Kinderen
alle pijlers
Zoontje van 11 mnd wil opeens niet meer slapen, iemand tips?
donderdag 9 augustus 2007 om 14:38
Hallo mama's,
Ik heb een lief tevreden zoontje van nu ruim 11 maanden en tot afgelopen zondag was het naar bed gaan geen enkel probleem. Zodra meneer moe is geeft hij het goed aan en als ik hem dan in zijn bedje legde dan ging ie echt lekker liggen en vrijwel meteen slapen. Alleen toen hij een maand of 9 was heeft hij een tijdje wat meer problemen gehad met slapen en moest ik echt nog even 'rommelen' in zijn kamertje voor hij lief ging slapen. Dit had alles te maken met de zgn eenkennigheidsfase. Eigenlijk was dat inmiddels wel weer helemaal over.
Sinds afgelopen maandag wil meneer echter niet meer naar zijn bed toe. Hij begint al bijna te gillen als ik alleen al zijn kamertje in loop. Zodra ik hem in bed leg, begint hij echt onwijs te huilen en dat kan hij errug lang volhouden. Ik heb het idee dat het weer een fase van eenkennigheid en verlatingsangst is, want hij wil alleen maar de hele dag bij mama zijn. Zelfs mijn man is niet goed genoeg. Het liefst zit hij de hele dag op schoot en kruipt hij zo ongeveer in me. Heerlijk hoor zo'n hummeltje die mij blijkbaar de liefste van de hele wereld vindt (ik hem ook, dus dat komt goed uit), maar hij wil dus ook niet alleen in zijn bedje liggen.
Afgelopen maandag heb ik hem 15 minuten laten krijsen en hem er toen maar uit gehaald. Dit zo'n 3 keer herhaald en toen was ie uiteindelijk helemaal moe en is hij alsnog lief gaan slapen; het was toen inmiddels 22.30 uur.
Dinsdag begon hij weer en toen heb ik hem bijna een uur laten huilen voor ik hem uit bed haalde. Ik zat zo ongeveer zelf op de bank te janken, zo zielig vond ik het, maar ik wil hem ook niet laten wennen aan het idee dat hij met een beetje huilen zijn bed uit mag. Ook die avond werd hij pas rustig toen het donker buiten was en hij zo moe was, dat hij zo ongeveer op mijn arm in slaap viel.
Gisterenavond was het weer raak. Toen heb ik hem ruim 1,5 laten huilen, maar kon het toen echt niet meer aanhoren en heb hem er maar weer uitgehaald. Uiteindelijk was hij om 21.15 uur stil en is hij lief gaan slapen.
Ik heb besloten dat ik hem niet meer zo lang laat huilen, want blijkbaar werkt die tactiek niet en ik vind het zo zielig, maar aan de andere kant ben ik bang dat hij straks niet meer zomaar zijn bedje in wil.
Herkent iemand dit en heeft er misschien iemand een tip, hoe dit het beste op te lossen. Alle drie de avonden heb ik ook nog een tijdje naast zijn bedje gezeten, handje vastgehouden om hem te troosten, maar het hielp allemaal niets. Het enige dat hielp was hem eruit halen en knuffelen, daarna rustig op schoot laten zitten.
Thanks!
Regina
Ik heb een lief tevreden zoontje van nu ruim 11 maanden en tot afgelopen zondag was het naar bed gaan geen enkel probleem. Zodra meneer moe is geeft hij het goed aan en als ik hem dan in zijn bedje legde dan ging ie echt lekker liggen en vrijwel meteen slapen. Alleen toen hij een maand of 9 was heeft hij een tijdje wat meer problemen gehad met slapen en moest ik echt nog even 'rommelen' in zijn kamertje voor hij lief ging slapen. Dit had alles te maken met de zgn eenkennigheidsfase. Eigenlijk was dat inmiddels wel weer helemaal over.
Sinds afgelopen maandag wil meneer echter niet meer naar zijn bed toe. Hij begint al bijna te gillen als ik alleen al zijn kamertje in loop. Zodra ik hem in bed leg, begint hij echt onwijs te huilen en dat kan hij errug lang volhouden. Ik heb het idee dat het weer een fase van eenkennigheid en verlatingsangst is, want hij wil alleen maar de hele dag bij mama zijn. Zelfs mijn man is niet goed genoeg. Het liefst zit hij de hele dag op schoot en kruipt hij zo ongeveer in me. Heerlijk hoor zo'n hummeltje die mij blijkbaar de liefste van de hele wereld vindt (ik hem ook, dus dat komt goed uit), maar hij wil dus ook niet alleen in zijn bedje liggen.
Afgelopen maandag heb ik hem 15 minuten laten krijsen en hem er toen maar uit gehaald. Dit zo'n 3 keer herhaald en toen was ie uiteindelijk helemaal moe en is hij alsnog lief gaan slapen; het was toen inmiddels 22.30 uur.
Dinsdag begon hij weer en toen heb ik hem bijna een uur laten huilen voor ik hem uit bed haalde. Ik zat zo ongeveer zelf op de bank te janken, zo zielig vond ik het, maar ik wil hem ook niet laten wennen aan het idee dat hij met een beetje huilen zijn bed uit mag. Ook die avond werd hij pas rustig toen het donker buiten was en hij zo moe was, dat hij zo ongeveer op mijn arm in slaap viel.
Gisterenavond was het weer raak. Toen heb ik hem ruim 1,5 laten huilen, maar kon het toen echt niet meer aanhoren en heb hem er maar weer uitgehaald. Uiteindelijk was hij om 21.15 uur stil en is hij lief gaan slapen.
Ik heb besloten dat ik hem niet meer zo lang laat huilen, want blijkbaar werkt die tactiek niet en ik vind het zo zielig, maar aan de andere kant ben ik bang dat hij straks niet meer zomaar zijn bedje in wil.
Herkent iemand dit en heeft er misschien iemand een tip, hoe dit het beste op te lossen. Alle drie de avonden heb ik ook nog een tijdje naast zijn bedje gezeten, handje vastgehouden om hem te troosten, maar het hielp allemaal niets. Het enige dat hielp was hem eruit halen en knuffelen, daarna rustig op schoot laten zitten.
Thanks!
Regina
donderdag 9 augustus 2007 om 14:45
Misschien helpt het om een "officiele slaaptraining" op hem los te laten? Klinkt enger dan het is. En geeft hem en jou houvast om door deze periode heen te komen. Er is bijv een boekje (Dr. Estivill, Slaap kindje slaap) dat inzicht geven in slapen, leren slapen, slaapmoeilijkheden bij kinderen en hoe dat te veranderen. Met een heel schema er in waardoor je niet een kind a.5 uur hoeft te laten huilen. Sterkte!!!!!!!!!!!!!!!!!
donderdag 9 augustus 2007 om 14:56
donderdag 9 augustus 2007 om 15:10
Met een slaaptraining bouw je een ritme en regelmaat op waardoor een kind al ver van te voren weet dat het handelen uiteindelijk zal eindigen in slapen. En als een kind huilt bij het weggaan, of begint te huilen een paar minuten of uren later, dat je dan heen gaat, steeds dezelfde handeling doet/zin zegt en op een bepaalde manier troost en dan weer weg gaat. Om na een minuutje weer terug te komen en hetzelfde te doen. In het boekje zit een heel schema waarmee je boel opbouwt (steeds wat langer wegblijft). Werkt bij een heleboel mensen die ik ken al goed... Maar ja, niet bij iedereen natuurlijk.... Maar het kan best een fase zijn hoor, is er wat anders thuis nu aan de hand? Slaapt ie in een ander bed, is ie ziekjes, eet ie anders?
donderdag 9 augustus 2007 om 15:27
Oh Regina, wat rot zeg. En wij hebben het eindelijk voor elkaar dat kleine man slaapt. Ik zou hem zelf ook niet laten krijsen (hebben we wel geprobeerd en ik zat te janken in de gang, jeetje wat voel je je dan klote). We laten hem trouwens wel mopperen, maar dat is natuurlijk wat anders. Wij hebben het nu doorbroken samen met de homepaat en het middeltje dat hem eindelijk door de nacht helpt is voor angst en veranderingen. Het zou kunnen dat er iets aan zit te komen (eerste stapjes of zo?) Ik ben in ieder geval helemaal om voor de homeopatie en zou het zeker aanraden (wel door een geregistreerd iemand die ervaring heeft met babies, niet een of ander doosje in de drogist!!)
donderdag 9 augustus 2007 om 15:41
Hi Toet,
Het enige dat ik kan bedenken is dat we net van vakantie terug zijn en dat hij tijdens de vakantie bij ons op de kamer sliep (wel in zijn eigen bedje trouwens). Iets anders zou kunnen zijn dat hij misschien een groeispurtje aan het doormaken is. Hij kruipt net en probeert zich op te trekken om te gaan zitten/staan, maar dat lukt nog niet echt. Voor de rest is er niets veranderd. Als hij het vandaag en morgen nog steeds doet, ga ik dat boekje maar eens aanschaffen, misschien helpt het wel en baadt het niet dan schaadt het niet zo te lezen.
Hi Bloem,
Ik las inderdaad op ons topic dat Ruben vannacht weer had doorgeslapen. Dat is overigens bij ons niet het probleem. Na 22.30 uur gaat hij altijd slapen (tot nu toe althans) en zelfs als hij dan 's nachts of 's morgens wakker wordt, kan hij zich prima alleen vermaken en ligt ie gewoon een beetje te spelen. Pas als hij je gezien heeft, ja dan wil hij eruit, maar tot die tijd hoor je hem niet.
Als dit inderdaad langer gaat duren, dan kan ik altijd nog homepoathie proberen.
Vindt het zo zielig voor Gijs dat ie zo overstuur is. We hadden een slaapritueel, maar die deed ik eigenlijk niet echt meer. Die ga ik toch maar weer inbouwen denk ik..
Ben benieuwd hoe het vanavond gaat. Manlief is er niet, dus sta er alleen voor...
Het enige dat ik kan bedenken is dat we net van vakantie terug zijn en dat hij tijdens de vakantie bij ons op de kamer sliep (wel in zijn eigen bedje trouwens). Iets anders zou kunnen zijn dat hij misschien een groeispurtje aan het doormaken is. Hij kruipt net en probeert zich op te trekken om te gaan zitten/staan, maar dat lukt nog niet echt. Voor de rest is er niets veranderd. Als hij het vandaag en morgen nog steeds doet, ga ik dat boekje maar eens aanschaffen, misschien helpt het wel en baadt het niet dan schaadt het niet zo te lezen.
Hi Bloem,
Ik las inderdaad op ons topic dat Ruben vannacht weer had doorgeslapen. Dat is overigens bij ons niet het probleem. Na 22.30 uur gaat hij altijd slapen (tot nu toe althans) en zelfs als hij dan 's nachts of 's morgens wakker wordt, kan hij zich prima alleen vermaken en ligt ie gewoon een beetje te spelen. Pas als hij je gezien heeft, ja dan wil hij eruit, maar tot die tijd hoor je hem niet.
Als dit inderdaad langer gaat duren, dan kan ik altijd nog homepoathie proberen.
Vindt het zo zielig voor Gijs dat ie zo overstuur is. We hadden een slaapritueel, maar die deed ik eigenlijk niet echt meer. Die ga ik toch maar weer inbouwen denk ik..
Ben benieuwd hoe het vanavond gaat. Manlief is er niet, dus sta er alleen voor...
donderdag 9 augustus 2007 om 15:43
Wij hebben het ook hoor met onze kleine meid. Wij volgen een vast ritme (al maanden), maar dat is niet voldoende om haar rustig te laten inslapen. Ik haal mijn dochter na wat krijssen uit haar bedje en dan ga ik met haar op bed liggen knuffelen tot ze bijna bij mij in slaap valt. Als ik haar in bedje leg, dan wil ze weer beginnen, maar dan wrijf ik op haar borstje en dan wordt ze rustig.
Vanacht is ze wakker geschrokken en gillen en krijssen. Ik heb toen een half uur over haar borstje gewreven en tegen haar gepraat. Toen ging het wel weer.
Het zal inderdaad wel een fase zijn.
Vanacht is ze wakker geschrokken en gillen en krijssen. Ik heb toen een half uur over haar borstje gewreven en tegen haar gepraat. Toen ging het wel weer.
Het zal inderdaad wel een fase zijn.
donderdag 9 augustus 2007 om 19:41
Regina, ook hier hoor!
We hebben een aantal weken gehad dat Fenja niet wilde gaan slapen, of 's nachts wakker werd en niet meer wilde gaan slapen.
We aaien haar over haar hoofdje, en als ze erg overstuur is halen we d'r uit bed maar gaan niet d'r kamertje af.
Dat hebben we één keer gedaan en madame had een big smile van oor tot oor en wilde gelijk gaan spelen en rollebollen bij ons op het grote bed.
Bij Fenja was het over toen ze ging lopen (langs de tafel weliswaar), dus wie weet klopt het wat Bloempje zegt... (nooit over nagedacht eigenlijk).
We hebben een aantal weken gehad dat Fenja niet wilde gaan slapen, of 's nachts wakker werd en niet meer wilde gaan slapen.
We aaien haar over haar hoofdje, en als ze erg overstuur is halen we d'r uit bed maar gaan niet d'r kamertje af.
Dat hebben we één keer gedaan en madame had een big smile van oor tot oor en wilde gelijk gaan spelen en rollebollen bij ons op het grote bed.
Bij Fenja was het over toen ze ging lopen (langs de tafel weliswaar), dus wie weet klopt het wat Bloempje zegt... (nooit over nagedacht eigenlijk).
vrijdag 10 augustus 2007 om 08:25
Hi Dames,
Gisteren is het zowaar goed gegaan. Meneer was de hele dag bij mijn ouders geweest en toen hij 's avonds thuis kwam was hij hartstikke vrolijk. Wel wilde hij meteen weer bij mij zijn. Manlief moest meteen weg en dus moest ik hem naar bed brengen. Ik had bedacht dat als hijzou gaan huilen en overstuur zou raken dat ik hem dan maar lekker gewoon bij me zou nemen in zijn pyama en slaapzakje en als hij dan rustig was dan nog maar eens proberen.
Ik had zijn slaapzakje in zijn bedje gelegd en na het bedgaan ritueel, dat ik weer in ere heb herstelt, heb ik hem in bed gelegd om zijn slaapzak aan te doen. Hij protesteerde niet, dus ik heb het erop gewaagd en heb hem een kus gegeven en welterusten gewenst en ben weg gelopen. Vanmorgen om 06.45 uur heb ik hem weer uit bed gehaald! Normaal krijgt hij rond een uur of 20.00 uur nog een laatste fles, maar die wilde ik er eigenlijk af hebben. En omdat ik het niet aandurfde om hem zelf wakker te maken heb ik het erop gegokt en hij is er niet om gekomen. Misschien dus wel gelijk 2 vliegen in 1 klap....!
Ik hoop dat het een paar dagen was en nu weer over. Duimen dus!
Gisteren is het zowaar goed gegaan. Meneer was de hele dag bij mijn ouders geweest en toen hij 's avonds thuis kwam was hij hartstikke vrolijk. Wel wilde hij meteen weer bij mij zijn. Manlief moest meteen weg en dus moest ik hem naar bed brengen. Ik had bedacht dat als hijzou gaan huilen en overstuur zou raken dat ik hem dan maar lekker gewoon bij me zou nemen in zijn pyama en slaapzakje en als hij dan rustig was dan nog maar eens proberen.
Ik had zijn slaapzakje in zijn bedje gelegd en na het bedgaan ritueel, dat ik weer in ere heb herstelt, heb ik hem in bed gelegd om zijn slaapzak aan te doen. Hij protesteerde niet, dus ik heb het erop gewaagd en heb hem een kus gegeven en welterusten gewenst en ben weg gelopen. Vanmorgen om 06.45 uur heb ik hem weer uit bed gehaald! Normaal krijgt hij rond een uur of 20.00 uur nog een laatste fles, maar die wilde ik er eigenlijk af hebben. En omdat ik het niet aandurfde om hem zelf wakker te maken heb ik het erop gegokt en hij is er niet om gekomen. Misschien dus wel gelijk 2 vliegen in 1 klap....!
Ik hoop dat het een paar dagen was en nu weer over. Duimen dus!
