder onafhankelijk en zelfstandig karakter.

Kamers is echt uitgesloten, daar is hij duidelijk in. Ik ga een beetje in het midden zitten denk ik: wel stimuleren en helpen, maar hem zeker niet het huis uit schoppen. Wel mag hij dus idd meer doen en ook op een andere manier dingen doen in het huishouden. Niet wachten tot ik iets vraag, maar zelf ook wel dingen zien. Hebben we het over gehad (niet voor de eerste keer) dus daar gaan we mee verder.
Hij heeft al sinds zijn 15e altijd wel bijbaantjes gehad en betaalt ook veel dingen zelf hoor. Ik betaal kost en inwoning, hij betaalt zijn studie, verzekering, telefoon, sportschool en vrijetijdsdingen.

Ik zou niet weten wat dat moet uitmaken, dat je solo ouder bent. Dat ben ik ook en mijn kinderen moeten heus meehelpen in het huishouden en hun eigen zooi opruimen, maar ik hoop dat ze pas uit huis gaan als ze daar zelf aan toe zijn.

Overigens was mijn broertje al vroeg uit huis (17), en die komt nu nog zijn was brengen en eet vaker bij mams dan in zijn eigen huis.

Ik ging met 29 op mezelf (met twee kinderen) en heb nooit meer op mijn ouders hoeven leunen, ook financieel niet.

Maria1905 donderdag 20 juli 2023 om 14:04

sneeuwwitje80 schreef: ↑
20-07-2023 13:04
Ik ben een kind uit een middenstandsgezin. Iedereen om je heen werkt en maakt lange dagen. Dan draai je op een gegeven moment gewoon mee. Iemand bedenkt op een gegeven moment gewoon dat kan Sneeuwwitje wel doen. Dus mijn eerste bijbaan is door de familie geregeld. Maar mijn ouders, opa, oma, broer en tantes deden allemaal een taak of meerdere taken. Dus ik kreeg er automatisch ook een paar. Daar is verder niks mis mee. Gewoon een beetje naar je kind kijken wat die aankan, hoeveel tijd school en hobby's en sport kost.

Ik krijg het beeld van jou als oppas voor 7 kleine mannetjes maar niet van mijn netvlies..

bridge donderdag 20 juli 2023 om 18:30

shala91 schreef: ↑
20-07-2023 14:01
Ik zou niet weten wat dat moet uitmaken, dat je solo ouder bent./quote]

Kan verschillen per persoon denk ik, zelf heb ik de combi 24/7 werk en gezin in mijn uppie wel ervaren als zeer inspannend...

En ik kijk ook uit naar de volgende fase nl loslaten en met mezelf bezig zijn. Dus daar werk ik ook wel naar toe. Nou heb ik wel een hok vol hier.... Met 1 kind is misschien anders.

shala91 vrijdag 21 juli 2023 om 13:11

bridge schreef: ↑
20-07-2023 18:30

Ik heb twee kinderen. En met grote regelmaat aanloopkinderen die blijven mee eten en blijven slapen.

Voor nu kan ik me er niets bij voorstellen dat ik ze weg wil hebben.

S-Groot woensdag 26 juli 2023 om 02:53

Nou, toch best fijn dat ie er nog een jaartje over mag doen.

Positive_vibes woensdag 26 juli 2023 om 16:23

belgali schreef: ↑
20-07-2023 10:07
Het is toch niet zo dat je meteen de navelstreng volledig doorknipt als je kind op kamers gaat ? Als er wat aan de hand is, mogen ze je toch nog bellen en overleggen ? Althans ik ben niet van plan om te antwoorden "zoek het zelf maar uit nu - je bent 18". Praktisch gezien zullen ze het wel zelf moeten regelen, maar je bent toch nog steeds de achterwacht voor tips en trucs ?

Juist die kamerfase is zo leuk, want je mag gewoon van je kamer een tyfus zooi maken als je dat wil - bij nacht en ontij thuis komen en leven op een dieet van tosti's en aiki noodles. Je hoeft nog niet helemaal verantwoordelijk te zijn en een "volwassen" huishouden te voeren. Die vrijheid gun ik iedereen.
Thuis zijn er nog altijd je vader en moeder om rekening mee te houden. Die ook hun rust (of de grote kamer) willen. Die zeuren over gezond eten.

Er is zoveel serieux in dit topic. Studententijd mag je wat mij betreft echt nog wel even wat voluit leven en genieten en minder nadenken over hypotheken en spaargeld. Daar heb je nog je hele leven voor.

Een kamer is voor een tijdje de best of both worlds: je doet van maandag tem vrijdag je ding maar je weet dat je op zaterdag of zondag een gezonde hap bij de mam en pap kan scoren. En met wat geluk krijg je ook nog een tupperware bakje mee op zondag.

Pamperen ? Ja, liefdevol pamperen. Ik krijg nu nog steeds de overschot van de soep mee, als ik bij mijn moeder ga eten op zondag en ik ben ruim volwassen.

Ik ben dus duidelijk niet van de tough love zoals sommigen hierboven prediken. Ik ga er van uit dat je het ook wel leert zonder in het diepe gegooid te worden.

Dit!

Ik vind het altijd zo gek dat je kind stimuleren om uit huis te gaan door zoveel mensen zo negatief wordt gezien. Wat mij betreft is het ook of zelfs juist liefdevol om je kind dat te gunnen.

Ik ben zelf ook met 18 uit huis gegaan en dat was absoluut niet omdat mijn ouders hardvochtig zijn, integendeel. Jij beschrijft het mooi!

Actieve topics