zwanger en "hormonale aanvallen" is er wat aan te doen?

04-12-2007 23:09 10 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hebben jullie tips voor dit "probleem"?



Ik ben zwanger, week 35 en sinds een paar weken heb ik erg veel last van mijzelf: soms ben ik HEEL erg kwaad, loop soms als een kip zonder kop rond, ben andere momenten extreem geordend en gestructureerd bezig -op het enge af-, de pieken en dalen zijn gigantisch.



Normaliter heb ik dit wisselende gedrag niet (correctie: twee dagen per maand wel) maar het is nu echt heel extreem (vorige week woedend een verhuisdoos door een kamer gesmeten ... ik heb geloof ik nog nooit van mijn leven met iets gegooid). Daarnaast voel ik me gewoon niet "mezelf". Het is net of huist er een andere persoonlijkheid in mijn lijf.



Ik probeer 8 uur per nacht te slapen (ik ben van nature een korte slaper), eet veel fruit, slik visolietabletten en een multivitamine. Ik sport nog twee keer per week (zeer laag nivo ;-). Kan ik nog iets anders doen om deze buien in te perken? Ze zullen na de zwangerschap wel over zijn, maar liever voel ik me morgen al weer de oude, ik heb het idee dat ik namelijk ontzettend op mijn tenen loop door deze schommelingen.



Wie heeft tips zodat ik weer lieve, aardige, stabiele Pips kan worden?



Pips
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eens met een vrouw gesproken die een post natale depressie had gehad. Ze vond haar eigen gedrag ook onbegrijpelijk, ze vertelde mij dat ze haar baby had geslagen. Met een hormonenkuur kwam alles weer goed. Ik zou even naar de huisarts gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook naar de huisdokter gaan. Heb zelf een postnatale depressie gehad en zit nu nog met de nasleep ervan. Hopelijk gaat het bij je over nadat de baby geboren is.
Alle reacties Link kopieren
tja, is het bij jou niet gewoon een bijzondere vorm van nesteldrang? Als ik het zo lees is het niet iets van prenatale depressie ofzo. Denk dus niet dat een arts veel effect heeft.



Meid, je bent hoogzwanger. Je hebt last van je buik. Je verlangt naar je kind en je hormonen zijn ontploft. Wat bij mij wel hielp was op de momenten dat ik zo ontplofte tegen mezelf te zeggen dat ik me niet zo aan moest stellen en dat de wereld niet om mij draaide omdat ik toevallig zwanger was.



Je bent hartstikke ondernemend als ik het zo lees. 2x in de week sporten. Respect hoor. Geniet gewoon van de rust die je nog hebt. Ga heel bewust dingetjes doen. Lekker een boek lezen, genieten van de trappen die je van binnen krijgt en ga ook overdag wat slapen. Straks lukt dat niet goed meer.
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt mij op het eerste gezicht ook niet zo heel ernstig en vast van voorbijgaande aard. Maar misschien heb ik het mis. Er schijnt ook prenatale depressie te bestaan, ik heb er weleens wat over gelezen. Als je je echt zorgen maakt, inderdaad even naar de huisarts (al is het niet zeker dat die echt een probleem zal onderkennen, 'zwangere vrouwen en hormonen' is natuurlijk toch waar het op afgeschoven wordt meestal).

xx lisa.
Dit klinkt inderdaad meer als "normale" hormoonschommelingen dan als een depressie. Nog 5 weekjes Pips!

Ik ben zelf 26 weken zwanger en heb er ook wel eens last van dat ik mezelf niet herken ;-] Gaat wel weer over na de bevalling hoor.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt ook vit B complex nemen. Dit zorgt ervoor dat je wat stabieler wordt. Verwacht geen megaverschil, maar wel wat meer evenwichtigheid.

Sterkte met die figuurlijke én letterlijke loodjes!
What we\'re looking for... What\'s looking for us...
Alle reacties Link kopieren
Dank voor jullie reacties!



Ik ben inderdaad absoluut niet depressief, dat is het probleem niet. Meer dat er soms een Rambo in mij huist, en een andere keer een poeslief maar labiel bibberend konijntje, zoiets ;-). Soms beide gevoelens op een dag(deel) en dat valt me zwaar, ik doe niets anders dan mijzelf "bijsturen". Depressie is volgens mij toch iets anders.



Ik zal inderdaad eens kijken hoeveel vit. B er in mijn multivitamine zit, anders kan ik daar eens extra op letten en evt. extra slikken.



Volgende week is de interne verhuizing hier in huis grotendeels af, wie weet brengt dat ook nog heil. Ik kan het me bijna niet voorstellen dat ik daar zo'n last van zou hebben maar wie weet. Het brengt wel veel onrust mee natuurlijk.



Sarah, als je nog zo lang moet met die schommelingen: sterkte!





Pips
Alle reacties Link kopieren
Weet je , het klinkt inderdaad niet als een depressie ofzo, maar uit ervaring weet ik dat je jezelf behoorlijk in de weg kan zitten. Wat ook weer energie kost, wat je nu eigenlijk gewoon niet 'over' hebt. Dus: waarom ga je niet even naar de huisarts? Of meld het aan je verloskundige?



Toen ik zwanger was hetzelfde, kreeg een recept (heb je niet echt nodig geloof ik) voor extra vitamine B en een paar (voedings)adviezen, verspreid over de dag eten zodat je dips voorkomt, veel naar buiten, genoeg slaap. Weet zo even niks meer, maar het was redelijk voor de hand liggend allemaal. Gezond leven en eten, zeg maar. Stom eigenlijk, maar weet niet meer of het nou allemaal geholpen heeft.



Weet wel dat het na de bevalling niet meteen over was. Wel minder! Succes!!
Alle reacties Link kopieren
Hoi Herbie,



Bedankt voor de tips. Ik heb er gister inderdaad met de VK over gesproken en verteld wat ik zelf voor initiatieven had genomen. Hij kon er verder niets bij verzinnen.



Slik, wat zeg je nu? Niet gelijk over na de bevalling....slik... daar moet ik me dan even op instellen. Op zich, nu ik er over na denk is dat wel logisch natuurlijk, die hele hormoonhuishouding moet zich ook weer wat normaliseren en settelen natuurlijk. Dat zal niet in 1 dag gaan (jammer......).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven