Zorgen om dreumes

Hoi lieve mensen,
Ik ben mama van een heel lief, eigenwijs meisje van 15 maanden. In principe gaat het goed, maar er zijn een paar dingetjes waar ik me zo'n zorgen om blijf maken, dus ik schrijf het bij deze even van me af. Ervaringen/tips zijn heel erg welkom.

Vanaf het moment dat we begonnen zijn met hapjes naast de fles, met 4 á 5 maanden, is eten moeizaam gegaan. Ze heeft het nooit echt lekker gevonden, en heeft veel moeite gehad met het eten van stukjes. Brood heeft ze ook vanaf het begin dat we dat aan mochten bieden slecht gegeten. We hebben een tijdje een logopediste aan huis gehad, wat heel fijn was. Ze heeft ons veel bruikbare tips kunnen geven, en heeeeel langzaam ging het op sommige vlakken wel beter.

Momenteel eet ze s'ochtends (7u) een paar stukjes boterham, gemiddeld een kwart à een halve. Daarnaast een fles van 150ml (+5 schepjes nutrilon) omdat maximaal een halve boterham erg weinig is. Van pap hebben we alle soorten en maten geprobeerd, ook in de fles, weigert ze allemaal. Rond 11u, na haar dutje, krijgt ze een fruithap, gemalen. Stukken fruit eet ze maximaal 3 hapjes van, daarna gaat ze er mee spelen. S'middags gaat de boterham minder goed dan s'ochtends, dus als we geluk hebben een paar hapjes. Daarna een fles van 150ml+5schepjes nutrilon. (Krentenbollen, croissantjes, worstenbroodjes eet ze overigens wél). Rond 15u iets van een gedroogd fruit reepje of een koekje. Om 17u proberen we een groentehap, maar die eet ze vrijwel nooit óf een paar hapjes, en om 18u geven we haar een klein bordje van wat wij eten. Daar eet ze ook maximaal 3 hapjes van. Dan voor het slapen gaan, 18:45, een fles van 180ml+6schepjes nutrilon.

Ze zit qua lengte en gewicht onder aan de curve, maar opzich niet zorgelijk en wel in verhouding. Het is alleen zó frustrerend dat ze zo weinig wil en blijft eten. Die flessen geven we nog omdat ze die wel wil, en omdat ze anders te weinig binnen krijgt.

Ook jengelt/moppert ze heel veel, en kan ze zichzelf heel moeilijk vermaken. Ze begint eigenlijk standaard te mopperen als een van ons niet bij haar op de grond gaan zitten als ze zit te spelen. Ze lijkt ook vaak zo ongelukkig. Ze glimlacht nooit, ook niet naar manlief en mij. Ze schaterlacht wel als ze iets heel grappig vind, wat vooral een beetje stoeien, of "wild doen" is.

Pfoe, een heel verhaal geworden. Ik maak me er gewoon heel erg druk om. Zijn er mensen die iets herkennen?