Zoontje van 2 wordt ‘s nachts wakker

Dat dacht ik ook altijd dat andere zoon dan wakker zou worden maar in de praktijk bleek dat mee te vallen.

Banaan voor het slapen gaan is een goed idee, er schijnt een stofje in te zitten wat helpt en buikje lekker vol. Warme melk ook. Tv begrijp je inmiddels wel geloof ik dat dat het allerslechtste idee ooit was.... daar zou ik ook overdag mee minderen of bekijken of er iets rustigers is, denk aan 'trash truck' in plaats van 'cocomelon' bijvoorbeeld.

Misschien valt er verder nog iets te bekijken qua routine of er iets is dat kan helpen? Badje voor het slapen gaan hielp hier niks maar wie weet jullie wel. Donkerdere gordijnen. Een leuke projector voor op het plafond helpt afleiden. Een knuffel met een zacht lichtje en muziekje....
Spelen er andere dingen zoals tandjes of eczeem misschien? Hier werd de huid droger door de winter en ik denk dat dat voor jeuk zorgt bijvoorbeeld. Daar kun je vanalles aan proberen te doen.

SeeSharp schreef: ↑

30-12-2023 09:46

Van 2 en 4. Ik ben een hartstikke lieve papa maar weet wanneer ze duidelijkheid nodig hebben.

In dit geval gaat hij schreeuwen om zijn zinnetje te krijgen. Daar zou ik niet aan mee doen.

Ik zou kind niet laten huilen en schreeuwen. Kind moet ook weten dat papa/mama er voor hem zijn.
Duidelijk zijn richting kind vooraf: als je in de nacht wakker wordt, is het nog slaaptijd, kijken we geen tv meer. Vervolgens in de nacho naar kamer kind en zorgen dat hij gaat slapen (zoals tips die al gegeven zijn).

SeeSharp schreef: ↑

30-12-2023 09:29

En dan ben je over een jaar nog bezig.

Die kleintjes zijn zo verschrikkelijk slim dat ze precies weten hoe ze hier op in moeten spelen. Als hij leert dat hij door schreeuwen geen aandacht krijgt is het spelletje zo afgelopen.

Iedereen uiteraard zijn of haar methode.

P.s. dit gaat puur over het aangeleerde gedrag en niet het geval van nachtmerries oid.

Doe effe normaal.

Ik zou ook stoppen met extra eten en tv.
Maar trek kind bij je in bed, zeg dat moet slapen of blijf erbij en slaap daar. Om en om met andere ouder.

Zo vallen zij veilig in slaap en slapen jullie ook nog.

kerststress schreef: ↑

30-12-2023 09:02

Lekker bij je in bed nemen en stoppen met die gekkigheid van ‘s nachts tv gaan kijken. En dan voor het slapen gaan nog een beker warme melk en een banaan om evt honger ‘s nachts voor te zijn.

M’n oudste heeft ook zo’n fase gehad. Die mocht ook bij mij in bed en sliep dan het snelste weer verder. Fase ging vanzelf over (duurde wel lang) en toen sliep kind weer gewoon door in eigen bed.

Nou dit dus. Lekker bij je in bed nemen. Bij ons sliepen ze dan zo weer. Na een kwartier legden we ze terug. En na een paar nachten sliepen ze weer door. Voor een.paar weken dan.

Elke avond vaste routine en zelfde tijd naar bed, bij wakker worden bij jullie in bed nemen en kappen met tv kijken midden in de nacht.

Bij mij helpt lekker in bed nemen echt helemaal niet, hij wil dan alleen maar spelen en stoeien. Daardoor weten we dan weer wel dat hij niet echt ziek en zielig is.

Aviendha schreef: ↑

30-12-2023 12:52

Bij mij helpt lekker in bed nemen echt helemaal niet, hij wil dan alleen maar spelen en stoeien. Daardoor weten we dan weer wel dat hij niet echt ziek en zielig is.

Dan leg je daar een matras neer en ga je naast hem/haar liggen. Kan ook goed werken. Kind in eigen bed, een van de ouders ernaast en dan kijken of slapen beter lukt.

fryskefaam schreef: ↑

30-12-2023 09:03

Je hebt een gewoonte gecreëerd met naar beneden gaan, tv kijken en eten. Dit zul je moeten doorbreken en ja, dat zal je zoon niet leuk vinden.
In de nacht de boel rustig houden, dus geen fel licht, fluisteren en inzetten op in bed blijven. Eventueel een slokje water maar het daarbij laten. Ik zou erbij gaan liggen op een matras en hem verder negeren en met doen alsof je slaapt, hij heeft zich echt wel gewonnen op een gegeven moment, hij moet er even achterkomen dat het nu echt anders gaat dan je eerst elke keer deed.

Dit. Bij ons hielp een strak ritme, vaste bedtijden, niet eruit halen en in de nacht zo min mogelijk prikkels, dus niet teveel praten, licht en al helemaal niet tv laten kijken. Ook niet gaan eten of drinken, hooguit een slokje water. Wij zijn er zelf wel eens bij gebleven tot hij weer sliep, maar bij ons in bed nemen deden we niet, tenzij hij ziek was.
De crux zit hem wel in het volhouden. Kies je strategie en blijf daarbij, zodat je kind herkent wat er gaat gebeuren en er voorspelbaarheid ontstaat. Dat geeft rust en veiligheid. Dat betekent wel dat je echt consequent zal moeten zijn in je aanpak, welke die ook gaat worden. Niet elke dag een andere aanpak kiezen.

Oh en weet je zeker dat kind geen middagslaapje meer nosig heeft? 2 jaar is nog klein en slapen doet vaak dan nog slapen. Als mijn dochter van 2 geen middagslaapje doet dan slaapt ze in de nacht juist slechter. En niet te laat naar bed doen. Dat ze niet moe lijken om 7 uur betekent niet dat ze niet moe zijn….

Verder idd niet uit bed halen. Hier zeggen we dan “het is slaaptijd”. Knuffel en kusje. En dat herhalen hoe lang nodig is. Ze moeten leren dat je er bent voor ze, maar dat betekent niet dat ze in de nacht tv mogen kijken of wat dan ook. Nacht is om te slapen. Succes!

Is je zoontje niet oververmoeid? Geen middagslaapje meer en pas om half 10 naar bed.
Ik zou om te beginnen het middagslaapje weer invoeren en om 8 uur naar bed. Elke dag vaste ritueel.
Tv kijken inderdaad mee stoppen

Ook dat, er zijn inderdaad kinderen die geen middagslaapje nodig hebben. Maar zat met 2 nog wel. Soms wat later in de middag en blijven ze in de avonden wat langer op maar slapen dan ineens wel door na paar dagen.

Ik zou dat ook even proberen. Dus niet om 13.00 uur maar om 15.00/16.00 uur.

SunShine35 schreef: ↑

30-12-2023 10:07

Dank jullie voor jullie reacties. Ik weet dat eigenlijk ook wel. Eventueel er even bij gaan liggen is misschien ook een idee. Half slapend op de kamer zitten is ook irritant. Kan ik tenminste verder slapen. En dan afbouwen.

Het is er nu zo ingeslopen omdat hij gaat krijsen zodra ik wegga, en dan wordt andere zoontje ook wakker. Dus dan naar beneden en als je eerder naar boven wil gaan dan hij wil ook weer gillen. Hij heeft het inderdaad goed geregeld. En ik heb er te veel aan toegegeven doordat ik ‘s nachts te moe ben, vroeg op moet ‘s morgens en er zsm vanaf wil zijn. Wat nu niet meer gebeurt zo.

Begrijpelijk, maar onthoud: even door de zure appel heen levert op langere termijn meer slaap op!

Ga niet bij hem in zijn bedje liggen (als hij geen ledikant meer heeft) maar zorg voor een matrasje op de grond of zo. Want anders went hij weer aan lekker tegen jou aan kruipen. En kun je ook niet meer stiekem naar je eigen bed toe sluipen.

Verder zou ik echt proberen een ritme in zijn slaaptijd te krijgen. Bijv. om 20.00 naar bed (ook al is hij om 19.00 al moe of om 20.00 nog lang niet), en bijv. om 8.00 opstaan. Als hij 's morgens lekker uit kan slapen verlegt hij zijn slaapritme zoals het nu gaat.

Misschien last van nachtangsten?

Herkenbaar, ook een zoon van 2 die hetzelfde deed. Alleen was hij vaak tussen 3-5u wakker, niet aan het begin van de nacht.

Ik heb vanalles geprobeerd, vaak zonder succes. Ook inderdaad de lastige situatie dat hij huilde als ik uit zijn kamer ging, maar hij wilde ook niet in een bedje naast mij. En als hij bij ons in bed kwam ging hij niet slapen. Complete patstelling.

Omdat niks werkte waren we op een gegeven moment ook verzand in nachtelijk tv kijken en eten.

Uiteindelijk een knoop doorgehakt dat ik niet wist hoe ik t moest oplossen maar ik wilde pertinent NIET dat hij ‘s nachts nog tv keek of at. Ook ivm de oogjes en de tandjes. Dus daar ben ik van de ene op de andere dag mee gestopt.

Leverde een boel gekrijs op. Uitleg, even laten huilen en na 5 min terugkeren werkte niet bij hem. Heb ik wekenlang volgehouden tot hij de halve nacht huilde en de buren begonnen te klagen. Man en ik kregen er zelfs ruzie over omdat man dat niet fijn vond en ik zei dat de buren wat mij betrof naar de maan konden omdat ik mijn peuter iets probeerde te leren. Ik heb bakzeil gehaald omdat ik geen ruzie met m’n man wilde, dus we zijn met die aanpak gestopt. Met de buren is het nooit meer goed gekomen.

Daarna is er een periode aangebroken dat ik geen andere oplossing zag dan hem bij ons in bed te laten slapen. Als het gehuil begon plukte ik hem uit z’n bed en bracht hem regelrecht naar het onze. Lichten bleven uit. Wij en hij allemaal in een slaapzak zonder kussen zodat ik een soort veilig gevoel had en zodra hij sliep legde ik hem in een bedje naast ons bed. Niet dat hij dan makkelijk sliep, dus ik lag dan zelf de halve nacht wakker. Ik wisselde dat af met man, soms sliepen we apart. Nooit meer eten of tv gepakt. Soms bleef hij hele tijden rechtop zitten om te kijken wanneer de tv aanging.
Zelf probeerde ik het te accepteren. Dan maar 4u ‘s ochtends opstaan op een werkdag en dan de avond erna zelf om 19:30 naar bed ofzo.

Na enkele weken begon hij sneller in slaap te vallen als ik hem naar ons bed bracht. Hij raakte het gewend ofzo en ging dan soms meteen liggen. Werd een routine waardoor ik meer slaapuren had ‘s nachts.

Na weer een tijd liet hij het toe dat hij in een bedje naast mijn bed sliep. Veel beter voor mij. Ik werd wel wakker ‘s nachts maar het werd een kwestie van eruit plukken en regelrecht in een bedje naast ons. Geen getaal meer naar eten of tv. Wilde wel mijn vinger vasthouden door de spijlen heen, maar dan sliep ik gewoon verder.

Na weer een tijd hoefde dat ook niet meer en sliep hij zelf in in het bedje. Wel in onze kamer. Na weer een tijd was t niet meer elke nacht.

Alles bij elkaar een maand of 3 geduurd en nu gebeurt het ongeveer 1-2x per week waarbij hij vlot verder slaapt als hij in zn bedje naast ons wordt gelegd.

Slaapritme s avonds is hier ook een probleem. Vaak om 20u ‘s avonds nog niet moe. En dan tot 8:30u slapen. Dit heb ik geaccepteerd. Ik ga hier beter op dan dat ik elke dag om 6u eruit moet ‘s ochtends.
Ik probeer niet meer om hem om 19u in bed te hebben. Wel is de avond zoveel mogelijk van mij. Hij mag erbij zijn maar hij scharrelt door de woonkamer, ik speel s avonds niet met hem. Ik kijk tv of lees wat op de bank.

Succes ermee. Is niet makkelijk. Enige wat ik kan adviseren is harde grenzen stellen (zoals exit tv) en choose your battles.
En probeer slaap op andere momenten in te halen dan ‘s nachts zolang het niet onder controle is

Hier ga ik echt alleen met de kids naar beneden als ze ziek zijn, anders laat ik ze echt liggen of ging er zelf bij met een matras.
Maar echt nooit eten gegeven en tv kijken helemaal niet, extra prikkels en dan worden ze alleen maar wakkerder.

Op dit moment ligt onze oudste bij ons op een matras, wil nog wel eens in ons bed kruipen maar zeg dan dat hij op zijn eigen bedje moet liggen. Dit gaat goed en geeft veel meer rust voor ons allemaal. Ik probeer het maar zo te bekijken dat deze fase eens overgaat, hij wil straks echt niet meer bij mama in bed!
Ik snap dat het makkelijk gezegd is hier om gillen en schreeuwen te negeren, de kinderen zijn slim zat, aandacht is aandacht.
2 is klein, maar als ik naar mijn eigen 2 jarige kijk zie ik toch echt al een heus ventje die heel goed weet te vertellen wat hij wel en niet wil, ik kan dan ook wel duidelijk zijn den heb hem ook echt wel is even laten huilen, soms is dat gewoon dan net nodig om het patroon te doorbreken. En nee ik heb echt geen kinderen daardoor nu met verlatingsangst ofzo en ik vind mezelf hierom ook geen slechte moeder.
De kinderen weten goed waar ze aantoe zijn bij mij en dat werpt ook z’n vruchten af.


Sterkte TO, ik weet hoe lastig die gebroken nachten zijn, wees niet te streng voor je zelf

Heksenketels schreef: ↑

30-12-2023 15:58

Misschien last van nachtangsten?

Er is echt helemaal niets in de posts van to wat daarop wijst. Nachtangst is heel iets anders dan wakker worden, en overstuur raken als pa of ma wegloopt.
Ik ken nachtangst vanaf mijn vroege jeugd, omdat mijn broer het had, en echt, niets is te vergelijken met nachtangst. Dan had haar openingspost er heel anders uit gezien.

Heb je ook een ritueel bij het naar bed gaan? Het kan erg helpen als je zoontje weet dat hij in bad gaat, tandenpoetsen, 2 boekjes lezen en dan hardop benoemen dat het slaaptijd is voor je zoontje en ook voor (namen van kindjes van de creche). Elke avond hetzelfde ritueel, rond hetzelfde tijdstip.
En dan volhouden.

Het is pittig, maar als je niet oppast, walst je zoontje niet alleen met het slapen over je heen, maar ook bij andere opvoedingsissues.
Veel succes!

Wat hier nog aanvullend werkt bij momenten van verlatingsangst is bij weggaan uit haar kamer heel duidelijk vragen of ze knuffels en speentje heeft, en dan zeggen dat het nu slaaptijd is. Dan blijf ik daarna nog wat “rommelen” op haar verdieping. Zo hoort ze dat ik dichtbij ben ondanks dat ze me niet ziet. Succes, je zal nu even moeten doorbijten om dit patroon te doorbreken!

Tv kijken midden in de nacht voor een 2 jarige?

Hoe kom je daar dan op?


Hier nam ik ze in ons bed, slapen ze zo verder.
En nu als puber komen ze nooit meer s nachts

Onze jongste heeft tot 1,5 jaar standaard bij ons in bed geslapen vanaf wakker worden rond 1:00 1:30. Was al vanaf baby af dat hij slecht sliep in zijn bedje en überhaupt slecht sliep.
Wij hebben altijd gekozen voor de makkelijke aanpak, door direct bij ons in bed te nemen bij wakker worden, zodat iedereen weer sliep (1 nacht ben ik naast hem gaan zitten, na 2 uur sliep hij nog niet, weggaan was huilen, dus ben ik snel mee gestopt).

Tv kijken/spelen/naar beneden was dan weer nooit een optie, alles deden we in het donker en stilte, want wij vonden dat de nacht op die manier duidelijk was van slapen en geen leuke dingen. Maar ik me heel goed voorstellen dat als je ten einde raad bent, dit wel inzet.

Vanaf 1,5 jaar was speen geven en even aai over de bol voldoende om verder te slapen in zijn eigen bedje, en vanaf 3 jaar sliep hij door.

Onze oudste daarentegen sliep vanaf 8 weken door in zijn eigen bedje van 20:00 tot 7:00. Hebben we niks voor gedaan, hij deed dat uit zich zelf.

Jufjoke schreef: ↑

30-12-2023 22:31

Er is echt helemaal niets in de posts van to wat daarop wijst. Nachtangst is heel iets anders dan wakker worden, en overstuur raken als pa of ma wegloopt.
Ik ken nachtangst vanaf mijn vroege jeugd, omdat mijn broer het had, en echt, niets is te vergelijken met nachtangst. Dan had haar openingspost er heel anders uit gezien.

Klopt, bij nachtangst raakt een kind juist meer overstuur op het moment dat het aangeraakt wordt/merkt dat er iemand in de kamer is. Bij nachtangst is het kind ook niet echt wakker, het lijkt wel alsof ze wakker zijn maar je kunt geen contact maken.
Uit bed halen en beneden tv gaan kijken en wat eten werkt echt niet bij nachtangst..

Ik heb er ruim ervaring mee, zowel mijn middelste als mijn jongste hebben er last van gehad..

Winterkoud, wat goed je laatste toevoeging. Want er zitten hier ook een paar geweldige ouders die natuurlijk nooit xxx zouden doen, maar dit is nooit je allereerste reactie, het groeit gewoon als het drama steeds groeit. En dan ineens heb je een rare gewoonte gecreëerd. Kun je prima weer vanaf komen, maar dat kost even tijd en energie.

Wat dacht ik het goed voor elkaar te hebben met kind 1, nooit huilen en drama in het openbaar, goed slapen. Toen kwam kind 2, die gaat dus midden op straat liggen als ze geen zin meer heeft en blijft daar gerust liggen als je wegloopt en als je haar meesleept/tilt kun je het een km verderop nog horen. Maar ze sliep ook zo goed altijd dus dat stuk had ik in elk geval geweldig goed gedaan vond ik zelf. En toen kwam kind 3 die dus voor geen meter slaapt.

Gedrag van een kind is echt wel te sturen door middel van opvoeding maar mensen, wat is het makkelijk praten als jouw kind toevallig wat makkelijker is.

@minik, ik denk zeker niet dat het goede slapen van kind 1 aan onze verdienste lag. Maar die was en is (nu 11, wel richting puber gedrag nu) gewoon een makkelijk en stabiel kind in alles.

En tja toen kwam kind 2… die is nu 9, en zijn gebruiksaanwijzing wordt steeds duidelijker gelukkig wordt hij ouder en kan hij zelf goed aangeven wat er is en waarom. Dat slapen was 1 ding, maar zijn hele karakter maakt het hem soms zelf zo moeilijk in zijn leven