Kinderen
alle pijlers
Zwanger en jaloerse vriendin
donderdag 7 februari 2008 om 15:31
Hallo allemaal,
Toen ik aan een vriendin vertelde dat ik zwanger was, reageerde ze heel raar. Ze vond het helemaal niet leuk, want iedereen kreeg wat ze wilde, behalve zij. Nou is dat niet waar, want ze woont samen, heeft net een nieuw huis, een leuke baan. Dus eigenlijk niks te klagen. Ze is zo ontzettend jaloers, omdat het niet allemaal loopt zoals zij wil (ze is bijna 30 en wilde voor haar 30ste kinderen). Haar vriend is een paar jaar jonger dan zij en heeft nog niet zo'n haast met trouwen en kinderen krijgen. Ze zijn dus ook nog niet begonnen met proberen. Als dat nou zo was en het lukte niet dan heb ik daar alle begrip voor, maar bij haar is het gewoon: Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Ook zei ze nog: Als jullie er echt gelukkig mee zijn, dan ben ik ook blij voor jullie...
Nou, dat is niet leuk om te horen, want het is meer dan gewenst!
Ze is boos, omdat ik haar niet verteld heb dat we al aan het proberen waren, maar ik hou dat liever voor me. Stel dat het niet gelijk lukt.
Ik zie haar op dit moment niet echt meer als een vriendin. Ik was net bezig met het organiseren van een supriseweekend voor haar verjaardag, maar daar ben ik ook maar mee gestopt.
Aan de andere kant heb ik ook begrip voor haar. Ze is zo bang dat het niet lukt en wil zo graag kinderen. Maar ja, dat is iets tussen haar en haar vriend.
Hebben anderen ook last gehad van een jaloerse vriendin? En wat hebben jullie er mee gedaan?
Toen ik aan een vriendin vertelde dat ik zwanger was, reageerde ze heel raar. Ze vond het helemaal niet leuk, want iedereen kreeg wat ze wilde, behalve zij. Nou is dat niet waar, want ze woont samen, heeft net een nieuw huis, een leuke baan. Dus eigenlijk niks te klagen. Ze is zo ontzettend jaloers, omdat het niet allemaal loopt zoals zij wil (ze is bijna 30 en wilde voor haar 30ste kinderen). Haar vriend is een paar jaar jonger dan zij en heeft nog niet zo'n haast met trouwen en kinderen krijgen. Ze zijn dus ook nog niet begonnen met proberen. Als dat nou zo was en het lukte niet dan heb ik daar alle begrip voor, maar bij haar is het gewoon: Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Ook zei ze nog: Als jullie er echt gelukkig mee zijn, dan ben ik ook blij voor jullie...
Nou, dat is niet leuk om te horen, want het is meer dan gewenst!
Ze is boos, omdat ik haar niet verteld heb dat we al aan het proberen waren, maar ik hou dat liever voor me. Stel dat het niet gelijk lukt.
Ik zie haar op dit moment niet echt meer als een vriendin. Ik was net bezig met het organiseren van een supriseweekend voor haar verjaardag, maar daar ben ik ook maar mee gestopt.
Aan de andere kant heb ik ook begrip voor haar. Ze is zo bang dat het niet lukt en wil zo graag kinderen. Maar ja, dat is iets tussen haar en haar vriend.
Hebben anderen ook last gehad van een jaloerse vriendin? En wat hebben jullie er mee gedaan?
donderdag 7 februari 2008 om 16:53
Daar is wat mij betreft niks mis mee. Mijn hele omgeving weet dit ook en ziet het aan me. Maar niet iedereen zegt zoiets gemakkelijk. Soms wil je het ook gewoon even niet zeggen. Ik wil bijv. de vreugde van mijn vriendin (dit is maar een voorbeeld) ook niet verpesten met mijn gezeur. Of de aandacht weer naar mij toe trekken. En dus zeg ik meestal maar niks.
En ja, eigenlijk is de zet aan de vriendin van TO. Dat ben ik met je eens. Aan de andere kant, is die zich er misschien niet eens van bewust dat ze TO gekwetst heeft. Dan kan lego wel gaan zitten wachten totdat vriendin er een keer haar mond over open doet, maar lijkt het me effectiever als ze zelf maar die stap zet.
donderdag 7 februari 2008 om 16:54
Het gaat niet om dat je niet eerlijk mag zijn mooncatcher, ik kan me er gewoon niks bij voorstellen dat je als mens, als persoon, als vriendin, als dochter als godweetwat, NIEt blij kan zijn voor iemand die dicht bij jou staat. Echt niet. Ik wil het beste voor iedereen die me lief is en het zou werkelijk niet in mijn hoofd opkomen om dat niet te willen.
donderdag 7 februari 2008 om 16:54
Je bent wel eerlijk als je zegt dat je het iemand niet gunt. Das heel extreem, en dan ben je geen goede vriendin. Das dan toch aan Lego wat zij ermee wil doen. Wat die vriendin voelt is haar probleem, niet die van Lego.
Maar zeggen dat je blij voor haar bent, terwijl het je van binnen raakt, is in mijn ogen niet ten allen tijden blij zijn, want je bent dan niet blij, alleen voor haar doe je blij, maar als ze weg is, dan kan je haar ogen wel uitkrabben.
Ten aller tijden blij zijn is dat het je geen pijn doet, maar dat je gewoon een rondedansje meedoet zeg maar.
Maar zeggen dat je blij voor haar bent, terwijl het je van binnen raakt, is in mijn ogen niet ten allen tijden blij zijn, want je bent dan niet blij, alleen voor haar doe je blij, maar als ze weg is, dan kan je haar ogen wel uitkrabben.
Ten aller tijden blij zijn is dat het je geen pijn doet, maar dat je gewoon een rondedansje meedoet zeg maar.
donderdag 7 februari 2008 om 16:55
Soleil, dat snap ik eerlijk gezegd niet. Ik heb een kind gekregen met 30 zwangerschap, hij woog 1050 gram en het is toch best even heel spannend geweest en een ontzettende rotperiode met wekenlang ziekenhuis, onderzoeken enzovoorts.
En in die weken dat mijn kind in het ziekenhuis lag zijn er verschillende mensen in mijn omgeving bevallen van een gezond kind, gewoon thuis in hun eigen bed, of in het ziekenhuis. Allemaal gezond, volgens het boekje.
Ik heb er dan geen enkele moeite mee om blij voor ze te zijn, ik ga gewoon op kraambezoek, vind die baby's stuk voor stuk prachtig en praat gezellig mee over doorwaakte nachten, kraamtijd enzovoorts.
Bij mij zag het er allemaal héél anders uit, ook bij mijn dochter al, een kraamtijd heb ik nooit gehad en ik had hele andere dingen aan mijn hoofd.
Ik zou het zelf ook héél graag zo willen, zonder toestanden, gewoon een voldragen en gezond kind krijgen en daar kan ik ook best eens verdrietig over zijn. Maar dat gaat niet ten koste van mijn blijdschap voor die ander.
En in die weken dat mijn kind in het ziekenhuis lag zijn er verschillende mensen in mijn omgeving bevallen van een gezond kind, gewoon thuis in hun eigen bed, of in het ziekenhuis. Allemaal gezond, volgens het boekje.
Ik heb er dan geen enkele moeite mee om blij voor ze te zijn, ik ga gewoon op kraambezoek, vind die baby's stuk voor stuk prachtig en praat gezellig mee over doorwaakte nachten, kraamtijd enzovoorts.
Bij mij zag het er allemaal héél anders uit, ook bij mijn dochter al, een kraamtijd heb ik nooit gehad en ik had hele andere dingen aan mijn hoofd.
Ik zou het zelf ook héél graag zo willen, zonder toestanden, gewoon een voldragen en gezond kind krijgen en daar kan ik ook best eens verdrietig over zijn. Maar dat gaat niet ten koste van mijn blijdschap voor die ander.
donderdag 7 februari 2008 om 17:00
Fleurtje, wat mij te binnen schoot was, 'hadden ze niet direct die eileiders kunnen doorknippen' 
Ik ben meestal wel redelijk genuanceerd, maar in dit soort gevallen kán ik dat niet zijn. Als je zoveel minachting hebt voor het leven van je eigen kinderen en zoveel inspraak wilt in wanneer ze ter wereld komen, dan gun ik je geen kind.
Ik ben meestal wel redelijk genuanceerd, maar in dit soort gevallen kán ik dat niet zijn. Als je zoveel minachting hebt voor het leven van je eigen kinderen en zoveel inspraak wilt in wanneer ze ter wereld komen, dan gun ik je geen kind.
donderdag 7 februari 2008 om 17:02
Ik hoop dat bovenstaand stukje fictief is,mooncather, want mijn god als ik dit ooit zou horen van iemand uit mijn omgeving, waarvan ik dacht dat zij mij liefhebben, val dan maar dood zou ik dan denken!
Als je als persoon DIT bovenstaande kunt denken over iemand die jou lief is, dan vind ik je echt echt echt een naar mens. Bah!
donderdag 7 februari 2008 om 17:04
Moon
Ben sowieso tegenstander van abortus, maar ik kan het in sommige gevallen begrijpen, ik vind het nooit goed te praten, maar ik kan soms een eind meegaan in waarom een beslissing is genomen. Neemt niet weg dat ik het vrijwel altijd een verkeerde beslissing vind. Maar ik zal dan niet snel zeggen dat ik iemand geen kind meer gun, maar in zo'n geval als dit (al weet ik natuurlijk geen details) klapperen mijn oren.
Ben sowieso tegenstander van abortus, maar ik kan het in sommige gevallen begrijpen, ik vind het nooit goed te praten, maar ik kan soms een eind meegaan in waarom een beslissing is genomen. Neemt niet weg dat ik het vrijwel altijd een verkeerde beslissing vind. Maar ik zal dan niet snel zeggen dat ik iemand geen kind meer gun, maar in zo'n geval als dit (al weet ik natuurlijk geen details) klapperen mijn oren.
donderdag 7 februari 2008 om 17:05
