Zoon ziet op tegen uit huis gaan

19-07-2023 12:12 297 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hallo allemaal,

Mijn zoon van 20 woont nog thuis. Hij is student en we wonen in de stad waar hij studeert. Ik moedig hem aan stappen te ondernemen om een kamer of woning te zoeken. Dat is zeer lastig en kan zeker nog jaren duren. Maar hij kan ook geluk hebben en sneller iets vinden.
Ik merk dat hij zelf niet erg veel actie onderneemt, maar wel af en toe zich voor iets inschrijft en reageert op een vrijgekomen woning.
Hij is een goede jongen maar een beetje verlegen en ook een tikje lui. Hij heeft wat vrienden maar gaat bijvoorbeeld nooit uit. Wel gamet hij met vrienden, sport met vrienden en soms nog weleens iets anders gezelligs, zoals samen sport kijken. Maar hij is dus ook veel thuis.
Daarom denk ik juist dat het goed is voor hem om op zichzelf te wonen want dan zal hij toch wat meer initiatief moeten ontplooien om mensen te zien. Aan de andere kant wil ik ook niet dat ik hem eerder dan hij eraan toe is dwing het huis te verlaten.
Gisteren zei hij dat hij ertegenop ziet om uit huis te gaan. Het lijkt hem saai. Ik denk dat hij bedoelt dat hij bang is eenzaam te zijn en de gezelligheid van huis zal missen.
NAtuurlijk is dit allemaal nog theoretisch want hij heeft nog niks, maar wat is wijsheid? Ik wil ook niet dat hij straks in zijn eentje ergens zit te verpieteren. Maar zolang hij thuis woont leunt hij een beetje op de gezelligheid die ik maak, met mijn vrienden, en dat vind ik ook niet ideaal.
Wie herkent dit en wie kan mij advies geven?
Alle reacties Link kopieren Quote
Als er één ding is dat ik heb geleerd van uit huis gaan, is wel dat je er helemaal geen haast mee moet hebben.
Werken je ouders je eerst uit huis, gaan ze daarna vragen wanneer je weer eens langs komt. Vanwege de hoge huizenprijzen wordt in de buurt wonen misschien wel heel lastig.
Beter flink sparen en dan fatsoenlijke huisvesting vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap TO wel. Als ik het goed begrijp, leunt hij nu op de gezeligheid die zij "maakt" met haar aanwezigheid en haar vrienden, maar is er weiniig eigen initiatief.

Hooewel ik het met eerdere opmerkingen eens ben dat het zeker slim is om te sparen geziien de huizenpriijzen e.d., heb ik wel een kanttekening vanuit persoonlijke ervaringen.

Ik heb 1x samengewoond (appartement) waarbij iemand zonder ervaring op een studentenkamer/eigen woning bij mij introk vanuit het ouderlijk huis. Het was vrij snel over nadat hij bij me introk, want hij snapte niet dat een huishouden best veel werk is.

Later heb ik tijdens corona een "coronabuddy" in huis gehaald, die we al jaren op zichzelf gewoond had en dat ging 10x beter omdat hij snapte dat de koelkast zichzelf niet vult en de plee zichzelf niet schoonmaakt.

Inmiddels zit ik met mijn huidige vriend in een koophuis en dat gaat heel goed. Ook omdat hij al jaren op zichzelf gewoond heeft en geen personeel (lees ouder/inwonende vriend(in)/whatever) gewend is.

Ik denk dus dat de zelfstandige ervaring heel nuttig kan zijn.
MadameJean schreef:
19-07-2023 12:49
https://www.imdb.com/title/tt0427229/ deze sowieso even kijken TO. Verder geen tips
Hij heeft gewoon een Paula nodig!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou hem wel echt aanmoedigen zich in te schrijven bij een aantal woningbouw verenigingen als hij dat nog niet heeft gedaan. Hoeft hij nergens op te reageren maar als hij dan over een jaar of 10 toch het huis uit zou willen, maakt hij misschien wel ergens kans op...
Alle reacties Link kopieren Quote
Melony schreef:
19-07-2023 12:47
Hij kan wellicht een kamer zoeken in een studentenhuis? Dan is hij én zelfstandig én heeft toch de gezelligheid van huisgenoten.
En er zijn geen wachtlijsten
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Maysa schreef:
19-07-2023 12:26
Waarom wil je hem weg hebben? Zonder die extra kosten kan hij hopelijk met zo min mogeijk studieschuld zijn volwassen leven beginnen.
Je kunt ook uit huis wonen (best een gezonde stap voor een volwassene) en geen studieschuld opbouwen hoor.
Basisbeurs, OV, ouderbijdrage en baantje.

Natuurlijk niet pushen, maar ik vind het heel normaal om bij iemand rond de twintig te denken, goh zou je niet liever op jezelf willen wonen.
Volgende stap in je ontwikkeling, letterlijk loskomen.
Kunnen je ouders je, net als met andere dingen, best mee op weg helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Murgatroyd schreef:
19-07-2023 12:53
En er zijn geen wachtlijsten
Nou, dat is niet altijd waar. In amsterdam wel hoor.

Maar inderdaad, een studentenhuis is een goede start. Aanspraak als je dat wilt en toch heel zelfstandig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Laat die knul toch.
20. Kom aan
Alle reacties Link kopieren Quote
Eviade schreef:
19-07-2023 12:58
Nou, dat is niet altijd waar. In amsterdam wel hoor.

Maar inderdaad, een studentenhuis is een goede start. Aanspraak als je dat wilt en toch heel zelfstandig.
Ja en het voordeel is dan ook dat hij niet zo van mammie hup in de schoot van zijn eerste partner wordt gegooid, beetje een turn off

(Verstopt zich)
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Is het een optie om de grote slaapkamer terug te vorderen? Ik snap je hoor, ik heb zelf ook graag iets meer ruimte dan een bed en een pot pindakaas.

Mijn zoons zijn ouder dan de jouwe, studeren niet meer maar hebben nog niet echt de intentie om de deur uit te gaan. Persoonlijk vind ik dat erg fijn, ze delen mee in de kosten, ze zijn gezellig en het geeft mij het gevoel nog niet compleet uitgerangeerd te zijn als moeder! ;-)

Wat heb jij nodig om hier wat relaxter mee om te kunnen gaan?
...
Alle reacties Link kopieren Quote
babbeleo schreef:
19-07-2023 12:58
Laat die knul toch.
20. Kom aan
Wat vind je dan wél een acceptabele leeftijd om eens te gaan kijken of iemand op zichzelf wil wonen?

Ik ben best verbaasd dat forummers hier 20 jaar kennelijk jong daarvoor vinden.

Ben gewend dat jongeren na hun eindexamen, dus doorgaans met 18, zich daarmee bezig houden en als de kans zich voordoet, ga je.
Veel in dezelfde stad als waar de ouders wonen (want amsterdam in dit geval) maar ook naar andere steden.

Als het niet lukt iets te krijgen is het natuurlijk een ander verhaal, maar "te jong" is eigenlijk geen reden. Na school start je eigen leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lijkt me juist goed dat hij thuis kan wonen zodat er geen geld gaat naar huisbazen die voor woekerprijzen een klein kamertje verhuren.
Als dat voor jullie mogelijk is, dan zou ik het gewoon zo laten.
Anders gaat er misschien meer tijd op aan bijbaantjes om zijn huur te betalen dan aan zijn studie.

Ik zou juist blij zijn dat het niet zo'n uitgaansbeest is.
Sommige studenten geven al hun geld uit aan drank en zitten dan als zombies bij het college. Vooral die kater-zombies waren vaak snel gestopt.

Het is ook niet altijd zo makkelijk om aansluiting te vinden in een studie.
Je zit vaak in een werkgroep die dan weer bij het volgende semester verandert.

Zou hij het leuk vinden om een jaartje uitwisseling te doen? Daar hebben mensen vaak veel sneller aansluiting omdat iedereen dan nieuw is voor elkaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja dat is hier altijd een onderwerp waar een hoop "kan niet" bij komt kijken. Net als dat mensen niet naar een psych gaan want te lange wachtlijsten.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het zo gedaan: na het afstuderen op de universiteit zo 'n 3 à 4 jaar voltijds gewerkt terwijl ik nog bij mijn ouders woonde en elke maand bijna mijn volledige loon gespaard. Dan het huis uit. Die spaarpot nemen ze je nooit meer af en kan je nooit in je leven nog zo snel opbouwen. De meeste van mijn vrienden hebben het trouwens ook zo gedaan. Ik hoefde ook geen kostgeld te betalen, dat vonden mijn ouders onzin "want later gaat dat toch terug naar de kinderen, maar dan met veel belastingen erop". Zou ik een slechte spaarder geweest zijn, dan hadden ze wel kostgeld gevraagd, om het dan terug te geven wanneer ik uit huis ging.

Als ik op m'n twintigste uit huis was gegaan, dan zou ik weinig of geen spaargeld gehad hebben.
rosanna1985 wijzigde dit bericht op 19-07-2023 13:10
1.31% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je maakt het ook wel heel aantrekkelijk voor hem om thuis te blijven. De grootste kamer, gezelligheid.....

Je kan natuurlijk best eens in gaan zetten dat je langzamerhand weer je privileges terug wil. Je grote kamer terug, wat meer je eigen gang gaan. Ik weet niet hoeveel huishoudelijks je voor hem doet maar als het goed is doet hij dus ook een substantieel deel qua schoonhouden en koken en wassen.

Ten eerste is het dan voor jou een stuk aangenamer in je eigen huis, ten tweede moedigt hem dat ook wat meer aan om zijn eigen plek te gaan zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
19-07-2023 13:09

Als ik op m'n twintigste uit huis was gegaan, dan zou ik weinig of geen spaargeld gehad hebben.
Ik heb nog steeds geen spaargeld maar had die periode echt niet willen missen.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom een kamer zoeken in de stad als jullie al wonen in de stad waar hij studeert?! Ik zou me echt heel klote voelen als mijn ouders me zouden pushen. Mijn ouders vonden het zelfs onzin want ze konden financieel niet bijdragen als ik op kamers zou gaan en met een bijbaan verdiende ik toen ook vrij weinig dat het financieel lastig werd. Ze waren bang dat dat ten koste ging van mijn opleiding. Toen ik in een andere stad ging studeren heb ik er wel even over gedacht maar als ik dan hoorde wat klasgenootjes kwijt waren aan kamerhuur voor een kamer die net zo groot was als mijn kamer thuis en de verhalen over vieze studentenhuizen... Nee ik vond een half uur met de trein niet erg, boek mee, ontbijten in de trein etc.

Wat ik wel zou doen is hem aansporen zich in te schrijven bij de woningbouw zodat als hij over 3 jaar ofzo klaar is en hij wel weg wil hij niet helemaal onderaan staat. Kost vaak maar een paar euro per jaar.
graze wijzigde dit bericht op 19-07-2023 13:14
12.63% gewijzigd
Je zou inderdaad wel kunnen kijken naar andere afspraken die ook passend zijn bij zijn leeftijd. Dus minder hotel mama en wat meer zelfstandigheid. Geen idee of je dit al wel doet verder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ginevra schreef:
19-07-2023 13:09
Je maakt het ook wel heel aantrekkelijk voor hem om thuis te blijven. De grootste kamer, gezelligheid.....

Je kan natuurlijk best eens in gaan zetten dat je langzamerhand weer je privileges terug wil. Je grote kamer terug, wat meer je eigen gang gaan. Ik weet niet hoeveel huishoudelijks je voor hem doet maar als het goed is doet hij dus ook een substantieel deel qua schoonhouden en koken en wassen.

Ten eerste is het dan voor jou een stuk aangenamer in je eigen huis, ten tweede moedigt hem dat ook wat meer aan om zijn eigen plek te gaan zoeken.

Dit is nou niet een schoolvoorbeeld van 'aanmoedigen'. Eerder 'ontmoedigen'.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ging met 17 uit huis en had geen rooie rotcent. Ben begonnen op een kamer van 8m2.
En nou zal ik echt niet zeggen dat iedereen dat maar moet doen, want dit is wel een uiterste natuurlijk. Ik zou het zelfs niemand aanraden om het zo te doen, maar soms zijn de omstandigheden nou eenmaal zo. Het was niet zo gezellig thuis dat ik erg lang wilde blijven zeg maar.....

En tegelijk is dat volgens mij wel een beetje de crux. Het is niet alleen een kamertekort, het is ook dat het thuis zeer gezellig en comfortabel is, en men dat niet graag inruilt voor een kleinere kamer met minder luxe.

Als je alle vrijheid hebt, de mooiste kamer, alles is geregeld en het is gezellig thuis, waarom zou je dan weggaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Gewoon lekker thuis laten wonen, daar is hij het meest op zijn gemak en hoeft hij geen extra kosten te maken zodat hij straks misschien een schuld heeft. Er komt vanzelf een moment dat hij uit wil vliegen.
Alle reacties Link kopieren Quote
babbeleo schreef:
19-07-2023 13:15
Dit is nou niet een schoolvoorbeeld van 'aanmoedigen'. Eerder 'ontmoedigen'.
Waarom is dat ontmoedigen?

Mensen gaan iets doen omdat ze er iets bij denken te winnen. Op kamers ga je of vanwege de reisafstand, of om zelfstandiger te worden, of om meer vrijheid te hebben...... kortom omdat je denkt dat het leven op jezelf meer voordelen heeft dan het leven thuis. Zolang je thuis de beste kamer hebt en alle vrijheid en niks hoeft te doen (dat laatste weet ik niet, maar is even hypothetisch) dan moedigt dat niet aan om de voordelen elders op te zoeken.
In die zin kan het elders aantrekkelijker worden als de Royale Suite in Hotel Mama iets minder vorstelijk wordt......
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisselle schreef:
19-07-2023 13:17
Er komt vanzelf een moment dat hij uit wil vliegen.

Hoop je. Ik heb een collega gehad die na zijn 30e nog steeds bij zijn moeder woonde. Desgevraagd zei hij "waarom zou ik weggaan, ik heb het thuis goed".
Alle reacties Link kopieren Quote
Ginevra schreef:
19-07-2023 13:15
Ik ging met 17 uit huis en had geen rooie rotcent. Ben begonnen op een kamer van 8m2.
En nou zal ik echt niet zeggen dat iedereen dat maar moet doen, want dit is wel een uiterste natuurlijk. Ik zou het zelfs niemand aanraden om het zo te doen, maar soms zijn de omstandigheden nou eenmaal zo. Het was niet zo gezellig thuis dat ik erg lang wilde blijven zeg maar.....

En tegelijk is dat volgens mij wel een beetje de crux. Het is niet alleen een kamertekort, het is ook dat het thuis zeer gezellig en comfortabel is, en men dat niet graag inruilt voor een kleinere kamer met minder luxe.

Als je alle vrijheid hebt, de mooiste kamer, alles is geregeld en het is gezellig thuis, waarom zou je dan weggaan?
Maar dan moet je dat toch niet gaan ensceneren om TO's zoon het huis uit te krijgen?
Laat die knul toch volwassenen worden, dat mag nog wel een paar jaartjes duren toch?

(Ik was zelf koud 18, een dag later was ik weg)
Alle reacties Link kopieren Quote
Rosanna1985 schreef:
19-07-2023 13:09
Ik heb het zo gedaan: na het afstuderen op de universiteit zo 'n 3 à 4 jaar voltijds gewerkt terwijl ik nog bij mijn ouders woonde en elke maand bijna mijn volledige loon gespaard. Dan het huis uit. Die spaarpot nemen ze je nooit meer af en kan je nooit in je leven nog zo snel opbouwen. De meeste van mijn vrienden hebben het trouwens ook zo gedaan. Ik hoefde ook geen kostgeld te betalen, dat vonden mijn ouders onzin "want later gaat dat toch terug naar de kinderen, maar dan met veel belastingen erop". Zou ik een slechte spaarder geweest zijn, dan hadden ze wel kostgeld gevraagd, om het dan terug te geven wanneer ik uit huis ging.

Als ik op m'n twintigste uit huis was gegaan, dan zou ik weinig of geen spaargeld gehad hebben.
Oh. Klinkt niet echt leuk... wel heel behoudend!

Ik ging zonder een cent. Toptijd gehad. Als je ouder bent (imo boven de 30) wordt geld wat belangrijker, maar dan verdien je het ook inmiddels. Ga je dan sparen, als je dat wilt tenminste.

Grappig hoe dat verschilt. In mijn beleving zat mijn hele generatie (ben bijna 50) op kleine kamertjes hun schaarse geld uit te geven aan plezier en uitgaan, in plaats van aan spulletjes en eten. En veel te lang over hun studie te doen ;)
Zie dat nu bij mijn kinderen en vrienden oom.
Maar misschien was dat toen al -en nu nog- een bepaalde bubbel.

Is overigens allemaal meer dan goed gekomen met die flierefluiters! Financieel ook, daar ligt geloof ik nogal de nadruk op hier.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven