Kinderen
alle pijlers
Zoon ziet op tegen uit huis gaan
woensdag 19 juli 2023 om 12:12
Hallo allemaal,
Mijn zoon van 20 woont nog thuis. Hij is student en we wonen in de stad waar hij studeert. Ik moedig hem aan stappen te ondernemen om een kamer of woning te zoeken. Dat is zeer lastig en kan zeker nog jaren duren. Maar hij kan ook geluk hebben en sneller iets vinden.
Ik merk dat hij zelf niet erg veel actie onderneemt, maar wel af en toe zich voor iets inschrijft en reageert op een vrijgekomen woning.
Hij is een goede jongen maar een beetje verlegen en ook een tikje lui. Hij heeft wat vrienden maar gaat bijvoorbeeld nooit uit. Wel gamet hij met vrienden, sport met vrienden en soms nog weleens iets anders gezelligs, zoals samen sport kijken. Maar hij is dus ook veel thuis.
Daarom denk ik juist dat het goed is voor hem om op zichzelf te wonen want dan zal hij toch wat meer initiatief moeten ontplooien om mensen te zien. Aan de andere kant wil ik ook niet dat ik hem eerder dan hij eraan toe is dwing het huis te verlaten.
Gisteren zei hij dat hij ertegenop ziet om uit huis te gaan. Het lijkt hem saai. Ik denk dat hij bedoelt dat hij bang is eenzaam te zijn en de gezelligheid van huis zal missen.
NAtuurlijk is dit allemaal nog theoretisch want hij heeft nog niks, maar wat is wijsheid? Ik wil ook niet dat hij straks in zijn eentje ergens zit te verpieteren. Maar zolang hij thuis woont leunt hij een beetje op de gezelligheid die ik maak, met mijn vrienden, en dat vind ik ook niet ideaal.
Wie herkent dit en wie kan mij advies geven?
Mijn zoon van 20 woont nog thuis. Hij is student en we wonen in de stad waar hij studeert. Ik moedig hem aan stappen te ondernemen om een kamer of woning te zoeken. Dat is zeer lastig en kan zeker nog jaren duren. Maar hij kan ook geluk hebben en sneller iets vinden.
Ik merk dat hij zelf niet erg veel actie onderneemt, maar wel af en toe zich voor iets inschrijft en reageert op een vrijgekomen woning.
Hij is een goede jongen maar een beetje verlegen en ook een tikje lui. Hij heeft wat vrienden maar gaat bijvoorbeeld nooit uit. Wel gamet hij met vrienden, sport met vrienden en soms nog weleens iets anders gezelligs, zoals samen sport kijken. Maar hij is dus ook veel thuis.
Daarom denk ik juist dat het goed is voor hem om op zichzelf te wonen want dan zal hij toch wat meer initiatief moeten ontplooien om mensen te zien. Aan de andere kant wil ik ook niet dat ik hem eerder dan hij eraan toe is dwing het huis te verlaten.
Gisteren zei hij dat hij ertegenop ziet om uit huis te gaan. Het lijkt hem saai. Ik denk dat hij bedoelt dat hij bang is eenzaam te zijn en de gezelligheid van huis zal missen.
NAtuurlijk is dit allemaal nog theoretisch want hij heeft nog niks, maar wat is wijsheid? Ik wil ook niet dat hij straks in zijn eentje ergens zit te verpieteren. Maar zolang hij thuis woont leunt hij een beetje op de gezelligheid die ik maak, met mijn vrienden, en dat vind ik ook niet ideaal.
Wie herkent dit en wie kan mij advies geven?
woensdag 19 juli 2023 om 23:28
Zoon heeft ons al twee keer verrast door het huis een 'deep clean' schoonmaakbeurt te geven als we een paar dagen weg waren.
De eerste keer zijn slaapgrot, de tweede keer de woonkamer + keuken.
Nu nog even de natte ruimtes goed doen, dan kan mijn fictieve schoondochter me dankbaar zijn.
Man vond het minder dat de woonkamer meteen opnieuw was ingericht, maar dat is een kwestie van de banken terugschuiven.
De eerste keer zijn slaapgrot, de tweede keer de woonkamer + keuken.
Nu nog even de natte ruimtes goed doen, dan kan mijn fictieve schoondochter me dankbaar zijn.
Man vond het minder dat de woonkamer meteen opnieuw was ingericht, maar dat is een kwestie van de banken terugschuiven.
Every woman deserves a man that destroys her lipstick, not her mascara.
donderdag 20 juli 2023 om 00:08
Misschien had zoon een huisfeest georganiseerd?Cottonclean schreef: ↑19-07-2023 23:28Zoon heeft ons al twee keer verrast door het huis een 'deep clean' schoonmaakbeurt te geven als we een paar dagen weg waren.
De eerste keer zijn slaapgrot, de tweede keer de woonkamer + keuken.
Nu nog even de natte ruimtes goed doen, dan kan mijn fictieve schoondochter me dankbaar zijn.
Man vond het minder dat de woonkamer meteen opnieuw was ingericht, maar dat is een kwestie van de banken terugschuiven.
Dat was mij ook de reden dat ik het huis grondig schoonmaakte als ouders op vakantie waren. Inclusief banken etc die verplaatst waren.
donderdag 20 juli 2023 om 00:40
Ik vind een kamer juist wel een mooie stap, omdat hij dan beiden nog heeft. Hij kan proberen te socializen met andere studenten en in de weekenden of tussendoor kan hij zonder dat het raar is terug naar zijn vertrouwde plek bij jou, als hij daar behoefte aan heeft. En zo bouwt hij uiteindelijk vast wel op dat hij went aan zijn eigen plek, dat zijn wereld wat groter wordt en dat hij een sociaal leven gaat opbouwen. Als het gevoelig ligt dan kan dat natuurlijk ook over een jaar. Maar dan wel doorpakken, en hem ondersteunen in zijn zoektocht.
donderdag 20 juli 2023 om 08:28
Alweer zo'n interessante anekdote over zoon!Cottonclean schreef: ↑19-07-2023 23:28Zoon heeft ons al twee keer verrast door het huis een 'deep clean' schoonmaakbeurt te geven als we een paar dagen weg waren.
De eerste keer zijn slaapgrot, de tweede keer de woonkamer + keuken.
Nu nog even de natte ruimtes goed doen, dan kan mijn fictieve schoondochter me dankbaar zijn.
Man vond het minder dat de woonkamer meteen opnieuw was ingericht, maar dat is een kwestie van de banken terugschuiven.
Honey, you should see me in a crown
donderdag 20 juli 2023 om 08:34
Mijn ouders hebben altijd geroepen met 18 zetten we jullie uit huis, dan is t weer tijd voor ons zelf.
Ik was met 18 zo uit huis wel 20 jaar terug.
Mijn ouders waren ook zo dat ze vinden dat we jong moesten werken en kostgeld betalen zodat we leerde hoe t echte leven was. Vanaf 12 dus gewerkt eerst folders en later in het beroep dat ik nu nog doe.
Ik heb t altijd zeer onprettig ervaren deze manier, weinig liefde.
Ik ben een kan ook echt jaloers zijn op mensen van mijn leeftijd waar t anders ging.
Helaas kan de tijd niet terug gedraaid. Ben ik erg goed terecht gekomen, niet dankzij ouders. Maar er is niks zo erg voor een kind in zich teveel te voelen in t gezin waar doe thuis zou moeten horen.
Ik was met 18 zo uit huis wel 20 jaar terug.
Mijn ouders waren ook zo dat ze vinden dat we jong moesten werken en kostgeld betalen zodat we leerde hoe t echte leven was. Vanaf 12 dus gewerkt eerst folders en later in het beroep dat ik nu nog doe.
Ik heb t altijd zeer onprettig ervaren deze manier, weinig liefde.
Ik ben een kan ook echt jaloers zijn op mensen van mijn leeftijd waar t anders ging.
Helaas kan de tijd niet terug gedraaid. Ben ik erg goed terecht gekomen, niet dankzij ouders. Maar er is niks zo erg voor een kind in zich teveel te voelen in t gezin waar doe thuis zou moeten horen.
donderdag 20 juli 2023 om 08:42
je hebt jezelf letterlijk in een hoek gedreven door op jouw aannames te handelen. ik dacht, ik dacht, ik dacht en nu zit je in een bezemkast te koekeloeren en ga je weer nieuwe aannames doen over dingen die er niet zijn.Citterio schreef: ↑19-07-2023 12:45in mijn omgeving is het wel gebruikelijk dat je tijdens je studie uit huis gaat. Ik denk dat ik het daarom vind. Wat ook meespeelt is dat ik zelf een erg kleine slaapkamer heb, en hij de enige grote slaapkamer. Ik dacht destijds dat hij misschien zo weinig afsprak vanwege zijn kleine slaapkamer, en heb toen geruild. Dat is nu vier jaar geleden, ik dacht dat is dan twee jaartjes. Dus ik wil ook mijn kamer wel terug eigenlijk.
Maar goed, jullie hebben wel een goed punt. Ik vind het zelf ook sneu eigenlijk. Wil hem niet het gevoel geven dat hij weg moet.
ga samenleven in dit huis. leer hem op zichzelf te zijn. omstebeurt koken, poetsen, weet ik veel. en bespreek problemen als volwassenen ipv alleen te denken en te handelen zonder hem hierin gekend te hebben.
gooi dit slaapkamerprobleem op tafel. wie weet ruilt hij net zo lief terug
En doooooor!
donderdag 20 juli 2023 om 08:58
Even advocaat van de duivel: in een studentenhuis/kamer kun je ook enorm eenzaam zijn, zeker als je al een introverte aard hebt. Grote kans dat zoon uit de TO dit ook weet en daarom er tegenop ziet. Thuis heb je altijd aanspraak en kun je meestal gewoon jezelf zijn, dat is elders toch anders.RonJja schreef: ↑20-07-2023 00:40Ik vind een kamer juist wel een mooie stap, omdat hij dan beiden nog heeft. Hij kan proberen te socializen met andere studenten en in de weekenden of tussendoor kan hij zonder dat het raar is terug naar zijn vertrouwde plek bij jou, als hij daar behoefte aan heeft. En zo bouwt hij uiteindelijk vast wel op dat hij went aan zijn eigen plek, dat zijn wereld wat groter wordt en dat hij een sociaal leven gaat opbouwen. Als het gevoelig ligt dan kan dat natuurlijk ook over een jaar. Maar dan wel doorpakken, en hem ondersteunen in zijn zoektocht.
Ik kende echt heel wat vereenzaamde, op kamers wonende, studenten. Zeker verderop in de studie.
donderdag 20 juli 2023 om 10:04
mijn moeder is nu half 60, was 23 toen ze mij kreeg en 26 toen nummer 2 kwam
En doooooor!
donderdag 20 juli 2023 om 10:07
Het is toch niet zo dat je meteen de navelstreng volledig doorknipt als je kind op kamers gaat ? Als er wat aan de hand is, mogen ze je toch nog bellen en overleggen ? Althans ik ben niet van plan om te antwoorden "zoek het zelf maar uit nu - je bent 18". Praktisch gezien zullen ze het wel zelf moeten regelen, maar je bent toch nog steeds de achterwacht voor tips en trucs ?
Juist die kamerfase is zo leuk, want je mag gewoon van je kamer een tyfus zooi maken als je dat wil - bij nacht en ontij thuis komen en leven op een dieet van tosti's en aiki noodles. Je hoeft nog niet helemaal verantwoordelijk te zijn en een "volwassen" huishouden te voeren. Die vrijheid gun ik iedereen.
Thuis zijn er nog altijd je vader en moeder om rekening mee te houden. Die ook hun rust (of de grote kamer) willen. Die zeuren over gezond eten.
Er is zoveel serieux in dit topic. Studententijd mag je wat mij betreft echt nog wel even wat voluit leven en genieten en minder nadenken over hypotheken en spaargeld. Daar heb je nog je hele leven voor.
Een kamer is voor een tijdje de best of both worlds: je doet van maandag tem vrijdag je ding maar je weet dat je op zaterdag of zondag een gezonde hap bij de mam en pap kan scoren. En met wat geluk krijg je ook nog een tupperware bakje mee op zondag.
Pamperen ? Ja, liefdevol pamperen. Ik krijg nu nog steeds de overschot van de soep mee, als ik bij mijn moeder ga eten op zondag en ik ben ruim volwassen.
Ik ben dus duidelijk niet van de tough love zoals sommigen hierboven prediken. Ik ga er van uit dat je het ook wel leert zonder in het diepe gegooid te worden.
Juist die kamerfase is zo leuk, want je mag gewoon van je kamer een tyfus zooi maken als je dat wil - bij nacht en ontij thuis komen en leven op een dieet van tosti's en aiki noodles. Je hoeft nog niet helemaal verantwoordelijk te zijn en een "volwassen" huishouden te voeren. Die vrijheid gun ik iedereen.
Thuis zijn er nog altijd je vader en moeder om rekening mee te houden. Die ook hun rust (of de grote kamer) willen. Die zeuren over gezond eten.
Er is zoveel serieux in dit topic. Studententijd mag je wat mij betreft echt nog wel even wat voluit leven en genieten en minder nadenken over hypotheken en spaargeld. Daar heb je nog je hele leven voor.
Een kamer is voor een tijdje de best of both worlds: je doet van maandag tem vrijdag je ding maar je weet dat je op zaterdag of zondag een gezonde hap bij de mam en pap kan scoren. En met wat geluk krijg je ook nog een tupperware bakje mee op zondag.
Pamperen ? Ja, liefdevol pamperen. Ik krijg nu nog steeds de overschot van de soep mee, als ik bij mijn moeder ga eten op zondag en ik ben ruim volwassen.
Ik ben dus duidelijk niet van de tough love zoals sommigen hierboven prediken. Ik ga er van uit dat je het ook wel leert zonder in het diepe gegooid te worden.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 20 juli 2023 om 10:08
donderdag 20 juli 2023 om 10:15
Op kamers is nu echt DUUR!belgali schreef: ↑20-07-2023 10:07Het is toch niet zo dat je meteen de navelstreng volledig doorknipt als je kind op kamers gaat ? Als er wat aan de hand is, mogen ze je toch nog bellen en overleggen ? Althans ik ben niet van plan om te antwoorden "zoek het zelf maar uit nu - je bent 18". Praktisch gezien zullen ze het wel zelf moeten regelen, maar je bent toch nog steeds de achterwacht voor tips en trucs ?
Juist die kamerfase is zo leuk, want je mag gewoon van je kamer een tyfus zooi maken als je dat wil - bij nacht en ontij thuis komen en leven op een dieet van tosti's en aiki noodles. Je hoeft nog niet helemaal verantwoordelijk te zijn en een "volwassen" huishouden te voeren. Die vrijheid gun ik iedereen.
Thuis zijn er nog altijd je vader en moeder om rekening mee te houden. Die ook hun rust (of de grote kamer) willen. Die zeuren over gezond eten.
Er is zoveel serieux in dit topic. Studententijd mag je wat mij betreft echt nog wel even wat voluit leven en genieten en minder nadenken over hypotheken en spaargeld. Daar heb je nog je hele leven voor.
Een kamer is voor een tijdje de best of both worlds: je doet van maandag tem vrijdag je ding maar je weet dat je op zaterdag of zondag een gezonde hap bij de mam en pap kan scoren. En met wat geluk krijg je ook nog een tupperware bakje mee op zondag.
Pamperen ? Ja, liefdevol pamperen. Ik krijg nu nog steeds de overschot van de soep mee, als ik bij mijn moeder ga eten op zondag en ik ben ruim volwassen.
Ik ben dus duidelijk niet van de tough love zoals sommigen hierboven prediken. Ik ga er van uit dat je het ook wel leert zonder in het diepe gegooid te worden.
dat betekent, dat op kamers wonen = hard werken
Studeren en een halve baan in de supermarkt (en liefst ook mazzel, dat ouders betalen)
Natuurlijk is het voor veel studenten echt leuk (niet voor iedereen) en vind ik het fijn, dat de mijne een prima kamer heeft gevonden (zij betaalt meer huur, dan wij hypotheek)
donderdag 20 juli 2023 om 10:31
Op kamers is nu inderdaad duur en moeilijk aan te komen, maar dat is echt een heel ander argument dan dat het liefdeloos is je kind op een gegeven moment te stimuleren zélf het hele leven aan te gaan en onder moeders vleugels weg te gaan of het argument dat door thuis te blijven wonen er zo lekker gespaard kan worden voor een hypotheek en een huwelijk op je 25e.Lila-Linda schreef: ↑20-07-2023 10:15Op kamers is nu echt DUUR!
dat betekent, dat op kamers wonen = hard werken
Studeren en een halve baan in de supermarkt (en liefst ook mazzel, dat ouders betalen)
Natuurlijk is het voor veel studenten echt leuk (niet voor iedereen) en vind ik het fijn, dat de mijne een prima kamer heeft gevonden (zij betaalt meer huur, dan wij hypotheek)
donderdag 20 juli 2023 om 10:33
Gewoon allebei taken geven die passend zijn voor de leeftijd? Geen idee welke leeftijd de jongste heeft, maar juist door op tijd te beginnen met taken geven, leer je ze als vroeg zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Stel dat de jongste wel op zijn 18e het huis uit gaat want gaat studeren aan de andere kant van het land. Dan is het wel handig dat de basisvaardigheden er al zijn en dan is de routine er in gesleten.Citterio schreef: ↑19-07-2023 17:54Even weer een reactie van mij. Allereerst: ik houd zielsveel van hem en dat weet hij. Ik ben niet een gemene, nare moeder die haar jong het huis uit schopt. Echt niet.
En ik vind het ook prima als hij over een jaar gaat. Maar eerlijk gezegd als hij pas op zijn 26e eraan toe is, vind ik dat ook weer niet echt mijn probleem.
Ik kan me ook voorstellen dat het anders is als je bijv een enorm huis hebt.
Maar alles lezend krijg ik de indruk dat het ook wel is wat je gewend bent. Niet naar bedoeld, maar ik kom uit een milieu waarin het dus wel normaal is dat je tijdens je studie uit huis gaat. Ik kom zelf uit Amsterdam, waar ik nog steeds woon, en ook toen ik studeerde ging ik het huis uit en ook al mijn klasgenoten van de middelbare school gingen binnen een paar jaar na hun eindexamen uit huis, ook als ze in Amsterdam studeerden.
En nee, het was toen niet makkelijk om woonruimte te vinden. Was toen al verschrikkelijk moeilijk.
Gemiddelde leeftijden zeggen mij weinig omdat er dus ook kringen zijn waarin het volkomen normaal is dat je jarenlang als volwassene thuis woont en je salaris spaart om een huis te kopen met je vrouw. En dan waarschijnlijk meteen een slaapkamerset en een lelijk servies (sorry flauw).
Zoon heeft een bijbaantje en dat loopt supergoed en ook zijn studie doet hij heel goed.
Hem meer laten doen thuis en meer verantwoordelijkheid laten nemen is een goed punt. Lastig is wel dat ik nog een jongere zoon heb en dat het altijd een enorme discussie wordt wie dan wat doet. Maar ik kan zeker zeggen tegen oudste: hallo, je bent volwassen.
Ik heb trouwens vanmiddag even met hem gepraat en gezegd dat als hij er niet aan toe is, hij natuurlijk niet uit huis hoeft. Waarop hij zei: ik wil het wel, en ik wil het niet. Het is dus niet zo dat hij niet wil maar van mij moet. Al voelt hij vast wel dat ik een licht pushende beweging maak.
Ik heb heel veel aan alle commentaren, ook al vind ik ze soms een beetje naar. Dus dank!! En het blijft een interessante discussie vind ik. Eigenlijk is altijd bij kinderen de vraag, op elke leeftijd: wat mag je verwachten, wanneer mag je een beetje pushen, wanneer juist niet?
Mijn moeder vond wel dat je ook gewoon jong/kind moest kunnen zijn, maar taken werden wel verdeeld, zeker toen we ouder waren. Als 20-jarige waren zaken als de was ophangen/afhalen/opbergen, afwassen/afdrogen, soms koken, stofzuigen, afval wegbrengen, soms boodschappen doen, eigen kamer bijhouden, normale taken om te doen. Ze waren niet specifiek toegewezen omdat mijn zus en ik het wel deden als we zelf niet moesten werken. Maar als je thuis was en de wasmachine was klaar, dan hing je die op. Vuilnisbak vol? Dan even legen. Na het eten deden mijn zus en ik de afwas. Enz.
Als je een volwassen kind meer als een volwassene behandelt, lijkt het mij ook waarschijnlijker dat ze op een gegeven moment klaar zijn om op zichzelf te wonen. Want ze hebben dan alle benodigde vaardigheden of in ieder geval vele daarvan.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 20 juli 2023 om 10:36
herkenbaar. ik was gestopt met studeren en mijn geld was op aan het gaan dus naar het arbeidsbureau om een baantje te vinden. moest ik naar een ander loket want ik bedoelde natuurlijk dat ik een uitkering nodig had toch?Lady*Voldemort schreef: ↑19-07-2023 19:25Mens ik kreeg gewoon een bijstandsuitkering. Kon ik zo ophalen. Want ik stond in de bak 'onbemiddelbaar', wegens gymnasiumdiploma dus nergens bruikbaar want ik kon niks behalve Latijn en ik zou sowieso wel ruzie gaan maken met mijn meerderen want ik was ook nog punk. Dus ik deed wat vrijwilligerswerk bij de kindertelefoon en de linkse boekhandel en dat vonden ze bij de soos al lang mooi, want de meesten deden helemaal niks. Oh ja, en ik mocht ook nog gewoon naar de pabo, als auditor, met behoud van uitkering, lekker vanuit mijn sociale huurwoning waar ik ook nog huursubsidie voor kreeg
Maar ja, zo'n feest is het nu dus niet meer. En stel je voor dat ik nu tegen mijn kinderen zou zeggen 'joh dan regel je toch even een woning en je vraagt een uitkering aan en dan komt het allemaal goed'. Dan was ik toch een idioot?
niet gedaan en gewoon gaan erken, maar je kreeg inderdaad een uitkering zelfs als je er niet om vroeg
En doooooor!
donderdag 20 juli 2023 om 10:43
Ik heb ook ouders die vonden dat je op je 14e een krantenwijk moest nemen en op mn 16e had mn vader een zomerbaan in de plaatselijke supermarkt geregeld. Toen ik daar na 3 weken weer mee wilde stoppen ipv de zaterdagbaan aan te houden, kreeg ik als antwoord dat ik dan geen zakgeld meer zou krijgen en dus bleef ik op zaterdag werken en dat ik tot mn 21e. Toen vond ik een andere bijbaan die ik me hele studie heb aangehouden.appelwangetje schreef: ↑20-07-2023 08:34Mijn ouders hebben altijd geroepen met 18 zetten we jullie uit huis, dan is t weer tijd voor ons zelf.
Ik was met 18 zo uit huis wel 20 jaar terug.
Mijn ouders waren ook zo dat ze vinden dat we jong moesten werken en kostgeld betalen zodat we leerde hoe t echte leven was. Vanaf 12 dus gewerkt eerst folders en later in het beroep dat ik nu nog doe.
Ik heb t altijd zeer onprettig ervaren deze manier, weinig liefde.
Ik ben een kan ook echt jaloers zijn op mensen van mijn leeftijd waar t anders ging.
Helaas kan de tijd niet terug gedraaid. Ben ik erg goed terecht gekomen, niet dankzij ouders. Maar er is niks zo erg voor een kind in zich teveel te voelen in t gezin waar doe thuis zou moeten horen.
Ik snap niet perse wat daar mis mee is en ben zeker van plan dat ook van mijn kind te vragen als hij eenmaal 15 a 16 jaar js. Een beetje arbeidsethos opbouwen, voelen dat je moe wordt van werken, je eigen geld verdienen, vind ik wel onderdeel van voorbereiding op het 'echte' leven en geen restcalvinisme. Ik zal echter nooit zeggen dat hij op zn 18e moet wieberen en als de studie veel vraagt, betaal ik met alle liefde mee aan de kamerhuur of de studie zelf. Iets wat mijn ouders ook deden. Zij hebben altijd mn collegegeld en mn zorgverzekering betaald maar ik moest wel ook zelf werken.
donderdag 20 juli 2023 om 10:45
Voor sommige heeft een bijbaantje natuurlijk meerwaarde. Omdat ze zo meer geld te besteden hebbencuculuscanorus schreef: ↑19-07-2023 21:15Ik lees het best vaak. Het is hetzelfde argumenttype als wanneer het over bijbaantjes gaat. Een soort restcalvinisme, waarbij mensen graag willen dat vervelende of moeilijke dingen doen (of zelfs gewoon: niet het makkelijke ding doen) uiteindelijk echt een meerwaarde heeft. Ik vraag me af of het zo is.
. Maar ik ken ook wel kinderen die door het hebben van een bijbaantje veel bewuster met geld om gingen, want ze moesten nu X uur werken voor dat ding dat niet perse de moeite waard is.Maar ook daarvoor: leuk als het kan, maar het is niet voor iedereen even nuttig of haalbaar.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 20 juli 2023 om 11:09
Wij hadden onlangs een stagiair van begin 20 in zn 3e leerjaar die nog nooit een uur had gewerkt. Deze jongeman kon ook zn spullen niet terugbrengen naar de kantine of zn mok in de vaatwasser zetten. Liet alles op zn flexplek staan. Zn antwoord was dat zn moeder en zn 2 zussen dit altijd deden. Deze jongen heeft zn stage niet gehaald, en dat was niet alleen omdat hij niet eens kon bedenken dat spullen opruimen vrij normaal is bij een bedrijf maar ook omdat zn moeder belde als hij ziek was of te laat kwam. Het was denk ik een heel goed idee geweest als deze jongen op zn 16e een bijbaan had genomen.dianaf schreef: ↑20-07-2023 10:45Voor sommige heeft een bijbaantje natuurlijk meerwaarde. Omdat ze zo meer geld te besteden hebben
Maar ook daarvoor: leuk als het kan, maar het is niet voor iedereen even nuttig of haalbaar.
Verder ook eens met wat hier eerder over kamer huren geschreven werd, lekker er op los leven, de afwas niet doen, kale macaroni eten, vriendinnetje mee naar huis na een nacht stappen. Dat doe je toch niet allemaal zelf. En ja, kamers zijn duur, maar dat was het 20 jaar geleden ook. Ik betaalde 420 euro en mn vriend 500 euro. Je kreeg geen huurtoeslag wat je tegenwoordig wel krijgt bij een zelfstandige studio en zo'n studio kost idd meer dan een kamer. En Amsterdam is weer wat anders dan Nijmegen en Groningen.
donderdag 20 juli 2023 om 11:12
Mijn baantje hield op in 1993, einde tijdelijk contract. Ik wist niet eens dat ik WW kon aanvragen, ik woonde samen met iemand die full-time werkte, dan krijg je toch niets? (Calvinistisch, die niet werkt zal ook niet eten).
Een kameraad heeft mij toen letterlijk bij het arbeidsbureau afgezet om die uitkering aan te vragen.
Verhip, ik kreeg inderdaad geld cadeau, waarvan ik niet eens wist dat ik er premie voor had betaald. Het werd even gepauzeerd in 1994 toen ik in het buitenland ging werken. Vervolgens kreeg ik in Nederland een part-time baan en nog steeds een aanvulling vanuit de WW. Onvoorstelbaar...
Slechts één keer een meneer aan de deur gehad om te kijken of ik niet stiekem toch werkte en wel voldoende solliciteerde. Dat was mijn enige controle.
Waarschijnlijk gaat dat nu niet meer zo gemakkelijk?
Een kameraad heeft mij toen letterlijk bij het arbeidsbureau afgezet om die uitkering aan te vragen.
Verhip, ik kreeg inderdaad geld cadeau, waarvan ik niet eens wist dat ik er premie voor had betaald. Het werd even gepauzeerd in 1994 toen ik in het buitenland ging werken. Vervolgens kreeg ik in Nederland een part-time baan en nog steeds een aanvulling vanuit de WW. Onvoorstelbaar...
Slechts één keer een meneer aan de deur gehad om te kijken of ik niet stiekem toch werkte en wel voldoende solliciteerde. Dat was mijn enige controle.
Waarschijnlijk gaat dat nu niet meer zo gemakkelijk?
Every woman deserves a man that destroys her lipstick, not her mascara.
donderdag 20 juli 2023 om 11:14
Ik zit ook middenin de studenten en ik ken er meerdere die op kamers zijn in de stad waar hun ouders wonen (Utrecht), gewoon omdat ze eraan toe waren, niet vanwege een vervelende thuissituatie.Lila-Linda schreef: ↑19-07-2023 19:34ik zit middenin de studenten, maar studenten die in eigen stad studeren wonen echt nog thuis
donderdag 20 juli 2023 om 11:15
Daarom begin ik er niet aanMurgatroyd schreef: ↑19-07-2023 17:11Infantiele rukkende kleuters zijn het. Vroeger stonden ze met 10 al in de fabriek!
Zie en hoor zat verhalen van andere ouders, zou daar zo geen zin in hebben.
En nee de reden: ja maar van eigen kind is anders of je krijgt er zoveel voor terug gaat voor mij ook niet op.
donderdag 20 juli 2023 om 11:16
Dat herken ik. Maar dat zijn dan ook degenen die thuis niets hoefden te doen.zwembad84 schreef: ↑20-07-2023 11:09Wij hadden onlangs een stagiair van begin 20 in zn 3e leerjaar die nog nooit een uur had gewerkt. Deze jongeman kon ook zn spullen niet terugbrengen naar de kantine of zn mok in de vaatwasser zetten. Liet alles op zn flexplek staan. Zn antwoord was dat zn moeder en zn 2 zussen dit altijd deden. Deze jongen heeft zn stage niet gehaald, en dat was niet alleen omdat hij niet eens kon bedenken dat spullen opruimen vrij normaal is bij een bedrijf maar ook omdat zn moeder belde als hij ziek was of te laat kwam. Het was denk ik een heel goed idee geweest als deze jongen op zn 16e een bijbaan had genomen.
Verder ook eens met wat hier eerder over kamer huren geschreven werd, lekker er op los leven, de afwas niet doen, kale macaroni eten, vriendinnetje mee naar huis na een nacht stappen. Dat doe je toch niet allemaal zelf. En ja, kamers zijn duur, maar dat was het 20 jaar geleden ook. Ik betaalde 420 euro en mn vriend 500 euro. Je kreeg geen huurtoeslag wat je tegenwoordig wel krijgt bij een zelfstandige studio en zo'n studio kost idd meer dan een kamer. En Amsterdam is weer wat anders dan Nijmegen en Groningen.
Ik heb genoeg stagiairs gehad die idd geen bijbaan hadden gehad omdat de ouders het belangrijk vonden dat ze zich concentreerden op de studie (wat ook gebeurde). Maar die hadden wel vanuit huis meegekregen dat je jouw eigen zooi opruimt (en eventueel dat kopje van die ander meeneemt), op tijd komen normaal is enzovoorts.
Het eerste baantje is voor sommige slechts het aanleren van wat aanvullende waarden en normen, voor anderen gaat er een wereld van regels en verwachtingen open.
Als ik op mijn 20 op mijzelf was gaan wonen, dan had ik hetzelfde gedaan als thuis. Want ik ben/was geen feestneus, houd van normaal eten en vieze afwas vind ik goor. Hoogstens dat ik lid was geworden van de bibliotheek, die in mijn dorp was echt niet de moeite waard.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
